သန္း၀င္းလႈိင္ - သမိုင္းတေကြ႔မွ သခင္တင္ျမ - အပိုင္း (၃)

သမိုင္းတေကြ႔မွ သခင္တင္ျမ - အပိုင္း (၃)

သန္းဝင္းလိႈိင္
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၈၊ ၂၀၁၄

ဗကပ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္သည္ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္လမ္းစဥ္အရ အခြင့္သာပါက ဥပေဒအတြင္းဝင္ေရး လမ္းစဥ္ကို ဆက္လက္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ တိုက္႐ိုက္ေတြ႔ဆုံ ေဆြးေႏြးေရးကို ဦးႏုသန္႔႐ွင္းဖဆပလ အစိုးရက လက္မခံသျဖင့္ တဆင့္ခံထား၍ အစိုးရႏွင့္ေဆြးေႏြးေရးကို ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက တာဝန္ယူသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၅၈ စက္တင္ဘာလတြင္ ဗကပ ဌာနခ်ဳပ္မွ ဗိုလ္ရဲထြဋ္ (ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္) သည္ ရန္ကုန္သို႔ တိတ္တဆိတ္ ေရာက္လာသည္။ ဗိုလ္ရဲထြဋ္ေရာက္ၿပီး မၾကာမီမွာပင္ ဗကပကိုယ္စားလွယ္ ႏိုင္ငံေရးဦးေဆာင္ အဖြဲ႔ဝင္ သခင္ခ်စ္လည္း ရန္ကုန္သို႔ လွ်ိ႕ဝွက္ေရာက္႐ွိလာသည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၅၈ ေအာက္တိုဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး(၈)ဦးေကာ္မတီႏွင့္ ပထမေတြ႔ဆုံ၍ ဗိုလ္ရဲထြဋ္က ေပးစာတစ္ေစာင္ကို ဆရာႀကီးထံ ေပးခဲ့သည္။ ယင္းစာသည္ ေနာင္အခါတြင္ ဗိုလ္ရဲထြဋ္၏ “၂ ခ်က္ႏွင့္ ဝင္ေရးလမ္းစဥ္” ဟု အမည္တြင္ခဲ့သည္။ စာပါအေၾကာင္းအရာမွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖစ္သည္-

၁။ လက္႐ွိကမၻာ့အေျခအေန၊ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အေျခအေနမ်ားအရ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ နယ္ခ်ဲ႕သမားႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ေရး သမား ၿငိမ္း၊ေဆြတို႔၏ လြတ္လပ္မႈဆုံးရႈံးေရး၊ ဒီမိုကေရစီ ဆိတ္သုဥ္းေရး လုပ္ႀကံမႈအႏၱရာယ္္သည္ တေန႔တျခားႀကီးမားစြာ ရင္ဆိုင္လာရ သျဖင့္ အေရးတႀကီး ကာကြယ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။

ရဟန္း႐ွင္လူ ျပည္သူအေပါင္းတို႔သည္ တိုင္းျပည္၏ ေဘးအႏၱရာယ္ကို အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးအားျဖင့္ တားဆီးရန္ လက္႐ွိျပည္တြင္းစစ္ကို အျမန္ဆုံး ရပ္စဲ၍ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ရန္ အပူတျပင္း ေတာင္းဆိုေနပါသည္။ 

ထို႔ေၾကာင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲ၍ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အျမန္ဆုံး တည္ေဆာက္ႏိုင္ရန္ေအာက္ပါတင္ျပခ်က္ကို ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းႀကီးမွဴးေသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္း ခ်မ္းေရးအဖြဲ႔မွတဆင့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရႏွင့္ ျပည္သူလူ ထုအား ေလးစားစြာ တင္ျပအပ္ပါသည္။

၂။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ျပည္သူတို႔၏ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ အစိုးရက ျပ႒ာန္းထားေသာ သင္ပုန္းေခ် လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ႏွင့္ ပါတီတရားဝင္ ထူေထာင္ခြင့္ကို မူအားျဖင့္ လက္ခံပါသည္။ ၎အရ ဥပေဒအတြင္း ဝင္ေရာက္၍ ဒီမိုကေရစီနည္းအရ တရားမွ်တေသာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္လိုပါသည္။ ဥပေဒအတြင္းသို႔ဝင္ေရာက္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္လြတ္လပ္စြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ဝင္ႏိုင္ရန္ ေအာက္ ပါ အခ်က္မ်ားကိုို ကတိျပဳေဆာင္႐ြက္ေစလိုပါသည္။ 

(က) ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ပတ္သက္၍ အက်ဥ္းသမားမ်ား အားလုံးကို လႊတ္ေပးရန္။

(ခ) လာမည့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္မခံသည္ျဖစ္ေစ၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အပါအဝင္ မည္သည့္ တရားဝင္ပါတီ အဖြဲ႔အစည္းအဆို တန္းတူရည္တူ လုံးဝလြတ္လပ္စြာ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ျပဳရန္။

အထက္ပါအခ်က္မ်ားကို ကတိျပဳခ်က္ ခိုင္မာစြာ ရ႐ွိလွ်င္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ -

(ကက) လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား အားလုံးကို ျပည္ေထာင္စု အစိုးရသို႔ လႊဲအပ္ေပးမည္။

(ခခ) လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲမွ ဥပေဒတြင္း တိုက္ပြဲသို႔ ကူးေျပာင္း၍ ဥပေဒအတြင္း ဝင္ေရာက္မည္။

(ဂဂ) ကန္႔သတ္ထားေသာ အခ်ိန္အတြင္း ဥပေဒအတြင္း ဝင္ေရာက္မလာေသာ မိမိပါတီဝင္မ်ားကို အဆက္ျဖတ္မည္။ တဖက္ႏွင့္တဖက္ ေျပလည္ရန္ အာဃာတကင္းစြာ အထက္ပါ လုပ္ငန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ႏွင့္ ဥပေဒအတြင္းသို႔ ေခ်ာေမာစြာဝင္ႏိုင္ေရး အ တြက္ ႏွစ္ဖက္သေဘာတူသည့္ ေန႔ရက္မွစ၍ အတိုက္အခိုက္ ရပ္စဲရန္။

၃။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ႏွစ္ဖက္ေျပလည္မႈျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေစရန္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးေရးကို အႀကိမ္ႀကိမ္ တင္ျပခဲ့ပါသည္။ ဦးႏုအစိုးရက မလိုက္ေလ်ာခဲ့ပါက၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခြင့္ကိုလည္း လုံၿခဳံမႈအာမခံခ်က္ မေပးခဲ့ပါ။ သို႔ရာတြင္ ဦးႏုအစိုးရက ေတြ႔ခြင့္ျပဳထားေသးသည့္အတြက္ ေဘးအႏၱရာယ္မ်ားလင့္ကစား ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔မွ မိန္႔ၾကားခ်က္မ်ားကို ၾကားနာရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အခက္အခဲမ်ားကိုလည္း ေျဖ႐ွင္းႏုိင္ရန္ အထက္ပါအတိုင္း အျဖစ္ႏိုင္ဆုံး တင္ျပခ်က္ကို တင္ျပအပ္ပါသည္။

ထပ္မံ႐ွင္းလင္းရန္ လိုအပ္ေသးသည္ထင္ပါက ဆရာႀကီးတို႔ထံမွ တဆင့္ျဖစ္ေစ၊ တိုက္႐ိုက္ျဖစ္ေစ ေမးျမန္းေျဖ႐ွင္းႏိုင္ပါသည္။

၄။ ရဟန္း႐ွင္လူ ျပည္သူအေပါင္းတို႔သည္ အထက္ေဖၚျပပါ သူမနာ ကိုယ္မနာ ႏွစ္ဖက္ေျပလည္မႈ ရ႐ွိေစမည့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္္းေရးကို အေကာင္အထည္ေပၚေအာင္ အစြမ္းကုန္ ဝိုင္းဝန္းႀကိဳးပမ္းၾကပါရန္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက အေလးအနက္ ပန္ၾကားလိုက္ပါသည္။

(ပုံ) ရဲထြဋ္

ဗဟိုေကာ္မတီ ကိုယ္စားလွယ္

၁၉၅၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၂၄ ရက္။

ဗိုလ္ရဲထြဋ္၏ တင္ျပခ်က္ကို ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း သိ႐ွိလိုက္နာရသည္ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရႏိုင္ၿပီ ဟူ၍ အားရဝမ္းသာ ျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ ထိုစဥ္က ႏိုင္ငံေတာ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုႏွင့္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း တို႔ထံသို႔ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ကိုယ္တိုင္သြားေရာက္ ေတြ႔ဆုံခဲ့ေလသည္။

သို႔ေသာ္ ထိုစဥ္က ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုသည္ ဖဆပလ ပါတီအတြင္း အကြဲအၿပဲမ်ားေၾကာင့္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းအား အိမ္ေစာင့္အစိုးရအျဖစ္ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးရန္ စီစဥ္ေနခ်ိန္ျဖစ္၍ ေတြ႔ဆုံခြင့္ မရခဲ့ေခ်။ ထို႔အျပင္ ၎တို႔သည္ ဗိုလ္ရဲထြဋ္၏ “၂ ခ်က္ႏွင့္ ဝင္ေရး လမ္းစဥ္” အေပၚ၌လည္း စိတ္ဝင္စားမႈ မ႐ွိခဲ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႀကိဳးပမ္းမႈသည္ အရာမထင္ ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။ ယင္းေနာက္ သခင္ခ်စ္ႏွင့္ ဗိုလ္ရဲထြဋ္တို႔လည္း ရန္ကုန္မွ ပဲခူး႐ိုးမ႐ွိ ေတာတြင္းစခန္းသို႔ ျပန္သြားခဲ့ရေလသည္။

၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလအထိ သခင္တင္ျမသည္ ဗကပ ရန္ကုန္ေျမေအာက္ စည္း႐ုံးေရးတြင္ ဆက္လက္ တာဝန္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၆ဝ စက္တင္ဘာလတြင္ ဗကပ ဗဟိုေကာ္မတီ အေရးေပၚ အစည္းအေဝးကို ပဲခူးတိုင္း နတ္တလင္းၿမိဳ႕ အေ႐ွ႕ဘက္ ႐ိုးမေတာင္ေပၚ႐ွိ ကရင္ဆင္စြယ္႐ြာ အနီးတြင္ က်င္းပရန္ စီစဥ္ထားသည္။သို႔ေသာ္အလယ္ပိုင္းတိုင္းစစ္ဌာနမွ ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္စိန္ဝင္းေခါင္းေဆာင္ေသာ စစ္ေၾကာင္းမ်ားသည္ ပဲခူး႐ိုးမ႐ွိ ဗကပ ဗဟိုဌာနခ်ဳပ္ကို တိုက္ခိုက္ရန္ ခ်ီတက္လာေၾကာင္း သတင္းရ႐ွိ၍ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေဝး မျဖစ္ေတာ့ဘဲ၊ လူစုခြဲ၍ ဗိုလ္ရဲထြဋ္၊ ကိုစိုးသန္း၊ ရဲေဘာ္ဘခက္၊ ကိုေရာင္နီတို႔ႏွင့္အတူ သခင္တင္ျမသည္ ရန္ကုန္သို႔ လွ်ိဳ႕ဝွက္ ျပန္ဝင္လာခဲ့ၾကသည္။ 

သခင္တင္ျမသည္ ရန္ကုန္ေရာက္၍ ရက္သတၱတစ္ပတ္အၾကာ ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာလ (၆) ရက္ေန႔တြင္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး၏ ဖမ္းဆီးျခင္း ခံရသည္။ လမ္းတြင္ ထြက္ေျပးသျဖင့္ ေသနတ္ပစ္ခံရကာ ေပါင္တြင္ေသနတ္ ဒဏ္ရာရ႐ွိခဲ့သည္။ ဗိုလ္ရဲထြဋ္ႏွင့္ ကိုစိုးသန္း၊ ရဲေဘာ္ဘခက္၊ ကိုေရာင္နီတို႔ လြတ္ေျမာက္သြားေသာ္လည္း ကိုယ္ဝန္အရင့္အမာ ႐ွိေနေသာ သခင္တင္ျမ၏ ဇနီးျဖစ္သူႏွင့္ ရဲေဘာ္အခ်ိဳ႕ပါ အဖမ္းခံရသည္။ သခင္တင္ျမ၏ ေနအိမ္၌ ဗကပဌာနႏွင့္ရခိုင္တိုင္းတို႔ကို ဆက္သြယ္ေသာ ႀကိဳးမဲ့ ေၾကးနန္းစက္တို႔ပါ သိမ္းဆည္းခံရသည္။

သခင္တင္ျမအား ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၆ ရက္ေန႔မွ ၁၉၆၂ ႏိုဝင္ဘာလအထိ ၂ ႏွစ္တိုင္ ရန္ကုန္ေဘာင္ဒရီလမ္း(ယခုဓမၼေစတီလမ္း) စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအခ်ဳပ္တြင္ အထိန္းသိမ္းခံခဲ့ရသည္။ သခင္တင္ျမသည္ေဘာင္ဒရီ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအခ်ဳပ္တြင္ အထိန္းသိမ္းခံေနရစဥ္အတြင္း ၎ပါဝင္ေဆာင္ ႐ြက္ခဲ့ေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီလႈပ္႐ွားမႈမ်ားကို ျပန္လည္သုံးသပ္ခဲ့ၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ အေပၚတြင္ စိတ္ပ်က္ေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ 

သခင္တင္ျမသည္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး၏ အခ်ဳပ္ခံေနရစဥ္အတြင္း ႏို၀င္ဘာလ ၁၅ ရက္မွ ဒီဇင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔အထိ ရက္ေပါင္း ၂ဝ အတြင္း ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ တိုင္ သက္ဝင္ယုံၾကည္ခဲ့ေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးအတြက္ မွန္ကန္စြာေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေသာအပိုင္း၊ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းမႈကာလႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း မွားယြင္းေသာလမ္းစဥ္မ်ား ခ်မွတ္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေသာ အပိုင္းမ်ားကို ျပန္လည္သုံးသပ္မိၿပီး ၎တို႔၏ အမွားကို ျပန္လည္သုံးသပ္သည့္ စာတမ္းကို ေရးသား၍ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔ ေဘာင္ဒရီ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး အခ်ဳပ္ခန္းမွ တဆင့္ ႏုတ္ထြက္လိုက္သည္။

သူ၏ “ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ဘာေၾကာင့္ ႏုတ္ထြက္ရသလဲ” အမည္ေပးထားေသာ စာတမ္းကို အလ်င္းသင့္၍ ဤေနရာ၌ ထပ္မံေဖာ္ျပလိုပါသည္။ 

● ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ဘာေၾကာင့္ ႏုတ္ထြက္ရသလဲ

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ဗဟိုေကာ္မတီ တစ္ေယာက္အျဖစ္ျဖင့္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ လွ်ိဳ႕ဝွက္စည္း႐ုံးေရးလုပ္ငန္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနရင္း ၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ႏို၀င္ဘာလ ၆ ရက္ေန႔ညတြင္ စစ္ဘက္စုံေထာက္ဌာန၏ ဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံခဲ့ရေလသည္။

ထိုသို႔ ဖမ္းဆီးျခင္းခံရၿပီး အခ်ဳပ္ခံေနရစဥ္အတြင္း ႏို၀င္ဘာလ ၁၅ ရက္မွစ၍ ဒီဇင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔အထိ ရက္ေပါင္း ၂ဝ အတြင္း ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ တိုင္တိုင္္ သက္ဝင္ယုံၾကည္စြာျဖင့္ မိမိကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ဝါဒလမ္းစဥ္မ်ားႏွင့္ လုပ္ငန္းအရပ္ရပ္ကို  ျပန္လည္ သုံးသပ္ခဲ့သည္။ 

ဤသို႔ျပန္လည္သုံးသပ္ၿပီးေနာက္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ဝါဒလမ္းစဥ္မ်ားကို သက္ဝင္ယုံၾကည္ျခင္း မ႐ွိေတာ့၊ လိုက္နာေဆာင္ ႐ြက္ႏုိင္ျခင္းလည္း မ႐ွိေတာ့သျဖင့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ဗဟိုေကာ္မတီအျဖစ္မွ လည္းေကာင္း၊ ပါတီဝင္အျဖစ္မွလည္းေကာင္း လုံးဝႏုတ္ထြက္လိုက္ရန္ ၁၉၆ဝ ဒီဇင္ဘာလ ၄ရက္ေန႔တြင္ ဆုံးျဖတ္လိုက္ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ဤသို႔ လုံးဝႏုတ္ထြက္ၿပီးျဖစ္၍ ေနာင္အဖို႔တြင္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ဝါဒလမ္းစဥ္လုပ္ငန္း အရပ္ရပ္ျဖင့္ မည္သို႔မွ် သက္ဆိုင္ျခင္း ႐ွိလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။

● ကုိယ္ပိုင္ယုံၾကည္ခ်က္

ကၽြန္ေတာ္သည္ ကြန္ျမဴနစ္လႈပ္႐ွားမႈႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသို႔ ဝင္ေရာက္လာျခင္းမွာ မည္သူ၏ ပေယာဂ ၊ မည္သူ၏တိုက္တြန္းမႈမွ်မပါဘဲ၊ ကၽြန္ေတာ္၏ ကိုယ္ပိုင္ယုံၾကည္ခ်က္၊ ကိုယ္ပိုင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖင့္သာ ျဖစ္ခဲ့သလို၊ မိမိကိုယ္တိုင္ အႏွစ္ ၂ဝ လုံးလုံး ယုံၾကည္သက္ဝင္၍ ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ယခုကဲ့သို႔ လုံးဝႏုတ္ထြက္ခဲ့ျခင္းမွာလည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ပေယာဂႏွင့္ တိုက္တြန္းမႈမွ်မပါ။ မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္သေဘာထားႏွင့္ ဆႏၵအရသာ ျဖစ္ေလသည္။

ကၽြန္ေတာ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ႏုတ္ထြက္ျခင္းမွာ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရစဥ္ ျဖစ္သျဖင့္ အာဏာပိုင္မ်ား၏ အက်ပ္ကိုင္မႈ၊ သို႔မဟုတ္ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ဟု အခ်ိဳ႕က ထင္ေကာင္းထင္ေပမည္။ ကၽြန္ေတာ္ အဖမ္းခံရစဥ္က ထြက္ေျပးရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္မွာလည္း လြတ္လိုလြတ္ျငား အညွဥ္းဆဲမခံလို၊ ေသလိုက ေသေစ ဟူေသာ ထင္ျမင္ခ်က္ေၾကာင့့္ပင္ ျဖစ္ေလသည္။

အဖမ္းခံရၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္အားခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည့္ အခါတြင္ကားကၽြန္ေတာ္၏မူလ ထင္ျမင္ ခ်က္မွာ ပါစင္ေအာင္ လြဲခဲ့သည္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုသက္ဝင္ယုံၾကည္ျခင္းအေၾကာင္းမွာ တိုင္းျပည္သူ႔ကၽြန္ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ ေစေရးတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒႏွင့္ ပါတီသည္ သာ အေကာင္းဆုံး ဝါဒႏွင့္ ပါတီဟူ၍ ယုံၾကည္ခဲ့့သည္။ 

ကၽြန္ေတာ့္အား အေရးႀကီးဆုံးေသာ တရားခံအျဖစ္ လြတ္ေျမာက္မသြားေစရန္ အထူးသတိ႐ွိစြာ ေစာင့္ၾကည့္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည္မွတပါးကၽြန္ေတာ့အားလူႀကီးလူေကာင္း တစ္ေယာက္အျဖစ္ အာဏာပိုင္မ်ားက ဆက္ဆံျပဳမူၿပီး ကြၽန္ေတာ္ထြက္ေျပးသျဖင့္ ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္ဖမ္း၍ ရ႐ွိခဲ့ေသာ ေပါင္မွ ေသနတ္ ဒဏ္ရာကိုပင္ အျမန္ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုသေပးခဲ့သည္။ ေစာ္ကားျခင္း၊ ဆဲေရးျခင္း၊ ႐ုိက္ႏွက္ၿခိမ္းေခ်ာက္ျခင္း တို႔ကိုလည္း လုံးဝျပဳလုပ္ျခင္း မ႐ွိ။ အတင္းအက်ပ္ စစ္ေဆးျခင္းပင္ မျပဳခဲ့ေပ။ ထိုသို႔ မျပဳခဲ့သလိုပင္ ကၽြန္ေတာ္အား ကၽြန္ေတာ္၏ ယုံၾကည္ခ်က္ကို စြန္႔လႊတ္ေစရန္ ေခ်ာ့ျမဴေသြးေဆာင္ျခင္းလည္း လုံးဝ မျပဳလုပ္ၾကေပ။

ထိုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ႏုတ္ထြက္ခဲ့ျခင္းမွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံေနရစဥ္ ျဖစ္ေစကာမူ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ပေယာဂ လုံးဝကင္းစင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္၏ ကိုယ္ပိုင္ခံယူခ်က္အရသာ ျဖစ္ေၾကာင္း အထက္တြင္ ေရးသားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဘာေၾကာင့္ ႏုတ္ထြက္ခဲ့ရသလဲ

ကၽြန္ေတာ္သည္ ၁၉၄ဝ ျပည့္ႏွစ္ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္းတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့၏။ ကၽြန္ေတာ္၏ ႏုိင္ငံေရးသက္မွာ ၂၂ ႏွစ္႐ွိၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္၏ သက္တမ္းမွာ အႏွစ္ ၂ဝ ႐ွိခဲ့သည္။

ပါတီဝင္သက္တမ္း ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ အတြင္း ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ အက်ိဳးအတြက္ ေအာက္ေျခသိမ္း လုပ္ငန္းမွစ၍ က်ရာတာဝန္ကို အားတက္သေရာ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ေလသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအေပၚတြင္ သံသယကင္းစြာ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သက္ဝင္ယုံၾကည္ခဲ့သည္။ မိမိ၏ ဘဝတစ္သက္တာ ပတ္လုံး ကြနျ္မဴနစ္ပါတီအတြက္သာ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္၍၊ မိမိ၏ အသက္ကို ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသို႔ အပ္ႏွံထားမည္ဟု ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။

ဤဆုံးျဖတ္ခ်က္အရပင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရင္း အသက္ဆံဖ်ား စြန္႔စားမႈမ်ားျပဳခဲ့သည္။ ေထာင္ကိုလည္းမေၾကာက္၊ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္တို႔၏ လွံစြပ္ကိုလည္းမထီ၊ လက္႐ွိျပည္ တြင္းစစ္တြင္ သာယာဝတီ ေထာင္အတြင္း ညွဥ္းပန္းႏွိပ္ စက္မႈ မ်ားကိုလည္း မမႈ၊ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးတြင္ ရန္သူ၏ က်ည္ဆန္ကိုလည္းမ႐ြံ႕ခဲ့ဘဲ၊အခက္အခဲအက်ပ္အတည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရင္ဆုိင္၍ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအတြက္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။ဤသို႔ႀကိဳးပမ္းသျဖင့္လည္းကၽြန္ေတာ္၏တကုိယ္လုံးတြင္ ေသနတ္ဒဏ္ရာ ၊ လက္ပစ္ဗုံး ဒဏ္ရာ၊ တုတ္ဒဏ္ရာတို႔ျဖင့္ ျပည့္လ်က္ ႐ွိသည္။ 

ကၽြန္ေတာ့္တြင္ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားဟူ၍ ဘာမွ်မ႐ွိခဲ့၊ ဇနီးသားသမီးမ်ားအတြက္ပင္ ငဲ့ကြက္ျခင္းမျပဳခဲ့၊ က်ရာတာဝန္ကိုသာ ေသြဖည္ ေ႐ွာင္လႊဲျခင္းမ႐ွိ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။

အႏွစ္ ၂ဝ တိုင္ ဤမွ်ယုံၾကည္မႈ ျပင္းစြာျဖင့္ အသက္သံဖ်ား စြန္႔စား၍ ေဘးဒုကၡအက်ပ္အတည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုဂ႐ုမျပဳဘဲ ကိုယ္က်ိဳးကိုယ့္စီးပြားကိုစြန္႔လႊတ္၍ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒႏွင့္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအတြက္ ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ပါလ်က္ ယေန႔က်ခါမွ မိမိကိုးစားယုံၾကည္ခဲ့သည့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ဤသို႔ ပစ္ပစ္ခါခါ ဘာေၾကာင့္ ႏုတ္ထြက္ခဲ့ရပါသနည္း။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့စဥ္က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ တမ်ိဳးသားလုံး မလြတ္လပ္မီက အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးကို ရယူေပးႏိုင္လိမ့္မည္။ ျပည္သူလူထုအဖို႔ ဘဝလြတ္ေျမာက္ေရး ရရိွခဲ့ပါက လြတ္ေျမာက္ေသာဘဝသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးႏိုင္လိမ့္မည္။ အခ်ယ္လွယ္ခံ လူတန္းစားတို႔အတြက္ ဆို႐ွယ္လစ္ေခတ္မွသည္ ကြန္ျမဴနစ္ေခတ္သို႔တိုင္ေအာင္ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ မွန္ကန္ေသာဝါဒ လမ္းစဥ္မ်ား ခ်မွတ္ ေ႐ွ႕ေဆာင္၍ အခက္အခဲမ်ားၾကားမွ မွန္ကန္စြာ ေခါင္းေဆာင္သြားႏိုင္လိမ့္မည္ ဟူေသာ ယုံၾကည္ခ်က္ ႐ွိခဲ့ေလသည္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတြင္ ေ႐ွ႕ေဆာင္ေနေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ျမန္မာျပည္႐ွိ ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ ႏိုင္ငံေရးအရ အယူဝါဒေရးအရ အေတြးအေခၚမ်ားတြင္ အေတာ္ဆုံး ၊ စည္း႐ုံးေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ အေတာ္ဆုံး ျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ ရည္မွန္းရာ ပန္းတိုင္သို႔ ခ်ီတက္ရာတြင္ ႀကီးမားေသာ အမွားအယြင္းမ်ားကို ေ႐ွာင္ကြင္း၍ မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္မႈ နည္းပါးစြာျဖင့္ ေ႐ွ႕ေဆာင္သြားႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ခဲ့သည္။

အမွားအယြင္း ဟူ၍ လုံးဝမ႐ွိေစရဟု မဆိုလိုပါ။ “အမွားမလုပ္မိဘူးသူသည္ အလုပ္မလုပ္ဘူးသူသာ ျဖစ္သည္။ အမွားမ်ားကို က်ဴးလြန္ခဲ့ေစကာမူ လ်င္ျမန္စြာ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ႏိုင္စြမ္း ႐ွိရမည္။ မိမိက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အမွားကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ႏိုင္စြမ္း မ႐ွိသူသည္ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း မျဖစ္ႏိုင္္ေပ” ဟူေသာ လီနင္၏ သင္ၾကားခ်က္ကိုလည္း ခံယူထားသူျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ မွားၿပီးရင္းမွားရင္းျဖစ္ေနေသာ အမွားသံသရာ လည္ေနသည့္အျဖစ္မွာ ယေန႔ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ အေျခအေနပင္ ျဖစ္ေပသည္။ 

ဤသို႔ အမွားမ်ား ထပ္တလဲလဲ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကေသာ မိမိတို႔ မွားယြင္းခဲ့ေသာ အမွားမ်ားကုိ သင္ခန္းစာ ယူ၍ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ႏိုင္စြမ္း မ႐ွိခဲ့ၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္အပါအဝင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈေၾကာင့္ပင္  ပါတီသို႔ ဝင္ေရာက္ခါစက ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ေသာ ရည္မွန္းခ်က္ အေျခအေနႏွင့္ လက္႐ွိအျဖစ္အပ်က္မ်ားမွာ မိုးႏွင့္ေျမပမာ ကြာျခားေနေပသည္။ 

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္႐ွားမႈ၊ ဂ်ပန္နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္႐ွားမႈတြင္ ေခါင္းေဆာင္ပါ၀င္ခဲ့ေသာ အခန္းမ်ားမွလြဲ၍ ထိုေနာက္ပိုင္းတြင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သမွ်ေသာ လုပ္ငန္းမ်ား၌ ႏိုင္ငံေရး၊ စည္း႐ုံးေရး၊ စစ္ေရးဆုိင္ရာ အမွားမ်ားကိုသာ ထပ္တလဲလဲ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည္။

ဤသို႔ေသာ အမွားမ်ားေၾကာင့္ပင္ အမွားမ်ားကို ျပင္ဆင္ႏိုင္စြမ္းမ႐ွိေသာ အရည္အခ်င္းမဲ့ေနမႈေၾကာင့္ ပင္လွ်င္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ အေတာ္အတန္ အင္အားႀကီးမားခဲ့ရာမွ တေန႔တျခား အင္အား နည္းပါးခဲ့ရသည္။

ျပည္သူလူထုအတြင္း ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ အ႐ွိန္ၾသဇာအေတာ္အသင့္ ျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့ရာမွ တျဖည္းျဖည္း အ႐ွိန္ၾသဇာမ်ား ေလ်ာ့ပါးခဲ့ရသည္။

ပါတီသည္ တိုက္ပြဲအတြင္း ထုသားေပသား ရလာရမည့္အစား၊ ေပ်ာ့ညံ့အစည္းေျပလာရသည္။ ျပည္သူလူထုအတြက္ ေအာင္ျမင္မႈ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ရ႐ွိလာရမည့္အစား၊ ျပည္သူလူထု၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ျပား၍ ဆုံး႐ႈံးနစ္နာခဲ့ရသည္။ ျပည္သူလူထုႏွင့္ ဆက္သြယ္မႈ ပိုမိုရ႐ွိ၊ လူထုေထာက္ခံမႈ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔လာရမည့္အစား မူလရ႐ွိခဲ့ေသာ လူထုေထာက္ခံမႈသည္ပင္ ပ်က္ျပားဆုံးပါးခဲ့ရသည္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ညီညြတ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးစားရင္းပင္ ပို၍ မညီမညြတ္ ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ ဝါဒကို ယုံၾကည္ပါသည္ဆိုေသာ ပါတီမ်ား၊ ဂိုဏ္းအစုမ်ား ပို၍ ကြဲျပားေပၚေပါက္ခဲ့ရသည္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ လမ္းစဥ္ဆိုင္ရာ အမွားမ်ားေၾကာင့္ အထက္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ဆိုး႐ြားသည့္ ရလဒ္မ်ားကို ယေန႔ရ႐ွီ ရင္ဆိုင္ေနရေပသည္။ ဤအေျခအေနဆိုးမ်ားသို႔ ေရာက္႐ွိလာေစေသာ ေခါင္းေဆာင္မႈ၏ အမွားမ်ားတြင္ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္က်ဴးလြန္ခဲ့ျခင္းမ႐ွိ ဟူ၍ ျငင္းကြယ္လိုေသာ သေဘာအလ်င္း မ႐ွိပါ။ အႏွစ္ ၂ဝ အတြင္း ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ လုပ္ငန္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးမွန္သမွ်တြင္ ကၽြန္ေတာ္တာဝန္ယူ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ရေသာ အခန္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ့္တြင္ တာဝန္႐ွိသည္သာ ျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ထူးခၽြန္ေသာ သေဘာတရားေရးတြင္ အားေကာင္းေသာ ေခါင္းေဆာင္ကား မဟုတ္ပါ။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ အမ်ားစု ဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ ထိပ္ဆုံးေခါင္းေဆာင္ပိုင္းတို႔က ခ်မွတ္ဆုံးျဖတ္ေသာ လုပ္ငန္း တာဝန္မ်ားကို လက္ေတြ႔လုပ္ငန္းမ်ားအရ က်ရာမွ တာဝန္ယူထမ္းေဆာင္ခဲ့သူသာ ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္သည္ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကိုေမွ်ာ္ကိုးခဲ့၏။ အားထားခဲ့၏။ သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔အား ကၽြန္ေတာ္၏ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ားအျဖစ္ ယုံၾကည္အားထားခဲ့၏

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)