သာထက္ေအာင္ ● ျခစားတဲ့အိမ္

သာထက္ေအာင္ ● ျခစားတဲ့အိမ္
(မုုိးမခ) ေအာက္တိုုဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၇

အခု ကၽြန္ေတာ္အေျခခ်ေနထိုင္တဲ့ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕ရဲ႕ရာသီဥတုက ေဆာင္းလည္းမမည္ ေႏြလည္းမပီ ေသးတဲ့ Spring လို႔ေခၚတဲ့ ေႏြဦးရာသီပါ။ ေနလို႔ထိုင္လို႔ေကာင္း႐ံုေလးဆိုပါေတာ့။ ေနလို႔ေတာ့ေကာင္း ပါရဲ႕။ တေန႔တျခား ပူေႏြးလာတဲ့ရာသီဥတုက ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အပူပိုင္းကလာတဲ့သူအဖို႔ မမႈေပမယ့္ ဒီႏွစ္ေႏြက ၅၀ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ အထိ ေရာက္ႏိုင္တယ္လို႔ ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းထားလို႔ ေနရတာခပ္လန္႔လန္႔ပါပဲ။

ပူေႏြးလာတဲ့ရာသီဥတုနဲ႔အတူ တေဆာင္းတြင္းလံုး ေပ်ာက္ခ်က္သားေကာင္းေနတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ တို႔၊ ပိုးဟပ္တို႔၊ ယင္ေကာင္တို႔ ဟိုနားတေကာင္ သည္နားတေကာင္ ေတြ႕လာရပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ Mortein ဆိုတဲ့ ပိုးမႊားသတ္ေဆးတဘူး ေျပး၀ယ္ၿပီး ဟိုနား႐ွဴး႐ွဴး ဒီနား႐ွဴး႐ွဴး လိုက္ျဖန္းေနရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါက လက္ပူတိုက္လုပ္တာပါ။ ေရွ႕ေလွ်ာက္ ဒီထက္ပူလာရင္ ပိုးဟပ္ေတြ ပုရြက္ဆိတ္ ေတြက အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ ထြက္လာတတ္ပါတယ္။

ျဖစ္ႏုိင္ရင္ေတာ့ တႏွစ္တခါ Pest Control လုပ္ဖို႔လိုပါ တယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ အဆင္ေျပေနေတာ့ ပိုးဟပ္ေတြလည္း သိပ္မေတြ႕ရေလ ေတာ့ စနစ္တက် ပိုးမႊားႏွိမ္နင္းတာ ကၽြမ္းက်င္သူ Pest Control ကို မေခၚျဖစ္ပါဘူး။ မေခၚျဖစ္တာ ၄-၅ ႏွစ္ေလာက္ေတာင္ ရွိၿပီထင္ပါရဲ႕။ ဒါနဲ႔ ဒီႏွစ္ ေတာ့ Pest Control ေခၚၿပီး ေဆးေလးဘာေလး တအိမ္လံုး တၿခံလံုး ျဖန္းသင့္ၿပီထင္တာနဲ႔ ေခၚလိုက္ ပါတယ္။ ေဒၚလာ ၁၅၀ ေပးရပါတယ္။ ေနာက္ေန႔အိပ္ရာထေတာ့ ပိုးဟပ္ ၃ ေကာင္ အနိစၥေရာက္ေနတာ ေတြ႕လို႔ အမိႈက္ပံုးထဲပစ္ရင္း အင္း … ဒင္းတို႔ေသဖို႔ တေကာင္ကို ေဒၚလာ ၅၀ ႏႈန္းနဲ႔ သတ္ရပါ့လား ဆိုၿပီး ၿပံဳးမိပါေသးတယ္။

အခုကၽြန္ေတာ္ေရးျပေနတာ တကယ္ေတာ့ ဘာမွလည္း အဆန္းမပါပါဘူး။ ၿမိဳ႕ျပလူေနမႈဘ၀မွာ အိမ္တိုင္းနီးပါး ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေနရတဲ့ကိစၥမို႔ စာဖြဲ႕ေလာက္ေအာင္ အေရးမႀကီး ပါဘူး။

အဲ … အိမ္တအိမ္မွာ ပိုးဟပ္၊ ပုရြက္ဆိတ္၊ ယင္ေကာင္ေလာက္တင္မကပဲ `ျခ´ကိုပါေတြ႕ၿပီ ဆိုရင္ေတာ့ အဲ့ဒီအိမ္ရွင္ေခါင္း ဆင္နင္းေတာ့တာပါပဲ။ ေဆးဘူးေလးကိုင္ၿပီး ႐ွဴး႐ွဴးလုပ္႐ံုနဲ႔ ဒီျခေတြမေသ ပါဘူး။ Termite လို႔ေခၚတဲ့ `ျခ´ ကိုႏွိမ္နင္းဖုိ႔ Pest Control ကိုေခၚၿပီဆိုရင္ေတာ့ ေဒၚလာေထာင္နဲ႔ခ်ီ ကုန္ႏိုင္သလို အဆင္မသင့္ရင္ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီ ကုန္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံႏွေျမာၿပီး မႏွိမ္နင္းဘူးဆိုရင္ေတာ့ မၾကမတင္မီေသာကာလမွာ သင့္ရဲ႕အိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ စာအုပ္၊ အ၀တ္၊ ဗီ႐ို၊ ပရိေဘာဂ၊ သစ္သားနဲ႔လုပ္ထား သမွ် သခၤါရ နယ္ထဲ ေရာက္ေတာ့တာပါပဲ။ ၀ါးလို႔ရတာအကုန္၀ါး၊ စားလုိ႔ရတာအကုန္စား သြားပါလိမ့္မယ္။ အနိစၥသေဘာကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ရပါလိမ့္မယ္။

ျခကိုႏွိမ္နင္းဖုိ႔ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ထလုပ္လို႔ ရတာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ Professional Pest Control ကိုေခၚၿပီး ျခလာရာလမ္းေၾကာင္းကို ေရဆံုးေရဖ်ား လိုက္ရတာပါ။ သူေပါက္ပြားႀကီးျပင္းရာကို ေျခရာ ရေအာင္ခံၿပီးမွ ေဆးထိုး၊ ေဆးမႈတ္ လုပ္ရတာဆိုေတာ့ ေျမႀကီးကိုတူးရ လွန္ရပါတယ္။ အဆင္မသင့္ရင္ သူမ်ား၀င္းေတြ ၿခံေတြထဲအထိ လိုက္တူးရ ေဖာ္ရတာဆိုေတာ့ တာ၀န္ႀကီးပါတယ္။ တာ၀န္လည္းခံရပါတယ္။ ပိုက္ဆံရၿပီးေရာ လုပ္လုိ႔မရပါဘူး။ (၃) ႏွစ္ (၅) ႏွစ္ စသျဖင့္ အာမခံရပါတယ္။

ဟိုတေခါက္ ေရႊျပည္ႀကီးမွာရွိတဲ့ အမ်ဳိးေတြနဲ႔ ဖုန္းေျပာရင္း အဲဒီ `ျခ´အေၾကာင္း ေရာက္သြား ပါတယ္။ သူတို႔ဒုကၡကေတာ့ ရွင္းလို႔မလြယ္တဲ့ ဒုကၡႀကီးပါ။ ေဆာက္ၿပီးတာ (၁)ႏွစ္ေတာင္မရွိေသးတဲ့ သူရဲ႕တိုက္ႀကီးထဲမွာ ျခေတြႏွိပ္စက္ထားလို႔ အ၀တ္ေတြ၊ အ၀တ္ဗီ႐ိုေတြ မြစာတက္ေနၿပီလို႔ ၿငီးပါတယ္။ ဒါေတာင္ တိုက္ေဆာက္စဥ္က သစ္သားကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေရွာင္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ၾသစေၾတးလ်မွာေတာ့ လိုအပ္လို႔ သစ္သားေလး ဘာေလး ၀ယ္သံုးရင္ Treated Timber လို႔ေခၚတဲ့ ျခမစားေအာင္ ဓါတုေဗဒ နည္းနဲ႔ စီမံၿပီးသား သစ္ကိုပဲ သံုးရဲပါတယ္။ အဲဒီသစ္သားမ်ဳိးက ေစ်းႀကီေပမယ့္ ျခဒဏ္ကာကြယ္ႏိုင္ပါ တယ္။ တေခါက္ ေရႊျပည္ႀကီးျပန္ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မသယ္ႏိုင္လို႔ ထားခဲ့တဲ့စာအုပ္ အေတာ္မ်ား မ်ားမရွိေတာ့ပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အကိုကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ေပးတာေပး လွဴတာလွဴ လုပ္လိုက္ၿပီတဲ့။ ဘာျပဳလို႔လဲေမးေတာ့ ဒီအတိုင္းထားရင္း ျခကိုအစာေကၽြးေမြးထားသလုိ ျဖစ္ေတာ့မွာတဲ့။ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ တိုက္ခန္းကလည္း ျခတေဖြးေဖြးနဲ႔ပါလား။

ကၽြန္ေတာ့္အသိတေယာက္ရဲ႕ ျပႆနာက ပိုေတာင္တရားက်ဖို႔ ေကာင္းေသး။ သူ႔အိမ္က (သူတို႔အေခၚ) အုတ္ညွပ္ကာေခၚမလား၊ အျပင္ကၾကည့္ရင္ေတာ့ အုတ္တိုက္ အထဲကနံရံေတြက သစ္သားဆိုေတာ့ အို … ဘာေျပာေကာင္းမလဲ တံခါးေဘာင္ေတြ၊ ထုတ္ေတြ၊ တန္းေတြ ျခစားလို႔ ကုန္ သြားလိုက္၊ တေခ်ာင္းအစားထိုးလိုက္နဲ႔ သူ႔အိမ္သူၾကည့္ၿပီး အလြန္စိတ္ဆင္းရဲဆိုပဲ။

ဒါနဲ႔ ျခသတ္ဖုိ႔ ျခဆရာေတြေခၚေဆြးေႏြးေတာ့ (၇)သိန္း က်မယ္။ ခုႏွစ္ႏွစ္အာမခံမယ္တဲ့ မတတ္ႏိုင္လို႔ လက္မႈိင္ခ်ေနရ တာထက္ သူတကယ္တတ္ႏိုင္လို႔ ေခၚလုပ္လည္း ပတ္၀န္းက်င္အိမ္ေတြမွာ ျခေတြဗရပြရွိေနရင္ အခ်ိန္ တန္ျပန္လာမွာပဲ။ အဲဒီျပႆနာက သူ႔ကိုစိတ္အေႏွာင့္အယွက္အေပးဆံုး ကိစၥျဖစ္ေနတယ္လို႔ ဖုန္းထဲ ကေနေျပာပါတယ္။ တအိမ္တည္း၊ တေယာက္တည္း ေကာင္း႐ံုနဲ႔မရပါဘူး။

သူနဲ႔ဖုန္းေျပာၿပီး ကၽြန္ေတာ္နည္းနည္းေလး အက်ယ္ခ်ဲ႕ၿပီး ေတြးေနမိပါတယ္။ အိမ္တအိမ္မွာ ျခစားေနတာေတာင္ ရွင္းရခက္ စိတ္ေတြပ်က္ေနရရင္ တတိုင္းျပည္လံုး `ျခစား´ေနၿပီဆိုရင္ ဒီတုိင္းျပည္ လည္း မၾကာခင္ ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ၿပီး ၿပိဳပ်က္ယိုယြင္သြားမွာပါကလားလို႔ ေတြးမိပါတယ္။

အိမ္တအိမ္ ျခေတြေသာင္းက်န္းေနၿပီဆိုရင္ ေဆးဘူးေလးကိုင္ၿပီး လက္ပူေနလို႔မရပဲ။ သူလာရာ သူေပါက္ဖြားရာကို ေရဆံုးေရဖ်ားလိုက္ၿပီး ႏွိမ္နင္းရသလို တိုင္းျပည္တျပည္ ျခစားမႈေတြႀကီးေနၿပီ ဆိုရင္ ေတာ့ ထိေရာက္အစြမ္းထက္တဲ့ တရားဥပေဒကိုသံုးၿပီး ျမစ္ဖ်ားခံရာ အရင္းအျမစ္ထိလိုက္မွ အဆင္ေျပ မွာပါ။ ခုလို ကြန္တိန္နာနဲ႔တလံုး မူးယစ္ေဆးေတြမိလည္း ပိုင္ရွင္မဲ့၊ ၁၂ ဘီးတပ္ကားႀကီးနဲ႔ တရားမ၀င္ ကၽြန္းသစ္ေတြဖမ္းမိလည္း ပိုင္ရွင္မဲ့၊ ဗိုလ္မွဴးတေယာက္ပါတဲ့ကားေပၚက မူးယစ္ေဆးမိတာကို ကားႀကံဳ လိုက္လာတာပါ ေျပာလို႔ေျပာ။ အိမ္ေဖာ္ကေလးမေလးေတြကို လူမဆန္စြာႏွိပ္စက္တာကို သိလ်က္နဲ႔ တရားဥပေဒအရ အေရးမယူပဲ လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ဆိုသူေတြက ၀င္ညိေပးလို႔ေပး၊ ေန႔ခင္းေၾကာင္ ေတာင္ ေလဆိပ္မွာ လူတေယာက္ကို ေနာက္တည့္တည့္ကလုပ္ႀကံတာကိုပဲ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္လြန္ကဲၿပီး လူငယ္သဘာ၀ ေျပာေနတာေတြကို ထိေရာက္အစြမ္းထက္တဲ့ တရားဥပေဒနဲ႔ မႏွိမ္နင္းရင္ အိမ္တအိမ္ ျခစားတာထက္ အမ်ားႀကီးပိုဆိုးပါတယ္။ အႏ ၱရာယ္သိပ္ႀကီးပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ေရႊျပည္ႀကီးဟာ အလြန္အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းတဲ့ႏိုင္ငံပါ။ မသူေတာ္ေတြေရးဆြဲထားတဲ့ မတရားတဲ့ နာဂစ္အေျခခံဥပေဒႀကီးကို ကာကြယ္ပါမယ္။ ေစာင့္ေရွာက္ပါမယ္ဆိုတာ ျခေတာင္ပို႔ႀကီးကို ဖေယာင္းတိုင္ထြန္း၊ အေမႊးတိုင္ထြန္း ပူေဇာ္ေနတဲ့ ပညာမဲ့အယူလြဲေတြရဲ႕လုပ္ရပ္နဲ႔ တပံုစံတည္းပါပဲ။

အခုတေလာ ေျပာေနၾကတဲ့ အေနာက္ၿခံစည္း႐ိုးက်ဳိးၿပီဆိုတာ ခုမွမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးျခစားမႈ၊ ေငြေရးေၾကးေရးျခစားမႈေတြနဲ႔ လံုးျခာလည္ေနတာ ၾကာလွပါၿပီ။ အေရွ႕တံခါးႀကီး ပြင့္ေနတာၾကာလွၿပီပဲ။ ျပည္တြင္းက အဖိုးတန္သယံဇာတေတြ အေရွ႕တံခါးကေန တေသာေသာထြက္ေနတာ ဘယ္တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္ ေတြကမ်ား ၾကပ္ၾကပ္မတ္မတ္ ေဆာင္ရြက္အေရးယူခဲ့ဖူးလို႔လဲ။

ေရႊျပည္ႀကီးမွာ ေနထိုင္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြ ဘယ္လို႐ုန္းကန္ ဘယ္ ေလာက္ခံစားေနၾကရတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ထက္ သူတို႔ပိုသိပါတယ္။ ေငြမရွိ အရွိန္အ၀ါမရွိရင္ တရားလိုက တရားခံျဖစ္ ``မွားသူကစံ မွန္သူကဒဏ္´´ ဆိုတာေတြ မျမင္ခ်င္မွအဆံုးပါ။ တရားဥပေဒ မစိုးမိုးသမွ်ကာလပတ္လံုး ျခစားခံရတဲ့ အိမ္ႀကီးလို တအိအိၿပိဳက်ပ်က္စီးသြားမယ္ဆိုတာ ေဗဒင္ေမးစရာ မလိုပါဘူး။ ခုတေလာၾကားရတဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ သတင္းအရ မႏၱေလးက်ဳံးေဘးမွာ ေသာက္စားမူးယစ္သူေတြ၊ မိန္းမရႊင္၊ မိန္းမပ်က္၊ မိန္းမလ်ာေတြ ဖမ္းလာဆီးလာေနၿပီး ႐ံုးတင္ေတာ့ တေယာက္ဒဏ္ေငြ ၅၀ က်ပ္ ဆိုတာ အရပ္ရပ္ေနျပည္ေတာ္ ၾကားလို႔မွမေတာ္ပါဘူး။ သူတို႔ခမ်ာ ဒဏ္႐ိုက္ခံရတာထက္ ျမန္မာေငြ ၅၀ တန္တရြက္ရွာဖို႔ ေတာ္ေတာ္ေခါင္းစားမယ္ထင္ပါတယ္။

အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ … ဟို ေခါင္ကအစ … အသက္ ၆၀ ျပည့္လ်က္နဲ႔ ပင္စင္ယူဖို႔ျငင္းဆန္တဲ့သူကအစ ဘယ္ညာေတာင္ မွန္ေအာင္မနင္းတတ္ မေလွ်ာက္တတ္ဘဲ ေငြညွစ္ဖုိ႔ေလာက္သာ နားလည္တဲ့ပုလိပ္ အဆံုး … တတိုင္းျပည္လံုး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးျခစားေနမယ္ဆိုရင္ျဖင့္ … မၾကာေတာ့ေသာ ကာလတခုမွာ ဗုန္းဗုန္းႀကီးၿပိဳက်ပ်က္စီးသြားတဲ့ ႏိုင္ငံငယ္တခု ကမၻာမွာ ေပၚလာပါလိမ့္မယ္ ။ ။

သာထက္ေအာင္
ေအာက္တိုဘာ ၁၃၊ ၂၀၁၇