လဲေနသူကို ထူ၊ အားနည္းသူကို အားေပးဖို႕
ေမာင္ရစ္
ဒီဇင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၀၈
မိုးမခ ၀ိုင္းေတာ္သားေတြကိုေတာ့ စာမူေတာင္းထားပါရဲ႔။ ၂၀၀၈ ကေန ၂၀၀၉ အကူး ဘာေလးေတြမ်ား ေရးခ်င္ ေျပာခ်င္ပါလိမ့္ ဆိုျပီးေတာ့။ ကိုယ္တိုင္လည္း ေရးရဦးမွာပါပဲ။
၂၀၀၈ နာဂစ္အလြန္မွာ ျပည္ပေစတနာ့၀န္ထမ္းကူညီသူေတြထဲက တခ်ဳိ႔ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးတာက - စစ္တပ္က ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြကို တစစီျဖစ္ေအာင္ ရိုက္ခ်ဳိးပစ္လိုက္တာပဲ တဲ့။ နာဂစ္ အပ်က္အစီးပုံ၊ အေလာင္းပုံေအာက္က ကုန္းရုန္းထလာရတဲ့ ျပည္သူေတြမွာ သူတို႔ အသက္ကေလး ျပန္ေမြးရဖို႔အေရး စစ္အာဏာပိုင္ေတြေအာက္မွာ ေအာက္က်ဳိ႔၀ပ္တြားေနလိုက္ရတာ … တဲ့။ ငါတို႔မွာလည္း မင္းတို႔ျပည္သူေတြကို ကယ္ရဖို႔အေရး မင္းတို႔စစ္အာဏာရွင္ မ်က္ေစာင္းေအာက္မွာ မ်က္ေမႊးေတာင္ ေမာ္မၾကည့္ရဲဘဲ ၀င္ ကယ္ေနရပါ သတဲ့။
ျပီးေတာ့ နာဂစ္ေဘးသင့္ ျပည္သူေတြနဲ႔ အစိုးရ ယႏၱရားကို ကယ္တင္ ထူေထာင္ဖို႔ထက္ သူတို႔ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳဖို႔အေရးနဲ႔ အာဏာလက္မလြတ္ေရးက အဓိကျဖစ္ေနေတာ့ ေန႔ခ်င္းညခ်င္းပဲ နာဂစ္မုန္တိုင္းရဲ႔ ျမန္မာျပည္သူ အေလာင္းပုံအေပၚမွာ ၂၀၀၈ စစ္အစုိးရ အေျခခံဥပေဒ အလံကို စိုက္ထူလိုက္ေတာ့ အမိုက္တကာ မိုက္ထိပ္ေခါင္တင္ေတြ ဆိုတာ ပိုျပီး ထင္ရွားခဲ့တာေပါ့။
ဒါ့အျပင္ အမ်ဳိးသားေရးတက္ၾကြသူေတြ၊ ရဲရင့္သူေတြကို ၂၀၀၈ ေအာက္တိုဘာက စတင္ျပီး ျပင္းထန္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္ေတြ ခ်မွတ္ျပီး အေရးယူ၊ တရားဥပေဒေၾကာင္းအရ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္သူ ေရွ႔ေနေတြကိုပါ ရန္ရွာ၊ ေထာင္ခ်။ ဒါ့အျပင္ ျပင္ပက မိသားစုေတြ လက္လွမ္းမမီတဲ့ အေ၀းက အစြန္အဖ်ားေထာင္ေတြကိုပါ ပိ္ု႔ပစ္ခဲ့ပါတယ္။
ႏိုင္ငံတကာရဲ႔ ဖိအားနဲ႔ ေတာင္းဆိုမႈေတြကို သူတို႔က ဖီဆန္ျပီး ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ တိုးျမွင့္ခဲ့လို႔ ကုလသမဂၢရဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး လမ္းေၾကာင္းေတြေတာင္ ရပ္ဆိုင္းကုန္ရျပီ ျဖစ္ပါတယ္။ သံဃာေတာ္တပါးကေတာ့ ကုလအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ကို ျမန္မာျပည္ကို သြား ေတာင္းဆိုေစခ်င္ပါသတဲ့။ သြားလည္း မထူးပါဘူးလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ အဲဒါကို ထင္ရွားေစခ်င္လို႔ သူ႔ကို သြားေစခ်င္တာတဲ့။ ဒါမွ လုံျခဳံေရးေကာင္စီကို ျမန္မာစစ္အစုိးရကို အေရးယူေပးဖုိ႔ ထပ္မံ ေတာင္းဆိုႏိုင္မွာ တဲ့။
အဲဒါကို ျမန္မာအေရး ကၽြမ္းက်င္သူ မိတ္ေဆြေတြကို ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတို႔က လုံျခဳံေရး ေကာင္စီတင္ေတာ့လည္း ဟိုဖက္က စစ္အာဏာရွင္မိတ္ေဆြ ဗီတိုပါ၀ါရွင္ေတြက ပယ္ခ်မွာပါပဲ တဲ့။ သို႔ေသာ္ လုံျခဳံေရးေကာင္စီမွာ “ျမန္မာအေရးလမ္းဆုံး” ကို အစကတည္းက မတင္လာႏိုင္ေအာင္ ထို ဗီတိုေတြက ကုလအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ၾကီး မသြားေအာင္ ၾကိဳတင္ ကာဆီးထားပုံ ရတယ္ လို႔ သူတို႔က ေျပာပါတယ္။
သြားလည္း မထူး၊ မသြားလည္း မထူးတဲ့အတူ ဘာေတြ လုပ္ၾကရမွာလဲ လို႔ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို ေမး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တခ်ဳိ႔က ဒီစစ္အစိုးရနဲ႔ လက္တြဲၾကဖို႔အေရး ဗ်ဳိ႔ဟစ္လာၾကတာကလည္း တေမွာင့္ ျဖစ္လာပါတယ္။
သူတို႔က “အင္ဂိတ္” လုပ္ၾကပါစုိ႔ … တဲ့။
၂၀၀၈ တႏွစ္တည္းရဲ႔ မွတ္တမ္းေတြနဲ႔တင္ ျမန္မာျပည္ စစ္အစုိးရကို လက္ဖ်ားခါေနရခ်ိန္မွာမွ သူတို႔က (တခ်ဳိ႔က) စစ္အစုိးရနဲ႔ အင္ဂိတ္ (Engage) လုပ္မယ္ဆိုလာေတာ့ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈတို႔ခင္ဗ်ာ ဒီေခတ္ၾကီးထဲ ေတာ္ေတာ္ ေခတ္မစားေတာ့ပါကလားလို႔ သတၱဳခ်ရေတာ့ မလို ျဖစ္လာပါတယ္။ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈတို႔ဟာ ျမန္မာျပည္က အဖိႏွိပ္ခံ မ်က္ႏွာမြဲမ်ားနဲ႔ တတန္းစားတည္း ျဖစ္ျပီး သူတို႔ေတြ ေက်ာခိုင္းျခင္း ခံလိုက္ရပါလား လို႔ ေတြးမိပါေတာ့တယ္။
မျဖစ္ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္ကုိ ဒီမိုကေရစီဇာတ္သြင္းၾကရာ၀ယ္ အာဏာရွင္ျခဳံေစာင္ထဲ တိုး၀င္ျပီးမွ “တိုးတိုးတိ္တ္တိတ္” ဒီမိုကေရစီေဆး တိုက္ေကၽြးၾကေရးကို ျပည္တြင္း ျပည္ပက တခ်ဳိ႔တေလက လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းျပီး ေျပာလာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
မီးေတာင္မွ လာေအာင္ လုပ္မေပးႏိုင္တဲ့ အာဏာရွင္ကို အေမွာင္ထဲ ျခဳံေစာင္ေအာက္ (အာဏာရွင္လက္ပါးေစတို႔ရဲ႔ အေရကို ျခဳံျပီး) ဒီမိုကေရစီေဆး သြားတိုက္ၾကမယ္ဆိုေတာ့ အေပါက္နဲ႔ အလမ္း တည့္ၾကပါ့မလားလို႔ ဆင္ေျခေလး ထုတ္မိပါတယ္။ ပါးစပ္ေပါက္ထဲမ၀င္ဘဲ အေပါက္တလြဲ မ်က္စိထဲ ခပ္မိလို႔ မ်က္ခမ္းေတြစပ္လွခ်ည္ရဲ႔လို႔ ခပ္ထုတ္ခံၾကရမွျဖင့္ေပါ့ေနာ္။
“အင္ဂိတ္” ဆက္လုပ္ၾကရမွာက အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြကို ျဖစ္ပါတယ္။ အာဏာ၊ ပါ၀ါ၊ ေငြေၾကး ဥစၥာကို မက္လို႔ ဒါနဲ႔ ျပစားျပီး သူတို႔ကို ဒီမိုကေရစီဇာတ္ သြင္းစရာကို မလိုတဲ့ အမွန္အကန္ ျပည္သူေတြ မိဘေတြ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြပါ ခင္ဗ်ာ။ သူတို႔က အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈကို အရိုးအရွင္းအတိုင္းေလးပဲ လိုခ်င္တာပါ။
ႏွစ္စဥ္ လစဥ္တိုင္းမွာ သူတို႔ဆုံးရႈံးခဲ့ရတဲ့ သားသမီး မိဘေတြကို ရည္စူး ဆြမ္းသြတ္ရင္းနဲ႔ ၾကံ့ၾကံ့ခံေနတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ အပတ္စဥ္ ရွိစုမဲစုကို လမး္စရိတ္လုပ္၊ ေထာင္၀င္စာ ထုတ္ပိုးျပီး မတရာအက်ဥ္းက်ေနတဲ့ သားခ်င္းေတြအတြက္ အံခဲထားတဲ့ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းေတြ၊ ရပ္နီး ရပ္ေ၀းေတြမွာ မိဘ သားသမီးေတြနဲ႔ ခြဲခြာျပီး မင္းေဘး မင္းဒဏ္သင့္လို႔ ေရွာင္တိမ္းေျပးလႊားေနရတဲ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ အဖိႏွိပ္ခံေတြကို အခုလို အခ်ိန္မ်ဳိးမွာ ပိုလို႔ ဆထက္ ထမ္းပိုးတိုးလို႔ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဖက္ဖက္က ပိုျပီး “အင္ဂိတ္” လုပ္ၾကဖို႔ မလိုေပဘူးလားဗ်ာ။
ကိုယ့္အိမ္ ကိုယ့္ယာကို မီးကေလး ေရကေလးေတာင္မွ တဆိတ္ မွန္မွန္လာေအာင္ မလုပ္ေပးႏိုင္ဘဲ အစိုးရမင္း တက္လုပ္ေနသူေတြကို “အင္ဂိတ္” လုပ္ၾကမယ့္အစား အဖိႏွိပ္ခံ အပယ္ခံ ေက်ာခိုင္း ေမ့ပစ္ျခင္းခံထားရတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ၊ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ သပိတ္ေမွာက္ သံဃာေတာ္ေတြ၊ မိဘ သားခ်င္းေတြ၊ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြကို ပြဲၾကည့္ပရိသတ္ျပည္သူလူထုၾကီးက အာဏာရွင္မ်က္ေစာင္းကို ဖီဆန္ျပီး ၀ိုင္း၀န္း အားေပး လက္တြဲ ရပ္တည္ၾကေရးကို အရွိန္ျမွင့္ၾကဖို႔ တဆိတ္ကေလးမ်ား မလိုၾကဘူးလားလို႔ ပညာရွိၾကီးမ်ားကို ေရႊနားေတာ္သြင္းလိုက္ခ်င္ပါရဲ႔။
“လဲေနသူကို ထူေပးပါ။ အားနည္းသူကို အားေပးပါ။ ျပိဳင္တူတြန္းလ်င္ ေရြ႔ႏိုင္ပါသည္ …” ဆိုတာ မူလတန္းဖတ္စာမွာကတည္းက သင္ခဲ့ရတာပါ။ “လူမိုက္ဆိုလ်င္ ေရွာင္ေသြလြဲလို႔ မမွီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန …” ဆိုတာကလည္း ငယ္ငယ္ကပဲ သင္ခဲ့ရတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ မူလတန္းစာေလာက္ေတာ့ ေသစာ ရွင္စာေလး ျဖစ္ျဖစ္ ေက်ခဲ့ၾကမယ္ ထင္ပါရဲ႔ …။ ။
Comments
မူလတန္းစာကို မေက်ခဲ့ၾကလို႔လား .....
ေမ႔ေနလို႔လားမွမသိတာ .....
ဒါမွမဟုတ္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ျပည္သူလူထုအတြက္ တိုင္းျပည္အတြက္ဆိုၿပီး အသံေကာင္းဟစ္ လူတတ္ႀကီးလုပ္ကာ ..... ကိုယ့္ကိုယ္က်ိဳးစီးပြါးကို
တည္ေဆာက္ခ်င္လို႔ဘဲေနမွာပါ .....
သူတို႔အစားရွက္မိပါရဲ႕ .........
ကိုေမာင္ရစ္ေရ ...... သူတို႔ ရွက္တတ္ရင္ရင္ ရွက္ေလာက္ပါရဲ႕ ..... ဒါေပမဲ့ .... အသိတရားမရွိတာကခက္တယ္ .