Nyein Wai - The Kyaut Phyar Village Incident

က်ေနာ့္ရင္ထဲ ပူေႏြးေနဆဲ ေက်ာက္ျဖာရြာ

ျငိမ္းေ၀

စက္တင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၁၁

(၁)

၁၉၉၄ ခု၊ မတ္လ၊ ၁၃ ရက္။

က်ေနာ္တို႔ ပုန္းေအာင္းေနသည့္ ေတာင္ကုန္းကေလးေပၚကတဆင့္ ကိုက္(၃၀၀) ခန္႔အကြာ ေအာက္ဘက္တြင္ ကားလမ္းကို လွမ္းျမင္ေနရသည္။ ေက်ာက္ျဖာရြာအဝင္ထိပ္က သစ္ပင္ေတာအုပ္ကေလး ကိုလည္း ျမင္ေနရ၏။

မနက္ ၁၀ နာရီထိုးသည့္တုိင္ ကားလမ္းေပၚတြင္ မည္သူမွ် ျဖတ္သန္းသြားလာသည္ကို မေတြ႔ရ။ က်ေနာ္တို႔က မနက္ ၈ နာရီကတည္းက ေတာင္ကုန္းေပၚေရာက္ေနခဲ့ၾကၿပီး ကားလမ္းတေလွ်ာက္ တံမ်က္စည္းလွည္းၾကမည့္ `ေက်ာက္ျဖာရြာ´သားမ်ားကို လာၿပီး ေစါင့္ၾကည့္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ပတ္ဝန္း က်င္တခုလံုး ေက်းငွက္သံမ်ားကိုသာ ၾကားေနရသည္။

နအဖ စစ္တပ္ စစ္ကားတန္းမ်ား ဒီကေန ့ဆင္းလာၾကမည္ဟု က်ေနာ္တို႔ သတင္းရထားသည္။ သည္တစ္ေခါက္ကားတန္းအဆင္းမွာ မိုးက်ေတာ့မည္ျဖစ္သျဖင့္ ေနာက္ဆံုး တစ္ေခါက္ ကားတန္းအဆင္းျဖစ္လိမ့္မည္ဟုလည္း က်ေနာ္တို႔သိထားၾက၏။

စစ္ကား တန္းဆင္း သည့္အခါ ကားလမ္းေပၚတြင္ ကားမ်ားမျဖတ္သန္းခင္ကတည္းက ရြာသားမ်ားကို ကားလမ္းတေလွ်ာက္ တံပ်က္စည္းလွည္းခိုင္းၾကလိမ့္မည္ဟူေသာ သတင္းေၾကာင့္ က်ေနာ္ႏွင့္ `တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတး´တို႔( ထိုစဥ္က တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးမွာ ကရင္အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္္ေရးတပ္မေတာ္၏ ဗိုလ္အဆင့္ ရွိသူျဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔ကို တပ္ၾကပ္ႀကီးဟူ၍ပင္ ေဒသခံမ်ားက ဆက္လက္ေခၚေဝၚခဲ့ၾက၏။) ေက်ာက္ျဖာရြာသား (၂)ဦးႏွင့္အတူ သည္ေတာင္ကုန္းေပၚသို ့ေရာက္ေနခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ေက်ာက္ျဖာရြာမွာ `ေအာင္သိဒၵိလမ္းမႀကီး´ဟု လူသိမ်ားေသာ `ကမၼေမာင္း ဖါပြန္´ ေႏြရာသီ စစ္သံုး ကားလမ္းမႀကီးေပၚတြင္ရွိေသာ ရြာတစ္ရြာျဖစ္သည္။ ကားလမ္းက ရြာထဲက ျဖတ္သြား၏။ ဖါးအံၿမိဳ႕နယ္ “တလိုင္းကရင္”ရြာႏွင့္“ေကြေလရြာ” ၾကားတြင္ ရွိသည့္ရြာျဖစ္သည္။ ရြာ၏ ေျမာက္ဘက္ထိပ္တြင္ နအဖစစ္တပ္ တပ္မ၉၉ လက္ေအာက္ခံ၊ ခလရ (၃၀၂)၊ တပ္ခြဲ (၃ ) က စခန္းခ်တပ္စြဲထား၏။

ေနာက္ထပ္ နာရီဝက္ေက်ာ္ခန္႔ ရွိေသာအခါ က်ေနာ္ႏွင့္ ေဘးခ်င္းပူးကပ္ထိုင္ေနသည့္ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးက လက္ကုပ္ၿပီး သတိေပးသျဖင့္ ရြာထိပ္ကို လွမ္းၾကည့္သည္။ ပထမေတာ့ လူသံမ်ားကိုသာၾကားရသည္။ ထို႔ေနာက္ နအဖ စစ္သားႏွစ္ေယာက္ ေသနတ္ကိုယ္စီအသင့္အေနအထားႏွင့္ ကားလမ္းေဘး ခပ္ခြါခြါမွ ေပၚလာသည္။ ထို႔ေနာက္ က်ေနာ့္ မ်က္ေစ့ထဲတြင္ လူရိပ္သ႑ာန္မ်ားကို ေတြ႔ရသည္။ လူ (၃၀) ခန္႔ကို မယံုၾကည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေတြ႔လာရသည္။

သူတို႔တေတြ စကားတေျပာေျပာႏွင့္ပင္ က်ေနာ္တို႔ ပုန္းေအာင္းေနရာ ေတာင္ကုန္းေအာက္သို႔ ေရာက္လာၾကသည္။ အသက္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ခန္႔ ကေလးမ်ား၊ အသက္၅၀ ဝန္းက်င္ရွိမည္ထင္ရသည့္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးမ်ားသာျဖစ္သည္။ သူတို႔အားလံုး ရင္ေပါင္တန္းလ်က္ လမ္းလုံးျပည့္ တံမ်က္စည္းကိုယ္စီလွည္းလာေနၾက၏။ က်ေနာ္က အသက္မရွဴႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ မင္သက္မိေနမိသည္။  မေတာ္တဆ ကားမိိုင္းျမွဳပ္ထားသည့္အေပၚ တံမ်က္စည္းလွည္းမိပါက….။ သို႔ေသာ္ သူတို႔အားလံုး စကားေျပာမပ်က္ တံမ်က္စည္းလွည္းသြားေနၾက၏။ က်ေနာ္က သူတို႔အစား တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားျဖစ္ေနသည့္တိုင္ သူတို႔ကေတာ့ အိေျႏၵမပ်က္ စကားေျပာမပ်က္ တံမ်က္စည္းလွည္းေနၾက၏။ တံမ်က္စည္းလွည္းေနသူ လူအုပ္မွာ က်ေနာ္တို႔ မ်က္ေစ့ေအာက္မွ မလွမ္းမကမ္း ကားလမ္းအေကြ႔တြင္ ျမင္ကြင္းမွေပ်ာက္သြား၏။

(ေနာင္အခါ က်ေနာ္က တံမ်က္စည္းလွည္းသူမ်ား ေသေဘးႏွင့္နီးလြန္းသည့္တိုင္ ဘာ့ေၾကာင့္ အခုလို စကားေျပာမပ်က္ တံမ်က္စည္းလွည္းသြားႏိုင္ၾကသည္ကို ေဝခြဲမရသျဖင့္ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးကို ေမးၾကည့္ေသာအခါ သည္လို လုပ္ရျခင္းမွာ ရိုးေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ မလုပ္ပဲေနလို႔လည္း မရတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒါ့အျပင္ ကိုယ့္ဘက္ကလည္း ရြာသားမ်ား ထိခိုက္မည္ကို မလိုလားသျဖင့္ ရြာႏွင့္နီးသည့္ေနရာမ်ားတြင္ ဗံုးမေထာင္ပဲထားသည္ကို သိေနၾက၍ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ ဒီအလုပ္မွာ ရြာသားမ်ာအဖို႔ မထူးဇာတ္ခင္းရသလိုျဖစ္ကာ အခုလို အၿပံဳးမပ်က္ တံမ်က္စည္းလွည္းေနၾကရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း က်ေနာ့္ကို ရွင္းျပခဲ့ပါသည္။)

တံမ်က္စည္းလွည္းသူမ်ား( လူသားမိုင္းရွာၾကိယာအျဖစ္ အသံုးခ်ခံရသူမ်ား ) ျမင္ကြင္းထဲမွ ေပ်ာက္သြားသည့္တိုင္ မၾကာမီ စစ္ကားတန္းမ်ား ဆင္းလာမည္ျဖစ္သျဖင့္ ေစါင့္ၾကည့္ေလ့လာရန္ က်ေနာ္တို႔က ေနရာမေရႊ႕ေသးပဲ ေတာင္ကုန္းေပၚက သစ္ပင္ၿခံဳပုတ္မ်ားၾကားထဲမွာပင္ ဆက္ၿပီး ထိုင္ေနခဲ့ၾက၏။

ထိုစဥ္မွာပင္ လူတစ္ေယာက္ ရြာျပင္ထြက္လာသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ရြာစည္းရိုးအျပင္ဘက္ေရာက္ သည့္အခါ က်ေနာ္တို႔ ပုန္းေအာင္းေနရာ ေတာင္ကုန္းဆီ ေမါ့ၾကည့္ၿပီး က်ေနာ္တို႔ဆီသို႔ပင္ တည့္တည့္ ေလွ်ာက္လာေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ က်ေနာ္က အနည္းငယ္ထိတ္လန္႔သြားစဥ္ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးက ထိုလူမွာ ေက်ာက္ျဖာရြာသူႀကီး `ဦးေက်ာက္လုံး´ျဖစ္သည္ဟု ရွင္းျပသျဖင့္ က်ေနာ့္မွာ စိတ္သက္သာရာ ရသြားရ၏။ က်ေနာ္တို႔အနားသို႕ေရာက္လာေသာအခါ ေစါင္တစ္ထည္ ခါးတြင္ပတ္လ်က္၊ ပုဆိုးအေဟာင္းတထည္ ေခါင္းတြင္စည္းလ်က္ ဦးေက်ာက္လုံးကိုေတြ႕ရ၏။

` ဘယ္မလည္းေဟ့ သတင္းေထာက္ ကားတန္းဆင္းတာ ေစါင့္ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ´

` က်ေနာ္ပဲ သူႀကီး၊ ဘာျပဳလို႔လဲ ´

သူႀကီးက က်ေနာ့္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး အကဲခတ္သလိုၾကည့္သည္။

` ဒီအတိုင္း ဒီမွာ ထိုင္ေစါင့္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး၊ ေတာ္ၾကာကားတန္းဆင္းေတာ့မယ္၊ ဒီေကာင္ေတြက စိတ္ခ်ရတာမဟုတ္ဘူး၊ မသကာ ကားတန္းမဆင္းခင္ ကင္းအရင္ထိုးခ်င္ထိုးမွာ၊ ကင္းထိုးလို႔ မင္းတို႔နဲ႕ ပက္ပင္းတိုးရင္ ပစ္လားခတ္လားျဖစ္အုန္းမယ္၊ တရြာလုံး မီးတင္အရႈိ႕ခံရမွာလည္းေသခ်ာတယ္၊ဒီလုိလုပ္ပါ သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္ထဲ ရြာထဲလိုက္ခဲ့၊ က်ဳပ္တာဝန္ယူတယ္၊ ကားလမ္းနဲ႔အနီးဆံုးတဲေပၚ က်ဳပ္ထားေပးမယ္၊ ဒီမွာေတာ့ ဒီလိုေစါင့္ေနၾကလို႔ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ မျဖစ္ဘူးကြ´

က်ေနာ္တို႔အားလံုး မည္သို႔မွ် စကားျပန္ မေျပာႏိုင္ၾက။ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးႏွင့္ က်ေနာ္ အျပန္အလွန္ၾကည့္သည္။

က်ေနာ္က သည္ေဒသတြင္ အသိအကၽြမ္းရွိသူမဟုတ္။ ယုတ္စြအဆံုး အေရွ႕အေနာက္ ေတာင္ေျမာက္ကိုပင္ ရုတ္တရက္ မသိေသးသည့္ ဧည့္သည္သက္သက္။ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတး၏ တာဝန္ ယူမႈျဖင့္သာ ဤေဒသတြင္ သတင္းမ်ား စုေဆာင္းရယူေနသူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ သည္ေဒတြင္ရွိသည့္ ရြာမ်ားအားလံုး ကရင္စကားသာေျပာသည့္ ကရင္ရြာမ်ားသာျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ကမူ ကရင္စကားတစ္လံုးမွ်ပင္ တတ္သူမဟုတ္။

` ကဲ ဘယ္လိုလဲေဟ့ အခ်ိန္မရွိဘူး ျမန္ျမန္ဆံုးျဖတ္ၾကကြ ´

သူႀကီး ဦးေက်ာက္လံုးက စိတ္မရွည္ဟန္ေျပာလာသည္။ က်ေနာ္က တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးကို အကူအညီေတာင္းသလို ၾကည့္မိေသးသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ပါးစပ္က အလိုလို စကားတခြန္း ထြက္လာ၏။

` ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္ လိုက္မယ္သူႀကီး ´

` ဒါဆို ခင္ဗ်ားပစၥည္းေတြ က်ဳပ္ကိုေပး´

က်ေနာ္က လြယ္ထားေသာလြယ္အိပ္ကို သူႀကီးဆီ ေယာင္ေယာင္အအႏွင့္ ကမ္းေပးလိုက္သည္။ သူႀကီးက သူ႔ခါးမွ ေစါင္ထဲတြင္ က်ေနာ့္လြယ္အိပ္ကေလးကို ထည့္ၿပီး အဖ်ားႏွစ္ဘက္တြင္ အနည္းငယ္လိမ္ကာ ခါးတြင္ျပန္ပတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ စကားတခြန္းမွ မေျပာေတာ့ပဲ ေရွ႕မွ ဦးေဆာင္ၿပီး ဆင္းသည္။

ေတာင္ကုန္းကေလးေပၚမွ အဆင္းတြင္ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္ေတာ့ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးက မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ေနသည္ဟု ထင္လိုက္မိသည္။

(၂)

ေက်ာက္ျဖာရြာထဲကို သူႀကီးေနာက္မွ ဆယ္လွမ္းမွ်ခြါကာ လိုက္ဝင္ခဲ့သည္။ သူႀကီးက လမ္းမႀကီးအတုိင္းမသြား။ အိမ္တခ်ိဳ႕ေဘးမွ ျဖတ္ကာေကြ႔ကာ သြားေနသည္။ က်ေနာ္က နဂိုကတည္းက အဝတ္အစား အႏြမ္းအေၾကဝတ္ကာ ရုပ္ဖ်က္ထားၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ရြာသားမ်ားက ရုတ္တရက္ က်ေနာ့္ကို သတိမထားမိဟု ထင္မိသည္။ သို႔ေသာ္ သူႀကီးက တဲေပၚက လူတခ်ိ္ဳ႕ကို ႏႈတ္ဆက္သည့္အခါတြင္မူ တဲေပၚကလူေတြက သူႀကီးႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ တုတ္ေခ်ာင္းတေခ်ာင္းကိုင္ၿပီး ေလွ်ာက္လာေနသည့္ က်ေနာ့္ကို အကဲခတ္သလို ၾကည့္သည္။

တဲတလံုးအလြန္တြင္ က်ေနာ္တို႔ေရွ႕မွ နအဖစစ္သားသံုးဦး ေလွ်ာက္လာေနသည္ကိုေတြ႔သည္။ ရြာထဲမဝင္ခင္က ရြာထဲတြင္ စစ္ကားတန္း ဆင္းမည့္ေန႔ျဖစ္သည္မို႔ စစ္သားမ်ားမွာ ရြာသားထက္ပင္ ပိုမ်ားမလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ ေရာက္ေနသည္ဟူေသာ သူႀကီးဦးေက်ာက္လံုး၏ စကားကို က်ေနာ္ျပန္ေတြးမိသည္။ အကယ္၍ စစ္သားမ်ားႏွင့္ ရြာထဲတြင္ တိုးပါက သူကသာ ဦးေဆာင္ၿပီး စကားေျပာမည္၊ ႏႈတ္မဆက္ပဲေနရန္ေျပာထားသျဖင့္ က်ေနာ္က ေဘးဘီကိုသာ ၾကည့္သလိုလုပ္ရင္း ေလွ်ာက္သည္။ အနားကိုေရာက္္ေတာ့ ဦးေက်ာက္လံုးကပင္ တပ္ၾကပ္လုပ္သူကို ႏႈတ္ဆက္သည္။ တပ္ၾကပ္က သူတို႔ေဘးမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသူ က်ေနာ့္ကို တခ်က္မွ်သာၾကည့္သည္။ က်ေနာ့္မွာ ဒူးမ်ားညႊတ္ေခြက်လုမတတ္ တုန္လႈပ္ေနမိသည္။

ဖင္တလွည့္ေခါင္းတလွည့္ အဆင္ေျပသလို ေဆာက္ထားေသာ တဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ေက်ာ္လာေသာအခါ ဦးေက်ာက္လံုးက ေရွ႕မွဦးေဆာင္ကာ တဲတလံုးေပၚတက္သည္။ တဲေပၚတြင္ အသက္ ၂၀ ခန္႔အရြယ္ ကရင္မိန္းကေလးတစ္ဦးသာ ရွိသည္။ ဦးေက်ာက္လံုးက ကရင္လို တစ္ခြန္းႏွစ္ခြန္းေျပာသည္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို ဘာမွ မစိုးရိမ္ဖို႔ ကားတန္းဆင္းခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္ကို သူကိုယ္တိုင္ လာေခၚမည္ဟုဆိုသည္။ ကားတန္းဆင္းကာနီးၿပီမို႔ သူ႔ကို နအဖစစ္သားမ်ားက လိုက္ရွာေနေကာင္း ေနလိမ့္မည္ဟုဆိုကာ က်ေနာ့္လြယ္အိပ္ကေလးကို ၾကမ္းျပင္ေပၚခ်ေပးလိုက္ၿပီး တဲေပၚက ျပန္ဆင္းသြား၏။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလုိပင္ တဲရွင္မိန္းကေလးက အိမ္ခန္းထဲသို ့ေျခဟန္လက္ဟန္ႏွင့္ က်ေနာ့္ကို ဝင္ေနရန္ေျပာသည္။ အခန္းထဲတြင္ ျဖာတစ္ခ်ပ္ခင္းေပးၿပီး သူက တဲေပၚက ဆင္းသည္။ ခါးေစါင္းခန္႔အျမင့္ တဲေအာက္ က်ေနာ္ထိုင္ေနရာ ေနရာေအာက္ တည့္တည့္ေလာက္တြင္ သြားထိုင္သည္။ ၿပီးေတာ့ ႏွီးျဖာေနေလသည္။

အနည္းငယ္အိပ္ငိုက္မည္ရွိစဥ္မွာပင္ တဲေအာက္မွ စကားေျပာသံၾကားသျဖင့္ ၾကမ္းၾကားမွ ငံု႔ၾကည့္ေတာ့ တဲေအာက္တြင္ နအဖစစ္သား ၂ေယာက္က တဲရွင္မိန္းကေလးေဘးတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ စစ္သားတစ္ေယာက္က ကရင္လိုပင္စကားေျပာကာ တဲရွင္မိန္းကေလးကို ေနာက္ေျပာင္ေန၏။ က်ေနာ္က အႀကီးအက်ယ္တုန္လႈပ္သြားကာ အသက္ျပင္းျပင္းမရွဴရဲေလာက္ေအာင္ ၿငိမ္သက္ေနမိသည္။ ထို႔ေနာက္ တဲရွင္မိန္းကေလးက ဘယ္လိုေျပာလိုက္သည္မသိ စစ္သား ၂ေယာက္က ထိုင္ရာမွထကာ ျပန္ထြက္သြားၾကေလသည္။

(၃)

ေနလည္ ၂ နာရီခန္႔တြင္ မိုးခ်ိမ္းသံမ်ားကို အေဝးမွ ၾကားရသလိုရွိသျဖင့္ အိပ္ငုိက္စျပဳေနေသာ က်ေနာ္မွာ မ်က္လံုးမ်ား ျပဴးက်ယ္လာရ၏။ တဲေပၚသို ့လူ ၂ ေယာက္တက္လာသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ညက က်ေနာ္ႏွင့္တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးတို႔ ပုန္းေအာင္းအိပ္စက္ခဲ့ရာတဲေပၚတြင္ အတူထိုင္ၿပီး စည္းေဝးတိုင္ပင္ခဲ့ၾက သည့္ ေက်ာက္ျဖာရြာသား ၂ဦးပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔က က်ေနာ့္ကို အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႔ထြက္လာရန္ေျပာသည္။

အိမ္ေရွ႕ခန္းသို႔ထြက္လာၿပီး သူတို႔ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္စဥ္ ကားသံမ်ားကို ၾကားလာရေလသည္။  ခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပင္ နအဖ စစ္ကားႀကီးမ်ား ရြာထဲသို ့ဝင္လာေနၾက၏။ ေစါေစါက မိုးခ်ိမ္းသံမ်ားဟု ထင္္ခဲ့သည့္အသံမ်ားမွာ စစ္ကားႀကီးမ်ား ေမာင္းလာေနသည့္အသံမ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။

ထိပ္ဆံုးမွ ေမာင္းဝင္လာေသာ စစ္ကားႀကီးက က်ေနာ္တို႔တဲႏွင့္ တည့္တည့္ေလာက္တြင္ လမ္းေဘးသို႔ထိုးၿပီး စက္မသပ္ပဲ ရပ္လိုက္၏။ ေနာက္မွ လိုက္လာသည့္ကားတခ်ိဳ႕က ေရွ႕ဆက္ေမာင္းသြားၿပီးမွ လမ္းေဘးသို႔ဆင္းကာ ရပ္ထားလိုက္ၾက၏။ ကားမ်ားအားလံုး တီအီး (၁၁) အမ်ိဳးအစား စစ္ကားႀကီးမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ေနာက္မွ တရြတ္ဆြဲလိုက္ပါလာသည့္ ဖုန္လံုးႀကီးမွာ ကားမ်ားအားလံုး၏ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဖံုးအုပ္လိုက္၏။ လမ္းေဘးသို႔ လြတ္ေအာင္ခ်ၿပီး မရပ္္သည့္အတြက္ဟုဆိုကာ ေနာက္မွ ကပ္လိုက္လာသည့္ စစ္ကားေပၚမွစစ္သားတစ္ဦးက ေရွ႕ကားကို ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ဆဲေရးတိုင္းထြါသည့္အသံကို ၾကားေနရ၏။စစ္သားမ်ား ကားေပၚက ခုန္ဆင္းခ်လာၾကသည္။ ကားတစ္စီးႏွင့္တစီး ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုေနၾကသည္။ စစ္သားတခ်ိဳ႕က လမ္းေဘးတဲကေလးေတြဆီ ေလွ်ာက္သြားေနၾက၏။ ေခြးေတြက စစ္ကားႀကီးမ်ားကို သဲသဲမဲမဲ ေဟာင္ၾကေလသည္။

စတင္ဝင္ေရာက္လာသည့္ကားမွစတင္ကာ ကားစင္းေရကို က်ေနာ္တို႔ မွတ္သားေနၾကသည္။ တစ္ေယာက္က ကားနံပါတ္မ်ားကို တတ္ႏိုင္သေရြ႕လိုက္မွတ္ေနသည္။

က်ေနာ္က ကားစက္သံ စစ္သားမ်ားေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုသံမ်ားကို အသံဖမ္းစက္ကေလးျဖင့္ ဖမ္းယူ သည္။ ကေလးေတြ ရြာသားေတြ လူ (၂၀) ခန္႔မွာ စစ္ကားႀကီးမ်ားႏွင့္ ခတ္လွမ္းလွမ္းမွရပ္ကာ ေငးၾကည့္ ေနၾကသည္။တခ်ိဳ႕က ကေလးတြဲေလာင္းႏွင့္။ စစ္သားေတြက က်ေနာ္တို႔တဲကေလးေဘးအထိ ေရာက္လာ သည္။ ဖံုေတြႏွင့္ေဝးသည့္ေနရာအထိ ေလွ်ာက္လာေနၾကသည္။

ေနာက္ထပ္စစ္ကားႀကီးမ်ား အဆက္မျပတ္ ဝင္လာေနသည္။ ကားအမ်ားစုမွာ စစ္သားလည္းမပါ ပစၥည္းပစၥယလည္းမပါပဲ သည္အတို္င္း အလြတ္ေမာင္းဝင္လာၾကသည္။ ကားတစ္စင္းေပၚတြင္မႈ စည္ပိုင္းမ်ား တင္လာသည္ကိုေတြ႔ရသည္။ ကားတစ္စီးေပၚတြင္ အရာရွိစီးကားဟုထင္ရသည့္ အစိမ္းေရာင္ကား ကေလးတစ္စီး တင္ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ကားတစ္စီးတေလေပၚတြင္သာ စစ္သားတခ်ိဳ႕ ကိုေတြ႔ရသည္။ ကားတိုင္းလိုလို ေရွ႕ဘက္ခတ္လွမ္းလွမ္းအထိ ေမာင္းသြားေနၾကသည္။

ကားစီးေရ သံုးဆယ္ေက်ာ္ခန္႔အေရာက္တြင္ တဲေပၚကို လူတစ္ေယာက္တက္လာလို႔ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ ရြာလူႀကီး ဦးေက်ာက္လံုးကိုေတြ႔သည္။ သူက တဲတံစက္ၿမိတ္မွငံုၾကည့္ကာ ေခါင္းေပၚက ဖံုမ်ားကိုခါခ်သည္။

`ကဲ ဘယ့္ႏွယ္လည္း အဆင္ေျပတယ္မို႔လား က်ဳပ္တို႔ ရြာထဲကျပန္ထြက္ၾကမွျဖစ္မယ္ ဒီေကာင္ေတြ ကားတန္းဆင္းတာ အာရုံစုိက္ အလုပ္ရႈပ္ေနတုန္း က်ဳပ္တို႔ထြက္လိုက္တာ အေကာင္းဆံုးပဲ´

က်ေနာ္က မည္သို႔မွ်ျပန္္မေျပာေတာ့ပဲ အသံဖမ္းစက္ကေလးကို လြယ္အိပ္ထဲထည့္သည္။ တဲေပၚက ဆင္းသည့္ ဦးေက်ာက္လံုးေနာက္မွ လိုက္ဆင္းသည္။ တဲေအာက္က အိမ္ရွင္မိန္းကေလးကိုပင္ ႏႈတ္မဆက္အားေတာ့။ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အိမ္ႀကိဳအိမ္ၾကား ေလွ်ာက္လာၾကသည္။ အိမ္ ဆယ္လံုးခန္႔ ေက်ာ္အေရာက္တြင္ ဘယ္ေနရာကမွန္းမသိ ကားမိုင္းကြဲသံႀကီး ထြက္ေပၚလာခဲ့ေလသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ ဦးေက်ာက္လံုးက ေနရာတြင္ အလိုလို ဝပ္ခ်လိုက္မိၾကေလသည္။

(၄)

` အဲဒါ သူတို႔ဖါသာသူတို႔ မိုင္းျပန္ေထာင္ထားတာပဲ ျဖစ္မယ္ ´

တကယ္ေတာ့ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးရဲ့ ယူဆခ်က္အေပၚ က်ေနာ့္မွာ ဘဝင္မက်ႏိုင္ပါ။

သူ႔ရဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားက နည္းနည္းေတာ့ သတိထားစဥ္းစားရမည့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္ေနသည္ ကိုလည္း က်ေနာ္ ေတြးမိသည္။

ေက်ာက္ျဖာရြာထိပ္တြင္ ကားမိုင္းကြဲသြားစဥ္က ရြာတြင္ အထိုင္ခ်ထားသည့္ စစ္သားမ်ားက အဘယ္ေၾကာင့္ ပစ္လားခတ္လား မလုပ္ခဲ့သနည္း။ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္အရဆိုလ်င္ မိုင္းကြဲသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ နအဖ စစ္သားမ်ားက မဲမဲျမင္ရာ ေခြးေရာလူေရာ မည္သူ႔ကိုမွ်မေရွာင္ ေသနတ္ႏွင့္ပစ္ေလ့ရွိသည္။ မသကာၤဟုဆိုကာ ရြာသားတခ်ိဳ႕ကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္သည္။ အခုတခါ ကားမိုင္းကြဲသည့္ေနရာမွာ ရြာႏွင့္မေဝးပဲ ရြာထိပ္တြင္ပင္ ျဖစ္သည့္တိုင္ ေသနတ္မ်ားႏွင့္ ပစ္လားခတ္လား လံုးဝမလုပ္။ ဘယ္ ရြာသားကိုမွ်လည္း ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးျခင္း မရွိ။ ကားမိုင္းကြဲစဥ္က ရြာထဲတြင္ပင္ ရွိေနေသးသည့္ က်ေနာ္သည္လည္း ေသနတ္သံမ်ား မၾကာခဲ့ရ။ ေခြးေဟာင္သံမ်ား လူေတြ ခေလးေတြ ေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္ဟစ္ေျပးလႊားၾကသည္ကိုသာ ေတြ႔ခဲ့ရ၏။

ကားမိုင္းကြဲခဲ့စဥ္တုန္းက ဦးေက်ာက္လံုးက က်ေနာ့္ကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းအတြင္း ခဏထားခဲ့ကာ စစ္သားမ်ားက သူ႔ကို မလြဲမေသြလိုက္ရွာေနေတာ့မည္ဟုဆုိကာ မိုင္းကြဲမည္ထင္သည့္ဘက္သို႔ထြက္သြားခဲ့၏။ မၾကာခင္ ရြာသားတစ္ဦးေရာက္လာကာ က်ေနာ့္ကို `က်ံဳေထာ္ရြာ´သို႔ လိုက္ပုိ႔ခဲ့၏။ က်ံဳေထာ္ရြာေရာက္ေတာ့ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးက က်ေနာ့္ကို အသင့္ေစါင့္ေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။

က်ံဳေထာ္ရြာတြင္ ေခတၱခိုေအာင္းနားေနစဥ္ ကားမိုင္းကြဲသည့္ ေနာက္ဆက္တြဲသတင္းမ်ားကို က်ေနာ္ ရခဲ့၏။ ေက်ာက္ျဖာရြာတြင္ တပ္စြဲထားသည့္ နအဖစစ္တပ္ စခန္းတာဝန္ရွိသူေတြ၏ နံမည္မ်ားကိုပင္ က်ေနာ္ ရခဲ့၏။ စခန္းမွဴး ဗိုလ္ႀကီးစိန္တင္၊ တပ္ခြဲမွဴး ဗိုလ္ေအးကို၊ ဒုခြဲမွဴး ဗိုလ္ျမင့္ေဇာ္တို႔ ျဖစ္ၾက၏။ ကားမိုင္းကြဲသည့္အတြက္ ကားေမာင္းသမားစစ္သားတစ္ဦး ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ မိုင္းခြဲခံရသည့္ ကားနံပါတ္မွာ န-၇၈၃၄ ျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က စစ္ကားစီးေရ (၁၀၀)ေက်ာ္ ဆင္းခ်သြားခဲ့၏။

ကားမိုင္းကြဲသည့္ ေနာက္ဆက္တြဲသတင္းမ်ား ေရာက္လာေနစဥ္  တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးက ကားမိုင္းခြဲသည့္တရားခံမွာ ေက်ာက္ျဖာရြာတြင္ တပ္စြဲထားသည့္ နအဖ စစ္တပ္ တပ္ခြဲသာျဖစ္သည္ဟု သူ႔အျမင္ကို တခ်ိန္လံုး ေျပာေနခဲ့၏။

မိုင္းကြဲၿပီးေနာက္ (၂)ရက္အၾကာတြင္ ပ်က္စီးသြားေသာ ကားဘိုုးေငြ  ေပးေဆာင္ရမည္ဟူေသာ အမိန္႔စာတစ္ေစါင္က ရြာသူႀကီးမ်ားထံ ေရာက္လာခဲ့သည္။ (၃)ရက္အတြင္း ေပးေဆာင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ေတာင္းသည့္ေငြကမူ သိပ္မမ်ား။ `ေငြတစ္သိန္း´သာျဖစ္သည္။

ကားဘိုးအေတာင္းခံရသည့္ ရြာသံုးရြာ(ေက်ာက္ျဖာ၊ေကြေလ၊က်ံဳေထာ္) က အိမ္ေျခမ်ားသည့္ ရြာႀကီးမ်ားမဟုတ္သည့္တိုင္ သည္ေငြေလာက္ကိုေတာ့ သတ္မွတ္ထားသည့္ရက္အတြင္း ျပည့္မီေအာင္ ေပးႏိုင္သည္။

သူႀကီးဦးေက်ာက္လံုးက ကားဘိုးေငြမ်ားကို စုေဆာင္းေကာက္ယူကာ ေက်ာက္ျဖာရြာတြင္ တပ္စြဲထားသည့္ နအဖစစ္တပ္ ခလရ(၃၂)၊တပ္ခြဲ(၃) တပ္ခြဲမွဴးထံ သြားေရာက္အပ္ႏွံလိုက္ရ၏။ အပ္ႏွံၿပီး (၃)ရက္အၾကာတြင္ ယင္းတပ္ခြဲမွာ တာဝန္ခ်ိန္ၿပီးဆံုးသျဖင့္ တပ္ျပန္ရုပ္သြားခဲ့သည္။ အကယ္၍ ကားဘိုးေငြ မ်ားမ်ားေတာင္းလ်င္မူ သတ္မွတ္ထားသည့္ရက္အတြင္း ကားဘိုးေငြ စုေဆာင္းရယူဖို႔ရန္ ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် မျဖစ္ႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္တိုအတြင္း အဆင္ေျပေအာင္ ေငြတစ္သိန္းသာေတာင္းျခင္းျဖစ္သည္ဟု တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးက ယူဆသည္။

ေက်ာက္ျဖာရြာ အထိုင္တပ္ျဖစ္သည့္ နအဖ တပ္ခြဲအေနႏွင့္ ေနာက္တန္းျပန္ကာနီးသည့္အခ်ိန္ သည္လိုနည္းႏွင့္ စီးပြါးရွာသြားျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု တြက္သည္။ (မွတ္ခ်က္။   ။ ထိုစဥ္က ေဒသေပါက္ေစ်းအရ ဆီ တစ္ပိႆာ က်ပ္-၂၀၀ သာ ရွိပါသည္။)

တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတး၏ အေျပာအရ ထို္ေန႔က တံမ်က္စည္းလွည္းသည့္လူအုပ္ကို ကားမိုင္းကြဲသည့္ ရြာထိပ္တြင္ မလွည္းေစပဲ ရြာထိပ္ေက်ာ္ကာမွ တံမ်က္စည္း စတင္လွည္းေစခဲ့သည္ဆိုေသာအခ်က္မွာ တကယ့္ကို မသကာၤစရာအခ်က္ ျဖစ္ေစခဲ့ျပန္သည္ဟု ဆိုေလသည္။ ၿပီးေတာ့ စစ္ကားတန္းမ်ား ဆင္းကာနီးအခ်ိန္ဆိုလ်င္ ဘယ္ရြာသားမွ် ကားလမ္းေပၚ မတက္ရဲၾက။ ကားလမ္းေပၚတက္ခြင့္လည္း မရွိၾက။ ထိုအခ်ိန္အတြင္း ကားလမ္းအနီး ရပ္ေနလ်င္ပင္ မသကၤာဟုစြပ္စြဲကာ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္တတ္ၾကသည္ဟု က်ေနာ့္ကို ရွင္းျပ၏။

`ဦးကေသးဖိုး ခင္ဗ်ားမ်ား ေထာင္ထားတာလား´

` ဟာဗ်ာ ဘယ္ကလာ က်ဳပ္ ေထာင္ရမွာလည္း၊ ေက်ာက္ျဖာက က်ဳပ္ရြာပဲဟာ၊ အခုလို ရြာထိပ္မေျပာနဲ႔ ရြာနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးမွာ  မိုင္းကြဲရင္ေတာင္ အနီးဆံုးရြာေတြက္ို ကားဘိုးေငြ ေလးငါးဆယ္သိန္းေတာင္းၿပီး မထင္ရင္မထင္သလို နီးစပ္ရာရြာကို ဒုကၡေပးတတ္တာပဲဟာ ´

ဦးကေသးဖိုးရဲ့စကားကလည္း အေၾကာင္းအက်ိဳးခိုင္သည္။ သူက သည္ေဒသတြင္ မိုင္းေထာင္ဝိဇာ ျဖစ္သည္။ သူကလြဲၿပီး သည္ေဒသတဝိုက္ မိုင္းေထာင္တတ္သူ ဘယ္သူမွ်မရွိ။ ထ႔ိုျပင္ ေက်ာက္ျဖာရြာ ကားတန္းမဆင္းခင္ (၂)ရက္က သူသည္ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္အတူ ေတာထဲက သူ၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္တဲကေလးထဲတြင္ တခ်ိန္လံုး ရွိေနခဲ့သည္။

` ဒီစစ္သားေတြက သူတို႔လူေတြ ျပန္ၿပီးထိခိုက္မယ့္ ဒီလိုအလုပ္မ်ိဳး လုပ္ပါ့မလား ´

က်ေနာ့္စကားကို ၿငိမ္ၿပီးစဥ္းစား နားေထာင္ေနသည့္ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးက သူ႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို ဆက္ေျပာသည္။

` ေအးေလ သူတို႔လူေတြထိခိုက္မယ့္အလုပ္မ်ိဳး လုပ္မွလုပ္ပါ့မလားဆိုတာ ထည့္ေတာ့စဥ္းစားရမွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ဒီလူေတြ အရမ္းရက္စက္တာေတာ့အမွန္ပဲဗ်၊ လူကို လူလိုသေဘာမထားပဲ ထင္သလို သတ္ျဖတ္ႏွိပ္စက္တတ္တာေတာ့ လူတိုင္းအသိပဲ၊ ရြာထဲဝင္လာရင္ တခ်ိဳ႕ ၾကက္ေလာက္ဝက္ေလာက္ တင္မကဘူး ငါးပိတပ္ိသာနဲ႔လည္း ဖမ္းဆြဲႏွိပ္စက္ၿပီး ျခိမ္းေျခာက္ေတာင္းတတ္တာပဲဟာ၊ ဆရာေလးလည္း လက္ေတြ႔ပ၊ဲ က်ံဳစိန္ရြာမွာ ဝက္သား ၂ ပိသာ အခ်ိန္မီလာမပို႔ရပါ့မလားဆိုၿပီး ရြာထဲ လက္နက္ႀကီးနဲ႔ပစ္တာ ဆရာေလး ကိုယ္တိုင္ႀကံဳခဲ့တာပဲေလ သူတို႔စစ္တပ္တခ်ိဳ႕ကစိတ္ဓါတ္ပ်က္စီးေနတာ ၾကာၿပီပဲဟာ၊ၿပီးေတာ့ ကားမိုင္းကြဲၿပီး ေနာက္တေန႔မွာပဲ က်ေနာ္ ေျပာခဲ့ေသးတာပဲမို႔လား မယံုရင္ၾကည့္ေန ဒီေကာင္ေတြ ကားမိုင္းဘိုး ခ်က္ခ်င္း ေတာင္းခ်င္ေတာင္းလာလိမ့္မယ္လို႔ အဲဒါ က်ေနာ္ အဲဒီကတည္းက ေတြးမိထားလို႔ေျပာတာေပါ့ ´

တပ္ၾကပ္ႀကီး ဖါးေတးက သူ႔အျမင္ကို အခိုင္အမာ သက္ေသသက္ကာယႏွင့္ ရွင္းျပေနသည့္တိုင္ က်ေနာ့္မွာမူ ေက်ာက္ျဖာရြာ ကားမိုင္းခြဲသည့္တရားခံကိို သူေျပာသလို လက္ခံဖို႔ရာ ဝန္ေလးေနခဲ့၏။

တခါတေလေတာ့လည္း တခ်ိန္က ေတာင္ဗီယက္နမ္ ရုပ္ေသးအစိုးရ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး `ငုယင္ေကာင္ကီး´လက္ထက္ ေတာင္ဗီယက္နမ္တပ္မ်ား စိတ္ဓါတ္ပ်က္ျပားခဲ့ပံုမ်ားကို သြားၿပီးစဥ္းစားမိသည္။ ထိုစဥ္က ေျခလ်င္တပ္က အေျမာက္တပ္ႏွင့္ ေလတပ္ကို ဆက္ေၾကးေပးခဲ့ရသည္မ်ားပင္ ရွိခဲ့သည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ ဆက္ေၾကး မေပးပါက အေျမာက္တပ္ႏွင့္ေလတပ္က ေျခလ်င္တပ္မ်ားတက္သိမ္းရမည့္ ေတာင္ကုန္းကို တည့္မွန္ေအာင္ ပစ္ခတ္ဗံုးႀကဲျခင္း မျပဳပဲ ထားတတ္၏။ အထိမနာရေလေအာင္ ေျခလ်င္တပ္မ်ားက သူတို႔၏လစာထဲမွ ခြဲကာ ေလတပ္ႏွင့္ အေျမာက္တပ္ကို လပ္ထိုးရေတာ့သည္။ ကိုယ့္ရဲေဘာ္မ်ား၏ အသက္ကို ခုတုန္းလုပ္ကာ ေလတပ္ႏွင့္ အေျမာက္တပ္ကာ စီးပြါးရွာျခင္းျဖစ္သည္။ ေျခလ်င္တပ္မ်ားမွာ ေရွ႕တန္းတြင္ လူထုထံမွ လုယူျခင္းျဖင့္ စီးပြါးရွာလို႔ရသည္။ ေလတပ္ႏွင့္ အေျမာက္တပ္အဖို႔မူ ထိုအခြင့္အေရးမ်ိဳး မရႏိုင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလတပ္ႏွင့္အေျမာက္တပ္က ေဘးေပါက္ဝင္ေငြကို သည္လိုနည္းႏွင့္ ရွာခဲ့သည္ဟု ၾကားဖူးသည္။

သည္လို မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ လိုက္ၿပီးစဥ္းစားသည့္အခါ က်ေနာ့္မွာ ေက်ာက္ျဖာရြာ ကားမိုင္းခြဲသည့္တရားခံအစစ္မွာ တပ္ၾကပ္ႀကီးဖါးေတးေျပာသလို နအဖ စစ္တပ္ပင္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနေလမလားဆိုသည့္စိတ္ေၾကာင့္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခား ျဖစ္ခဲ့ရ၏။

          ဤ အျဖစ္အပ်က္မွာ ၾကာေတာ့ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ စိတ္ထဲတြင္မေတာ့ မေန႔ တေန႔ ကျဖစ္ခဲ့သည့္အျဖစ္အပ်က္တခုအေနႏွင့္ပင္  ႏွလုံးသားထဲ၌ စြဲထင္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။    ။

(Photo - File, Internet, Burmese Soldiers in mine-training)