လက္သည္းျခစ္ရာေကာလိယ တင္ၿမိဳင္စိုး
ၾသဂုတ္ ၂၀၊၂၀၁၀
အခန္း(၁)
ၾသဂုတ္ ၂၀၊၂၀၁၀
အခန္း(၁)
သစ္ရြက္ေတြက ေလထဲမွာ ဝဲပ်ံေနတယ္။ ငွက္ေတြကလည္း ေပါ့ပါးေနလိုက္တာ ... သစ္ရြက္ေတြလိုပဲ။ ေတးေတြဆိုၿပီး ေသာ့ခတ္ခံရျခင္းမရွိတဲ႔ ရွင္သန္မႈနဲ႔ ဘဝရဲ႕လြတ္လပ္မႈကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ႀကီး အသံုးခ်ေနလိုက္ ၾကတာ …။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ငွက္ေတြရဲ႕လြတ္လပ္မႈကို ခုန္အုပ္ဖို႔ေခ်ာင္းေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုက္ရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ေလး ဖိုး႐ႈပ္ကေတာ႔ တကယ့္ မုဆိုးဟန္နဲ႔ ငွက္ကို ေခ်ာင္းေနတယ္ … …။
“ေဟ႔ေကာင္ ဖိုး႐ႈပ္၊ မင္း မစြံပါဘူးကြာ”
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို လွမ္းေအာ္လိုက္ေတာ႔ တခ်က္ျပန္ၾကည့္ၿပီး သူ႔မ်က္လံုးနဲ႔ အာ႐ံုက မူလေနရာဆီပဲ ျပန္ႏွစ္ ထားလိုက္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အခန္းထဲက အသံတသံက ဖိုး႐ႈပ္ရဲ႕အာ႐ံုေတြကို ေနရာေျပာင္းသြားေစတယ္။
“ေဟ႔ေကာင္ ဖိုး႐ႈပ္၊ မင္း မစြံပါဘူးကြာ”
ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို လွမ္းေအာ္လိုက္ေတာ႔ တခ်က္ျပန္ၾကည့္ၿပီး သူ႔မ်က္လံုးနဲ႔ အာ႐ံုက မူလေနရာဆီပဲ ျပန္ႏွစ္ ထားလိုက္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အခန္းထဲက အသံတသံက ဖိုး႐ႈပ္ရဲ႕အာ႐ံုေတြကို ေနရာေျပာင္းသြားေစတယ္။
Comments