ေက်ာ္ေမာင္ (တိုင္းတာေရး) ● ေနာက္ကစီပါ

ေက်ာ္ေမာင္ (တိုင္းတာေရး) ● ေနာက္ကစီပါ
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၂၈၊ ၂ဝ၁၈

တစ္ရက္မွာ ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္သို႔ ဘုရားဖူးသြားၾကသည္။ စိန္ဖူးေတာ္၊ ငွက္ျမတ္နားေတာ္၊ ထီးေတာ္တို႔ကို မွန္ေျပာင္းျဖင့္အနီးကပ္ၾကည့္၍ရသည့္ေနရာသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ၾကည့္ေနသူရွိသည္။ အသက္အစိတ္ေလာက္ ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းရေသာ ႏုိင္ငံျခားသူႏွစ္ေယာက္လည္း သူ႔ေနာက္တြင္ မတ္တပ္ရပ္ေစာင့္ေနသည္။ သူတို႔သည္ ျမန္မာဝတ္စုံမ်ား ဝတ္ဆင္ထားၾကသည္ကို သတိျပဳမိသည္။ က်ေနာ္တို႔လည္း သူတို႔ေနာက္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ ဝင္စီသည္။

မွန္ေျပာင္းၾကည့္သူၿပီးခါနီးတြင္ အနီးအနားတြင္ရွိေသာ ဘုရားဖူးအုပ္စုထဲမွ ဆယ္ေက်ာ္သက္မရွိတရွိ ကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာၿပီး မွန္ေျပာင္းၾကည့္ဖို႔ ျပင္သည္။ ၾကည့္ေနသူထြက္သြားေသာအခါ ကေလးမေလးတေယာက္က မွန္ေျပာင္းကို လွမ္းကိုင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ နုိင္ငံျခားသူတေယာက္မွလည္း ကေလးမေလးအရင္ မွန္ေျပာင္းကို ၾကည့္ဖို႔ လွမ္းကိုင္သည္။ သူက ကေလးမေလးကို ျပံဳးျပကာ ေခါင္းငုံၾကည့္ၿပီး အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေျပာသည္။ က်ေနာ္တို႔ဖက္ကို လက္ျဖင့္ညႊန္းၿပီး ေျပာေနသည္။ ဘာသာျပန္ရေသာ္ “ေနာက္ကစီပါ၊ ေနာက္ကစီပါ၊ ဟိုလူေတြေနာက္က သြားစီပါ”ဟု ျပန္ရမည္ျဖစ္သည္။

နယ္မွ ဘုရားဖူးလာၾကပုံရေသာ ကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္မွာလည္း သူတို႔အရင္ၾကည့္ခြင့္မရသည့္အတြက္ အတင္းကာေရာ မျဖစ္။ က်ေနာ့္တို႔ေနာက္မွာလည္း လာၿပီး တန္းမစီ။ ၾကားထဲမွ မေနႏိုင္ေသာ က်ေနာ့္မွာ ထိုႏုိင္ငံျခားသူႏွစ္ေယာက္ မွန္ေျပာင္းၾကည့္ၿပီးသည္ကို ေစာင့္ၿပီး လက္ခ်ာရိုက္ရေလသည္။ ဒီကေလးမေလးေတြက ၾကားျဖတ္ျခင္းမဟုတ္၊ တန္းစီရမည္ဆိုျခင္းကို သူတို႔တြင္ အေလ့အက်င့္မရွိျခင္းသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ တန္းစီစီ မစီစီ လူႀကီးေတြက ကေလးမ်ားကို ဦးစားေပးရမည္ဟု နားလည္ေၾကာင္း တတ္သမွ် အဂၤလိပ္စကားျဖင့္ ခပ္တည္တည္ေျပာေလသည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ အားနာပုံလည္းမျပ၊ ျပန္လည္ေျပာဆိုျခင္းလည္း မျပဳဘဲ ထြက္ခြာသြားေလသည္။

က်ေနာ္တို႔အလွည့္ေရာက္သည္တြင္ အရင္မၾကည့္ေသးဘဲ ကေလးမေလးႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ေစဖို႔ အလွည့္ေပးမည္ၾကံၿပီး လိုက္ရွာရာ သူတို႔မွာ အနားတြင္ မရွိေတာ့။ သူတို႔သည္ ေစတီေတာ္ျမတ္ႀကီးသို႔ မၾကာခဏ လာေရာက္ႏုိင္ၾကသူမ်ားျဖစ္လွ်င္ ကိစၥမရွိ။ ထိုတႀကိမ္သာ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲ ဖူးျမင္ခြင့္ရသူမ်ားဆိုပါလွ်င္ သူတို႔အတြက္ အမွတ္တရျဖစ္စရာတခု ေလ်ာ႔သြားႏိုင္စရာရွိသည္ဟု ေတြးမိပါသည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ၾကံဳခဲ့ရေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။ စင္ကာပူတြင္ ၾကံဳခဲ့ရေသာ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုကိုလည္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

တစ္ရက္တြင္ ညစာအျဖစ္ ထမင္းစားဖို႔ အခြင့္မသာေတာ့ေသာေၾကာင့္ ဘာဂါစားမည္ဟု အၾကံျဖစ္ကာ ဘာဂါဆိုင္သို႔ ဝင္လုိက္သည္။ ေကာင္တာေရွ႕တြင္ တန္းစီေနသူ ႏွစ္ေယာက္သာရွိေသာေၾကာင့္ ထိုသူႏွစ္ေယာက္ေနာက္တြင္ ကပ္ကာ တန္းစီသည္။ ေကာင္တာမွ အေရာင္းဝန္ထမ္းမွာ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိမည္ဟု ခန္႔မွန္းရသည့္ အေဒၚႀကီးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူက ေရွ႕ဆုံးမွ ဝယ္သူလူငယ္ကို “ဘာစားမလဲ” ေမးသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္မွန္တံခါးကို တြန္းဖြင့္ကာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ဝင္လာသည္။ (စကားခ်ပ္ - အမွန္မွာ “ဆြဲဖြင့္ပါ”ဟု ေရးထားေသာစာသားအား ဆန္႔က်င္ၿပီး တြန္းဖြင့္ဝင္လာျခင္းျဖစ္သည္။ အျပင္မွ တြန္းဖြင့္ပါက မွန္တံခါးရြက္ႏွင့္ ဆုိင္တြင္းရွိ တန္းစီေနေသာ ဝယ္သူမ်ား ထိခိုက္မိႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ဆြဲဖြင့္ပါဟု သတိေပးစာ ကပ္ထားပုံရသည္။) သူတို႔သည္ အသက္ေျခာက္ႏွစ္ ခုနစ္ႏွစ္ေလာက္အရြယ္ ေကာင္ေလးႏွင့္ ေကာင္မေလးျဖစ္သည္။ အဝတ္အစားမွာ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္မဟုတ္။ ေကာင္ေလးက စင္ကာပူေဒၚလာ တစ္ဆယ္တန္ကို လက္ျဖင့္ အရြက္လိုက္ ကိုင္ထားၿပီး ေကာင္တာေရွ႕တြင္ သြားရပ္သည္။  ေကာင္မေလးက ေကာင္ေလးႏွင့္ ခပ္ခြာခြာတြင္ ရပ္သည္။ တန္းစီစနစ္ ထြန္းကားပါသည္ဆိုေသာ အရပ္တြင္ ဒီကေလးႏွစ္ေယာက္ အဘယ္သို႔ေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ စည္းကမ္းေဖာက္ရသနည္းဟု မေက်မနပ္ျဖစ္မိသည္။

အကဲခတ္မိရသေလာက္ ေကာင္ေလးနွင့္ေကာင္မေလးမွာ ေမာင္ႏွမျဖစ္ပုံရသည္။ ေယာက်္ားေလးမွာ အစ္ကိုျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ကာ ပိုက္ဆံကို သူကိုင္ထားခြင့္ရသည့္ပုံျဖစ္ၿပီး ဝယ္ယူဖို႔ကိုလည္း သူပဲ တာဝန္ယူရပုံ ရသည္။ ေကာင္တာမွ အေဒၚႀကီးက သူတို႔ကို တခ်က္ၾကည့္သည္။ ၿပီးေနာက္ သူအလုပ္သူ ဆက္လုပ္သည္။ ေရွ႕ဆုံးမွ ဝယ္သူမွာလည္း သူ႔ေဘးနားတြင္ လာရပ္ေနေသာ ေကာင္ေလးကို အေက်ာမခံဘဲ သူမွာလိုသည္မ်ားကို မွာကာ က်သင့္ေငြ ရွင္းၿပီး တဖက္တြင္ အစားအေသာက္ကို ေစာင့္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္အေရွ႕မွ တန္းစီသူသည္ ဘာေၾကာင့္ရယ္မွန္းမသိ၊ တန္းစီရာမွ ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္ၿပီး မွန္တံခါးတြန္းဖြင့္ကာ ဆိုင္ျပင္သို႔ထြက္သြားသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အစားအေသာက္မွာဖို႔ အလွည့္က်သူမွာ က်ေနာ္ျဖစ္လာသည္။ မွာဖို႔ ျပင္ေနစဥ္မွာပင္ ေကာင္ေလးက အေဒၚႀကီး ကို “အန္တီ” ဟု ေခၚလိုက္သည္။ အေဒၚႀကီးက “ခဏေနဦး”ဟု ျပန္ေျပာသည္။ ေကာင္ေလးက “အိုး ၊ အန္တီ”ဟု သူ႔ကို ၾကည့္ေအာင္ “အိုး” ဟူေသာ စကားလုံးအား ေရွ႕မွထည့္ကာ စိတ္မရွည္သည့္ပုံျဖင့္ ထပ္ေခၚသည္။ အန္တီလည္း ဂရုမစိုက္ ဟန္ေဆာင္ကာ ဝယ္သူကို ၾကည့္သည္။ က်ေနာ္ကလည္း ဘာစားရင္ေကာင္းမလဲ ေရြးေနရင္း ကိုယ့္အလွည့္ကို ကေလးႏွစ္ ေယာက္အတြက္ေပးလိုက္ရင္ ေကာင္းမလားဟု ေတြးေနသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုကေလးသည္ အလွည့္ေက်ာ္ဝယ္လိုသူ ျဖစ္သည့္အတြက္ သေဘာမေတြ႔လွ။ ကိုယ့္အေတြးျဖင့္ကိုယ္ ျဖစ္ေနေသာ္လည္း ေတြေဝေနေသာ ဝယ္သူတစ္ေယာက္ဟု အေဒၚႀကီးအေနျဖင့္ ထင္ျမင္သြားပုံရသည္။

ထိုစဥ္မွာပင္ က်ေနာ့္ေနာက္မွ အမ်ိဳးသမီးသည္ အေဒၚႀကီးရွိရာ ေကာင္တာသုိ႔ ေျခလွမ္းကာ အစားအေသာက္မ်ား စတင္မွာသည္။ မည္သည့္အခ်ိန္က ေရာက္လာၿပီး တန္းစီေနေၾကာင္း က်ေနာ္သတိမထားမိ။ သူျပဳမူေသာ အျပဳအမူသည္ စည္းကမ္းေဖာက္ျခင္းျဖစ္သည္သာမက ဝယ္သူအခ်င္းခ်င္း မသိမသာ ေစာ္ကားျခင္းလည္း ျဖစ္ေပသည္။ က်ေနာ္သာ ထုိကဲ့သုိ႔ ျပဳမူပါက အဆုံးမသတ္ႏုိင္ေသာ ေစာဒကတက္ျခင္းမ်ားကို ၾကားနာရေပမည္။ က်ေနာ္လည္း ယခုလိုအေျခအေနတြင္ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္သူမွာ ေရာင္းသူ အေဒၚႀကီးသာလွ်င္ျဖစ္သည္ဟု ခံယူကာ အေဒၚႀကီးအား ၾကည့္သည္။ အေဒၚႀကီးမွာ ေဘးနားတြင္ နားပူနားဆာလုပ္ေနေသာ ကေလးႏွစ္ေယာက္ဒဏ္ကို မခံႏုိင္ရကား  ေနာက္မွ ေက်ာ္တက္လာသည့္ ဝယ္သူ ကို အဘယ္သို႔လွ်င္ အျပစ္တင္ရက္ပါ႔မည္နည္း။ ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ တစ္ခုမွာကား အလွည့္က်သည့္အခါတြင္ တုံ႔ဆိုင္းျခင္းမရွိဘဲ မွာယူလိုသည္တို႔ကို ေဟာေဟာဒိုင္းဒိုင္း မွာတတ္သည့္ ဝယ္သူမ်ိဳးကို ေရာင္းသူတို႔က သေဘာအလြန္ က်ၾကသည္။ ထုိ႔ ေၾကာင့္ သူသည္ ဝယ္သူအမ်ိဳးသမီးမွာေသာ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို မွတ္ၿပီး က်သင့္ေငြကို ယူသည္။ က်ေနာ့္ကိုကား အားနာေသာေၾကာင့္ထင့္၊ အၾကည့္တစ္ခ်က္မွ မၾကည့္။

က်ေနာ္လည္း ေနာက္ကလူမွ အဆင္အျခင္မဲ့စြာျဖင့္ အလွည့္ေက်ာ္ျခင္းခံလိုက္ရသည္ကို မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္သည္က တေၾကာင္း၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို မည္သူမွ အေရးယူဦးစားေပးျခင္းမရွိသည္ကိုေတြ႔ေနရသည္က တေၾကာင္း(က်ေနာ္ ကုိယ္တုိင္သည္လည္း တန္းမစီေသာ ကေလးမ်ားကို ခ်က္ခ်င္းဦးစားေပးဖို႔အေရး စဥ္းစားေတြေဝေနခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ)၊ ညစာစားေနက် အခ်ိန္ကို အေတာ္ေက်ာ္လြန္ေနေသာေၾကာင့္ အစာအိမ္ဆီမွ ဝါေယာဓာတ္သည္ အထက္မွသည္ ေအာက္ သို႔ ညာဖက္မွသည္ ဘယ္ဖက္သို႔ စည္းဝါးတက်လွည့္ပတ္ကခုန္ေနသည္ကို ခံစားမိေနသည္က တေၾကာင္း စသည္တို႔ေၾကာင့္ ရင္တြင္းေဒါသကို မပိုက္သိမ္းမိႏိုင္ဘဲ ေရွ႕တြင္ ဝယ္ယူေနသူအား မေက်နပ္ေသာမ်က္လုံးအၾကည့္ျဖင့္ ျပဴးျပဲၾကည့္လိုက္မိ ေသးသည္။

တန္းစီဝယ္ယူေနသူအခ်င္းခ်င္း အလွည့္ေက်ာ္ျခင္းကို မေက်နပ္၍ ၾကည့္ေနသည္ကို သိေသာ္လည္း မသိဟန္ေဆာင္ကာ ခပ္တည္တည္ေနေၾကာင္းေတြ႔ရေလသည္။ အမွန္မွာ က်ေနာ့္အလွည့္ျဖစ္ေၾကာင္း ေရာင္းသူအေဒၚႀကီးမွ ရွင္းျပဖို႔ေကာင္း သည္။ ထုိတေယာက္ မွာယူၿပီးမွ “ဘာမွာမလဲ” ဟု က်ေနာ့္အား ေမးသည္။ က်ေနာ္က အရင္မေျဖဘဲ ေနာက္တြင္ တန္းစီေန ေသာ ဝယ္သူရွိမရွိလွည့္ၾကည့္သည္။ အမ်ိဳးသမီးငယ္တေယာက္သာ ရွိသည့္အတြက္ ထိုတေယာက္ကိုေရာ အေဒၚႀကီး ကိုေရာ ေျပာသည့္ပုံစံျဖင့္ “ကေလးႏွစ္ေယာက္ကိုသာ အလွည့္ေပးလိုက္ပါ”ဟု ဆိုလိုက္သည္။ ေနာက္ဘက္မွ တန္းစီေန ေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္မွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္အား အလွည့္ေပးရန္ ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ျဖင့္ သေဘာတူေၾကာင္း ေခါင္းညိတ္ျပသည္။

အခြင့္ေပးသျဖင့္ အရင္ဝယ္ယူခြင့္ရေသာ အခါ ေကာင္ေလးမွာ သူမွာလိုသည္မ်ားကို တစ္ခုၿပီးတစ္ခု မွာေလသည္။ က်ေနာ့္ ကိုကား ေက်းဇူးတင္စကား တလုံးေလးမွ်ပင္မဆို။ က်ေနာ္ကလည္း ေက်းဇူးတင္ေလာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု မယူဆသည့္အတြက္ မည္သို႔မွ် မျဖစ္။ သူတို႔ မွာေနတုန္း ပိုက္ဆံရွင္းတုန္းမွာပင္ ဆိုင္ထဲသို႔ေရာက္လာေသာ အဖြားႀကီး တစ္ေယာက္က “ဟင္ နင္တို႔ေတြ ညတုိင္း ဒီ ဘာဂါေတြပဲ စားေနၾကသလား” ဟု ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ရင္းႏွီးစြာ ဆိုသည္။ ကေလးမ်ား၏ အိမ္နားတြင္ေနေသာ အိမ္နီးခ်င္း ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု ယူဆမိသည္။ ယူဆခ်က္အတိုင္း မွန္ပါက ထိုကေလး ႏွစ္ေယာက္သည္ ပုံမွန္ေဖာက္သည္မ်ား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဝယ္ေနၾကျဖစ္လွ်င္ ယခင္အေခါက္မ်ားတြင္လည္း ထိုကဲ့သို႔ တန္း မစီဘဲ ဝယ္ယူေနၾကသူမ်ားျဖစ္သလားဟု က်ေနာ္ ဆက္မေတြးခ်င္။

က်ေနာ္လည္း အလွည့္ေရာက္သည္တြင္ မွာခ်င္သည္မ်ားကို ျမန္ျမန္မွာယူကာ ေငြေပးေခ်ၿပီး စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားကို ေစာင့္ဆိုင္းကာ သယ္ေဆာင္လာခဲ့သည္။

ျဖစ္ရပ္ႏွစ္ခုကို ျပန္လည္သုံးသပ္ၾကည့္မိသည္။ တန္းစီျခင္းသည္ စင္ကာပူတြင္ ေနသူမ်ားအတြက္မူ အမ်ားအားျဖင့္ အလိုအေလ်ာက္ျပဳမူၾကေသာ အမူအက်င့္ပုံစံျဖစ္၍ေနသည္။ အားလုံးဟု မသုံးဘဲ အမ်ားအားျဖင့္ဟု ဆိုရျခင္းမွာ  ဒုတိယျဖစ္ရပ္လိုမ်ိဳး ျဖစ္ရပ္မ်ိဳးမ်ားလည္း ရွိေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အလိုအေလ်ာက္ျပဳမူၾကေသာ အမူအက်င့္ပုံစံဟု ေျပာရျခင္းမွာ စနစ္တက်တန္းစီၾကျခင္းကို ၾကာျမင့္စြာ လိုက္နာရင္းျဖင့္ အက်င့္ပါသြားၾကပုံရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္တြင္ တန္းစီစနစ္ ထြန္းကားေနပါသလားဟူေသာ ေမးခြန္းကို ျပန္ေမးမိသည္။ တန္းစီစနစ္မထြန္းကားေသးေသာ အရပ္ဟု ညႊန္းဆိုၾကျခင္းသည္ မွားယြင္းေသာ ညႊန္းဆိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ဟိုးအရင္ကာလမ်ားဆီတြင္ စားသုံးဆီ တစ္ဆယ္သားရရွိဖို႔ ေနပူထဲ မိုးရြာထဲ တန္းစီခဲ့ၾကရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ဆန္တစ္ျပည္ရရွိဖို႔ အပင္ပန္းခံ တန္းစီခဲ့ၾကရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ လက္ႏွိပ္ေရတုံကင္တြင္ ေရပုံးကိုယ္စီျဖင့္ တန္းစီခဲ့ရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ယခုထက္တုိင္လည္း ထိုထိုေသာ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ားၿပီးေျမာက္ဖို႔အေရး တန္းစီေနၾကရသည္ မဟုတ္ပါေလာ။

သို႔ေသာ္၊ ထို “သို႔ေသာ္”သည္ အေရးစိုက္ ဂရုျပဳရမည့္ “သို႔ေသာ္” ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုကာလက က်င့္သုံးေသာ တန္းစီစနစ္တြင္ လြဲမွားေသာ ဦးစားေပးစနစ္က ဝင္ေရာက္ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ဦးစားေပးစနစ္မွာ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ား၊ ကေလး သူငယ္မ်ားကို ဦးစားေပးျခင္းမဟုတ္။ မ်က္ႏွာႀကီးရာ “ၾကက္ေပါင္ဆီျပန္ဟင္း”ပါေသာ ဦးစားေပးစနစ္ျဖစ္သည္။ လက္သိပ္ ထိုး အဆင္ေျပေစေသာ ဦးစားေပးစနစ္ျဖစ္သည္။ စားပြဲေအာက္ စားပြဲေပၚမ်ားမွ ေပးသည္ကို လက္ခံကာ ဦးစားေပးေသာ စနစ္ျဖစ္သည္။ ဖိုင္ၾကား စာအုပ္ၾကားတြင္ ညႇပ္ကာေပးေသာ ပုဂၢိဳလ္ကိုမွ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳေသာစနစ္ျဖစ္သည္။ တန္းစီစနစ္သည္ ထိုသို႔ျဖင့္ လဲၿပိဳခဲ့ရဖူးသည္။ အသိမရွိေသာေၾကာင့္ တေနကုန္တန္းစီေသာ္လည္း ဝင္ေတြ႔ဖို႔အလွည့္ ေရာက္မလာဘဲ အိမ္သို႔သာ ျပန္ေရာက္ခဲ့ရသူမ်ား ျဖစ္ခဲ့ၾကဖူးေပမည္။ ၄င္းမွာ ဝန္ေဆာင္မွဳေပးသည့္ဘက္မွ လြဲမွားေသာ ဦးစားေပးစနစ္သုံးကာ ေဖာက္ဖ်က္ျခင္းျဖစ္သည္။

စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၊ စတိုးဆိုင္မ်ား၊ အေရာင္းဆိုင္မ်ားရွိ ေငြရွင္းေကာင္တာမ်ားတြင္ မတတ္သာ၍သာ တန္းစီေနရေသာ္ လည္း အခြင့္သာပါက တန္းစီစနစ္ကို ေျပာင္က်က်ေဖာက္ဖ်က္ၾကသူမ်ားကို သတိထားမိ ေတြ႔မိၾကေပလိမ့္မည္။ ၎မွာ တန္းစီသူမ်ားက သူတို႔ကိုယ္တိုင္က်င့္သုံးေနေသာ တန္းစီစနစ္ကို ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း ျဖစ္သည္။

“ေနာက္ကစီပါ”ဟု ေျပာဆို ညႊန္းျပဖို႔ က်ေနာ္တို႔ ႏႈတ္ေလးေနၾကသည္။ “စနစ္တက်တန္းစီၾကပါ”ဟု တိုက္တြန္းဖို႔ က်ေနာ္တို႔ ဝန္ေလးေနၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ ထိုသို႔သတိေပးေျပာဆိုလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္သူ တစ္ဖက္သားမွ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္လာမည့္ ဆိုးရြားသည့္အျပဳအမူမ်ားကို မခံစားႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေတြ႔ေန ျမင္ ေနရသည္ကို တားဆီးမႈမေပးႏိုင္သည့္သူမ်ားျဖစ္ေသာ ဝန္ေဆာင္မွဳေပးသူႏွင့္ တန္းစီေနသူမ်ား ႏွစ္ဖက္စလုံးမွ မသိလိုက္မသိဖာသာေနလုိက္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ သေဘာထားလိုက္ၾကျခင္းသည္ တန္းစီစနစ္ကို တိုးတက္ေအာင္မေဆာင္ရြက္ႏုိင္ျခင္းတည္းဟူေသာ အားနည္းခ်က္ကို အားေပးၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ၎မွာ ဝန္ေဆာင္မႈေပးသူမ်ား၊ တန္းစီသူမ်ားသာမက စည္းကမ္းမဲ့သည္ကို ျမင္သူမ်ားကပါ တန္းစီစနစ္ကို မထြန္းကားေအာင္ ေဖာက္ဖ်က္ျခင္း ျဖစ္သည္။

တန္းစီစနစ္တြင္ ၾကားျဖတ္ျခင္း မျပဳဘဲ ေနာက္ကေန အသာ ဝင္စီလုိက္ၾကဖို႔ လိုသည္။ ၾကားျဖတ္မည့္သူ (မ်ား)ကိုလည္း ၾကားျဖတ္ျခင္းမျပဳဘဲ ေနာက္ကဝင္စီဖို႔ ေဆာ္ၾသတည့္မတ္ေပးႏိုင္ရမည္။ တန္းစီစနစ္ ေခ်ာေမြ႔ေရးသည္ ေရွ႕မွ တန္းစီေန သူမ်ားကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ဝန္ေဆာင္မႈေပးႏိုင္မႈအေပၚတြင္ မူတည္သည္။ ဦးစားေပးစနစ္ကိုလည္း မွန္ကန္ေသာဦးစားေပးျခင္းျဖစ္သည့္ သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ား၊ နာမက်န္းျဖစ္ေနသူမ်ား၊ ကေလးသူငယ္မ်ား၊ ကိုယ္ဝန္သည္မ်ားအတြက္ ဦးစားေပးေသာ စနစ္ျဖစ္ေစရမည္။ တန္းစီစနစ္တြင္ မွန္ကန္ေသာဦးစားေပးစနစ္ကို ထပ္ေဆာင္းလုိက္ျခင္းျဖင့္ လုပ္ငန္းေဆာင္တာအဝဝကို လ်င္ျမန္စြာ ၿပီးေျမာက္ႏုိင္ေပလိမ့္မည္။ ထိုအခါတြင္ တန္းစီစနစ္၏ အက်ိဳးကို ရရွိခံစားႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ “ေနာက္ကစီပါ” ဟု က်ေနာ္တို႔ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ တိုက္တြန္းရင္း ကိုယ္တုိင္လည္း က်င့္သုံးၾကဖို႔ လိုအပ္မည္ ျဖစ္ပါသည္။