အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ေမးခြန္းမ်ား
မိုးမခ
ဧျပီ ၁၇၊ ၂၀၁၀
ပါတီရွင္သန္ေရးမွသည္ ဒီမိုကေရစီရွင္သန္ေရးသို႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၏အေရြ႔
သၾကၤန္တြင္း အခ်ိန္ရသေလာက္မွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္သူ ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္နဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ ေမးခြန္းေတြ ေမးျဖစ္တယ္။ ပါတီရဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ၊ ရပ္တည္မႈေတြနဲ႔ ဆရာေျပာခဲ့တဲ့ ခြင္ ၄ ခြင္၊ ေထာက္ ၄ ေထာက္ထဲက ပါတီတြင္း တည္ေဆာက္ေရးအလားအလာကို ေျပာျဖစ္ပါတယ္။
ေမလဆန္းဖို႔ မေျပာနဲ႔ဦး၊ ဧျပီလေတာင္ မကုန္ေသးခင္၊ သၾကၤန္ကာလတြင္းမွာေတာင္ အင္န္အယ္ဒီနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အျပင္ကရႈျမင္သုံးသပ္ပုံ မ်ဳိးစုံၾကားေနရခ်ိန္မွာ - ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ထက္ ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္က ေလွ်ာက်သြားတဲ့ အင္န္အယ္ဒီ၊ ႏိုင္ငံေရး ဆက္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အင္န္အယ္ဒီ၊ ျပိဳကြဲေတာ့မယ္ အင္န္အယ္ဒီလို႔ တံဆိပ္ကပ္၊ ကင္ပြန္းမ်ဳိးစုံ တပ္လာၾကတာကိုေတြ႔ရတဲ့အေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာက မိုးမခကို ျပန္လည္ေထာက္ျပရာမွာ နံမည္ေပး၊ ကင္ပြန္းမ်ဳိးစုံတပ္ခံရတာဟာ အင္န္အယ္ဒီပါတီအတြက္ အထူးအဆန္းမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ယခင္က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံထားရစဥ္ကတည္းက အင္န္အယ္ဒီကို အမ်ားက ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့ၾကတာက - “ပါတီရွင္သန္ေရးကိုသာ ဦးစားေပးရပ္တည္တဲ့ ပါတီ” ဆိုတာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒ့ါအျပင္ “စစ္အစုိးရရဲ့ အျငိဳအျငင္ကို မခံႏိုင္တဲ့ ပါတီ” တခုလို႔လည္း ေျပာၾကေသးတဲ့အေၾကာင္း၊ ယခုလို မတ္လ ၂၉ မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဦးေဆာင္တဲ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကို လက္မခံႏိုင္ဘူး၊ အဲသည္ဥပေဒအရ ထပ္မံမွတ္ပုံတင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ တခဲနက္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ျပန္ေတာ့လည္း ေနာက္ထပ္ အခုလိုမ်ဳိး တံဆိပ္ေပါင္းစုံ၊ ကင္ပြန္းအမည္စုံ ေပးၾကျပန္လို႔ အသစ္အဆန္း မျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္လည္ ေျပာၾကားပါတယ္။
ဆရာက ပါတီရဲ့ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကို ျပန္လည္ သုံးသပ္ျပရာမွာ -
“ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ အရင္တုံးက အေျခအေနကို ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဟုတ္လား၊ စစ္အုပ္စုနဲ႔ ထိပ္တိုက္မရင္ဆိုင္ဘူး၊ အာခံတာမ်ဳိးေတြ၊ ဆန္႔က်င္တာမ်ဳိးေတြကို ထုတ္ေဖာ္မျပသခ်င္ဘူး။ စစ္အစိုးရရဲ့ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွာပဲ ျငိမ္ျငိမ္ပဲ ေနခ်င္တယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီသေဘာမ်ဳိးကို ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ကာလမွာ က်င့္သုံးခဲ့တယ္။ ၁၉၉၅ မွာ ေဒၚစု ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္က ျပန္လြတ္လာခ်ိန္အတြင္းမွာေတာ့ ပါတီဟာ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျပန္ျဖစ္လာတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ၂၀၀၀ ကေန ၂၀၀၂ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္ျပန္က်ခ်ိန္မွာ ပါတီမွာ ျပန္ျပီးေတာ့ ပါတီရွင္သန္ေရးတို႔၊ စစ္အစုိးရနဲ႔ ျပသနာမျဖစ္ေစေရးတို႔က အသံျပန္က်ယ္လာတယ္။ ၂၀၀၃ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းျပီးေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ပါတီရဲ့ ရည္တည္ခ်က္ဟာ ထိုအတိုင္းပဲ ပါတီရွင္သန္ေရးက အေရးၾကီးတယ္၊ အစုိးရနဲ႔ ျပသနာမျဖစ္ေစနဲ႔တို႔က အဓိကျဖစ္ေနခဲ့တာကို ေတြ႔ရတယ္” လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
အဲသည္မွာ ဆရာဦး၀င္းတင္ကို ေမးမိတဲ့ ေမးခြန္းက အဲသည္လိုမ်ဳိး ကန္႔သတ္တဲ့ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ပါတီက ေခါင္းေဆာင္မႈေပးေနခ်ိန္မွာ ပါတီ၀င္ေတြ၊ တက္ၾကြတဲ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးေတြ၊ လူငယ္ေတြဟာ အဲသည္ခ်မွတ္ထားတဲ့အတိုင္း မေနခဲ့ၾကဘူး။ သူတို႔နည္း သူတို႔ဟန္နဲ႔ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရးမွာ တက္တက္ၾကြၾကြ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတယ္။ လႈပ္ရွားခဲ့ၾကလို႔ သူတို႔တေတြကို စစ္အစုိးရက အေရးယူတာအျပင္ကို ပါတီကလည္း အေရးယူခဲ့တာေတြ ရွိတယ္မဟုတ္လား ဆိုတဲ့ အခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။
“ဟုတ္တယ္။ ပါတီက အေရးယူတဲ့ေနရာမွာ ပါတီရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္၊ လမ္းညႊန္ခ်က္၊ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြ ေဖာက္ဖ်က္လို႔၊ နားမေထာင္လို႔ ဆိုျပီးေတာ့ ပါတီကေန ဖယ္ရွားတဲ့အထိ အေရးယူတာမ်ဳိးေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္က ျပန္လြတ္လာတိုင္းမွာ အဲသည္လိုမ်ဳိး အေရးယူခံရသူေတြကို ျပန္ျပီးေတာ့ ေခၚတယ္၊ တြဲေခၚတယ္။ ေဆြးေႏြးညိွႏႈိင္း ျပန္လည္တည္ေဆာက္တာေတြ လုပ္ေလ့ရွိတယ္။ ပါတီထဲမွာ ဘယ္လိုျဖစ္ေနသလဲဆိုေတာ့ - ပါတီရဲ့ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္ေတြကိုယ္တိုင္အျပင္၊ တိုင္းကေနစလို႔ ျမိဳ႔နယ္ ေက်းလက္အထိ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ပါတီ၀င္ေတြဟာ ပါတီစကားနားမေထာင္လို႔ ဆိုျပီး ဖယ္ရွားခံရတာေတြ၊ အေရးယူခံရတာေတြ ရွိတယ္။ တခ်ဳိ႔ဆိုရင္ အေရးယူပုံက ပါတီရုံးခန္းကို မလာရဘူးဆိုတာမ်ဳိး အထိေတာင္ ရွိတယ္။ ဥပမာ - ထင္ရွားတဲ့သူေတြ ေျပာရရင္ ေနာ္အုံးလွတို႔၊ ဗိုလ္မွဴးေမာင္ေအးတို႔လို လူမ်ဳိးေတြ ရွိတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။ အဲသည္ေတာ့ ပါတီမွာ အနည္းနဲ႔ အမ်ား စည္းရုံးမႈ အားနည္းလာတာေပါ့ကြာ။ အယူအဆေတြ သီးျခားရွိလာတဲ့ လကၡဏာေတြ ေပၚေပါက္လာတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ပါတီတြင္း ပါတီျပင္ပမွာ တေယာက္တေပါက္ ေျပာသံ ဆိုသံေတြ ထြက္လာရတာေပါ့” လို႔ ဆရာက ေျဖၾကားပါတယ္။
အဲသည္မွာ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္ကကင္းကြာလာတဲ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီ၀င္ေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြဆိုတာ ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးအခင္းမွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက သံဃာေတာ္ေတြေနာက္က လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အလံ ေထာင္ျပီး ခ်ီတက္လာတာမ်ဳိးေတြ၊ အင္န္အယ္ဒီ လူငယ္ေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးအဖြဲ႔ေတြက သူတို႔အစီအစဥ္နဲ႔ သူတို႔ သံဃာ့သပိတ္မွာ ပါ၀င္အားေပးေဆာင္ရြက္မႈေတြကို ေျပာႏိုင္ပါသလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ဆရာက ေျဖၾကားရာမွာ -
“ ဟုတ္တယ္။ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက အကန္႔အသတ္ေတြ ခ်မွတ္ထားတဲ့အခါ အင္န္အယ္ဒီပါတီတခုလုံးအေနနဲ႔ ၂၀၀၇ မွာ မလႈပ္ရွားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ တညီတညြတ္တည္း မစဥ္းစားႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ပါတီရဲ့ ဦးေဆာင္မႈက အားနည္းေတာ့ လူထုကလည္း လိုက္ပါသင့္သေလာက္ မပါလာေတာ့ဘူး။ အင္န္အယ္ဒီက အမတ္ေတြက သီးျခား၀င္ေရာက္ လႈပ္ရွားလာၾကရတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတယ္။ သို႔ေသာ္ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အံတုဖို႔ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ စိုးရိမ္မႈေတြ၊ ေၾကာက္ရြံ႔တဲ့ သေဘာထားေတြက အားေကာင္းခဲ့တယ္ ေပါ့ကြာ။ အဲသည္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သူလုပ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာနဲ႔ေတာ့ သူ ထြက္ျပီး ရပ္တည္ခဲ့တယ္။ ျခံထဲက ထြက္လာျပီး သပိတ္ေမွာက္သံဃာေတာ္ေတြကို ရွိခိုးတယ္။ သူ႔အိမ္ေရွ႔ကို ေရာက္လာတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ၊ ျပည္သူေတြရဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို အတတ္ႏိုင္ဆုံး လိုက္နာမႈျပသခဲ့တယ္ လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဒါကိုလည္း နည္းပညာေတြ ဆက္သြယ္ေရးေတြ ေကာင္းလို႔ ကမာၻက မ်က္ျမင္သက္ေသျဖစ္သြားရတာလည္း အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္ပဲေနာ္။ အဲသည္လိုမ်ဳိး လူေတြက ျမင္ေနရတာေတာင္မွ ပါတီက ေရွ႔တန္း မထြက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက သူတို႔ ဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ကြဲလြဲတဲ့ အေရးအခင္းကို လက္မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲလိုေျပာခ်င္တယ္။” လို႔ ဆရာက ေျပာၾကားပါတယ္။
အဲသည္မွာ ဆရာ့ကို ဆက္ျပီး ေဆြးေႏြးမိတာက ၂၀၀၇ အေရးအခင္းမွာ စစ္အစုိးရက သံဃာနဲ႔ လူထုကို အၾကမ္းဖက္ျပီး ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိမ္ႏွင္းပစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါျပီး မၾကာဘူး၊ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳဖို႔ ၾကိဳးစားတယ္။ အဲသည္မွာ ျပည္သူလူထုနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီၾကားမွာ ကြာဟခ်က္က ထင္ရွားေနတဲ့အတြက္၊ ဒါ့အျပင္ အင္န္အယ္ဒီပါတီကလည္း ထင္ရွားတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တခုခ်မွတ္ျပီးေတာ့ ျပည္သူလူထုကို ဦးေဆာင္မႈမေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ စစ္အစုိးရက နည္းမ်ဴိးစုံ သုံးျပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ့ အေျခခံဥပေဒကို အတည္ျပဳဖို႔ ၾကိဳးစားတဲ့အခါမွာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္မႈေတြကို ပါတီက မထုတ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့ဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေျပာမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ သူလုပ္ႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာထဲက ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒဆႏၵခံယူပြဲမွာ သူ႔အေနန႔ဲ ကန္႔ကြက္မဲေပးခဲ့တယ္လို႔ သိရတဲ့အေၾကာင္း ေျပာျပမိပါတယ္။
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒမွာ အားလုံးက အဓိကအဆုံးအျဖတ္ေပးရမယ့္ အင္န္အယ္ဒီပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈကို ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကတာ၊ ၀ိုင္းျပီးေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီမွာလည္း ခုနင္က ေျပာျပီးျဖစ္တဲ့ ပါတီ ရွင္သန္ေရးက အေရးၾကီးတယ္၊ စစ္အစုိးရနဲ႔လည္း အတိုက္အခံအျဖစ္မခံႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အယူအဆေတြ အားေကာင္းေနတာေတြေၾကာင့္ ဒီလိုပဲ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။” လို႔ ဆရာ ဦး၀င္းတင္က မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။
အဲသည္ေနာက္ ၂၀၀၈ စက္တင္ဘာမွာ ဆရာဦး၀င္းတင္ ေထာင္က လြတ္ေျမာက္လာပါတယ္။ ေထာင္က၊ အစုိးရက သူ႔ကို လႊတ္ေပးလိုက္တာပါ။ သူကေတာ့ အဲသည္ကတည္းက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတဦး၊ ေထာင္သားတဦးလို႔ ရပ္တည္ေနဆဲပါပဲ။ အဲသည္အတြက္ ေထာင္၀တ္စုံ ရွပ္အက်္ ီအျပာၾကီးကို ဆက္လက္ ၀တ္ဆင္ေနဆဲပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာလြတ္ေျမာက္လာျပီးေနာက္ အင္န္အယ္ဒီပါတီမွာ ဆရာက မူလအတိုင္း ပါတီ၀င္တဦး၊ ေခါင္းေဆာင္တဦးအေနနဲ႔ ဆက္လက္ရပ္တည္ လႈပ္ရွားလာခဲ့တာေၾကာင့္ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ဆရာနဲ႔ ၾကားမွာ ဘယ္လို နားလည္မႈေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသလဲ ဆိုတာကို ေမးျဖစ္ပါတယ္။
“က်ေနာ္ ေထာင္က ထြက္လာတယ္။ ထြက္ျပီး ၂ ရက္ ၃ ရက္အတြင္းမွာ ဦးေအာင္ေရႊ ကိုယ္တိုင္က လာေရာက္ဖိတ္ေခၚတယ္။ ပါတီမွာ မူလအတိုင္း ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔။ က်ေနာ္က စီအီးစီတာ၀န္ေတြ၊ ရာထူးေတြက အသာထားလိုက္ပါ။ မလိုပါဘူး။ က်ေနာ္က ပါတီမွာ လုပ္စရာရွိတာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေတြ ဆက္လုပ္မယ္။ ပါတီအင္အားေတာင့္လာေအာင္ ဆက္လုပ္မယ္။ စီအာရ္ပီပီ - ျပည္သူ႔လႊတ္္ေတာ္ကုိယ္စားျပဳအဖြဲ႔နဲ႔ ဆက္လုပ္မယ္။ သည္လိုမ်ဳိး သေဘာထားေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ က်ေနာ္က ဦးေအာင္ေရႊတို႔ကို ေမတၱာရပ္ခံတာက ပါတီတြင္း အေရးယူတာေတြကို ျပန္ျပီး စဥ္းစားၾကပါ။ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးအရ၊ လုပ္ငန္းစဥ္၊ မူ၀ါဒေတြကို ဆန႔္က်င္လို႔ အေရးယူတာေတြကို ယူပါ။ သို႔ေသာ္ ပါတီ၀င္ေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ၾကီး အေရးယူတယ္ဆိုတာ၊ ဖယ္ရွားတယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတြ မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ ရန္သူတေယာက္လုိမ်ဳိး အေရးမယူပါနဲ႔။ အဲသည္လိုမ်ဳိး ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။”
ဆရာက ဆက္လက္ျပီး ဥပမာ ေပးရာမွာ -
“ ပါတီ၀င္တဦးက တာ၀န္က ခ်တယ္။ တႏွစ္ အေရးယူတယ္။ ရပါတယ္။ ထားပါ။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔ကို ပါတီက ျပန္လည္ ထူေထာင္ခြင့္၊ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ခြင့္ေတြ ေပးရမယ္။ ျပန္ျပီးေတာ့ မိတ္ေဆြေတြ အခ်င္းခ်င္း လက္တြဲညိွႏႈိင္းမႈေတြ ျပဳၾကရမယ္။ က်ေနာ္တို႔ ပါတီတြင္းမွာ အာဏာရွင္ဆန္တဲ့အေရးယူမႈမ်ဳိးအစား အားလုံးအတူတကြ ညိွညိွႏႈိင္းႏႈိင္း ေဆြးေႏြး သင့္ျမတ္မႈေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ၾကဖို႔ကို က်ေနာ္က ေမတၱာရပ္ခံပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ အဲသည္လိုမ်ဳိး ေျပေျပလည္လည္ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ ၂၀၀၈ ေနာက္ပိုင္းမွာ အေရးယူမႈေတြ မရွိေတာ့ဘူးလားလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ရွိတာပါပဲ။ အေရးယူတာေတာ့ ရွိပါတယ္။ ပါတီက ဖယ္ရွားတာတို႔၊ ထုတ္ပယ္တာတို႔မ်ဳိးေတြ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။”
၂၀၀၈ ေႏွာင္းပိုင္းက စတင္ျပီး ဆရာဦး၀င္းတင္ အက်ဥ္းေထာင္က လြတ္ေျမာက္လာျပီးတဲ့ေနာက္ ပါတီတည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ဘယ္လိုေျခလွမ္းေတြ၊ တိုးတက္မႈေတြ ထင္ရွားလာတာေတြ ရွိပါသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းကို ျပန္လည္ ေျဖၾကားရာမွာ -
“က်ေနာ္လြတ္လာျပီးေနာက္ ႏွစ္ကုန္ပုိင္းမွာ အက်ဥ္းသား ၆ ေထာင္ေက်ာ္ကို စစ္အစုိ္းရ လႊတ္ေပးျပန္ပါတယ္။ အဲသည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၁၀၀ ေက်ာ္ ပါတယ္။ အဲသည္မွာ ပါတီ၀င္ရဲေဘာ္ေတြကို ျပန္လည္ ဖိတ္ေခၚခဲ့ၾကတယ္။ ျပန္ျပီးလက္တြဲၾကဖို႔ကို လိုက္လံေျပာဆိုၾကတယ္။ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈမွာ သေဘာထားေျပာင္းလာတဲ့သေဘာကို ထုတ္ေဖာ္ျပသ ေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈအားနည္းေနေသးတဲ့အတြက္ အကုန္အစင္ ေအာင္ျမင္တယ္လို႔ေတာ့ မဆုိႏိုင္ပါဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ပါတီကေန ခပ္ခြာခြာေနျပီးေတာ့ သီးျခား စုဖြဲ႔ လႈပ္ရွားမႈေတြကလည္း သူ႔ဟာနဲသူ အားေကာင္းေနတာေတြ ရွိတယ္။ က်ယ္ျပန္႔လာတာေတြကိုလည္း အဲသည္တုန္းက ေတြ႔ေနရတယ္။ ေနာ္အုံးလွတို႔ အဂၤ ါဆုေတာင္းအဖြဲ႔ဟာ ျမိဳ႔နယ္ေတြ အႏွံ႔ျပန္႔လာတယ္။ ဗိုလ္မႈးေမာင္ေအးဆုိရင္ ႏိုင္ငံေရးစာတမ္းေတြ ေရးတယ္၊ တင္သြင္းတာေတြ လုပ္ေနတယ္။ ဒါေတြ သူ႔ဟာနဲ႔သူ ရွိေနတယ္။” လို႔ ဆရာက ေျဖပါတယ္။
သို႕ေသာ္လည္း အဲသည္လိုမ်ဳိး ပါတီမွာ ယုံၾကည္မႈတည္ေဆာက္ဖို႔ကာလက ေအးေအးေဆးေဆးရွိတဲ့ ကာလမဟုတ္ေသာ္ျငား၊ အင္န္အယ္ဒီပါတီက ၂၀၀၉ ဧျပီမွာ ေရႊဂုံတုိင္ေၾကျငာစာတမ္းကို ထုတ္ျပန္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ေဆြးေႏြးဖို႔၊ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳၾကဖို႔၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ေဒၚစုအပါအ၀င္ ျပန္လည္ လႊတ္ေပးၾကဖို႔၊ စစ္အစိုးရနဲ႔ အတိုက္အခံအင္အားစုေတြ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးအေျဖရွာၾကဖို႔ကို မီးေမာင္းထိုး ေတာင္းဆိုျပႏိုင္ခဲ့တာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ အဲသည္ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ အင္န္အယ္ဒီကို ျပည္သူေတြက ယုံၾကည္မႈျပန္လည္ရရွိမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရာင္ျခည္သန္းမယ္ မၾကံေသးခင္မွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ အိမ္ထဲကို အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ယက္ေတာ ခိုး၀င္ က်ဳးေက်ာ္ဖို႔ ၾကံစည္တဲ့ အမႈအခင္းျဖစ္ပြားပါေတာ့တယ္။ အဲသည္မွာ အင္န္အယ္ဒီပါတီက ဘယ္လိုမ်ဳိး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္၊ ပါတီအတြက္ ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းၾကသလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ေမးစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဦး၀င္းတင္က ျပန္လည္ ေျဖၾကားရာမွာ -
“အဲသည္အေရးကိစၥျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈက အရင္တုံးကလို ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။ ပါတီက စစ္အစုိးရနဲ႔ ထိပ္တိုက္မရင္ဆိုင္လိုဘူး။ စစ္အစုိးရခြင့္ျပဳထားတဲ့အတုိင္း တရားရုံးထဲမွာ သြားရင္ဆုိင္ၾကမယ္။ သည္လို ျဖစ္လာတယ္။ အဲသည္မွာ က်ေနာ္က အင္းစိန္ေထာင္ေရွ႔မွာ က်ေနာ့္သေဘာနဲ႔က်ေနာ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္ မိမိဆႏၵကို ေဖာ္ထုတ္တဲ့ အေနနဲ႔ သြားျပီး ထိုင္တယ္။ အနီးဆုံး လမ္းေဘးမွာ သြားထိုင္တယ္။ က်ေနာ္နဲ႔အတူ မိတ္ေဆြေတြ၊ ပါတီ၀င္ေတြကလည္း မိမိသေဘာနဲ႔ မိမိ လိုက္ပါလာၾကတယ္။ ပါတီရဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းက ဘာေျပာသလဲဆိုေတာ့ ပါတီေခါင္းေဆာင္တဦးက လမ္းေဘးမွာ သြားျပီး မထိုင္သင့္ဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ပါတီရဲ့ အစုအဖြဲ႔ေတြျဖစ္တဲ့ လူငယ္တို႔၊ အမ်ဳိးသမီးတို႔ကလည္း မသြားရဘူး။ ဒါမ်ဳိးျဖစ္လာတယ္။”
လို႔ ဆရာက ေျပာျပပါတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္က ျပည္သူလူထုရဲ့ အခမ္းက႑ကို ေမးၾကည့္တဲ့အခါမွာ ဆရာက .
“ လူေတြက လာေနတာပဲ။ ပါတီ၀င္ေတြကလည္း အေ၀းၾကီးကေန လာၾကတယ္။ ဘုန္းၾကီးေတြလည္း လာၾကတယ္။ ေစ်းထဲကလူေတြက မုန္႔ေတြ ေကၽြးတယ္။ ေရေတြ တိုက္ၾကတယ္။ ၾကံဖြံ႔ေတြက ငါတို႔နား တံပ်က္စည္းေတြ လာလွဲၾကတယ္။ မ်က္ႏွာေတြကို သဲေတြနဲ႔ ပက္ေနတဲ့ အတိုင္းပဲ။ မ်က္ႏွာေတြ ကာထားရတယ္။ ရဲေတြ၊ မီးသတ္ေတြက ငါတို႔ေရွ႔မွာ လာပိတ္တယ္။ ေနရာလာလုတယ္။ အဲသည္ၾကားထဲက ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသရတာ ျဖစ္တယ္။ ငါက ေျပာတယ္။ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျခင္းဆိုတာဟာ ျပည္သူေတြနဲ႔ ပါတီက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ တသားတည္း တေသြးတည္း ရွိတယ္ဆိုတာကို ထုတ္ေဖာ္ျပသတာ။ စည္းလုံးညီညြတ္တယ္ ဆိုတာကို ထုတ္ေဖာ္ျပသတာ။ အဲသည္လိုမ်ဳိး။ အဲသည္မွာ ပါတီနဲ႔ လူထုဟာ နီးစပ္သြားတာပဲ။ လူထုနဲ႔ ထိေတြ႔တဲ့ အေလ့အထတခုကို ထုတ္ေဖာ္ျပသတဲ့ သေဘာျဖစ္သြားတယ္။” လို႔ ေျဖၾကားပါတယ္။
အဲသည္ ၂၀၀၉ ေမလက စတင္တဲ့ ယက္ေတာအမႈအခင္းကိစၥမွာ ဆရာဦး၀င္းတင္က ဆႏၵျပဖို႔ ဆူပူလႈံေဆာ္ဖို႔ ၾကံစည္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလား။ အဲသလိုမ်ဳိး ျပင္ဆင္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေမးမိေတာ့ ဆရာက သည္လို ေျဖၾကားပါတယ္။
“ အဲဒီမွာ က်ေနာ့္ကို စြတ္စြဲၾကတာက ၈၈ အေရးေတာ္ပုံကာလတုံးက က်ေနာ္တို႔စာနယ္ဇင္းသမားေတြ ထုတ္ခဲ့တဲ့စာေစာင္ “ဆႏၵေဖာ္သံ” ဆိုလား မသိဘူး၊ ရွိဖူးတယ္။ က်ေနာ္က အေရးေတာ္ပုံေလသံပစ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ။ အဲသလိုမ်ဳိး က်ေနာ့္ကို ေျပာဆိုၾကတယ္။ ဒါကေတာ့ ပါတီရွင္သန္ေရးဆိုတဲ့ အသံက ၾကားရတဲ့သူေတြအတြက္ နား၀င္ခ်ဳိတယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ကြယ္က စစ္အစုိးရရဲ့ အျငိဳအျငင္မခံႏိုင္လို႔၊ အာမခံႏိုင္လို႔ ဆိုတာကို ၀န္ခံလိုက္တာထက္ ပါတီရွင္သန္ေရးလို႔ ေျပာလုိက္တာ၊ ဆင္ေျခေပးလိုက္တာက လူၾကားလို႔ေကာင္း၊ လက္ခံခ်င္စရာ ေကာင္းသလိုျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္က လူထုနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ခြဲျခားပစ္လိုက္တဲ့သေဘာ၊ ကန္႔သတ္ပစ္လိုက္တဲ့သေဘာျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကိုေက်ာ္ညြန္႔ဆိုတဲ့ ျပည္သူတဦးက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လြန္းလို႔ ဆႏၵျပတဲ့အထိ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ၂ ခါေလာက္ ဆုံပါတယ္။ က်ေနာ္က တားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ျပသၾကမယ္။ ဒီသေဘာကိုပဲ ရွင္းျပတယ္။ မရဘူး။ သူက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လြန္းေတာ့ တဦးခ်င္းထြက္ျပီး ဆႏၵျပေတာ့တာပဲ။ ဒါမ်ဳိးေတြ ရွိတယ္” လို႔ ေျပာျပပါတယ္။
အဲသည္လိုမ်ဳိး ၂၀၀၈ နဲ႔ ၂၀၀၉ ၂ ႏွစ္ လုံးလုံးမွာ လူထုနဲ႔ မနီးစပ္ႏိုင္၊ ပါတီ၀င္အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ အင္အားေတြ ေတာင့္တင္းေအာင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ပါတီက ၂၀၁၀ မွာ စစ္အစုိးရရဲ့ ရာဇသံျဖစ္တဲ့ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ေထာက္ခံ၊ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကို လိုက္နာျပီး ပါတီကို မွတ္ပုံတင္ဆိုတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား ပယ္ခ်ႏိုင္ခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ပါတီက ဘယ္လိုမ်ဳိး အသြင္ေျပာင္းလာလို႔လဲလို႔ ေမးခြန္းထုတ္ျဖစ္ပါတယ္။
“ဒါေတြကေတာ့ စစ္အစုိးရနဲ႔ တရားရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ စံနမူနာကို ယူျပီးေတာ့ ပါတီ၀င္ေတြေကာ၊ ျပည္သူလူထုကပါ အျမင္ရွင္းလာတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ ၂၀၀၉ ႏွစ္ကုန္ကေနျပီးေတာ့ ၂၀၁၀ ႏွစ္ဆန္းက စျပီးေတာ့ အင္န္အယ္ဒီပါတီဟာ Reform ကို လုပ္လာခဲ့တယ္။
အဲသည္လို လုပ္ျဖစ္တာကလည္းေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တုိင္ကလည္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ျပန္လည္က်ခံေနရသည့္ၾကားက ဦးသန္းေရႊဆီ စာပို႔တဲ့ဆီမွာ - တိုင္းျပည္ရဲ့ အက်ဳိးရွိရာအေၾကာင္းေတြကိုပဲ ေဆြးေႏြးလိုပါတယ္။ ပါတီက အသက္ၾကီးေနျပီ ျဖစ္တဲ့ လူၾကီးေတြကို ကန္ေတာ့ခ်င္တယ္။ ျပီးေတာ့ ပါတီရဲ့ စီအီးစီေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ခ်င္တယ္လို႔ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့တယ္။ ေနာက္ စစ္အစုိးရက စီစဥ္ေပးလို႔ အင္န္အယ္ဒီက စီအီးစီက လူၾကီး ၃ ဦးနဲ႔ ေတြ႔တဲ့အခါမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပါတီဟာ ျပန္လည္ ဖြဲ႔စည္းၾကဖို႔၊ ျပန္လည္ ျပဳျပင္ၾကဖို႔ အခ်ိန္က်ျပီလို႔ ယူဆတယ္လို႔ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးပါတယ္။ အဲသည္အခ်က္ေပၚမူတည္ျပီးေတာ့ ပါတီတြင္းမွာလည္း ေဆြးေႏြးမႈ၊ ျငင္းခုန္မႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္”
လို႔ ဆရာက ေျဖပါတယ္။
အဲသည္မွာ မိုးမခက ၀င္ေရာက္ ျဖည့္စြက္ရာမွာ - အဲသည္ေတြ႔ဆုံကန္ေတာ့ပြဲမွာ ေဒၚစုက ပါတီျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖြဲ႔စည္းၾကဖို႔ မွာေၾကာင္း ဦးလြင္က ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုတယ္။ မီဒီယာမ်ားက တဆင့္။ သို႔ေသာ္ က်န္တဲ့ လူၾကီး ၂ ဦးျဖစ္တဲ့ ဦးေအာင္ေရႊနဲ႔ ဦးလြန္းတင္တို႔က စီအီးစီကို စာထုတ္ျပန္ျပီးေတာ့ ျငင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲသည္အေၾကာင္းအရာက အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာ ေအးသြားခဲ့ျပီးမွ ၂၀၀၉ ဒီဇင္ဘာမွာ ဦးဉာဏ္၀င္းနဲ႔ ဦး၀င္းတင္ကတဆင့္ ျပန္လည္ လႈပ္ရွားမႈေတြ ျဖစ္လာတယ္လို႔ ထင္တဲ့အေၾကာင္းကို ဆရာ့ကို မွတ္ခ်က္ေပးေတာ့ ဆရာက ေျပာၾကားရာမွာ -
“ဟုတ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ Reform ကိစၥက ဦးဉာဏ္၀င္းက တဆင့္ က်ေနာ့္ဆီကုိ ေရာက္လာတယ္။ က်ေနာ္နားလည္တာကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ပါတီကို ဦးေဆာင္ရာမွာ၊ သေဘာထားေပးရာမွာ အာဏာရွင္မဆန္ဘူး။ ဂရုလည္း စိုက္ပါတယ္။ သူလုပ္ခ်င္တာကို လူေတြ လိုက္နာျခင္း၊ မလိုက္နာျခင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေနပုံရပါတယ္။ အမ်ားသေဘာကို ေလးစား၊ အနည္းစုကိုလည္း နားေထာင္ျပီး အစုအဖြဲ႔နဲ႔အတူ လုပ္ကိုင္တဲ့သေဘာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ကလည္း စီအီးစီေတြအားလုံး - ဦးေအာင္ေရႊ၊ ဦးလြင္၊ ဦးလြန္းတင္အပါအ၀င္ အားလုံးနဲ႔ တင္ျပေဆြးေႏြးျပီး အမ်ားလက္ခံေအာင္ ေဆြးေႏြးျပီး သေဘာတူၾကလို႔ ၂၀၁၀ ႏွစ္ဆန္းက စလို႔ စီအီးစီေတြ၊ စီစီေတြစတဲ့ အစုအဖြဲ႔ေတြ ေပၚေပါက္လာၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။”
အဲသည္လုိမ်ဳိး စီအီးစီေတြ၊ စီစီေတြ တိုးခ်ဲ႔ဖြဲ႔စည္းလိုက္ျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း စစ္အစုိးရက ၎တို႔စိတ္တိုင္းက် ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႔သတ္မႈေတြ အျပည့္နဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒေတြ ထုတ္ျပန္ျပီး ၎တို႔ရဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲအသစ္တခုကို ျပန္စဖို႔ ေျခလွမ္း တိုးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲသည္အခါက်ေတာ့လည္း အင္န္အယ္ဒီပါတီရဲ့ ဓာတ္ျပားေဟာင္းၾကီးျဖစ္တဲ့ ပါတီရွင္သန္ေရးနဲ႔ စစ္အစိုးရကို အာမခံေရးဖက္က အသံေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြ ျပန္လည္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျပန္တာပါပဲ။
သို႔ေသာ္လည္း သည္တၾကိမ္မွာေတာ့ျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ရွင္းလင္းျပတ္သားတဲ့ သေကၤတစကား (ဗူးသီး)၊ ျပီးေတာ့ ေဒၚစုရဲ့ အာဏာရွင္မဆန္ဘဲ ဒီမိုကေရစီဆန္တဲ့ အမွာစကား (သူ႔အေနနဲ႔ေတာ့ ပါတီကို မွတ္ပုံမတင္လို၊ သို႔ေသာ္ပါတီ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို လိုက္နာမည္)၊ ပါတီ၀င္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ လူငယ္မ်ား၊ အမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ့ ရဲရင့္တဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္၊ ျပန္ၾကားေရးတာ၀န္ခံမ်ားနဲ႔ ပါတီေခါင္းေဆာင္အသီးသီးထံက (ဦး၀င္းတင္၊ ဦးခင္ေမာင္ေဆြ၊ ဦးဉာဏ္၀င္း တို႔အပါအ၀င္) လ်ဳိ႔၀ွက္ မ်ဳိသိပ္ျခင္းမရွိတဲ့ ပြင့္လင္းေသာ သေဘာထားျပန္ၾကားခ်က္မ်ားကို ျမန္မာျပည္သူလူထုကိုယ္တိုင္ကပါ တေလးတစား အားေပးေထာက္ခံမႈမ်ားပါ၀င္လာတဲ့ေနာက္မွာ ၂၀၁၀ မတ္ ၂၉ ပါတီရဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ခ်မွတ္ႏိုင္ခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိပါေၾကာင္း၊ အဲသည္ရဲ့ေနာက္ အင္န္အယ္ဒီပါတီရဲ့ အခ်ဳိးအေကြ႔ကို ဘယ္လိုမ်ဳိး ဆရာဦး၀င္းတင္အေနနဲ႔ မွတ္ခ်က္ေပးလိုေၾကာင္း ေမးျမန္းပါတယ္။
“အခု ေတာက္ေလ်ာက္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတဲ့ ပါတီရဲ့ လမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္လုံးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ အခု အေျခအေနကို ႏႈိင္းယွဥ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ - တုိတိုကေတာ့ ပါတီဟာ အရင္တုံးကလိုမ်ဳိး အာဏာရွင္ဆန္တဲ့ အျပဳအမူေတြနဲ႔ က်င့္သားရေနရာကေနျပီး အခုခ်ိန္ကစလို႔ ဒီမိုကေရစီဆန္တဲ့ အျပဳအမူေတြကို ေျပာင္းလဲ က်င့္သုံးရပ္တည္လာတာ ျဖစ္တယ္။ ပါတီ၀င္နဲ႔ ျပည္သူေတြအခ်င္းခ်င္းမွာ ကိုယ့္နဲ႔မတူ ကိုယ့္ရန္သူလိုသေဘာထားတာမ်ဳိးကေန မိတ္ေဆြေတြလိုမ်ဳိး ဆက္ဆံမႈ၊ အျပဳသေဘာပို ျဖစ္လာၾကတယ္။
ဒီထက္ တဆင့္တက္ျပီးေျပာရရင္ - အခု ပါတီကို မွတ္ပုံမတင္ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္တဲ့ေနာက္မွာ နဂိုက အရင္ရွိႏွင့္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈေတြ၊ ဗဟိုဦးစီးမႈေတြ ပ်က္ျပယ္သြားတာမဟုတ္ေသာ္ျငား၊ ဒါေတြက ေမွးမိွန္သြားျပီ။ စုဖြဲ႔မႈေတြ ေျပာင္းလဲသြားျပီ ဆိုတဲ့ သေဘာျဖစ္သြားပါတယ္။ အရင္တုံးကလို ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြက တပိုင္း၊ ပါတီေဘးေရာက္ေနတဲ့ အစုအဖြဲ႔ေတြက တပိုင္း မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ရပ္ကြက္၊ ေက်းရြာ၊ ျမိဳ႔နယ္၊ တိုင္းကေန ဌာနခ်ဳပ္အထိ စည္းေတြ ျခားထားတာေတြ ေလ်ာ့က်သြားတယ္လို႔ ျမင္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလုံးက အတူတကြ စုေ၀းျပီး တုိင္ပင္ေဆြးေႏြး ေျဖရွင္းလုပ္ကိုင္ၾကဖို႔ လမ္းေတြ၊ အျမင္ေတြ ပြင့္သြားတဲ့ သေဘာလို႔ ျမင္ပါတယ္။
အရင္က ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့တဲ့ ပါတီရွင္သန္ေရး ကေနျပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြက ႏိုင္ငံေရး ရွင္သန္ေရး၊ အေရးေတာ္ပုံ ရွင္သန္ေရး နဲ႔ ဒီမုိကေရစီလိုလားတဲ့ လူထုရွင္သန္ေရးကို ရပ္တည္လိုက္တာျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဲသည္အတိုင္းရပ္တည္လိုက္တဲ့အတြက္ ပါတီဟာ ျပည္သူလူထုနဲ႔ တသားတည္းမွာ အတူ ရွင္သန္ေနမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အင္န္အယ္ဒီ ဆိုတဲ့ ဒီ/ခ်ဳပ္မွာ ဆိုရင္ မိတ္ေဆြေဟာင္း၊ မိတ္ေဆြသစ္ေတြ အျပင္၊ အင္အားသစ္ေတြ၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြရဲ့ အဖိုးတန္တဲ့ သယံဇာတေတြ - ဒီ/လႈပ္ေတြ တိုးတက္လာေတာ့မယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ အဲသည္လိုမ်ဳိး ဆက္လက္ ခ်ီတက္ၾကရမွာ ျဖစ္တယ္” လို႔ ဆရာက ေျဖၾကားပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ အင္န္အယ္ဒီပါတီနဲ႔ ပါတီ၀င္မ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ့ အခုလိုမ်ဳိး ဆက္လက္ရပ္တည္ျပီး ေလ်ာက္လွမ္းသြားမယ့္ လမ္းေၾကာင္းမွာ မလိုက္ပါလိုသူမ်ား၊ လက္တြဲျဖဳတ္လိုသူမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဘယ္လုိမ်ဳိး သေဘာထားသလဲဆိုတာကို ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒရဲ့ ေဘာင္အတြင္းကေနျပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကေတာ့ မရွင္သန္ႏိုင္ဘူး။ တခ်ုဳိ႔ကေတာ့ အဲသည္ဥပေဒေဘာင္အတြင္းကေန ရွင္သန္မယ္လို႔ စဥ္းစားခ်င္ စဥ္းစားၾကလိမ့္မယ္။ အဲသည္ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ဥပေဒလမ္းေၾကာင္းက ၀င္ခ်င္သူေတြလည္း ရွိႏိုင္တာပါပဲ။ ဥပမာ ရွိတဲ့ လူ ၁၀ ဦးမွာ ၃ ဦးေလာက္က ေရြ႔သြားႏိုင္ပါတယ္။ ပါတီရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္က အစုအဖြဲ႔ပုံစံ ေျပာင္းသြားျပီျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါမ်ဳိးေတြလည္း ရင္ဆိုင္ရႏိုင္တယ္ဆိုတာ စဥ္းစားထားရပါမယ္” လို႔ ဦး၀င္းတင္က ေျဖၾကားသြားပါတယ္။
ဆရာဦး၀င္းတင္နဲ႔ အခါအခြင့္သင့္သလို ေမးျမန္းမိတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ဆက္လက္တင္ျပပါဦးမယ္။
Comments