“ ျပင္ နဲ႔ သစ္ ” ၾကားက “ေတြေဝဒီခ်ဳပ္”
တူေမာင္ညိဳ (၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ ၃၀ )
လူထု၏ သေဘာထားဆႏၵ၊ လက္ေတြ႔လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို စူးစမ္းေလ့လာၿပီး၊ လူထုလိုအပ္ခ်က္နဲ႔အညီ လူထုကိုေရွ႕ေဆာင္ တိုက္ပြဲဝင္ျခင္းသည္ ႏုိင္ငံေရးပါတီတစ္ရပ္ သုိ႔မဟုတ္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္တုိ႔ မလြဲမေသြလုပ္ေဆာင္ၾကရမည့္ တာဝန္ပင္ျဖစ္သည္။
“ျပင္ဖို႔နဲ႔ အသစ္ေရးဆြဲဖို႔မွာ ကြၽန္မက ဘက္မလိုက္ဘူး။ NLD လည္း ဘက္မလိုက္ဘူး”
ဆုိသည္မွာ တာဝန္မဲ့ ေျပာဆိုမႈပင္ ျဖစ္ သည္။ ျပည္သူမ်ား၊ မဟာမိတ္မ်ားကို ဓါးစားခံလုပ္ခုိင္းျခင္း တမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူမ်ားကို ေထြျပား၊ ေဝဝါးေအာင္လုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ျပင္” နဲ႔ “သစ္” ၾကား ေတြေဝေနမႈက ထုိပါတီ၊ ထိုေခါင္းေဆာင္မႈ၏ ျပႆနာျဖစ္သည္။ ထုိျပႆနာကို ျပည္သူမ်ား ေခါင္းေပၚ ပံုခ်လုိက္ျခင္းသည္ လံုးဝမသင့္ေလ်ာ္။ အေၾကာင္းႏွင့္အက်ိဳး၊ အားသာခ်က္ႏွင့္ အားနည္းခ်က္ အဖက္ဖက္က စိစစ္တြက္ခ်က္ၿပီး ဘယ္ လမ္းကို ဘယ္နည္းလမ္းျဖင့္ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကမည္ကို ႏုိင္ငံေရးပါတီႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ဆုိသူမ်ားက ျပည္သူမ်ားထံ ျပတ္ျပတ္ သားသား တင္ျပရဲရမည္။ မဟာမိတ္မ်ားထံတင္ျပရဲရမည္။ မိမိယံုၾကည္သည့္ နည္းလမ္းသို႔ ျပည္သူမ်ားပါဝင္ေလွ်ာက္လွမ္းလာေစရန္ စည္းရံုးၫြန္ျပေခါင္းေဆာင္မႈေပးၾကရမည္သာျဖစ္သည္။
ျပည္သူမ်ားက ဒီခ်ဳပ္၏ ဦးေဆာင္မႈကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာ ျဖစ္သည္။ မဟာမိတ္တုိင္းရင္းသား ပါတီမ်ားကလည္း ဒီခ်ဳပ္၏ ေျခလွမ္းကိုေစာင့္ၾကည့္ အကဲခပ္ေနၾကတာျဖစ္သည္။ ယခုလုပ္ရပ္က လမ္းဆံုလမ္းခြ ေရာက္ခါမွ ျပည္သူမ်ားကို ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေရြးၾက / ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံၾကလို႔ ေျပာေနသည္ႏွင့္တူေနသည္။
ေခါင္းေဆာင္မႈ ဆုိသည္မွာ “ဗဗ်ားပင္” (ပန္းျပား) လို ယိမ္းႏြဲ႔ေျမာက္ေတာင္လုပ္ေန၍မျဖစ္ပါ။ ေဝ့ေနလို႔မျဖစ္။
“အသစ္ေရးဆြဲျခင္းမွာ တပ္မေတာ္ကို ဖိတ္ေခၚ ဆြဲသြင္းရာေရာက္ပါသည္” ဟူ၍ အေၾကာင္းျပေနလို႔မျဖစ္ပါ။ စစ္တပ္ပါလာမွာကို ေၾကာက္ေန၍မျဖစ္ပါ။ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ဆုိသည္မွ စစ္တပ္ (စစ္အုပ္စု) က ႏုိင္ငံေရးတြင္ ထာဝစဥ္ အုပ္စီးထားႏုိင္ေရးအတြက္ အကြက္ခ်ေရးသားထားသည့္ အေျခခံဥပေဒျဖစ္ပါသည္။
“ျပင္ေရး” ျဖစ္ေစ၊ “အသစ္ေရး” ျခင္းျဖစ္ေစ စစ္တပ္ မုခ်ပါလာမည္သာျဖစ္သည္။
“ျပင္ေရး” သက္သက္ဆုိလွ်င္ စစ္တပ္မပါဝင္ဟု မည္သူေျပာႏုိင္သနည္း၊ “ပေရာဖက္ရွင္နယ္ စစ္တပ္” ျဖစ္ဖုိ႔ အတြက္ ေရွးဦး လိုအပ္ခ်က္မွာ စစ္တပ္သည္ အေျခခံဥပေဒကို တေသြမတိမ္း နာခံဖုိ႔ျဖစ္ သည္။ စစ္တပ္သည္ အေျခခံဥပေဒ၏ ေအာက္ကျဖစ္ရမည္။ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”တြင္မူ စစ္တပ္သည္ အေျခခံဥပေဒ၏ အထက္က ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္ပါေလာ။
“ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းမ်ားျဖင့္ ညီၫြတ္ျခင္းမရွိေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ား” ထဲတြင္ စစ္တပ္နဲ႔ပတ္သက္ေသာ အခ်က္မ်ား အဓိက ပါဝင္ေန သည္ကို အားလံုးသိၿပီးျဖစ္သည္။ ယေန႔အေျခအေနမွာ က်ားၿမီွးဆြဲရံုေလာက္ျဖင့္ မရပါ၊ က်ားကိုဂုတ္ခြစီးဝံ့ရမည္။ “၂၀၀၈ အေျခခံ ဥပေဒ” ကိစၥကိုင္တြယ္သည္ဆုိျခင္းမွာ က်ားကုိ ဂုတ္ခြစီးျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္။
ဒီခ်ဳပ္ႏွင့္ဒီခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္မႈသည္ “ျပင္ နဲ႔ သစ္”ၾကား ေတြေဝေနသည္။ ျပတ္သားမႈမရွိ။
ယင္းအခ်က္သည္ ဒီခ်ဳပ္၏ “ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီ” က ထုတ္ျပန္သည့္ ေၾကညာခ်က္ (၀၂/၀၉/၂၀၁၃) တြင္ ေပၚလြင္ထင္ရွားေနပါသည္။
ႏုိင္ငံေရးပါတီႏွင့္ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၏ ေခါင္းေဆာင္မႈဆုိသည္မွာ အဘယ္နည္း။
မွန္ကန္၍ျပတ္သားေသာလမ္းကို ၫြန္ျပေရွ႕ေဆာင္ႏိုင္ရမည္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵႏွင့္ ရင္ဆုိင္ေနရသည့္ လက္ေတြ႔အၾကားတြင္ မိမိ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္(ဝါ) ေခါင္းေဆာင္မႈ (မူ၊ ေပၚလစီ၊ လုပ္ငန္းစဥ္) ကို တံတားအျဖစ္ထိုးေပးဝ့ံေသာရဲရင့္မႈရွိရမည္။ ဟုိဘက္ ဒီဘက္“ခြ” ေန၍မရ၊ “ခြ”ေနလွ်င္ “ဂြ” က်သြားလိမ့္မည္။
“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဒီခ်ဳပ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီ ေၾကညာခ်က္ အခ်က္အမွတ္(၂) တြင္ေရးသားေဖာ္ျပထားသည့္ (“က”မွ “ဆ” အထိ) အခ်က္မ်ားသည္ မည္သူမွ်အျငင္းမပြားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မွန္ကန္ေနသည့္ သံုးသပ္ ခ်က္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
ထိုအခ်က္မ်ားကို ဗိုလ္ေရႊမန္း၏ “ေလ့လာသံုးသပ္ေရးေကာ္မတီ” ကပင္ ထည့္သြင္း ေလ့လာသံုးသပ္ပါမည္ေလာ။ ထုိအခ်က္ မ်ားကိုမည္သုိ႔ျပင္ဆင္မည္လဲ။ ယင္းနည္းလမ္းမ်ားကို ဒီခ်ဳပ္သည္ ျပည္သူမ်ား၊ မဟာမိတ္မ်ားထံတင္ျပရမည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္း ျပင္ဆင္ေရးနည္းလမ္းျဖင့္ ခရီးေပါက္ႏုိင္ပါမည္ေလာ။
“ေက်ာ္ဝင္း၏ အညံ့ခံေရး” ေဆာင္းပါး အစတြင္ က်ေနာ္သည္ ဤသို႔ေရးသားေဖာ္ျပသတိေပးခဲ့ပါသည္။
“ဒီမုိကေရစီ အႏွစ္သာရ ထည့္သြင္းေပးႏုိင္ျခင္းမရွိေသာ “ျပဳျပင္ေရး”သည္ “အတုအေယာင္ျပဳျပင္ေရး” သာျဖစ္မည္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို “အေရာင္တင္ အလွျခယ္ေပးျခင္း” မွ်သာျဖစ္လိမ့္မည္။
ဒီခ်ဳပ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီ ေၾကညာခ်က္ တြင္ေရးသားေဖာ္ျပထားသည့္ (“က”မွ “ဆ” အထိ) အခ်က္ မ်ားကို “လႊတ္ေတာ္တြင္းျပင္ဆင္ေရးနည္းလမ္း” ျဖင့္ ျပင္ဆင္ႏုိင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ဘဲ။ (လႊတ္ေတာ္ျပင္ပတြင္) ျပည္သူ႔စြမ္းအားျဖင့္သာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မည့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္ပါသည္။
(Photo Credit to – D-Waves, Facebook Page)
Comments