ေက်ာ္ထင္ ● ဝါဆုိပန္​းခူး၊ လြမ္​းဖူးသူရင္​

 ေက်ာ္ထင္ ● ဝါဆုိပန္​းခူး၊ လြမ္​းဖူးသူရင္​
(မုိးမခ) ဇြန္ ၂၉၊ ၂၀၁၈

''အ​ေမဆုိဆဲ၊ဝါဆုိပြဲ၊
လွည္​းက​ေလးနဲ႔သြားရ​ေအာင္​။
ကုုကၠိဳပင္​ ျမန္​ျမန္​ခုတ္​လုိ့၊
လွည္​း လုပ္​ပေမာင္​။
လွည္​းလုပ္​ရင္​ ၾကာ​ျပန္​​ေရာ့မယ္​၊
မဘုတ္​ဆုံ တင္​ဆုံႀကီး၊
လွည္​း လုပ္​လုိ႔စီး။ ''

(၁)
ဒီ​ေက်းလက္​ကဗ်ာ​ေလးကုိ က်​ေနာ္​တုိ႔ ရြတ္​​ေတာ့ လူပ်ိဳမ​​ေပါက္​တ​ေပါက္​အရြယ္​ေရာက္​​ေနၿပီ။ က်​ေနာ္​တုိ႔ သူငယ္​ခ်င္​း​ေတြအားလုံး အသံ​ေတြလည္​း ​ေျပာင္​းေနၿပီ။ၾသၾသ အက္အက္။ ႏုိ႔အုံထိပ္​​​ေလးေတြမွာလည္​း ​ေယာင္​​ေယာင္​​ေလး ​ေဖာင္​းလုိ႔၊မုိ႔လုိ႔။ ထိမိရင္​ နာ​ေနတတ္​တယ္​။ စိတ္​​ေတြလည္​း ဘာထူး​ေသးလဲ။ ေနာက္ထပ္​​ေဝဒနာတခုကုိ ​ေတြ႔သိလုိက္​ရလုိ႔ ​ေဘာင္​ဘင္​​ေတြခတ္​​​ေနရတယ္​။ ဒီ​ေဝဒနာက က်​ေနာ္​တုိ႔အတြက္​ အသစ္ေလ​။ တခါမွခံစား​ေတြ႔ၾကံဳဖူးျခင္​း မ႐ွိ​ေသးတဲ့အသစ္​။ စိတ္​​ေတြဆုိတာက အ့ဲဒီ့အသစ္​မွာပဲ တဝဲလယ္​လယ္​ရယ္​။

အဲ့ဒီလုိ တဝဲဝဲလယ္​​ေနရတဲ့ေဝဒနာအသစ္​ကဘာလဲဆုိေတာ့ လိင္​ကြဲအ​ေပၚ စိတ္​ဝင္​စားတတ္​လာတာ။စူးစမ္​းခ်င္​လာတာ။ ဒါ​ေပမဲ့ ​ေခတ္​အရ လိင္​ကုိစိတ္​ဝင္​စားတယ္​ဆုိ​ေပမယ္​့ ဝင္​စား႐ုံတင္​ ဝင္​စားႏုိင္​တာပါ။က်​ေနာ္​တုိ႔မွာ လိင္​ပညာ​ေပးဆုိတာ မ႐ွိ၊လိင္​​ေဖ်ာ္​​ေျဖ​ေရးဆုိတာ​ေတြလည္​း သိမွမသိတာ။ပျခဳပ္​သည္​ဆုိတာကလည္​း ႐ွာမွ႐ွားမုိ႔ ေတြ႔ကုိမေတြ ့ဖူးတာ။

​ေယာက်္ားေတြနဲ႔ သိပ္​​ေပြသိပ္ရႈပ္တာပဲဆုိျပီး သတင္းၾကီးတ့ဲမမတေယာက္အ​ေၾကာင္​းကုိသာ စိတ္ထဲ ဟုိ​ေတြးဒီ​ေတြးၾကည္​့ရင္​းနဲ႔ ကေယာက္ကယက္ျဖစ္ရုံေလာက္ပါ။ အ့ဲဒီ့မမက ​ေဗာဓိ​ေညာင္​ပင္​မွာ၊ ႐ွမ္​းကန္​မွာ၊ ​​ေရဆင္​းမွာ၊ ေယာက်္​ားတေယာက္​နဲ႔ ခ်ိန္​း​ေတြ႔တတ္​တာ။ အ့ဲဒါကုိ က်​ေနာ္​တုိ႔က မ​ေတြ႔မၾကံဳ မျမင္​မစမ္​းနဲ႔ပဲမ်က္​ကန္​းစူးစမ္​းလုပ္​ၾကတယ္​။ ဒီကရတ့ဲအ​ေျဖဟာ က်​ေနာ္​တုိ႔ စူးစမ္​း႐ွာ​ေဖြ​ေနတ့ဲ လိင္​မႈ​ေရးရာ အ​ေျဖလႊာပါပဲ။

က်​ေနာ္​တုိ႔ လူပ်ိဳ​ေပါက္​ဘဝ​ေတြရဲ႕ လိင္​အာသာ​ေျဖ​ေလ်ာ့မႈပါပဲ။ ဒီ​ေလာက္​ကလြဲရင္​ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လည္​း လိင္ပညာေပးဆုိတာေတြတိတ္လုိ႔ ၊ ဆိတ္လုိ႔၊ သုိသိပ္လို႔ပါ။ လိင္ကုိ အျပစ္လုိ႔ယူဆၾကသံပဲ ၾကားရတယ္။ က်​ေနာ္​တုိ႔ ယဥ္​​ေက်းမႈကလိင္ဟာ မဖြယ္​မရာ ႐ွက္​စရာ၊ သုိဝွက္​ထားစရာလုိ႔ပဲ သင္ၾကားၾကတယ္။ ကြန္​ဒုံး​ေတြ အိမ္​​ေ႐ွ႕က အမိႈက္​ပုံမွာ ​ေတြ႔တဲ့အ​ေၾကာင္​း​ေတာင္​ တုိးတုိးတိတ္​တိတ္​​ေျပာၾကတယ္​။

က်​ေနာ္​တုိ႔ က​ေလး​ေတြ​ေ႐ွ႕ ဆုိမ​ေျပာဘူး။ ရပ္​လုိက္​ၾကတာ။ အဲ့ဒီလုိဟီရိၾသတပၸ​ေဘာင္​ထဲထုိးသိပ္ထည့္ရင္း လိင္ကုိမ်ိဳသိပ္ထားၾကတ့ဲလူ႔အဖြဲ႔အစည္းႀကီးမွာ က်ေနာ္တုိ႔လုိ ကေလးေတြအတြက္ လိင္​ဆုိတာ ကန္​႔လန္​႔ကာ​ေနာက္​ကြယ္​က ကန္႔သတ္​နယ္​​ေျမတ​ခုပါ။ အကန္​းျပဳျခင္​းခံထားရတာ။

(၂)
ဒါေပမယ့္ ဒီလုိ ထိန္းေက်ာင္းထားတ့ဲ ၾကားကပဲ လိင္သဘာကုိ ခႏၶာေဗဒအရ ​ေသြးသား​ေတြက စိတ္ဝင္စားလာ​ေစတယ္ ။က်​ေနာ္​တုိ႔ရဲ႕​ေတာင္​းဆုိမႈတရပ္​ ျဖစ္​လာ​ေစတယ္​။ ဒီေတာင္​းဆုိမႈ​ေတြက သူငယ္ခ်င္းေတြ စုမိရင္ မိန္းမဋီကာေတြကုိ ၾကားဖူးနားဝဋီကာခ်ဲ ့ျပၾက​ေစတယ္။ ဒီ​ေနရာမွာ မ်ားမ်ား​ေျပာႏုိင္​တ့ဲသူက အဖြဲ႔မွာ ဆရာတ​ဆူ ျဖစ္​​ေရာပဲ။ အ့ဲလုိအခါမ်ိဳးေတြမွာ နား​ေထာင္​ၾကရင္​း ေသြးသားေတြဟာ ဗေလာင္ဆူ​ေန​ေတာ့တာပဲ။

မိန္းမဆုိတာ ငါတုိ ့ျဖစ္တည္မႈနဲ႔ မတူဘူး သိပ္အရသာထူးတာပဲလုိ႔ ထင္ေယာင္​ေတြး​ေတာတ့ဲစိတ္​မွာ အာ႐ုံက်က္​စားလာ​ေတာ့တာပဲ။ မ'သတၱဝါရဲ႕ အဆင္​းအသံအနံ႔အရသာ​ေတြကုိပဲ စိတ္​က အျမဲတမ္​းတိမ္​းၫြတ္​​ေနတယ္​။ ဒါေပမဲ့ မိန္းမဆုိ တ့ဲသတၲဝါမ'ဟာ ​အ့ဲဒီ့​ေခတ္​မွာ ေဖာ႒ဖအရ​ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ အေဝးႀကီးမွာပါ။ က်​ေနာ္​တုိ႔ရဲ႕ျဖစ္​တည္​မႈနဲ႔၊ ဆႏၵ​ေတြနဲ႔အေဝးဆုံးမွာ ရွိေနတာပါ။ ဒါကုိ က်ေနာ္တို႔ဘယ္လုိ ေျဖရွင္းခ့ဲၾကသလဲ။

ဆန္​းစစ္​ၾကည္​့​ေတာ့ စကားဝုိင္​းဖြဲ႔ ဋီကာခ်ဲ့ၾကတာကုိပဲ ျပန္​ျမင္​​ေယာင္​မိတယ္​။ ပုဂံငကြၽဲလုိ လိင္​ပုံျပင္​​ေတြ သူတ​ပုဒ္​​ေျပာ၊ ကုိယ္​တပုဒ္​ထုတ္​ လုပ္​ခ့ဲၾကတယ္​။ ဒါ​ေပမဲ့ လိင္​စိတ္​ဆုိတာ ဒီဖုိမ သဘာဝတ​ခုတည္​းတင္​ မဟုတ္ပါဘူး။  ဒီထက္​ပုိပါတယ္​။
ပုိတာက လူႀကီးသူမမပါဘဲ က်​ေနာ္​တုိ႔သြားလာခ်င္​ၾကတယ္​။​ ေက်ာင္​းအပ္​တာကအစ ႐ုပ္​႐ွင္​ၾကည္​့တာအလယ္​၊ အဘြားအိမ္​သြား၊ ဘုန္​းႀကီး​ေက်ာင္​းအဆုံး အားလုံးကုိမိဘမပါဘဲ ​ေဆာင္​ရြက္​ခ်င္​လာၾကတယ္​။

အ​ေမ့လက္​ကုိ ဆြဲၿပီး ​ေစ်းလုိက္​ရာက၊ အ​ေဖ့ လက္​​ေမာင္​းကုိ ခုိမွီၿပီး ႐ုံးလုိက္​သြားရာက​ေန က်​ေနာ္​တုိ႔ လက္​တြဲျဖဳတ္​လာၾကတယ္​။ မိဘအရိပ္​​ေအာက္​က​ေန တတ္​ႏုိင္​သမွ် တစစ ဖယ္​ခြာလာၾကတယ္​။ ကုိယ္​့ထီးရိပ္​ကုိ ကုိယ္​ဖြင္​့​ေဆာင္​းဖုိ႔ ႀကိဳးစားလာၾကတယ္​။ ဒါဟာ က်​ေနာ္​တုိ႔ရဲ႕လိင္​စိတ္​က က်​ေနာ္​တုိ႔ကုိ လူႀကီးျဖစ္​တည္​ခြင္​့​ေပးဖုိ႔ ​ေတာင္​းဆုိ​ေနၾကတာ​ေလ။
က်​ေနာ္​တုိ႔ လူႀကီးျဖစ္​ခ်င္​ၾကတယ္​။ လူႀကီး ျဖစ္​လုိၾကတယ္​။ ဒါ​ေၾကာင္​့လည္​း လူႀကီးျဖစ္​​ေစတဲ့ ကံသုံးပါးကုိ တခုမဟုတ္​၊ တ​မ်ိဳး​ေတာ့ ျပဳမူမိ​ေအာင္​ အားထုတ္​ၾကတယ္​။

မွတ္​မွတ္​ရရ​ေျပာရရင္​ ဝါဆုိပြဲဆီ သြားတာ ပထမလုိ႔ ​ေျပာရမယ္​။ လူႀကီး​ေတြမပါဘဲ ​ေတာရ​ေက်ာင္​း​ေတြဆီ ဝါဆုိပန္​းခူးပြဲသြားခ့ဲၾကတယ္​။ ဒါဟာ လိင္​သဘာဝက တြန္​းအား​ေပးလုိက္​တ့ဲလူႀကီးျဖစ္​ခြင္​့ ​ေတာင္​းဆုိမႈပါပဲ။

(၃)
အဲ့ဒီလုိသြားၾကတာဟာ တကယ္​​ေတာ့ ​ေတာ္​​ေတာ္​ႀကီးတ့ဲ စြန္​႔စားခန္​းႀကီးပါ။ ပထမအခ်က္​က​ေတာ့ လူႀကီး​ေတြ မသိ​ေအာင္​ ခုိးသြားရတာ။ ဒုတိယတစ္​ခုက ​ခရီးေဝးတာ။ အိမ္​နဲ႔ဆုိ ဆယ္​မုိင္​​ေလာက္​​ေတာ့ ​ေဝးလိမ္​့မယ္​။ ဒီ​ေလာက္​ ​ေဝးတာကုိ ေျခက်င္​သြားၾကမွာ။ နီးတ့ဲျဖတ္​လမ္​းကုိ စုိးသန္​းက ႐ွာ​ေပးတယ္​။ မီးရထား သံလမ္​းအတုိင္​းသြား။ ပန္​းခင္​းကုိ ​ေက်ာ္​။ပန္​းခင္​းဆုိတာက အ့ဲဒီ့တုန္​းက ​ေမၿမိဳ႕ပန္​း၊​ ေဒါနပန္​း​ေတြ စုိက္​တဲ့​ေနရာ။ ခု​ေတာ့ ရပ္​ကြက္​ႀကီးတခု ျဖစ္​​ေနပါၿပီ။

ပန္​းခင္​းကုိ ျဖတ္​လာ၊​ ေက်ာ္​လာၿပီဆုိတာနဲ႔ သံလမ္​းအ​ေနာက္​ဘက္​ျခမ္​းက ကားလမ္​း​နံ​ေဘးမွာ သစ္​ႀကီးဝါးႀကီး​ေတြ ​ေတြ႔ရပါၿပီ။ အ့ဲဒီ့သစ္​ႀကီး၊ ဝါးႀကီး​ေတြၾကားမွာ ​ေတာရ​ေက်ာင္​း​ေတြ​ေလ။အရညသီ​ေတြ​ေပါ့။

ဥဗု​ေဒၶါေတာရ၊​ဘုရားႀကီးေတာရ၊ ေညာင္​ရမ္​း​ေတာရ ၊သ​ေျပ​ေတာင္​၊ ဆုိတာ​ေတြဟာ ဝါဆုိပန္​းခူးရာ ​ေနရာ​ေတြ​ေလ။ ဥဗု​ေဒၶါေတာရ၊ဘုရားႀကီး​ေတာရေညာင္​ရမ္​း​ေတာရတုိ႔ဆုိတာက ကားလမ္​းနံ​ေဘး သစ္​​ေတာ​ေလးထဲ ဝင္​သြားရတာ။ ​ေတာလမ္​း​ေလး​ေပၚမွာ သစ္​ရိပ္​၊ ဝါးရိပ္​ခုိရင္​း အ​ေမာ​​ေတြလည္​း​ေျဖ၊ စိတ္​​ေတြလည္​း​ေျပ​​ေစေပါ့။ အထူးသျဖင္​့ ဝါဆုိပြဲက်င္​းပတာက​ေတာ့ ​ေညာင္​ရမ္​း​ေတာရမွာပါ။ ​ေတာရအဝင္​မွာ ကြၽန္​းပင္​ႀကီးႏွစ္​ပင္​က ဖားဖားလ်ားလ်ားနဲ႔ ခရီးဦးႀကိဳျပဳ​ေနတာ။ ခု​ေတာ့ ကြၽန္​းပင္​ႀကီး​ေတြကုိ မျမင္​မိပါဘူး။ ဘယ္​ထြက္​သြားလဲ မသိဘူး။

ခပ္​​ေမာင္​း​ေမာင္​းမုခ္​ဦးမွာသာ ေရႊမင္​​ေရာင္​ဝင္​းဝင္​း ကႏုပ္​​ခင္​းေတြနဲ႔ ​ေညာင္​ရမ္​း​ေတာရဆုိတ့ဲ အမွတ္​သညာကုိ ​​ေရးထုိးထားတာ။ ေၾသာ္​--​ေတာရကုိးလုိ႔ ျပန္​မွတ္​ခ်က္​ခ်​ေစ႐ုံ​ေလာက္​ပဲ ျဖစ္​မွာ​ေပါ့။

​ေတာရ​ေတြရဲ႕မ်က္​ႏွာစာ​​ေနရာေတြ အားလုံးမွာ ​ေတာစ​ေတာန​ေတြ မ​ေတြ႔ရ​ေတာ့ဘူး။ ျမင္​ကြင္​း​တြက ​  ေျပာင္​းသြားၿပီ။ အုိးအိမ္​​ေတြက ဝါဆုိမႈိ​ေတြလုိပဲ ​​ေတာရ​ေက်ာင္​း​ေတြရဲ႕ ​ေ႐ွ႕မွာ  ေဘးမွာအထဲထဲမွာ ေပၚထြက္​​ေနလုိက္​တာ။ ဟုိးတုန္​းကလုိ မဟုတ္​​ေတာ့ဘူး။

က်​ေနာ္​တုိ႔ မိဘ မသိ​ေအာင္​ စသြားမိခ့ဲတုန္​းက တကယ္​့ကုိ ​ေခါင္​တာပါ။ လူကြဲရင္​၊ လမ္​း​ေပ်ာက္​ရင္​ လူကြဲကြဲခ်င္​း နီးစပ္​ရာကုိ အရင္​လုိက္​႐ွာ။ မ​ေတြ႔ရင္​ ဒီကြၽန္​းပင္​ႀကီးဆီ​ ခ်က္​ခ်င္​းအ​ေရာက္​လာၾကဖုိ႔ တုိင္​ပင္​ထားရတယ္​။ ကြၽန္​းပင္​ႀကီး႐ွိရာက ႐ွာရတာ မခက္​ပါဘူး။ အ​ေ႐ွ႕ဘက္​မွာ ႐ွိတယ္​။​​

ေတာထဲက​ေန ေနထြက္​တ့ဲဘက္​ ဦးတည္​​ေလွ်ာက္​ရင္​ ကားလမ္​းမ​ေပၚ​ေရာက္​မယ္​။ ကားလမ္​းမ​ေပၚ​ ေရာက္​တာနဲ႔ အဲ့ဒီ့လမ္​းတေလွ်ာက္​ရဲ႕အ​ေနာက္​ဘက္​ျခမ္​းတခုလုံးမွာ ဘုရားႀကီး​ေတာရ၊ ဥဗု​ေဒၶါ​ေတာရ၊ ​ေညာင္​ရမ္​း​ေတာရဆုိၿပီး ​ေတာင္​​ေျမာက္​တန္​းလ်က္​ ႐ွိ​ေနတာ။ ကြၽန္​းပင္​ႀကီးႏွစ္​ပင္​က ​ေညာင္​ရမ္​း​ေတာရ​ေ႐ွ႕မွာ။

(​ေလး)
အ့ဲဒီလုိ လူႀကီးျဖစ္​ခြင္​့အတြက္​ ဝါဆုိပြဲသြားႏႊဲခ့ဲဖူးတယ္​။ တကယ္​​ေတာ့ ဝါဆုိဆုိတာ ရဟန္​းသံဃာ​ေတာ္​​ေတြ တ​မုိးတည္​း၊ တေက်ာင္​းတည္​း၊ တေနရာတည္​း မွာ ​ေနထုိင္​ သီတင္​းသုံးပါ့မယ္​လုိ႔ အာမဘ​ေႏၲျပဳတ့ဲလပါ။ အရပ္​ဖက္​ကလူ႔ေတြရဲ႕အက့ဲအရဲ႕ကုိ မခံရ​ေအာင္​ ဘုရား႐ွင္​က ​ေစာင္​့ထိန္​းခုိင္​းခဲ့တ့ဲ ဝိနည္​းတခု စတင္​တ့ဲလပါ။

က်​ေနာ္​တုိ႔ အႏၶ၊ဗာလ၊ ကလ်ာဏပုထုစဥ္​​ေတြက​ေတာ့ ဘုရားလည္​း မ​ေမ့ရ​ေအာင္​၊ သာသနာလည္​း ပ်ံ ့ပြား​ေအာင္​၊​ ေပ်ာ္​စရာလည္​း​ေကာင္​း​ေအာင္​ဆုိၿပီး၊ မုိးဦးက် ဝါဆုိလမွာထြက္​ျပဴလာတ့ဲ ပန္​းမာလ္​ပြင့္ ခက္​၊ အရြက္​အလက္​​ေတြကုိခူးယူၿပီး နီးရာသာသနာ့​အ​ေဆာက္​အဦတ​ခုခုမွာ ပူ​ေဇာ္​ပသ​တ့ဲပြဲ​ေတြက်င္​းပၾကတယ္​။

ဂ်ပန္​​ေတြက​ေတာ့ ပန္​းၾကည္​့ပြဲတဲ့။ က်​ေနာ္​တုိ႔ဆီမွာက ပန္​းခူးပြဲ။ က်​ေနာ္​တုိ႔က​ေတာ့ ဖန္​းခါးသီး​ေႂကြေတြ လုိက္​​ေကာက္​ၾကတယ္​။ ငံျပာရည္​​ေဖ်ာ္​နဲ႔ ျမႇဳပ္​စားဖုိ႔ ။အင္​ဥေတြ လုိက္​တူးၾကတယ္​။ ပါးပါးလွီးၿပီး ​ေၾကာ္​စားဖုိ႔ ။သိဃၤသူ႔သမီး ​​ေရးထုိးခ့ဲသလုိ အရအမိကုိ လုိသူက အရအမိကုိ ရ​ေစသတည္​း​ေပါ့။ ​ေတာငယ္​၊​ ေတာင္​ငယ္​ထဲ ထူးထူးျခားျခားလွပတ့ဲ ပန္​းရယ္​လုိ႔​ မ​ေတြ႔ရ​ေပမယ္​့၊ မုန္​တုိင္​ပင္​​ေတြ ႐ွိတယ္​။ သ​ေျပၫႊန္​႔​ေတြ႐ွိတယ္​။ က့ံ​ေကာ္​ခက္​​ေတြ ​ေတြ႔တယ္​။ အင္​ဖက္​ဖားဖားလွလွႀကီး​ေတြၾကား သမီးရီးစား​ေတြကြယ္​ပုန္​း​ေနတာလည္​း ​ေတြ႔ရတယ္​။ ​တခ်ိဳ႕​ေနရာ​ေတြမွာ ေစတီပ်က္​​ေလး​ေတြ ႐ွိ​တယ္​။​ ေတာပန္​း ဝါဝါ​ေလး​ေတြက စိမ္​း​ေရႊ​ေရႊ ရနံ႔နဲ႔၊ ​ေခြၽးထြက္​ကဲတ့ဲ မိန္​းမလွ​ေလးလုိ ဖူးပြင္​့​ေနၾကတယ္​။

ခု​ေခတ္​နဲ႔ ယွဥ္​ရင္​​ေတာ့ ​ေပ်ာ္​စရာဆုိတာက ရယ္​စရာ​လုိ႔ ထင္​ၾကမွာပဲ။ နည္​းတာ​ေပါ့။ ဒါ​ေပမဲ​့လည္​း အ့ဲ​ဒီ့ေခတ္​၊ အ့ဲဒီ့ကာလဖြား က်​ေနာ္​တုိ႔ၿမိဳ႕သား​ေတြက​ေတာ့ေပ်ာ္​ၾကတာပါပဲ။ ကုိယ္​့စားစရာ ကုိယ္​ယူ၊ ကုိယ္​့ကက္ဆက္​ ကုိယ္​ဖြင္​့ၿပီး ေတာ​ငယ္​ေတာင္​ငယ္​ထဲ၊​ ေျမသာ​၊ ေနသာတ့ဲ​ေနရာမွာ ဘဝအ​ေမာ​ေတြကုိ ​ေခတၱ​ ေမ့ပစ္​ၾကတယ္​။ ဒါ​ေပမယ္​့လည္​း ဒီပြဲ​ေတြက ခုိင္​ထူးႀကီးရဲ႕' ဝါဆုိပန္​း ပြင္​့​ေဝ ပုန္​းညက္​ ႏြမ္​းရက္​လြန္​ ​ေႂကြၿပီမုိ႔ ' ဆုိတ့ဲသီခ်င္​းကုိ ဆုိၾကတဲ့အခါက်​ေတာ့ မ႐ွိ​ေတာ့ဘူး။ တိမ္​​ေကာသြားၿပီ ။အနီးအနား ရြ​ာေလး​ေတြမွာ​ေတာ့ လုပ္​​ေသးတယ္​ၾကားမိ​ေပမယ္​့ က်​ေနာ္​တုိ႔ၿမိဳ႕မွာ​ေတာ့ အရင္​လုိ ဝါဆုိပန္​းခူးပြဲ​ေတြလုပ္​တာ မ​ေတြ႔မိေတာ့ပါဘူး။

ဝမ္​းလ်ား​ေမွာက္​​ၿပီး ဂိမ္​း​ေဆာ့​ေနတ့ဲက်​ေနာ္​့သားႀကီး​ေတာင္​ ဘယ္​လုိပုံစံနဲ႔လူႀကီးျဖစ္​ခြင္​့ကုိ ​ေတာင္​းဆုိ​ေလမလဲ။ သူတုိ႔​ေခတ္​ လူႀကီးျဖစ္​ခြင္​့က စြန္​႔စားခရီးနဲ႔ စတင္​တာမွ ဟုတ္​ပါ့မလား။ သူတုိ႔​ေခတ္​မွာ လိင္​ကုိ ဘယ္​လုိ ဖြံ႔ၿဖိဳး​ေအာင္​ လုပ္​လာၾကမလဲ။ သူတုိ႔ ​ေျခလွမ္​း​ေတြကုိ လူႀကီး မပါဘဲ၊ ဘယ္​လုိ ​ေလွ်ာက္​လွမ္​းလာမလဲ။

(ငါး)
အ​ေမဆုိဆဲ ဝါဆုိပြဲ၊လွည္​းက​ေလးနဲ႔ သြားရ​ေအာင္​ဆုိတ့ဲ ​ေက်းလက္​​ေတး​ေလး​ေတာ့ဆုိတာ မေ​တြ႔ရ ပါဘူး။ သူတုိ႔ ၾကား လည္​း ၾကားဖူးၾကဟန္​ မတူပါဘူး။မၾကာမၾကာ ဖုန္​းကုိ နားၾကပ္​နဲ႔နား​ေထာင္​ရင္​း ​ေဟာ့ဒီ့တုိင္​းျပည္​ ပုဒ္​မ ၃၀၂ သာ မ႐ွိရင္​၊ ငါ … တစ္​​ေယာက္​တည္​း သတ္​ခ်င္​ဆုိသံကုိေတာ့ ညည္​း​ေနတာ အၾကားသား။

​ေက်ာ္​ထင္