ဆူရွီသမားလိပ္တဲ့ ကဗ်ာ
သစ္ေကာင္းအိမ္
မတ္ ၄၊ ၂၀၀၉
ျမက္ကေလးေတြ တပင္ခ်င္းစီက
ပေရရီျမက္ခင္းၾကီး ျဖစ္ခဲ့တာ
အဲဒါ ငါဘာသာငါ ေလ်ွာက္ေျပာေနတာ
ရွင့္သတင္း နားေထာင္ဖို႔
ေရဒီယုိထဲ ဓာတ္ခဲထည့္ရမယ္
အရပ္ထဲ ထမိန္လွည့္ေပါင္ေနရတယ္ … ကိုကိုေရ
ခင္ဗ်ားေရးတာေတြကို
လူေတြ နားမလည္ဘူး
(အင္းပါ …)
ေခြးကေလးေတြကိုပဲ ႏို႔ေပးစုိ႔လိုက္ေတာ့မယ္
ၾကဳံလို႔ ေျပာျပတာပါ
မေ၀းေတာ့တဲ့ တလံမွာ
၂၀၁၀ ဇာတ္ခုံေတာ္ၾကီးေတာင္
ရုံတင္ျဖစ္ေတာ့မယ္ ထင္တယ္ေနာ္
၀ယ္တုိင္း ရမယ္ဆုိ
ငါ့အေမကို ငါျပန္၀ယ္မယ္
ေလထန္ကုန္း ညေနခင္းေတြကို
ငါ ျပန္၀ယ္မယ္
ထုံေထာင္းက
ေဒးမူရဲ႕ ေက်ာက္စားပြဲေလးကို
ငါ ျပန္၀ယ္မယ္
ကုိယ့္မိသားစုေလးကုိလည္း
ကုိယ္ ျပန္၀ယ္မွာေပါ့
ၾကိမ္ဒဏ္ေတြ ျပီးမွ
ေနာက္ေက်ာကုိ
လက္ခုပ္သံေတြ ေရာက္လာတတ္စျမဲ
ငါ့ေသြး ငါ
မေထမဲ့ျမင္ လ်ွာနဲ႔လ်က္
ခ်ဳိျမိန္လွေခ်ရဲ႕
ျပီးပါျပီ … လို႔
ဘယ္သူေတြ စာတန္းထုိးထိုး
အရုိးတြန္သံေတြ မဆုံးဘူး
ကုိယ့္လူတို႔
(၃ မတ္လ ၂၀၀၉)
Comments