ေက်ာ္ေမာင္(တိုင္းတာေရး) - ၿပိဳင္ပင္ၿပိဳင္ေသာ္ျငား
(မိုးမခ) ႏို၀င္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၆
တစ္ခါမွာ ယုန္နဲ႔လိပ္တို႔ အေျပးၿပိဳင္ၾကျပန္တယ္။ သူတို႔မ်ိဳးႏြယ္ႏွစ္ဖက္ကလည္း ၿပိဳင္ေနၾကတာ ေရွးေခတ္ကတည္းကပဲ။ ၿပိဳင္တိုင္း ယုန္ေတြပဲ ရွံဳးတယ္။ အခုတစ္ခါမွာလည္း ယုန္က အမွတ္မရွိဘူး။ သူ႔ေခတ္ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုၿပီး ထပ္ၿပိဳင္တယ္။ လိပ္မ်ိဳးႏြယ္ေတြကလည္း ယုန္ေတြဆိုတာ သူ႔တု႔ိအတြက္ ငယ္ႏုိင္၊ ဘိုးေဘးဘီဘင္ေဘာင္လက္ထက္ေတြကတည္းက ဘယ္အခ်ိန္ၿပိဳင္ၿပိဳင္ အၿမဲတမ္းႏုိ္င္ခဲ့တာဆိုေတာ့ သိပ္မမွဳဘူး။ ယုန္က တကယ္ေတာ့ သိပ္ျပိဳင္ခ်င္လွတာရယ္လို႔ မဟုတ္ဘူး။ သူ႔မွာ သမိုင္းေပးတာ၀န္လိုမ်ိဳးျဖစ္ေနတာရယ္၊ ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ လက္ေရြးစင္အျဖစ္အေရြးခံရလို႔ ၀င္ၿပိဳင္ရတာရယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ၿပိဳင္တာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆင္ေျခေပးတယ္။ ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကို သူကိုယ္တိုင္ပဲ သိမွာျဖစ္တယ္။
သမိုင္းဆိုတာမွာ ဘယ္ဘုရင္ ဘယ္အမ်ိဳးအေဆြေတြရဲ႕ သမိုင္းမွ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ ယုန္သမိုင္းပဲ။ ယုန္သမိုင္းကို ဘယ္ယုန္မ်ိဳးႏြယ္လက္ထက္မွာ ဘယ္သူ စေရးခဲ့သလဲဆိုတာကို ဘယ္သူ႔ဘယ္သူမွ အတိအက်မသိဘူး။ ေရးတဲ့သူက ဘယ္လိုေရးသလဲဆိုရင္ ယုန္ေတြဟာ သတၱ၀ါေတြထဲမွာ အျမန္ဆုံးသတၱ၀ါျဖစ္ေၾကာင္း၊ အပ်င္းၾကီးတဲ့ ယုန္တစ္ေကာင္ေၾကာင့္ ေနွးေႏွးကန္ကန္သတၱ၀ါျဖစ္တဲ့ လိပ္ကို ရွံဳးခဲ့ရတာျဖစ္ေၾကာင္း။ ဒီလိုရွံဳးခဲ့တာကို ပုံျပင္အေရးေကာင္းတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္သိသြားၿပီး ပုံျပင္အျဖစ္ေရးသားခဲ့တာကေန လူသားေတြ စိတ္ထဲမွာ သူတို႔ယုန္ေတြကို အပ်င္းအဖ်င္းေတြအျဖစ္ မွတ္ယူသြားၾကတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒါေၾကာင့္ ယုန္မ်ိဳးႏြယ္ သိကၡာမက်ေအာင္ မ်ိဳးရိုးစဥ္ဆက္အလိုက္ ႀကိဳးစားၾကေစလိုေၾကာင္း ေရးသားမွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့တာျဖစ္တယ္။
လူသားေတြကလည္း ဒီလိုျဖစ္ရပ္မ်ိဳးကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္မွာ သင္ခန္းစာေပးပုံျပင္အျဖစ္နဲ႔ လက္ဆင့္ကမ္းေျပာဆိုလာခဲ့ၾကတာျဖစ္တဲ့အျပင္ တစ္ခ်ိဳ႕ဆို မူရင္းပုံျပင္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳးဉာဏ္ခ်ဲ႕ထြင္ၿပီး ေခတ္အလိုက္ ေရးသားခဲ့ၾကလို႔ ယုန္ေတြအတြက္ ဒါဟာ အရွက္ရစရာ ျဖစ္ေနဆဲကိစၥလို႔ ယုန္ေတြက ျမင္ၾကတယ္။ ပုံျပင္တိုင္းမွာ ယုန္အႏုိင္ရတဲ့ပုံျပင္ကလည္း မရွိေသးဘူး မဟုတ္လား။
ေခတ္တိုင္း ေခတ္တိုင္းမွာ ယုန္ေတြက အေျပးအျမန္ဆုံးယုန္တစ္ေကာင္ကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး စနစ္တက် ေလ့က်င့္ေပးတယ္။ ၿပီးတဲ့အခါမွ လူသားေတြမွာ ျပဳလုပ္ၾကေလ့ရွိတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ထဲၿပိဳင္ရတဲ့ပြဲလိုမ်ိဳး အေျပးအျမန္ဆုံးသရဖူစိန္ေခၚပြဲကို က်င္းပေစတယ္။ တစ္ဖက္အသင္းကေတာ့ စိန္ေခၚတဲ့အခါတိုင္းမွာ ရွိတဲ့လိပ္တစ္ေကာင္ေကာင္ကို ၀င္ၿပိဳင္ခိုင္းလိုက္တာခ်ည္းပါပဲ။ အေျပးေလ့က်င့္တာေတြ၊ အားရွိေအာင္ စားတာေသာက္တာေတြ လုပ္မေနေတာ့ဘဲ ပုံမွန္ပဲ ေျပးလမ္းကေန ပန္းတိုင္ကို မနားတမ္းေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးၿပီး စိန္ေခၚပြဲတိုင္းမွာ သရဖူကို ကာကြယ္ခဲ့တာခ်ည္းပဲျဖစ္တယ္။
ဒီတစ္ေခါက္မွာလည္း ယုန္နဲ႔လိပ္တို႔ အေျပးၿပိဳင္ၾကတယ္။ ေတာေနသတၱ၀ါအားလုံးကလည္း ဒီေခတ္ဒီအခါမွာ ယုန္ဘက္ကပဲ ႏိုင္သြားမလားဆိုၿပီး စိတ္၀င္တစားနဲ႔ လာၾကည့္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက သြားေတာင္မၾကည့္ၾကေတာ့ဘူး။ ယုန္ပဲရွံဳးမွာလို႔ ေရွးဦးေကာက္ခ်က္ဆြဲထားၾကတယ္။
ယုန္သမိုင္းမွာ လိပ္ေတြကိုၿပိဳင္ခဲ့ေပမယ့္ မႏိုင္ဘဲ ရွံဳးခဲ့တဲ့ယုန္ေတြကို နာမည္နဲ႔တကြ ဂုဏ္ျပဳေဖာ္ျပထားတယ္။ ပထမဦးဆုံးၿပိဳင္ပြဲမွာ ရွံဳးခဲ့တဲ့ယုန္ရဲ႕ နာမည္ကို မွတ္တမ္းေရးထိုးျခင္းမျပဳဘူး။ အေၾကာင္းက သူသည္ ယုန္မ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လုံး မစဥ္းစားခဲ့ဖူးတဲ့ ကိစၥကို ျပဳလုပ္ခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္ဆိုတာနဲ႔ သူလုပ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥမွာလည္း ထူးခၽြန္ေအာင္ မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။
ယုန္မ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္လုံးမစဥ္းစားခဲ့ဖူးတဲ့ ကိစၥဆိုတာ လိပ္တစ္ေကာင္နဲ႔ အေျပးၿပိဳင္ဖို႔ ၾကံၾကံဖန္ဖန္ စဥ္းစားခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။ ၿပိဳင္တဲ့အခါၾကေတာ့လည္း ပန္းတိုင္ျမင္ရတဲ့ေနရာေလာက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ လိပ္က ပန္း၀င္ၿပီးမွ သူ႔မွာ အိပ္လို႔ေကာင္းေနရာကေန အလူးအလဲထေျပးေပမယ့္ ရွံဳးခဲ့တဲ့သူ။ ပန္း၀င္ၿပီးမွ အိပ္ခ်င္အိပ္ေပါ႔လို႔ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ေတြက မခ်ိတင္ကဲ ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ အဲဒါေတြေၾကာင့္ သူ႔ကို နာမည္မေရးဘဲ ယုန္တစ္ေကာင္လို႔ပဲ သမိုင္းမွာ ထည့္သြင္းေရးသားျခင္းခံရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ၿပိဳင္ရတဲ့ ယုန္ေတြကိုေတာ့ ရွံဳးေပမယ့္ သူတို႔ဟာ ႀကိဳးစားခဲ့သူေတြ ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး ယုန္သမိုင္းမွာ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပတယ္။
ယုန္သမိုင္းထဲက လိပ္ေတြနဲ႔ၿပိဳင္ခဲ့တဲ့ အေျပးလက္ေရြးစင္ယုန္ေတြအေၾကာင္း ေရးဖြဲ႔ထားတာမွာ ၿပိဳင္ပြဲမတိုင္မီအထိ သူတို႔ေတြ ဘယ္သို႔ဘယ္ပုံႀကိဳးစားခဲ့ပုံေတြကို ဓာတ္ပုံေတြနဲ႔ တခမ္းတနားဖြဲ႔ႏြဲ႔ထားတယ္။ အရည္အခ်င္းေတြ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြကို ဖြဲ႔ႏြဲ႔ပုံမတူေပမယ့္ နိဂုံးခ်ဳပ္စာသားကေတာ့ အၿမဲတူေလ့ရွိတယ္။
အဲဒါက “ၿပိဳင္ပင္ၿပိဳင္ေသာ္ျငား အေရးမလွေသာေၾကာင့္ ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရေလသည္” ဆိုတဲ့ စာသားပဲျဖစ္တယ္။
ယုန္သမိုင္းအသစ္ျပန္ေရးတိုင္းေရးတိုင္း အထက္ပါစာေၾကာင္းဟာ ပါေနၾကစာေၾကာင္းျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီစာေၾကာင္းကို ယုန္ေတြအားလုံးက မုန္းၾကတယ္၊ မႏွစ္သက္ၾကဘူး၊ ယုန္သမိုင္းမွ အပ တျခားေနရာေတြမွာ မသုံးစြဲၾကဘူး။ တျခားသတၱ၀ါေတြ သုံးစြဲတာေတြ႕ရင္ ယုန္ေတြက သူတို႔မူပိုင္လိုလို၊ သူတို႔ဆီက စတင္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ မူရင္းစကားလိုလိုနဲ႔ မသုံးစြဲဖို႔ လိုက္လံပိတ္ပင္တတ္ၾကတယ္။
ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္တဲ့အတြက္ တစ္ျခားေသာ သတၱ၀ါေတြရဲ႕ သမိုင္းအသီးသီးမွာ ယုန္ေတြကို ေဖာ္ညႊန္းခ်င္တဲ့အခါ “ၿပိဳင္ပင္ၿပိဳင္ေသာ္ျငား အေရးမလွေသာေၾကာင့္ ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရျခင္းကို ျပန္လည္ဖာေထးခ်င္ေသာ အေျပးျမန္သတၱ၀ါမ်ား” လို႔ ညႊန္းဆိုေလ့ရွိတယ္။ သမိုင္းေတြမွာ ထည့္ေရးတဲ့အခါ “အေျပးျမန္သတၱ၀ါမ်ား”လို႔ ရည္ညႊန္းေဖာ္ေဆာင္တာကို ယုန္ေတြက သေဘာေခြ႔ေလ့ရွိတယ္။ “အေျပးျမန္သတၱ၀ါမ်ား”လို႔ ေရးလိုက္တဲ့အခါမွာ ေရွ႕က ဘာေရးေရး၊ သူတို႔လက္ခံတဲ့ စကားလုံးေတြ မဟုတ္ေပမယ့္ တားဆီးပိတ္ပင္တာေတြ ဘာေတြ လုပ္ေလ့မရွိၾကဘူး။ ဒါဟာ သူတို႔ဂုဏ္ကို တနည္းအားျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ခ်ီးမြမ္းေပးတာပဲလို႔ ျမင္တယ္။
အခုတစ္ေခါက္ပြဲမွာ ယုန္ေတြက အေျပးအျမန္ဆုံးယုန္ကို မေရြးေတာ့ဘူး။ ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္ ႏိုးႏိုးၾကားၾကားရွိၿပီး ေျပးလမ္းမွာ မအိပ္တတ္တဲ့ယုန္ကို အဓိကထား ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေနွးခ်င္ ေနွးပါေစ၊ မအိပ္တတ္တဲ့ ယုန္ျဖစ္ဖို႔ပဲလိုတယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ပုိင္းေခတ္ေရာက္လာတဲ့အခါ ယုန္ေတြက သူတို႔ရွံဳးခဲ့တဲ့ ေျပးပြဲတိုင္းကို ျပန္လည္သုံးသပ္တယ္။ ပန္းတိုင္မေရာက္ခင္ ပန္းတိုင္ကို လွမ္းျမင္ရတဲ့ေနရာေရာက္တိုင္း ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ယုန္ေတြ အိပ္သြားၾကတာကို ေတြြ႔ရွိခဲ့တယ္။ ဒီလိုမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ဘာလိုကာကြယ္မလဲဆိုတာကို သူတို႔ေတြ နည္းလမ္းရွာၾကတယ္။
ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့နည္းလမ္းကို ေတြ႔သြားတဲ့အတြက္ လက္ေရြးစင္ယုန္ကို က်က်နနသင္ေပးၾကတယ္။ ယုန္ေတြ အဲဒီလို ဗိုလ္စြဲႏိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္မွာ လိပ္ေတြကလည္း လိပ္ထဲက အေႏွးဆုံးသြားတဲ့ လိပ္သုံးေကာင္ကို ေရြးထားလိုက္တယ္။ ဒီလိပ္သုံးေကာင္ကလည္း ေခသူေတြမဟုတ္ဘူး။ လိပ္သမိုင္းမွာ သူတို႔နာမည္ ပါ၀င္ဖို႔ထက္ ပန္းတိုင္ကို ယုန္ထက္အရင္ ဘယ္လိုေရာက္ေအာင္ ေျပးရမလဲလို႔ပဲ စဥ္းစားေတြးေခၚေနတဲ့ သူေတြျဖစ္တယ္။ တကယ့္ၿပိဳင္ပြဲေန႔ၾကရင္ ဘယ္လိပ္က ၿပိဳင္ခြင့္ရမယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူမွ မသိဘူး။ လိပ္သုံးေကာင္ကလည္း မသိဘူး။ လိပ္သုံးေကာင္ေတာင္ မသိတဲ့အတြက္ သတင္းလာႏွိဳက္တဲ့ တစ္ဖက္အသင္းအုပ္စုကလည္း ဘာသတင္းမွ မရဘူး။
ၿပိဳင္ပြဲက်င္းပတဲ့ေန႔မွာ ပရိသတ္လာမယ္လို႔ မထင္ေပမဲ့ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရွိရွိသမွ် ေတာတြင္းေနသတၱ၀ါေတြ လာၾကည့္ၾကတယ္။ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္မယ့္ ယုန္ကို ေရွ႕ေခၚထုတ္လာတဲ့အခါ အားလုံးက ဒီယုန္ကို မွတ္မိသြားတယ္။ သူက အေျပးမွာ အေတာ္ခ်ာတဲ့ယုန္ျဖစ္လို႔ပဲ။ ဘာေၾကာင့္ အေျပးမွာ အသုံးမက်တဲ့ယုန္ကို ေရြးထားသလဲဆိုတာ အေၾကာင္းေတာ့ရွိိမွာပဲလို႔ ေျပာၾကဆိုၾကတယ္။ လိပ္သုံးေကာင္စလုံး ေရွ႕ထြက္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျပးလမ္းကို ေနရာယူရတဲ့အခါ ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္သြားႏိုင္တဲ့ လိပ္က အရင္ေရာက္သြားၿပီး သူၿပိဳင္မယ့္အေၾကာင္း ကိုယ္တုိင္စာရင္းေပးတယ္။
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ၿပိဳင္ခဲ့တဲ့အတိုင္း ယုန္နဲ႔လိပ္ အေျပးၿပိဳင္ၾကတာပါပဲ။ အေျပးၿပိဳင္ေနတဲ့အခါ ယုန္က သူ႔ကို သင္ၾကားထားတဲ့ အၾကံေပးခ်က္ေတြ လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြကို တေသြမတိမ္းလိုက္နာတယ္။ မွာတာက ဘယ္လိုေတြလည္းဆို အရမ္းကာေရာ စြတ္ဆက္မေျပးရဘူးတဲ့၊ အရမ္းေျပးတဲ့အခါ ပန္းတိုင္မေရာက္ခင္မွာ ေမာတတ္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ အားေပးသလိုျဖစ္သြားလို႔ ယုန္ေတြ အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ အားသန္ၾကတာလို႔ သူတို႔က တြက္ခ်က္ၾကည့္ထားတာျဖစ္တယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ကိုလည္း သိပၸံနည္းက်က် ေလ့လာဆန္းစစ္မွဳေတြနဲ႔ တိုင္းတာခဲ့ၿပီးျဖစ္တယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္က ေျပးေနတုန္းမွာ ဘာကိုမွ မစဥ္းစားရဘူးဆိုတာပဲ။ ဒီအခ်က္ဟာ အခုၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ယုန္ကို သူ႔ထက္ အေျပးျမန္တဲ့ ယုန္ေပါင္းမ်ားစြာထဲကေန လက္ေရြးစင္ျဖစ္ေစခဲ့တဲ့ အခ်က္ျဖစ္တယ္။ သူက စဥ္းစားရတဲ့အလုပ္ကို လုပ္ကို မလုပ္ခ်င္တဲ့သူ။
ဆိုတဲ့အခါ သူက တာထြက္ကတည္းက ပန္းတိုင္နားနီးလာရင္ ေမာပန္းႏြမ္းနယ္တာေတြ ကိုယ္လက္ကိုက္ခဲတာေတြ မျဖစ္ရေအာင္ ျဖည္းျဖည္းေလးပဲ ေျပးတယ္။ ေျပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ဘာကိုမွ မစဥ္းစားဘူး။ သူဘာေၾကာင့္ ဒီလိုေျပးေနရသလဲဆိုတာေတာင္ မစဥ္းစားဘူး။
ေျပးလာရင္းနဲ႔ ပန္းတိုင္ေရာက္ခါနီးမွာ ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ ဆိုင္းဘုတ္က ဘာေရးထားသလဲဆိုတာကို သူသိခ်င္တာ။ သိခ်င္တဲ့စိတ္ကေန စဥ္းစားတဲ့စိတ္အျဖစ္ေျပာင္းသြားတယ္။ မစဥ္းစားမိေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္။ ႀကိဳးစားေလေလ သိခ်င္ေလေလပဲ။
သူက ဒီလိုမ်ိဳးတစ္ခါမွ မစဥ္းစားဖူးဘူး။ စဥ္းစားတတ္ေအာင္ သူကို႔ သင္ေပးထားတာမဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ယုန္မ်ိဳးႏြယ္ေတြဟာ စဥ္းစားေတြးေခၚျခင္းဆိုတာကို ပထမဆုံးအေျပးၿပိဳင္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ယုန္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမ်ိဳးဆက္မွာကတည္းက သိပ္အားမေပးခဲ့ဘူး။ သူကလည္း စဥ္းစားရမယ့္အလုပ္ဆို ေယာင္လို႔ေတာင္ မလုပ္ဖူးဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုဒီမွာ သူစဥ္းစားမိတာက ဒီလို။ ေျပးေနရင္းနဲ႔ စဥ္းစားတာ။ ငါ ပန္းတိုင္ကို ျမင္ေနရၿပီ၊ လိပ္က အခုမွ တာထြက္တုန္းျဖစ္မယ္။ သမိုင္းထဲမွာ ေရးထားတာက ဒီေနရာပဲျဖစ္မယ္။ ေရွးေရွ႕က ယုန္ေတြ ၀င္၀င္အိပ္သြားတဲ့ေနရာဆိုတာ။ ဘယ္လိုေနရာျဖစ္လို႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားၾကသလဲလို႔ သူက သိခ်င္တာ။ အဲဒီလို စဥ္းစားမိတယ္။
အဲဒါနဲ႔ ေရွ႕သို႔ေျပးေနတာကိုရပ္ၿပီး ေနာက္ဘက္ျပန္ေျပးလိုက္တယ္။ ၿပီးတဲ့အခါ ဆိုင္းဘုတ္ရွိတဲ့လမ္းေဘးဆီ ဆင္းလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ သူတအ့ံတၾသျဖစ္သြားတာ။ ဆိုင္းဘုတ္မွာ ေရးထားတာက “ေခတၱနားခိုရာေနရာ” တဲ့။ ဆိုင္းဘုတ္ေအာက္ကေန ထပ္၀င္သြားတဲ့အခါ ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ အေဆာက္အဦကို ျမင္လိုက္ရတယ္။ အေဆာက္အဦထဲမွာ အသုံးအေဆာင္ပစၥည္းေတြက ေတာက္လို႔ေျပာင္လို႔။ ခရီးဦးၾကိဳျပဳတဲ့သူေတြကလည္း ရိုရိုေသေသနဲ႔။ ေနရာထုိုင္ခင္းေပးၾက အစားအေသာက္ေတြလာခ်ၾကနဲ႔ ယုန္လည္း အေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ သူလည္းပဲ ယုန္သမိုင္းမွာ “ၿပိဳင္ပင္ၿပိဳင္ေသာ္ျငား အေရးမလွေသာေၾကာင့္ ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရေလသည္” ဆိုတဲ့ စာေၾကာင္းကို အစဥ္အလာမျပတ္ ထိန္းသိမ္းသြားခဲ့သူျဖစ္သြားတယ္။
ယုန္ေတြ ရွံဳးေပမယ့္ ယုန္ေတြ နားနားသြားၾကတဲ့ အေဆာက္အဦအေၾကာင္းကိုေတာ့ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘယ္ယုန္ကမွ ေျပာေလ့ေျပာထမရွိခဲ့ၾကဘူး။ လမ္းေဘးခ်ံဳပုတ္ထဲမွာပဲ ၀င္ေခြလိုက္သလိုလို၊ အရမ္းေမာပန္းလာလို႔ ၾကံဳရာေနရာမွာ ၀င္အိပ္ေပ်ာ္သလိုလိုသာ ေရးၾကသားၾကေျပာၾကဆိုၾကတယ္။ ရွံဳးနိမ့္သြားတဲ့ယုန္ကို အင္တာဗ်ဴးတဲ့အခါ ယုန္က သူရွံဳးခဲ့ရေပမယ့္ ေနာင္လာမယ့္ ယုန္မ်ိဳးဆက္ေတြ အားမေလ်ာ့ဘဲ ဆက္လက္ယွဥ္ၿပိဳင္ေစဖို႔ပဲ ေျပာတယ္။ ေခတၱနားခိုရာေနရာေၾကာင့္ဆိုတာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာဘူး။
ေျပာႏိုင္တဲ့အခ်က္ကေတာ့ သူသည္ အဲဒီ ေနရာမွာ ရွိခဲ့တဲ့ကာလအတြင္း လုံး၀အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူးဆိုတာပဲ။ အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္ သူထိန္းႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ သူဟာ သူ႔ကိုယ္သူ ပီတိျဖစ္တယ္။ အမွန္က သူအိပ္ေပ်ာ္ၿပီး အိပ္မက္ေတြ ဘာေတြမက္ခဲ့တာလား ဆိုတာ သူလည္း သတိမထားမိလိုက္ျပန္ဘူး။ သူ႔ေရွးေရွ႕က ၿပိဳင္ခဲ့တဲ့ယုန္ေတြေရာ ဒီလိုပဲျဖစ္ခဲ့ၾကသလားဆိုတာ သူစဥ္းစားၾကည့္ေနမိတယ္။
“ၿပိဳင္ပင္ၿပိဳင္ေသာ္ျငား အေရးမလွေသာေၾကာင့္ ရွံဳးနိမ့္ခဲ့ရေလသည္” ဆိုတာကေတာ့ ယုန္သမိုင္းမွာ စဥ္ဆက္မျပတ္ေရးထိုးၾကဦးမွာ မလြဲပါပဲ။ လက္ေရြးစင္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ယုန္ေတြအတြက္ အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္နဲ႔ စဥ္းစားျခင္းကို မျပဳမိေအာင္ က်င့္ထားၾကဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါမွ ယုန္သမိုင္းမွာ “ေရွးတြင္ ေတာက္ေလွ်ာက္ရွံဳးခဲ့ေသာ္လည္း ယခုတစ္ခါတြင္ အႏုိုင္ရေလၿပီ” လို႔ ေရးထည့္နိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။ ေသခ်ာတယ္ တစ္ျခားယုန္ေတြနဲ႔ အဲဒီယုန္မ်ိဳးႏြယ္ကို အားေပးတဲ့ မရွိစေလာက္ပရိသတ္ကေတာ့ ဆက္ယုံေနဦးမွာပဲ။ ယုန္ေတြ အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ ရွံဳးတယ္ဆိုတာကိုေပါ႔။