အရွက္မရွိတဲ့လက္
မိုးစဲေန
ၾသဂုတ္ ၂၇၊ ၂၀၀၉
နံနက္ခင္းရယ္ ...
ငါ့ တေတာလံုး ပြင့္ျပခဲ့တာေတာင္
မင္း ရီ(ရယ္)သံ တခ်က္ထဲနဲ႔
ေႂကြတယ္။
လက္တဘက္နဲ႔ တဘက္
တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုပ္နစ္ဖို႔
ရင္ဘတ္ ရင္ဘတ္ခ်င္း
လြတ္မထြက္တမ္း ေပြ႔ဖက္ဖို႔
ခ်စ္ခင္တတ္ဖို႔ပဲ လိုတာပါ။
အသက္ ဆက္ဖို႔
ေညာင္သီးေလး ရွာရင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ ျမားဒါဏ္သင့္ခဲ့တဲ့
တသက္တာ မနာက်င္ပဲ ရွိပါ့မလား
တခါမွ အျမတ္ မထြက္ခဲ့ဘူးလို႔
တခါမွ မရႈံးခဲ့ဘူးပါ
အရႈံး နဲ႔ အျမတ္ဟာ
ဘ၀မွာ ထုထည္ႀကီးတယ္ ဆိုရင္
က်ေနာ္တို႔ ညတာေတြ ရွည္ေရာ့မယ္။
ေသခ်ာတာကေတာ့
ခု ညထိ
က်ေနာ္ကမ္းခဲ့တဲ့ လက္အတြက္
က်ေနာ္ မရွက္ခဲ့ဘူး။
ၾသဂုတ္ ၂၅၊ ၂၀၀၉
Comments