ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူေဟာင္းတဦး
စက္တင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၀
အဘကုိ က်မ စျမင္ဖူးစဥ္က အမွတ္ ၅၁ ဒတ္ဆန္းအျမန္ယာဥ္ ကားေပၚမွာ ျဖစ္သည္၊၊ ပထမ ဦးဆုံးစျမင္ရသည္က ေဝါကင္းရွဴးစီး၍ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဝတ္ထားေသာ လြယ္အိတ္ၾကီးၾကီးတလုံး ကိုလြယ္ထားေသာ ကၽြဲေကာ္ကုိင္း မ်က္မွန္အနက္ကုိ တတ္ဆင္ထားေသာ ကားေနာက္မွီးကို တြယ္လုိက္ေနသည့္ အဖုိးၾကီးတဦး …
က်မက ကား၏ ေနာက္ဆုံးထုိင္ခုံတြင္ ေနရာရသည္၊၊ အလယ္တန္း ေနာက္ဆုံးထုိင္ခုံတြင္ ထုိင္ေနသူ လူငယ္ ၂ ေယာက္က ေက်ာင္းသားလွဳပ္ရွားမွဳမ်ားတြင္ မၾကာခဏ ေတြ႔ျမင္ေနရေသာ လူငယ္မ်ားျဖစ္သည္၊၊ အဘက ေျမနီကုန္းက တက္လာျခင္းျဖစ္သည္၊၊ ထုိစဥ္ လူငယ္တဦးက ထ၍ “လာ … အဘ ဒီမွာထုိင္ …” ဟု ဆိုကာ ေနရာခ်င္း လဲလုိ္က္ၾကသည္၊ လူငယ္က ကားေနာက္မွီးတြင္ တြဲေလာင္းျဖစ္သြားသည္၊၊ အဘကေတာ့ ေနရာ ရသြားသည္၊၊
အဘက ထုိလူငယ္ကုိၾကည့္၍
“ ေဟ့ မင္းစာအုပ္ ကုိယ့္ကုိ ေပးထား …”
လူငယ္က “ဟုတ္ကဲ့ …”
ဆုိျပီး စာအုပ္ကုိ လွမ္းေပးသည္၊၊
အဘက ထုိစာအုပ္အေပၚတြင္ သူ၏ လြယ္အိတ္ကုိ တင္လုိ္က္သည္၊၊ စံျပရုံမွတ္တုိင္ေရာက္ေတာ့ က်မကားေပၚက ဆင္းလာခဲ့သည္၊၊
က်မ စိတ္ထဲတြင္ ထုိအဘကုိ မၾကာခန ျမင္ဖူးေနသေယာင္ ထင္မွတ္မိေနသည္က အေရးေတာ္ပုံ လွဳပ္ရွားမွဳတြင္ …
က်မက ေထာင္ကလြတ္ျပီးစမွ စတင္၍ က်မႏွင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးေသာ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ အတူူ ရတတ္သမွ် အလုပ္ကေလးလုပ္၊ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေခြ်တာ၊ အျခားရဲေဘာ္မ်ားထံမွ ေငြေၾကး ကေလးမ်ား စုေဆာင္း၊ ျပီးေတာ့ ေထာင္ဝင္စာ မတတ္ႏိုင္ေသာ ရဲေဘာ္အခ်ိဳ႔အိမ္သုိ႔ သြား၍၎၊ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ေထာင္ဗူးဝသုိ႔သြား၍၎၊ လူၾကံဳရွာ၍ စားစရာႏွင့္ ေဆးဝါးမ်ား ပုိ႔ေပးေလ့ရွိသည္၊၊
၁၉၉၇ ခု၊ က်မ ေနာက္တၾကိမ္ စစ္ေၾကာေရးသုိ႔ ေရာက္ခဲ့သည္၊၊ အဲဒီမွာလည္း အဘအမည္ကုိ
ၾကားခဲ့ရသည္၊၊ စစ္ေၾကာေရးမွ လြတ္ျပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္လည္း က်မတုိ႔ လုပ္လက္စအလုပ္မ်ားကုိ ဆက္လုပ္ ေနခဲ့ၾကသည္၊၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ က်မတုိ႔ အန္အယ္ဒီ မဟုတ္ေသာ ျပင္ပအုပ္စုမ်ားႏွင့္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္လူမႈေထာက္ကူျပဳ အဖြဲ့တုိ့ ပူးေပါင္း၍ အလုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ား လုုပ္ႏုိင္ခဲ့ၾကသည္၊၊
ဇြန္လ၏ မုိးေရစက္မ်ားေအာက္တြင္ ဗမာျပည္အတြက္ တုိက္ပြဲေပ်ာ္ မိခင္တဦး ကြယ္လြန္ခဲ့ရွာသည္၊၊ ထုိအေမ ေဒၚၾကည္ၾကည္၏ စ်ာပနတြင္ အဘကုိ ထပ္မံေတြ႔ဆုံခဲ့ရသည္၊၊ က်မႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ထုိစ်ာပနတြင္ က်န္ရစ္သူမိသားစုုဘက္မွ ေျခသည္းလက္သည္း အဘက စာအုပ္တအုပ္ႏွင့္ စ်ာပန ကူညီေငြမ်ားကုိ လက္ခံေနသည္၊၊
ျပီးေတာ့ က်မအမည္ကုိ မမဒုံတုိ႔က ေခၚေတာ့ အဘ ေမာ့ေမာ့ၾကည့္သည္၊ ထုိခဏတြင္ က်မက အဘထံ ကူေငြသြားေပးသည္၊၊ နံမည္ကုိ ေမးေတာ့ သူ ေခတၱတုန္႔ဆုိင္းျပီးမွ စာရြက္ေပၚတြင္ ေရးခ်လုိ္က္သည္၊၊ တဆက္တည္းဆုိသလုိမွာပဲ ေအာ္သမီးက “ × × ×” ဆုိတာကုိး၊၊
ထုိေနာက္တြင္ အဘႏွင့္က်မတုိ႔ လူမႈေထာက္ကူအလုပ္မ်ား လုပ္ကိုင္ရင္း ကာလအနည္းငယ္ အတြင္းမွာပင္ က်မသည္ အဘ၏ စိတ္ခ် ယုံၾကည္ရေသာ သူတဦးျဖစ္လာခဲ့သည္၊၊ အဘႏွင့္ေတြ႔တုိင္း က်မအတြက္ စိတ္အားထက္သန္ ခဲ့ရသည္၊၊ အဘက က်မကို သမီးတေယာက္ကဲ့သို႔၊ လုပ္ေဖၚကုိင္ဘက္ ရဲေဘာ္တဦးကဲ့သုိ႔ ဆက္ဆံခဲ့သည္၊၊ အားေပးခဲ့သည္၊၊ သင္ျပေပးခဲ့သည္၊၊ အထူးသျဖင့္ စာနယ္ဇင္းဆုိင္ရာ အတတ္မ်ား၊၊
ထိုသို႔ အဘ၏ ယုံၾကည္မႈ ရလာေသာအခါ က်မက လက္ရဲဇက္ရဲ ႏိုင္လာသည္၊၊ ေထာင္အတြင္း အျပင္ကိစၥမ်ား၊ ေထာင္ထဲရွိ ရဲေဘာ္္မ်ား၏ က်န္းမာေရးကိစၥမ်ား၊ ေဆးကုသေရးဆုိင္ရာ ကိစၥမ်ား က်မ လုပ္ရဲ လုပ္တတ္လာခဲ့သည္၊၊
ဥပမာ ဦးရွိန္တင္၊ ဦးေစာဘင္ဆင္ အစရွိသူတို႔ကို ေထာင္ျပင္ပေဆးရုံသို႔ တက္ေရာက္ ကုသခဲ့ရသူမ်ား၊ က်မ မွတ္မိသေလာက္ ဦးရွိန္တင္ (ေတာင္ငူေထာင္မွ ျပင္ပေဆးရုံသုိ႔ ေရာက္ျပီး ကြယ္လြန္သူ)၊ ဦးဆာထူူးေစာ၊ အစရွိသည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ာ …
အဲသလုိႏွင့္ က်မက လုပ္ငန္းတြင္က်ယ္သေလာက္ ရန္သူ၏ မ်က္စိစပါးေမႊးစူးမႈကုိ ခံလာရသည္၊၊ ထုိ႔ေနာက္ … ထုိ႔ေနာက္တြင္ က်မ ဒုတိယျမစ္ တတိယျမစ္ … က်မ ကူးခတ္ေနရသည္၊၊
သုိ႔ေသာ္ အဘထံသုိ႔ ရံဖန္ရံခါ ဂါရဝျပဳေနဆဲ ပါပင္။
ယေန႔ အဘကြယ္လြန္ေၾကာင္း သိလုိ္က္ရသည္၊၊ တဦးခ်င္းအဖုိ႔ ေသာ္၎၊ လူ႔အဖြဲ႔စည္းအတြက္ေသာ္၎ … က်ီးအုပ္တုိ႔ ျပိဳေလျပီ၊၊
အဘႏွင့္ရင္းႏွီး၍ မၾကာေသးခင္ကမွ အဘေျပာခဲ့ေသာ စကားေလးကို အမွတ္ရ ေနပါေသးသည္၊၊
“ (ေဟ့ေကာင္ “× × ×” မင္း ေရာက္လာျပန္ျပီလား … ေတာ္ေတာ္ရွဳပ္တဲ့ အေကာင္ပဲ …) ဆုိျပီး အဘကို ထုထည့္လုိက္တာ အဘလည္း ပုံရက္သား လဲက်သြားတာပဲ။ အဘကုိ ေခါင္းစြပ္ လာဆြဲခြ်တ္ေတာ့မွ အဘမွန္းသိျပီး ေထာက္လွမ္းေရးက ေတာင္းပန္သြားတယ္၊၊ အခုမွ အဘ သိရတယ္။ အဲဒီတုန္းက သူတို႔ လူမွားရုိက္တာ သမီးကိုး ”
ဟု ေျပာရင္း ရယ္ေမာေနပါသည္၊၊
ဒီလုိအျပံဳး၊ ဒီလို အရယ္မ်ားႏွင့္ပင္ သူခ်စ္ေသာ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ လက္တဲြ၍ ဘဝတေလွ်ာက္လုံး တုိက္ပဲြေပါင္းမ်ားစြာ တုိက္ခဲ့သည္ ဟု က်မ ယုံၾကည္ပါသည္၊၊
“အဘကား ကြယ္ေလျပီ။ အဘဇီဝရုပ္ဓါတ္ကား ကြယ္ေလျပီ။ သုိ႔ေသာ္ လူ႔အဖဲြ႔အစည္း၏ သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမ်ား အေပၚ၌ အဘနံမည္ကား ဘယ္ေတာ့မွ မကြယ္ ”၊၊ ။
(အဘဦးအုန္းျမင့္၏ ဓာတ္ပုံ - ကိုေအာင္ဒင္ (US Campaign for Burma) ပို႔ေပးတယ္)
Comments