Khaing Mar Kyaw Zaw - Burmese at the Borders 2


နယ္စပ္လမ္းက ဝမ္းတထြာ ၂
ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ
ေအာက္တိုဘာ ၂၉၊ ၂၀၀၉

      ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္က ျမဝတီၿမိဳ႔ေလးကို နံနက္ေဝလီေဝလင္းအခ်ိန္တိုင္း လႈပ္ႏႈိးေနသူ ေတြကေတာ့ မဲေဆာက္ၿမိဳ႔ကို ေစ်းေရာင္းထြက္ၾကမယ့္ ေစ်းသည္ေတြပါ။
      ေစ်းသည္တခ်ဳိ႔က မဲေဆာက္ၿမိဳ႔ကို  ထိုင္း-ျမန္မာခ်စ္ၾကည္ေရးတံတားေပၚကေန ဝင္ေရာက္ၾကၿပီး တခ်ဳိ႔ေစ်းသည္ ေတြက ေသာင္းရင္းျမစ္ကမ္းတေလွ်ာက္က ခိုးေပါက္ေတြကေန ဝင္ေရာက္ၾကပါတယ္။
      မဲေဆာက္ၿမိဳ႔ကို ခိုးေပါက္တခုကေန ဝင္ေရာက္ေနၾကသူေတြကေတာ့ ျမဝတီၿမိဳ႔စြန္က လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ေတြပါ။ တေန႔လုပ္မွာ တေန႔စားရတဲ့ သူတို႔ဟာ မဲေဆာက္ၿမိဳ႔စြန္က လယ္ကြင္းေတြရွိရာနဲ႔ အမိႈက္ပံုႀကီိးေတြရွိရာကို ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ေစ်းေရာင္းထြက္ၾကပါတယ္။
      မနက္ေစာေစာ ေစ်းေရာင္းထြက္ဖို႔အတြက္ ပစၥည္းေတြကို ညဦးထဲက သူတို႔ ထုပ္ပိုးျပင္ဆင္ထားၾကၿပီး မနက္လင္းတာနဲ႔ ခိုးေပါက္တခုဆီကို အေျပးအလႊားသြားၾကၿပီး  မဲေဆာက္ကမ္းကို သူတို႔ ကူးၾကပါတယ္။ ကံမေကာင္းအေၾကာင္း မလွတဲ့ ေန႔ေတြဆိုရင္ ခိုးေပါက္ေတြမွာ ပိတ္ေစာင့္ေနတဲ့ နယ္ျခားေစာင့္အဖြဲ႔ေတြ၊ ထိုင္းရဲေတြရဲ႔ အရိုက္အႏွက္ကိုလည္း သူတို႔ ခံၾကရပါတယ္။
      “က်မတို႔က တံတား ျဖတ္ခမေပးႏိုင္လို႔ ခိုးေပါက္ေတြကေန ကူးၾကတာ။ ေစ်းေရာင္းလို႔ ျမတ္တာက တေန႔စာ တေန႔ စားဖို႔ပဲရတာ။ အသြားအျပန္ တံတားျဖတ္ခံေပးရရင္ က်မတို႔ ဘာနဲ႔သြားစားမလဲ။ ခိုးကူးလို႔ မိသြားေတာ့ေတာ့လည္း သူမ်ား လုပ္သမွ် ခံရတာပဲ
          လို႔ ေစ်းသည္အမ်ဳိးတဦးက ေျပာပါတယ္။

          သူတို႔ကို ခိုးေပါက္ေတြကေနေစာင့္ၿပီး ေငြေတာင္းေနသူေတြလည္းရွိပါတယ္။
          “ခိုးေပါက္ေတြကေနေစာင့္ၿပီး စစ္ယူနီ ေဖာင္းႀကီးေတြနဲ႔ ေျပာင္ေျပာင္ႀကီးကို ေတာင္းတာ၊ မေပးလို႔လည္းမရဘူး။ ဗမာကတမ်ဳိး ထိုင္းကတမ်ဳိးနဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးႀကံဳရတယ္
          လို႔ ေစ်းသည္ အမ်ဳိးသမီးတဦးက ေျပာပါတယ္။
          လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ေတြဟာ စစ္ယူနီေဖာင္းဝတ္ေတြ၊ နယ္ျခားေစာင့္ေတြ၊  ထိုင္းရဲေတြကို အမ်ဳိးမ်ဳိးေရွာင္ကြင္း ေက်ာ္လႊားရတဲ့အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြကိုျမင္တာနဲ႔ လူဆုိး၊ သူခိုးလို႔ထင္တတ္ၾကတဲ့ ထိုင္းလူမ်ဳိးေတြရဲ႔ အႏၱရာယ္ကို လည္း သူတို႔ သတိထားရပါတယ္။
        “မဲေဆာက္ကမ္းေရာက္လို႔ အရမ္းေစာေနရင္လည္း လယ္ကြင္းေတြထဲ က်ေနာ္တို႔ မသြားရဲေသးဘူး။ နီးရာ သစ္ပင္ ေတြ၊ ၿခံဳပုတ္ေတြနားမွာ ခိုေနရတယ္။ ထိုင္းလယ္သမားေတြက ေသနတ္ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကို သူခိုးေတြ၊ လူဆိုးေတြထင္ၿပီး ပစ္မွာစိုးတယ္
          လို႔ လူငယ္တဦးက ေျပာပါတယ္။

          ကေလး၊ လူႀကီး၊ ေယာက်္ားမိန္းမ အသက္အရြယ္မ်ဳိးစံုပါတဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ေတြဟာ အတားအဆီးအမ်ဳိးမ်ဳိး အႏၱရာယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ျဖတ္သန္းေက်ာ္လြားၿပီး ဝမ္းေၾကာင္းေနၾကရတာပါ။
          သူတို႔ တႏိုင္တပိုင္ ထမ္းပိုးလာတဲ့ ေျမြေရခြံ အိတ္ ေတြ၊ ထန္းေခါက္ဖာေတြ၊ ယိုးဒယားဆြဲခ်င္းအေဟာင္းေတြထဲမွာ
      ေခါက္ျပန္ေပးနဲ႔ ယူလာတဲ့ ဆန္၊ ဆီ၊ ဆား။
      ဖက္စိမ္းေလးေတြနဲ႔ထုတ္ထားတဲ့ ျမန္မာရိုးရာ မုန္႔မ်ဳိးစံု။
      ထန္းညက္ခဲထုတ္၊ သၾကားထုတ္။ အခ်ဳိမႈန္႔။ ကြမ္းယာ၊ ေဆးလိပ္၊ အခ်ဥ္ထုတ္မ်ဳိးစံု။
      တိုင္းရင္းေဆးမ်ဳိးစံု။ ဘုရားရွစ္ခိုးအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ သီးခ်င္းစာအုပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ပါပါတယ္။ 
      ဒီပစၥည္းေတြကို ထမ္းပိုးၿပီး မဲေဆာက္ၿမိဳ႔စြန္က လယ္ကြင္းေတြမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ ျမန္မာေတြရွိရာ။ အမိႈက္ပံုႀကီးေတြမွာ ေနထိုင္ၾကတဲ့ ျမန္မာေတြရွိရာကို လယ္တခင္းၿပီးတခင္း၊ တဲတလံုးၿပီးတလံုး ေနာက္ဆံုး အမိႈက္ပံုႀကီးေတြမွာ ဂိတ္ဆံုးထားၿပီး သူတို႔ လွည့္လည္ေရာင္းၾကရတာပါ။ 
       “မိုးလင္းကေနမိုးခ်ဳပ္ ေျခတိုေအာင္ေရာင္းမွ တရက္ကို ဘတ္ ၅ဝ၊ ၆ဝ ရတာ။ ဟိုဘက္ကမ္း၊ ဒီဘက္ကမ္း ဟိုအဖြဲ႔ေပးရ။ ဒီအဖြဲ႔ေပးရတဲ့ေန႔ေတြဆို အေၾကြးေတာင္တင္ေသးတယ္။ ပစၥည္းေတြက ေခါက္ျပန္ေပး ယူေရာင္းရတာဆုိေတာ့ ေငြျပန္မေပးႏိုင္ရင္ ေနာက္ေန႔အတြက္ ပစၥည္းယူလုိ႔ မရေတာ့ဘူး
          လို႔ ေစ်းသည္ အမ်ဳိးသားတဦးက ေျပာပါတယ္။
          ဒီအေျခအေနေတြေၾကာင့္လည္း လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ဘဝကေန လယ္ကြင္းေတြရွိရာ။ အမိႈက္ပုံႀကီးေတြရွိရာကို ေရာက္သြားၾကသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႔လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ေတြကေတာ့ အသြားကုန္ အျပန္ကုန္ရေအာင္ အမိႈက္ ေကာက္သမားေတြ စုေဆာင္းထားတဲ့ ေကာ္ဗူး၊ ေကာ္ခြက္၊ ေၾကြပန္းကန္၊ေၾကြခြက္ေတြကို လက္သိပ္ထိုးဝယ္ယူၿပီး ျပန္္ေရာင္း ၾကပါတယ္။

        “ဒီပစၥည္းေတြကို အထပ္ထပ္ေဆးေၾကာၿပီး ျပန္ေရာင္းရင္ နည္းနည္းေတာ့ ကိုယ့္အတြက္က်န္တယ္။ အသြားကုန္ အျပန္ကုန္ရေအာင္ ဒီလိုပဲ ေရာင္းရဝယ္ရတာပဲ။ ဒီေလာက္လုပ္တာေတာင္မွ မိသားစုေတြ ထမင္းနပ္မမွန္ခ်င္ဘူး
          လို႔ ေစ်း သည္တဦးက ေျပာပါတယ္။
          တေနကုန္္ ေျခတိုေအာင္ေစ်းေရာင္းရတဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ေတြရဲ႔ ဝင္ေငြဟာ သူတို႔မိသားစုေတြ ေဝမွ်စား ေသာက္ၾကဖို႔ အတြြက္ျဖစ္သလို တခါတခါမွာ ထိုင္းရဲေတြ ေသာက္ဖို႔စားဖိုိ႔အတြက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ မနက္ေစာေေစာ ေစ်းေရာင္းထြက္တဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ေတြ မိုးစုန္းစုန္းခ်ဳပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ အိမ္ေတြရွိရာ ျပန္ေရာက္လာတတ္သလို တခါတခါ မွာလည္း မဲေဆာက္ အခ်ဳပ္ခန္းေတြထဲ ေရာက္သြားၾကပါတယ္။
          ထိုင္းရဲေတြ ဘယ္လိုပဲပဲဖမ္းဖမ္း၊ အခ်ဳပ္ခန္းေတြထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲၾကာၾကာ ျမဝတီၿမိဳ႔က လမ္းေလွ်ာက္ေစ်းသည္ ေတြကေတာ့ နံနက္္မိုးေသာက္တာနဲ႔ မဲေဆာက္ၿမိဳ႔ကို ေစ်းေရာင္း ထြက္ၾကဦးမွာပါ။ 
( အာရ္အက္ဖ္ေအ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္က ထုတ္လႊင့္ေသာ ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ၏ ေရျခားေျမျခား ျမန္မာမ်ား ပင္တိုင္ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ ကူးယူတင္ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အသံလႊင့္ေဆာင္းပါး မူပိုင္မွာ အာရ္အက္ဖ္ေအ ေရဒီယို ျဖစ္ပါသည္။ သရုပ္ေဖာ္ ဓာတ္ပုံမ်ားမွာ ခိုင္မာေက်ာ္ေဇာ ရိုက္ကူးထားေသာပုံမ်ားျဖစ္ျပီး ၎ခြင္ျ့ပဳခ်က္ျဖင့္ ဓာတ္ပုံမ်ားကို တင္ဆက္ပါသည္။ ျမန္မာစာဖတ္သူတို႔ ဖတ္ရႈႏိုင္ေစရန္ အသံလႊင့္ေဆာင္းပါးကို စာျဖင့္ ျပန္လည္ကူးယူ တင္ဆက္ပါသည္။ )

Comments