ႏုိလႈိင္း ● အပ်က္​ဓာတ္​ထဲက ​ေျခလွမ္းေတြဟာ အသိအကြၽမ္းမ်ားရွိရာ

ႏုိလႈိင္း ● အပ်က္​ဓာတ္​ထဲက ​ေျခလွမ္းေတြဟာ အသိအကြၽမ္းမ်ားရွိရာ
(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၃၀၊ ၂၀၁၈

ဒီအေၾကာင္းကိုေျပာဖို႔ ႏွစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္ေလာက္အခ်ိန္ယူခဲ့ရသလို
ဒီသတင္းၾကားရဖို႔ကိုလည္​း လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္က
လမ္းမဘက္ဦးတည့္ၿပီးမွ အလိုလိုငါတို႔ျပန္လွည့္လာခဲ့ရတယ္​
ေရာက္ရာအရပ္က အျမန္ျပန္လာရတဲ့အခါ သတင္းစကားဟာ
မိုးေရထဲ စိုသြားတဲ့သဲနာရီအပ်က္ေတြကအစျပဳ
ငါတို႔လက္ေပၚမွာ မဟုတ္​လည္​း
သစ္​႐ြက္​​လို တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြက်ကုန္ၾကတယ္​
သတင္းစာေတြထဲ​ေတာင္​ထည္​့မရခဲ့တဲ့ အတိတ္​ဟာတကယ္​ရွိခဲ့တယ္​
သတိတရ ရွိ​ေနတတ္​တဲ့နာေရးသတင္​းမ်ားမွာသာ
ငါတို႔အားလံုး အလန္႔တၾကားသိခဲ့ရတယ္​
မွတ္ဉာဏ္ထဲမွ လြန္ေလၿပီးတဲ့အျဖစ္ေတြ
အခုထိလမ္းေပၚ ျပန္ေရာက္ခ်င္ေနတတ္​တဲ့ စိတ္ေတြ
ေလလြင့္စိတ္နဲ႔ ျပန္ေငး​ေနမိတယ္
လမ္းဆံုကိုေရာက္တိုင္း ငါတို႔ခဏရပ္ၿပီးစဥ္းစားေနၾကတယ္
ဘယ္ဘက္ကိုေကြ႔ခ်လိုက္ရေတာ့မလဲလို႔

မနက္ငါးနာရီတိတိမွာ ေစာင့္ယူခဲ့ရတဲ့ မီးရထားလက္မွတ္နဲ႔
ငါတို႔အတူခရီးသြားဖူးၾကသလို ေပ်ာ္စရာမ်ားမ်ား
နာက်င္စရာမ်ားမ်ားနဲ႔သာ ဘဝတ​ေကြ႕ကိုစတင္​ခဲ့ရတယ္
ငါတို႔မွာ နာက်င္စရာ​ေကာင္​းတဲ့အတိတ္ေတြ ကိုယ္စီရွိခဲ့ၾကတယ္
ငါတို႔ဆံုဆည္းမႈမွာ ငါတို႔စိတ္ထဲ ဘယ္​ရာရာ
ခြဲခြာသြားသူေတြဟာ ငါတို႔ထံမွ တျဖည္းျဖည္းပိုလို႔​ေဝးကြာ
အုပ္စုလိုက္ရိုက္ထားတဲ့ဓာတ္ပံုထဲက တစစ တစ္​​ေယာက္​ခ်င္​း ပဲ့ပါသြားၾက
မေန႔ကအထိ ေတြ႕လိုက္ေသးသလို သူတို႔အရိပ္ေတြ
အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ စြဲေနဦးမယ္​့ ပံုပန္းသဏၭာန္ေတြ
ငါတို႔ဟာသမိုင္းထဲက ​အ႐ိုး​စ​ေတြ စူး​ေန
ထိတ္လန္႔ဖို႔​ေကာင္​း​​ေန​ေသးတဲ့ ေသြးစက္ေတြ စြန္​း​ေန
ငါတို႔အားလံုးအတူဝိုင္းဖြဲ႕လို႔ ေလဟာ ျဖတ္တိုက္ေနေတာ့တာပဲ
နံရံမွာ နားေတြရွိတဲ့အခါ ဒီအတိုင္းၾကားေနရ​ေတာ့မွာ​​ေပါ့
အခုဘယ္ေရာက္ကုန္ၾကသလဲဆို​ေတာ့
တေနရာတည္​းမွာ ေက်ာက္ခ်ထားတယ္ထင္ရတဲ့အထိ
ငါတို႔ထိုင္ေနၾကတုန္​း​​ေပါ့
ေနာက္ၿပီးေတာ့ ငါတို႔အားလံုး ေမးေငါ့လိုက္ျပန္​တယ္​

အခုအခ်ိန္​​ေတြအထိ ကန္စပ္မွာ အတူထိုင္ေနရတာကလည္း
ပန္းသီးအူတိုင္ထဲက အေစ့လို
ငါတို႔ေက်ာင္းေတာ္ထဲက သူတို႔အရိပ္လို
ေကာေနတဲ့ျမစ္ေၾကာင္းမွာ တိုက္လာတဲ့ေလ
ပက္​ေန​ေသးတဲ့မိုးေရ ကိုယ့္ေက်ာနဲ႔ကိုယ္ လံု​ေအာင္​ကာထားရတယ္
ေလာကဓံကို ရင္န႔ဲမဆန္​႔ေအာင္ လြယ္ထားၾကသူေတြခ်ည္းပဲဟာ
ငါတို႔အတြက္​ ခ်ည့္ခ်ည့္နဲ႔နဲ႔
႐ုတ္တရက္ေကြ႔ခ်လိုက္လို႔ ေနာက္ဘီးနဲ႔စင္ထြက္သြားတဲ့ ​
ေက်ာက္​စရစ္​ခဲေလးေတြေလာက္ေတာင္မွ
ငါတို႔က ဖိတ္ဖိတ္စင္စင္
ဖိနပ္တစ္ဖက္တည္းနဲ႔ စိတ္ႏွစ္ခြျဖစ္ေနတဲ့အခါ
ေျခတစ္ဖက္ျပတ္နဲ႔​ေတာင္​မွ ႏွစ္ေနရာေရာက္ခ်င္မိသလို
အေရာေရာ အေထြးေထြး
အခုပဲထသြားလိုက္ရေတာ့မလား ဆိုေတာ့
သံမွိဳစြဲ ထိုင္ေနရတာကို ငါတို႔တ​ေလ်ာက္​လံုး
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္။

လက္ေကာက္ဝတ္ရဲ႕ ေသြးေတာင္းမႈမွာ အားလံုးေပ်ာ္႐ႊင္စရာ ျမင္ကြင္းနဲ႔
ေနာက္တစ္နာရီအထိ ရွိေနႏိုင္ေသးတဲ့အသိမွာ စိတ္​အလိုက်လို႔
အခုေခတ္ထဲ ငါတို႔ အရင္လိုငယ္ငယ္ေလးေတြျပန္​ျဖစ္သြားၾကတယ္​
ၿပီးပါၿပီ
ငါတို႔ ေလညင္းခံထြက္လာခဲ့တယ္လို႔ပဲထင္လိုက္​တဲ့အထိ ရုတ္တရက္
အား.........
အား
ထေအာ္တာ ဘယ္သူမွအသံမထြက္ႏိုင္ၾကဘူး။
ေဟး.........
ေဟး...............
ေဟး...... ...ငါ့တို႔ဆက္ေအာ္တာ ဆက္​​ေအာ္​​ျဖစ္​ခဲ့ၾကတာ
ေပ်ာ္႐ႊင္ေၾကကြဲစြာ ဝမ္းနည္းၾကၿပီးေတာ့
သားလွီး​ဓားတေခ်ာင္းေပးစမ္းလို႔ တေယာက္က ထေျပာတဲ့အခါ
ျဖတ္​ေတာက္​လိုက္ၾကေတာ့မလို႔လား​ေပါ့
ကိုယ့္အသိုက္အျမံဳထဲေတာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္​အလိုအရ​ွိ​ေတာ့တဲ့​ေနာက္​
ပိုၿပီးက်ဆံုးသြားရသလိုပါပဲ
တေယာက္တည္းေနတာၾကာေတာ့
ငါတို႔အားလံုး တေယာက္တည္း
တ​ေယာက္​တည္​း
တေယာက္​တည္​​း​ေတြသာ မ်ားလာ
တေယာက္တခြက္ လွည့္ၿပီးေသာက္တတ္လာတယ္​။

ႏိုလိႈင္း
၂၀၁၇ ဇန္နဝါရီ ၅