ဗိုလ္သူရိန္ ● ဘယ္လဂ်ီယမ္နိုင္ငံ ဂ်န္႔ (Ghent) ၿမိဳ႕ေရာက္ ကြၽန္ေတာ္ သေဘၤာသား
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၇
(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၇
ဥေရာပတိုက္က အဂၤလိပ္ ေရလက္ၾကားကိုျဖတ္ၿပီး ဘယ္လဂ်ီယမ္ ဂ်န္႔ (Ghent) ၿမိဳ႕မွာ သံတိုသံစ (SCRAP) ေတြ သြားတင္ဖို႔ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သေဘၤာက ဦးတည္ေမွာင္းနွင္လာခဲ႔ပါတယ္။ ဒီဇင္ဘာ ေဆာင္းရာသီလဆိုေတာ့ အင္မတန္ေအးခဲလွ်က္ရွိေန တယ္။ ပင္လယ္ေရ (sea water) စုပ္ယူကာ မီးသတ္ပိုက္ေတြနဲ႔ ကုန္တင္ေပါက္ေတြကို ပက္ျဖန္း သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တဲ့အခါ လက္ေတြက်င္ေနေအာင္ ခံစားရပါတယ္။ သေဘၤာသားဆိုေတာ့လည္း ကုန္တင္ ကုန္ခ်ျပဳလုပ္ရမယ့္နိုင္ငံ သူ႔အရပ္ သူ႔ရာ သီဥတုကို ခံစားရတာပါပဲ။ ျငင္းပယ္လို႔ရတဲ့ အခြင့္အေရး ကိုယ္ေတြမွာ မရွိပါဘူး။ သေဘၤာႀကီးတစ္စီးကို သူေဌးတေယာက္ က ဝယ္၊ သေဘၤာသားေတြေခၚယူဖို႔ သက္ဆိုင္ရာကုမၼဏီေတြကို လူရွာခိုင္း၊ အားလံုးအဆင္သင့္ျဖစ္ျပီဆို ကုန္စည္ရဖို႔ သေဘၤာေခါက္ေရအလိုက္ (သို႔မဟုတ္) နွစ္ရွည္ ငွားရမ္းေျပးဆြဲဖို႔အတြက္ chatter လို႔ေခၚတဲ့ နိုင္ငံတကာစီးပြားေရး ကုမၸဏီ မ်ားနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာကုန္စည္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေပးေရး ဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ားကို အပ္လိုက္ျပီးတာနဲ႔ သေဘၤာၾကီး တစ္စင္းက ပယ္လယ္ သမုဒၵရာထဲမွာ စတင္ေျပးဆြဲ အသက္ဝင္လာပါၿပီ။ (အျခားနည္းလမ္းမ်ားနဲ႔ လည္ပတ္သြားလာေနတဲ့ သေဘၤာေတြလည္း ရွိပါတယ္။) သေဘၤာသားတဦးစီ ရာထူးအလိုက္ လခသက္မွတ္ခ်က္မ်ားေပးအပ္ၿပီး သေဘၤာရဲ႕ကုန္ေတြ မေပ်ာက္္ မပ်က္မစီး လ်င္လ်င္ ျမန္ျမန္နဲ႔ လိုရာဆိပ္ကမ္းေတြကို ကုန္တင္ကုန္ခ်လုပ္ေပးဖို႔က ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သေဘၤာ သားေတြရဲ႕ တာဝန္ေတြပါ။ မိမိသေဘၤာကိုလည္း အျမဲမပ်က္ လည္ပတ္သြားလာနိုင္ေအာင္ ျပဳျပင္ထိမ္းသိမ္းမႈေတြလည္း လုပ္ရပါတယ္။
ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ သေဘၤာသားေတြက ကမ႓ာ႔နိုင္ငံ အစံုေရာက္ေပမယ့္ ေရာက္တဲ့နိုင္ငံအခ်ဳိ႕မွာ ရတဲ့ နားခ်ိန္ သံုးေလးနာရီ အခ်ိန္ေလးကို ဆိပ္ကမ္းမဆင္းရ၊ မလည္ပတ္တာေတြရွိသလို ဆင္းခြင့္ရျပီေဟ့ဆိုရင္လည္း ေရထဲမွာ သေဘၤာသံျပားၾကည့္ နင္းေနရေတာ့ ပထဝီဓာတ္ယူဖို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး ေျမနင္းဆင္းၾကတာပါပဲ။
ခရစ္ယာန္ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ ဥေရာပတိုက္က ဘယ္လဂ်ီယမ္နိုင္ငံ ဂ်န္႔ၿမိဳ႕ေလးမွာ ဒီဇင္ဘာလဆိုေတာ့ တၿမိဳ႕လံုး စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္ေနပါတယ္။ ထင္းရ႐ွဴးပင္ေတြ ခရစၥမတ္ဘိုးဘိုးႀကီး စတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ပံုေတြ၊ အမွတ္တရ လက္ေဆာင္ ပစၥည္း ေတြနဲ႔ စံုေနတာပါပဲ။ ဂ်န္႔ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ထူးျခားခ်က္က တၿမိဳ႕လံုးနီးပါး စက္ဘီးစီးၾကတာကို ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ စက္ ဘီးစီးဖို႔လမ္း လည္း သတ္မွတ္လုပ္ေပးထားသလို ကားလမ္းမမ်ားေပၚ ဓါတ္ရထားေတြ၊ ႏွစ္စီးတြဲ ခရီးသည္ ဘက္စ္ကားေတြကလည္း ဥဒဟို သြားလာေနပါတယ္။
လမ္းေလ်ွာက္တဲ့ သူမ်ားကို စက္ဘီးစီးလာသူေတြက ဦးစားေပးျဖတ္ေလွ်ာက္ခိုင္းသလို စက္ဘီး၊ ဓါတ္ရထား၊ ကား ဘက္စ္ ကားမ်ားကလည္း တဦးနဲ႔တဦး အျပန္အလွန္ေလးစားသမႈျပဳၿပီး အလ်င္စလို မျဖတ္သန္းၾကဘဲ သြားလာေမာင္းႏွင္ေနၾက တာက ဒီၿမိဳ႕ေလးရဲ႕ ခ်စ္စရာဓေလ့ပါ။ ကမ႓ာစစ္နွစ္ခုလံုးမွာပါဝင္ခဲ႔တဲ့ ဘယ္လဂ်ီယံႏိုင္ငံက ၿမိဳ႕အလိုက္တိုင္းမွာ သူရဲ ေကာင္း႐ုပ္ထုေတြ ထားရွိၾကပါတယ္။ နွစ္ေပါင္း ရာခ်ီရွိေနျပီျဖစ္တဲ့ ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္းနဲ႔ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမႀကီးေတြကို လည္း ေရွးမူလက္ရာမပ်က္ေတြ႔ရတယ္။
ဂ်န္႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ အထင္ရွားဆံုး နိုင္ငံျခားဧည့္သည္ အမ်ားဆံုးဝင္ထြက္ေလ့လာတဲ့ေနရာကေတာ့ နွစ္ေပါင္း ခုႏွစ္ရာေက်ာ္ျပီျဖစ္တဲ့ သံစံုညီညာတဲ့ နာရီစင္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ နာရီစင္ၾကီးေပၚကို တက္ၾကည့္ဝန္ေဆာင္ခ ရွစ္ယူရို ျမန္မာေငြ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ေပးရပါတယ္။ နာရီစင္ႀကီးကို ဓါတ္ေလွခါးနဲ႔တက္၍ရသလို သံုးေပအက်ယ္သာရွိတဲ့ အုတ္ေလခါး က်ဥ္းက်ဥ္းေလးေတြ ကလည္း တက္လို႔ရပါတယ္။ အေပၚဆံုးကိုေရာက္သြားေတာ့ ဂ်န္႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ လွပတဲ့ ႐ႈႈခင္းမ်ားနဲ႔ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ကို လွမ္းျမင္ရပါ တယ္။ ၿမိဳ႕ထဲက အေဆာက္အဦးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရွးလက္ယာ ဗိသုကာမ်ားျဖစ္ျပီး ယဥ္ေက်းမႈ လက္ဆင့္ကမ္းအေမြ အေတာ္ထိမ္းသိမ္းနိုင္တယ္လို႔ မွတ္ယူရပါ႔မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႐ႈေမ်ာ္ခင္းေတြၾကည့္႐ႈခ်ိန္မွာပဲ နာရီစင္ႀကီးက စတင္လည္ ပတ္သံမ်ားနဲ႔အတူ သာယာျငိမ့္ေညာင္းတဲ့ ဂီတဆည္းလည္းသံမ်ား စတင္ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ၃ နာရီထိုးေတာ့မယ္။ သံစဥ္ေတြ တီးခက္လည္ပတ္တဲ့ ေနရာကို ေအာက္တထပ္ဆင္းၾကည့္ေတာ့ အံၾသဖို႔ အင္မတန္ေကာင္း ပါတယ္။ နာရီစင္ဆိုျမန္မာျပည္က ဘယ္နာရီစင္မွ အထဲဝင္မၾကည့္ဖူးပါဘူး။ အခုလို ေၾကးႀကိဳးမ်ားနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ သြယ္တန္း ထားေသာ လူနွစ္ေယာက္ဖက္စာ စြန္ရစ္ဘီးလို အႀကီးစား ေၾကးရစ္ဘီးလံုးႀကီးက လည္ပတ္လာၿပီး ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ႀကိဳး မ်ားကေန ေခါင္းေလာင္းမ်ားကို သံစဥ္မွန္ တီးခက္ ေပၚလြင္ေစပါတယ္။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွာလည္း အေလးခ်ိန္တြက္ဆ ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ ေခြးသြားစိတ္ ပင္နယံအံုေတြကိုလည္းေတြ႕ရပါတယ္။ ေရွးယခင္က လူနဲ႔ အလွည့္က် သံပတ္ေပးသလို လုပ္ရျပီး အခုအခါမွာေတာ့ လွ်ပ္စစ္ေမာ္တာနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားတာကို ေတြ႔ရတယ္။ အသံုးမျပဳေတာ့တဲ့ေခါင္းေလာင္းေတြကိုလည္း ျပသထားျပီး၁၃၁၃ ခုနွစ္လို႔ ထိုးထြင္းထားပါတယ္။
ေခါင္းေလာင္းေတြ သံစဥ္ညီညာဖို႔ ဘယ္လိုသြန္းလုပ္ရတယ္ဆိုကိုလည္း တီဗြီနဲ႔ ျပသထားတယ္။ နာရီအလိုက္ သံစဥ္ေဖာ္ ၾကဴးတဲ့ေနရာမွာလည္း ဂီတပညာရွင္ႀကီးမ်ားက ေၾကးေခ်ာင္းမ်ားနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ စႏၵယားပံုစံႀကီးကို တီးခတ္ အသံထည့္ၾက တယ္။ ေအာက္ေနာက္တထပ္မွာကေတာ့ နာရီစင္ႀကီးရဲ႕ အမိုးအေပၚဆံုးထိပ္မွာ အမွတ္တရထားရွိတဲ့ နဂါး (Dragon) ေၾကး႐ုပ္အေဟာင္းၾကီးကို ျပသထားပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီက တိုးနယား နဂါး႐ုပ္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူပါတယ္။
နာရီစင္ၾကီးကို ေလ့လာၾကည့္ရႈ႕ျပီးေတာ့ ၿမိဳ႕အလယ္ စားေသာက္ဆိုင္တမ္းမ်ားနဲ႔ ေစ်းဆိုင္မ်ားဘက္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ထြက္ လာခဲ့တယ္။ သစ္သားစည္ေတြနဲ႔ စားပြဲ ထိုင္ခံုလုပ္ထားတဲ့ ဝိုင္ဆိုင္ေလးကို ဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ မီးေသြး ဂက္စ္ စတဲ့ မီးေအး ေအးနဲ႔ အပူေပးထားတဲ့ ဝိုင္ကို ကြၽန္ေတာ္ ဥေရာပေဆာင္းရာသီေရာက္မွပဲ ေသာက္ဖူးပါေတာ့တယ္။ ခ်ဳိျပင္းပူေမႊးတဲ့ အရ သာရွိပါတယ္။
ဝါးေတြကို အဆစ္အပိုင္းအလိုက္ အလွလုပ္မီးလံုးေလးေတြထည့္ ေရာင္းေနတဲ့ ဆိုင္ကိုိုၾကည့္မိတယ္။ စပ္စပ္စုစု ဒီဝါးေတြ ဘယ္ကရလည္းေမးေတာ့ ဗီယက္နမ္ကပို႔တာတဲ့။ ဝါးပိုးဝါးနဲ႔ တင္းဝါးအမ်ဳိးအစားေတြပါ။ အိမ္ျပန္ ဝါးပြဲစားျပန္လုပ္႐ရင္ ေကာင္းမလား။ ဒါေပမယ့္လည္း မျဖစ္ေသးပါဘူး။ ေတာ္ၾကာ သစ္ပင္ေတြ စြတ္ခုတ္ နိုင္ငံျခားပို႔လို႔ ေတာင္ကတုံုးအျဖစ္ က်န္ ခဲ့ၿပီး သူမ်ားေတြက ခရိုနီသူေဌးႀကီးေတြ ျဖစ္သြားၾကေပမယ့္ ကိုယ့္အလွည့္ ဝါး ခုတ္မွ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ဖ်က္ဆီး ခံရပါတယ္ဆိုျပီး ေနရင္းထိုင္ရင္း ေထာင္ထဲေရာက္မယ့္လကၡဏာ။
ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ သေဘၤာသားေတြက ဒီအခိ်န္ အိမ္လြမ္းေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ သေဘၤာသားဆိုေတာ့လည္း ခရစၥ မတ္ရက္ အိမ္ျပန္ခ်င္၊ မိသားစုနဲ႔ေတြ႔ခ်င္ေပမယ့္လည္း မေတြ႔ရ၊ မစံုရျဖစ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္အခ်ိန္မွာ ဒီလိုဥေရာပတိုက္မွာ ေတြ႔ၾကံဳရတဲ့အတြက္ ဝမ္းသာပီတီတမ်ဳိး ခံစားရပါတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ အတူပါလာတဲ့ စက္ ၂ (second engineer) ေစာေဘာမူဒိုးက အိမ္အျပန္အလြမ္းေျပာျပပါတယ္။
ဘယ္လ္ဂ်ီယံနိုင္ငံ ဂ်န္႔ၿမိဳ႕ေေလးမွာ ခရစၥမတ္ပြဲေတာ္ကာလျဖတ္သန္းရင္းသေဘၤာသားတေယာက္ရဲ႕ ဘဝျဖတ္သန္းခ်ိန္ နာရီအခ်ဳိ႕ကို မွ်ေဝေပးခဲ႔ပါတယ္။
ဗိုလ္သူရိန္
၂၁ ၁၁ ၂၀၁၇
ေတာင္ဖစိဖိတ္
Comments