မစ္ရွီဂန္မွ ေပးေသာစာ - ၃
ေအာင္ေ၀း
ဧၿပီ ၂၄၊ ၂၀၁၀
မိတ္ေဆြႀကီး ကုိေဒါင္း -
က်န္းခ့ံသာလုိ႔ မာပါစ။ ဒီတပတ္မွာေတာ့ ျပည္ပေရာက္ေနတဲ့ စာေရးဆရာ ကဗ်ာဆရာေတြ ဘယ္လို စာေရးေနၾကတယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာျပပါ့မယ္။
ကိုေဒါင္းလည္း သိပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ တုန္းကေတာ့ ကြ်န္တာ္တို႔က Professional Writers ေတြလို႔ ေခၚရမွာေပါ့၊ မိသားစု စားဝတ္ေနေရး အတြက္ စာေရးလို႔ရတဲ့ စာမူခနဲ႔ပဲ ရပ္တည္ခဲ့ၾကတာကလား။
ခု ျပည္ပမွာေတာ့ ဒီလို မရေတာ့ဘူး ကိုေဒါင္းရဲ႕။ ျပည္ပမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စာေရးၿပီး ရပ္တည္လို႔ မရဘူး။ ဒီမွာ ျမန္မာစာေပနဲ႔ ရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ ျမန္မာစာေပ အသိုင္းအဝိုင္း မရွိဘူး။ ျပည္ပမွာကလည္း ျမန္မာ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာရယ္လို႔ လက္ခ်ဳိးေရလို႔ ရပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ဆရာဂ်မ္း (ဦးတင္မိုး)က ကြယ္လြန္သြားပါၿပီ။
ဒီမွာက အသက္ရွင္ ရပ္တည္ဖို႔အတြက္ အျခား ကိုယ္နဲ႔ သင့္ေတာ္ရာ အလုပ္ေတြ လုပ္ၾကရတာပါ။ စားဝတ္ေနေရး၊ အသက္ရွင္ ရပ္တည္ေရး ဖူရံု လံုရံုပဲ ဆိုပါေတာ့။ ဝမ္းေရးကေတာ့ မခက္ဘူးလို႔ ေျပာရမွာေပါ့။
ဥမၼာဒႏၱီ ပ်ဳိ႕ထဲမွာ “ျပည္ထဲေရးႏွင့္ ဝမ္းေရးတို႔ထက္ လြမ္းေရးခက္ခဲ့၏” လို႔ ဦးရႊန္း ဖြဲ႕ခဲ့သလို အခု ခက္ေနတာက ျပည္ထဲေရးနဲ႔လြမ္းေရး။ အမိေျမက ဒီမိုကေရစီ အေရးေတာ္ပံု အၿပီး မသတ္ေသးဘူး။ ေအာင္ပြဲ မခံေသးဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တဖြဖြ ေတာင္းဆို တိုက္တြန္းေနတဲ့ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး၊ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ ျမတ္ေရး ေတြ႔ဆံုေဆြေႏြးေရးဆိုတာ နအဖ စစ္အုပ္စုေၾကာင့္ ခက္ခဲ ၾကန္႔ၾကာေနရတုန္းပဲ။ ဒီအခက္အခဲက ျပည္ပ ေရာက္ေနတဲ့ စာေပသမားေတြကိုလည္း ေစ့ေဆာ္ ရိုက္ခတ္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြႀကီး ကိုေဒါင္း ျပည္ထဲေရး ခက္ေနမွေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ အိမ္လြမ္း စိတၱဇမွာလည္း အခက္အခဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတာေပါ့။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေအဝမ္းဆရာၫွာရဲ႕ ျပည္ေတာ္ဝင္ သီခ်င္းကို ဆိုႏိုင္ၾကပါမလဲ။ ဘယ္ခါမ်ားမွ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ဆရာ ဦးတင္မုိးရဲ႕ 'ေအာင္စည္ေဆာ္ေလာ့' ျပည္ေတာ္၀င္ခန္း ေရာက္ေခ်ၿပီ ဆုိတ့ဲ ကဗ်ာကုိ ရြတ္ဆုိရပါ့မလဲ။ အခက္အခဲ အတားအဆီးေတြ ရွိေနတယ္။
ဒီအခက္အခဲေတြကပဲ အေဝး ေရာက္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို စာေတြေရးျဖစ္ဖို႔ အဓိက တြန္းအားေပး ေမာင္းႏွင္ေနတာပါ။ ျပည္ပမွာေတာ့ အမ်ားအားျဖင့္ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာဝက္ဘ္ဆိုက္ေတြ ဘေလာ့ေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စာေရးၾကရတာပါ။ တခ်ဳိ႕လည္း ေရဒီယိုေတြမွာ အသံလႊင့္ေဆာင္းပါး ေရးသူဖတ္သူေတြ ေရးၾကဖတ္ၾကရတာေပါ့။
ျပည္ပေရာက္လာေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးခြင့္ ေျပာခြင့္ ရလာတာကေတာ့ အမွန္ပဲကိုေဒါင္း။ ဒီမွာ စာေပစစစ္ေရး မရွိဘူးေလ။ ဒီမွာ နအဖ စစ္အုပ္စုရဲ႕ အၿငိအျငင္ကို အခံခ်င္တဲ့ မခံႏိုင္တဲ့ ထုတ္ေဝသူေတြ အယ္ဒီတာေတြ မရွိပါဘူး။ ဒီမွာ ျပည္ပမွာ စာေပ အႏုပညာ လြတ္လပ္ခြင့္ အျပည့္ ရွိတယ္ ဆိုတာ ယံုလိုက္ပါ ကုိေဒါင္း။
ဒါေပမဲ့ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ ေနာက္မွာ တာဝန္ယူမႈ ဆိုတာက ကပ္ပါလာတာကိုေတာ့ ေမ့ေလ်ာ့ထားလို႔ မျဖစ္ဘူး။ လြတ္လပ္မႈနဲ႔ တာဝန္ယူမႈဟာ အၿမဲဒြန္တဲြ ဆက္စပ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေရးတဲ့ စာေတြအတြက္ တာဝန္ယူၾကရပါမယ္။
တာဝန္မယူႏိုင္ဘဲနဲ႔ စာေပလြတ္လပ္ခြင့္ကို အလြဲသံုးစား လုပ္လို႔ မရဘူး။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အေဝးေရာက္ မင္းမ်ားမွာလည္း စာေပ လြတ္လပ္ခြင့္ကို စည္းထဲေဘာင္ထဲကပဲ မွန္မွန္ကန္ကန္ အသံုးခ်ၾကရတာပါပဲ။
လြတ္လပ္မႈဆိုတာလည္း ေဘာင္ရွိတာပဲ။ အကန္႔အသတ္ ရွိတာပဲ။ ဘယ္ေနရာမွာမွ ပကတိ လြတ္လပ္မႈ Absolute Freedom ဆိုတာေတာ့ မရွိႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား။ လြတ္လပ္မႈ ဆိုတာ လြတ္လပ္မႈအတြက္ ရင္းႏွီး ေပးဆပ္ရတာေတြ တာဝန္ယူရတာေတြ ရွိစၿမဲပါ။
ဒီေတာ့ ျပည္ပေရာက္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စာေတြကို အၾကမ္းဖ်င္း သံုးသပ္ရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကြ်န္္ေတာ္တို႔ အေဝးေရာက္ စာေတြဟာ စည္းလြတ္ဝါးလြတ္နဲ႔ တာဝန္မဲ့ ေျပာဆို ေရးသားေနတာေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလို စည္းလြတ္ ဝါးလြတ္ တာဝန္မဲ့ ေျပာခြင့္ေရးခြင့္ လံုးဝမရွိပါဘူး။ ေရးသူဘက္က ေစတနာမွန္၊ ခံစားမႈမွန္ၿပီး ထက္သန္တဲ့ တိုင္ျပည္ခ်စ္စိတ္ အိမ္လြမ္းစိတ္ေတြနဲ႔ အႏုပညာရသေျမာက္ေအာင္ ဖန္တီးေရးဖြဲ႕ႏိုင္မွပဲ ဒါကို စာေပ လက္ရာ တစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ရမွာပဲ ကိုေဒါင္း။
တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့ဗ်ာ။ ျပည္တြင္းမွာတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ စာေပစိစစ္ေရးက ေရွ႕က ပိတ္ခံေနေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးခြင့္မရခဲ့ဘူး။ ျပည္သူ႔ဘဝကို ပြင့္ပြင့္ လင္းလင္း ေဖာ္ထုတ္လို႔ မရခဲ့ဘူး။ ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သြယ္ဝိုက္ ေရးၾကရတယ္။ လွည့္ပတ္ၿပီး လွ်ိဳ႕လွ်ဳိ႕ ဝွက္ဝွက္ ေရးၾကရတယ္။ အဓိပၸာယ္ ဝွက္ၿပီး လြတ္ေအာင္ ေရးၾကရတယ္။ ကိုယ္ေရးတဲ့စာေလး စာဖတ္ပရိသတ္လက္ထဲ ေရာက္ေအာင္ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတဲ့ တယ့္ အတားအဆီးႀကီးကို နည္းမ်ဳိးစံု သံုးၿပီး ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကရတာပါပဲ။
ေအာင္ျမင္ လြန္ေျမာက္ခဲ့တာေတြလည္းရွိ ဆံုးရွံး က်ဆံုးခဲ့တာေတြလည္းရွိ ျပည္တြင္းက စာနယ္ဇင္းေလာက ကေတာ့ နအဖ အစိုးရ အလိုက် ျဖစ္ေနရတာေပါ့။
ဒီမွာေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ စာေပစိစစ္ေရးမွ မရွိဘဲဟာကိုး။
ဒီေနရာမွာ စကားႀကံဳလို႔ မင္းကိုႏိုင္ရဲ႕ “ေနာက္ၾကည့္မွန္” ဝတၱဳစာအုပ္ထဲ ေရးထားတာေလး ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဝတၱဳထဲမွာ ရွစ္ေလးလံုး အႀကိဳ ေက်ာင္းသားေတြ အစိုးရ ဆန္႔က်င္ေရး လွ်ိ႕ဝွက္စာေစာင္ လုပ္ၾကေတာ့ ဇာတ္ေကာင္ တဦးျဖစ္တဲ့ သူရ ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားက ဇာတ္လိုက္ ေဖေသာင္းကို ေျပာတဲ့စကား။
“ကဗ်ာလည္း ေရးေလကြာ ေျဗာင္က်က် ေရးကြာ၊ ေရႊေက်ာင္းက ေဖေသာင္း ဆိုၿပီး ကေလာင္နာမည္တပ္” တဲ့။ ဒီစာေၾကာင္းေလး ကြ်န္ေတာ္ မင္နီနဲ႔ မ်ဥ္းတားထားတယ္။
ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာစာေပဟာ ေျဗာင္က်က် ေရးရမယ္ ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ ေထာက္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ အႏုပညာေတာ့ ေျမာက္ရမယ္။ ဒါကိုမေမ့နဲ႔။
အားလံုးကိုသတိရလ်က္--
ေအာင္ေဝး
၁/၁၁/၁၀
(RFA ေခၚ လြတ္လပ္သည့္ အာရွအသံ www.rfa.org/burmese က ထုတ္လႊင့္ခ့ဲသည့္ အသံလႊင့္ ေဆာင္းပါးကုိ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ကဗ်ာဆရာေအာင္ေ၀းသည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ မစ္ရွီဂန္ျပည္နယ္တြင္ ေရာက္ရိွေနသည္။)
Comments