(မုိးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၃၁၊ ၂၀၁၇
လွပခန္႔ညားတဲ့ စကားလံုးေတြက
အခ်ိန္အတိုင္းအတာတခုထဲမွာေတာ့
ေဘာင္ဝင္ခဲ့ပါတယ္။
အေမွာင္တြယ္ကပ္လာတဲ့ အခန္းမွာ
ညကို ညနဲ႔တိုင္းတာၾကည့္မွ
အလင္းေရာင္ၿခည္သမ္းလာတဲ့ လမ္းမွာ
ဘဝကို ဘဝနဲ႔တိုင္းထြာၾကည့္မွ။
သင္ခန္းစာအသစ္ေတြက
ကာလအေဟာင္းေတြထဲ ထပ္တလဲလဲ
ေရႊေငြနဲ႔ လဲလို႔လည္း မရႏုိင္ခဲ့ၾက။
အၿမဲတမ္းေျပာင္းလဲေနျခင္းကို
ထာဝရတည္ၿမဲတဲ့ အရာလို႔ ငါတို႔ဆိုၾကမယ္။
ျဖတ္သြား ျဖတ္လာ ကာလေတြထဲမွာျဖစ္ျဖစ္
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနတဲ့ ႏွစ္ေတြထဲမွာျဖစ္ျဖစ္
မွတ္သားစရာ အသစ္ေတြဟာ ျမစ္ေရစီးသလို
ကိုယ့္အေၾကာင္းအရာေတြထဲကို ေရာက္လာခဲ့ၿမဲ။
ကိုယ့္အပူ ကိုယ့္လက္အိတ္ထဲ ထည့္ယူလာႏုိင္ခဲ့သလို
ကိုယ့္အေအးဓါတ္ ကိုယ့္ဖိနပ္ထဲ ထည့္ေလွ်ာက္သြားႏုိင္ခဲ့တယ္
သြားသြားလာလာ ေတာနဲ႔ေတာင္စြယ္ေတြေပၚမွာ
ဘယ္ကို ဘယ္လို ဘာနဲ႔လွည့္လွည့္
၂၄ နာရီဟာ တည့္တည့္ျမည္ေနခဲ့တယ္။
ၾကည္လင္တဲ့ ေရေပၚေရးခဲ့တဲ့ အ႐ုပ္တ႐ုပ္ဟာ
မ်က္လံုးမ်ားနဲ႔ မျမင္သာေပမယ့္
ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ
၂၉ ခါ ၂၉ ႏွစ္ ၂၉ ကမာၻ ဘယ္လို ဘယ္ေလာက္ပဲ လြဲလြဲ
အေရျပားေပၚက အေရာင္ဟာ မေျပာင္းလဲဘူး။
ေဆာင္းယြန္းလ
(ေအာက္တိုဘာ ၃၀ ရက္၊ ၂၀၁၇)
Comments