ကုိသန္းလြင္ ● အိႏၵိယမွ နာမည္ျပႆနာ

 

ကုိသန္းလြင္ ● အိႏၵိယမွ နာမည္ျပႆနာ
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၃၀၊ ၂၀၁၇

(၁)
အိႏိၵယရွိၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ ကမၻာ့ေျမပံုေပၚမွ ေပ်ာက္ဆံုးလ်က္ရွိသည္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က ဘံုေဘ (ေပၚတူဂီအမည္ Bon bian) သည္ မြန္ဘိုင္းျဖစ္လာသည္။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္က မဒရပ္သည္ ခ်ႏိုင္ၿမိဳ႕ျဖစ္လာသည္။  ေနာင္လာမည့္အႏွစ္ ၂၀ အ တြင္း တြင္ အိႏၵိယရွိ ေမဂ်ာၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားသည္ တၿမိဳ႕ၿပီး တၿမိဳ႕ နာမည္အသစ္မ်ားရရွိၾကသည္ ကိုခ်င္း (Cochin) သည္ Kochin ျဖစ္ လာသည္။ ဘန္ဂလိုၿမိဳ႕မွာ Bangalura ျဖစ္လာသည္။ Calcutta ၿမိဳ႕သည္  Kolkata ဟု ျဖစ္လာသည္။

ကလကတၱားမွာ Kolkatta အျဖစ္သို႔ အဘယ္သို႔ေျပာင္းလဲသည္ကိုမသိရပါ။ ျပင္သစ္လူမ်ားတို႔က Paris ကို Paree ဟု ေခၚ ရမည္ဆိုသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္သည္။ Travandram ကဲ့သို႔ မိမိနာမည္ေဟာင္းကိုပင္ျပန္ေျပာင္း၍ရသည့္ ၿမိဳ႕လည္းရွိပါေသးသည္။ (Thiruvananthapuram as in 1991) ၿဗိတိသွ်တို႔ေခတ္က အေျခအေနအမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ အရ အျခားနာမည္ကို ယူလိုက္ရပါသည္။

(၂)
အိႏၵိယတြင္ နာမည္သည္ နာမည္ေခၚ႐ံုသက္သက္မဟုတ္ပါ။ အိႏိၵယျပည္၏ ပထမဦးဆံုး၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ေန႐ူးက အိႏိၵယျပည္တြင္ရွိေနေသာ အျဖစ္အပ်က္၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားသည္ သူတို႔ ကိုယ္စားျပဳလို ေသာမည္သည့္ အခ်က္တခုကိုမွ် ျပည့္ျပည့္စုံစံု ေဖာ္ျပႏိုင္သည္မဟုတ္၊ တခုႏွင့္တခု ထပ္၍လည္း ေဖၚျပၾကသည္။ ျဗိတိသွ်၊ မြတ္စလင္၊ ဟိႏၵဴ စသည္ျဖင့္ သမိုင္းသည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးကြဲျပားေနျခင္းအေပၚ ျငီးျငဴခဲ့ဖူးသည္။ သူက အခ်ိန္ကာလအမ်ဳိးမ်ဳိးကိုလိုက္၍ လူတို႔ သည္အေမြအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ခံယူေနၾကသည္လည္း ရွိသည္။ တခုႏွင့္ တခု ေက်ေက်လည္လည္ရွိၾကသည္မဟုတ္ဟုေရးခဲ့ဘူးသည္။

သမိုင္းကိုၾကည့္႐ႈရာတြင္ အမည္နာမသည္ ၾကည့္႐ႈသူအေပၚတြင္ လိုက္၍ေျပာင္းလဲေနသည္။ အျပင္မွလူမ်ားက ေသခ်ာ ေစ့ငုၾကည့္ေလေလ အၾကည့္ခံရသူအဖို႔ အေရးႀကီးေလေလျဖစ္သည္။ အႏၵိယသမိုင္းအေပၚတြင္ အဓိပၸါယ္ တလြဲေကာက္ မည္ကို စိုးရိမ္သူမ်ားအဖို႔ကလည္း၊ အမည္နာမသည္ အေရးႀကီးလွပါသည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိႏိုင္ငံအေပၚတြင္ မိမိျမင္သလို အျခားလူမ်ားကျမင္ေစလိုၾကမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္နာမည္မ်ားေပးၾကရာတြင္ ေပးသည့္လူအေပၚတြင္မူတည္၍ အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူပံုအမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားၾကသည္။ ျဗိတိသွ်တို႔ထြက္ခြါသြားၿပီဆိုသည္ႏွင့္ နာမည္ေျပာင္းဘို႔အေရးသည္ စတင္၍လုပ္ရေသာအလုပ္ျဖစ္လာသည္။ ေဒလီၿမိဳ႕မွ လမ္းမ်ားကိုၾကည္လိုက္လ်င္ တခုၿပီး တခုေျပာင္းလဲေနၾကသည္။ Harding Avenue မွာ Tilak Mark ျဖစ္လာသည္။  willingdon Crecent မွာ Mother Terasa Road ျဖစ္လာသည္။ South East Lane မွာ ယခင္က ၿမိဳ႕ေတာ္၏ ေဘာ္ဒါေနရာကို ျပသရာ မွ Rajesh Pilot ျဖစ္လာသည္။

ၿဗိတိသွ်တို႔မွာ ေနာက္ဆံုးမွေရာက္လာသူတို႔ျဖစ္သည္။ မြတ္စလင္တို႔က ၁၁ ရာစုမွ ၁၈ ရာစုႏွစ္အထိ ႀကီးစိုးထားၾကသည္။ မြတ္စလင္ႀကီးစိုးမႈက အႏွစ္ ၄၀၀ မွ်ရွိခဲ့ရာ နယ္ခံလူထုမွာ ဘာသာေရးကိုမေျပာင္းလဲဘဲ ၾကံ့ၾကံ့ခံခဲ့ၾကရသည္။ ဟိႏၵဴတို႔က သမိုင္းျဖစ္စဥ္ကာလတခုလံုးရွိေနၾကသည္။ ဤသံုးမ်ဳိးမွာ တစံုတခုျဖစ္၍ၾကည့္လိုက္တိုင္း တခုႏွင့္တခု အားၿပိဳင္လွ်က္ေတြ႔ ရွိ ရသည္။

ၾကည့္ေလရာရာတြင္ မြတ္စလင္ႏွင့္ ဟိႏၵဴတို႔ကိုေရာလ်က္ေတြ႔ရသည္။ Kannauj မွာ မြတ္စလင္ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္သည္။ Kaya kubja မွာ ဟိႏၵဴၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္သည္။ မြတ္စလင္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ဟိႏၵဴတို႔၏ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္တြင္ က်ေရာက္ေနသည္။ ေအဒီ ၈  ရာ စုက ျမစ္သံုးစင္းဆံုရာတြင္ ၿမိဳ႕တည္ထားေသာ မြတ္စလင္ဘုရင္ ရာစိုဗားမား (Yasoburman  Allalabad) မွာလည္း ဟိႏၵဴ ၿမိဳ႕ေတာ္  Prayaagu ၿမိဳ႕ေတာ္အေပၚတြင္ က်ေရာက္လ်က္ရွိသည္။ ဗာရာနသီၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ဟိႏၵဴတို႔၏ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္ၿပီး ၎ သည္ မြတ္စလင္တို႔၏ ဗလီမ်ားၾကားတြင္တည္ ရွိသည္။

တခ်ိန္က မြတ္စလင္တို႔ ႀကီးစိုးခဲ့သျဖင့္ မြတ္စလင္ဦးေရမွာ ၁၇၀ သန္းမွ်ရွိခဲ့ရာ ၿဗိတိသွ်တို႔က ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္ လွ်င္ျဖစ္ေစ သူတို႔အေမြခံရမည့္သူမ်ား ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ အေမြခံရမည့္သူမွာ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ရွိဘို႔လိုသည္။ ဤကဲ့သို႔ ေသာမြတ္စလင္ အတိတ္ကာလကို ပယ္ေဖ်ာက္၍မရနိုင္သလို ၿဗိတိသွ်တို႔ကလည္း ပယ္ေဖ်ာက္ရန္ မႀကိဳးစားခဲ့ေပ။ အိႏၵိယ ၏ကိုင္တြယ္ပံုမွာ အျမဲတေစ တဦးႏွင့္တဦးေအးခ်မ္းစြာ ယွဥ္တြဲေနထိုင္ရန္ပင္ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမ်ား၌ ဘာသာတရား ကိုးကြယ္မႈ တမ်ဳိးထက္ပို၍ရွိေနသည္ဆိုလွ်င္ ထိုအတိုင္းပင္ ထားလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဥပမာ ဗာရာဏသီၿမိဳ႕ဆိုလ်င္ ဗာရာ နပ္ (Baranas) မြတ္စလင္ နာမည္ပင္ရွိေနေသးသည္။ ဟိႏၵဴတို႔၏ အေျခခံနာမည္ႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာအထိမ္းအမွတ္ မ်ား၊ ပြဲမ်ားက်င္းပခ်ိန္တန္လ်င္ သကၠဋဘာသာျဖင့္ (Kashi) ဟု ေခၚၾကသည္။

အိႏၵိယလူမ်ဳိးတို႔၏ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ၾကီးက်ယ္ျမင့္မားမႈသည္ အတိတ္ကာလကကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားသည္။ ဟိႏၵဴတို႔၏ၾသဇာ က ႀကီးထြားလာေနသည္။ ဘီေဂ်ပီပါတီ (BJP - Baratiya Janata Party) က အာဏာရရွိသြားသျဖင့္ ဟိႏၵဴတို႔က တန္ခိုး ထြားလာသည္။ ၎တို႔က ဘာသာေရးကို လက္နက္သဘြယ္ အသံုးျပဳလိုၾကသည္။ အယုဒၶယတြင္ ဟိႏၵဴဘုရား Ram ၏ နယ္ေျမျဖစ္ေနသျဖင့္ ၁၆ ရာစုနွစ္ကတည္ေဆာက္ထားေသာ မြတ္စလင္ဘုရားေက်ာင္းကို ဖ်က္ဆီးသျဖင့္ အဓိက႐ုဏ္း ျဖစ္ကာ လူ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရဘူးသည္။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ အာဏာရလာခဲ့ေသာ နရန္ဒါမိုဒီ၏လက္ထက္တြင္ နာမည္ကိစၥကို ဂ႐ုတစိုက္သံုးစြဲလာသည္။ ၁၇ ရာစုႏွစ္ က ထင္ရွားခဲ့ေသာမြန္ဂိုဘုရင္ကိုအစြဲျပဳ၍ မွည့္ေခၚထားေသာ Aurangzeb Road ၿဗိတိသွ်တို႔ နယူးေဒလီတြင္ အဓိက လမ္းမႀကီးရွိခဲ့ရာ ၎ကို (Abdual Kalan Road) ဟု ေျပာင္းလဲေခၚဆိုခဲ့သည္။ အဗၺဒူကာလမ္ မွာ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ေစာေစာပိုင္းက အိႏၵိယကို ႏ်ဴကလီးယားနုိင္ငံျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းလဲေပးခဲ့သူ မြတ္စလင္သမၼတႀကီးျဖစ္သည္။

အိႏၵိယ၏ မြတ္စလင္အတိတ္ကာလမွာ မေကာင္းေသာအရာမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည္။ ဘီေဂ်ပီအမတ္က မြတ္စလင္တို႔ အုပ္စိုးေသာအခ်ိန္ကို ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ၍ ၾကာခဲ့ေသာ ကြၽန္ျပဳခံရမႈဟု ေျပာဆိုလိုက္သည္။ တိုင္းျပည္စည္ပင္ျခင္း၊ ေကာင္းစားျခင္းမ်ားမွာသူ႔အတြက္ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္မလိုဟု ယူဆဟန္ရွိသည္။ သူက Akbar Road ကို တတိယမြန္ဂိုဘုရင္၏ နာမည္ျဖင့္ရွိေနေသာ လမ္းနာမည္ကို ထိုမြတ္စလင္ဘုရင္ကတိုက္ခိုက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ ဟိႏၵဴဘုရင္၏နာမည္ကို ေျပာင္းဖို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။

မြတ္စလင္တို႔၏ ေအာင္ျမင္ေသာအတိတ္ကာလသမိုင္းမ်ားမွာ ဟိႏၵဴတို႔၏မ်က္လံုးမ်ားတြင္ မဆံုးနိုင္ေသာ က်႐ႈံးမႈမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ မၾကာေသးမီက နိုင္ငံျခားသားမ်ားကို မြတ္စလင္ဘုရင္ ရွားဂ်ဟန္၏ တပ္ခ်မဟာပံုတူမ်ားျဖင့္ လက္ေဆာင္ေပး သည္ကို အိႏၵိယကို ကိုယ္စားျပဳေသာ လက္ေဆာင္မဟုတ္္နိုင္ပါဟု ဟိႏၵဴလူမ်ဳိးတဦးက ေျပာဆုိသည္။

အိႏၵိယျပည္၏ နာမည္အေခၚအေ၀ၚျပသနာမွာ ယခုအခ်ိန္အထိ ျပႆနာတက္ေနေတာ့သည္။ အိႏၵိယျပည္သည္ ကိုလုိနီ လက္ေအာက္မွလြတ္ေျမာက္ၿပီးစ အျခားနုိင္ငံမ်ားႏွင့္အတူ သူ၏ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားမွာ အသစ္ျပန္လည္ေမြးဖြား လာသည္။ သူတို႔၏ႏိုင္ငံကို ကိုလိုနီအစိုးရက အိႏၵိယႏွင့္ ျပည္သူတရပ္လံုးက ဘာရပ္တ (Barata) ဟုလည္း ေခၚသည္။ သကၠဋ (Sankrit)  အေခၚအေ၀ၚအရ ဘာရပ္တဟုေခၚၿပီး ဟင္ဒီဘာသာအရ ဘာရပ္ (Bharat) ႏွင့္ နီးစပ္သည္။ အိႏၵိယ ဆိုေသာစကားလံုးမွာ အင္ဒို (Indos) ဆိုသည္မွာ Greek စကားလံုးျဖစ္ၿပီး အင္ဒုစ္ျမစ္ကို ေခၚေဝၚသည္။ သကၠဋသာဘာ အေနျဖင့္ Sindus မွာ ျမစ္ျဖစ္သည္။

အိႏၵိယႏွင့္ ဘာရပ္တမွာ အေနာက္ႏိုင္ငံႏွင့္အမွီလိုက္လိုေသာ လူထုႏွင့္၊ မိမိဘာသာ မိမိယဥ္ေက်းမႈကိုပင္ လံုလံုျခံဳျခံဳ ထိမ္း သိမ္းထားလိုသူတို႔၏ လိုက္နာအပ္ေသာ ဘာသာစကားရပ္ျဖစ္သည္။ ထိုအုပ္စုႏွစ္ခုမွာ အလြယ္တကူ ညီညြတ္မႈကို မရႏိုင္ ေပ၊ အိႏၵိယမွာ အေနာက္တိုင္းႏိုင္ငံအသံုးအႏႈန္း ဥပမာ မိုဘုိုင္းဖံုးကိုင္လိုသူတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္သည္။ မိုဘိုင္းဖံုးတလံုးမွ အေနာက္တိုင္းဆန္ေသာယဥ္ေက်းမႈတို႔ ျဖစ္လာႏိုင္ၿပီး အေနာက္တိုင္း ဆန္ေသာအျမင္ကိုျဖစ္ေပၚေစႏိုင္သည္။ တကယ္ျဖစ္ ေနသည္ကမူ အျပင္ဘန္းမွၾကည့္လွ်င္ အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈကိုျမင္ရၿပီး တကယ္အရင္းအျမစ္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏ တန္ဘိုး က အတြင္းကရွိေနမည္ျဖစ္သည္။

အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈသေဘာကေဖါက္ထြင္းလာမႈကို အိႏၵိယတြင္ ထင္ရွားလာေသာ Rape ကိစၥက ေဖၚျပေနသည္။ အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈသည္ သန္မာျခင္း ထြားႀကိဳင္းျခင္းကို ျပသေနၿပီး တကယ္အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈကို ထိမ္းသိမ္းသူတို႔က အင္အားမရွိျခင္း၊ အင္အားႀကီးသူက ျပဳသမွ်ကို ခံရမည့္သေဘာျဖစ္ေနသည္။ Rape Case သည္ အသက္၂၃ ႏွစ္အရြယ္ ဂ်ဳိ တီဆင္း (Jyoti Singh) ျဖစ္ၿပီး ၂၀၁၂ ခုႏွစ္က ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ သူသည္ အင္အားႀကီးသူတို႔က ဝိုင္းဝန္းမတရားက်င့္ သည္ ကိုခံရၿပီး ထိုဒဏ္ရာမ်ားႏွင့္ပင္ ေသဆံုးခဲ့သည္။

ဤေနရာအထိကိုပင္ အမည္ေပးေသာ ျပႆနာက လိုက္လာခဲ့ေသးသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ျပစ္မႈႀကီးမ်ားသည္ အိႏၵိယမွာသာ ျဖစ္ပြားၿပီး ဘာရပ္မွာျဖစ္ခ့ဲျခင္းမဟုတ္ဟု ဆိုသည္။  ဘာရပ္မွာ ထိုကဲ့သို႔ေသာျပစ္မႈမ်ဳိးသည္ ျဖစ္ပြားေလ့မရွိ၊ အေနာက္တိုင္း ယဥ္ေက်းမႈက တန္ခိုးထြားလာမႈေၾကာင့္ အိႏၵိယမွာသာ ျဖစ္ပြားရသည္။

(၃)
အိႏၵိယသည္ အနည္းဆံုး ဘာသာရပ္ႀကီး ၃ ခု၏ အေျခခံရာေျမျဖစ္သည္။ ထိုဘာသာရပ္ႀကီးမ်ားသည္ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ တို႔၏ဘဝတခုလံုး၏ ယံုၾကည္ရာကိုေပးသည္။ အိႏၵိယသမိုင္းကို ဟိႏၵဴတို႔၏အယူ၀ါဒက လႊမ္းမိုးသည္ဆိုေစဦး၊ မြတ္စလင္မ်ား ၏လက္ရာ၊ ေျခရာမ်ားက်န္ေနေသးသည္။ ယေန႔လူသားမ်ားက ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္ဖူးဘဲဆိုေစ အႏွစ္ ၄၀၀ မွ် လႊမ္းမိုးမႈဒဏ္က က်န္ရွိေနမည္သာျဖစ္သည္။

ယေန႔လူငယ္ထုသည္ အျပင္မွျမင္ရသည့္ဘဝက အေနာက္ႏိုင္ငံ၊ အတြင္းက အိႏၵိယ၏ အႏွစ္သာရကိုေဖၚ ေဆာင္လ်က္ရွိေန ေပသည္။

ကိုသန္းလြင္
Ref: In India, a name is rarely just a name, Aatish Taseer, New York Times July 27 2017.

photo credit : TRÂNSITO