သမိုင္းတေကြ႕မွ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား
သခင္ေအာင္ဆန္းအား ဆုေတာ္ေငြ ငါးက်ပ္တန္ ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္ခဲ့သည့္ ရာဇ၀တ္၀န္ ေဇဗီးယား
သန္း၀င္းလႈိင္
ၾသဂုုတ္လ ၄၊ ၂၀၁၃
ျမန္မာ့သမုိင္းတေကြ႕၌ လြန္ခဲ့ေသာ ၇၃ ႏွစ္ (၁၉၄၀) က ေနာင္တြင္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးျဖစ္လာမည့္ သခင္ေအာင္ဆန္းအား ဇလြန္ၿမိဳ႕၌က်င္းပေသာ ဟသၤာတစီရင္ထံုးဆုိင္ရာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးညီလာခံတြင္ ၁၉၄၀ ျပည့္ ဇြန္လ ၁ ရက္ စေနေန႔ည၌ နယ္ခ်ဲ႕ၿဗိတိသွ်အစိုးရအား အၾကည္ညိဳပ်က္ေစရန္ တရားေဟာေျပာမႈေၾကာင့္ ဆုေတာ္ေငြ ငါးက်ပ္တန္အထုတ္ခံရသည္။ ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္ခဲ့သူကား ရာဇ၀တ္၀န္ေဇဗီးယား (D.W Harrison Xavier) ဆုိသူျဖစ္သည္။
ထိုစဥ္က လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေ႐ွ႕တန္းမွေန၍ ေ႐ွ႕ေဆာင္ေ႐ွ႕႐ြက္ျပဳကာ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္႐ြက္လ်က္႐ွိေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို နယ္ခ်ဲ႔အစိုးရသည္ ပုဒ္မအမ်ိဳးမ်ိဳးတပ္၍ အပူတျပင္းပိုက္စိပ္တုိက္လိုက္လံဖမ္းဆီးေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ၁၉၄ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ဟသၤာတစီရင္လံုးဆုိင္ရာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဌာနခ်ဳပ္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး သခင္ေအာင္ဆန္းတက္ေရာက္ေဟာေျပာခဲ့သည္။
ေဟာေျပာသည့္ေန႔က တရားပြဲသို႔ ပရိသတ္အေျမာက္အျမားတက္ေရာက္၍ နားေထာင္ၾကသည္။
ပုလိပ္စံုေထာက္မ်ားလည္း တရားပြဲသို႔ လာေရာက္အကဲခတ္ၾကသည္။ ထိုေန႔ည တရားပြဲတြင္ ပထမဦးစြာ သခင္ခ်စ္ေမာင္ (၀ိဓူရ)၊ ဒုတိယသခင္တင္ေမာင္ (က်ံဳမေငး) ေဟာေျပာၿပီးေနာက္ သခင္ေအာင္ဆန္းေဟာေျပာသည္။ အခ်ိန္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ ရာဇဝတ္အုပ္ တစ္ဦး ေရာက္႐ွိလာၿပီး သခင္ေအာင္ဆန္းအား စာတစ္ေစာင္ေပးသည္။ တရားနာလူထုပရိသတ္ႀကီးလည္း အံ့အားသင့္စြာ ၾကည့္႐ႈေနၾကသည္။ ခ်က္ခ်င္းပင္ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ စာကို ေဖာက္ဖတ္ၿပီးေနာက္…..
`ေဟာဒီမွာ ဟသၤာတရာဇဝတ္၀န္ (ေဇဗီးယား) က ဖိတ္စာတစ္ေစာင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ သူ႔စာမွာ ပါတာကေတာ့ ခ်င္းေတာင္ကိစၥကို မေဟာရဘူး ဆိုတဲ့ ပိတ္ပင္တားျမစ္ခ်က္ပါပဲ။ ခ်င္းေတာင္ကိစၥကို ၾကားခ်င္ၾကသလား´
ဟု တဆက္တည္းပရိသတ္သို႔ ေမးေျပာေျပာလိုက္သည္။ ပရိသတ္ကလည္း `ၾကားခ်င္ၾကပါတယ္´ တခဲနက္ျပန္ေျဖၾကားသည္။ ထိုအခါ သခင္ေအာင္ဆန္းက `ၾကားခ်င္ၾကရင္ ေဟာခ်င္တာနဲ႔ အေတာ္ပါပဲ´ ဟု ေျပာကာ မၾကာမီရက္အတြင္းက ခ်ငး္ေတာင္ေဒသတြင္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔ အစိုးရသည္ သူတို႔လုိသလို ပံုသြင္းမရသည့္အတြက္ ခ်င္းအမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးတို႔အား မတရားဖိႏွိပ္ညွဥ္းပမ္းပံု၊ ခ်င္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ သခင္ဝမ္းသူေမာင္ကိုလည္း လည္ပင္းႀကိဳးတပ္ကာ ျမင္းလွည္းေနာက္မွဆြဲၿပီး ၀ိဓူရလက္သစ္ဇာတ္ ခင္းပံု စသည္တို႔ကို ေဟာၾကားေတာ့သည္။ ထုိ႔အျပင္ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ေၾကာင့္ ျမန္မာမ်ားဆင္းရဲငတ္ျပတ္ျခင္း၊ ၿဗိတိသွ်သည္ ျမန္မာ့ရန္သူအစစ္ျဖစ္ျခင္း၊ လသာခုိက္ ဗိုင္းငင္ရန္၊ အာဏာဖီဆန္ရန္အတြက္ ရံပံုေငြစုၾကရန္ ေဟာေျပာခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ပုလိပ္အဖြဲ႕က ဖမ္းရန္ဟန္ျပင္လုိက္သည္ႏွင့္ သခင္တင္ေမာင္ (က်ံဳမေငး) သည္ တရားေဟာစင္ေပၚသို႔ ခဲလံုးတစ္လံုးႏွင့္ ပစ္ေပါက္၍ ပြဲလွန္႔လုိက္ၿပီး ပရိသတ္႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနစဥ္အတြင္း သခင္ေအာင္ဆန္းကို ကပ်ာကယာဆြဲ၍ လူအုပ္ထဲကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ကာ ထြက္ေျပးသြားၾကသည္။ ယင္းေနာက္ ပုလိပ္တို႔ မ်က္ျခည္ျပတ္က်န္ေနစဥ္ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္တင္ေမာင္ (က်ံဳမေငး) တို႔ႏွစ္ဦး သည္ သမၺာန္ျဖင့္ အျခားတေနရာသို႔ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားၾကသည္။ တရားပြဲၿပီးဆံုးသည့္ေနာက္ သခင္ေအာင္ဆန္းကို ဖမ္းဆီးရန္ လာေရာက္ခဲ့ေသာ ပုလိပ္အဖြဲ႕သည္လည္း သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔ကို မေတြ႕ရသျဖင့္ ေတာက္တေခါက္ေခါက္ျဖင့္ ေမာ၍ က်န္ေနခဲ့ၾကသည္။
(မွတ္ခ်က္။ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ မတ္လတြင္ စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳစာအုပ္တုိက္မွ ျဖန္႔ခ်ိထုတ္ေ၀ေသာ ဗိုလ္ရဲထြဋ္ (ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္)၊ သခင္တင္ျမ၊ ရဲေဘာ္ဘခက္၊ ကိုကိုေမာင္ႀကီး (ေမာင္ခ်စ္လႈိင္) အပါအ၀င္ ကမကထျပဳသူ (၆) ဦး ျပဳစုေရးသားသည့္ `ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအတၳဳပၸတၱိ´ စာအုပ္စာမ်က္ႏွာ (၁၉၄)တြင္ ဇလြန္ၿမိဳ႕၌ ဟသၤာတစီရင္စုလံုးဆုိင္ရာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးညီလာခံတြင္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးသခင္ေအာင္ဆန္း တက္ေရာက္ေဟာေျပာသည့္ေန႔ကို ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇြန္လ ၁၇ ရက္ဟူ၍ မွားယြင္းစြာ ေဖာ္ျပထားပါသည္။)
သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔သည္ တရားပြဲအၿပီး ပုလိပ္မ်ားမ်က္ျခည္ျပတ္ေအာင္ ေျခရာေဖ်ာက္ရာ၌ အေတာ္စြန္႔စားခဲ့ရသည္။ ဟသၤာတမွ သာရေ၀ါကူး၍ မီးရထားျဖင့္ ျပန္ရန္စီစဥ္ရာ သာရေ၀ါတြင္ ပုလိပ္မ်ားတၿပံဳႀကီးေစာင့္ေနသည္ဟု သိသျဖင့္ မသြားႏုိင္ေခ်။ ဇလြန္သေဘၤာဆိပ္၌ လည္း ပုလိပ္မ်ား႐ွိေနသျဖင့္ သေဘၤာေပၚတက္ရန္ အခက္ႀကံဳေနသည္။ သို႔ျဖင့္ သခင္တင္ေမာင္ (က်ံဳမေငး) ေနာက္သို႔ ပုလိပ္ေတြ လုိက္သြားေအာင္ ဥာဏ္ဆင္ရသည္။ သခင္တင္ေမာင္ ဇလြန္မွ ဟသၤာတသို႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ႀကီး ထြက္ခြာသြားရာ ပုလိပ္စံုေထာက္မ်ား သူ႔ေနာက္သို႔ စုၿပံဳလုိက္သြားေတာ့သည္။ ဤတြင္မွ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ သခင္တင္ေမာင္ (ဗမာ့လက္႐ုံး) ႏွင့္အတူ ေဒါင့္ႀကီး မေရာက္မီ ႐ြာတစ္႐ြာမွ ဧရာဝတီသေဘၤာကို စီးရသည္။ သခင္တင္ေအာင္က ကုန္းပတ္တြင္ ပက္လက္ကုလားထုိင္ႏွင့္ အထင္ကရသခင္ေအာင္ဆန္း သေဘၤာအေပၚထပ္ကုန္းပတ္ေပၚတြင္ ဖ်ားေနသူအေယာင္ေဆာင္ကာ ေစာင္ေခါင္းၿမီးၿခံဳ၍ လိုက္ခဲ့ရသည္။ ထိုစဥ္က ဧရာ၀တီသေဘၤာ လက္မွတ္စာေရးကို ေ႐ႊဒိုင္မွာ ေနာင္အခါ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ေျမေအာက္စည္း႐ုံးေရးအဖြဲ႕၀င္ျဖစ္လာသူျဖစ္သည္။
ဇလြန္တရားပြဲၿပီးလ်င္ၿပီးခ်င္း၌ပင္ ဟသၤာတရာဇ၀တ္၀န္မစၥတာေဇဗီးယားသည္ တရားပြဲၿပီးလွ်င္ ဖမ္းရန္ဖမ္းဝရမ္းအျပင္ သခင္ေအာင္ဆန္းကို ဖမ္းဆီးေပးရန္ ဆုေတာ္ေငြထုတ္ခဲ့သည့္ ေၾကညာခ်က္တစ္ေစာင္ကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ အဆိုပါေၾကညာခ်က္သည္ ဇူလိုင္လ ၁၂ ရက္ထုတ္ သတင္းစာမ်ားတြင္ ပါ႐ွိခဲ့ရာ ေၾကညာခ်က္အျပည့္အစံုမွာ -
`ဟသၤာတစီရင္စု၊ ဇလြန္ၿမိဳ႕တြင္ ၁၉၄ဝ ခုႏွစ္ ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔ည၌ အစိုးရအၾကည္ညိဳပ်က္ေလာက္ေအာင္ တရားေဟာသျဖင့္ `ရာဇသတ္ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) အရ အလို႐ွိေသာ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ေမာင္ေအာင္ဆန္း ေခၚ သခင္ေအာင္ဆန္းအား ဖမ္းဆီးေပးသူကိုျဖစ္ေစ၊ ဖမ္းဆီးရမိရန္ သတင္းေပးသူကိုျဖစ္ေစ၊ ဟသၤာတၿမိဳ႕ရာဇ၀တ္၀န္မင္းက ဆုေတာ္ေငြ ၅ိ/ က်ပ္ (ငါးက်ပ္တိတိ) ေပးသနားေတာ္မူလိမ့္မည္။´ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားသည္။
ထိုစဥ္က သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႀကီး၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးတစ္ေယာက္ ျဖစ္႐ုံသာမက တကၠသိုလ္ဆီး နိတ္အဖြဲ႕၀င္လူႀကီးတစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ ထင္႐ွားသည့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအေပၚ၌ ယခုကဲ့သို႔ စီရင္စုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွ်ေလာက္သာ အဆင့္႐ွိသည့္ အစိုးရျပည့္ဝန္ထမ္းတေယာက္က အဆင္ျခင္ကင္းမဲ့စြာ ဆုေတာ္ေငြငါးက်ပ္ထုတ္သျဖင့္ ေဇဗီးယားအား ၀ိုင္း၍ ေအာ့ႏွလံုးနာၾကသည္။ ဗမာျပည္တျပည္လံုး၌လည္း အျပင္းအထန္ဂယက္႐ိုက္သြားသည္။ ထို႔အျပင္ ဟသၤာတၿမိဳ႕က တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၀င္ သခင္လူငယ္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ သခင္ထြန္းစိန္၊ သခင္လွထြန္း၊ သခင္သိန္းဟန္၊ သခင္သန္း၊ သခင္တင္ဦး၊ သခင္သိန္း (ဒို႔ဗမာဦးသိန္း) တို႔က မစၥတာ ေဇဗီးယားကိုလည္း ဖမ္းဆီးေပးသူ သို႔မဟုတ္ ဖမ္းဆီးရမိရန္ သတင္းေပးသူကို ဆုေတာ္ေငြ ၂ က်ပ္ ၈ ပဲ (ႏွစ္က်ပ္ခြဲ) ေပးမည္ဟု ေၾကညာခ်က္ထုတ္၍ လူစည္ကားရာအခ်က္အခ်ာေဒသမ်ား၌ လုိက္လံကပ္ကာ တန္ျပန္တုိက္ပြဲဆင္ခဲ့ၾကသည္။
ဤကဲ့သို႔ ဂယက္႐ုိက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ၁၉၄ဝ ျပည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂ ရက္ေန႔တြင္ အစိုးရက `သခင္ေအာင္ဆန္းအေပၚ ရာဇသတ္ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) အရ တရားစြဲဆိုရန္ အမိန္႔ေပးထားသည္ကို ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းလုိက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာ၍ အမႈကို ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္း ေပးခဲ့သည္။
ထိုကိစၥသည္ ထုိတြင္မရပ္ေသးဘဲ ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္တြင္ က်င္းပေနေသာ ေအာက္လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀း၌ အမတ္မင္း ဦးဘိုးေက်ာ္ က ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့သည္။ အမတ္မင္းဦးဘိုးေက်ာ္၏ အေမးကို အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ ဦးေက်ာ္ျမက ျပန္လည္ေျဖၾကားရာတြင္
`သခင္ေအာင္ဆန္း၏အမႈသည္ ရန္ကုန္တြင္ မ႐ွိပါ။ သခင္ေအာင္ဆန္းအား အမ်ားျပည္သူတို႔၏ အက်ိဳးကို ေထာက္ထားၿပီး ဟသၤာတၿမိဳ႕တြင္ တရားဆက္လက္စြဲဆိုျခင္းကို မသင့္ဟု ယူဆသျဖင့္ အမႈကို ႐ုတ္သိမ္းျခင္းျဖစ္ပါသည္´ ဟူ၍ ေျဖဆိုကာ အစိုးရ၏ အမွားကို မလိမ့္တပတ္ဝန္ခံခဲ့ရေလသည္။
သို႔ေသာ္ အစိုးရက သူ႔အေပၚစြဲဆိုထားေသာ ပုဒ္မ ၁၂၄ (က) ကို ႐ုတ္သိမ္းခဲ့ေသာ္လည္း ေျမေအာက္မွ လူလံုးျပကြက္ေပၚလာပါက ကာကြယ္ေရးပုဒ္မျဖင့္ ထပ္မံအေရးယူမည္ကို ႀကိဳတင္သိ႐ွိထားေသာ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ သခင္တင္ေမာင္ႏွင့္အတူ ပုန္းေ႐ွာင္ေနရသည္။
ရန္ကုန္တြင္ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ရန္ကုန္အေ႐ွ႕ပိုင္း ၅၃ လမ္း႐ွိ သာယာ၀တီသခင္ခင္ေမာင္၏ မိခင္ႀကီးအိမ္တြင္ ပုန္းေအာင္း၍ သခင္လွေဖ (ေနာင္ ဗိုလ္လက္်ာ) သည္ ကန္ေတာ္ကေလး ဘိုလိမ္းလမ္း (ယခုသိမ္ျဖဴလမ္း) ႐ွိ သခင္ႏုႏွင့္ ဇနီးေဒၚျမရီအိမ္တြင္ ပုန္းေအာင္းေနရသည္။ သခင္တင္ေမာင္ (က်ံဳမေငး) ကမူ ဗိုလ္တေထာင္ ၄၉ လမ္း႐ွိ နဂါးနီဦးထြန္းေ႐ႊအိမ္တြင္ ခိုေအာင္းလ်က္႐ွိသည္။
သခင္ခင္ေမာင္သည္ ညဘက္တြင္ ႐ုပ္ဖ်က္၍ ထြက္လာရာ၊ သခင္လွေဖ (ဗိုလ္လက္်ာ) ႏွင့္ လမ္းတြင္ ဆံုမိၾကသည္။ ထိုအခါ သခင္လွေဖက သခင္ခင္ေမာင္ကို သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ေတြ႕ရန္ ေခၚသြားေလသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ေတြ႕သည့္အခါ သခင္ေအာင္ဆန္းက-
`က်ဳပ္တို႔၀ရမ္းေျပးေတြျဖစ္ေနၾကၿပီ။ ပိုက္ဆံကလည္း မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ဒီအိမ္မွာ စားေနရတာလည္း အားနာစရာေကာင္းလွၿပီ။ ပိုက္ဆံမ႐ွိရင္ ဘယ္မွ သြားလို႔မရဘူး။ ဘာမွလည္း လုပ္လို႔မရဘူး။ တေနရာနဲ႔တေနရာ ေ႐ႊ႕ဖို႔ေတာင္ ကုန္းေၾကာင္းေလွ်ာက္ရမလို ျဖစ္ေနၿပီ။ ပိုက္ဆံ႐ွာၾကဦးမွပဲ´
`ပိုက္ဆံလြယ္လြယ္ရဖို႔ကေတာ့ ကၽြန္တာ့္အိမ္ (က်ံဳမေငး) ကို လူလႊတ္ၿပီးေတာင္းမွ ျဖစ္မွာပဲ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေဒါင့္ႀကီး သခင္လွထြန္း ဆီသြားရင္လည္း ရႏုိင္တယ္´ ဟု သခင္တင္ေမာင္က ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
`ဒီလိုဆိုရင္ က်ဳပ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုး သခင္လွထြန္းဆီကို အရင္သြားမယ္။ အဲဒီက ပိုက္ဆံရရင္ ဒီလိုတေနရာတည္းမွာ ပုန္းမေနဘဲ ဟိုေ႐ြ႕သည္ေ႐ြ႕လုပ္ၿပီး စည္း႐ုံးလုပ္ၾကမယ္။ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနလည္း တေန႔နဲ႔တေန႔ မတူေတာ့ဘူး။ တုိင္းျပည္ကို ဒီစစ္ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျမင္မွန္ျမင္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ဖို႔ က်ဳပ္တို႔မွာတာဝန္႐ွိတယ္။´ ဟု သခင္ေအာင္ဆန္းကေျပာသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္တင္ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ဟသၤာတတစ္ပတ္ေက်ာ့ျပန္သြားၾကသည္။ ဇလြန္မွသခင္နီကို ႀကိဳလႊတ္ထားၿပီး အကူအညီေတာင္းထားသျဖင့္ ဟသၤာတတြင္ သခင္လွထြန္းက လာေစာင့္ေနေလသည္။ ဟသၤာတ႐ွိ ပုလိပ္တို႔ကလည္း သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔သည္ ဟသၤာတသို႔ ျပန္လာလိမ့္မည္ဟု လံုးဝမေမွ်ာ္လင့္ထားၾကေပ။
သခင္လွထြန္းသည္ သူ႔အေမမသိေအာင္ ေငြ ၈၀၀ ခိုးလာၿပီး သခင္တင္ေမာင္ကို လာေပးသည္။ ထို႔ေနာက္ ဟသၤာတေစ်းထဲတြင္ ပိုးထည္ဆုိင္ဖြင့္ထားေသာ သခင္သိန္းဟန္ကလည္း သူ႔မိန္းမ မသိေအာင္ ကစ္ထားေသာ ေငြ ၄ဝဝ ယူလာၿပီး ေပး႐ွာသည္။ လက္ထဲ ေငြ ၁၂ဝဝ ေလာက္႐ွိလာသည္ႏွင့္ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ က်ံဳမေငးမသြားေတာ့ဘဲ ရန္ကုန္ျပန္ၿပီး ေျမေအာက္လႈပ္႐ွားမႈမ်ားလုပ္ရန္ ဆံုးျဖတ္ လုိက္ေလသည္။
သို႔ေသာ္ ဟသၤာတက ျပန္ရန္ အလုပ္တြင္ သေဘၤာလမ္း၊ ရထားလမ္း ႏွစ္ခုစလံုးမွ ျပန္ရန္မျဖစ္ေတာ့ေပ။ သေဘၤာဆိပ္ႏွင့္ ဘူတာ႐ုံတို႔တြင္ ပုလိပ္အေစာင့္မ်ားခ်ထားၿပီး လာသမွ် ခရီးသည္မ်ားကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ စစ္ေဆးေမးျမန္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသျဖင့္ ႀကံရာမရ ျဖစ္ၿပီး သခင္တင္ေမာင္ (က်ံဳမေငး) က -
`ကဲ…. မထူးေတာ့ပါဘူး။ ဒီမွာ ဟသၤာတရာဇဝတ္ဝန္ေထာက္ (H.Q.A Police) ဦးလွေတာ (ေနာင္ရဲမင္းႀကီး) ႐ွိတယ္။ သူ႔အိမ္ကို ဇြတ္ဝင္ၿပီး အကူအညီေတာင္းၾကည့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အခုမဖမ္းဘဲ ရန္ကုန္ေရာက္ေအာင္ ကူညီပါလို႔ ေျပာျပမယ္´ ဟုဆုိကာ ရာဇဝတ္ဝန္ေထာက္ ဦးလွေတာအိမ္သို႔ တန္းသြားၾကေလသည္။
သခင္တင္ေမာင္ႏွင့္ ဦးလွေတာတို႔သည္ ငယ္စဥ္ကပင္ ခင္မင္ရင္းႏွီး၍ အမ္ေအ ဦးေမာင္ႀကီး၏ Green Army ေခၚ အေပ်ာ္တမ္း ရဲတပ္ဖြဲ႕၌ အတူပါဝင္လႈပ္႐ွားခဲ့ဘူးသျဖင့္ ယခုသို႔ စြန္႔စားသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဦးလွေတာ အိမ္ေ႐ွ႕၌ ေစာင့္ေနသည့္ အေစာင့္ရဲသားက-
`ဝန္ေထာက္ႀကီး ထမင္းစားေနပါတယ္။ ဘယ္သူလာတယ္လို႔ ေျပာလုိက္ရမလဲ´ ဟုဆိုကာ တားထားေလသည္။
`ကိစၥမရွိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ရန္ကုန္က သူ႔ညီပါ။ ထမင္းစားေနတယ္ဆိုရင္ အေတာ္ပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ညစာ မစားရေသးဘူး´ ဟု ေျပာကာ သခင္တင္ေမာင္သည္ သခင္ေအာင္ဆန္းကို အသာေခၚ၍ ထမင္းစားခန္းထဲသို႔ အတင္းဝင္သြားသည္။
သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္တင္ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ ထမင္းစားခန္းထဲ ေရာက္သြားသည္ႏွင့္ ထမင္းစားေနေသာ ဦးလွေတာ ႏွင့္ သူ႔ဇနီး ေဒၚခင္ခင္ဦး (မာရီလွေတာ) တို႔သည္ ႐ုတ္တရက္ အံ့အားသင့္သြားၾကၿပီး ဦးလွေတာက ပါးစပ္အေဟာင္းသား ႏွင့္ မ်က္လံုးျပဴး ၾကည့္ကာ ေျပာလုိက္သည္။
`ေဟ့…. ဘိုးတင္ေမာင္၊ မင္းတို႔ ဒီကိုဘာလို႔လာၾကတာလဲ။ သြား သြား မင္းတုိ႔ အဖမ္းခံရမယ္ဆိုတာ မသိဘူးလား´
`အင္းေလ… ဖမ္းမွဖမ္းေရာ၊ ကၽြန္တာ္တုိ႔ရန္ကုန္ကုိ ျပန္ဖို႔ အထြက္ရခက္ေနတာမို႔ ႀကံရာမရျဖစ္ၿပီး ဒီကိုအကူအညီ လာေတာင္းတာပဲ´ ဟု သခင္တင္ေမာင္က ျပန္ေျပာလုိက္သည္။
ဦးလွေတာသည္ ဘာေျပာရမွန္းမသိဘဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ သူ႔ဇနီးမာရီလွေတာက -
`အို… ကိုကိုကလည္း ဒါေလာက္ေတာင္ excited (စိတ္လႈပ္႐ွား) ျဖစ္ေနရသလား။ ကဲ ထမင္းျမန္ျမန္စားၿပီး ကိုကိုကလပ္မွာ သြားေနပါ။ ဒီမွာ မာရီၾကည့္လုပ္လုိက္ပါ့မယ္´
ထို႔ေနာက္ ဦးလွေတာ ထြက္သြားသည့္အခါ မာရီလွေတာက သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္သခင္တင္ေမာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္အား ထမင္းေကၽြးေလသည္။ သူတို႔ စားေသာက္ၾကၿပီးေနာက္ အိုပယ္ကားကေလးကို ဂိုေဒါင္မွထုတ္ၿပီး သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္အား အိမ္မွ ေခၚထုတ္ သြားေလသည္။
လမ္းက်ေတာ့ မာရီလွေတာက သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္အား ယုန္တလင္းကို ပို႔ေပးရန္ စီစဥ္ေပးရမည္ဟု ေျပာေသာအခါ သခင္တင္ေမာင္ က-
`ဒါဆိုရင္ ယုန္တလင္မွာ သခင္ခင္ေဇာ္႐ွိတယ္။ သူ႔ဆီမွာ အကူအညီေတာင္းရင္ ရတယ္´ ဟု ေျပာလိုက္သည္။
မာရီလွေတာက-
`လူမ်ားမ်ား အသိေပးလို႔ မျဖစ္ဘူး။ စိတ္ခ်ရတဲ့ လူနဲ႔တခါတည္း ရန္ကုန္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးမယ္´ ဟုဆိုကာ ၿခံႀကီးတၿခံေ႐ွ႕တြင္ ကားထိုးရပ္လုိက္ၿပီး တစ္ေယာက္တည္း ၿခံထဲဆင္းသြားေလသည္။ မၾကာခင္မွာပဲ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္းလူတစ္ေယာက္ သခင္ေအာင္ဆန္းတို႕႐ွိရာကို ေရာက္လာေလသည္။ မာရီလွေတာက မိတ္ဆက္ေပးသည့္အခါတြင္ ထိုလူမွာ မန္းဘခိုင္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရေလသည္။ မန္းဘခိုင္က သခင္ေအာင္ဆန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ငွက္ေပ်ာေလွႏွင့္ ရန္ကုန္အေရာက္ ပို႔ေပးမည္ဟုဆုိပါသည္။ ေနာင္တြင္ မန္းဘခိုင္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးေဆာင္ေသာ ယာယီၾကားျဖတ္အစိုးရအဖြဲ႕၌ စက္မႈ လက္မႈ ႏွင့္ အလုပ္သမား၀န္ႀကီးဌာန ဝန္ျဖစ္ တာဝန္ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႔တြင္ မသမာသူတို႔လက္ခ်က္ျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ႏွင့္အတူ က်ဆံုးသြားခဲ့ ရေလသည္။
မန္းဘခိုင္ကလည္း သခင္ေအာင္ဆန္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အား သူ႔ရဲ႕ေဆာက္လက္စတုိက္ကေလးထဲ ၀ွက္ထားၿပီး စားစရာေသာက္စရာ မ်ား စီစဥ္ေပးရေလသည္။
ဤသို႔ျဖင့္ မန္းဘခိုင္စီစဥ္ေပးေသာ ငွက္ေပ်ာေလွႏွင့္ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္တင္ေမာင္တို႔သည္ လုိက္သြားခဲ့ရာ ေနာက္တေန႔ မိုးမလင္းတလင္းအခ်ိန္တြင္ ပုဇြန္ေတာင္ေစ်းနားက ေအးတံတားသို႔ ေရာက္႐ွိခဲ့ေပသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေျမေအာက္ဘ၀ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ အဖမ္းခံရမည့္ေဘးမွ လက္မတင္ကေလး လြတ္သြားခဲ့ရသည္။
ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီးေနာက္ မၾကာမီမွာပင္ သခင္လွေဖ (ဗိုလ္လက္်ာ) က သူႏွင့္ခင္မင္ခဲ့ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ၁၉ လမ္းမွ အိမ္အမွတ္ (၁၂၁) မွ တ႐ုတ္ကုန္သည္ပြဲစား ကိုေက်ာ္ခင္အကူအညီျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္ အမြိဳင္သို႔ ထြက္ခြာမည့္ အုန္းသီးလာတင္ေသာ ေနာ္ေဝးပိုင္ဟိုင္လီ (Hai-Lee) သေဘာၤျဖင့္ ျပည္ပသုိ႔ ထြက္ခြာႏိုင္ေအာင္ ကူညီေပးခဲ့သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ထိုစဥ္က တ႐ုတ္တေယာက္ကဲ့သို႔ ႐ုပ္ဖ်က္ ဝတ္ဆင္၍ သြားတုတပ္ကာ တ႐ုတ္အမည္ တန္လြန္ေ႐ွာင္ (Tan Luan Shaung) ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ သူႏွင့္အေဖာ္ပါသြားေသာ သခင္လွၿမိဳင္သည္ (ေနာင္ဗိုလ္ရန္ေအာင္) က တန္ဆူေတာင္ (Tan Su Taung) ဟူ၍လည္းေကာင္း အမည္ေပးခဲ့ၾကသည္။
ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၀ ျပည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္သခင္လွၿမိဳင္တို႔သည္ ဟိုင္လိသေဘၤာျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္ အမြိဳင္သို႔ ထြက္ခြာသြားေလသည္။
သခင္ေအာင္ဆန္းကို ဆုေတာ္ေငြ ၅ က်ပ္ ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ဟသၤာတရာဇဝတ္ဝန္ မစၥတာေဇးဗီးယား ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူႏွင့္အတူတြဲ၍ ၿမိဳ႕မ႐ုံးထုိင္ ရာဇ၀တ္၀န္ေထာက္အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ေသာ ဦးလွေတာက ေနာင္တြင္ ဤသို႔ျပန္လည္႐ွင္းျပခဲ့သည္။
`အဲဒီတုန္းက ေဇးဗီးယားဟာ ႐ုံးထုိင္၀န္ေထာက္ဆိုေတာ့ ျပည္ထဲေရးဌာနက ဆုေတာ္ေငြ ၅ က်ပ္ထုတ္ဖို႔ စာကို အရင္ဆံုးဖတ္ရပါတယ္။ ေနာက္ ဒီ အမိန္႔စာကို ရာဇ၀တ္၀န္ႀကီးဆီကို သြားၿပီးတင္ျပေတာ့ ရာဇ၀တ္၀န္ႀကီးက `ေဟ့… ဒီေၾကာ္ျငာကို မထုတ္နဲ႔ အသာေခါက္ထားလုိက္။ သူတို႔ခိုင္းသလို ေၾကာ္ျငာလုိက္ရင္ Repercussion (တန္ျပန္ဂယက္) ႀကီးလာႏုိင္တယ္။ ဆူကုန္လိမ့္မယ္´ လို႔ ေျပာတာနဲ႔ ေၾကာ္ျငာကို ခ်က္ခ်င္းမထုတ္ဘဲ ဆုိင္းထားရေသးတယ္တဲ့။ ေနာက္ရက္အနည္းငယ္အၾကာမွာ တခါျပည္ထဲေရးဌာနက သံႀကိဳးအမိန္႔နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ေၾကာ္ျငာမထုတ္ေသးလဲ ဆိုၿပီး ထုေခ်လႊာေတာင္းေတာ့မွ မစၥတာေဇဗီးယားဟာ ရန္ကုန္ကို လုိက္သြားၿပီး ျပည္ထဲေရးဌာနနဲ႔ သြားေရာက္ေဆြးေႏြးေသးတယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ အတြင္းဝန္ခ်ဳပ္ကိုယ္တုိင္က ထုတ္ရမယ္လို႔ အမိန္႔ေပးလုိက္ေတာ့ သူလည္း မ်က္စိမ်က္ႏွာပ်က္နဲ႔ ဟသၤာတကို ျပန္လာၿပီး ေၾကာ္ျငာကို ထုတ္လိုက္တာျဖစ္တယ္တဲ့။ အဲဒီေနာက္မွာလည္း အဖိုးႀကီးဟာ ႐ုံးတက္ရင္လည္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ စကားသိပ္မေျပာဘူး။ ေနာက္မ်ားမၾကာမီမွာ ေသြးတိုးေရာဂါဆိုးလာတာေၾကာင့္ ခြင့္ယူလုိက္တယ္´ ဟူ၍ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပ သည္။ သို႔ေသာ္ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတေဟာင္း ေဒါက္တာဘဦးက သူ၏ `ကၽြႏု္ပ္၏ျမန္မာနုိင္ငံ´ (My Burma) စာအုပ္၌-
`ပုလိပ္အရာ႐ွိမ်ားထဲတြင္ အၾကမ္းတမ္းဆံုးမွာ ျမန္မာျပည္ဖြား အင္ဂလိုအင္ဒီယန္းကျပား ေဇဗီးယား ဆိုသူျဖစ္သည္။ သူသည္ ေမာ္လၿမိဳင္တြင္ ၿခံစုိက္ပ်ိဳးသူအျဖစ္ ဘ၀ကို စတင္ခဲ့ၿပီး လူအမ်ားစိတ္၀င္စားေသာ လူသတ္မႈတစ္ခုတြင္ တရားခံအျဖစ္ စြပ္စြဲျခင္းခံခဲ့ရသည္။ သူ႔အလုပ္သမားတစ္ေယာက္အား ထန္းလ်က္ရည္မ်ား သုတ္လိမ္းၿပီးလွ်င္ ျခေတာင္ပို႔ေပၚတြင္ ေန႔ေရာညပါ ရက္အတန္ၾကာသည္အထိ ထိုင္ေနေစျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္စက္ရာမွ ထိုသူေသသြားသည့္အမႈျဖစ္၏။ သူ႔အား ရန္ကုန္တြင္ တရား႐ုံးခ်ဳပ္တရားသူႀကီးတစ္ဦးက ဥေရာပခံုသမာဓိ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ႏွင့္အတူ တရားစီရင္ခဲ့ရာ အမႈမွကြင္းလံုးကၽြတ္လြတ္သြားခဲ့သည္။ မၾကာမီ ေဇဗီးယားသည္ ရန္ကုန္ပုလိပ္အဖြဲ႕တြင္ အင္စပတ္ေတာ္ တစ္ဦးျဖစ္လာၿပီး ရာဇ၀တ္မႈစံုေထာက္ေကာင္းတစ္ဦးအျဖစ္ နာမည္ေက်ာ္ေဇာလာ၏။ သို႔ျဖင့္ သူႏွင့္ သူ၏ အႀကီးအကဲ အလက္ဇန္းဒါးတို႔အား ရန္ကုန္ျမစ္အတြင္း ဆန္ခိုးဂိုဏ္းတစ္ခုအား ေခ်မႈန္းရန္ တာ၀န္ေပးျခင္းခံရသည္။ မၾကာမီ ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ဟု ယူဆသူတစ္ေယာက္အား ဖမ္းမိသြားေသာ္လည္း ထိုသူ၏ အိမ္တြင္ ႐ွာေဖြေသာအခါ မည္သည့္အေထာက္အထားမွ် မေတြ႕ၾကရ။ မီးခံေသတၱာထဲမွ ေငြတစ္သိန္းေက်ာ္ တန္ဖိုး႐ွိသည့္ ေငြစကၠဴအစည္းမ်ားအား သက္ေသခံအျဖစ္ တင္ျပျခင္းမ႐ွိပါ။ သူတို႔အား ေမးျမန္းေသာအခါ အမႈစံုစမ္းစစ္ေဆးစဥ္က သံုးပစ္လုိက္ၿပီဟု မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ၿပီး ဆိုၾကသည္။ ဤသို႔ မထီမဲ့ျမင္ျပဳသျဖင့္ ရာထူးခ်ျခင္းေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဌာနဆိုင္ရာအေရးယူျခင္း ေသာ္လည္းေကာင္း ခံၾကရလိမ့္မည္ဟု ထင္ၾကေပလိမ့္မည္။ သူတို႔ဘာမွ် မျဖစ္ၾကပါ။ အမႈၿပီးသြားေသာအခါ ေဇဗီးယားသည္ ရာထူးပင္ တက္သြားပါေသး၏။
သခင္မ်ားအေပၚ ဦးေစာႏွင့္ ပုလိပ္တို႔ ႏွိပ္ကြပ္စဥ္က ေဇဗီးယားသည္ ဟသၤာတခ႐ိုင္ ရာဇ၀တ္၀န္ျဖစ္သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းအား ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈကို ပ်က္ျပားေစသည္ဆိုကာ ဖမ္းဝရမ္းကို သူထုတ္ခဲ့သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဟသၤာတခ႐ိုင္အတြင္း၌ မ႐ွိေတာ့သျဖင့္ သခင္ေအာင္ဆန္းအားဖမ္းဆီးႏိုင္ရန္ လမ္းညႊန္ႏုိင္သူကို မျဖစ္ေစေလာက္ ဆုေငြခ်ီးျမွင့္မည္ဟု ေၾကညာျပန္သည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းကား ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္တစ္ဦးအျဖစ္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံသို႔ ခရီးထြက္သြားေပၿပီ´ ဟူ၍ ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။
ယင္းစာအုပ္၌ပင္ အေ႐ွ႕အာ႐ွစစ္ပြဲႀကီးစတင္ျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္း႐ွိ ၿဗိတိသွ်စစ္ေလယာဥ္ကြင္းမ်ား စတင္ဗံုးႀကဲတုိက္ခုိက္သည္ႏွင့္ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံႏွင့္တကြ မ်က္ႏွာျဖဴအရာ႐ွိမ်ား ျမစ္ႀကီးနားမွတဆင့္ အိႏိၵယသို႔ စစ္ေျပးထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။ ဟသၤာတခ႐ိုင္ ရာဇ၀တ္၀န္ ေဇဗီးယားလည္း ႏိုင္ငံပိုင္ေငြေၾကးသိန္းေပါင္းမ်ားစြာကို သက္ဆုိင္ရာသို႔ မအပ္ႏွံဘဲ ယူေဆာင္ထြက္ေျပးခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
ရာဇဝတ္ဝန္ေဇဗီးယားသည္ စစ္ႀကီးၿပီးေနာက္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္မ်ား ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ဆုတ္ခြာသြားေသာအခါ ဆင္းမလားစစ္ေျပးအစိုးရ ႏွင့္အတူ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ျပန္လည္ေရာက္႐ွိလာသည္။ စစ္ေျပးကာလႏုိင္ငံေတာ္ဘ႑ာအလြဲသံုးစားျပဳသူမ်ားဟု သကၤာမကင္းခံရသူမ်ား အလုပ္ျပန္မခန္႔ဟုဆိုေသာ္လည္း စစ္ၿပီးစ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ကက္စ္ဘီ (CAS-B) ေခၚ ျမန္မာႏိုင္ငံဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕ျပအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ Civil Affairs Service (Burma) တေလွ်ာက္လံုးတြင္ မစၥတာေဇဗီးယားသည္ ရာထူးမျပဳတ္၊ အေရးယူျခင္းမခံရဘဲ ဟသၤာတခ႐ိုင္ ရာဇဝတ္၀န္အျဖစ္ ျပန္လည္ရာထူးခန္႔ထားျခင္းခံရသူမွာ ေဇဗီးယား၏ ထူးျခားခ်က္ဟုပင္ ဆိုရေပမည္။
စာကိုး
၁။ ျမင့္ေဆြဦး`၀ရမ္းေျပားသခင္ေအာင္ဆန္းကိုကယ္ခဲ့ေသာပုလိပ္မင္းႀကီးကေတာ္´ ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ၁ အမွတ္၃၆(၂၀၁၁မတ္ ၁၇)
၂။ က်ံဳမေငးသခင္တင္ေမာင္ `မာရီလွေတာ၏ေမခလာဘ၀ ၀ရမ္းေျပးသခင္ေအာင္ဆန္းကိုကယ္ခဲ့ေသာပုလိပ္မင္းႀကီးကေတာ္´ Northern Star (၂၀၁၁ စက္တင္ဘာလ ၁၅၊ စက္တင္ဘာလ ၂၂)
၃။ မိုးျမင့္၀င္း (သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ) `ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ဟသၤာတခ႐ိုင္ခရီးစဥ္မ်ား´ ေမာ္နီတာဂ်ာနယ္ အတြဲ၁၊ အမွတ္ ၉၆)
၄။ မိုးျမင့္၀င္း (သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ) `ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဆုေတာ္ေငြငါးက်ပ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ မစၥတာေဇးဗီးယား´ ေမာ္နီတာဂ်ာနယ္ အတြဲ၁၊ အမွတ္ ၂၈) (၂၀၁၀ ႏို၀င္ဘာလ ၁၄)
၅။ နန္းဦး၊ `ငါးက်ပ္နဲ႔ႏွစ္က်ပ္ခြဲ´ေမာ္နီတာဂ်ာနယ္ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၃၅ (၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၂)
၆။ မ်ိဳးညြန္႔ (ပညာေရး) `ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆုေငြငါးက်ပ္ သမုိင္း၀င္ကြက္လပ္ ျဖည့္စြက္ခ်က္´ ေမာ္နီတာ ဂ်ာနယ္ အတြဲ၁၊ အမွတ္ ၉၃။
၇။ တကၠသိုလ္စိန္တင္၊`ဆုေတာ္ေငြ၅က်ပ္ႏွင့္ ဟသၤာတရဲ၀န္ေဇဗီးယား´ ေမာ္နီတာ ဂ်ာနယ္ တြဲ ၁၊ အမွတ္ ၅၂ (၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေမလ ၁၅)
Comments