ဦး၀င္းတင္
ႏို၀င္ဘာ ၅၊ ၂၀၀၈
(အက်ဥ္းေထာင္တြင္း ေရးသားခဲ့ေသာ ကဗ်ာ)
ေနျပင္းလွ်င္ ျပင္း ႏွင္းမႈန္လည္း မႈန္
ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ အုိက္လုိအုိက္
ခုိက္ခုိက္တုန္ ခ်မ္းလုိခ်မ္း။
အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္း
အလင္းမဝင္ ေလမဝင္
ေနမျမင္ လမျမင္
လူမျမင္ သူမျမင္မွာ
ထုိင္လွ်င္ထုိင္ မထုိင္လွ်င္ေငး။
အိပ္လွ်င္အိပ္ မအိပ္လွ်င္ေတြး။
သတင္းေမးဖုိ႔ ေဝးေရာ
သီခ်င္းကေလးမွ မဆုိရ။
စာဖတ္ဖို႔ ေဝးေရာ
ကဗ်ာေလးမွ မစပ္ရ။
တရားေဟာဖုိ႔ ေဝးေရာ
စကားေလးမွ မေျပာရ။
အေဟာသိကံ သံသရာ
ငါ့ကမာၻ႕ ပိစိေကြး
အခန္းက်ဥ္းကေလး ပတ္ေလွ်ာက္လုိက္
သံတံခါးဝ ရပ္လုိက္
တမတ္တပ္တပ္ တေနကုန္။
မေန႔ကလည္း တေနကုန္
ဒီေန႔လည္း တေနကုန္ျပန္
နက္ျဖန္လည္း ကုန္အုန္းမယ္။
ကုန္ ကုန္ ကုန္
ကုန္ခ်င္သေလာက္ ကုန္စမ္း။
တရက္ ကုန္မလား၊ တသက္ ကုန္မလား။
တလ ကုန္မလား၊ တဘဝ ကုန္မလား။
တႏွစ္ ကုန္မလား၊
တေခတ္ ကုန္မလား။
အားမေလွ်ာ့ဘူး၊ မေပ်ာ့ဘူး။
ေပျဖစ္ေတာ့ခံမယ္၊ တူျဖစ္ေတာ့ ႏွံမယ္။
အမွန္တရား တုိ႔ဘက္မွာရွိတယ္။
ျပည္သူအမ်ား တုိ႔ဘက္မွာရွိတယ္။
ကာလယႏၱရား တုိ႔ဘက္မွာရွိတယ္။
ရွင္ေတာ္ဘုရား တုိ႔ဘက္မွာရွိတယ္။
သိၾကရဲ႕လား … ဟား ဟား ဟား ဟား။
တိရိစာၦန္႐ုံက က်ားလုိ
ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ တလြန္႔လြန္႔နဲ႔
က်ားၫြန္႔တုံးေတြ ထင္ေနသလား။
မွားလုိက္တဲ့အျမင္
ဟားတုိက္လို႔ ရယ္ခ်င္စရာ။
မွတ္ထားေဟ့။
အဝါေပၚမွာ အနက္စင္း
မပ်က္မယြင္း ကြက္ကြက္ကြင္း။
အရွင္းသား မလဲြသေ႐ြ႕
အထင္းသား စဲြသေ႐ြ႕
က်ားရဲဟာ က်ားရဲ။
ငါလဲ အဲဒီလုိပဲကြ ေဟ့။ ။
Comments