ေမာင္ေအာင္မြန္ ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသလိုေရးပါမည္ (၄ဝ၆)

 ေမာင္ေအာင္မြန္ ● ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသလိုေရးပါမည္ (၄ဝ၆)
(မုိးမခ) မတ္လ ၂၅၊ ၂၀၁၉
မီ Han Suyin ႏွင့္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ အကယ္ဒမီဆု

(၁)
မီ သည္ ၁၉၄၉ ခု၊ ဇြန္လထုတ္ ရႈမဝမၼဇင္းထဲတြင္ ပါရွိေသာ ၾကည္ေအး၏ ပထမဆံုး ဝတၳဳရွည္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ၾကည္ေအးေရးေသာ စာဟူသမွ် အကုန္လံုးနီးပါးႀကိဳက္၍ မီ လည္းပါသေပါ့။ ဝတၳဳကို အရသာခံ ဖတ္လိုေသာေၾကာင့္ အျပစ္အဆာအနာ ရွာေလ့မရွိပါ။ ထိုကိစၥသည္ စာေပေဝဖန္ေရး ပညာရွင္တို႔အလုပ္ဟုလည္း နားလည္ထားပါ၏။

(၂)
စာေရးဆရာမ ၾကည္ေအးႏွင့္ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္(၅ဝ) ေက်ာ္က ဆရာထင္လင္းအိမ္တြင္ လူခ်င္းဆံု အသိျဖစ္ခင္မင္ၾကၿပီး ၁၉၉၅ ခု၊ ႏွစ္ ကၽြန္ေတာ္ အေမရိကန္ေရာက္လာေတာ့ အၿငိမ္းစား စိတ္ေရာဂါ အထူးကူးဆရာဝန္မႀကီး အျဖစ္ဆံုၾကျပန္၏။ ထိုအခါ သူ႕စာ ကိုယ့္စာ၊ ရႈမဝမဂၢဇင္း၊ ကိုသန္းေဆြ စသျဖင့္ စာေပေလာကအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္သည္။ ပိုမိုရင္းႏွီးပြင့္လင္းစြာ ေဆြးေႏြးၾက၏။ မီ ဝတၳဳ အေၾကာင္း စပ္စုမိေတာ့ ၾကည္ေအးက ကဗ်ာစပ္၊ ဝတၳဳတိုေလးေတြ ေရးေနရာကေန ဝတၳဳရွည္ ေရးခ်င္၍ မၾကာေသးမီက ၾကည့္ထားသည့္ Dead Reckoning ကလည္း ေခါင္းထဲရွိဆဲမို႔ စိတ္ကူးမိသလို ေရးလိုက္ျခင္းဟု ခပ္ေအးေအးေျပာျပဖူးသည္။ မီ ဝတၳဳတြင္ ႏိုင္ငံျခားအေငြ႕အသက္လံုးဝမပါပါ။ မီလိုဗမာအမ်ိဳးသမီး မရွိႏိုင္--ရွိလွ်င္လည္း အင္မတန္ရွားပါလိမ့္မည္ဟု ၾကည္ေအးကိုယ္တိုင္ကဆို၏။

စာဖတ္နာေသာ အဂၤလိပ္စာစကားကို ၾကည္ေအးသည္ ကၽြမ္းက်င္ႏိုင္နင္းသူ စာေရးဆရာပါ။

(၃)
Han Suyin သည္ အေဖတရုတ္၊ အေမ ဥေရာပသူတို႔ကေမြးေသာ အာရွ-ဥေရာပကျပားျဖစ္သည္။ အဂၤလိပ္လိုအေရးအသား ေကာင္းလြန္း၍ ကမၻာေက်ာ္စာအုပ္မ်ားအနက္ A Many Spledoured Thing လည္းပါဝင္၏။ သူ႕ကိုယ္ေရး ဒုတိယ ဝတၳဳႀကီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ရုပ္ရွင္အျဖစ္လာျပေသာအခါ Love is a Many-Splendored Thing ဟုနာမည္ေပးထား၏။ႀကိဳက္လြန္း၍ ခ်က္ခ်င္း (၂)ခါျပန္ၾကည့္လို္က္၏။ ဤေဆာင္းပါးေရးခ်ိန္ (၇) ႀကိမ္ထက္မနည္း ၾကည့္ဖူးခဲ့ၿပီ။

The Purple Plane, The Wind Cannot Read, The Teahouse of the August Moon တို႔လို ကမၻာေက်ာ္ေသာ ရုပ္ရွင္တို႔၏ မူရင္းဝတၳဳမ်ားကို ဘာသာျပန္ခဲ့၍လည္း ကၽြန္ေတာ္သည္ A Many SpledouredS Thing By Han Suyin ကိုဘာသာျပန္ရန္ အထပ္အထပ္ဖတ္ ျပင္ဆင္ေနစဥ္ စာေပစိစစ္ေရးဌာက အရာရွိႀကီးတစ္ေယာက္ကသူဘာသာျပန္ေနဟုလာေျပာ၏။ စာေပကင္ေပတိုင္ တန္ခိုးႀကီး၍ ၿပိီးေအာင္ဆက္ျပန္လည္း ထုတ္ခြင့္ရမည္မဟုတ္ပါ။ကၽြန္ေတာ့္စာအုပ္ကို တစ္နည္းနည္ႏွင့္ အျပစ္ရွာမွာ အေသအခ်ာ။

(၄)
ထြန္းေတာက္လာေသာ မီ ရုပ္ရွင္ အေၾကာင္းေျပၾကရာ၌ ယခင္ကကၽြန္ေတာ္ေရးခဲ့သည့္ထဲ ပါေသာ Dead Reckoning ဇာတ္ကားကို မီ ရုပ္ရွင္ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကေသာ လူငယ္မ်ား ၾကည့္ဖူးဖို႔ေဝးစြ၊ ၾကားပင္ၾကားဖူးမည္မထင္။ အသက္ (၈၃) ႏွစ္ေက်ာ္ၿပီး အေမရိကန္တြင္ (၂၃)ႏွစ္ ေက်ာ္ေနထိုင္သူ ကၽြန္ေတာ္ပင္လွ်င္ မၾကည့္ဖူးပါ။ စာေရးဆရာမႀကီး ၾကည္ေအးစိတ္ထဲတြင္လည္း မီဝတၳဳေရးၿပီးေနာက္ ထိုရုပ္ရွင္ရွိေတာ့မည္မထင္ပါ။

အကယ္ဒမီရခဲ့ၾကေသာ ရတနာပံု၊ ေျဖေလွ်ာ့ေခြ၊ အရိုင္းစပယ္ စေသာကားမ်ားလည္း ႏိုင္ငံျခားမွီး မ်ားမဟုတ္ပါလား။ အဒယ္ဒမီဆုေပးခ်ိန္၌ မီ ရုပ္ရွင္ ရသင့္ဟု ေျပာၾက၍လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဆက္ေရးခ်င္စိတ္ေပၚလာၿပီ။

(၅)
Love is a Many-Splendored Thing ကိုရိုက္ေတာ့မည္ဆိုေတာ့ Han Suyin အျဖစ္ Jennifer Jones ကိုစြန္႔ၿပီးေရြးသည္။ ၁၉၄၉ ခု၊ တရုတ္ျပည္တြင္ လင္အသတ္ခံရ၍ Britis Hong Kong သို႔ေျပးလာသူ ဆရာဝန္မ လူတစ္ကိုယ္ စရိုက္(၂)မ်ိဳး (Split Character) ၾသဇာႀကီးမားေသာ အဂၤလိပ္မ်ားအားအာခံ ရန္ေတြ႕ရသည္မွာ ဘာမွမခက္ ေသာ္လည္း တရုတ္စိတ္ တရုတ္ဟန္ တရုတ္သ႑န္ အထူးသျဖင့္ တကယ့္တရုတ္ ဇာတ္ပို႔ဇာတ္္ရန္ေတြၾကား Jennifer Jones တစ္သားတည္းျဖစ္ရန္ နည္းလမ္းရွာရ၏။ တရုတ္မတို႔၏အလွကိုေပၚလြင္ေစသည့္ ဆင္ယင္မႈကိုထည့္သြင္းမည့္ အခန္းမ်ားကို ဇာတ္ညႊန္းမွာခြဲၿပီး Costume Designer လက္အပ္ရသည္။

Jennifer Jones ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္ကို တိုင္းတာ လႈပ္ရွားေစၿပီးမွ အဝတ္အစားကိုခ်ဳပ္ရသည္။ ထို႔ျပင္ မင္းသားႏွင့္စေတြ႕ခန္း Romantic ျဖစ္ေစရန္ အျပာႏု-- ေနာက္ပိုင္း ခ်စ္ခရီးေပါက္ေတာ့ လေမၼာ္ေရာင္-စသျဖင့္ အေရာင္၏သေဘာကိုလည္း အားယူရသည္။ ဒါရိုက္တာသည္ Photography, Music စသည္တို႔ႏွင့္ေပါင္းစပ္ အားယူလိုက္ေသာအခါ Love is a Many-Splendored Thing ၾကည့္သူတို႔အဖို႔ Jennifer Jones ေပ်ာက္ကာ Han Suyin အျဖစ္သာရႈျမင္ၾကရဟု ရုပ္ရွင္ေဝဖန္သူ ႀကီးငယ္တို႔က ရွင္းလင္းေရးသားၾက၏။

(၆)
ကဲ မီ ဘက္ျပန္လွည့္ၾကရေအာင္။ဇာတ္တည္ရာ ကာလျဖစ္သည့္ ၁၉၄၉ ခု။ ေလာက္တြင္ ဗမာအမ်ိဳးသမီးမ်ား အက်ၤ ီ လက္ျပတ္ဝတ္ပံုႏွင့္ ဆံပင္ပံုစသည္မ်ားကုိ ေလ့လာၿပီး အေလးထားျခင္း ကို ခ်ီးက်ဴးရေပမည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က မီ စီးကရက္ေသာက္ျခင္းသည္ ဇာတ္လမ္းတြင္ အလြန္အေရးပါေသာေၾကာင့္ မီ အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္သူ သည္ လွပစြာသရုပ္ေပၚစြာ ေသာက္ျပပံုမ်ားၾကည့္ရေသာအခါ ဘယ္မင္းသမီးမွ မမီေသာ တင္တင္မူ၏ စီကရက္ေသာက္ဟန္ မီသူေပၚလာၿပီလားဟု ေတြးေတာစရာျဖစ္လာၿပီ။ ထိုကိစၥမ်ားကို သီးသန္႔တစ္ဦးအား တာဝန္ေပးထားျခင္းျဖင့္ လူငယ္စုက အေလးထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တင္တင္မူပံုႏွင့္ မီအျဖစ္သရုပ္ေဆာင္ေသာ မင္းသမီး စီးကရက္ေသာက္ပံုခ်င္း စာဖတ္သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ ခံစားၾကည့္ၾကပါ။

(၇)
၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ေအာ္စကာဆုေပးပြဲတြင္ Love is a Many-Splendored Thing ဇာတ္ကားသည္ Academy Award for Best Costume Design ဆုရသည္။ တဝႀကီးၾကည့္ၾကဖို႔ ပံုေတြပါ။ ရုပ္ရွင္ တစ္ကားျဖစ္ေျမာက္ေရး လူေတြရာႏွင့္ခ်ီကာ စုေပါင္းပါဝင္ ႀကိဳးပမ္းၾကရသည္။ ေဒၚလာေငြသန္း ေပါင္းမ်ားစြာကုန္ၾကၿပီး ရံုတင္ျပသေတာ့လည္း ထို႔ထက္မက ျပန္ရေသာေၾကာင့္သာ ရုပ္ရွင္လုပ္ငန္း အသက္ရွင္ေနျခင္းျဖစ္သည္ မဟုတ္ပါလား။

ကမၻာေပၚတြင္ ရုပ္ရွင္ေပၚစကတည္းက ရွိလာေအာင္ျမင္လာခဲ့ေသာ ျမန္မာရုပ္ရွင္သည္ ၁၉၆၂ ခု၊ ေနာက္ပိုင္းဘက္ဆံုက် ဆင္းလာခဲ့သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ ထိုးေဖါက္ ထြန္သစ္လာသည့္ လူငယ္တို႔ခမ်ာ အဘယ္မွာလဲ ေငြေၾကး--၊ သို႔ေသာ္ နည္းပညာ-- အထူးသျဖင့္ စိတ္ကူးစိတ္သန္း-- စသည္တို႔ကမူ အားရစရာပါ။ အထူးသျဖင့္ ငါဒါရိုက္တာ၊ ငါ့ဇာတ္လမ္း၊ ငါပဲဇာတ္ညႊန္း--တစ္ကားလံုး ငါ--ငါ-- ကေနခြဲထြက္ကာ ဝတၳဳေကာင္းမ်ား ရွာေဖြလာ၍ ဤစာကိုလည္းဖတ္၊ ပံုေတြလည္းၾကည့္၊ ထင္ျမင္ခ်က္လည္းေပးျခင္းျဖင့္ ျမန္မာရုပ္ရွင္ျပန္လည္ ရွင္သန္လာေရး ႀကိဳဆိုအားေပးသင့္ဟု ေတြးမိေၾကာင္းပါ။

၂ဝ၁၉ ခု။ မတ္လ (၂၄) ရက္ေန႔