နိုင္ငံေရးနဲ႔ စာေပအနုပညာ (၇၃)
ပုဂံေခတ္က စျပီး စာေပ အေရးအသား ထြန္းကားခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေက်ာက္ထက္ အကၡရာ ေရးထိုးတဲ့ေခတ္၊ ေပထက္ အကၡရာ တင္တဲ့ေခတ္ေတြ စသျဖင့္ ေခတ္တိုင္းရဲ႕ စာေပေရးသားမႈထဲမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ႕ ကမၸည္းတင္ ေရးသားမႈေတြ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆုေတာင္းစာ အစရိွတဲ့ ကမၸည္းတင္ ေရးထိုးမႈမ်ားကေန စာဆိုေတာ္အျဖစ္ ကဗ်ာလကၤာေတြ ေရးသားဖဲြ႔သီမႈကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေရာက္ရိွခဲ့တာကေတာ့ အင္းဝေခတ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီး စာဆိုအမ်ားစုက နန္းတြင္းစာဆိုေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေခတ္ေပၚစာေပ အေရးအသားမ်ား ထြန္းကားလာတဲ့ ၂ဝ ရာစု အစပိုင္းမွာပဲ အမ်ဳိးသားေတြနဲ႔ အတူ အမ်ဳိးသမီး စာေပပညာရွင္ေတြ ေပၚထြက္ခဲ့သလို၊ ကိုလိုနီေခတ္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပဲြ အပါအဝင္ ေခတ္တိုင္းမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ႕ ပါဝင္စြမ္းေဆာင္မႈေတြက စဥ္ဆက္ မျပတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလို သမိုင္းမွတ္တိုင္မ်ားအတြင္းမွာ ထူးခြ်န္ထင္ရွားတဲ့ အမ်ဳိးသမီး ပါရမီရွင္ေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ၊ အာဇာနည္ေတြလည္း ရိွခဲ့ျပီး အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိုလ္မ်ားက ေခတ္ေဟာင္းကို ေတာ္လွန္ျပီး ေခတ္သစ္ကို ဦးတည္နိုင္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကိုေတာင္ ဖန္တီးစြမ္းေဆာင္နိုင္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
၂ဝ ရာစု ျမန္မာစာေပေလာကရဲ႕ ပထမဆံုး အမ်ဳိးသမီး စာေရးဆရာမႀကီးကေတာ့ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးေခတ္ ျမန္မာ့လူေနမႈစနစ္ အတြင္း မိန္းကေလးဆိုရင္ စာေရးဆရာ ျဖစ္ဖုိ႔မဆိုထားနဲ႔ စာဖတ္ရင္ေတာင္ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ပုန္းရိႈးကြယ္ရိႈး ဖတ္ရသလို၊ ကေလာင္ကိုင္ရင္ပဲ ရည္းစားစာ ေရးတယ္လုိ႔ အရိုးစဲြေနတဲ့ အယူအဆေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တားျမစ္ၾကတဲ့ အေနအထားကေန ဒီလို ထြက္ေပၚလာခဲ့တာဟာ ေတာ္ရံု အားထုတ္မႈနဲ႔ မရပါဘူး။
ပထမ အမ်ဳိးသမီး ကာလေပၚ ဝတၴဳတိုဆရာ၊ ပထမ အမ်ဳိးသမီး ရုပ္ရွင္ဝတၴဳနွင့္ ဇာတ္ညႊန္းေရးဆရာ၊ ယုဝတီကေလာင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးသူ၊ အမ်ဳိးသမီးကေလာင္ရွင္အဖဲြ႔ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူ၊ ျမန္မာစာေရးဆရာမမ်ား၏ မိခင္ စတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔ ခီ်းေျမွာက္ဂုဏ္ျပဳျခင္း ခံရတဲ့ ဆရာမၾကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးကို ၁၉ဝ၄ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂ဝ ရက္ေန႔က မနၲေလးျမဳိ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့ျပီး ၁၉၈၁ ခုနွစ္ ဇြန္လ ၂၃ ရက္က ရန္ကုန္ျမဳိ႕မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ဖခင္က ရဲအင္စပက္ေတာ္ ဦးျမတ္ေက်ာ္ ေခၚ ဦးေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ ျဖစ္ျပီး မိခင္က ဝက္မစြတ္ၿမိဳ႕စား ‘မင္းထင္မဟာစည္သူ’ ဘဲြ႔ခံ ဦးလတ္ရဲ႕ သမီးလတ္ျဖစ္သူ ေဒၚခင္ခင္လတ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အဘိုးျဖစ္တဲ့ ဝက္မစြတ္ျမိဳ႕စားမင္းက ေျမးျဖစ္သူကို ခ်စ္လြန္းလုိ႔ အဘြားရဲ႕ အမည္အတိုင္း ခင္ေလးခင္ လုိ႔ မွည့္ေခၚခဲ့ေပမယ့္ အဘိုးအဘြားအမည္ကို ကိုယ့္အမည္အျဖစ္ အသံုးျပဳရင္ ရိုင္းရာက်မွာစိုးလုိ႔ ‘ခင္ခင္ေလး’လုိ႔ အမည္ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ ပေဒသရာဇ္ဆန္တဲ့ မွဴးမတ္မ်ဳိးရိုးက ဆင္းသက္လာတဲ့ ေဆြမ်ဳိးအသိုင္းအဝိုင္းမွာ ၾကီးျပင္းခဲ့ရေပမယ့္ ဘုရားခ်င္း မ်ဳိးမႊန္ေအာင္ ထူးေနရတဲ့ အစဥ္အလာကို လက္မခံသလို၊ ဘုရားတရားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့စာကလဲြလုိ႔ ဘယ္စာမွာ မဖတ္ေစလိုတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းၾကားမွာပဲ စာေရးဆရာမတစ္ဦး ျဖစ္လာတာဟာ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးရဲ႕ ထက္ျမက္မႈနဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ မေကြး၊ ေရႊဘို တုိ႔မွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ျပီး အသက္ ၁၂ နွစ္အရြယ္မွာ စတင္ ေရးသားေပးပုိ႔ခဲ့တဲ့ ‘နဲ႔နဲ႔’ ဆိုတဲ့ ဝတၴဳတိုကေလးက သူရိယမဂၢဇင္းရဲ႕ ဝတၴဳတိုျပိဳင္ပဲြမွာ အေကာင္းဆံုးအျဖစ္ အေရြးခံရျပီး ၁၉၁၇ ခုနွစ္ထုတ္ သူရိယမဂၢဇင္း အတဲြ ၁၊ အမွတ္ ၆ မွာ ေဖာ္ျပခံခဲ့ရပါတယ္။ သူရိယ မဂၢဇင္းမွာ ဝတၴဳတိုေတြ ဆက္လက္ေရးသားခဲ့ျပီး ၁၉၂ဝ ျပည့္နွစ္က စျပီး ဒဂုန္မဂၢဇင္းမွာ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ဝတၴဳတိုေတြ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ကေလာင္အမည္လည္း ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးရဲ႕ ကေလာင္အမည္ေတြကေတာ့ ကေလာင္ရွင္တစ္ဦး၊ K.L.K (ကုမၼာရီ)၊ K.L.K (Mandalay)၊ ကိုကိုေလး၊ ကုမၼာရီ၊ ခင္ခင္ေလး၊ ခင္ေလး၊ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး၊ နားၾကီးမ်က္စိၾကီး၊ ျမကေလာင္၊ ယုဝတီေလးနီ၊ ယုဝတီအယ္ဒီတာတစ္ဦး၊ ရတနာပံု ထိပ္တင္လိႈင္၊ ေရနန္းသူဇာ၊ ေရႊကေလာင္၊ အာေဘာင္နီ တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ (K.L.K ဆိုတာ သူ႔အမည္ ခင္ေလး နဲ႔ ကုမၼာရီ ကို အတိုေကာက္ျပဳထားတာလုိ႔ သိရပါတယ္။)
အသက္ ၁၇ နွစ္အရြယ္ ၁၉၂၁ ခုနွစ္မွာေတာ့ ‘မိန္းကေလးမ်ားသာ ဦးစီးထုတ္ေဝသည္’ လုိ႔ ေၾကာ္ျငာခဲ့တဲ့ ‘ၾကည္ေတာ္ဆက္’ဝတၴဳမဂၢဇင္းကို ဦးစီးထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ဒီမဂၢဇင္းဟာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး စာေရးဆရာေတြ ဦးစီးထုတ္ေဝတဲ့ မဂၢဇင္းေတြထဲမွာ အေစာဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီနွစ္မွာပဲ ျမန္မာအေဆြ ကုမၸဏီအတြက္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ညႊန္းေတြ စတင္ ေရးသားခဲ့ျပီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ဆိုတဲ့ အမည္က ပိုျပီး ထင္ရွားလာပါတယ္။
၁၉၂ဝ ေက်ာင္းသားသပိတ္အတြင္း ဝံသာနု နိုင္ငံေရးေဆာင္းပါးေတြကို ဗႏၶဳလဂ်ာနယ္၊ ဗဟိုရ္စည္ဂ်ာနယ္၊ ဟုမၼရူးသတင္းစာတုိ႔မွာ ေရႊကေလာင္၊ ျမကေလာင္ ဆိုတဲ့ ကေလာင္အမည္ေတြနဲ႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ျပင္းထန္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆရာမၾကီးက သူ႔၀တၴဳေတြကို ထုတ္ေဝေပးတဲ့ ဝဇီရာမ႑လ ပံုနိွပ္တိုက္ပိုင္ရွင္ ေဒၚရြက္ရဲ႕ ဟုမၼရူးသတင္းစာမွာ ‘ဟုမၼရူးလမ္းညႊန္’ အခန္းကို လွ်ဳိ႕ဝွက္နာမည္နဲ႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ ျဖစ္ခါနီးမွာ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးကို ဦးတည္တဲ့ ‘စစ္ေရာင္ျခည္’ နဲ႔ ‘ကမၻာ့ရန္သူ’ဝတၴဳတုိ႔ကို ေရးသားခဲ့ျပီး ၁၉၃၇ ခုနွစ္မွာ နယ္ခဲ်႕ဆန္႔က်င္ေရးကို ေဖာ္ကူ်းတဲ့ ‘ေတာတြင္းသူပုန္’ ဆိုတဲ့ ဝတၴဳကို ေရးသားခဲ့တဲ့အတြက္ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ သတိေပးျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၃၃ မွာ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ေရႊစြန္ညို ဝတၴဳဟာလည္း နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ဝတၴဳျဖစ္ပါတယ္။
ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးဟာ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳပံုနိွပ္တိုက္၊ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး စာအုပ္တိုက္တုိ႔ကို ထူေထာင္ျပီး စာေပထုတ္ေဝေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ကိုင္ခဲ့သလို ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာ၊ ယုဝတီ ေန႔စဥ္သတင္းစာ၊ ယုဝတီဂ်ာနယ္ မ်ားကိုလည္း ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ယုဝတီဂ်ာနယ္ကေန ယုဝတီကေလာင္ရွင္ဘဲြ႔၊ ယုဝတီဘဲြ႔ေတြ ခီ်းျမွင့္ျပီး အမ်ဳိးသမီး ကေလာင္ရွင္အမ်ားအျပားကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ကေလာင္အမည္ေရွ႕မွာ ယုဝတီ တပ္ျပီး ဒီကေန႔အထိ စာေပေရးသားေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီး စာေရးဆရာေတြက သက္ေသခံေနပါတယ္။ စာေရးဆရာမၾကီး ေစာမံုညင္းကလည္း သူ႔ရဲ႕ ‘ဗမာအမ်ဳိးသမီး’ စာအုပ္မွာ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးကို မိခင္ၾကီးအျဖစ္ သံုးနႈန္းေရးသားခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဆရာမၾကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးဟာ အမ်ဳိးသမီးကေလာင္ရွင္အဖဲြ႔ကို ထူေထာင္ျပီး ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့တဲ့ အျပင္ စာေရးဆရာအသင္းရဲ႕ အမႈေဆာင္အျဖစ္လည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာစာေကာ္မရွင္ အဖဲြ႔ဝင္၊ ရုပ္ရွင္ဆင္ဆာအဖဲြ႔ဝင္ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာေတြလည္း ရိွတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
ဆရာမၾကီးဟာ ဝတၴဳ၊ ေဆာင္းပါး၊ ျပဇာတ္ စသျဖင့္ စာေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ေရးသားခဲ့ျပီး ဒီကေန႔အထိ ထုတ္ေဝျပီးတဲ့ စာအုပ္ေပါင္း ၇ဝ ေလာက္ ရိွပါတယ္။ စာေရးဆရာ ေက်ာ္သန္းျမင့္ (ဗန္းေမာ္) ေရးသားတဲ့ ‘သမိုင္းျဖစ္စဥ္ထဲက တေစ့တေစာင္း ပံုရိပ္မ်ား’ စာအုပ္မွာေတာ့ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးရဲ႕ စာေပသက္တမ္းတေလွ်ာက္ ဝတၴဳတို ဝတၴဳရွည္ ၅ဝဝ ေက်ာ္၊ ေဆာင္းပါး ၁၅ဝဝ ေက်ာ္၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ညႊန္း ၁ဝ ပုဒ္ ေရးသားျပဳစုခဲ့တယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ၂ဝဝ၃ ခုနွစ္မွာ ထုတ္ေဝတဲ့ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ရဲ႕ ‘ရတနာပံု၏ နိဒါန္း နွင့္ နိဂံုး’ စာအုပ္အဖြင့္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အတၴဳပၸတၲိမွာေတာ့ ဒီကေန႔ထိ သူ႔ေလာက္ စာေရးနိုင္သူ အမ်ဳိးသမီး စာေရးဆရာမ ျမန္မာစာေပေလာကမွာ မေပၚေသးဘူး လုိ႔ ဆိုထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ဟာ ရတနာပံုေခတ္ မင္းတုန္းမင္းနဲ႔ သီေပါမင္းတုိ႔လက္ထက္ နန္းတြင္းေရးေတြကို အဘိုးျဖစ္သူ ဝက္မစြတ္ၿမိဳ႕စားရဲ႕ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းကို အေျခခံေရးသားထားတဲ့ မွတ္တမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္အတြင္းက မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြနဲ႔ အေရးအသားမ်ားကို ဖတ္ရႈရင္ပဲ စာေရးဆရာမၾကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို မွန္းဆနိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ေရးသား ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ေရႊစြန္ညိုဝတၴဳ၊ စာဆိုေတာ္ဝတၴဳ၊ နွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ စာအုပ္တုိ႔ ထင္ရွားပါတယ္။
တင္းက်ပ္တဲ့ လူမႈအဝန္းအဝိုင္း၊ ေရွးရိုးစဲြ အယူအဆမ်ားစြာ ၾကားက ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး လို ထင္ရွားတဲ့ စာေပအနုပညာရွင္ ထြက္ေပၚလာခဲ့တာဟာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ႕ စြမ္းရည္ ဘယ္ေလာက္ ထက္ျမက္တယ္ ဆိုတာကို ေဖာ္ျပတဲ့ ဥပမာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္သူမ်ား ေအးခ်မ္းတဲ့ အရိပ္ေအာက္မွာ ေနထိုင္ခြင့္ ရရိွပါေစ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ထိန္လင္း (၂၆၊ ၁၊ ၂ဝ၁ဝ)
ပထမဆံုး ေခတ္သစ္ အမ်ဳိးသမီး စာေရးဆရာမႀကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး
ထိန္လင္း
ၾသဂုတ္ ၃၀၊ ၂၀၁၀
ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး (ဓာတ္ပုံ - shwezinu.com)
ထိန္လင္း
ၾသဂုတ္ ၃၀၊ ၂၀၁၀
ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး (ဓာတ္ပုံ - shwezinu.com)ပုဂံေခတ္က စျပီး စာေပ အေရးအသား ထြန္းကားခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေက်ာက္ထက္ အကၡရာ ေရးထိုးတဲ့ေခတ္၊ ေပထက္ အကၡရာ တင္တဲ့ေခတ္ေတြ စသျဖင့္ ေခတ္တိုင္းရဲ႕ စာေပေရးသားမႈထဲမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ႕ ကမၸည္းတင္ ေရးသားမႈေတြ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ဆုေတာင္းစာ အစရိွတဲ့ ကမၸည္းတင္ ေရးထိုးမႈမ်ားကေန စာဆိုေတာ္အျဖစ္ ကဗ်ာလကၤာေတြ ေရးသားဖဲြ႔သီမႈကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေရာက္ရိွခဲ့တာကေတာ့ အင္းဝေခတ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီး စာဆိုအမ်ားစုက နန္းတြင္းစာဆိုေတြသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေခတ္ေပၚစာေပ အေရးအသားမ်ား ထြန္းကားလာတဲ့ ၂ဝ ရာစု အစပိုင္းမွာပဲ အမ်ဳိးသားေတြနဲ႔ အတူ အမ်ဳိးသမီး စာေပပညာရွင္ေတြ ေပၚထြက္ခဲ့သလို၊ ကိုလိုနီေခတ္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပဲြ အပါအဝင္ ေခတ္တိုင္းမွာ အမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ႕ ပါဝင္စြမ္းေဆာင္မႈေတြက စဥ္ဆက္ မျပတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလို သမိုင္းမွတ္တိုင္မ်ားအတြင္းမွာ ထူးခြ်န္ထင္ရွားတဲ့ အမ်ဳိးသမီး ပါရမီရွင္ေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ၊ အာဇာနည္ေတြလည္း ရိွခဲ့ျပီး အခ်ဳိ႕ေသာ ပုဂၢိုလ္မ်ားက ေခတ္ေဟာင္းကို ေတာ္လွန္ျပီး ေခတ္သစ္ကို ဦးတည္နိုင္တဲ့ လုပ္ေဆာင္မႈေတြကိုေတာင္ ဖန္တီးစြမ္းေဆာင္နိုင္သူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
၂ဝ ရာစု ျမန္မာစာေပေလာကရဲ႕ ပထမဆံုး အမ်ဳိးသမီး စာေရးဆရာမႀကီးကေတာ့ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးေခတ္ ျမန္မာ့လူေနမႈစနစ္ အတြင္း မိန္းကေလးဆိုရင္ စာေရးဆရာ ျဖစ္ဖုိ႔မဆိုထားနဲ႔ စာဖတ္ရင္ေတာင္ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ပုန္းရိႈးကြယ္ရိႈး ဖတ္ရသလို၊ ကေလာင္ကိုင္ရင္ပဲ ရည္းစားစာ ေရးတယ္လုိ႔ အရိုးစဲြေနတဲ့ အယူအဆေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တားျမစ္ၾကတဲ့ အေနအထားကေန ဒီလို ထြက္ေပၚလာခဲ့တာဟာ ေတာ္ရံု အားထုတ္မႈနဲ႔ မရပါဘူး။
ပထမ အမ်ဳိးသမီး ကာလေပၚ ဝတၴဳတိုဆရာ၊ ပထမ အမ်ဳိးသမီး ရုပ္ရွင္ဝတၴဳနွင့္ ဇာတ္ညႊန္းေရးဆရာ၊ ယုဝတီကေလာင္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးသူ၊ အမ်ဳိးသမီးကေလာင္ရွင္အဖဲြ႔ကို ဦးေဆာင္ခဲ့သူ၊ ျမန္မာစာေရးဆရာမမ်ား၏ မိခင္ စတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔ ခီ်းေျမွာက္ဂုဏ္ျပဳျခင္း ခံရတဲ့ ဆရာမၾကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးကို ၁၉ဝ၄ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂ဝ ရက္ေန႔က မနၲေလးျမဳိ႕မွာ ေမြးဖြားခဲ့ျပီး ၁၉၈၁ ခုနွစ္ ဇြန္လ ၂၃ ရက္က ရန္ကုန္ျမဳိ႕မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ဖခင္က ရဲအင္စပက္ေတာ္ ဦးျမတ္ေက်ာ္ ေခၚ ဦးေမာင္ေမာင္ေက်ာ္ ျဖစ္ျပီး မိခင္က ဝက္မစြတ္ၿမိဳ႕စား ‘မင္းထင္မဟာစည္သူ’ ဘဲြ႔ခံ ဦးလတ္ရဲ႕ သမီးလတ္ျဖစ္သူ ေဒၚခင္ခင္လတ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အဘိုးျဖစ္တဲ့ ဝက္မစြတ္ျမိဳ႕စားမင္းက ေျမးျဖစ္သူကို ခ်စ္လြန္းလုိ႔ အဘြားရဲ႕ အမည္အတိုင္း ခင္ေလးခင္ လုိ႔ မွည့္ေခၚခဲ့ေပမယ့္ အဘိုးအဘြားအမည္ကို ကိုယ့္အမည္အျဖစ္ အသံုးျပဳရင္ ရိုင္းရာက်မွာစိုးလုိ႔ ‘ခင္ခင္ေလး’လုိ႔ အမည္ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ ပေဒသရာဇ္ဆန္တဲ့ မွဴးမတ္မ်ဳိးရိုးက ဆင္းသက္လာတဲ့ ေဆြမ်ဳိးအသိုင္းအဝိုင္းမွာ ၾကီးျပင္းခဲ့ရေပမယ့္ ဘုရားခ်င္း မ်ဳိးမႊန္ေအာင္ ထူးေနရတဲ့ အစဥ္အလာကို လက္မခံသလို၊ ဘုရားတရားနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့စာကလဲြလုိ႔ ဘယ္စာမွာ မဖတ္ေစလိုတဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းၾကားမွာပဲ စာေရးဆရာမတစ္ဦး ျဖစ္လာတာဟာ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးရဲ႕ ထက္ျမက္မႈနဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊ မေကြး၊ ေရႊဘို တုိ႔မွာ ပညာသင္ၾကားခဲ့ျပီး အသက္ ၁၂ နွစ္အရြယ္မွာ စတင္ ေရးသားေပးပုိ႔ခဲ့တဲ့ ‘နဲ႔နဲ႔’ ဆိုတဲ့ ဝတၴဳတိုကေလးက သူရိယမဂၢဇင္းရဲ႕ ဝတၴဳတိုျပိဳင္ပဲြမွာ အေကာင္းဆံုးအျဖစ္ အေရြးခံရျပီး ၁၉၁၇ ခုနွစ္ထုတ္ သူရိယမဂၢဇင္း အတဲြ ၁၊ အမွတ္ ၆ မွာ ေဖာ္ျပခံခဲ့ရပါတယ္။ သူရိယ မဂၢဇင္းမွာ ဝတၴဳတိုေတြ ဆက္လက္ေရးသားခဲ့ျပီး ၁၉၂ဝ ျပည့္နွစ္က စျပီး ဒဂုန္မဂၢဇင္းမွာ ေဆာင္းပါးေတြ၊ ဝတၴဳတိုေတြ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ကေလာင္အမည္လည္း ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ျဖစ္လာပါတယ္။
ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးရဲ႕ ကေလာင္အမည္ေတြကေတာ့ ကေလာင္ရွင္တစ္ဦး၊ K.L.K (ကုမၼာရီ)၊ K.L.K (Mandalay)၊ ကိုကိုေလး၊ ကုမၼာရီ၊ ခင္ခင္ေလး၊ ခင္ေလး၊ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး၊ နားၾကီးမ်က္စိၾကီး၊ ျမကေလာင္၊ ယုဝတီေလးနီ၊ ယုဝတီအယ္ဒီတာတစ္ဦး၊ ရတနာပံု ထိပ္တင္လိႈင္၊ ေရနန္းသူဇာ၊ ေရႊကေလာင္၊ အာေဘာင္နီ တုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ (K.L.K ဆိုတာ သူ႔အမည္ ခင္ေလး နဲ႔ ကုမၼာရီ ကို အတိုေကာက္ျပဳထားတာလုိ႔ သိရပါတယ္။)
အသက္ ၁၇ နွစ္အရြယ္ ၁၉၂၁ ခုနွစ္မွာေတာ့ ‘မိန္းကေလးမ်ားသာ ဦးစီးထုတ္ေဝသည္’ လုိ႔ ေၾကာ္ျငာခဲ့တဲ့ ‘ၾကည္ေတာ္ဆက္’ဝတၴဳမဂၢဇင္းကို ဦးစီးထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ဒီမဂၢဇင္းဟာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး စာေရးဆရာေတြ ဦးစီးထုတ္ေဝတဲ့ မဂၢဇင္းေတြထဲမွာ အေစာဆံုး ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီနွစ္မွာပဲ ျမန္မာအေဆြ ကုမၸဏီအတြက္ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ညႊန္းေတြ စတင္ ေရးသားခဲ့ျပီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ဆိုတဲ့ အမည္က ပိုျပီး ထင္ရွားလာပါတယ္။
၁၉၂ဝ ေက်ာင္းသားသပိတ္အတြင္း ဝံသာနု နိုင္ငံေရးေဆာင္းပါးေတြကို ဗႏၶဳလဂ်ာနယ္၊ ဗဟိုရ္စည္ဂ်ာနယ္၊ ဟုမၼရူးသတင္းစာတုိ႔မွာ ေရႊကေလာင္၊ ျမကေလာင္ ဆိုတဲ့ ကေလာင္အမည္ေတြနဲ႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ နိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ ျပင္းထန္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆရာမၾကီးက သူ႔၀တၴဳေတြကို ထုတ္ေဝေပးတဲ့ ဝဇီရာမ႑လ ပံုနိွပ္တိုက္ပိုင္ရွင္ ေဒၚရြက္ရဲ႕ ဟုမၼရူးသတင္းစာမွာ ‘ဟုမၼရူးလမ္းညႊန္’ အခန္းကို လွ်ဳိ႕ဝွက္နာမည္နဲ႔ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ ျဖစ္ခါနီးမွာ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးကို ဦးတည္တဲ့ ‘စစ္ေရာင္ျခည္’ နဲ႔ ‘ကမၻာ့ရန္သူ’ဝတၴဳတုိ႔ကို ေရးသားခဲ့ျပီး ၁၉၃၇ ခုနွစ္မွာ နယ္ခဲ်႕ဆန္႔က်င္ေရးကို ေဖာ္ကူ်းတဲ့ ‘ေတာတြင္းသူပုန္’ ဆိုတဲ့ ဝတၴဳကို ေရးသားခဲ့တဲ့အတြက္ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ သတိေပးျခင္းကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၁၉၃၃ မွာ ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ ေရႊစြန္ညို ဝတၴဳဟာလည္း နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး ဝတၴဳျဖစ္ပါတယ္။
ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးဟာ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳပံုနိွပ္တိုက္၊ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး စာအုပ္တိုက္တုိ႔ကို ထူေထာင္ျပီး စာေပထုတ္ေဝေရးလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ကိုင္ခဲ့သလို ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာ၊ ယုဝတီ ေန႔စဥ္သတင္းစာ၊ ယုဝတီဂ်ာနယ္ မ်ားကိုလည္း ထုတ္ေဝခဲ့ပါတယ္။ ယုဝတီဂ်ာနယ္ကေန ယုဝတီကေလာင္ရွင္ဘဲြ႔၊ ယုဝတီဘဲြ႔ေတြ ခီ်းျမွင့္ျပီး အမ်ဳိးသမီး ကေလာင္ရွင္အမ်ားအျပားကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ကေလာင္အမည္ေရွ႕မွာ ယုဝတီ တပ္ျပီး ဒီကေန႔အထိ စာေပေရးသားေနတဲ့ အမ်ဳိးသမီး စာေရးဆရာေတြက သက္ေသခံေနပါတယ္။ စာေရးဆရာမၾကီး ေစာမံုညင္းကလည္း သူ႔ရဲ႕ ‘ဗမာအမ်ဳိးသမီး’ စာအုပ္မွာ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးကို မိခင္ၾကီးအျဖစ္ သံုးနႈန္းေရးသားခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဆရာမၾကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးဟာ အမ်ဳိးသမီးကေလာင္ရွင္အဖဲြ႔ကို ထူေထာင္ျပီး ဥကၠ႒အျဖစ္ တာဝန္ယူခဲ့တဲ့ အျပင္ စာေရးဆရာအသင္းရဲ႕ အမႈေဆာင္အျဖစ္လည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာစာေကာ္မရွင္ အဖဲြ႔ဝင္၊ ရုပ္ရွင္ဆင္ဆာအဖဲြ႔ဝင္ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာေတြလည္း ရိွတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။
ဆရာမၾကီးဟာ ဝတၴဳ၊ ေဆာင္းပါး၊ ျပဇာတ္ စသျဖင့္ စာေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ေရးသားခဲ့ျပီး ဒီကေန႔အထိ ထုတ္ေဝျပီးတဲ့ စာအုပ္ေပါင္း ၇ဝ ေလာက္ ရိွပါတယ္။ စာေရးဆရာ ေက်ာ္သန္းျမင့္ (ဗန္းေမာ္) ေရးသားတဲ့ ‘သမိုင္းျဖစ္စဥ္ထဲက တေစ့တေစာင္း ပံုရိပ္မ်ား’ စာအုပ္မွာေတာ့ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးရဲ႕ စာေပသက္တမ္းတေလွ်ာက္ ဝတၴဳတို ဝတၴဳရွည္ ၅ဝဝ ေက်ာ္၊ ေဆာင္းပါး ၁၅ဝဝ ေက်ာ္၊ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ညႊန္း ၁ဝ ပုဒ္ ေရးသားျပဳစုခဲ့တယ္လုိ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ၂ဝဝ၃ ခုနွစ္မွာ ထုတ္ေဝတဲ့ ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး ရဲ႕ ‘ရတနာပံု၏ နိဒါန္း နွင့္ နိဂံုး’ စာအုပ္အဖြင့္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အတၴဳပၸတၲိမွာေတာ့ ဒီကေန႔ထိ သူ႔ေလာက္ စာေရးနိုင္သူ အမ်ဳိးသမီး စာေရးဆရာမ ျမန္မာစာေပေလာကမွာ မေပၚေသးဘူး လုိ႔ ဆိုထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ဟာ ရတနာပံုေခတ္ မင္းတုန္းမင္းနဲ႔ သီေပါမင္းတုိ႔လက္ထက္ နန္းတြင္းေရးေတြကို အဘိုးျဖစ္သူ ဝက္မစြတ္ၿမိဳ႕စားရဲ႕ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းကို အေျခခံေရးသားထားတဲ့ မွတ္တမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္အတြင္းက မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြနဲ႔ အေရးအသားမ်ားကို ဖတ္ရႈရင္ပဲ စာေရးဆရာမၾကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးရဲ႕ အရည္အခ်င္းကို မွန္းဆနိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ေရးသား ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ေရႊစြန္ညိုဝတၴဳ၊ စာဆိုေတာ္ဝတၴဳ၊ နွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္ စာအုပ္တုိ႔ ထင္ရွားပါတယ္။
တင္းက်ပ္တဲ့ လူမႈအဝန္းအဝိုင္း၊ ေရွးရိုးစဲြ အယူအဆမ်ားစြာ ၾကားက ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး လို ထင္ရွားတဲ့ စာေပအနုပညာရွင္ ထြက္ေပၚလာခဲ့တာဟာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ႕ စြမ္းရည္ ဘယ္ေလာက္ ထက္ျမက္တယ္ ဆိုတာကို ေဖာ္ျပတဲ့ ဥပမာတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္သူမ်ား ေအးခ်မ္းတဲ့ အရိပ္ေအာက္မွာ ေနထိုင္ခြင့္ ရရိွပါေစ။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ထိန္လင္း (၂၆၊ ၁၊ ၂ဝ၁ဝ)
(ေနာ္ေဝအေျခစိုက္ ဒီမုိကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ၏ ၂၀၁၀၊ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂ ရက္ေန႔ ထုတ္လႊင့္ခ်က္အား ျပန္လည္ ေဖာ္ျပပါသည္)
Comments