မင္းကုိႏုိင္ ● ဘုံပုိင္

မင္းကုိႏုိင္ ● ဘုံပုိင္
(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၂၉၊ ၂၀၁၇

ကုိမင္းကုိႏုိင္ လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ကူးယူသည္။

ဒီတပတ္အတြက္ စာ ဘာစာေရးရပါ့စဥ္းစားရင္း ကြက္လပ္ေျမေပၚ က်ေနာ္ထုိင္သည္။ ဝန္းက်င္ကို ဂ႐ုျပဳမိရင္း တစ္ဖက္ ဆီက ဆိုင္းဘုတ္ႀကီးကို ျမင္ေယာင္လာပါ၏။

“ဤအေဆာက္အအံုႀကီးငယ္တုိ႔သည္ အမ်ားျပည္သူပိုင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္လည္း ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိသည္။ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ရန္လည္း သင္၏တာဝန္ျဖစ္သည္” ဟူ၏။

ထိုအခ်ိန္က အမ်ားပိုင္တိုက္ခန္းမ်ား စီတန္းေနသည့္အေဆာက္အအံုမ်ားအနီး ထိုဆိုင္းဘုတ္ကို ျမင္ေနက်၊ အာေဘာ္ကို နားလည္သည့္အေလ်ာက္ တခါက ပိုင္ဆိုင္မႈမ်ားအေၾကာင္းက မ်က္စိထဲ၊ အေတြးထဲ စီတန္းဝင္လာပါသည္။

ဘံုပိုင္ဟုေခၚလွ်င္ ဘံုဆိုသည္မွာ အမ်ားပင္ျဖစ္၍အမ်ားပိုင္ဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ္လည္း ေရငုတ္တိုင္ေလးမ်ား၊ တစ္ခါတစ္ရံ အုတ္ေရကန္ကေလးေတြႏွင့္ တြဲလ်က္ပံုရိပ္ကို ျမင္မိစျမဲ။ ထိုမွသည္ ေရဖြင့္ပိတ္ ခလုတ္ကိုဘံုပိုင္ေခါင္းဟု ေခၚေဝၚၾကသည္ မဟုတ္ပါလား။ အမ်ားပိုင္ကိစၥက မည္မွ်လႊမ္းမိုးလိုက္ပါသလဲ။ ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ့္အခန္းထဲက ေရပုိက္ႏႈတ္သီးကိုပင္ ဘံုပုိင္ ေခါင္းဟု ေခၚရသည္အထိ။

က်ေနာ့္အား မေမြးဖြားမီ ေခတ္မ်ားကပင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို အသစ္တိုးခ်ဲ႕စဥ္ လူေနအိမ္ေျခ ရပ္ကြက္မ်ားအကြက္႐ိုက္စဥ္က တည္းက သံုးေရကိစၥအတြက္ ထည့္စဥ္းစားခဲ့ၾကသည္။ အဆိုပါ ဘံုပိုင္ေခၚ ေရငုတ္ကေလးမ်ား ဟုိမွာ သည္မွာခ်ေပး၊ ဂ်ိဳးျဖဴ ေရကန္မွ ပုိက္ႀကီးျဖင့္သြယ္၊ ထိုဂ်ိဳးျဖဴေရပိုက္မွာက်ေနာ္တို႔ ကေလးဘဝက ႀကိဳးခုန္၊ ေျပးလႊားတက္ ကစားရန္မဆံုးနိုင္သည့္ ဧရာမ ေႁမြေက်ာကုန္းႀကီးကို ျမင္ေယာင္ခဲ့တာမွတ္မိေသးသည္။

ထိုေရ ငုတ္တိုင္ကေလးမ်ားကိုပင္ အုတ္ေရကန္ပတ္လ်က္ ထိုေရကန္ထဲမွ ေရငင္ၾက၊ ေရခ်ဳိး အဝတ္ေလွ်ာ္ ျပဳၾကရင္း ၿမိဳ႕ သစ္ ရပ္သူရပ္သားမ်ား၏ ဆံုစည္းရာလည္း ျဖစ္ခဲ့ေသး။
🌴..🏡

ေရဘံုပိုင္ သတင္းဌာနတဲ့၊ ထိုအခ်ိန္က အရပ္ထဲက တင္စားအေခၚအေဝၚပင္၊ အင္တာနက္မသိ၊ တီဗြီပင္ မေပၚေသးသည့္ ေခတ္ဆိုေတာ့ ေရဒီယိုႏွင့္ သတင္းစာဆိုတာလည္း အစိုးရအာေဘာ္မွ်သာ၊ ထုိေရာအခါ အရပ္ထဲလူစုရာ ေရဘံုပိုင္သတင္း ရပ္ကြက္ကိုသာ အားကိုးရသည္တမို႔။ ဆရာမင္းလူ၏ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္မွာ ေရဘုံပိုင္ ျမင္ကြင္းေရးျပထားတာ မွတ္မိေသးေတာ့။ ေရခပ္ရန္ ပံုးေတြခ်တန္းစီရင္း ကမာၻ႔ဟဲဗီးဝိတ္လက္ေဝွ႕ပြဲအေၾကာင္း သတင္းဖလွယ္၊ ရလဒ္ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြ အၿပိဳင္ေပးရင္း ေျပာၾကပံုကို ၾကည့္ပါ။

“ကေလးနဲ႔လူႀကီးထိုးတာ ကေလးကႏိုင္မယ္ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားကြ”

ထိုစဥ္က မိုဟာမက္အလီဟု နာမည္မေျပာင္းရေသး။ “ကပ္စီယပ္ကေလး” ဆိုေသာ နာမည္အရင္းပင္ရွိေသးသူႏွင့္ ဂ်ိဳးဖေရ ဇီယာ ဆိုသည့္ လူထြားႀကီးတို႔ ထိုးသတ္ပြဲကို ကေလးႏွင့္လူႀကီးဟု နားစြန္နားဖ်ား ၾကားခဲ့ပံု။

ထိုေရဘံုပိုင္မွလြဲလွ်င္ အျခားဆံုစည္းရာ မရွိေတာ့ဘူးလားေမးလွ်င္ ...ရွိသေပါ့ဟု ေျဖရမည္။ ဓမၼာ႐ံုလား၊ ဒါက အခ်ဳိ႕တစ္ ဝက္ပဲမွန္မည္။ ဘာသာမေရြး ရပ္ကြက္သူ၊ ရပ္ကြက္သားေတြဆံုရာက အရပ္ထဲက သမဝါယမဆိုင္ (သ/မ)ဆိုင္၊ ၿပီးေတာ့ ေျမကြက္လပ္ ကြင္းျပင္မ်ား။

ၿမိဳ႕သစ္တည္ အကြက္႐ိုက္ကတည္းက မီးတားကြက္ဆိုတာ ပါရစျမဲ။ ရပ္ကြက္တကာ၏ ေထာင့္ေလးေထာင့္မွန္သမွ် ကြက္ လပ္ခ်န္ရစျမဲ။ မီးေရး ထင္းေရးဆိုလွ်င္ ကူးစက္မလြယ္ေအာင္ ထိုေထာင့္ေလးေထာင့္စလံုး ဟင္းလင္းထားကာ အမ်ားပိုင္ ေျမအျဖစ္ဆံုစည္းရာ ျဖစ္ခဲ့သည္။
🌴..🏡

ထိုကြက္လပ္မ်ားအပါအဝင္ အျခားေျမျပင္လြတ္မ်ားေပၚကက်ေနာ္တို႔ႏွင့္ ေခတ္ၿပိဳင္မ်ား ေဘာလံုးကန္ရင္း ႏိုင္ငံဂုဏ္ေဆာင္ ေဘာလံုးသမား၊ ကစားသမားေတြ ထြက္ခဲ့ထြန္းခဲ့ၾကသည္။ ဒီဇင္ဘာလို ႏွင္းၾကမ္းၾကမ္းေတြေအာက္ မိန္းကေလးေတြ တစ္အိမ္တစ္ေယာက္ထြက္ ထုတ္စည္းထိုးခဲ့ၾကသည္။ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈေတြ ျပင္းပါဘိ။ ဘာကာႏွင့္ ရီးယဲမက္ဒရစ္၊ မန္ယူႏွင့္ ခ်ဲလ္ ဆီးတို႔ထက္ မေလ်ာ့ေအာင္ ၿပိဳင္ခဲ့ သည္းခဲ့ၾကသည္ပဲ။ ဒိုင္လူႀကီးေတြဆိုတာကလည္း သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းဒိုင္မဟုတ္၊ အရပ္ထဲက အေပ်ာ္တမ္းေတြ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း ထြက္လာလုပ္ေပးၾကေတာ့အျငင္းပြားစရာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြခ်ၿပီးရင္းခ်၊ ခုေခတ္လိုဗြီဒီယို ျပန္ၾကည့္လို႔မရ၊ ဂိုးနည္းပညာလည္း မရွိေသးေတာ့မိတယ္ မမိဘူး၊ ထမင္ရည္ပူတယ္ မပူဘူး၊ ျငင္းရင္း က်င္းထဲ ႏွစ္ဖက္ပရိသတ္ ေဝါခနဲ ဝင္လာလံုးေထြးကုန္ၾကတာလည္း အားကစားရာသီတိုင္းလိုလို၊ ၿပီးေတာ့လည္း တရပ္ထဲ ေန တစ္ဘံုပိုင္ထဲ ေရေသာက္ခ်င္းေတြမို႔ ဘယ္သူေရ ဘယ္ဝါေရ ေခၚၾက ထူးၾက ပခံုးဖက္မပ်က္ခဲ့ၾကပါ။

ထိုအမ်ားပိုင္ ကြက္လပ္မ်ားကို က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လိုအေခၚအေဝၚ ေခၚေခၚ၊ အားလံုးပုိင္ အားလံုးေစာင့္ေရွာက္ရမည္ဆုိသည့္ အခ်က္အေပၚညီခဲ့ညြတ္ခဲ့ ၾကပါသည္။ ထိုကြက္လပ္မ်ားအေပၚ၌ပင္ အားကစားမ်ိဳးစံုကို အရြယ္စံုေလ့က်င့္ အၿပိဳင္ႏႊဲရင္း က်ေနာ္တို႔မ်ိဳးဆက္ သန္မာခဲ့ၾကသည္။ အားကစားစိတ္ဓာတ္ဆိုတာ နားလည္ခြင့္ရခဲ့ျပီးသည္းခံျခင္း၊ ျပိဳင္ဘက္ကို ေလးစား ျခင္း၊ သန္႔ရွင္းစြာယွဥ္ျပိဳင္ျခင္း စသည့္ အမူအက်င့္ေကာင္းေတြ တပ္ဆင္ၿပီးသား ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

ထိုကြက္လပ္မ်ားေပၚ၌ပင္ သီတင္းကြၽတ္ တန္ေဆာင္တိုင္ရာသီမ်ား၌ ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္မ်ား၊ ဂီတဝိုင္းမ်ား၊ အရပ္ျပဇာတ္ ကဇာတ္မ်ားျဖင့္ အႏုပညာစြမ္း ျပခြင့္ရခဲ့ၾကသည္။ အရပ္ထဲေနသူေတြခ်ည္းအစအဆံုး တင္ဆက္သည့္ကပြဲဆိုပြဲေတြမို႔ အခ်င္းခ်င္း အားေပး ရင္းႏွီး တစ္ေယာက္အခက္အခဲ တစ္ေယာက္ဝင္ကူရွင္းေပးရင္း ညီညြတ္စည္းလံုးျခင္းရတနာကို က်ေနာ္တို႔ တဝံ့တစား ဆင္ျမန္းခြင့္ရခဲ့သည္။ ရြက္ပုန္းသီးေတြက ကိုယ္ပိုင္အစြမ္းအစ တက္ျပၾကၿပီး ႏိုင္ငံေက်ာ္အႏုပညာ ရွင္ေတြ ေဟာတေယာက္ေဟာတေယာက္ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။
🌴..🏡

ရုပ္ရွင္ေဖ်ာ္ေျဖေရးဆိုတာ.. ႐ံုမွာ တိုးႀကိတ္ပင္ပန္းစြာ ၾကည့္ရသည့္ေခတ္ဆိုေတာ့ ရာသီသာသည့္ ညမ်ားမွာ သံုးကားေပါင္း မိုးအလင္းဆိုသည့္ ပိတ္ကားေထာင္႐ုပ္ရွင္ကိုလည္းထိုကြက္လပ္ေျမမ်ားေပၚမွာပင္ က်ေနာ္တို႔အတူခံစားရင္ခုန္ခဲ့ၾကရသည္ပဲ။ တစ္ခါတစ္ရံမ်ား ပရိသတ္က မ်ားလြန္းေတာ့ပိတ္ကား ေနာက္ဘက္မွသာ ေနရာယူၿပီး ႐ုပ္ရွင္တကားလံုးကို ေျပာင္းျပန္ ၾကည့္ရသည္ကလည္း ရသတစ္မ်ိဳး။ စာေျပာင္းျပန္၊ အ႐ုပ္ေျပာင္းျပန္၊ ညာျဖင့္ထိုးသည့္လက္သီးက ဘယ္ျဖင့္ထိုးေနသည့္ ပိတ္ကား၊ ေလထိုးလိုက္တိုင္း ခ်ဳိင့္ထဲဝင္သြားလိုက္ ပူလိုက္ ေဖာင္းလိုက္ႏွင့္အရပ္ထဲ ကြက္လပ္ေျမေပၚက ဘဝမ်ား။

ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း၊ သေဘာတူျခင္း မတူျခင္း၊ တန္ဖိုးထားျခင္းမထားျခင္းဆိုသည့္ အရာမ်ားကို အင္အားသံုး ေျဖရွင္းမႈေတြက ၾကိတ္ဝါးလိုက္သည့္အခါ က်ေနာ္တို႔ အရပ္ထဲကေျမကြက္လပ္မ်ား အရွင္လတ္လတ္ မီးသၿဂႋဳလ္ခံလိုက္ရသည္။ ဆင္ေျခဖံုး ရပ္ကြက္ေတြမွာ မီးျခစ္ဆံဘူးေတြ ႁပြတ္ေနေအာင္ ေထာင္လိုက္သည့္ႏွယ္ အေဆာက္အအံုေတြေျခကုပ္ယူတာ ခံလိုက္ရ သည္။ ရပ္ကြက္ေလးေတြ အသက္႐ွဴမဝေတာ့။

“ေဘာလံုးကစားကြင္း၌ ေဘာလံုးမကန္ရ” ဆိုင္းဘုတ္ဗီႏိုင္းေတြက အနာဂတ္ အားကစားကုိ ေျခေထာက္႐ုိက္ခ်ဳိးလုိက္ၿပီ။လူႀကီးေဘာလုံးကြင္း၊ လူလတ္ေဘာလုံးကြင္း၊ ကေလးေဘာလုံးကြင္းပင္ မက ကားေမာင္းသင္ကြင္းပါ ပုိင္ဆုိင္ႂကြယ္ဝခဲ့သည့္ က်ေနာ္တုိ႔ ရပ္ကြက္မွ အမ်ားပုိင္ေျမဟု၍ကုန္းေကာက္စရာ မရွိေတာ့ေအာင္ မြဲေတရ ရွာၿပီ။ သာေရးနာေရး၊ အသိပညာေရး ေဟာေျပာပြဲ လုပ္ခ်င္လွ်င္ေတာင္ လမ္းပိတ္လုပ္ရသည့္ဘဝ။
🌴..🏡

က်ေနာ္တုိ႔ ဆုံၾက၊ ခင္မင္ၾက၊ ရုိင္းပင္းခဲ့ၾကေသာ ေျမကြက္လပ္မ်ား၊ ႐ုပ္ခႏၶာသန္စြမ္းေရး အသိဉာဏ္ႏွင့္က်င့္ဝတ္မ်ား သိျမင္ ေရး အတြက္ ရင္ဖြင့္ၾကဳိဆုိ သင္ျပေပးခဲ့ေသာ ေျမကြက္က်ယ္မ်ားကုိ ဘယ္သူေတြက ဘယ္သူ႔လက္ထဲ ဘယ္ေစ်းႏႈန္းျဖင့္ ထုိးအပ္ခဲ့ပါျပီလဲ။

ကမာၻႀကီးကုိ ဦးေဆာင္ေနသည့္ ႏုိင္ငံတကာ ၿမိဳ႕ျပျမင္ကြင္းေတြ ျမင္တုိင္း၊ အမ်ားပုိင္ေျမမ်ားေပၚ သူတကာေတြ အပန္းေျဖၾက၊ ႐ုပ္ပုိင္း ဉာဏ္ပုိင္းဖြံ႔ၿဖိဳးျမင့္မားေအာင္ စုေ၀းေလ့က်င့္ၾကတာျမင္တုိင္း က်ေနာ္တုိ႔ အရပ္ထဲကေျမကြက္မ်ားအား ေဆြးရီမ်က္ လုံးမ်ားျဖင့္ ေငးၾကည့္မိပါသည္။

တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕ပုိင္ အမည္ေပါက္ေတြႏွင့္ ဂုဏ္ခံေနၾကသည့္ ကြန္ဒုိ၊ ကန္ထ႐ုိက္တုိက္မ်ား၊ ဆူးႀကဳိး၊ ဓား သြားေခြလိပ္မ်ားကုိ ေခါင္းေပၚဝံ့ထည္ပန္ထားသည့္ ပုဂၢလိကအုတ္တံတုိင္းျမင့္မ်ားက က်ေနာ့္အလြမ္းမ်က္လုံးမ်ားကုိ ေလွာင္ေျပာင္ၾကသည္။
🌴..🏡

က်ေနာ့္လမ္းထိပ္ မီးတားကြက္ေလးကုိ ငဲ့ၾကည့္မိေသာ္မီးေလာင္လြယ္သည့္ဓာတ္ဆီဆုိင္ (ပုဂၢလိကပုိင္) ျဖစ္ေနၿပီ။ ေရဘုံပုိင္ ေခတ္တုန္းက တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွပုိက္ျဖင့္သြယ္ နာရီဝက္မွ် ေမာင္ပုိင္စီးရန္ၾကံလွ်င္ပင္ တခဲနက္ ဆန္႔တန္းကာကြယ္ခဲ့ၾက ေသာ လက္႐ုံးမ်ား “အား” မရွိေတာ့ၿပီေလာ။ ခဲတပစ္စာေလာက္ ကံေထာက္မ၍က်န္ခဲ့သည့္ အမ်ားပုိင္ေျမေပၚ က်ေနာ္ေျခစုံ ရပ္၍ အားေမြးၾကည့္ခ်င္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔လုိ စိတ္တူကုိယ္တူေတြ အားသစ္ယူေတာင့္ခံၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ ယုံၾကည္ရာ စိတ္ထားတူခ်င္း တျပဳိင္နက္ လက္႐ုံးဆန္႔တန္းလုိက္ခ်င္ေသးသည္။

မင္းကုိႏုိင္
[ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္ အပတ္စဥ္ေဆာင္းပါးမွ]