တရားႏွင့္ ဓား
မိုးခ်ဳိသင္း
ေမ ၂၃၊ ၂၀၀၉
အခုတေလာ စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနတာပါ။ ကိုယ္႔ဘေလာ႔မွာ ေခါင္းစည္းတင္ထားတဲ႔ “တရားႏွင္႔ဓား၊ အားႏွစ္အားတြင္၊ တရားကိုခ်စ္၊ ဓားကိုပစ္အံ႔၊ စစ္ကို ငါတို႔ မုန္းပါသည္” ဆိုတဲ႔စာသားကို ေတာ္ေတာ္ဘ၀င္မက်၊ သံသယ ျဖစ္ေနမိတာပါ။
တရား ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဓားကိုေတာ႔ ပစ္လို႔ မရဘူးထင္တယ္လို႔ မိတ္ေဆြတေယာက္က ေျပာဖူးတာကိုလည္း သတိရေနတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ စိတ္လဲ မရႊင္တာမို႔ စာေရးဖို႔ အေတာ္ တြန္႔ဆုတ္ေနမိပါတယ္။
ဒါနဲ႔ အေဖ႔ ကဗ်ာေလးေတြ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ဖတ္ရင္း ဒီကဗ်ာတပုဒ္ကို ဂ်ပန္က မိုးေသာက္ၾကယ္ ဘေလာ႔မွာ ျပန္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အေဖ႔လက္ေရးမူနဲ႔ တင္ထားတာပါ။ စိတ္အေတာ္ႏူးညံ႔ၿပီး ျငိမ္းျငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းသာ ေနခ်င္တဲ႔ ကဗ်ာဆရာကို ဘယ္လို အျဖစ္အပ်က္ေတြက ဒီလိုကဗ်ာမ်ိဳး ေရးဖို႔ တြန္းအားေပးလိုက္သလဲ လို႔ စဥ္းစားမိတာ အၾကာႀကီး။
ရင္ထဲက ခံစားရလြန္းတဲ႔ စိတ္ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကို ဒီကဗ်ာနဲ႔ ဖြင္႔ထုတ္လိုက္ပုံရပါတယ္။ အခုလဲ ကိုယ္႔စိတ္ထဲ မြန္းၾကပ္ေနတာမို႔ ဒီကဗ်ာေလးကို ကိုယ္႔မွတ္တမ္းမွာ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည္႔ၾကပါအုံး။
ေတာ္လွန္ေရး တပ္သား
တင္မိုး
က်ဳပ္တို႔လိုခ်င္တာက
ဗုန္းေတြဗ် ဗုန္းေတြ
စကားလုံးေတြ မဟုတ္ဘူး။
အေတြေ၀ဆန္တဲ႔
အေစခံေတြ မလိုခ်င္ဘူး။
အေျခမွန္ အေနမွန္
အေျဖမွန္နဲ႔
မေတြေ၀တဲ႔ ဥာဏ္နဲ႔
ျပတ္သားတဲ႔ အေသခံတပ္သားေတြကို လိုခ်င္တယ္။
အခ်ိန္ ဆြဲဖို႔
ထမိန္ လဲေနတဲ႔
လူလိမ္ငနဲေတြကို
ခပ္မိုက္မိုက္နဲ႔ အျပတ္တိုက္မွ ျဖစ္မယ္။
က်ဳပ္ကေတာ႔
အေပၚယံ ျဖတ္စားလပ္စား မႀကိဳက္တဲ႔
ေတာ္လွန္ေရး တပ္သားမိုက္ပဲ။
စကားမရွဳပ္ မတရား မလုပ္ေပမဲ႔
ဓားကိုေတာ႔ ဆုပ္ထားရဦးမွာပဲဗ်။ ။
(၂၃၊ ၈၊ ၂၀၀၁)
အေဖ ခ်စ္တဲ႔ ေတာ္လွန္ေရး တပ္သားေတြကို ကိုယ္လဲ ခ်စ္ခင္ေနမိပါတယ္။
Comments