ေနစရာ
မိုးစဲေန
ဒီဇင္ဘာ ၁၂၊ ၂၀၀၉
ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္လိုက္တိုင္း
အုပ္ဖြဲ႔ပ်ံသြားတဲ့ ငွက္ေတြကို ေတြ႔ရတယ္
တခ်ိဳ႔က ခဲရာခဲဆစ္ပ်ံသန္း
ကိုယ့္အထင္သက္သက္လည္း ျဖစ္ႏူိင္
ဘ၀မွာ မိန္းမႏွစ္ေယာက္
တိတိက်က် သစၥာေဖါက္ခံရဘူးတဲ့.
သူ မစီးရက္လို႔ သူ႔ရဲေဘာ္ေတြကို
ခၽြတ္ေပးခဲ့တဲ့ ဖိနပ္နဲ႔ ပါးရိုက္ခံခဲ့ရတဲ့
သူ႔ တရားအတြက္ သူ ပစ္ေဖါက္ဖို႔ ယုယထားတဲ့
သူ႔ေသနတ္နဲ႔ သူ ျပန္အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့
သူပုန္ေျပးႀကီးတေယာက္ကေတာ့ ေျပာ
မင္းေျမႀကီးကို မနိမ့္ေစနဲ႔ တဲ့ ။
က်ေနာ့္ေျမႀကီးကေတာ့ အစထဲက မျမင့္တာပါ ရဲေဘာ္ႀကီးရဲ့
စိုက္လိုတဲ့လွံေတြလဲ စိုက္ပါေစေတာ့
ပ်ံက်ေတြ အုပ္ဖြဲ႔ရာအရပ္ကို က်ေနာ္ ျပန္လာဦးမယ္။
မ်က္ရည္သုတ္မဲ့ ရင္ခြင္ေလးကို ေမွ်ာ္လင့္မိဦးမယ္။
က်ေနာ့္သမၼာက်မ္းစာအုပ္နဲ႔ က်ေနာ
အခ်ိဳ႔အခိ႔်ဳေသာ သူေတြကို ေက်းဇူးတင္ဦးမယ္။
အေမရယ္ … ဟိုး ဆည္းဆာမွာ ငန္းေတြ အုပ္ဖြဲ႔ပ်ံလာတိုင္း
သား ေနစရာ မရွိခဲ့ဘူး။ ။
(ႏို၀င္ဘာ ၂၅၊ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္)
Comments