စံလွႀကီး ● အမုန္းစကားေျပာသူမ်ား၏ စိတ္ထား အေျခခံ သံုးရပ္
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၆
လူ႔သမိုင္း တေလွ်ာက္လံုး လူေတြ၏ ေနပံု ထိုင္ပံု ေန႔စဥ္ဘဝမ်ားကို မ်ားစြာေျပာင္းလဲသြားေစခဲ့ေသာ အ့ံမခန္း တီထြင္မႈမ်ား ေတြ႕ရွိမႈမ်ား ရွိခဲ့သည္။ လူေတြ မီးကို ေတြ႕လိုက္သည္။ လူေတြ၏ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္တစ္ခုသို႔ ျမင့္တက္သြားခဲ့သည္။ တစ္ဖန္ ဘီးဆိုေသာအရာကို တီထြင္လိုက္ျပန္သည္။ ေနာက္ထပ္ အဆင့္တစ္ခုသို႔ ခုန္တက္သြားကာ ေန႔စဥ္ ဘဝ၏ ေနပံု ထိုင္ပံုေတြ ေျပာင္းလဲသြားျပန္သည္။ စာေပအကၡရာေတြကို လူမ်ိဳး အသီးသီးက တီထြင္လုိက္ျပန္သည္။ ေနာက္ထပ္ အဆင့္ တစ္ခုသို႔ ခုန္တက္သြားျပန္သည္။ ေနာက္ထပ္ စကၠဴလုပ္နည္း စာပံုႏွိပ္စက္ လွ်ပ္စစ္မီး စသျဖင့္မဆံုးႏိုင္ေသာ တီထြင္မႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ တီထြင္မႈတိုင္းသည္ လူေတြ၏ ေန႔စဥ္ ဘဝေတြကို မ်ားစြာ ေျပာင္းလဲသြားေစခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ေနာက္ဆံုးတြင္ လူသားသည္ ကိုယ္တီထြင္ခဲ့တာေတြကို ျပန္ၾကည့္ျပီး ကိုယ္ကိုကိုယ္ ျပန္အ့ံၾသေနရလိမ္႔မည္ဟု ဆိုၾကျခင္း ျဖစ္ေပသည္။
၂၀ ရာစု အကုန္ႏွင့္၂၁ ရာစုတြင္လည္း လူေတြသည္ အင္တာနက္ႏွင့္ ေဖ႔စ္ဘြတ္ဆိုတာကို ေတြ႕လိုက္ၾကျပန္သည္။ လက္ ကိုင္ဖုန္း ဆိုတာကို တီထြင္လုိက္ျပန္သည္။ လူေတြ၏ ေန႔စဥ္ဘဝမ်ားကို မ်ားစြာလႊမ္းမိုးမႈရွိျပီး ေနပံု ထိုင္ပံုေတြ လံုးဝ ေျပာင္း လဲ သြားျပန္သည္။ မနက္မိုးလင္းလာရင္ သူသူကိုယ္ကိုယ္ အလုပ္သြားရင္းေတာင္ ဖုန္းေလးဖြင့္ျပီး အင္တာနက္ထဲက သတင္းေလး ဖတ္ရမွ ေဖ႔စ္ဘြတ္က စာေလးေတြ ၾကည့္ရမွ စိတ္ခ်မ္းသာသလို ျဖစ္လာသည္။ လႊမ္းမိုးမႈ အရွိဆံုးကား facebook ေခၚ လူမႈကြန္ရက္ စာမ်က္ႏွာပင္။ သံုးစြဲသူတိုင္းကို စြဲလမ္းေစသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
လူေတြ စြဲလမ္းသည္မွာလည္း အံၾသစရာေတာ႔ မဟုတ္။ လူေတြ၏ အေျခခံ စိတ္လိုအပ္ခ်က္ႏွင့္အလြန္ကိုက္ညီေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ စိတ္ပညာရွင္မ်ား၏အဆိုအရ လူတြင္ အႀကီးမားဆံုးဆႏၵႀကီး ႏွစ္ခုရွိသည္။ ပထမတစ္ခ်က္မွာ အမ်ားႏွင့္ ေရာေႏွာဆက္သြယ္လိုေသာ ဆႏၵျဖစ္၍ ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ ထင္ေပၚလိုေသာဆႏၵ ျဖစ္သည္။ Facebook ေခၚ လူမႈကြန္ရက္ သည္ ထိုဆႏၵႀကီးႏွစ္ခုလံုးကို တျပိဳင္တည္း ျပည့္ဝေစႏိုင္သည္။ ထိုအထဲတြင္ အမ်ားႏွင့္ေရာေႏွာဆက္သြယ္ႏိုင္သည္။ ထို႔အတူ ကိုယ္တုိင္ ထင္ေပၚလာေအာင္လည္း လုပ္ႏိုင္သည္။ ဆက္သြယ္ဖို႔ကေတာ႔ အျပန္အလွန္စကားေျပာျခင္း သတင္း ေပးျခင္းေတြ လုပ္ႏိုင္သည္။ ထင္ေပၚဖို႔ကေတာ႔ နည္းလမ္းစံု သံုးႏိုင္သည္။ ဉာဏ္ပညာ အေတာ္အတန္ ရွိသူဆိုလွ်င္ ႏိုင္ငံ ေရး ဘာသာေရး ကိစၥမ်ားကို သံုးသပ္ခ်က္မ်ား ေရးႏိုင္သည္။ ဒါမွမဟုတ္ ရုပ္ရည္ လွပသူ ဆိုလွ်င္လည္း ကိုယ္႔ဓာတ္ပံုမ်ားကို "ေဟာဒီေမာင္ရဲ႕ ႐ူပါကို ႐ႈစားလိုက္ဦးကြ" ဟု ေရးျပီး တင္ႏိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္လည္း "လကုန္ရက္မို႔ ေခၽြတာျပီး ၾကက္ သားဆီျပန္၊ ဝက္သားနီခ်က္၊ ဘဲေပါင္းဟင္းေတြနဲ႔ပဲ ျဖစ္သလိုေလး တစ္နပ္စားလိုက္ရတယ္။ ဓာတ္ပံုရိုက္ထားတယ္။ စားၾကပါဦး fri တို႔" ဆိုတာမ်ိဳးလည္း ေရးႏိုင္သည္။ ဒါမွ မဟုတ္လည္း "ဂ်ပန္ကို ပညာေတာ္သင္ သြားရေတာ႔မယ္ fighting" ဆိုတာေတြလည္း ေရးႏိုင္သည္။
သို႔ေသာ္ ကိစၥရပ္တုိင္းတြင္ အေကာင္းႏွင့္အဆိုး အျမဲတမ္း ေရာေထြးေနသလိုပင္ လူမႈကြန္ရက္တြင္လည္း အဆိုးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိသည္။ သတင္းအတုေတြ ေရးထားတာ ဖတ္မိႏိုင္သည္။ လက္တည့္စမ္းျပီး ေရးထားေသာ မဟုတ္မမွန္ စာမ်ား လည္း ရွိသည္။ အဆိုးဆံုးမွာ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးႏွင့္ပတ္သက္ျပီး အမုန္းပြားေအာင္ တစ္တစ္ခြခြ ေရးထားေသာ စာမ်ား အေျမာက္အျမား ရွိသည္။ တခါတရံ တရားဝင္ မီဒီယာမ်ား၏ သတင္းမ်ားေအာက္တြင္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ဆဲေရးျခင္း အမုန္းစ ကားမ်ား ေျပာၾကားျခင္းမ်ားကို ေတြ႕ရသည္။ လြန္ခဲ့ေသာလကပင္ ပဋိပကၡျဖစ္ေစရန္ ရည္ရြယ္ျပီး အမုန္းစကား ေျပာၾကား ျဖန္႔ျဖဴးေနသူမ်ားကို အေရးယူမည္ဆိုေသာသတင္းကို ဖတ္လိုက္မိသည္။ ၂၁ ရာစု လူသားကား အင္တာနက္ႏွင့္ေဖ႔စ္ဘြတ္ အကူအညီျဖင့္အမုန္းစကားမ်ားကို လြယ္ကူစြာ ေျပာၾကားႏိုင္ေလသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ရာစုႏွစ္မ်ားကေတာ႔ ဒီေလာက္ လြယ္ မည္ မဟုတ္။ လူကိုယ္တုိင္ ေျပာရမည္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ေျပာရဲ ဆိုရဲ ရွိျပီး အေတာ္အတန္ လူသိမ်ားသူလည္း ျဖစ္ဖို႔လိုသည္။ သတၱိလည္း ေကာင္းဖို႔ လိုမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အမုန္းစကား ေျပာသူသည္ ေမတၱာတရား ေဟာၾကားေနသူ မဟုတ္။ အခ်ိန္မေရြး အႏၱရာယ္ က်ေရာက္လာႏိုင္သည္။ အခုေခတ္က်ေတာ႔ လြယ္သည္။ ေဖ႔စ္ဘြတ္ အေကာင့္တစ္ခု ဖြင့္ထားျပီး အမုန္းစကားမ်ားကို စိမ္ေျပနေျပ ေရးသားေနသူမ်ားလည္း ရွိသည္။
အမုန္းစကား ဆိုသည္ကိုလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ၾကသည္။ တိတိက်က် အဓိပၸါယ္ဖြင့္ရန္ ခက္သည္ဟု ဆိုၾကသည္လည္း ရွိသည္။ အမွန္ေတာ႔ လူအုပ္စုႀကီး တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ျပႆနာ ျဖစ္ေစရန္ မုန္းတီးေစရန္ အမ်ားဆိုင္နာမ္မ်ားကို တိုက္ခုိက္သူမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ထင္မိသည္။ မျမင္ဖူးေသာ လူအခ်င္းခ်င္း မုန္းတီးေစရန္မွာ သူတို႔အားလံုးႏွင့္ဆိုင္ေသာ အမ်ားဆိုင္နာမ္မ်ားကို ထိခိုက္မွ ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ ဥပမာ မည္သည့္ဘာသာဝင္မ်ားဟု ဆိုလိုက္သည္ႏွင့္လူအမ်ားႀကီး ပါဝင္သြားျပီ။ ထို႔အတူ မည္ သည့္လူမ်ိဳးမ်ားဟု လူမ်ိဳး နာမည္တပ္လိုက္သည္ႏွင့္လူအမ်ားႀကီး ထိုအထဲတြင္ ပါဝင္သြားျပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ ဘာသာေရး လူမ်ိဳးေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ေစာ္ကား ေျပာဆိုလွ်င္ လူအခ်င္းခ်င္း မုန္းတီးရန္ အလြန္ လြယ္ကူသည္။ တခါတရံက်ေတာ႔လည္း အခ်ိဳ႕နာမည္မ်ားသည္ အမ်ားဆိုင္နာမ္မ်ား ျဖစ္ေနသည္လည္း ရွိသည္။ လင္ကြန္းဟု ဆိုလိုက္သည္ႏွင့္အေမရိကန္ ႏိုင္ငံ သားမ်ား အားလံုးႏွင့္သက္ဆိုင္သလို ျဖစ္သြားသည္။ ထို႔အတူ သခင္ေအာင္ဆန္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေအာင္ဆန္း ဟူ ေသာ နာမည္သည္လည္း ျမန္မာအားလံုးလိုလိုအတြက္ အမ်ားဆိုင္နာမ္ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုလူထု ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ေစာ္ ကား ေျပာဆိုျခင္းသည္လည္း အမုန္းစကားပင္ျဖစ္သည္။ ဤတြင္ အက်ိဳးအေၾကာင္းႏွင့္ေဝဖန္သံုးသပ္ျခင္းကို မဆိုလို။ အမုန္းစကား ဟူသမွ်တို႔သည္ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ဉာဏ္ႏွင့္ဖီလာကန္႔လန္႔ ျဖစ္ေပသည္။
လူေတြ အမုန္းစကား ေျပာၾကတာ လူဟူ၍ စျဖစ္လာကတည္းကပင္လား မဆိုႏိုင္။ အလြန္ေရွးက်ခဲ့တာေတာ႔ ေသခ်ာသည္။ လူ႔သမိုင္းတြင္လည္း အမုန္းစကား ေျပာသူမ်ားမွာ ေရွးယခင္ကတည္းက ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမုန္းစကား ေျပာၾကားသူမ်ား၏ စိတ္ေနစိတ္ထားကို စူးစမ္းၾကည့္ေတာ႔ အခ်က္ ၃ ခ်က္သာ ေတြ႕ရသည္။ ထိုအရာမ်ားမွာ မနာလိုဝန္တိုျဖစ္ျခင္း၊ ေၾကာက္ရြံ႕ ထိတ္လန္႔ျခင္းႏွင့္ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ သိမ္ငယ္စိတ္ဝင္ျခင္းဆိုေသာ အခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။
လူေတြသည္ မနာလိုဝန္တိုစိတ္ ျဖစ္လွ်င္လည္း အမုန္းစကားမ်ား ေျပာတတ္သည္။ ကိုယ္႔ထက္သာေသာ အရာ တစ္ခုခုကို မနာလိုျဖစ္သည္။ ထိုစိတ္မွ တစ္ဆင့္အမုန္းစကား ေျပာလိုစိတ္ကို လႈံ႕ေဆာ္သည္။ သံမဏိ သူေဌးႀကီး အင္ဒရူး ကာနက္ဂ်ီမွာ သူ႕ေခတ္တုန္းက လူမ်ား၏ အမုန္းစကား ေျပာျခင္းကို အေတာ္ ခံခဲ့ရသည္ဟု ဆိုသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူက အားလံုးထက္ ပိုခ်မ္းသာေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အေမရိကန္ျပည္သား ရပ္ဆယ္ကြန္းဝဲလ္(Russell Herman Conwell) ဆိုသူ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးကို အခ်မ္းသာဆံုး သူၾကြယ္တစ္ဦးက သူနဲ့ ပတ္သက္ျပီး လူေတြ မဟုတ္မမွန္ေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကတာ နားမလည္ဟု ရင္ဖြင့္သည္ဟု ဆိုသည္။ ထိုအခါ ကြန္းဝဲလ္က ထိုအမုန္းစကားမ်ားဒဏ္မခံႏိုင္လွ်င္ ခ်မ္းသာသမွ် စည္းစိမ္မ်ား သူ႔ကိုလႊဲေပးပါ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာႏွင့္အတူ မတရားအေျပာခံရတာေတြပါ သူတြဲယူလိုက္ပါ႔မည္ဟု ဆိုခဲ့သည္တဲ့။ မထူးဆန္း ေသာ လူ႔သဘာဝေပ။ (ဤအခ်က္မွာ ဆရာေဖျမင့္၏ စိန္ေျမဧကေပါင္းမ်ားစြာ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။)
ထို႔အတူ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔လွ်င္လည္း လူေတြသည္ အမုန္းစကား ဆိုေလ႔ရွိသည္။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ သို႔မဟုတ္ တစ္ခု ခုကို စိုးရြံ႕သည္။ ကိုယ္စိုးရြံ႕သည့္အရာက ကိုယ္႔ကို လႊမ္းမိုးအႏိုင္ယူမွာ ေၾကာက္သည္။ ထိုအခါတြင္လည္း နားေထာင္ရ ခက္ေသာ အမုန္းစကားမ်ားကို ေျပာၾကျပန္သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူေတြလည္း သမိုင္းတြင္ ရွိသည္။ ဂရိျမိဳ႕ျပႏိုင္ငံ ေခတ္က ေအသင္ႏုိင္ငံမွ ဒီေမာ႔စနီးသီး (Demosthenes) ဆိုသူ ေတြးေခၚပညာရွင္ တစ္ဦးသည္ ယခုေခတ္ လူမ်ား ေျပာသလိုပင္ အမုန္းစကားေတြ ေျပာခဲ့ဖူးသည္။ သူေၾကာက္သည္က ေအသင္နဲ႔ကပ္လွ်က္တည္ရွိေသာ မက္ဆီဒိုနီးယားဘုရင္ ဖိလစ္ ျဖစ္သည္။ ဖိလစ္က ဂရိျမိဳ႕ျပႏိုင္ငံမ်ားကို တိုက္ခိုက္ရန္ ျပင္ဆင္ျပီးျပီ။ ဖိလစ္သည္ ေနာင္ေသာအခါ ကမၻာ႔သမိုင္းတြင္ ထင္ ရွားမည့္ အလက္ဇႏၵားမင္းမဟာ၏ ခမည္းေတာ္ပင္။ ဒီေမာ႔စနီးသီးသည္ ဖိလစ္ကို အရိုင္းအစိုင္းေကာင္(barbarian)၊ မက္ဆီဒိုးနီးယားကိုလည္း ကၽြန္ေတာင္မွ ကြၽန္ေကာင္းမထြက္ေသာႏိုင္ငံ စသည္ျဖင့္ျပင္းထန္ေသာ စကားလံုးမ်ား သံုးျပီး တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူက ဖိလစ္၏ အႏၱာရာယ္ကို ေၾကာက္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဒီေမာ႔စနီးသီး သံုးေသာ စကားလံုးမ်ားမွာ ယခုေခတ္ ဆိုရွယ္မီဒီယာမ်ားမွ လူမ်ားေျပာၾကသည့္ စကားမ်ားႏွင့္ခပ္ဆင္ဆင္တူသည္။ တစ္ခုခုကို ေၾကာက္ေနသည္မွာလည္း မေကာင္းေသာ အ႐ံႈးစိတ္ပင္ ျဖစ္သည္။ (ဒီေမာ႔စနီးသီးအေၾကာင္းကို ျမန္မာ႔ စြယ္စံုက်မ္းႏွင့္ wikipedia တြင္လည္း ေတြ႕ႏိုင္သည္။)
သိမ္ငယ္စိတ္ ဝင္လွ်င္လည္း လူေတြသည္ အမုန္းစကား ေျပာတတ္ၾကသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အမုန္းစကားမ်ိဳးကို ဗုဒၶရွင္ ေတာ္ျမတ္ကိုယ္တိုင္ပင္ အေျပာခံခဲ့ရသည္။ တခါက ဗုဒၶထံသို႔ အမၺ႒ဟူေသာ ပုဏၰားလုလင္ လာေရာက္ျပီး အမ်ိဳးယုတ္သူ၊ ဇာတ္နိမ္႔ ဟူေသာ စကားမ်ားျဖင့္ရွဳတ္ခ် ေျပာဆိုသည္။ ျဗဟၼာ႔ေျခဖမိုးမွ ေပါက္ဖြားေသာ ဦးျပည္းယုတ္၊ ရဟန္းယုတ္ စေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင့္တိုက္ခိုက္ေလသည္။ သာမန္လူမ်ား အဖို႔ တသက္ပတ္လံုး နာက်ည္းရမည့္ စကားမ်ားကို ေျပာဆိုသည္ဟု ဆိုသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ ၂၅၀၀ က ထိုပုဏၰားလုလင္ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ိဳးကို ခုေခတ္ လူေတြလည္း လူမ်ိဳးေရးႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ေျပာဆိုတုန္းပင္ ရွိေသးသည္။ အမွန္ေတာ႔ ဗုဒၶကား မင္းမ်ိဳးမွ ေမြးဖြားသူ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆံုးတြင္ ထိုသို႔ တိုက္ခိုက္ေသာ အမၺ႒လုလင္ကိုယ္တုိင္ အမ်ိဳးဇာတ္ နိမ္႔က်သူ ျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလာသည္။ သူတပါးကို တိုက္ခိုက္သူသည္ မိမိကိုယ္ကို သိမ္ငယ္စိတ္ ရွိသူ ျဖစ္ေလသည္။ (ဗုဒၶ ႏွင့္ထိုပုဏၰားလုလင္တို႔ အေၾကာင္းမွာ က်ယ္ဝန္း ရွည္လ်ားလွသည္။ အျပည့္အစံုကို သီလကၡဝဂ္ ပိဋကတ္ ျမန္မာျပန္ႏွင့္မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး၏ မဟာဗုဒၶဝင္ စတုတၳတြဲ တို႔တြင္ ဖတ္ရွဳႏိုင္သည္။)
ယခုေခတ္ အမုန္းစကားမ်ားကို တစ္တစ္ခြခြ ေရးသားေနသူမ်ားကို ၾကည့္လွ်င္လည္း မနာလိုဝန္တိုစိတ္၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ သည့္စိတ္ ႏွင့္သိမ္ငယ္စိတ္ ဟူေသာ စိတ္မ်ားကိုသာ အေျခခံေၾကာင္း ေတြ႕ရလိမ္႔မည္။ ထိုစိတ္မ်ားသည္ အပ်က္စိတ္မ်ား ျဖစ္၍ မည္သူ႔ကိုမွ် ေကာင္းက်ိဳးမေပး။ အမုန္းစကား ေျပာသူကိုလည္း ပူေလာင္ေစသည္။ သူ႕စကားမ်ားကို ယံုစားၾကသည့္ သူမ်ားကိုလည္း ပူေလာင္ေစႏိုင္သည္။
အမုန္းစကား ေျပာသူမ်ားမွာ လူသမိုင္းတြင္ ေရွးပေဝသဏီကပင္ ရွိခဲ့သည္ ျဖစ္၍ လံုးဝ ေပ်ာက္သြားေအာင္ လုပ္ဖို႔ေတာ႔ ခက္ေကာင္း ခက္မည္။ နည္းပါးေအာင္ေတာ႔ လုပ္ႏိုင္ေပသည္။ ထို႔သို႔ေသာ သူမ်ား၏ စကားကို ၾကားလွ်င္လည္း သူတို႔ ရင္ထဲတြင္ ရွိေသာ အပ်က္စိတ္မ်ား အေၾကာင္း စဥ္းစား၍ သူတို႔စကားမ်ားကို ပယ္ရွားသင့္ေပသည္။
ယေန႔မွ စ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ အမုန္းစကား ဆိုျခင္းမ်ား ေလ်ာ႔ပါး၍ မနာလိုဝန္တိုစိတ္၊ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔သည့္စိတ္၊ သိမ္ငယ္စိတ္ ဟူေသာ အပ်က္စိတ္မ်ားကို ပယ္ရွားႏိုင္ၾကပါေစဟု ဆႏၵျပဳအပ္ပါသည္။
(စက္တင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔ ၂၀၁၆ ထုတ္ ဒီလိွဳင္းဂ်ာနယ္ အတြဲ (၅) အမွတ္ (၃၇) မွာ ပံုႏွိပ္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါ သည္။)
illustration DAHL