ေမာင္ေမာင္စုိး - ကခ်င္တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္စစ္သည္မ်ား၏ ေကာက္ေၾကာင္း - အပိုင္း (၁၀)
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၀၊ ၂၀၁၅
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၀၊ ၂၀၁၅
သုိ႔ႏွင့္ မတ္လ ၂၁ ရက္ညေမွာင္သည္ႏွင့္ ေယာယုံစခန္းကုန္းသုိ႔ တိတ္ဆိတ္စြာ ခ်ဥ္းကပ္ၾကေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ အစိုးရ၏ မပခတပ္မ်ားက ပူးတြဲတပ္မ်ား ေယာယုံစခန္းကို တိုက္မည္ဆိုသည္ကို ထိုညမွာ ေကာက္ခ်က္ခ်၍ရသြားသည္။ ေထာက္ လွမ္းေရးသတင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္နိုင္သည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ စစ္ကူလႈပ္ရွားစစ္ေၾကာင္းကို ညတြင္းခ်င္း ေယာယုံသုိ႔ေစလႊတ္လိုက္ ေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေယာယုံစခန္း၌ ေသနတ္သံ စမျမည္မွီ သန္းေခါင္ယံေက်ာ္တြင္ လမ္းျဖတ္တားသည့္ KIA တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ တိုက္ပြဲစျဖစ္သည္။ ေတာ္ေသးသည္မွာ လမ္းျဖတ္ဟန္႔တားသည့္ KIA တပ္ဖြဲ႕မွ ၎စစ္ကူကို ေအာင္ျမင္စြာ ဟန္႔တားနိုင္ခ့ဲ ျခင္းျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ ေယာယုံစခန္းတြင္းက ခလရ ၄၇ တပ္ခြဲကေတာ့ စခန္းအား လာတိုက္ေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိျပီျဖစ္၍ အသင့္ျပင္၍ ေစာင့္ေနေတာ့သည္။ မနက္အာ႐ုဏ္တက္တြင္ ကာကင္းျဖစ္သည့္ စခန္းမၾကီးေပၚရွိ ေတာင္ကုန္းငယ္အား ဦးစြာတိုက္ခိုက္သည္။ ထိုစခန္းငယ္အားသိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ ထိုေတာင္ကုန္းငယ္တြင္ လက္နက္ၾကီးမ်ားတင္၍ ပင္မစခန္း အားပစ္ခတ္ရန္ ျပင္ဆင္ထားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေတာင္ကုန္းငယ္က ေတာ္ေတာ္ႏွင့္မက်။ ပင္မစခန္းကိုတိုက္မည့္တပ္ဖြဲ႕မ်ားကေတာ့ ပင္မစခန္းနီးကပ္သြားေနျပီ။ ဤအခ်ိန္တြင္မွ ၈၁ မမ မ်ားျဖင့္ သူတုိ႔စခန္းနား ကပ္လာနိုင္သည့္ မွတ္ပုံတင္ထားေသာ ပစ္မွတ္မ်ားကို တရစပ္ ပစ္ခတ္ေတာ့သည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ ကာကင္းစခန္းအားထိုးေနသည့္ တပ္သာမ ပင္မစခန္းသုိ႔ ထိုးေနသည့္တပ္ဖြဲ႕မ်ားပါ စခန္းအား မထိုးရေသးမွီ က်ဆုံးဒဏ္ရမႈမ်ား စတင္ေတာ့သည္။ ေယာယုံေတာင္ကုန္း တဖက္ေၾကာရွိ ပူးတြဲစစ္ဦးစီးအဖြဲ႕ ေရွ႕တန္းရံုးရွိရာ စစ္ေျမျပင္ ေဆးအဖြဲ႕သုိ႔ အေစာဆုံး ေရာက္လာသူထဲတြင္ KIA ရင္း ၉ ဒုရင္းမွဴး ဗိုလ္ဂမ္ဆိုင္းပါသည္။ တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ပါးေနတတ္သူ ဗိုလ္ဂမ္ဆိုင္းတစ္ေယာက္ ညည္းျငဴသံပင္မထြက္နိုင္ေတာ့။ လူနာထမ္းစင္ေပၚတြင္ ပက္လက္ ပါလာေသာ သူသည္ အျခားသူမ်ားက့ဲသုိ႔ ေသြးသံရဲရဲေတာ့မဟုတ္။ ရင္ဘတ္တြင္ ၈၁ မမ ေမာ္တာဆံ အစေလးမ်ားဝင္သြားပုံရသည့္ အေပါက္ငယ္၂ ခုသာေတြ႕ရသည္။ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းပိုင္းတြင္ ေသြးယိုစိမ့္ေနပုံရသည္။ ႏွလုံးအား ထိခိုက္သြားပုံရသည္။ ခဏတာအတြင္း က်ဆုံးသြားေတာ့သည္။
ကာကင္းစခန္းရွိသည့္ေတာင္ကုန္းကို အလြယ္တကူ ထိုးမရသည့္အတြက္ ထိုစခန္းငယ္အား တဖက္ကထု္ိး တဖက္ကဝိုင္း ထားျပီး ထိုေတာင္ကုန္းႏွင့္ ပင္မစခန္းၾကား လက္နက္ၾကီးဆင္၍ ပစ္ကူေပးရသည္။ လက္နက္ၾကီးဆင္သည့္ေနရာႏွင့္ ပင္မ စခန္း မီတာ ၇၀၀ ခန္႔သာေဝးသည္။ အေပၚစီးကပစ္သည္မို႔ သိပ္ပင္ခ်ိန္စရာမလို ၅၇ မမ ၇၅ မမ ေနာက္ပြင့္အေျမာက္မ်ားကို ေျပာင္းထိုးပစ္ၾကေတာ့သည္။ ဤသုိ႔ႏွင့္ ေယာယုံပင္မစခန္းကို စတင္ထိုးစစ္ဆင္ေတာ့သည္။သုိ႔ေသာ္ စခန္းတြင္း ခလရ ၄၇ တပ္ခြဲမွလည္း အသင့္ျပင္ထား၍ ေမွ်ာ္သလင့္လိုေတာ့ ျဖစ္မလာခ့ဲေပ။
တိုက္ပြဲကားျပင္းထန္သည္။ လက္နက္ၾကီးငယ္သံမ်ား ဝုန္းဒိုင္းက်ဲေနသည္။ စခန္းတြင္းမွလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခုခံသည္။ ကာကင္းစခန္းငယ္မွလည္း ခုခံေနဆဲ။ ေယာယုံႏွင့္စိန္လုံကဘာၾကားလမ္းျဖတ္တိုက္ပြဲကလည္း ျဖစ္ေနဆဲ။ ဤသုိ႔ျဖင့္ေန႔ လည္ခင္းသုိ႔ ေရာက္လာသည္။ ေတာင္ကုန္းငယ္ေပၚက တပ္ၾကပ္ၾကီး ဦးစီးတပ္စိတ္ကေတာ့ လွ်ဳိထဲသုိ႔ဆင္းေျပးျပီး ပင္မ စခန္းရွိ တပ္ခြဲႏွင့္ သြားေပါင္းသည္။ ပူးတြဲတပ္က ေတာင္ကုန္းငယ္ကို ရလိုက္၍ တပူေတာ့ေလ်ာ့သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပင္မ စခန္းကား ခက္ခဲေနဆဲ။ ပင္မစခန္း၏ အစြန္ဆုံး ကတုတ္ထဲသုိ႔ ပူးတြဲတပ္မွ အင္အားအခ်ဳိ႕ဝင္ေရာက္နိုင္ေသာ္လည္း က်န္ ကတုတ္မ်ားမွ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခုခံေနဆဲ။ ေန႔လည္အလင္းေရာင္ ထင္ထင္ရွားရွားေအာက္တြင္ ကတုတ္တြင္းမွေန၍ တက္လာသမွ်ကို ဆီးပစ္ေန၍ ဆက္မတိုးနိုင္ၾကေပ။
တဖက္ေတာင္ေၾကာေပၚရွိ စစ္ေျမျပင္ေဆးရံုသုိ႔ က်ဆုံးဒဏ္ရာရတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား တဖြဲဖြဲထပ္ေရာက္ လာသည္။ မတ္လ၏ပူျပင္း ေသာ ေနအပူရွိန္ေအာက္တြင္ ေသြးညႇီနံ႔တုိ႔ လႈိင္ေနသည္။ ျပင္းထန္ေသာေသြးညီႇနံ႔တုိ႔ႏွင့္အတူ ဒဏ္ရာရစစ္သည္မ်ား၏ ေအာ္ဟစ္ညည္းျငဴသံမ်ားေပၚထြက္ေနသည္မွာ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဘြယ္ရာျဖစ္သည္။ ဒဏ္ရာျပင္းထန္သူမ်ား စစ္ေျမျပင္တြင္ အေရးေပၚကုသမႈေပး၍ထိုစဥ္ လြယ္ဂ်ယ္အထက္ လြယ္ရင္ဟိုင္းတြင္ အေျချပဳထားေသာ KIA တပ္မဟာ ၃ ေဆးရံုသုိ႔ ပို႔ရ သည္။ အရပ္သား အထမ္းသမားမ်ားစြာ၏ အကူအညီရယူရေတာ့သည္။ စစ္ဒဏ္သည္ အရပ္သားမ်ားအေပၚ သက္ေရာက္ ေတာ့သည္။
အစိုးရစစ္တပ္ကြပ္ကဲသူမ်ားအဖိ့ု ပင္မစခန္းမက်ေသးေသာ္လည္း ေစလႊတ္လိုက္ေသာ စစ္ကူစစ္ေၾကာင္းက လမ္းျဖတ္တား ဆီးခံထားရျပီး ပင္မစခန္းသုိ႔သြားေရာက္ပူးေပါင္းနိုင္ျခင္းမရွိ။ ထုိ႔ျပင္ CPB /KIA ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕ကလည္း ေနလည္ခင္းအထိ စခန္းအားသိမ္းပိုက္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားေနဆဲျဖစ္ရာ ေလေၾကာင္းအကူအညီေပးရန္ ေန႔လည္ပိုင္း၌ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ ထိုစဥ္က အစိုးရေလတပ္မွာ ယခုအခ်ိန္ေလာက္ အားမေကာင္းေသး။ ေစလႊတ္လိုက္ေသာ T 33 တိုက္ေလယာဥ္ ၄ စီး သည္ ညေန ၄ နာရီခန္႔မွ ေယာယုံစခန္းေပၚသုိ႔ေရာက္လာေတာ့သည္။
မနက္မိုးလင္းကထဲမွ ေယာယုံပင္မစခန္းအားသဲၾကီးမဲၾကီးတိုက္ေနေသာ ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕မ်ားမွာ ညေနေစာင္းသည္အထိ ပစ္ ခတ္တိုက္ခိုက္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ေလယာဥ္မ်ားေရာက္လာေသာအခါ စခန္းေပၚ၌ ပတ္ခ်ာလည္ဝိုင္းပတ္ပ်ံသန္း၍ တစ္စီး တစ္စီး တည့္တည့္ ေဒါင္လိုက္ စိုက္ဆင္းကာ စခန္းပတ္ခ်ာလည္အား တစ္နာရီနီးပါး အျပင္းအထန္တိုက္ခိုက္ေတာ့သည္။ထို အခါ စခန္းအနီးကပ္ေနေသာ ပူးတြဲတပ္မ်ား ေနာက္ဆုတ္ေပးရေတာ့သည္။
ေလယာဥ္မွ ဗံုးက်ဲျပီးသည့္ေနာက္ ညေန ၅ နာရီခန္႔ရွိျပီျဖစ္ရာ ပူးတြဲစစ္ဦးစီးအဖြဲ႕ တပ္ဆုတ္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ရ ေတာ့သည္။ သုိ႔ႏွင့္ ေယာယုံေတာင္ေက်ာအႏွံ႔ တပ္ျဖန္႔ထားေသာတပ္ဖြဲ႕မ်ားအား ျပန္လည္လည္စုစည္းျပီး ည ၆ နာရီခန္႔ အေမွာင္ထုအစပ်ိဳးလာသည္ႏွင့္ စတင္ဆုတ္ခြာရေတာ့သည္။ ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕လည္း ေယာယုံေတာင္တန္းဆီမွ လြယ္ဂ်ယ္ကြင္း ဆီသုိ႔ ျပန္လည္ဆုတ္ခြါသည္။
ေန႔အလင္းေရင္ေအာက္တြင္ မသိသာလွေသာ္လည္း ညအေမွာင္ထုေအာက္တြင္ေတာ့ တိုက္ပြဲျဖစ္ပြါးခ့ဲရာ ေယာယုံေတာင္ ေက်ာ တေၾကာလုံး မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနသည္ကို အေဝးမွ ရွင္းလင္းစြာျမင္ေနရသည္။ တေန႔လုံး အေျမာက္သံ ဗံုးသံ ေသနတ္သံတုိ႔ ဆူညံေပါက္ကြဲေနသည့္ ေယာယုံေတာင္ကုန္းၾကီးသည္ ညအေမွာင္ထုေအာက္တြင္ တိတ္ဆိ္ျငိမ္သက္လ်က္မီးေတာက္တုိ႔ဝါးမ်ဳိျခင္းကို ခံေနရသည္။
ေတာင္ေၾကာအတိုင္းျပန္ဆင္းလာေသာ ပူးတြဲြဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ား၏ေျခလွမ္းမ်ားကား ေလးကန္ေလးကန္၍ေနေပေတာ့သည္။ တညလုံးခ်ီတက္ တေနကုန္တိုက္ခိုက္ထားရ၍ ပင္ပန္းသည္လည္း ပါသည္။ တိုက္ပြဲရည္မွန္းခ်က္မေအာင္ျမင္ခ့ဲ၍ မရႊင္ျပနိုင္ သည္လည္းပါသည္။ ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္ အမ်ားအျပားထိခိုက္က်ဆုံး၍ ဒဏ္ရာရ၍ စိတ္ထိခိုက္ေနၾကသည္လည္းပါသည္။ ေသြး ညီႇနံ႔တုိ႔ျဖင့္ ႏွလုံးေနာက္က်ိေနသည္လည္းပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕ဝင္မ်ားသည္ ေလးလံေသာ ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္စြာ ဆုတ္ခြာလာခ့ဲၾကသည္။ စစ္ကူလာေနသည့္အစိုးရစစ္ေၾကာင္းကို တားထားနိုင္ေသးသည့္အတြက္ ေအးေအးလူလူေတာ့ ဆုတ္ခြာခြင့္ရသည္။
ညအေတာ္မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ လြယ္ဂ်ယ္ကြင္းအတြင္းရွိရြာမ်ားတြင္ တပ္ျဖန္႔ခြဲအနားယူသည္။ ထိုတြင္တေနရာမွ ရႈိက္ၾကီးတ ငင္ငုိသံၾကားရသည္။ ငုိေႂကြးေနသူက CPB ရင္း ၅၀၁ ရင္းမွဴး အိုက္ငင္းျဖစ္သည္။ ရင္းမွဴး အိုက္ငင္းတြင္ ဆက္သား ရဲေဘာ္ ေလးတစ္ေယာက္ရွိသည္။ အသက္ ၂၀ မျပည့္တတ္ေသးေသာ ဝ ရဲေဘာ္ေလးျဖစ္သည္။ အေနအထိုင္ေအးေဆး၍ လူခ်စ္ လူခင္မ်ားသူျဖစ္သည္။ ရင္းမွဴး အိုက္ငင္းအတြက္ေတာ့ သားတစ္ေယာက္လိုလဲျဖစ္သည္။ ထိုရဲေဘာ္ေလးသည္ ေယာယုံစ ခန္းတိုက္ပြဲတြင္ က်ဆုံးခ့ဲသည္။ ျပင္းထန္ေသာပစ္ခတ္မႈမ်ားၾကာတြင္ ေယာယုံစခန္း၏ အျပင္ဖက္ဆုံး ကတုတ္က်င္းတြင္း ေရာက္ရွိျပီးမွ က်ဆုံးသြားျခင္းျဖစ္သည္။ တေဝါေဝါပစ္ခတ္ေနေသာ တိုက္ပြဲမ်ားၾကားမွ သူရုပ္အေလာင္းအားျပန္သယ္မထုတ္ နိုင္ခ့ဲေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သန္သန္မာမာ တုတ္တုတ္ခိုင္ ဗလေတာင့္ေတာင့္ ေယာက္်ားရင့္မၾကီးတစ္ေယာက္ တိုက္ပြဲမ်ားစြာ ၾကံဳေတြ႕ခ့ဲဘူးသည့္ ဝ စစ္သည္တစ္ေယာက္ ရႈိက္ၾကီးတငင္ ငိုေႂကြးခ့ဲရသည္။ ရင္းမွဴး အိုက္ငင္းသည္ ဝ နယ္ေျမာက္ပိုင္း ပန္ဆန္း နမ့္ခမ္းဦးေဒသေျမာက္ဖက္ရွိ အိုက္ခ်င္းေဒသမွျဖစ္ျပီး ဝ တို႔၏ပုန္ကန္ထႂကြမႈအေစာဆုံးပါဝင္ခ့ဲသူတစ္ဦးျဖစ္ကာ တိုက္ပြဲအေတြ႕အၾကံဳမ်ားသည့္ စစ္သည္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေနာင္တြင္ UWSA ၏ ဒုစစ္ဦးစီးမွဴးအျဖစ္ တာဝန္ယူခ့ဲျပီး ၂၀၀၀ ခုႏွစ္စြန္းစြန္းတြင္ ေရာဂါႏွင့္ ကြယ္လြန္သြားခ့ဲသည္။
ေယာယုံစခန္းသုိ႔ကူညီရန္လာသည့္ စစ္ေၾကာင္းအားတားဆီးသည့္ KIA တပ္ဖြဲ႕မ်ားလည္း ညသန္းေခါင္ယံခန္႔တြင္ ဆုတ္ခြါ ေပးလိုက္သျဖင့္ အဆိုပါစစ္ကူစစ္ေၾကာင္းလည္း ေနာက္ေန႔နံနက္တြင္ ေယာယုံစခန္းသုိ႔ လာေရာက္ပူးေပါင္းနိုင္ခ့ဲၾက သည္။ သုိ႔ေသာ္ ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕ အင္အားအမ်ားအျပားရွိေနသည့္ လြယ္ဂ်ယ္ကြင္းအတြင္းသုိ႔ ဝင္ေရာက္ရွင္းလင္းျခင္းမျပဳနိုင္ဘဲ စခန္း လုံျခဳံေရးကိုသာ အခိုင္အမာျပဳေနေပေတာ့သည္။
KIA/CPB ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕အတြက္ေတာ့ထိခိုက္ဆုံးရွံဳးမႈၾကီးမားသည့္ တိုက္ပြဲျဖစ္သည္။ ႏွစ္တပ္ေပါင္း ၁၄၇ ေယာက္ခန္႔ က်ဆုံး ဒဏ္ရာရခ့ဲသည့္အျပင္ စခန္းကိုလည္းသိမ္းပိုက္နိုင္ျခင္းမရွိသည့္အတြက္ ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕စစ္ဆင္ေရးထဲတြင္ အၾကီးမားဆုံး ေသာ အ႐ႈံးဟုဆိုရမည္။
ခလရ ၄၇ တပ္ခြဲမွ ခြဲမွဴး ဗိုလ္မွဴး ဗိုလ္ၾကီးေအာင္ထြန္းကေတာ့ မတ္လ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ သူရဘြဲ႕ရျပီး ဗိုလ္မွဴးရာထူးပါ တခါ တည္း တိုးသြားေတာ့သည္။ တိုက္ပြဲအျပီး ၅ ရက္အတြင္း သူရဘြဲ႕ေရာ ရာထူးတိုးပါ အျမန္ဆုံးရသြားသည္ဟုဆိုေပမည္။အေပၚေတာင္ကုန္းငယ္မွ တပ္ၾကပ္ၾကီးကေတာ့ သီဟသူရဘြဲ႕ရသြားသည္ဟုဆိုသည္။ ဗိုလ္မွဴးေအာင္ထြန္းသည္ ခလရ ၉၀ သံလ်င္တြင္ တပ္ရင္းမွဴးျဖစ္လာခ့ဲျပီး ေနာင္တြင္ အရပ္ဖက္ေျပာင္း၍ ျမန္မာနိုင္စာစစ္အဖြဲ႕ဥကၠဌ ျဖစ္လာသည္ကို ေတြ႕ ရသည္။
စိတ္ဓါတ္ေရးရာထိခိုက္ေနေသာ KIA/CPB ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕အား လြယ္ဂ်ယ္အထက္ရွိ KIA တပ္မဟာ ၃ ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ လြယ္ရင္း ဟိုင္းတြင္ျပန္လည္္စုဖြဲ႕သည္။ ထို႔ေနာက္ ေျမာက္ဖက္ ခိုင္ဘန္ ခင္ဒစ္ရြာမ်ား (ဗန္းေမာ္အထက္ရွိ ၿမိဳ႕သစ္ အေရွ႕ဖက္ ေတာင္ေၾကာေပၚသုိ႔) သြားေရာက္ လႈပ္ရွားကာေနာင္ထပ္တိုက္ပြဲေဖၚရန္ ၾကိဳးစားခ့ဲေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ ေယာယုံတိုက္ပြဲ ဆုံး႐ႈံး မႈဒဏ္ေၾကာင့္ ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕ကား မတက္ႂကြေတာ့။
တကယ္ေတာ့ ေရႊလီျမစ္ကူးခ်ိန္က ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕သည္ စိတ္ဓါတ္တက္ႂကြေနသည္။ ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕၏ လႈပ္ရွားမႈကို အာရံုစိုက္ ေနခိုက္ စိီစီဝမ္တာပန္ေဒသရွိ CPB တပ္မဟာ ၂ မွ တပ္အခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေဒသခံ KIA တပ္ဖြဲ႕ငယ္တုိ႔တြဲ၍ ကြန္လုံ သိႏီၷၾကားရွိနန္႔ဆ လပ္ႏွင့္ နားတီးတဝိုက္တြင္ အစိုးရစစ္တပ္ယဥ္တန္းတခုကိုတိုက္ခိုက္ခ့ဲ့ရာ တပ္မ ၆၆ မွ ဗ်ဴဟာမွဴး ဗိုလ္မွဴးၾကီး သူရေက်ာ္ ေက်ာ္ခ်ိဳအပါ က်ဆုံးဒဏ္ရာရမႈမ်ားရွိခ့ဲသည့္ တိုက္ပြဲသတင္းေၾကာင့္ ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕စိတ္ဓါတ္တက္ႂကြေနခ့ဲသည္။
သုိ႔ေသာ္ ေယာယုံတိုက္အ႐ႈံးေၾကာင့္ ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕၏စိတ္ဓါတ္မွာ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားသည္။ စိတ္ဓါတ္က်ဆင္းေနေသာတပ္ဖြဲ႕ အဖို႔ ေနာက္ထပ္ စစ္ပြဲတပြဲခ်က္ျခင္းျပန္လည္ဆင္ႏႊဲရန္ မလြယ္ကူေပ။ တဖက္ကလည္း အစိုးရ ေျမာက္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ ဗန္းေမာ္စစ္ဗ်ဴဟာ လက္ေအာက္ခံတပ္မ်ားမွာလည္း လႈပ္ရွားစစ္ေၾကာင္းထြက္ျခင္းမရွိဘဲ ၿမိဳ႕့ရြာစခန္းမ်ားတြင္ လုံျခံဳေရးယူ၍ ခံစစ္ကိုသာ အေလးထားေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိရာ ပူးတြဲတပ္ဖြဲ႕စိတ္ဓါတ္အေနအ ထားႏွင့္ ေနာက္ထပ္စခန္းတစ္ခုအားတိုက္ခိုက္ ရန္ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ေပ။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ဧျပီ လဆန္းတြင္ KIA/CBP တို႔၏ ေရႊရာေအာင္ပူးတြဲစစ္ေရးလႈပ္ရွားကို ရပ္ဆိုင္းလိုက္ရေတာ့
သည္။
ေယာယုံေတာင္ၾကီးကား ယေနတိုင္ မားမားရပ္လ်က္ရွိေနေသးသည္။ ထိုေတာင္ေပၚတြင္ မ်ားစြာအညၾတစစ္သည္မ်ား၏ ရုပ္အေလာင္းမ်ား လဲွေလ်ာင္းခ့ဲရသည္။ သူတုိ႔၏အေသြးအသားတုိ႔သည္ ေယာယုံေတာင္ေၾကာ၌ ကိန္းေအာင္းေနေပ လိမ့္ မည္။ သူတုိ႔အတြက္ အုတ္ဂူမရွိခ့ဲ။ အထိမ္းအမွတ္ေက်ာက္တိုင္မရွိခ့ဲ။ အညၾတထဲမွ အညၾတမ်ားျဖစ္ခ့ဲၾကသည္။ ေယာယုံ ေတာင္ႀကီးျမင္တိုင္း မ်က္ရည္ဝိုင္းမိသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္
photo credit Mungdungla Wawhkyung