မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ဒီႏုိင္ငံမွာ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ဆီကို ေျပာင္းလဲေရးကိစၥမွာ အဓိက ေသာ့ခ်က္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားနဲ႔ အတြင္းေရးမွဴး (၁)တုိ႔ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးၾကဖုိ႔ပဲလုိ႔ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ နဝတ နဲ႔ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ၊ နဝတနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားၾကား ေဆြးေႏြးပြဲေပါ့ရွင္။ “ပုဂၢိဳလ္စဲြ ကိုးကြယ္မႈ အသစ္တမ်ိဳး” ထပ္ျဖစ္ထြန္းလာတာကို က်မ မေတြ႔ခ်င္ပါဘူး။ က်မတုိ႔ဒီမွာ ဒီမိုကေရစီကုိ တည္ေထာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ က်မတုိ႔ဟာ လူပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚ အေျခမတည္ၾကဘဲ ခုိင္မာတဲ့ အေျခခံမူမ်ားေပၚမွာပဲ အေျချပဳၾကဖုိ႔ လုိအပ္ပါမယ္။ အာရွတခြင္လံုးမွာ ပုဂၢိဳလ္အေလးေပးတဲ့ ပံုစံေတြကုိပဲ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါကို က်မတို႔ ေျပာင္းလဲပစ္သင့္ပါၿပီ။ ပုထုဇဥ္သေဘာမို႔ လူေတြက က်မကုိ ဂရုတစုိက္ ရွိေနၾကမွာပဲ၊ က်မကို နက္ျဖန္ ျပန္လႊတ္လုိက္ေပမယ့္ နဝတ ကသာ တကယ္လုိအပ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို မလုပ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွ (တုိင္းျပည္အတြက္) သိပ္ အေထာက္အကူျဖစ္လာမွာ သိပ္ထူးျခားလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မကို သူတုိ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ျပဳလုပ္ခ်က္ေတြဟာ သူတုိ႔နဲ႔ က်မရဲ႕ ကိစၥသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုကိစၥဟာ လူႏွစ္ဦးၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ရုိးရုိးကိစၥေလး မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခခံတရပ္အေနနဲ႔ လုိအပ္ေနတာကေတာ့ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ စိတ္ဓာတ္ရွိဖုိ႔ - ေစတနာရွိဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ သူတုိ႔ကို စကားေျပာလုိေၾကာင္း အျမဲပဲ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ျပႆနာအတြက္ တခုတည္းေသာ အေျဖဟာ “ေတြ႔ဆံု စကားေျပာျခင္း”ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ အခ်ိန္မေရြး အဆင္သင့္ပါပဲ။ သူတုိ႔က စိတ္ထက္သန္ပံု မရပါဘူး။ အဲဒါ ဘယ္လုိေၾကာင့္မွန္းဆိုတာ က်မ နားမလည္ႏိုင္ပါဘူး။ က်မကေတာ့ အခ်က္ မေပးခ်င္ပါဘူး။ အကယ္၍ သူ (ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔) က ေဆြးေႏြးမယ္ဆုိရင္ သူ႔အေနနဲ႔ အခ်က္ေပးလုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ သူကုိယ္တုိင္ လာမယ္ ဆိုရင္လည္း လာလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တဘက္မွာလည္း ေဆြးေႏြးပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်မတုိ႔မရဲ႕ အျမင္ေတြဟာ တူၾကသင့္တာေပါ့။ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာထဲမွာ လူမ်ိဳးစုေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆာင္းပါးတခု ပါလာပါတယ္။ ေဆာင္းပါးထဲမွာ အေလးအနက္ျပဳၿပီး ေဖာ္ျပထားတာကေတာ့ “ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆံုး အေျဖပါပဲ” တဲ့။ အဲဒီအဆိုကို က်မကလည္း လုိက္ေျပာလိုပါတယ္ရွင္။ ဒါေပမယ့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးတယ္ဆုိတာ စကား အေခ်အတင္ ေျပာပြဲ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ သေဘာမတူတာေတြ၊ ျငင္းခံုတာေတြ ရွိမွာပဲ။ ေဆြးေႏြးပဲြ ဆုိတာမွာက (စကားရည္လုပြဲလို) ရႈံးသူႏိုင္သူရယ္လုိ႔ မရွိပါဘူး။ မ်က္ႏွာပ်က္စရာ၊ မ်က္ႏွာ နာစရာ ဆုိလုိ႔လည္း မရိွပါဘူး။ ဒီေဆာင္ရြက္မႈရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က တုိင္းျပည္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းခ်က္ ေပၚလာေအာင္ ရွာၾကံဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ နဝတ ရဲ႕ ေျပာဆိုခ်က္အရေတာ့ ၁၉၉၂/၉၃ ကာလမွာ သူတို႔က ခင္ဗ်ားနဲ႔ စကားေျပာဆိုဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတာေတြကို ခင္ဗ်ားက ပယ္ခ်ခဲ့တယ္လို သိရပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မနဲ႔ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးဖုိ႔ သူတုိ႔ မလုပ္ၾကပါဘူး။ က်မ - ႏုိင္ငံက ထြက္သြားဖို႔နဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကုိပဲ သူတို႔ ေျပာခ်င္ၾကတာပါ။ အဲဒါကိုပဲ ဂ်ပန္ေတြကုိ သူတုိ႔ ေျပာျပလုိက္တာ ျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီကာလမွာ က်မမိသားစုကုိလည္း က်မဆီ လာလည္ခြင့္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ က်မအေပၚ ဆက္ဆံေရးလည္း ေကာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ တိတိက်က် ဘာရယ္လို႔ မေျပာဆုိဘဲနဲ႔ က်မ- ႏုိင္ငံက ထြက္ခြာသြားဖုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ညိွွႏႈိင္းလုိတ့ဲအေၾကာင္း အရိပ္အျမြက္ ျပခဲ့ၾကပါတယ္္။ က်မ မိသားစု က်မဆီ လာလည္ဖုိ႔ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်မ ကနဦးပုိင္းမွာ ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တျခား အက်ဥ္းသား ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကုိ လႊတ္ေပးေတာ့မွ က်မ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး က်မအေနနဲ႔ မိုက္ကယ္ (ခင္ပြန္းသည္)ကုိ လာခြင့္ ေပးလုိက္တ့ဲနည္းနဲ႔ က်မက နဝတနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ အဆင္သင့္ရွိတယ္ ဆုိတာကုိ တဘက္တလမ္းက ျပလုိက္ပါတယ္။
သူတို႔အေနနဲ႔ နားလည္ထားသင့္တာက “ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈ ရွိတာဟာ အားနည္းခ်က္ မဟုတ္သလုိ တင္းမာေၾကာင္း ျပတာဟာလည္း အင္အားရွိတ့ဲသေဘာ မဟုတ္” ဆုိတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး က်မအေပၚ လုိက္ေလ်ာမႈေတြ ျပဳေနလို႔ က်မရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ေျပာင္းလဲလာမယ္လို႔ေတာ့ နဝတ အေနနဲ႔ မေမွ်ာ္လင့္ေစခ်င္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ က်မအေပၚ ဒီလို လိုက္ေလ်ာလာမႈေတြကုိ က်မအေနနဲ႔ အေလးမေပးပါဘူး။ က်မကို လႊတ္ေပးဖုိ႔ အခ်ိန္ နီးကပ္လာတယ္၊ ေဝးကြာေသးတယ္ ဆုိတာက အေၾကာင္းကိစၥရပ္ မဟုတ္ပါဘူး။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇန္နဝါရီလက သူတုိ႔ က်မကို အေၾကာင္းၾကားစာ ေပးလာပါတယ္။ က်မကုိ ထိန္းသိမ္းထားတာကို ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ အထိ တိုးျမွင့္လုိက္ၿပီ တ့ဲ။ ရွင္တုိ႔ ဒီလုိလုပ္လို႔ မရဘူးလို႔ က်မ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ သူတုိ႔က က်မကုိ ဝုိင္းရွင္းျပပါတယ္။ ဗဟုိေကာ္မတီ (က်မတခါမွ်မၾကားဖူးပါ) ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ က်မကုိ ပထမ ဖမ္းဆီးတဲ့ ကာလဟာ ထိန္းသိမ္းထားဖုိ႔ အမိန္႔က်ျခင္း ကာလထဲမွာ မပါဝင္ဘူးလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္တခါ သူတုိ႔အဆိုအရ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔အေနနဲ႔ က်မကုိ ဒီလို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ဥပေဒကုိ သံုးႏွစ္အထိ တိုးႏိုင္ခြင့္ ရွိေၾကာင္း (ေနာက္ပိုင္းတြင္ ငါးႏွစ္အထိတိုးႏုိင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း) ေျပာျပၾကပါတယ္။ တည္ဆဲ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအရ ဒီလို က်င့္သံုး ေဆာင္ရြက္လို႔ မရေၾကာင္းကုိ က်မကို တာဝန္ယူ ထိန္းသိမ္းရတဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးသန္းထြန္းကုိ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ မူလကတည္းက ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖာ္ျပထားခဲ့ရင္ က်မကို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ကာလဟာ စတင္ ဖမ္းဆီးတဲ့ ေန႔ရက္ကစၿပီး ေရတြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မကုိ အခုလုိ လွည့္ပတ္ (လိမ္လည္) ေျပာဆုိေနရတာကုိက သူ႔အတြက္ အေတာ္ ပင္ပမ္းရွာမွာပဲ။
မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ဒီေတာ့ နဝတ ဟာ ခင္ဗ်ား ျပည္ပထြက္သြားဖို႔ ဖိအားေပး ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ေပါ့။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ ျပည္ပကုိ ထြက္သြားဖုိ႔ သူတုိ႔ ဖိအားေပး စုိင္းျပင္းၾကပံုေတြကေတာ့ – ကုိယ့္သိကၡာကုိ ကုိယ္ေလးစားတဲ့ ဘယ္အစုိးရမ်ဳိးမဆုိ မေဆာင္ရြက္သင့္တဲ့ နည္းလမ္းမ်ဳိးေတြကိုေတာင္မွ သံုးခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ေလ- ဒါေတြထားလုိက္ပါေတာ့။ ဒါက သူတုိ႔နဲ႔ က်မၾကားက ျပႆနာပါ။ တျခားလူေတြ အမ်ားအျပား က်မထက္ အပံုႀကီး ပုိဒုကၡေရာက္ေနၾကပါတယ္။
မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခုအေျခအေနမွာ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ နဝတကုိ ဘာလုပ္ေစခ်င္ပါသလဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မတုိ႔ဟာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈနဲ႔ပဲ စတင္ရမွာပါ။ ဒါမွ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ဘယ္လုိ ေျခလွမ္းေတြ လွမ္းၾကဖို႔ လိုမယ္ဆုိတာကို က်မတို႔ သိလာမွာေပါ့။ နဝတ အေနနဲ႔ကလည္း ဒီလို ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးလုိက္တဲ့ အခါက်မွ မိမိတို႔ ဘာကုိ စုိးရိမ္ တြန္႔ဆုတ္ ျဖစ္ေနရသလဲ ဆုိတာလည္း ေပၚလြင္လာမယ္ေလ။ ၾကည့္ပါဦးရွင္- ဥပမာ က်မ မုိက္ကယ္လ္ကို လက္ထပ္ခဲ့တာကိုပဲ အေၾကာင္းကိစၥႀကီး တရပ္ အျဖစ္ ျမင္ေနတာပါပဲ။ နဝတက ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း နားလည္ပံုမရဘူး။
မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ လူမ်ဳိးစုအဖြဲ႔ အစည္းေတြက ဒီမုိကေရစီ ထြန္းကားျဖစ္ထြန္းေရး ကိစၥမွာ စိတ္အားထက္သန္မႈ ရွိၾကတယ္လုိ႔ ထင္သလား။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ မူအားျဖင့္ သူတုိ႔က ဒီမိုကေရစီကုိ ယံုၾကည္ ထက္သန္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ နားလည္ရမွာကလည္း လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ သာလွ်င္ သူတို႔ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို အာမခံခ်က္ ေပးႏုိင္မယ္ ဆိုတာပဲေလ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ သူတုိ႔လည္း ဒုကၡေတြ ခံစားေနရတာကုိ က်မ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ အခုလို ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာကုိ က်မနားလည္ႏုိင္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီေရးကုိ “လူထုတရပ္လံုး” အႀကီးအက်ယ္ အားေပး ေထာက္ခံမႈရွိတာကုိ က်မ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြဟာ ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ အႏွစ္ (၃ဝ) ေလာက္ ေနခဲ့ၾကရၿပီးေနာက္ (လူေတြရဲ႕ စိတ္ေတြ) ေျပာင္းလဲ လာဖုိ႔ဆိုတာ အခ်ိန္ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ ဉာဏ္ရည္ အလြန္ေကာင္းတဲ့ လူမ်ိဳးေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ရပိုင္ခြင္႔ေတြ အတြက္ေတာ့ လႈပ္ရွားသင့္သေလာက္ မလႈပ္ရွားဘူး လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ကို အလြယ္တကူေတာ့ လွည့္ပတ္အရူးလုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအေနနဲ႔ မိမိတို႔ ကုိယ္ကုိ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ ကုိးစားမႈ ပိုမိုရွိလာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကရပါဦးမယ္၊ ဒီအပိုင္းမွာ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ အားေပးေထာက္ခံမႈက အေထာက္အကူျပဳႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
က်မဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် ျပည္သူေတြ အေၾကာင္းကုိပဲ စဥ္းစား ေနမိတယ္။ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ထဲက က်မရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ အေၾကာင္းလည္း ပါတာေပါ့။ ဒီမိုကေရစီကိုလိုခ်င္၊ ရခ်င္တယ္ ဆိုရင္ လူေတြဟာ ညီညြတ္ေနရပါ့မယ္။ က်မ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကို စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္က ေက်ာင္းသားေလးတခ်ိဳ႔ နယ္စပ္ဘက္ကုိ ေရာက္သြားၾကတယ္။ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္ၿပီး ေလးစားထုိက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦး (ေက်ာင္းသားမဟုတ္ဘူး)က လက္နက္ကုိင္ လမ္းစဥ္ကို အေလးထားပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လက္နက္ကုိင္ လမ္းစဥ္သည္သာလွ်င္ စစ္အုပ္စုကုိ ဆန္႔က်င္ဖုိ႔ တခုတည္းေသာ လမ္းစဥ္ျဖစ္တယ္လို႔ ခံယူၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ရႈေဒါင့္ေတြ ေတာ္ေတာ္ စံုၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ဟာ (ရည္မွန္းခ်က္အေပၚမွာ) ဆက္လက္ညီညြတ္ ေနရမယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုထိ က်မဟာ ေက်ာင္းသားေလးေတြကုိ ပစ္ပယ္မထားပါဘူး။ က်မတို႔ဟာ အျခားသူေတြ လုပ္ေဆာင္တဲ့ နည္းနာလမ္းစဥ္ေတြကို အေလာတႀကီး ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်တာမ်ဳိး မလုပ္အပ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး က်မတုိ႔ဟာ တကယ့္ကုိပဲ သတၱိရွိေနၾကရပါ့မယ္။
သက္ေတာ္(၅ဝ) ၀န္းက်င္ရွိတဲ့ သံဃာေတာ္တပါးက က်မကို အၾကံဥာဏ္ (၂) ခ်က္ ေပးဖူးပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိလိုခ်င္ရင္ ဒုကၡခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔ ျပင္ဆင္ထားရမယ္၊ ေျဖာင့္မွန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးလမ္းစဥ္ကို လိုခ်င္ရင္ အဆဲခံႏုိင္ဘို႔ ျပင္ဆင္ထားရမယ္လို႔ အမိန္႔ရွိဖူးပါတယ္။ ဒီဦးပဥၨင္းနဲ႔ သံဃာေတာ္ ခပ္မ်ားမ်ားကပဲ ဒီကာလအတြင္းမွာ အင္မတန္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ အၾကံဉာဏ္ေကာင္းေတြ က်မကို ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္တဲ့ သာသနာေရးပုဂၢိဳလ္ႀကီး ျဖစ္ေပမယ့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ အမွန္တကယ္ နားလည္တဲ့ သူပါ။
(ဆက္ရန္)ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ နဝတ နဲ႔ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ၊ နဝတနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားၾကား ေဆြးေႏြးပြဲေပါ့ရွင္။ “ပုဂၢိဳလ္စဲြ ကိုးကြယ္မႈ အသစ္တမ်ိဳး” ထပ္ျဖစ္ထြန္းလာတာကို က်မ မေတြ႔ခ်င္ပါဘူး။ က်မတုိ႔ဒီမွာ ဒီမိုကေရစီကုိ တည္ေထာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ က်မတုိ႔ဟာ လူပုဂၢိဳလ္ေတြအေပၚ အေျခမတည္ၾကဘဲ ခုိင္မာတဲ့ အေျခခံမူမ်ားေပၚမွာပဲ အေျချပဳၾကဖုိ႔ လုိအပ္ပါမယ္။ အာရွတခြင္လံုးမွာ ပုဂၢိဳလ္အေလးေပးတဲ့ ပံုစံေတြကုိပဲ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါကို က်မတို႔ ေျပာင္းလဲပစ္သင့္ပါၿပီ။ ပုထုဇဥ္သေဘာမို႔ လူေတြက က်မကုိ ဂရုတစုိက္ ရွိေနၾကမွာပဲ၊ က်မကို နက္ျဖန္ ျပန္လႊတ္လုိက္ေပမယ့္ နဝတ ကသာ တကယ္လုိအပ္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို မလုပ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဘာမွ (တုိင္းျပည္အတြက္) သိပ္ အေထာက္အကူျဖစ္လာမွာ သိပ္ထူးျခားလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ က်မကို သူတုိ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ျပဳလုပ္ခ်က္ေတြဟာ သူတုိ႔နဲ႔ က်မရဲ႕ ကိစၥသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုကိစၥဟာ လူႏွစ္ဦးၾကားမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ရုိးရုိးကိစၥေလး မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခခံတရပ္အေနနဲ႔ လုိအပ္ေနတာကေတာ့ အမ်ိဳးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ စိတ္ဓာတ္ရွိဖုိ႔ - ေစတနာရွိဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ သူတုိ႔ကို စကားေျပာလုိေၾကာင္း အျမဲပဲ ကမ္းလွမ္းခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ျပႆနာအတြက္ တခုတည္းေသာ အေျဖဟာ “ေတြ႔ဆံု စကားေျပာျခင္း”ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မကေတာ့ အခ်ိန္မေရြး အဆင္သင့္ပါပဲ။ သူတုိ႔က စိတ္ထက္သန္ပံု မရပါဘူး။ အဲဒါ ဘယ္လုိေၾကာင့္မွန္းဆိုတာ က်မ နားမလည္ႏိုင္ပါဘူး။ က်မကေတာ့ အခ်က္ မေပးခ်င္ပါဘူး။ အကယ္၍ သူ (ဒု-ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခင္ညြန္႔) က ေဆြးေႏြးမယ္ဆုိရင္ သူ႔အေနနဲ႔ အခ်က္ေပးလုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ သူကုိယ္တုိင္ လာမယ္ ဆိုရင္လည္း လာလုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တဘက္မွာလည္း ေဆြးေႏြးပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်မတုိ႔မရဲ႕ အျမင္ေတြဟာ တူၾကသင့္တာေပါ့။ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာထဲမွာ လူမ်ိဳးစုေတြနဲ႔ ျပဳလုပ္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆာင္းပါးတခု ပါလာပါတယ္။ ေဆာင္းပါးထဲမွာ အေလးအနက္ျပဳၿပီး ေဖာ္ျပထားတာကေတာ့ “ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးျခင္းသည္သာ အေကာင္းဆံုး အေျဖပါပဲ” တဲ့။ အဲဒီအဆိုကို က်မကလည္း လုိက္ေျပာလိုပါတယ္ရွင္။ ဒါေပမယ့္ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးတယ္ဆုိတာ စကား အေခ်အတင္ ေျပာပြဲ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊ သေဘာမတူတာေတြ၊ ျငင္းခံုတာေတြ ရွိမွာပဲ။ ေဆြးေႏြးပဲြ ဆုိတာမွာက (စကားရည္လုပြဲလို) ရႈံးသူႏိုင္သူရယ္လုိ႔ မရွိပါဘူး။ မ်က္ႏွာပ်က္စရာ၊ မ်က္ႏွာ နာစရာ ဆုိလုိ႔လည္း မရိွပါဘူး။ ဒီေဆာင္ရြက္မႈရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က တုိင္းျပည္အတြက္ အေကာင္းဆံုး ေျဖရွင္းခ်က္ ေပၚလာေအာင္ ရွာၾကံဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ နဝတ ရဲ႕ ေျပာဆိုခ်က္အရေတာ့ ၁၉၉၂/၉၃ ကာလမွာ သူတို႔က ခင္ဗ်ားနဲ႔ စကားေျပာဆိုဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတာေတြကို ခင္ဗ်ားက ပယ္ခ်ခဲ့တယ္လို သိရပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မနဲ႔ ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးဖုိ႔ သူတုိ႔ မလုပ္ၾကပါဘူး။ က်မ - ႏုိင္ငံက ထြက္သြားဖို႔နဲ႔ ပတ္သက္တာေတြကုိပဲ သူတို႔ ေျပာခ်င္ၾကတာပါ။ အဲဒါကိုပဲ ဂ်ပန္ေတြကုိ သူတုိ႔ ေျပာျပလုိက္တာ ျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီကာလမွာ က်မမိသားစုကုိလည္း က်မဆီ လာလည္ခြင့္ ေပးခဲ့ပါတယ္။ က်မအေပၚ ဆက္ဆံေရးလည္း ေကာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ တိတိက်က် ဘာရယ္လို႔ မေျပာဆုိဘဲနဲ႔ က်မ- ႏုိင္ငံက ထြက္ခြာသြားဖုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ညိွွႏႈိင္းလုိတ့ဲအေၾကာင္း အရိပ္အျမြက္ ျပခဲ့ၾကပါတယ္္။ က်မ မိသားစု က်မဆီ လာလည္ဖုိ႔ ကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်မ ကနဦးပုိင္းမွာ ကန္႔ကြက္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တျခား အက်ဥ္းသား ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကုိ လႊတ္ေပးေတာ့မွ က်မ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး က်မအေနနဲ႔ မိုက္ကယ္ (ခင္ပြန္းသည္)ကုိ လာခြင့္ ေပးလုိက္တ့ဲနည္းနဲ႔ က်မက နဝတနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ ေဆြးေႏြးဖုိ႔ အဆင္သင့္ရွိတယ္ ဆုိတာကုိ တဘက္တလမ္းက ျပလုိက္ပါတယ္။
သူတို႔အေနနဲ႔ နားလည္ထားသင့္တာက “ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမႈ ရွိတာဟာ အားနည္းခ်က္ မဟုတ္သလုိ တင္းမာေၾကာင္း ျပတာဟာလည္း အင္အားရွိတ့ဲသေဘာ မဟုတ္” ဆုိတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး က်မအေပၚ လုိက္ေလ်ာမႈေတြ ျပဳေနလို႔ က်မရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ေျပာင္းလဲလာမယ္လို႔ေတာ့ နဝတ အေနနဲ႔ မေမွ်ာ္လင့္ေစခ်င္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ က်မအေပၚ ဒီလို လိုက္ေလ်ာလာမႈေတြကုိ က်မအေနနဲ႔ အေလးမေပးပါဘူး။ က်မကို လႊတ္ေပးဖုိ႔ အခ်ိန္ နီးကပ္လာတယ္၊ ေဝးကြာေသးတယ္ ဆုိတာက အေၾကာင္းကိစၥရပ္ မဟုတ္ပါဘူး။
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇန္နဝါရီလက သူတုိ႔ က်မကို အေၾကာင္းၾကားစာ ေပးလာပါတယ္။ က်မကုိ ထိန္းသိမ္းထားတာကို ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ အထိ တိုးျမွင့္လုိက္ၿပီ တ့ဲ။ ရွင္တုိ႔ ဒီလုိလုပ္လို႔ မရဘူးလို႔ က်မ ေျပာလုိက္ပါတယ္။ သူတုိ႔က က်မကုိ ဝုိင္းရွင္းျပပါတယ္။ ဗဟုိေကာ္မတီ (က်မတခါမွ်မၾကားဖူးပါ) ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အရ က်မကုိ ပထမ ဖမ္းဆီးတဲ့ ကာလဟာ ထိန္းသိမ္းထားဖုိ႔ အမိန္႔က်ျခင္း ကာလထဲမွာ မပါဝင္ဘူးလုိ႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္တခါ သူတုိ႔အဆိုအရ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔အေနနဲ႔ က်မကုိ ဒီလို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ဥပေဒကုိ သံုးႏွစ္အထိ တိုးႏိုင္ခြင့္ ရွိေၾကာင္း (ေနာက္ပိုင္းတြင္ ငါးႏွစ္အထိတိုးႏုိင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း) ေျပာျပၾကပါတယ္။ တည္ဆဲ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ဥပေဒ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားအရ ဒီလို က်င့္သံုး ေဆာင္ရြက္လို႔ မရေၾကာင္းကုိ က်မကို တာဝန္ယူ ထိန္းသိမ္းရတဲ့ ဗိုလ္မွဴးႀကီးသန္းထြန္းကုိ ေျပာျပလုိက္ပါတယ္။ မူလကတည္းက ေသေသခ်ာခ်ာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖာ္ျပထားခဲ့ရင္ က်မကို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ ကာလဟာ စတင္ ဖမ္းဆီးတဲ့ ေန႔ရက္ကစၿပီး ေရတြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မကုိ အခုလုိ လွည့္ပတ္ (လိမ္လည္) ေျပာဆုိေနရတာကုိက သူ႔အတြက္ အေတာ္ ပင္ပမ္းရွာမွာပဲ။
မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ဒီေတာ့ နဝတ ဟာ ခင္ဗ်ား ျပည္ပထြက္သြားဖို႔ ဖိအားေပး ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ေပါ့။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မ ျပည္ပကုိ ထြက္သြားဖုိ႔ သူတုိ႔ ဖိအားေပး စုိင္းျပင္းၾကပံုေတြကေတာ့ – ကုိယ့္သိကၡာကုိ ကုိယ္ေလးစားတဲ့ ဘယ္အစုိးရမ်ဳိးမဆုိ မေဆာင္ရြက္သင့္တဲ့ နည္းလမ္းမ်ဳိးေတြကိုေတာင္မွ သံုးခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ေလ- ဒါေတြထားလုိက္ပါေတာ့။ ဒါက သူတုိ႔နဲ႔ က်မၾကားက ျပႆနာပါ။ တျခားလူေတြ အမ်ားအျပား က်မထက္ အပံုႀကီး ပုိဒုကၡေရာက္ေနၾကပါတယ္။
မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ ခုအေျခအေနမွာ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ နဝတကုိ ဘာလုပ္ေစခ်င္ပါသလဲ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ က်မတုိ႔ဟာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈနဲ႔ပဲ စတင္ရမွာပါ။ ဒါမွ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ဘယ္လုိ ေျခလွမ္းေတြ လွမ္းၾကဖို႔ လိုမယ္ဆုိတာကို က်မတို႔ သိလာမွာေပါ့။ နဝတ အေနနဲ႔ကလည္း ဒီလို ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးလုိက္တဲ့ အခါက်မွ မိမိတို႔ ဘာကုိ စုိးရိမ္ တြန္႔ဆုတ္ ျဖစ္ေနရသလဲ ဆုိတာလည္း ေပၚလြင္လာမယ္ေလ။ ၾကည့္ပါဦးရွင္- ဥပမာ က်မ မုိက္ကယ္လ္ကို လက္ထပ္ခဲ့တာကိုပဲ အေၾကာင္းကိစၥႀကီး တရပ္ အျဖစ္ ျမင္ေနတာပါပဲ။ နဝတက ျမန္မာ အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း နားလည္ပံုမရဘူး။
မစၥတာရစ္ခ်ဒ္ဆန္။ ။ လူမ်ဳိးစုအဖြဲ႔ အစည္းေတြက ဒီမုိကေရစီ ထြန္းကားျဖစ္ထြန္းေရး ကိစၥမွာ စိတ္အားထက္သန္မႈ ရွိၾကတယ္လုိ႔ ထင္သလား။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ ။ မူအားျဖင့္ သူတုိ႔က ဒီမိုကေရစီကုိ ယံုၾကည္ ထက္သန္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ နားလည္ရမွာကလည္း လြတ္လပ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ သာလွ်င္ သူတို႔ရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို အာမခံခ်က္ ေပးႏုိင္မယ္ ဆိုတာပဲေလ။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ သူတုိ႔လည္း ဒုကၡေတြ ခံစားေနရတာကုိ က်မ နားလည္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ အခုလို ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာကုိ က်မနားလည္ႏုိင္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီေရးကုိ “လူထုတရပ္လံုး” အႀကီးအက်ယ္ အားေပး ေထာက္ခံမႈရွိတာကုိ က်မ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြဟာ ေၾကာက္ရြံ႔ေနၾကပါတယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ အႏွစ္ (၃ဝ) ေလာက္ ေနခဲ့ၾကရၿပီးေနာက္ (လူေတြရဲ႕ စိတ္ေတြ) ေျပာင္းလဲ လာဖုိ႔ဆိုတာ အခ်ိန္ေတာ့ လိုပါလိမ့္မယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ ဉာဏ္ရည္ အလြန္ေကာင္းတဲ့ လူမ်ိဳးေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ရပိုင္ခြင္႔ေတြ အတြက္ေတာ့ လႈပ္ရွားသင့္သေလာက္ မလႈပ္ရွားဘူး လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ကို အလြယ္တကူေတာ့ လွည့္ပတ္အရူးလုပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအေနနဲ႔ မိမိတို႔ ကုိယ္ကုိ မိမိတို႔ ယံုၾကည္ ကုိးစားမႈ ပိုမိုရွိလာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းၾကရပါဦးမယ္၊ ဒီအပိုင္းမွာ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ အားေပးေထာက္ခံမႈက အေထာက္အကူျပဳႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
က်မဟာ ေန႔စဥ္နဲ႔ အမွ် ျပည္သူေတြ အေၾကာင္းကုိပဲ စဥ္းစား ေနမိတယ္။ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ ထဲက က်မရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြ အေၾကာင္းလည္း ပါတာေပါ့။ ဒီမိုကေရစီကိုလိုခ်င္၊ ရခ်င္တယ္ ဆိုရင္ လူေတြဟာ ညီညြတ္ေနရပါ့မယ္။ က်မ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကို စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္က ေက်ာင္းသားေလးတခ်ိဳ႔ နယ္စပ္ဘက္ကုိ ေရာက္သြားၾကတယ္။ အသက္အရြယ္ ႀကီးရင့္ၿပီး ေလးစားထုိက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဦး (ေက်ာင္းသားမဟုတ္ဘူး)က လက္နက္ကုိင္ လမ္းစဥ္ကို အေလးထားပါတယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ လက္နက္ကုိင္ လမ္းစဥ္သည္သာလွ်င္ စစ္အုပ္စုကုိ ဆန္႔က်င္ဖုိ႔ တခုတည္းေသာ လမ္းစဥ္ျဖစ္တယ္လို႔ ခံယူၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ရႈေဒါင့္ေတြ ေတာ္ေတာ္ စံုၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဓိက လိုအပ္ခ်က္ဟာ (ရည္မွန္းခ်က္အေပၚမွာ) ဆက္လက္ညီညြတ္ ေနရမယ့္ အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုထိ က်မဟာ ေက်ာင္းသားေလးေတြကုိ ပစ္ပယ္မထားပါဘူး။ က်မတို႔ဟာ အျခားသူေတြ လုပ္ေဆာင္တဲ့ နည္းနာလမ္းစဥ္ေတြကို အေလာတႀကီး ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်တာမ်ဳိး မလုပ္အပ္ပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး က်မတုိ႔ဟာ တကယ့္ကုိပဲ သတၱိရွိေနၾကရပါ့မယ္။
သက္ေတာ္(၅ဝ) ၀န္းက်င္ရွိတဲ့ သံဃာေတာ္တပါးက က်မကို အၾကံဥာဏ္ (၂) ခ်က္ ေပးဖူးပါတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိလိုခ်င္ရင္ ဒုကၡခံႏုိင္ရည္ရွိဖုိ႔ ျပင္ဆင္ထားရမယ္၊ ေျဖာင့္မွန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးလမ္းစဥ္ကို လိုခ်င္ရင္ အဆဲခံႏုိင္ဘို႔ ျပင္ဆင္ထားရမယ္လို႔ အမိန္႔ရွိဖူးပါတယ္။ ဒီဦးပဥၨင္းနဲ႔ သံဃာေတာ္ ခပ္မ်ားမ်ားကပဲ ဒီကာလအတြင္းမွာ အင္မတန္ အံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ အၾကံဉာဏ္ေကာင္းေတြ က်မကို ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္တဲ့ သာသနာေရးပုဂၢိဳလ္ႀကီး ျဖစ္ေပမယ့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ အမွန္တကယ္ နားလည္တဲ့ သူပါ။
( ဘာသာျပန္သူ - တာရာေ၀ယံ )
Comments