အီၾကာေအာ္ - ဖြတ္ကေလး၊ ခက္ေသးရက္တရာ ၾကက္ညႇာႏွင့္ ကြမ္းအမိႈက္မ်ား
(မိုုးမခ) ဇြန္ ၂၃၊ ၂၀၁၆
ခက္ေသးရြာႀကီးလည္း အေမပုတို႔ပါတီ အာဏာရၿပီးေနာက္ ၾကက္ညႇာေခ်ာင္းဆိုး ျဖစ္သကဲ႔သို႔ တဟြတ္ဟြတ္ျဖင္႔ ၾကက္ညႇာ၊ရက္တရာ ျဖစ္ေနေတာ႔သည္။ ခက္ေသးရြာသားမ်ားမူကား နာမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ ခက္ေတာ့သည္။ ဘာလုပ္လုပ္ ရက္တရာ ေစာင့္ပါဦးဟု ေကာ္ပီလုပ္ကာ ဆိုႀကသည္။
အီၾကာေအာ္၏ သူငယ္ခ်င္း ေပၚႀကီးတေယာက္လည္း အီၾကာေအာ္ထံမွ ေငြတေသာင္းေခ်းသြားၿပီး ျပန္မဆပ္သည္မွာ အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္သည္။
''ေဟ႔ေကာင္ ေပၚႀကီး ..မင္း ငါ့ဆီကေခ်းသြားတဲ႔ ေငြတေသာင္း ဘယ္ေတာ႔ျပန္ဆပ္မွာလဲ''
အီၾကာေအာ္က ေပၚႀကီးႏွင့္ေတြ႔တိုင္း အေႂကြးေတာင္းေလသည္။
''ရက္တရာ ေစာင့္ပါကြာ'' ေပၚႀကီးက သူပါ အေမပုတို႔အစိုးရႏွင့္ ေရာေယာင္ၿပီး ရက္တရာကို လႊဲခ်သည္။
''မင္း ရက္တရာကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ တရက္ေတာင္ ေလ်ာ႔မသြားပါလားကြ ေပၚႀကီး''
''ဟီးဟီး…ဒါကေတာ့ ဒီလိုေပါ႔ကြာ ေအာ္ႀကီးကလည္း … အခ်င္းခ်င္းေတြ''
ေပၚႀကီးဆီ ေငြေခ်းမိလွ်င္ ျပန္လမ္းကေတာ႔မျမင္ဟု အီၾကာေအာ္ ေတြးမိသည္။ ရက္တရာျပည့္လည္း ဒံုုရင္းကဒံုုရင္း အရင္းရလမ္းက မျမင္ေခ်။
အရင္ကဆိုလွ်င္ ဟိုအေၾကာင္းျပ သည္အေၾကာင္းျပႏွင့္ အခုေတာ့ ရက္တရာ ၾကက္ညႇာကား ေပၚႀကီးတေယာက္၏အႀကိဳက္ လက္သံုးစကား ျဖစ္ေနေလေတာ့သည္။
ႂကြက္နီတို႔ ကေလးတသိုက္ကလည္း မိဘမ်ားက စာက်က္ခိုင္းလွ်င္ အလြတ္က်က္ေသာ ေခတ္ ကုန္သြားၿပီး ေခတ္ေျပာင္းသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ရက္တရာေနမွ က်က္မည့္အေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။ ေကာင္းပါေပတကား။
ဤသို႔ျဖင့္ ခက္ေသးရြာႀကီးတြင္ ရြာသူရြာသားအေ တဟြတ္ဟြတ္ျဖင့္ ေခ်ာင္းဆိုးပြဲႀကီးကို အၿပိဳင္အဆိုင္ က်င္းပေနေလေတာ့သည္။
ဤသို႔ေတြးမိေနဆဲ အီၾကာေအာ္၏ အိမ္ေရွ႕မွ ဖြတ္ကေလးတေယာက္ ဖုန္းပြတ္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္သြားသည္ကို ေတြ႔လိုက္သည္။ ေခတ္ကာလ ခက္ေသးရြာသားတို႔ ထံုးစံ အတိုင္း လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ေတာင္ မပြတ္ဘဲမေနႏိုင္သည့္ ေရာဂါက စြဲကပ္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ အငမ္းမရပြတ္ေနေသာ ဖြတ္ကေလးကိုု အီၾကာေအာ္က လွမ္းေအာ္၍ ခနဲ႔လိုုက္ေလသည္။
'' ေဟ့ေကာင္ ဖြတ္ကေလး…မင္းက ငါ့အိမ္ေတာင္ မဝင္ပါလား ''
ဤသို႔ဆိုမွ ဖြတ္ကေလးက အပြတ္ရပ္၍ ဘက္ဂီယာဆုတ္ကာ ျပန္လွည့္လာသည္။
'' ေဆာရီး ဆရာေအာ္ေရ ဆရာ႔ဆီလာတာပါပဲ ''
'' ကဲ မင္းတို႔ယုန္ကန္ေဆးရံုႀကီးေကာ ဘာထူးေသးလဲ …ရက္တရာပဲလား ''
'' ဆရာေအာ္က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရက္တရာအေၾကာင္း သိေနတာလဲ တယ္ဟုတ္ပါလားဗ် ''
''ငါ့ဗိုက္ထဲမွာ ဖြဘုတ္ အဲ ပုဏၰားေလးရွိတယ္ေလ၊
'' တို႔ခက္ေသးရြာမွာ အေမပုတို႔ တက္လာကတည္းက ေခ်ာင္းမဆိုးတာ ဘယ္သူ ရွိေသးလို႔လဲကြ၊ အဟြတ္အဟြတ္ ” အီႀကာေအာ္က ေခတ္မီသူပီပီ ေခ်ာင္းဟန္႔ လိုုက္ေလ၏။
'' ဟုတ္ပါ႔ ဆရာေအာ္ရယ္ ..က်ဳပ္ေတာင္ အခု ေခ်ာင္းဆိုးခ်င္တာ ကလိကလိပဲ'' ''အခု ယုန္ကန္ေဆးရံုႀကီးမွာ တေလာက အလကားေပးတဲ႔ေဆးေတြ ရက္တရာေက်ာ္ရင္ မေပးေတာ့ဘူးလို႔ လူနာေတြက ေျပာေနၾကတယ္''
''မင္းဟာကလည္းကြာ ဝန္ထမ္းလုပ္ေနၿပီး လူနာေတြဆီကမွ သတင္းရတယ္လို႔ ''
ဖြတ္ကေလးက ယုန္ကန္ေဆးရံုႀကီးတြင္ တံခါးေစာင့္လုပ္ရင္း ဝင္ေငြေျဖာင့္သည္။ လူနာရွင္မ်ားေဆးရံုအဝင္အထြက္ႏွင့္ ေဆးဝယ္၊ ဖုန္းကတ္ဝယ္ ထမင္းဟင္းဝယ္ေပး စသည့္ ေတာက္တိုမယ္ရ အလုပ္ကေလးမ်ားကလည္း သူ႔အတြက္ ဂြင္တခု ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
''အဲဒါဆို မင္းေထာၿပီေပါ့''
'' အဲဒါ ရက္တရာ ျပည့္ပါေစ ဆုေတာင္းေနတယ္၊ ဒါမွ က်ဳပ္ အလုုပ္ဆက္ျဖစ္မွာေလ၊
…အခုေတာ့ ကြမ္းယာေမွာင္ခိုဝယ္ေပးရတာနဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေနတယ္၊
လူႀကီးေတြ ဆီးသီးဗန္းေတြေမွာက္ထားတာ က်ဳပ္ဖက္ေလး နည္းနည္းေလာက္ေမွာက္ ေကာင္းမယ္၊ ''
လက္ေသးရြာတလႊားတြင္ အေမပုက ခက္ေသးရြာသားမ်ားကြမ္းစားသည္ကို မႀကိဳက္ေသာ ေၾကာင့္ ယုုန္ကန္ေဆးရံုႀကီးကဲ႔သို႔ လူအမ်ားသြားလာေသာ ေနရာတြင္ ကြမ္းမစားၾကရန္ အမိန္႔ထုတ္ထားေလသည္။
'' ဒါနဲ႔ ေဆးရံုထဲမွာ ကြမ္းမစားရ ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ေတြေရာ ဘာျဖစ္ကုန္ၿပီလဲကြ''
'' တေန႔ကပဲ ဆိုင္းဘုတ္္ေပၚ ကြမ္းတံေတြးေတြ ေထြးသြားလို႔ အုပ္ႀကီးတို႔ အလုပ္ရႈပ္သြား ေသးတယ္''
ခက္ေသးရြာသားမ်ားကား စည္းကမ္းဆိုသည္မွာ တီဗြီသတင္းစာ မီဒီယာတြင္ ဖတ္ရန္ႏွင့္ ဖြဘုတ္တြင္ ရွယ္ရန္သာသာဟုုသာ သေဘာထားၾကသည္။ “စည္းကမ္းအစ စာသင္ေက်ာင္းက” ဟူေသာစကားကို “စည္းပ်က္အစ ခက္ေသးစာသင္ေက်ာင္းက” ျဖစ္ေနေပသည္။ ဆရာဆရာမတခ်ိဳ႕က ႂကြက္နီတို႔ကေလးမ်ားကို ေက်ာင္းခန္းထဲတြင္ မုန္႔ေရာင္းသည္။ ေက်ာင္းပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ပလပ္စတစ္အိတ္ခြံမ်ား ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္မ်ား ျဖင့္ ရႈပ္ပြေနေလ႔ရွိသည္။ ကြန္ဒံုုးတခ်ဳိ႕ကိုုပင္ ေက်ာင္းနားတဝိုုက္ ေတြ႔သည္ဟုု ဖြဘုုတ္ တခြင္တြင္ ဖတ္ရေလသည္ေၾကာင္႔ အီၾကာေအာ္တေယာက္ ရင္ထုုမနာ ျဖစ္ရရွာေလ သည္။
ခက္ေသးရြာႀကီးတြင္ လူအမ်ားက အမိႈက္ကို ပစ္ခ်င္ေတာင္မွျဖင့္ ဘယ္နားပစ္ရမွန္း မသိေအာင္ အမိႈက္ပံုးက မူး၍မွ ရွဴစရာေတာင္ မရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လမ္းေဘးတြင္ အမိႈက္မ်ားပံုေနၿပီး မိုးရြာလွ်င္ ခက္ေသးရြာေျမာင္းမ်ားက ေရလွ်ံေတာ့သည္။ ခက္ေသးရြာသားမ်ားမူကား စည္းကမ္းရွိရွိေနရန္ ရက္တရာကိုေစာင့္ေနသလားမသိေပ။
''ေဟ့ေကာင္ဖြတ္ကေလး အခု မိုးရြာထားလို႔ ထံုးစံအတိုင္း တို႔ခက္ေသးရြာက ေျမာင္းေတြ ပိတ္ေနၿပီ …မင္း လုပ္အားေပးဖို႔ လာခဲ့ဦးေလကြာ''
'' ဆရာေအာ္ကလည္း ရက္တရာ ေစာင့္လို႔မရဘူးလား''
''ဟာ မင္းေတာ့ ေသခ်င္ၿပီထင္တယ္၊
တို႔ခက္ေသးရြာသားေတြက အမိႈက္ပစ္ဖို႔မ်ား ရက္တရာေစာင့္တာမဟုတ္ဘူး''
ထိုစဥ္တြင္ မီးဖိုေခ်ာင္အတြင္း ထမင္းခ်က္ေနေသာ ေဒၚအြန္ေမး၏ အသံကို ၂ ေယာက္သား ၾကားလိုက္ရေလသည္။
''ကိုေအာ္ ရက္တရာေတြ ႏွစ္ရာေတြ မေျပာနဲ႔ဦး …မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ အမိႈက္ေတြ ဖြသြားတာ ခုထိ မရွင္းရေသးဘူး…လာရွင္းေပးပါဦး''
ဤသို႔ဆိုလွ်င္ အီၾကာေအာ္လည္း ထံုးစံအတိုင္း မလြန္ဆန္ႏိုင္ဘ ဲ
“ရက္တရာေလာက္ေစာင္႔လိုု႔မရဘူးလား” ဟုု ဖြတ္ကေလးႏွင္႔ႏွစ္ကိုုယ္ၾကား တီးတိုုး ညည္းညဴ လိုုက္ေလသည္။
သိုု႔ေသာ္လည္း ထံုုးစံအတိုုင္း … ''ေအးပါကြာ ငါ ရွင္းလိုက္ပါ့မယ္'' ဟု ဆိုကာ ဖြတ္ကေလးကို မ်က္စပစ္ျပလိုက္ၿပီး အမိႈက္သိမ္းပြဲ ဆင္ႏႊဲရန္ မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္သို႔ ေခ်ာင္းမဆိုုး ၾကည္ညႇာမထႏိုုင္ဘဲ သုုတ္ေျခတင္ကာ ခ်ီတက္ရေလေတာ့သတည္း။ ။
သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ
အီၾကာေအာ္