ရယ္လုိက္ရတာ ဖတ္ဖတ္ေမာ
ဇာနည္၀င္း
ၾသဂုတ္ ၃၀၊ ၂၀၀၉
ဇာနည္၀င္း
ၾသဂုတ္ ၃၀၊ ၂၀၀၉
အေတြ႔အႀကဳံရိွတ့ဲရဲ
ျဖစ္ရပ္ တခုမွာေတာ့ ရဲေတြက မူးယစ္ေဆး ရွာဖုိ႔ အိမ္တအိမ္ကုိ ၀င္တယ္။ ရဲလာတာကုိ ေတြ႔ေတာ့ ေဆး ရိွတ့ဲသူက သူ႔ မူးယစ္ေဆးထုပ္ေလးကုိ ဖြက္ဖုိ႔ ဟုိဟုိဒီဒီ လုိက္ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ဆုံး စိတ္အခ်ရဆုံး နည္းလမ္းတခုကုိ စဥ္းစားမိသြားေရာ။ ရဲ ေရာက္မလာခင္ လုံလုံၿခဳံၿခဳံ ဖြက္ထားလုိက္တယ္။ ဟဲဟဲ - ဒီရဲေတြ ငါ့ေဆးကုိ ရွာလုိ႔ မေတြ႔ႏုိင္ဘူးေပါ့ေလ။
ရဲေတြ သူ႔ေရွ႕ ေရာက္လာေတာ့ သူ႔ကုိ ေမးတယ္၊ ဘာျဖစ္တာလဲ ေပါ့၊ သူ႔လည္ပင္းမွာလည္း ပတ္တီး စည္းထားသလုိ၊ ကပ္ထားသလုိ၊ ဘာလုိလုိနဲ႔ ဆုိေတာ့။ သူ ျပန္ေျပာတာက “ဟုတ္တယ္၊ လည္ပင္း နာေန လုိ႔” တ့ဲ။ ေခါင္းကုိ ဟုိဘက္ ဒီဘက္ လွည့္မရလုိ႔ ေတာင့္ေတာင့္ႀကီး ျဖစ္ေနရွာတယ္ ဆုိပါစုိ႔။
ဒါနဲ႔ပဲ ဒီလူ႔ကုိ မသကၤာၾကဘူး။ ရဲတေယာက္က ဒီလူ႔ လည္ပင္းမွာ အုပ္ထား၊ ကပ္ထားတ့ဲ ကပ္ခြာကုိ အားမနာ ပါးမနာ ဆဲြခြာပစ္တယ္။ ဆဲြလုိက္ေတာ့ လည္ပင္း နာဟန္ေဆာင္ၿပီး ဖြက္ထားတ့ဲ ေဆးထုပ္ ထြက္က်လာပါေလေရာ။ အလိမ္ေပၚသြားၿပီ။
ရဲက ဘာေျပာလုိက္လဲ ဆုိေတာ့ “မင္း ငါ့ကုိ လိမ္လုိ႔ ဘယ္ရမလဲ၊ ဒါက လည္ပင္းမွာ ကပ္ရတာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါသိတာေပါ့၊ ဒါမ်ဳိးက ငါ့မိန္းမ လစဥ္သုံးတ့ဲပစၥည္း ကြ” တ့ဲ။
အင္း - အေတြ႔အႀကဳံရိွတ့ဲ ရဲနဲ႔ သြားတုိးေတာ့ ဆရာသမား လက္ထိတ္ ခတ္ခံလုိက္ရတယ္။
ေခါင္းမူးသူတေယာက္၊ ရွဴေဆး တေတာင့္
ေနာက္အမႈတခုကလည္း မူးယစ္ေဆး အမႈ။ အမ်ဳိးသမီး တေယာက္ကုိ ရဲစခန္း ဖမ္းလာၿပီး အခ်ဳပ္ထဲ မထည့္ခင္ ရွာေဖြေရး လုပ္တယ္။ ေဆး ေတြ႔ေရာဗ်ာ။ ရဲေမက သက္ေသခံပစၥည္းကုိ စားပဲြေပၚ ခဏ တင္ၿပီး တေနရာ ထြက္သြားတယ္။ (ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ေပါ့ေလ်ာ့တ့ဲ ရဲေမဗ်၊ သူ႔ေၾကာင့္ ဒီဇာတ္လမ္း ျဖစ္လာတာ)။ မူးယစ္ေဆးပုိင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးလည္း မ်က္ႏွာ မသာမယာနဲ႔ ဆုိပါေတာ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသမီး ေနာက္တေယာက္ကုိ ဖမ္းေခၚလာတယ္။ ထုိင္ခုိင္းတယ္။ ဒီေတာ့ အခန္းထဲမွာ ၂ေယာက္ ျဖစ္သြားတယ္။
ေနာက္ေရာက္လာတ့ဲသူက ေနမေကာင္းဘူး။ ဟန္ေဆာင္တာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ တကယ္ ေခါင္းမူးေနတာ။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ စားပဲြေပၚမွာ ရွဴေဆးေတာင့္တခု ေတြ႔တယ္။ အေတာ္ပဲ၊ ဒါ ရွဴလုိက္ရင္ေတာ့ ေခါင္းမူး ေခါင္းကုိက္ သက္သာၿပီေပါ့ေလ။
ဒါနဲ႔ ရွဴေဆးကုိ လွမ္းယူတယ္။ ေဘးက စိတ္ညစ္ေနတ့ဲ အမ်ဳိးသမီးက ကမန္းကတန္း တားပါေသးတယ္၊ တားလည္း မရဘူး၊ ေနာက္က်သြားၿပီ။ ေခါင္းမူးေနတ့ဲ ဟုိတေယာက္က ရွဴေဆးေတာင့္ကုိ ႏွာေခါင္း၀မွာ ေတ့ၿပီး အားပါးတရ ရွဴထည့္လုိက္တယ္။
ရွဴေဆး ဆုိတာမ်ဳိးက ေခါင္းမူးတ့ဲသူ ရွဴၿပီးရင္ မ်က္လုံး ေမွးစင္းသြားၿပီး သက္သာသြားတတ္တယ္။ သုိ႔ေပမယ့္ ဒီတေယာက္ကေတာ့ အဲသလုိ မဟုတ္ဘူး၊ သူ ရွဴၿပီးေတာ့ မ်က္လုံးေတြ ျပဴးထြက္ကုန္တယ္ ၿပီးေတာ့ “ဘာနံ႔ႀကီးလဲ၊ နံလုိက္တာ၊ ဘယ္ေကာင္မစုတ္ရဲ႕ u-q#b@*!xf$o&4+€? လဲ” စသျဖင့္ တေယာက္တည္း ပြက္ေလာ ရုိက္သြားပါေလေရာ။
စိတ္ညစ္ေနတ့ဲ အမ်ဳိးသမီးကလည္း သူ႔ကုိ တုိက္ရုိက္ ထိေတာ့ ဘယ္သည္းခံပါ့မလဲ၊ ျပန္ဆဲတာေပါ့ “f€&#-?q0o#b@*!x$f” ဒါနဲ႔ ရန္ျဖစ္ၾကတယ္။
ဇာတ္သိမ္းရရင္ ရဲေမေတြ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေျဖရွင္းရတယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ ဟုိအမ်ဳိးသမီးက မူးယစ္ေဆးကုိ အဲဒီ ရွဴေဆးေတာင့္ထဲမွာ ထည့္ၿပီး ဟုိဒင္း - - ဘာေခၚမလဲ လုံၿခဳံတ့ဲ တေနရာမွာ သူ ဖြက္ထားတာ လုိ႔ ဆုိတယ္။ ေခါင္းမူးတ့ဲသူေတာင္ “အလုိင္၀ါး” လုိ႔ ေအာ္ၿပီး မ်က္လုံး ျပဴးထြက္သြားပုံကုိ ၾကည့္ရင္ အနံ႔အသက္ အေတာ္ ဆုိးမယ္လုိ႔ ပရိသတ္က ခန္႔မွန္းႏုိင္တယ္။ ဒါကုိ အားပါးတရ ရွဴလုိက္မိလုိ႔ ေခါင္းမူးတ့ဲ ဟုိတေယာက္ ဒုကၡ ေရာက္သြားရရွာတာ။
ထုိင္းစကားကြ်မ္းတ့ဲ ျမန္မာျပည္သားမ်ား မွတ္သားဖြယ္
ျမန္မာျပည္သားတခ်ဳိ႕ ထုိင္းစကားကုိ ထုိင္းတေယာက္လုိ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ သိတ့ဲအတုိင္း အမ်ားစုက ဘာစာရြက္စာတမ္းမွ မရိွဘူး။ ဖမ္းၿပီး နယ္စပ္ကုိ ျပန္ပုိ႔ခံရတာမ်ဳိးက ရုိးေနၿပီ။
တေန႔ေတာ့ ထုိင္းစကား မြတ္ေနတ့ဲ ျမန္မာ အလုပ္သမား အဖမ္းခံရတယ္။ ရဲက သူ႔ကုိ အင္တာဗ်ဴးတယ္၊ ထုိင္းလား ျမန္မာလား မသဲကဲြေတာ့ ဗ်ဴးၿပီး စမ္းသပ္တာ။ ဟန္က်ေနတာပဲ။ သူက ထုိင္းတေယာက္လုိ ေျဖႏုိင္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ရဲက သူ႔ရဲ႕ ကုိယ္ေရး အခ်က္အလက္ေတြ ေမးတယ္၊ အေဖအေမ ဘယ္သူလဲ ဘာညာေပါ့။ အကုန္ ေျဖႏုိင္တယ္ ေလွ်ာေလွ်ာရွဴရွဴ။ ပါးစပ္ထဲ ေရာက္လာတ့ဲ နာမည္ေတြကုိ အေဖ အေမနာမည္ လုပ္ပစ္လုိက္တယ္။
သံသယႀကီးတ့ဲ ရဲက ဒီေမးခြန္းေတြပဲ ေနာက္တခါ ထပ္ေမးတယ္။ အဲဒီအခါမွ ကဲြေတာ့တာပဲ။ ဘယ္မွာေနလဲ၊ အသက္ ဘယ္ေလာက္လဲ ဆုိတာေတြကုိ အရင္လုိ တူေအာင္ ေျဖႏုိင္ေပမယ့္ အေဖ အေမ နာမည္ေတြကေတာ့ ပထမေျဖတာနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး။ အလိမ္ ေပၚပါေလေရာ။ ရဲက ဖမ္းၿပီေပါ့။
ေကာင္းလုိက္တ့ဲ စိတ္ကူး
အခု ေျပာမယ့္ အမႈမွာေတာ့ ဆုိင္ကယ္စီး လူတေယာက္ ပစၥည္း အလုခံရတယ္။ လုတ့ဲသူေတြက ဆုိင္ကယ္နဲ႔ ထြက္ေျပးတယ္။ ဆရာသမားက လုသြားတ့ဲသူေတြ ေနာက္ကုိ လုိက္တယ္၊ သူ႔ပစၥည္း ျပန္ရခ်င္လုိ႔။
လမ္းမွာ ရဲနဲ႔ေတြ႔တယ္၊ အရိွန္ မေလွ်ာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ ရဲေတြက အ့ံၾသတယ္၊ ဒီေကာင္ ဘာေၾကာင့္ အရိွန္ႀကီးႀကီး ေမာင္းရသလဲေပါ့။
အ့ံၾသတ့ဲ ရဲေတြကုိ သူက လက္ခလယ္ ေထာင္ျပလုိက္ပါေလေရာ၊ (မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါဦး) ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ရဲေတြ ရွဴးရွဴး ရွားရွား ျဖစ္ၿပီး သူ႔ေနာက္ လုိက္ၿပီေပါ့။
လက္မ ေထာင္ျပရင္ အုိေက ဆုိတ့ဲ အဓိပၸာယ္ ထြက္တယ္။ လက္ခလယ္ေထာင္ျပရင္ေတာ့ ရုိင္းရုိင္းစုိင္းစုိင္း ဆဲတ့ဲသေဘာ။ ဒါက ကမၻာသုံး ဘာသာစကား။ ယုိးဒယားမွာလည္း ဒါကုိ နားလည္တယ္။ အဂၤလိပ္ကားေတြမွာ ျမင္ဖူးထားတာကုိး။
သူ ေရွ႕က အရိွန္နဲ႔ေမာင္း၊ ရဲေတြက ေနာက္က ထပ္ခ်ပ္မကြာလုိက္၊ ေနာက္ဆုံး သူ႔ပစၥည္း လုတ့ဲသူေတြကုိ မီသြားတယ္။ ဒီလူေတြကုိ အဲဒီရဲေတြရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ဖမ္းလုိက္ပါေလေရာ။ ရဲေတြကုိေတာ့ ေနာက္မွ ေတာင္းပန္ရတယ္၊ ဆုိင္ကယ္ရပ္ၿပီး အကူအညီေတာင္းရင္ အဆင္ေျပခ်င္မွ ေျပမယ္၊ အခ်ိန္ၾကာရင္ လုတ့ဲသူေတြ လြတ္သြားႏုိင္တယ္ ဘာညာေပါ့ း)
ေကာင္းလုိက္တ့ဲ စိတ္ကူးဗ်ာ၊ မဟုတ္ဘူးလား။ ကဲ - ကုိယ့္လူတုိ႔၊ အေရးႀကဳံလုိ႔ ထုိင္းရဲေတြနဲ႔ ေတြ႔ရင္ အကူအညီေတာင္းဖုိ႔ လက္ခလယ္ ေထာင္ျပၾကပါစုိ႔။ ။
Comments