ႏုိင္ဝင္းသီ ● ဂ်ဴရီလူႀကီးတေယာက္ႏွင့္ စကားစျမည္
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၆
"အေရွ႕အရပ္၌ မီွတင္းေနထိုင္ၾကကုန္ေသာ အနႏၲစၾကဝဠာမွ အနႏၲသတၱဝါအေပါင္းတို႔ သည္ ေဘးရန္ခပ္သိမ္းၿငိမ္းၾကပါေစ။ ေဒါသခပ္သိမ္းၿငိမ္းၾကပါေစ။ ဆင္းရဲခပ္သိမ္း ၿငိမ္းၾကပါေစ။ ႏွလုံးစိတ္ဝမ္းေအးခ်မ္းၾကပါေစသတည္း။
အေနာက္အရပ္၌...............
ေတာင္အရပ္၌..................
ေျမာက္အရပ္၌................."
ေစာေစာစီးစီး ေမတၱာပို႔သံကိုၾကားလိုက္ရေသာအခါ သူမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားပါသည္။ ေမတၱာပို႔သံကလည္း သူ႔အိမ္ေခါင္မိုး ေလာက္ဆီက လြင့္ပ်ံ႕လာေသာ အသံမ်ဳိးျဖစ္ေနေလ၏။ အိပ္မႈန္စုံမႊားျဖင့္ သူ ေငါက္ခနဲထထိုင္လိုက္ပါ၏။ ဘယ္သူကမ်ား မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ျဖစ္ၿပီး သူမ်ားအိမ္ေခါင္မိုးေပၚမွာ ေမတၱာလာပို႔ေနရပါလိမ့္။
သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ ကတၱီပါေစာင္အိအိႀကီးကိုကန္ထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႔ ေျပးထြက္လာခဲ့၏။ တံခါးကိုဖြင့္ၿပီး ၿခံထဲသို႔ ဝုန္းခနဲခုန္ဆင္း၍ အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကို လွမ္းၾကည့္လိုက္၏။
"ဟိုက္ ျမတ္စြာဘုရား"
အသံေနအသံထားနွင့္ ႒ာန္ကရိုဏ္းက်က် ေမတၱာပို႔ေနသူမွာ မည္းၾကဳတ္ေသာအဆင္းအေရာင္ရိွသည့္ က်ီးကန္းတ ေကာင္ျဖစ္ေနပါေလ၏။ သူ႔ေဒါသကား ဆိုဖြယ္ရာမရိွေတာ့ၿပီ။
"ေဟ့ေကာင္ က်ီးကန္း....ေစာေစာစီစီး သူမ်ားအိမ္ေခါင္မိုးေပၚမွာ ဘာတက္လုပ္ေနတာလဲ ကြ"
"ဟာ...ျပႆနာပါလား။ ေဟ့လူခင္ဗ်ား နားမၾကားဘူးလား။ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာကို ေမတၱာပို႔ေနတာေလဗ်ာ"
"ၾကားလို႔ေျပာေနတာေပါ့ကြာ။ ေမတၱာပို႔တာန႔ဲ မင္းနဲ႔ဘာဆိုင္လို႔လဲ။ ေစာေစာစီးစီးကြာ...ဒီက်ီးကန္းေတာ့ ငါလုပ္လိုက္ ရင္ နာေတာ့မယ္"
"ေအာ္....ခင္ဗ်ားက ေဝေနယ်သတၱဝါေတြကို က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစလို႔ ေမတၱာပို႔သေနတဲ့က်ဳပ္ကို ရန္လုပ္ခ်င္ေနတာကိုး။ ေတာ္ေတာ္လာတဲ့ တရားသူႀကီးပါလားဗ်ာ"
"အပိုေတြကိုေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔ ေဟ့ေကာင္။ မင္းအခု ဘယ္မွာနားေနသလဲဆိုတာကိုေရာ မင္းကိုယ္မင္းသိရဲ႕လား"
"ဟာ...တကယ့္ကိြဳင္ႀကီးပါလားကြာ။ ေဟ့လူ...အိမ္ေခါင္မိုးေပၚမွာနားေနတာေလ။ ခင္ဗ်ားမျမင္ဘူးလား။ ဘာလဲ..အိမ္ေခါင္ မိုးေပၚမွာမနားဘဲ ခင္ဗ်ားေခါင္းေပၚတက္နားရမွာလား"
"ဒီေကာင္ေတာ့ လုပ္လိုက္ရင္ အေမႊးတျခား အေတာင္တျခားေတာ့ ျဖစ္သြားေတာ့မွာပဲ။ ေဟ့ေရာင္က်ီးကန္း...မင္းအခု ပိုင္စိုးပိုင္နင္း တက္နားေနတဲ့အိမ္ဟာ ဘယ္သူ႔အိမ္ ေအာက္ေမ့ ေနလို႔လဲ"
"ဘာလဲသူငယ္ခ်င္း...က်ီးကန္းကို ပိုင္နက္က်ဴးလြန္မႈနဲ႔ တရားစြဲခ်င္ေသးလို႔လားဒီမွာ...ဒီမွာ ခင္ဗ်ားကို ရွင္းေအာင္ေျပာ လိုက္မယ္။ ဒီၿခံကို ခင္ဗ်ားမဝယ္ခင္ကတည္းက ေခါင္းရင္းကသရက္ပင္မွာ ေနလာခဲ့တာဗ်။ ခင္ဗ်ားက မေန႔တစ္ေန႔ကမွဝယ္ၿပီး ေျပာင္းလာခဲ့တဲ့လူ"
"ေနရင္လည္း ေအးေအးေဆးေဆးေနကြ။ ေစာေစာစီးစီး သူမ်ားေတြအိပ္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သူမ်ားကိုအေနွာက္ အယွက္ျဖစ္ေအာင္ လာမလုပ္နဲ႔"
"က်ဳပ္ကလည္း တဝမ္းတခါးကို ရိုးရိုးသားသား အလစ္သုတ္ၿပီး ရွာစားခ်င္တဲ့ေကာင္ပါဗ်ာ။ ခက္ေနတာက ခင္ဗ်ားဗ်။ ခင္ ဗ်ားေၾကာင့္ က်ဳပ္က ေစာေစာစီးစီးထၿပီး ေမတၱာေတြပို႔ေနရတာေလ။ ပူတယ္ကိုယ့္လူရ။ ေနလို႔မရဘူး"
"ဘာကြ"
"ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီၿခံထဲကို ခင္ဗ်ားေျပာင္းမလာခင္အထိ က်ဳပ္တို႔က်ီးကန္းေတြဟာ ေအးေဆးပဲဗ်။ အဲ...ခင္ဗ်ားလည္း ေျပာင္းလာေရာ အခါခပ္သိမ္းေအးခ်မ္းေနတဲ့ ၿခံႀကီးဟာ အၿမဲတမ္းလိုလို ပူေလာင္လာၿပီေလဗ်ာ။ အိမ္ပူၿခံပူတာလည္း မေျပာနဲ႔။ မ်က္စိႏွစ္လုံးပြင့္တာနဲ႔ ဘယ္အမႈကိုဘယ္လိုခြင္ရိုက္ရမလဲ။ ဘယ္အမႈကို ဘယ္လိုခြခ်က္လုပ္ရပါ့မလဲ စဥ္းစားေန မွေတာ့ ဒီအိမ္မွ မပူရင္ဘယ္အိမ္ပူမလဲ ခင္ဗ်ားဟာခင္ဗ်ား စဥ္းစားေလ"
"ေဟ့ေကာင္ အေလနေတာက်ီးကန္းေကာင္...ေသသြားမယ္...ရွင္သြားမယ္...မေသမရွင္ျဖစ္သြားမယ္...ငါဘာေကာင္လဲဆို တာ ေမာင္ရင္သိတယ္ေနာ္"
"သိလို႔ေျပာေနတာေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားက အားတိုင္းယားတိုင္း ခြင္ရိုက္ဖို႔ေလာက္ပဲ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနတာဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားအိမ္ထဲဝင္လာတဲ့လူဆိုရင္ အမႈသည္ႀကီးပဲေအာက္ေမ့ ေနေတာ့တာကိုးဗ်။ဘာလဲ...ေခါင္းရင္းက သရက္ပင္မွာ သူ႔ဟာသူေနေနတဲ့ က်ီးကန္းကိုေရာ ခြင္ရိုက္ခ်င္ေသးလို႔လား"
"ဟား....ဒီ မေလာက္ေလး မေလာက္စားက်ီးကန္းကေတာ့ကြာ..ႏွာႏုကိုျဖတ္ရိုက္ လိုက္လို႔ရေတာ့ ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာပဲ"
"ေနစမ္းပါဦးဗ်။ ျဖတ္ေမးပါရေစဦး။ ဒီၿခံကို ခင္ဗ်ားဝယ္တုန္းက သိန္းေလးေထာင္မို႔လား။ စာခ်ဳပ္ထဲမွာေတာ့ သိန္းတစ္ရာ ဆိုၿပီး အရူးကြက္နင္းၿပီး ခ်ဳပ္လိုက္တယ္ေလ။ေျမစာရင္းရုံးက ႂကြက္ေတြနဲ႔ အခြန္ဦးစီးဌာနကႂကြက္ေတြကို ေရဘယ္ႏွစ္ပုန္းစီ ေလာင္းလိုက္ရလဲဗ်"
"ဟာ..... ၾကည့္စမ္း... ဒီကိစၥကို မင္းဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသိသြားတာလဲက်ီးကန္း။ ငါ့ကိုမွန္မွန္ေျပာစမ္း။ မင္းကို ဘယ္သူလာၿပီး ေျပာသြားတာလဲ"
"ရပ္ကြက္ထဲမွာေနလာတာၾကာပါၿပီဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားၿခံဝယ္တဲ့ကိစၥေလာက္ကို ထည့္မေျပာနဲ႔။ တေန႔တေန႔ ရာအိမ္မွဴးတို႔၊ အရံမီးသတ္တို႔ကအစ ဘာခြင္ေတြဖန္ေနတယ္ဆိုတာ အကုန္လုံးကို က်ဳပ္သိေနတဲ့ဟာပဲ"
"စာခ်ဳပ္ ေလ်ွာ႔ခ်ဳပ္တယ္ ဆိုတာထူးဆန္းတဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ငါတုိ႔မေမြးခင္ ကတည္းကအေရာင္းအဝယ္စာခ်ဳပ္မွန္သမွ်ကုိ ဒီလိုပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ ခ်ဳပ္လာၾကတာပါကြ"
"ေတာ္တယ္လို႔ေျပာရမွာေပါ့ဗ်ာ။ ခြင္ရိုက္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ဝယ္တာေတာင္မွစာခ်ဳပ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ မခ်ဳပ္ဘူးဆိုေတာ့ ခင္ညားတို႔ဟာေတြက မလြန္လြန္းဘူးလားဗ်ာ"
"ေဟ့ေကာင္....အကုန္လုံးဟာ ဒီလိုခ်ည္းပဲဟ ငတုံးရ။ လူၾကားသူၾကားမွာေမာင္ရင္ ဒီစကားမ်ိဳးသြားေျပာလို႔ကေတာ့ အေမြးတျခား အေတာင္တျခားျဖစ္သြားမွာကို ငါျမင္ေယာင္ေနေသးတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ။ထားပါေတာ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ေမးပါရေစဦး။ ခင္ဗ်ားရုံးကို ေရာက္လာတဲ့ ေျမယာပိုင္ဆိုင္မႈ အမႈအခင္း ေတြမွာ ဓားမဦးခ်လုပ္ကိုင္စားေသာက္လာတဲ့ လယ္သမား ကိုင္းသမားေတြ အႏိုင္ရသြားတယ္လို႔ က်ဳပ္ျဖင့္ တႀကိမ္တခါမွ မၾကားမိေသးဘူး။ အမႈအခင္းျဖစ္လိုက္ေလတိုင္း မေန႔တေန႔က ေရာက္လာၿပီး ၿခံဝင္ခတ္သြားတဲ့ ကုမၸဏီႀကီး ေတြခ်ည္းပဲ ႏုိင္သြားတယ္ေနာ္...အေဟး...ေဟး.....ေဟး"
"ေဟ့ေရာင္ေမာင္ေမာင္က်ီးကန္း၊ ဥပေဒကြ။ Law ကြ။ ဥပေဒဆိုတာ အင္မတန္ နက္နဲသိမ္ေမြ႔တာကြ။ မင္းလို အေမြးအေတာင္ေျပာင္ေျပာင္ေရာင္ေရာင္မရိွတဲ့က်ီးကန္းလို အေကာင္မ်ဳိးကို ဥပေဒအေၾကာင္းေျပာလို႔ ဘာနားလည္မွာလဲကြာ။ ေအး ေဆးေနစမ္းပါ crow ေလးရာ။ ဒူးေနရာဒူး ေတာ္ေနရာေတာ္ေပါ့ကြာ"
"ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို ဆန္ေကာမွန္း ဇကာမွန္းမသိတဲ့ မလည္ရႈပ္က်ီးကန္းမ်ဳိးမ်ားေအာက္ေမ့ေနလု႔ိလား။ ဒီမွာစတားဝါးႀကီး....ခင္ဗ်ားကို က်ဳပ္ ရွင္းေအာင္ေျပာလိုက္မယ္။ခင္ဗ်ားနားလည္ထားဖု႔ိက က်ဳပ္ဟာလူ႔ဘဝတုန္းကခင္ဗ်ားလုိ တရားသူႀကီး တေယာက္ပဲ ဆိုတာခင္ဗ်ားေခါင္းထဲမွာမွတ္ထားလိုက္စမ္းပါဗ်"
"ငင့္...ကိုယ့္ေကာင္ကလည္း ကိုယ့္လို ငဝါးသူႀကီး...အဲ..အဲ..တရားသူႀကီးတဲ့လား။ ေဟ့ေရာင္ ....က်ီးကန္းရာ..ရင္တုန္ပန္း တုန္ရိွလိုက္တာကြာ။ မင္းေျပာေနတာေတြဟာ တကယ္ႀကီးလားကြာ"
"လူစင္စစ္ကေန က်ီးကန္းတေကာင္ျဖစ္ေနၿပီပဲဗ်ာ...ဘာမ်ားညာစရာ ရိွေတာ့လို႔လဲ"
"ငိ...မေခ်ာင္ပါလားသူငယ္ခ်င္းရာ. တရားသူႀကီးဘဝကေန က်ီးကန္းတေကာင္ျဖစ္သြားရတယ္လို႔...လူၾကားလို႔မွ မသင့္ ေတာ္ပါလား ေ႐ႊက်ီးရာ"
"တရားသူႀကီး စျဖစ္ကတည္းက ေရွာဘရားသားျဖစ္သြားတဲ့အထိ ဘဝတစ္ေလ်ွာက္လုံးမွာ မဟုတ္တာအကုန္လုပ္ လာခဲ့ တာေလ။ က်ီးကန္းျဖစ္သြားတာေတာင္ အင္မတန္ကုသိုလ္ကံ ေကာင္းလြန္းလို႔ ျဖစ္သြားတာဗ်။ ဘာပဲေျပာေျပာပါဗ်ာ။ က်ဳပ္ ကေတာ့က်ီးကန္းဘဝမွာ အေတာ့္ကိုေပ်ာ္႐ႊင္ေနပါၿပီ"
"ဘာကြ။ က်ီးကန္းဘဝမွာ အေတာ့္ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေနပါၿပီတဲ့ ဟုတ္လား။ ဘာေတြမ်ားေပ်ာ္စရာရိွလို႔လည္း ေ႐ႊက်ီးေလးရာ။ ငါ့ျဖင့္ ေခါင္းထဲမွာေတာင္ ခ်ာလပတ္ လည္ထြက္သြားတယ္"
"ခင္ဗ်ားစဥ္းစားၾကည့္ေလဗ်ာ။ ခြင္ဖန္တုန္းက အတူတူဖန္ၿပီး ကြယ္ရာလည္း ေရာက္ေရာ ဖိုးတြမ္တီးရိုက္သြားတဲ့ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္တို႔၊ ေရွ႕ေနတို႔ကို ဘယ္ေနရာျမင္ျမင္ လိုက္ဆိတ္လို႔ ရတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္ဆို ခြင္ႀကီးႀကီးတခြင္မွာ ဘတ္ကီးရိုက္ သြားတဲ့ ေရွ႕ေနတေယာက္ကို အခုခ်ိန္ထိျမင္တဲ့ေနရာမွာလိုက္ဆိတ္တာပဲ။ အဲဒီေရွ႕ေနကလည္း ဓာတ္ေပါက္ပုံရတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ျမင္တာနဲ႔ပတ္ေျပးေတာ့တာပဲ"
"ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ဘယ္ဆိုးလို႔လဲကြ။ ဟုတ္တယ္ကြ။ ဒီလိုလူလိမ္လူေကာက္မ်ဳိးေတြကိုေတာ့ ေခါင္းေမြးပါ ကြၽတ္ထြက္သြား ေအာင္ အမ်ဳိးသားေရးတာဝန္တရပ္အေနနဲ႔ ဆိတ္ေပးရမယ္"
"ဆိတ္ဖို႔ကေတာ့ မပူနဲ႔ကိုယ့္လူ။ က်ဳပ္က အဲဒီငတိေတြကို ျမင္လို႔ကေတာ့ လက္ဖက္ရည္ ဆုိင္ထဲဝင္လည္း လိုက္ဆိတ္တာပဲ။ ဘီယာဆိုင္ထဲဝင္လည္း လိုက္ဆိတ္တာပဲ။၊ က်ဳပ္တို႔ၿမိဳ႕က ဥပေဒအက်ဳိးေဆာင္တေယာက္ဆိုရင္ က်ဳပ္ကိုေၾကာက္လို႔လား မသိဘူး။ အျပင္ထြက္ရင္ ဖိုင္ဘာ ဦးထုပ္ဝါဝါႀကီးကို မခြၽတ္တမ္းေဆာင္းထားေတာ့တာပဲ"
"ေနစမ္းပါဦးကြ။ ေမးစမ္းပါရေစဦး။ ေမာင္ရင္က ဘဝတပါးေျပာင္းသြားတဲ့ က်ီးကန္းဆိုလို႔။ ဒီလိုကြ။ မႏွစ္တုန္းက ဆုံးသြားတဲ့ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း တရားသူႀကီးတေယာက္ ဘယ္မ်ားေရာက္ေန သလဲလို႔။ ေမာင္ရင္မ်ားသိမလားလို႔ ေမးၾကည့္တာပါ"
"မနစ္ကဆုံးသြားတဲ့တရားသူႀကီးဆိုတာ ကြၽဲရိုင္းႀကီးကို ေျပာတာမို႔လား"
"ဘာလဲကြ ကြၽဲရိုင္းႀကီး"
"ခင္ဗ်ားေဘာ္ဒါႀကီးက တေန႔ကို ကြၽဲရိုင္းရွစ္ဘူး ေသာက္တာဗ်။ ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ ဒီငနဲႀကီးကို ကြယ္ရာမွာ ကြၽဲရိုင္းႀကီးလို႔ေခၚၾက တာေလဗ်ာ"
"ေအး...ဟုတ္တယ္။ ဒီေကာင္က ကြၽဲရိုင္းေတာ့ တေနကုန္ေသာက္တဲ့ ေကာင္ကြ။ ေျပာစမ္းပါဦးကြာ။ ဒီေကာင္နဲ႔မ်ား ေတြ႔မိ ေသးလားလို႔ "
"ခဏခဏေတြ႔တာေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားသူငယ္ခ်င္းကဟိုးဘက္က႐ြာမွာ လင္းတျဖစ္ေနတာဗ်"
"ငင့္...ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ။ လူမ်ားမွားေနသလားလို႔"
"မွားစရာအေၾကာင္းမရိွပါဘူးဗ်ာ။ လင္းတမွ လင္းတအစစ္ပါ။ ခင္ဗ်ားေဘာ္ဒါႀကီးက လင္းတျဖစ္ေနတာေတာင္ ကြၽဲရိုင္းကို သံေယာဇဥ္ ျပတ္ပုံမရေသးဘူးဗ်။ တခါတေလသူနဲ႔ေတြ႕ခဲ့ရင္သူ႔ကိုကြၽဲရိုင္းတိုက္ေစခ်င္ပုံရတယ္။ လင္းတ ျဖစ္ေနတာေတာင္ ကြၽဲရိုင္းကို မျပတ္ေသးဘူးဆိုေတာ့ မခက္ေပဘူးလားဗ်ာ"
"နားဝမွာ ၾကားရတာေတြကလည္း စိတ္ခ်မ္းသာစရာဆိုလို႔ တကြက္မွ မရိွပါလား ေ႐ႊက်ီးရာ"
"လင္းတျဖစ္သြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကိုၾကည့္ၿပီးသံေဝဂေတြဘာေတြရခ်င္သလိုလို ျဖစ္တြားပီေပါ့ေလ။ ဟုတ္စ"
"ဘာကြ။ သူ႔အေၾကာင္းတရားနဲ႔ သူ လင္းတျဖစ္တာ ငါကဘာလုပ္ရမွာလဲ။ တေန႔ ကြၽဲရိုင္းရွစ္ဘူးေသာက္တဲ့ေကာင္ လင္းတျဖစ္တာ နည္းေတာင္နည္းေနေသးတယ္"
"ဒါျဖင့္ရင္…"
"ေဟ့ေကာင္ေ႐ႊက်ီး..မင္းငါ့ကို သံ ေဝဂကထာေတြ လာေျပာမေနနဲ႔။ မင္းလည္းတရားသူႀကီးဘဝက လာတဲ့က်ီးကန္း။ ေအး..ငါကေတာ့ လက္ရိွ တရားသူႀကီးေပါ့ကြာ။ အဲဒီေတာ့ မင္းကိုငါေျပာလိုက္မယ္။ မင္းလည္း မင္းအလုပ္ကိုမင္းလုပ္ ...ငါလည္းငါ့အလုပ္ကိုငါလုပ္မယ္။ သေဘာေပါက္တယ္ေနာ္။ ခြင္ႀကီးႀကီးခ်ိတ္ၿပီးသားေတြကို လက္လႊတ္လိုက္ရေအာင္ ငါက ရူးႏွမ္းေနတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူးကြ။ တခ်ိဳ႕အမႈေတြဆို စရံေတာင္ တဝက္ယူၿပီးေနၿပီ"
"ထင္ေတာ့ထင္ပါတယ္ဗ်ာ။ စီပီၾကက္ပုံေပါက္ေနတဲ့ ခင္ဗ်ားရဲ႕နဖူးေရဒူးေရကို ျမင္လိုက္ ကတည္းက ခင္ဗ်ားဟာ လူႀကီးလူေကာင္းတေယာက္မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သေဘာေပါက္ ၿပီးသားပါ။ ဆိုေတာ့ကာ...ခင္ဗ်ားကိုလည္း က်ဳပ္က ေကာင္းမြန္ေသာ အႀကံဥာဏ္ေလးတခ်ဳိ႕ ေပးလိုက္ပါေစ"
"ေအာင္မာ....မင္းလို ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ ေလးခြစက္ကြင္းရန္ကလြတ္ေအာင္ အသည္း အသန္ေျပးေနရတဲ့က်ီးကန္းကမ်ား။ ဘာအႀကံဉာဏ္မ်ားေပးခ်င္ေသးလို႔လဲ ပုေရာ ဟိတ္ႀကီးရ"
"ဒီလိုေလဗ်ာ....အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားေရွာသြားခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ေနာက္ဆုံးခရီးမွာ ဇြန္းေကာင္းေကာင္းတေခ်ာင္း ထည့္ေပးလိုက္ဖို႔ ခင္ဗ်ားရဲ႕မိသားစုကို ေသခ်ာမွာထားဗ်"
"ေ႐ႊဉာဏ္ေတာ္ကလည္း စူးေရာက္ပါေပ့ ကိုေ႐ႊက်ီးရာ....ဇြန္းက ဘာလုပ္လို႔ရမွာလဲဟ.. ငတုံးရ"
" ဆိုေတာ့ကာ......ကြၽန္ေတာ္ သုံးသပ္လိုက္ရင္ လြဲခဲပါတယ္ဗ်ာ။ အင္း..ရွစ္လႊာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္ေလ။ ခက္ေနတာက ဘယ္အလႊာျဖစ္လိမ့္မလဲ။ ေလးလႊာလား။ ငါးလႊာလား။ ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ ေျခာက္လႊာေလာက္ျဖစ္သြားမလား။ ဆိုေတာ့ကာ...."
"ေဟ့ေရာင္...ရွစ္လႊာေတြ..ခုနွစ္လႊာေတြ လာမေျပာနဲ႔ေဟ့ေရာင္။ အဲဒီ ကန္ထရိုက္တိုက ေတြမွာ မေနခ်င္လို႔ ဒီဘက္ အပိုင္းမွာ ေစ်းႀကီးေပးၿပီး သီးသန္႔ၿခံလာဝယ္ေနတာကြ"
"ရွစ္လႊာဆိုတာ ငရဲႀကီးရွစ္ထပ္ကို ေျပာေနတာဗ် တရားသူႀကီးမင္းရ။ ခင္ဗ်ားဂ်ီးေဒၚ ကန္ထရိုက္တိုက္ကို ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး"
"ငင့္"
"ေလးလႊာတို႔ ငါးလႊာတို႔ဆိုတာက ငရဲႀကီးရွစ္ထပ္ရဲ႕ဘယ္အထပ္ကို ခင္ဗ်ားဂိုးရမလဲဆိုတာ ခန္႔မွန္းၾကည့္ေနတာဗ်"
"ငိ....ဒါျဖင့္ ဇြန္းက ဘာလုပ္ဖို႔ လဲကြ ေမာင္ေမာင္က်ီးကန္းရ..ၾကားစမ္းပါရေစဦး ပညာရိွသုခမိန္ေလးရာ"
"ခင္ဗ်ားလို လူမ်ဳိးဟာ ဘယ္လိုအထပ္မ်ိဳးကိုေရာက္ေရာက္ ခ်ဳိးကပ္မယ့္လူဆိုေတာ့ ကိုယ့္ခ်ဳိးကိုယ္ျပန္ျခစ္ဖို႔ ဇြန္းတေခ်ာင္း ယူသြားပါလို႔ ေျပာရတာပါ ခင္ည"
"ငင့္.....ေအေပး က်ီးကန္းေကာင္၊ လူကိုမ်ား ေစာ္ေစာ္ကားကား။ ကိုင္းကြာ.....ကိုင္းကြာ....ေသေပေတာ့"
သူ၏အမ်က္ေဒါသကား ပြက္ပြက္ဆူၿပီးသကာလ ၿခံဝင္းထဲမွ အုတ္နီခဲႀကိဳးမ်ားျဖင့္ က်ီးကန္းကို တလုံးၿပီးတလုံး အပီအျပင္ လွမ္း၍သမလိုက္ေသာ္လည္း နက္ေက်ာေက်ာအဆင္း အေရာင္ရိွေလသည့္က်ီးကန္းကား တခိခိရယ္ေမာၿပီး အေဝးသို႔ ပ်ံတက္သြားေခ်သည္တမုံ႔။
စာဖတ္သူမ်ားကို ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္.....
နိုင္ဝင္းသီ
၁၀ း ၄၅ နာရီ
၁၈ ၊ ၉ ၊ ၂၀၁၆
သန္လ်င္ၿမိဳ႕။