လင္းသက္ၿငိမ္ ● ေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ား

လင္းသက္ၿငိမ္ ● ေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ား
(မုိးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၉၊ ၂၀၁၉

ကြၽန္ေတာ့္ အိပ္ယာနံေဘးမွာ အနက္ေရာင္ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ႀကီးတစ္လံုး ရိွေနခ့ဲသည္မွာ ရက္သတၱပတ္ခန္႔ရိွေပၿပီ။ ထိုႂကြပ္ ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးႏွင့္ ညေတြကို ကြၽန္ေတာ္ျဖတ္သန္းခ့ဲၿပီး ျဖစ္သည္။ ထိုႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးသည္ ကြၽန္ေတာ့္ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီး မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြကို သူ႔မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က လက္ေဆာင္ေပးခ့ဲသည့္ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီး သာျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြသည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ခရီးဆက္သြားရမည္ျဖစ္၍ သူ႔အိတ္ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ ထား ခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္။  ထိုႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးကို စာအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ပစၥည္းမ်ားထည့္ထားသည့္ စကၠဴပံုးနံေဘးမွာ ေနရာခ်ထားခ့ဲ သည္။  ထိုႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးကို တစ္ခါမွ်ဖြင့္မၾကည့္ခ့ဲ၍ ထိုႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးထဲ မည္သည့္ပစၥည္းမ်ား ပါဝင္ ေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။ ကိုယ္ႏွင့္မသက္ဆိုင္လွ်င္ ဖြင့္မၾကည့္ရ ဘာညာဆိုသည့္ ေလာကစည္းကမ္းအရ ကြၽန္ေတာ္ ဖြင့္မၾကည့္ျဖစ္ျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။  ကြၽန္ေတာ့္ပစၥည္းမဟုတ္သျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ဖြင့္မၾကည့္ခ့ဲျခင္းသာ။ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ သည္ ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ သူ႔ခန္႔မွန္းထားသည္ထက္ ပိုၾကာသြားသည့္အတြက္ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးသည္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္ အထိ ကြၽန္ေတာ့္ဆီမွာ ေသာင္တင္ေနခ့ဲပါသည္။

တစ္ရက္။ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြက သူျပန္လာၿပီဆိုသည့္အေၾကာင္းကို ေန႔လယ္ခင္းမွာပင္ ဖုန္းဆက္၍ အေၾကာင္းၾကား လာသည္။ သူစီးလာသည့္ရထားသည္ ညအခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ၿမိဳ႕ဘူတာကို ဆိုက္ကပ္ေပလိမ့္မ္။ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ သည္ ရထားေပၚမွမဆင္းေတာ့ပဲ သူေနထိုင္ရာၿမိဳ႕ကို တစ္ခါတည္း တန္းျပန္ရမည္ျဖစ္၍ ဘူတာရံုသို႔ကြၽန္ေတာ္သြားေတြ႔ၿပီး သူ႔ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးကို ေပးရမည္ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ရန္ကုန္မွပါးေပးလိုက္သည့္လက္ေဆာင္စာအုပ္မ်ားလည္းသူ႔မွာ ပါလာသည္ဟု သိရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြသည္ အက္ေဆးေရးဆရာျဖစ္ၿပီး။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ သူ႔အက္ေဆး စာအုပ္ကိစၥႏွင့္ သြားေရာက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အထူးအျမန္ရထားဆိုက္ခ်ိန္ကို ကြၽန္ေတာ္မသိပါ။ အရင္ကရထားႏွင့္မၾကာခဏ ခရီးသြားျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုႏွစ္ပိုင္းထဲ ဘယ္မွမသြားျဖစ္ပါ။ ရထားခ်ိန္ကို ဘူတာမွာစံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ညဆယ္နာရီခြဲ၊ ဆယ့္တစ္နာရီခန္႔ ဆိုက္မည္ဟု သိရသည္။

ညေနပိုင္းတြင္ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ၏ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္ဖြင့္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ဆီမွာေရာက္ေနတ့ဲ ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြ၏ စာမူပါဝင္ မဂၢဇင္းစာအုပ္တခ်ဳိ႕ကို တစ္ပါတည္းထည့္ေပးလိုက္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ဖြင့္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးမွာ ဖုန္မႈန္႔မ်ားေပက်ံ၍ေနေလၿပီ။ ဖုန္မႈန္႔မ်ား၏ ခရီးကို မည္သည့္အရာကမ်ွ ရပ္တံ့ဟန္႔တား၍ မရႏိုင္ေခ်။ ကြၽန္ေတာ္မဖိတ္ေခၚထားေပမယ္႔ကြၽန္ေတာ့္အခန္း ျပတင္းေပါက္မ်ားမွတဆင့္ ဖုန္မႈန္႔မ်ား တံခါးမရိွ ဓားမရိွ နယ္ခ်ဲ့ဝင္ေရာက္ေနျခင္းျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အနက္ေရာင္ႀကီးကို ကိုင္လိုက္သည္ႏွင့္ လက္ေခ်ာင္းရာမ်ား ထင္က်န္၍ ေနေတာ့သည္။ ဖုန္မႈန္႔မ်ားကို ေသခ်ာသန္႔႐ွင္း၍အထုပ္ကိုျဖည္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ မိႈတက္ေနသည့္ ေပါင္မုန႔္မ်ားႏွင့္ ေနၾကာေစ့ထုပ္မ်ားကိုေတြ႔ရသည္။ ေနၾကာေစ့ထုပ္မ်ား က လတ္ဆတ္၍ ေနၾကေသးေသာ္လည္း ေပါင္မုန္႔မ်ားမွာမူမိႈတက္၍ ပုပ္သိုးေနၾကေလၿပီ။ ထိုအျခင္းအရာကို ကြၽန္ေတာ္ေတြေငး ၾကည့္ေနမိၿပီး အေတြးမ်ား လြန္းထိုးေနမိေတာ့သည္။ ႂကြပ္ႂကြပ္ အိတ္ႀကီးထဲမွ အလဟသ ပုပ္သိုးသြားသည့္ေပါင္မုန္႔မ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို တစ္ခုခုေျပာေနသည္ဟု ခံစားရသည္။

ၾကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးထဲ ေပါင္မုန္႔မ်ားပါရိွသည္ကိုႀကိဳတင္သိခ့ဲလွ်င္ သို႔မဟုတ္ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြက ရန္ကုန္မွာ ယခုလို ၾကာမည္ဟု ၾကိဳသိရလွ်င္ ထိုေပါင္မုန္႔မ်ားကိုကြ်န္ေတာ္စားေကာင္းစားပစ္လိုက္လို႔ရသည္။ သို႔မဟုတ္တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို စားသံုးရန္ ေပးေကာင္းေပးျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအိတ္ႀကီးထဲတြင္ ေပါင္မုန္႔မ်ားပါသည့္အေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္မသိလိုက္သလို၊ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြလည္း မသိခ့ဲပါ။ ယခုေတာ့ ေပါင္မုန္႔မ်ားပုပ္သိုး၍ေနပါၿပီ။

ေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ေလွာင္ေနၾကသည္ဟုကြၽန္ေတာ္ထင္မိသည္။ ထိုေပါင္မုန္႔မ်ားသည္ ဆာေလာင္ငတ္မြတ္ ေနသူမ်ား အတြက္ အေကာင္းဆံုးႏွင့္ အလိုအပ္ဆံုးအရာတစ္ခုျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာသည္။ အေကာင္းအတိုင္း မပုပ္မသိုး ရိွခ့ဲ လွ်င္ေပါ့။ လတ္ဆတ္ေနခ့ဲလွ်င္ေပါ့။ အခ်ိန္မွီစားသံုးျဖစ္ခ့ဲလွ်င္ေပါ့။ ယခုေတာ့ ေပါင္မုန္႔မ်ား ပုပ္သိုး၍ ေနၾကေလၿပီ။

ကမာၻႀကီး၏ တစ္ေနရာရာမွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္သည္ေပါင္မုန့္တစ္လံုးကို ေတာင့္တေကာင္း ေတာင့္တေနပါလိမ့္မည္။ ယခုေတာ့ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးထဲမွ ေပါင္မုန္႔မ်ား ပုပ္သိုး၍ေနခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ၏ မိတ္ေဆြသည္လတ္ဆတ္ေသာေပါင္မုန္႔မ်ားကို ေငြေၾကးျဖင့္ဝယ္ယူခ့ဲေပလိမ့္မည္။ ထိုေပါင္မုန္႔မ်ားကို ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ စားသံုးဖို႔သူရည္ရြယ္ခ့ဲေပလိမ့္မည္။ ယခုေတာ့ ထိုေပါင္မုန္႔မ်ားသည္ပုပ္သိုးသြားခ့ဲၿပီး ျဖစ္သည္။

ပုပ္သိုးေနသည့္ ထိုေပါင္မုန္႔မ်ားကို မုန္႔ဖိုမွထုတ္လုပ္ခ့ဲမည္မွာ ေသခ်ာသည္။ ေပါင္မုန္႔အျဖစ္မေရာက္မီ အဆင့္ဆင့္ကို ျဖတ္ ေက်ာ္လာခ့ဲ့ၿပီးမွ ထုပ္ပိုးၿပီးစီးကာ အသင့္စားသံုးႏိုင္သည့္ဘအေျခအေနအထိ အလုပ္သမ (သို႔မဟုတ္) အလုပ္သမားမ်ားက အဆင့္ဆင့္ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ခ့ဲရမည္မွာေသခ်ာပါသည္။ လူတို႔၏ ေခြၽးစက္မ်ား၊ အခ်ိန္နာရီမ်ားျဖင့္ ရင္းႏွီးထုတ္လုပ္ခ့ဲရ သည့္ ထိုေပါင္မုန္႔မ်ားသည္ ယခုေတာ့ ပုပ္သိုး၍သြားၾကေလၿပီ။ ကမာၻၾကီးထဲ ေပါင္မုန္႔တစ္လံုးေရာက္ရိွလာရန္ လိုအပ္သည့္ အရင္းအႏွီးသည္ မ်ားျပားလြန္းလွသည့္အေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္သာ စာေရးေကာင္းမြန္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္လွ်င္ ယခုထက္ ပိုမိုသာလြန္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေရးဖြဲ႔ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားကိုၾကည့္ရင္း ငိုသံတခ်ဳိ႕ကို ကြၽန္ေတာ္ၾကားေယာင္ လာမိသည္။ ေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားသည္ ေကာက္က်စ္သည့္ လူမ်ားအတိုင္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္ေနၾကသည္ဟုလည္း ကြၽန္ ေတာ္ ခံစားရပါသည္။ ထိုေပါင္မုန္႔မ်ားကို ပိုက္ဆံျဖင့္ဝယ္ယူခ့ဲသည့္အတြက္ ထိုပိုက္ဆံမ်ားကိုရရိွရန္ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ၏ မိတ္ေဆြသည္ မည္က့ဲသို႔ေသာ အရာမ်ားကို ရင္းႏွီးခ့ဲရမည္နည္း။ လုပ္အားလား၊ အခ်ိန္လား၊ စာနာမႈလား၊ ကိုယ္က်င့္တရား လား၊ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြကိုခ်စ္ခင္သည့္စိတ္ျဖင့္ ထိုေပါင္မုန္႔မ်ားကို ဝယ္ယူခ့ဲသည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ အနက္ေရာင္ႀကီးထဲမွ ေပါင္မုန္႔မ်ားသည္ ပုပ္သိုး၍ ေနၾကေလၿပီ။

ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ႀကီးထဲမွ ပုပ္သိုးေနသည့္ ေပါင္မုန္႔မ်ားသည္ အမည္းေရာင္မိႈမ်ားတက္ကာ ေပါင္မုန္႔ကို ထုပ္ပိုးထားသည့္ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အတြင္းထဲတြင္ ေခြၽးသီးမ်ားတြဲခိုေနၾကသည္။ ဖြင့္ေဖာက္စရာမလိုပဲ ထိုေပါင္မုန္႔မ်ားအားလံုး ပုပ္သိုးေန သည့္ေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္သိပါသည္။ ထိုျမင္သိစိတ္မွာလည္း လူ႔ဘဝကိုျဖတ္သန္းခ့ဲရသည့္ ႏွစ္ကာလႏွင့္အေလ့အက်င့္မ်ားအရျဖစ္မည္ဟု ထင္ပါသည္။ ပုပ္သိုးေနသည့္ေပါင္မုန္႔မ်ားသည္ က်န္းမာေရးအတြက္ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွမေကာင္းႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ မသိလိုက္၍ျဖစ္ေစ၊သတိမမူမိ၍ ျဖစ္ေစေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားကို စားေသာက္ခ့ဲမိသည့္အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ၾကံဳေတြ႔ခ့ဲဖူးၾကလိမ့္မည္ မွန္ေသာ္လည္း။ ပုပ္သိုးေနမွန္းသိေနရသည့္ ေပါင္မုန္႔မ်ားကို စားေသာက္ရန္ကြၽန္ေတာ္မေတြးမိပါဆာေလာင္ငတ္မြတ္ျခင္းကို အျပင္းအထန္ ဆင္းဆင္းရဲရဲခံစားရ၍လည္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ပုပ္သိုးေနသည့္ေပါင္မုန္႔မ်ားကိုစြန္႔ပစ္လိုက္ရမည္လား၊မိတ္ေဆြကို အသိေပးလိုက္ရမည္လား ကြၽန္ေတာ္စဥ္းစားေနမိသည္။ အတူေနသည့္ သူငယ္ခ်င္း ကို ေပါင္မုန္႔ေတြအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲထည့္ေပးလိုက္ေပါ့ဟု အၾကံေပးသည္။ သူအၾကံေပးသည္မွာလည္း မမွားေပ ထိုႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အထုပ္ႀကီးကို ဖြင့္ၾကည့္မွသာ ေပါင္မုန္႔မ်ားပုပ္သိုးေနသည္ကို ေတြ႔ရမည္မဟုတ္ပါလား။ သူတစ္ ပါး၏ ပစၥည္းဥစၥာကို ပိုင္႐ွင္မသိပဲ ဖြင့္ေဖာက္ၾကည့္ျခင္းသည္ ယဥ္ေက်းသည့္ ကိစၥတစ္ခုမဟုတ္ေခ်။ သည္အတိုင္းဟန္မပ်က္ ထားလိုက္လွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ဖြင့္ၾကည့္မွန္း ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြမသိႏိုင္ပါ။ သို႔ေပမယ့္ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အနက္ေရာင္ႀကီးထဲမွ ေပါင္မုန္႔မ်ားမွာ ပုပ္သိုး၍ ေနခ့ဲၿပီးျဖစ္ပါသည္။

ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြလိုက္ပါလာမည့္ရထားဆိုက္ခ်ိန္သည္ နီးကပ္၍ လာခ့ဲပါၿပီ။ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ႀကီးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္စဥ္းစားခန္း ကား မၿပီးဆံုးေသး ။ အကယ္၍ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အၾကည္သားႏွင့္ေပါင္မုန္႔မ်ားကို ထည့္ထားလွ်င္ ဖြင့္မၾကည့္ပဲကြၽန္ေတာ္သိႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ေပါင္မုန္႔မ်ား ပုပ္သိုးမသြားမီ ကြၽန္ေတာ္ စားေကာင္းစားပစ္လိုက္လို႔ရမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္မွာ အနက္ေရာင္ႀကီးျဖစ္ေနခ့ဲသည္။ ေပါင္မုန္႔မ်ား၊ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အနက္ေရာင္ႏွင့္ ရက္သတၱပတ္အခ်ိန္ကာလ သည္ ထိုေပါင္မုန္႔မ်ားကို ပုပ္သိုးသြားရန္အားႀကီးသည့္ ကံတရားတစ္ခုျဖစ္၍ေနေလေတာ့သည္။ ေပါင္မုန္႔မ်ားကိုပုပ္သိုးသြားေစရန္ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အမည္းေရာင္ႀကီးႏွင့္ထည့္ေပးလိုက္ျခင္း မဟုတ္သည္မွာလည္း ေသခ်ာပါသည္။ မည္သူမွ် ႀကိဳတင္စီမံ၍ မထားခ့ဲေသာ္လည္း ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အမည္းေရာင္ႀကီးထဲမွ ေပါင္မုန္႔မ်ားမွာ ပုပ္သိုး၍ ေနၾကေလၿပီ။ ရထားခ်ိန္ နီးကပ္လာသည့္အခါ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အနက္ေရာင္ႀကီးကို ဆိုင္ကယ္ေပၚသို႔တင္၍ ဘူတာရံုသို႔ ကြၽန္ေတာ္ထြက္လာခ့ဲသည္။

ဘူတာရံုသို႔သြားရာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြကို ေပါင္မုန္႔မ်ား ပုပ္သိုးသြားသည့္ အေၾကာင္းကိုမည္သုိ႔ ေျပာျပရမည္ကို စဥ္းစားေနမိသည္။ ဆိုင္ကယ္ေ႐ွ႕ခြၾကားတြင္ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ၾကီးကို တင္ၿပီး ဘူတာရံုသို႔ကြၽန္ေတာ္ထြက္လာခ့ဲျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားကိုသယ္ေဆာင္လာသည့္ ဆိုင္ကယ္တစ္စီးကို မည္သူမွ်ဂ႐ုတစိုက္ ေစာင့္ ၾကည့္မေနၾကေသာ္လည္း စိတ္ထဲ မလံုျခံဳသလိုခံစားေနရသည္။ ဘာမွ်သံုးမရေတာ့သည့္ ေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားကို သယ္ ေဆာင္လာရျခင္းသည္ အဓိပၸါယ္မ့ဲသည့္ လုပ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္၍ မေနဘူးလား။ ကြၽန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြလက္ထဲေရာက္သြားသည့္ အခါမွာလည္း ေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားသည္ေကာင္းမြန္တ့ဲ ေပါင္မုန္႔မ်ားျဖစ္မသြားႏိုင္ပါ။ သို႔ေပမယ့္ေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားသည္ ကြၽန္ ေတာ့္ကို အပ္ႏွံထားခ့ဲသည့္ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္အၾကား အယံုအၾကည္မေလွ်ာ့ပါးသြားေစရန္အတြက္ အေရး ႀကီးသည့္ သက္ေသျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ခံယူမိ၍ ေပါင္မုန႔္အသိုးမ်ားကို စြန္႔မပစ္ပဲ သယ္ယူလာခ့ဲျခင္းပဲျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ ေတာ့္မိတ္ေဆြႏွင့္ကြၽန္ေတာ္၏ ဆက္ဆံေရးမွာ ရင္းႏွီးနက္ရိႈင္းလွေပမယ့္လည္းေပါင္မုန္႔မ်ားအသိုးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး တစ္စံုတစ္ခု အစြန္းအထင္းျဖစ္သြားမည္ကို ကြၽန္ေတာ္စိုးရိမ္မိပါသည္။

ရယ္စရာေကာင္းသည့္ အေတြးေခါင္မႈ တစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္းကြၽန္ေတာ့္အတြက္မူ ခိုင္မာေနသည့္ ကိစၥတစ္ရပ္ျဖစ္ေနသည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ယံုၾကည္ေနမိပါသည္။ အၾကာႀကီးတည္ေဆာက္ထားရသည့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈသည္ အေသးအမႊားကိစၥကေလး အတြက္ႏွင့္ ပ်က္စီးသြားမည္ကို ကြၽန္ေတာ္မလိုလားပါ။ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ႀကီးထဲမွ ေပါင္မုန္႔မ်ားကို သူတို႔သတိမျပဳမိဘဲ စား မိၾကရင္ေကာဆိုသည့္အေတြးကလည္း ဝင္လာေတာ့ အာရံုေတြ ျပန္လည္ေနာက္က်ိသြားရသည္။

ေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားအေၾကာင္းစဥ္းစားရင္း ဘူတာစၾကၤန္ေဘးတြင္ကြၽန္ေတာ္ရပ္ေနမိသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ဆြဲထားသည့္ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ႀကီးထဲတြင္ ပုပ္သိုးေနသည့္္ ေပါင္မုန္႔မ်ားပါလိမ့္မည္ဟု မည္သူမွ် ေတြးထင္ထားမည္မဟုတ္ပါ။ သို႔ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ထဲက ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အနက္ေရာင္ႀကီးထဲမွေပါင္မုန္႔မ်ား ပုပ္သိုး၍ေနၾကသည္။ သံ႐ွည္ဆြဲလာ သည့္ဥၾသ နွင့္အတူ မီးေရာင္ဝါဝါႀကီးထြန္းထားသည့္ ရထားသည္ ဘူတာရံုကေလးထဲသို႔ ထိုးဆိုက္ဝင္ေရာက္ခ့ဲေလၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြသည္ တြဲတစ္တြဲေပၚမွ ခုန္ခ်လာၿပီး လက္ကိုေဝွ႔ယမ္း၍ႏႈတ္ဆက္ေနသည္။ သူ႔ဆီေရာက္သြားေတာ့ လက္ထဲကႂကြပ္ ႂကြပ္အိတ္အမည္းေရာင္ႀကီးကို ထိုးေပးလိုက္သည္။ သူ႔အက္ေဆးစာအုပ္ႏွင့္ ရန္ကုန္မွပါးလိုက္သည့္စာအုပ္မ်ားကို ေပးသည္။ ရန္ကုန္ေန႔ရက္မ်ားကို အက်ဥ္းေဖာက္သယ္ခ်ၿပီးေျပာသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သိလိုသည္မ်ားကိုေမး၍ ႏွစ္ ေယာက္သား စကားကိုအလုအယက္ ေျပာေနမိၾကသည္။

တိုက္ပြဲတစ္ခုမွျပန္လာသည့္ တပ္သားတစ္ေယာက္ႏွင့္သူ႔ညီအစ္ကိုတစ္ေယာက္ေတြ႔ဆံုခန္းႏွင့္တူသည္ဟု ထင္မိသည္။ ထိုအခိုက္အတန္႔တြင္ ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္အမည္းႀကီးထဲမွေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားအေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္ေမ့ေလ်ာ့သြားမိသည္။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ခန္႔ရပ္နားၿပီးသြားသည့္ ရထားသည္ဆက္လက္ထြက္ခြာရန္ ဥၾသသံ႐ွည္တစ္ခုကိုဆြဲလိုက္သည့္အခါ ကြၽန္ ေတာ့္မိတ္ေဆြသည္ ရထားေပၚသို႔ တက္ဖို႔ဟန္ျပင္လိုက္သည္။ ထိုအခါမွ ေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားအေၾကာင္းကို ကမန္းက တမ္း ေျပာရသည္။ သူက ဘာမွမျဖစ္ဘူး သိုးကုန္မွေတာ့ပစ္လိုက္တာေပါ့ အေရးမႀကီးဘူးဟု ျပန္ေျပာၿပီး လက္ျပကာ ရထားေပၚ တက္သြားေလေတာ့သည္။ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ပုပ္သိုးေနသည့္ ေပါင္မုန္႔မ်ားကို ဘာေၾကာင့္ျပန္ထည့္ေပးလိုက္ရသည္ကို ေတြး ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို အေတာ္အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္သည့္ေကာင္ဟု ေတြးေကာင္း ေတြးေနေပလိမ့္မည္။ ပုပ္သိုးေနသည့္ ေပါင္ မုန္႔မ်ား ပါဝင္သည့္ႂကြပ္ႂကြပ္အိတ္ထုပ္ၾကီးကိုတင္ေဆာင္၍ ရထားထြက္ခြားခ့ဲေလၿပီ။ လမ္းဘူတာတစ္ခုခုတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြက ထိုေပါင္မုန္႔အသိုးမ်ားကိုပစ္ခ်ထားခ့ဲမည္မွာ ေသခ်ာသည္ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္ေပါင္မုန္႔ အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းသိသည့္ ေပါင္မုန္႔ဖုတ္သမား တစ္ေယာက္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။ ေပါင္မုန္႔ဖုတ္သမား လက္ေဆာင္အျဖစ္ရရိွခ့ဲသည့္ ေပါင္မုန္႔မ်ား ပုပ္သိုးသြားခ့ဲၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုအေၾကာင္းကို သူ႔မိတ္ေဆြသိသြားခ့ဲလွ်င္ မည္သို႔ ေျပာမည္နည္းဟု ကြၽန္ေတာ္သိခ်င္ေနမိပါသည္။

လင္းသက္ၿငိမ္