ေမာင္ဥကၠလာ ● ခီေလသမွ် ဟိုဟာကြဲရ

ေမာင္ဥကၠလာ ● ခီေလသမွ် ဟိုဟာကြဲရ
(မုိးမခ) မတ္လ ၃၀၊ ၂၀၁၈

ဒီရက္အတြင္း ေရႊျပည္ဖြဘုတ္ နံရံေပၚမွာ ေရႊျပည္သားေတြ တခီခီ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ေမတၱာတရားလႊမ္းၿခံဳ၊ အလြန္ေအးခ်မ္းသာ ယာတဲ့ ေရႊျပည္ႀကီးမွာ  ဘာေတြျဖစ္ျပန္ၿပီလဲလို႔ အလန္႔ထညက္ ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လိုက္သည္အခါ …

ေရႊျပည္ရဲ ႔  အားလံုးအထက္မွာရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကိုယ္တိုင္ မင္းေျပာင္းမင္းလႊဲ မအားမလပ္ၾကားမွ ေရႊျပည္သမိုင္းအတြက္ အထူး အေရးႀကီးတဲ့ ေန႔ႀကီးေန႔ျမတ္တရက္ျဖစ္တဲ့ ေရႊျပည္ရုပ္ေသ ထူးခၽြန္ဆုခ်ီးျမွင့္ပြဲ အခမ္းအနားႀကီးကို အခ်ိန္ေပး တက္ေရာက္ ၿပီး၊ ေရႊျပည္သမိုင္း အေျပာင္းအလဲကို ေရွ႕တန္းမွ ရဲရဲဝံ့ဝံ့၊ မားမားမတ္မတ္ စပြန္ဆာယူၿပီး  ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ ရုပ္ေသေလာက သားေတြကို ေက်းဇူးတင္စကား တက္ေရာက္ေျပာၾကတာကို ေတြ႔ျမင္ၿပီး ရုပ္ေသေလာကသားေတြနဲ႔ထပ္တူ ဝမ္းေျမာက္မဆံုး ခင္မွာ…

အားလံုးအထက္ကပုဂၢိဳလ္ရဲ ႔ မိန္႔စကားကို ရုပ္ေသေလာကသားမ်ား ေျမဝယ္မက် နာခံၿပီးေနာက္ Soft Power အသံုးအႏႈန္းကို ေ-ာက္ေပါ လို႔ အသံထြက္၊ နားလည္သလားမသိ ထို႔ညတြင္ ရုပ္ေသေလာကသားတို႔မွာ မေတာ္ရာမွာ ေပ်ာ္စရာရွာ ေနၾကတဲ့ ေရႊျပည္သားေတြ တခီခီ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး၊ မေအာင့္ႏိုင္မအီႏိုင္ အုပ္စုဖြဲ႔ကာ သူတို႔ရဲ ႔ ခေနာ္ခနဲ႔ ရြာၿခံစည္းနား ကပ္လာသူ၊ ရြာၿခံစည္းကို ေက်ာ္ခြထြက္ခ်င္သူမ်ားကို တခ်ိန္တခါက ေရႊျပည္ႀကီးမွာ ဗိုလ္က်ေသာင္းက်န္းသြားခဲ့(ေန)တဲ့ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရး လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ရဲ ႔ ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား … အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္မလြမ္းနဲ႔၊ ျပည္ပအားကို ပုဆိန္ရိုး၊ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာ မထိပါးနဲ႔ … ကိုင္ဆြဲကာ ဖြဘုတ္နံရံႀကီး ေပါက္ထြက္မတတ္ အစြယ္တဝင္းဝင္း၊ ေဒါသအေျမာင္းေျမာင္းနဲ႔ ေဂ်ဒိုးနတ္ေတြစားကာ ကုတ္ျခစ္ … အဲ … ေရးျခစ္ၾကေလသည္။

ဖြဘုတ္ကို သူတုိ႔ ရုပ္ေသေလာကသားေတြ ကိုယ္ပိုင္ရိုက္ကြင္းအထင္နဲ႔ စည္းလြတ္ဝါးလြတ္ ဖြလိုက္ၾကတာ သူတို႔ရဲ ႔ မဟာလွ်ဳိ ႔ဝွက္ အတင္းခ်က္ (chat) ေတြကို ထပ္ဆင့္ဖြခ်င္သူ အဖြဲ႔ဝင္တဦး (ဝါ) နီးစပ္သူတဦးက ေမာင္ဥကၠလာထံ ေပးပို႔ လာလို႔ စာရႈသူမ်ားလည္း သိေစဖို႔ ျပန္လည္စာစီကုံးကာ ဖြေဝလိုက္ပါသည္။ မွန္၏မမွန္၏ကို စာရႈသူတို႔ ႏွလံုးသားပိတ္ၿပီး ဦးေႏွာက္နဲ႔ ဖတ္ရႈ ႔ၾကပါ။

‘ဟယ္လို … ဒီည ဖြဘုတ္ဂရုပ္ခ်က္ (Group Chat) ေပၚမွာ ဘယ္သူေတြ ရွိၾကလဲ။ ရက္နဲ႔ခ်ီ ရင္ထဲစို႔ေနတဲ့ ေဂ်လံုးေတြကို အန္ထုတ္ေျပာၾကဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါတယ္။’

‘ေဟ့ ငါ ရွိတယ္။ ေျပာခ်င္လို႔ ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီ။ ကဲ … အစဥ္အလာမျပတ္ ငါပဲ စေျပာမယ္ … မင္းတုိ႔ျမင္တယ္ မဟုတ္ လား။ အဖြားႀကီး* က အသက္ႀကီးေပမယ့္ မပ်က္ဆီးေသးဘူးေနာ္။ ငါတုိ႔ မင္းသမီးေတြထက္ အမ်ားႀကီးမိုက္တယ္။ အဖြား ႀကီးသာ တစ္နာရီေလာက္ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ရင္ ငါတို႔ ႏွစ္ရက္ထဲနဲ႔ အျပတ္ရိုက္ေနတဲ့  ေပါကား၊ ဂ်င္းကားေတြ$ ထဲ ျဖတ္ေလွ်ာက္ ေလာက္ ထည့္ရိုက္လိုက္ရင္ေတာင္ ငါတုိ႔ေတြ ဝက္ဝက္ကြဲ ေထာၾကမွာေနာ္။’ (*လူေရွ ႔သူေရွ ႔မွာေတာ့ အေမလို႔ ခၽြဲခၽြဲျပစ္ျပစ္ ေခၚေလ့ရွိၾက။ $- ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မမီႏိုင္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီ ဇာတ္ကား၊ ဇာတ္လမ္းကို ရိုက္ကြင္းမွာ လက္တမ္းေျပာဆို ပံုတူးကူးခ်ရိုက္။)

ကိုယ္ေျပာတာ အကုန္မွန္ၿပီး သူမ်ားေျပာတာ တခ်က္နားမေထာင္တတ္တဲ့ ဆရာ့ဆရာႀကီး ကိုႀကီးကတံုး ျပဳတ္တူရဲ႕အ ေျပာဆံုးတာနဲ႔ … ‘က်ေနာ္တုိ႔ အကိုႀကီး ေျပးခ်က္က အမိုက္လန္းတယ္။ ဘာမွမရွိတဲ့ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲ ဝုန္းကနဲ႔ ေဆာင့္ဝင္ လာတဲ့အေတြးက … ဇာတ္ကားအမည္ကို “အေမ့ရဲ ႔ေခၚသံ” ေပးၿပီး၊ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ … အေမ့မ်က္ႏွာႀကီးကို မိုးေကာင္ကင္ ေပၚအျပည့္၊ တိမ္ေတြေနာက္ကြယ္က ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လုိက္ တျဖတ္ျဖတ္ ရိုက္ျပလိုက္၊ ပင္လယ္ေရျပင္ေပၚမွာ လိႈင္းေတြ တဝုန္းဝုန္းနဲ႔ ေပၚလာလိုက္ ျမဳပ္သြားလိုက္၊ ေတာတန္းေတာင္တန္းႀကီးေတြေပၚမွာ မႈန္လိုက္ဝါးလိုက္ ျပၿပီး၊ ဇာတ္သိမ္းက ေတာ့ ရုတ္တရက္ မိုးကုပ္စက္ဝိုင္းတခုလံုး အံု႔မိႈင္းလာၿပီး တိမ္တိုက္ေတြ ေလနဲ႔အတူ တရိပ္ရိပ္လႊင့္ေမွ်ာ၊ မိုးႀကိဳးလွ်ပ္စီးေတြ ေအာက္မွာ အေစာပိုင္းက ထြန္းလင္းေနတဲ့ သက္တံႀကီးလည္း မိုးသက္မုန္တိုင္းေအာက္ ၾကည္လင္ေတာက္ပေနတဲ့ အေမရုပ္ လႊာႀကီးလည္း တျဖည္းျဖည္းကြယ္ေပ်ာက္သြား … အဲဒါကို ဇာတ္ရွိန္ျမွင့္ၿပီး … တကယ္ကို ဟတ္ထိမယ့္ တိုက္တန္နစ္ (Tatinic) ဇာတ္ကား ဇာတ္သိမ္းပိုင္းကို ျဖတ္ေတာက္ယူၿပီး အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ရိုက္မယ္’ လို႔ ဒါရိုက္တာကိုေဂါက္ က ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ ဇာတ္လမ္းေရး တင္လိုက္တယ္။

‘ကိုႀကီးေဂါက္ ေဆးလ္လိုက္တဲ့ အိုက္ဒီးယားစ္ က သိပ္စ္ဂြတ္စ္တယ္ဗ်ာ။ ဒီေလာက္ေလး ဟီးရား လိုက္တာနဲ႔ သားရဲ ႔ ဟက္စ္ကို ထိသြားလို႔ သားလည္း ဒီကားမွာ မိန္းစ္အက္ထာ ပါခ်င္တယ္ေနာ္။’ ပါးေစာင္ထဲမွာ ကြမ္းသီးငံုထားတဲ့ ရုပ္ၾကမ္းႀကီးနဲ႔ ႏုေနတဲ့ သားဆုိတဲ့ မင္းသားဆိုသူ ေန႔မင္းညမင္းရဲ ႔ အေျပာကို ညိဳျပာညွက္ အသားအေရ၊  နံျပားမ်က္ႏွာေပါက္နဲ႔ ဘုရားတရား ၂၄/၇ လုပ္ေနတဲ့ မင္းသမီးဆိုးမိုက္နန္႔ဒါ က လက္မေထာင္ ေထာက္ခံလိုက္ၿပီ။

‘ဟယ္ အေမးဇင္း … ကိုႀကီးေန႔မင္းညမင္း က ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ဇာတ္ကားေတြရိုက္ဖို႔ စပီကင္ေတြ ေလ့က်င့္ေနတာ စြန္းမိုက္ေနၿပီ။ ညေလးတုိ႔ကိုလည္း ျပန္သင္ေပးရမယ္ေနာ္။ ကိုႀကီး ေလယူေလသိမ္း ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းျခင္း က ဟိုတေယာက္ထက္ ပိုေကာင္းတယ္။ အိုေခေနာ္ … ဒါဒါကိုလည္း ဘိုလိုမႈတ္တတ္ေအာင္ သင္ေပးေနာ္။ သိုင္းက်ဴး။ ဟိုအတြဲနဲ႔ သူတို႔ ဖန္ေတြကိုေတာ့ တကယ့္ကို ကေလာ္တုတ္ခ်င္စရာ … ဟင္း ဟင္း သိတယ္ေနာ္ …’

‘ဟာ … ညေလးကလည္း သစၥာပန္း နဲ႔ သစၥာပန္း (this man and this man) ေျပာစရာ မလိုပါဘူးစ္။ ဟိုဟာေတြေတာ့ ေ-ာက္ဂရုမစိုက္နဲ႔ ေတာ္ၾကေန ခ်ီးကားတိုက္ၾကမွာ … ဂီ .. ဂီ … ဂီ’

‘ႏိုး ႏိုး အဲဒီလို မရဘူးေလ။ အိုင္ကိုလည္း သင္ေပးရမယ္ေနာ္’ လို႔ ေပါက္ေတာ့မယ့္ ေဘာလံုးလို မ်က္ႏွာနဲ႔ မင္းသမီးတြန္႔စက္ က ဝင္ေျပာတယ္။  ‘အိုင္ က ယူတုိ႔လို စပိတတ္ေအာင္ ကလက္စ္းေတြ တက္ေနၿပီး၊ ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းျခင္းေတြ ေကာင္းေအာင္ ငပိတို႔ ငံျပာရည္တုိ႔ မစားတာ အေတာ္ၾကာေပါ့။ အခုဆို ၾကက္ဆို ေကအက္ဖ္ဆီ၊ မုန္႔ဆို ေဂ်ဒိုးနတ္၊ ဟမ္ဘာဂါတို႔ပဲ စားေတာ့တယ္။’

ေဟ့… ေတာ္ၾကေတာ့။ အဲဒါေတြ ေဘးေခါက္ထားလိုက္ … ရူးမေန၊ ပူမေနနဲ႔ … ဒို႔ေတြက ရြာႀကိဳက္ကားပဲ ဆက္ရိုက္မွာ။ ဘိုလိုဘတ္လိုေတြ ေျပာစရာမလုိဘူး။ တခုပဲ လုပ္ရမွာက … ဒီက ေပါကားေတြ ဂ်င္းကားေတြ ဆက္ၾကည့္ေနတဲ့ ငပိန္းေတြကို ႏိုင္ဂံဂ်ားမွာ သြားျပမယ့္ကားလို ဇာတ္ကားနာမည္ကို အဂၤလိပ္လိုေရး၊ စာတန္းထိုး၊ ေအာက္ကေန ဘိုစာေတြ ဟိုေရးဒီေရး ထည့္လိုက္ရင္ရၿပီ။ ဟို အလကားေက်ာ္စြာ မပ်ံတတ္တဲ့ငွက္ႀကီး လုပ္စားေနသလို … သူ႔ကားေတြ ႏိုင္ဂံဂ်ားမွာ ျပေနရသလိုလို ကလီကမာလုပ္ ဂ်ာနယ္တခ်ဳိ ႔ကေန ရႊီးလိုက္ရင္ အိုေခၿပီ။ ဟိုက ဘိုလိုေျပာၿပီး ေပါက္သြားတာကို လိုက္လုပ္စရာ မလိုဘူး။ ဒို႔ေတြ ေပါက္ေနတာ အေတာ္ၾကာၿပီဆိုတာ မင္းတို႔အသိ။’ ကိုေဂါက္ ခပ္ျပတ္ျပတ္ ျဖတ္ေျပာလို႔ ေနာက္ရိုက္မယ့္ မင္းသား၊ မင္းသမီး တဒါဇင္ေလာက္ပါမယ့္ ေပါကားေတြမွာ ေခၚမရိုက္မွာစိုးလို႔ … လက္မေထာင္၊ အသည္းေပးၿပီး တိတ္သြားတယ္။

‘က်ေနာ္ ေျပာခ်င္တာက အဲဒီ အင္တာနယ္ရွင္တန္းဝင္ မင္းသားကို က်ေနာ္တုိ႔ ခုိးခ်ရိုက္ထားတဲ့ တာေတႀကီး ဇာတ္ေကာင္မ်ဳိး လုပ္ခိုင္းၾကည့္ရင္ ဂြမ္းသြားမယ္။ သူက ပံုတူခိုးခ် မလုပ္တတ္ဘူး ေျပာေနတယ္။ ဒီလို မလုပ္တတ္ဘဲ ဒီရြာစည္းဝိုင္းထဲ ဝင္လာတာ အံ့ၾသစရာ… ေတာက္ခ်လိုက္မယ္။ ’  ဟိုကားဒီကား ေပါေၾကာင္ေၾကာင္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ဇာတ္ရုပ္နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူ မင္းသားလို႔ ထင္ေနတဲ့ ေဂ်ာ္ေဂ်ာ္ ဆိုသူက ဝင္ဖြလိုက္တယ္။

‘မီးလည္း ႀကိဳက္ဖူး သူကို…’ စပြန္ဆာေကာင္းလို႔ အင္တာနယ္ရွင္ အလွမယ္ၿပိဳင္ပြဲ ဝင္ၿပိဳင္ဖူးသူ၊ နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့ သနားကမား ကေလးမ်က္ႏွာေလးသူကလည္း လက္မေထာင္ တခ်က္မန္႔လိုက္တယ္။

‘ဟ ဟ … ဘာပဲေျပာေျပာ လင္းတေလာက္ေတာ့ ငွက္တုိင္းလွတဲ့ ေယာနသံႀကီးရဲ ႔ ခနဲ႔ခ်က္က စြန္းမိုက္တယ္ စင္ေပၚကေန မေထြးႏိုင္မအန္ႏိုင္ မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ ဒဲ့ေကၽြးတာ။ ေက်နပ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လက္ေခါက္မႈတ္၊ လက္ခုပ္သံေၾကာင့္ ဟိုႏွစ္ေကာင္ တေယာက္လက္ တေယာက္ကိုင္ၿပီး ေပကလပ္ ေပကလပ္ ျဖစ္သြားတယ္ ေတြ႔ရလို႔ ေက်နပ္တယ္’။

‘ကဲ စင္ေပၚတက္ မေထာ္မနန္း ဂြမ္းက်တဲ့ ဂိုးေတာ့မယ့္ ဘဲႀကီးေတြကို ထားလိုက္ေတာ့ … က်ေနာ္တခ်က္ ေျပာခ်င္တယ္ … အခုန ကိုေဂါက္ ဇာတ္လမ္းကို ခိုက္တယ္။ က်ေနာ္ ျဖည့္ခ်င္တာက အျပင္အဆင္၊ ဒိုင္ရာေလာ့ေတြ။ သိတဲ့ မဟုတ္လား … က်ေနာ္ ဒိုင္ရာေလာ့ေတြက အျပတ္အမိုက္စားေတြ ... ဒီမွာ တခ်က္ၾကည့္လိုက္…’ ေပါကား၊ ဂ်င္းကားေတြနဲ႔ သာယာေနတဲ့ ဒါရိုက္တာဆိုသူက ကိုေဂါက္ရဲ ႔ လက္တမ္းဇာတ္လမ္းကို ျဖည့္စြက္လိုက္ပံုက …

‘ေတာကားဆိုေပမယ့္ မင္းသားမင္းသမီးေတြ စိတ္ႀကိဳက္ ႀကိဳက္တဲ့ဒီဇုိင္း ဝတ္ခ်င္တာဝတ္လို႔ရတယ္။ ၿပီးေတာ့ စပြန္ဆာေပးတဲ့ ေရစိုခံ မိတ္ကပ္ေတြ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ လိမ္းျခယ္ၿပီး အေမ့မ်က္ႏွာႀကီးကို ေတြ႔ျမင္လိုက္တဲ့အခါတိုင္း ႏွပ္ေတြအေတာင့္လိုက္ထြက္ခိုင္း၊ ဘူးသီးေလာက္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေအာ္ကာဟစ္ကာ ႏွာေခါင္းႀကီးတရႈံ ႔ရႈံ ႔နဲ႔ ေျပာရမယ့္ ဒိုင္ရာေလာ့ေတြက

“ဒီ စၾကဝဠာ ေလာကႀကီးကို အလင္းျပဖုိ႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့တဲ့ မဟာျမင္းမိုရ္ေတာင္ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ႀကီးမား၊ ကမာၻ႔သမုဒၵရာႀကီးေတြ ေပါင္းစပ္ထားတာထက္ ပိုက်ယ္ဝန္တဲ့ မဟာကရုဏာရွင္၊ မဟာေမတၱာရွင္၊ သားတို႔သမီးတို႔ကို အႏိုင္မဲ့အခ်စ္ေတြနဲ႔ ေစာင့္ေရွာက္ေကၽြးေမြးခဲ့တဲ့ ခ်စ္ေမေမ … သားတို႔သမီးတို႔ အေမ့ရဲ ႔ေခၚသံကို အၿမဲၾကားေယာင္ေနကာ၊ အစဥ္ထာဝရ အႏိႈက္ရိႈင္းဆံုး ရင္ထဲအသည္းထဲ၊ ႏွလံုးသားအိမ္ထဲမွာ အစဥ္ထာဝရ သိမ္းဆည္းထားၿပီး၊ ခ်စ္ေမေမနဲ႔အတူ ရွိေနပါတယ္။ ခ်စ္ေမေမရဲ ႔ ခ်စ္စကားေတြကို ရင္ဝယ္ပိုက္ၿပီး အေမရဲ ႔ေခၚသံေၾကာင့္ သားတို႔သမီးတို႔ အားအင္ေတြျပည့္ဝ၊ လူ႔ေလာကေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ဆက္လက္အသက္ရွင္သြားပါမယ္။” အဲဒီလို အျပင္မွာ မေျပာတဲ့ ဇာတ္ဆန္းဆန္း အလံုးႀကီးေတြနဲ႔ဆို ေနာက္ႏွစ္ အကယ္ဒမီရမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဟုတ္တယ္ဟုတ္…’

‘ဟာ ေ-ာက္ရမ္းမိုက္တယ္။’ ကိုေဂါက္ က မဆိုင္းမတြ ျပန္ေျပာၿပီး ‘အယ္ … ေနာက္ဆံုးအခန္းကိုေတာ့ အရင္ အဆင့္ျမင့္ ဇာတ္ကားေတြအတုိင္းပဲ  … လယ္ကြင္းအဆံုး ေတာစပ္ေတာင္ကြယ္အထက္၊ တိမ္တိုက္ေတြၾကားကေန အၿပံဳးနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့ အေမမ်က္ႏွာႀကီးကို နီးလိုက္ေဝးလိုက္ရိုက္ျပၿပီး ရြာထဲကေန စလိုးမိုးရွင္းနဲ႔ ရြာသား - မင္းသားမင္းသမီးေတြ ေျပးထြက္လာၿပီး၊ ကြင္းအလယ္နားေရာက္ေတာ့ ေဟးကနဲ႔ ခုန္ၿပီး ရပ္လိုက္ … ဒါနဲ႔ၿပီမယ္။’

‘ဆရာတို႔ ရိုက္ခ်က္ေတြ ဇာတ္သိမ္းခန္းေတြက တကယ့္အလန္းဇယားေတြ၊ ရွယ္တယ္။ ကမာၻ႔အဆင့္မီတယ္ …  တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာက က်ေနာ္တုိ႔ကားေတြကို သူတို႔ေစ်းကြက္ထဲ မသြင္းတာ သူတို႔ ေစ်းကြက္ပ်က္သြားမွာ စိုးလို႔ျဖစ္မယ္။ ႏုိး ပလံုပလံု … ကိစၥမရွိဘူး။ က်ေနာ္တို႔ ျပည္တြင္းေစ်းကြက္နဲ႔ လုပ္စားလို႔ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေလာကသားေတြ အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ မပ်က္မကြက္ ေျပာရမွာက ပရိသတ္ႀကီးက ထမင္းရွင္ေတြပါ။ အႏုပညာနဲ႔ အၿမဲေက်းဇူးဆပ္ေနပါတယ္။ ညတိုင္း ဘုရားရွစ္ခိုးတိုင္း ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။ အဲဒီလို ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္ ေျပာလိုက္ ရၿပီ။ ၿပီးရင္ လုပ္ခ်င္ရလုပ္။’ ဖြဝိုင္းကို အသာေစာင့္ၾကည့္၊ ထိန္းကြပ္ေပးသူဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က လက္မေထာင္၊ တခ်က္မန္႔လိုက္တယ္။
‘ကဲ … အားလံုး ဒီမွာ ရပ္ၾကၿပီး ေနာက္ေန႔ေတြမွ ဆက္ပြားတာေပါ့။ ဒီည ေအာင္ပြဲခံပြဲေတြ သြားကဲရအံုးမယ္ မဟုတ္လား။ ဒါနဲ႔ ပြဲထိန္းႀကီး ဒီည ပြဲအလာလမ္းမွာ ဟိုလူၾကမ္း၊ ဇာတ္ပို႔ေတြကား လမ္းမွာပ်က္ေနတာ ေတြ႔ခဲ့တယ္ဆို။ ဒီေကာင္ေတြ ပြဲကိုမေရာက္လာဘူး၊ အဲဒီနားမွာ တညလံုး ဂြမ္းေနၾကတယ္လို႔ ၾကားမိတယ္။’ ကိုျပဳတ္တူ က တခ်က္ေမးလိုက္ေတာ့။

‘ဟာ … ေတြ႔လိုက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆင္းၿပီး ကူတြန္းေပးဖို႔ ပြဲတက္အဝတ္အစားေတြ ေပက်ံကုန္မွာစိုးလို႔၊ ၿပီးေတာ့ ဟဲ.. ဟဲ .. ေကၽြးေမြးေနရအံုးမွာ ေၾကာက္လို႔ မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္ ေက်ာ္လႊာေမာင္းလာခဲ့တယ္။ ဒီလုိပဲ ေလာကသားအခ်င္းခ်င္း ကူညီႏုိင္တဲ့အခါ ၿပိဳင္တူကူၾကတြန္းၾကတာေပါ့။ အခုေတာ့ ကိုယ္ကိစၥ အဆင္ေျပဖုိ႔ စင္ေပၚေရာက္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ေလ … ခီ .. ခီ … အဲ .. ေဆာ္ရီး .. မႊားသြားတယ္ ..  ခြီးခြီး။’

‘ကဲ … ကဲ … ကိုယ့္ရြာလံုၿခံဳေရးအတြက္ အားလံုး စိတ္တူကိုယ္တူ၊ အႀကံတူဉာဏ္တူေတြ ေျပာရဆိုရတာ အားရွိတယ္၊ ေက်နပ္တယ္။ ေနာက္ေန႔ေတြ ထပ္ေျပာၾကတာေပါ့။ ဂြတ္ႏိုက္ …’

အဲ့ဂလိုနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းၾကာရွည္ မၾကည့္ျဖစ္တဲ့ ရုပ္ေသဆုခ်ီးျမွင့္ပြဲကိုၾကည့္မိ၊ ဖြဘုတ္ေဖာက္ခံမႈေၾကာင့္ မရွိတဲ့အရွက္ ကြဲၾကမယ့္ ရုပ္ေသေလာကသားမ်ားကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သလိုျဖစ္ကာ .. အဲ့ဂလိုနဲ႔ အိမ္ေရွ ႔လမ္းေပၚ တညလံုး တဂီဂီ ကိုက္ေနတဲ့ ေခြးေတြကို ခဲနဲ႔ထြက္ပစ္ရမလားလို႔ ေတြးေနမိ။

သ႐ုပ္ေဖာ္ကာတြန္းအား ကာတြန္းဘီ႐ုမာဆီမွ ယူပါသည္။