ေဘးအႏၱရာယ္က်ေရာက္ေနစဥ္ ရြံစရာေကာင္းသည့္ လူႀကီးခရီးစဥ္မ်ား
ေမာင္လူေရး၊ ႏိုု၀င္ဘာ ၁၃၊ ၂၀၁၂
ခ်ပ္ၾကီးက မီးေဘးသင့္ ဒုုကၡသည္မ်ား
ကန္႔ဘလူၿမိဳ႕နယ္၊ ခ်ပ္ႀကီးရြာအနီး၊ ဆီရထားတြဲ ၃တြဲတိမ္းေမွာက္၊ ဆီလာေရာက္ခပ္ေနၾက၊ ၾကည့္ရွဳ႕ေနၾကစဥ္ မီးေလာင္ၿပီး လူေတြ အရွင္လတ္လတ္မီးေလာင္ကၽြမ္းခံရ၊ မီးၿမိဳက္ခံရ၊ ေသၾကပ်က္စီးၾက၊ မီးေလာင္ဒဏ္ရာေတြ အလြန္အကဲခံစားၾကရသည့္ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ခဲ့သည္။
ယင္းငရဲႏွင့္ပတ္သက္၍ အစိုးရပိုင္းမွ တာဝန္ယူေျဖရွင္းမႈ ဟုတ္တိပတ္တိမရွိေခ်။
ေဆးဝါးမလံုေလာက္စြာ ခ်ဳိ႕ငဲ့စြာကုသေနၾကရသည္။ ျဖစ္ကတဲက လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔မ်ားမွ ကားမ်ား၊ လူမ်ား ေရာက္သြားၾကၿပီး လူနာေတြသယ္၊ အေလာင္းေတြသယ္လုပ္ၾက၊ ကိုင္ၾကသည္။ ေဆးဖုိးေတြ လွဴၾကသည္။
အားငယ္စိတ္ပ်က္ဖြယ္၊ ညိွဳးႏြမ္းဖြယ္ေကာင္းလွစြာ အလွဴေငြမ်ားႏွင့္ ေဆးဆက္ကုေနၾကရသည္။ အစိုးရ၏ တိတိပပတာဝန္ယူမႈသည္ ဘာဟု ေျပာရန္ခက္ခဲေပမည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားသည္ လုိအပ္သည့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈကို ထိေရာက္စြာ မလုပ္ႏုိင္ဘဲ လူႀကီးခရီးစဥ္ႀကိဳဖုိ႔ လံုးပမ္းေနၾကရသည္။ ယခုထိ လံုေလာက္သည့္ ေဆးဝါးႏွင့္ စားဝတ္ေနမႈတို႔ မရရွိေပ။ ေသေနဆဲ။ ေသအံုးမည္။ ဆရာဝန္မ်ားခမ်ာ ကုသေရး စိတ္ပင္ပန္းေနရတုန္း။
ေရႊဘိုုငလ်င္ သတင္းဆိုုး
ဆက္တုိက္ဆုိသလိုပင္ ေရႊဘိုငလ်င္လႈပ္ေလသည္။ ထုိငလ်င္သတင္းမ်ားက ဖံုးအုပ္သြားေသာေၾကာင့္ ထုိလူနာမ်ား မီးထပ္ဆင့္ေလာင္ခံရသည္သို႔ပင္ သူတို႔ဒုကၡကို အလွဴရွင္အမ်ားစု လံုးပမ္းမႈေလ်ာ့သြားၾကသည္။
ထုိသဘာဝေဘးတြင္လည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတာဝန္ယူထားသူမ်ားသည္ ေဘးအႏၱရာယ္ က်ေရာက္ေနမႈအေပၚ စီမံခန္႔ခြဲမႈ၊ ကူညီမႈအလ်င္းမရွိေပ။
တုိင္းဦးစီးလာမည္၊ ဝန္ႀကီးလာမည္၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လာမည္၊ ဒုသမတလာမည္၊ သမတႀကီး လာမည္ ဆုိတာေတြအတြက္ လံုးပမ္းေနၾကရသည္။ အလုပ္ရွဳပ္ရသည့္အထဲ ကားတန္းေရွာင္ေပးရသည္က တဒုကၡ။
ယင္းသို႔ ဒုကၡမ်ားဆိုက္ႀကံဳေနရစဥ္တြင္ အစိုးရဆိုက္မွ ယာဥ္တစီးတေလမ်ွပင္ အသံုးျပဳတာမရွိ။ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔မ်ား၏ ဝပ္ေသာက္ကားမ်ား ရွိလို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္။ လူနာေတြသယ္ေပးၾက၊ ေသြးေတြရွာေပးၾက၊ စားစရာေတြလွဴၾက၊ ဝိုင္းဝန္းကူညီၾကလို႔သာ အခ်ိန္မီ အသက္ကယ္တင္ႏုိင္ၾကရသည္။
ေရႊဘိုေဆးရုံတြင္ ခရုိင္အဆင့္ႏွင့္ မလုိက္ဖက္စြာ ဆရာဝန္အလံုအေလာက္မရွိ။ လႊဲရန္လိုသည့္လူနာမ်ား လူႀကီးလာသည္အထိ ထားေနရသည္။ လူႀကီးကမလာေသး။ စိတ္ပ်က္စရာ၊ ရြံစရာ၊ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာေကာင္း လွသည္။ အၿပိဳအပ်က္ေတြႏွင့္ စိတ္ပ်က္အားငယ္၊ ေၾကာက္လန္႔ေနသူမ်ားအတြက္ ဘာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ မေပးႏို္င္။
ေက်ာက္ေျမာင္း၊ ႏြယ္ၿငိမ္း၊ မလားဘက္တြင္ အိုးဖုတ္စားၾကသူမ်ားသည္။ အိုးဖုိမ်ားပ်က္ကုန္သည္။ အလုပ္လက္ မဲ့ၾကၿပီ။
သာမန္အရပ္သူအရပ္သားမ်ားကေတာ့ ေပးႏိုင္သမွ်ေပးဖုိ႔ သြားၾကၿပီ။
လာခ်င္လ်က္ မနီးတဲ့ ခရီးေ၀း ျဖစ္ေနသလား
လူႀကီးခရီးစဥ္မ်ားက မရပ္ေသး။
သူူတို႔သြားလာစရိတ္ကို ကူညီကယ္ဆယ္ေရး၊ ျပန္လည္ထူမတ္ေရးလုပ္ဖုိ႔ ေကာင္းသည္။
တာဝန္ရွိသူမ်ား ကိုယ့္တာဝန္ကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးေရးႏွင့္ တာဝန္ယူ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေရးသည္ ဤကဲ့သို႔ အေရးေတာ္ႀကီးမ်ားႀကံဳႀကိဳက္လာလွ်င္ ထိေရာက္စြာ ေျဖရွင္း ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ေရးႏွင့္ အခ်ိန္မီ ကယ္တင္နိင္ေရးတုိ႔အတြက္ အလြန္အေထာက္အကူျဖစ္လိမ့္မည္။
ခုေတာ့မဟုတ္၊ ဘာမွ တာဝန္ယူလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္သည္မရွိ။ တာဝန္ယူလုပ္ကိုင္ရဲဝံ့သည္မရွိ။ လတ္လ်ား လတ္လ်ား “လူႀကီးႀကိဳ” သြားေနတာေတြ ျမင္ေနရသည္။ ၿမိဳ႕ခံအခ်ဳိ႕သည္ သူတို႔ေနာက္ ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ ကားတန္းလိုက္ေမာင္းေပးေနရသည္။
ဒါ ဘာမွ ႀကီးက်ယ္သည့္ ေဘးဒုကၡမဟုတ္ေသးေပ။
အေရးဆို လူႀကီးမ်ားလိုပင္ ဖံုးမ်ားလည္း သံုးမရပါ။ ဆက္သြယ္ေရးအလြန္ခက္ခဲသည့္အတြက္ မလုိအပ္သည့္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားျမင့္တက္ေစၿပီး စီမံခန္္႔ခြဲမႈအလြဲမ်ား အားေကာင္းေစပါသည္။
ေရွးေက်ာက္ေခတ္ကကဲ့သု္ိ႔ပင္ လူကိုဘဲ အရင္းျပဳ လုပ္ေဆာင္ေနရပါသည္။
အလြန္႔ အလြန္စိတ္ပ်က္ဖြယ္ေကာင္းေလစြ။
ရြံစရာအေကာင္းဆံုးမွာ ေျမႀကီးေအာက္တြင္းၿပိဳပိတ္မိေနသူမ်ားသတင္းပင္။ ျပင္ပမွ ကူူညီကယ္တင္လုပ္ေဆာင္ ေနသည္ဆိုတာ မၾကားရ။ အထူးသျဖင့္ အစုိးရဆိုဒ္မွ ဘာမွ မၾကားရ။
လူႀကီးခရီးစဥ္ဆိုသည့္ ကိန္းႀကီးခန္းႀကီး၊ လတ္လ်ားလတ္လ်ား၊ အေရမရ အဖတ္မရ အစီအစဥ္မ်ား က်ဆံုးပါေစ။
(ဓာတ္ပုုံ၊ ခ်ပ္ၾကီးက ဓာတ္ဆီမီးေဘးသင့္ ရြာသူ ရြာသားမ်ား၊ ေရႊဘိုုအနီး မလားရြာ ငလ်င္သင့္ ေဒသခံမ်ား၊ (မိုုးမခ))
Comments
ကြ်န္ေတာ္တို ့့့့၀န္ထမ္းေတြအပါအ၀င္
တစ္ျပည္လံုးက ျပည္သူေတြအတြက္
မဟာ၀န္ထုပ္ ၀န္ပိုး
"လူၾကီးခရီးစဥ္" ပါ။
မဆလ ေခတ္ ကေတာ့
"လုပ္အားေပး"
ေကာင္းၾကေသးရဲ ့့့့လားး။