“ေသေသာ္မွတည့္ ေၾသာ္ေကာင္း၏” ေခတ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
ေမ ၃၁၊ ၂၀၁၄
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
ေမ ၃၁၊ ၂၀၁၄
ကမၻာမွာ ႏိုင္ငံေတြ စစ္ ျဖစ္ၾကရင္ “အမွန္တရား” ဟာ ပထမဆံုး ေသဆံုးရတယ္။ ႏွစ္ဖက္ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရး ေအာက္မွာ “အမွန္တရား” ဟာ စေတး ခံရတယ္။ “မုသားဝါဒ” သာ စစ္ ရဲ႕ အနိ႒ာရံု မ်ား နဲ႔ အတူ စစ္ကာလ မွာ ေနရာယူ ထင္ေပၚတယ္။==================================================
စစ္ဆုိတာ ပါးစပ္နဲ႔ တိုက္ရတာ လြယ္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရရင္ ေကာင္းပါတယ္။ ကေလး အေတြးနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ရင္း စစ္သူရဲေကာင္းႀကီး ေတြ လုပ္ရတာ အားက်စရာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ စစ္ ဟာ ခင္စရာ မေကာင္း၊ ႏွစ္လိုဖြယ္ မရွိ၊ အားက်သင့္တဲ့ အရာမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။
==================================================
သံတမန္ ဆိုတာ ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ ႏိုင္ငံအတြက္ အလိမ္၊ အညာေတြကို ယုတၱိ ရိွေအာင္ ေျပာႏိုင္ဖို႔ ေလ့က်င္ေပးထားသူေတြကို ေခၚတယ္။
မီဒီယာ ဟာ ေနာက္ခံ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အက်ိဳးစီးပြား Interest အဖံုဖံု အျပင္ တိုင္းျပည္ အလိုက္ ဘက္လိုက္ရသူမ်ားသာ ျဖစ္တယ္။
ဒီ အခ်ိန္မွာ စစ္လိုလားသူ “War-mongers” မ်ားဟာ ႏိုင္ငံေတာ္ အလံ ေတြ၊ သီခ်င္းေတြ၊ စစ္ခ်ီေတးေတြ နဲ႔ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ေတြ ကို တည္ေဆာက္ျပၾကတယ္။ “ေသေသာ္မွတည့္ ေၾသာ္.. ေကာင္း၏” ေအာ္ ျပတတ္ၾကတယ္။ ဒီလို “ႏိုင္ငံေတာ္”၊ “တိုင္းျပည္”၊ “လူမ်ိဳး” ဆိုတဲ့ လူမႈႏိုင္ငံေရး စကားလံုး တည္ေဆာက္မႈ တြန္းအားမ်ားၾကားမွာ တကယ္ ေသရမယ့္ သူေတြ၊ ေျချပတ္ လက္ျပတ္ ျဖစ္မယ့္ သူေတြ ဟာ လူသား ပကတိ စိတ္ခံစားမႈ ေတြ ေပ်ာက္ကုန္ၾကရတယ္၊ လူသားခံစားခ်က္ ကို ဖိႏွိပ္ ကြယ္ဝွက္ထားရတယ္။
ေၾကးစားစစ္သား “Mercenaries” မ်ားဟာ အခေၾကးေငြ အလို႔ငွာ စစ္တိုက္ၾကတယ္ ဆိုတယ္။ “Soldiers of Fortune” ဥစၥာအရင္းခံ စစ္တိုက္ၾကသူမ်ားေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ႏိုင္ငံတိုင္းက တပ္မေတာ္သား တိုင္း ဟာလည္း ေၾကးစား စစ္သား မ်ား သာ ျဖစ္တယ္။ ျပည္သူျပည္သား မ်ား ဟာ လည္း ေၾကးစားစစ္သား စိတ္ဓာတ္ ရွိသူမ်ားသာ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ ‘စား’ တာက ‘ေၾကး’ ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေပါ့။ မိမိ ေမြးဖြားရာ ႀကီးျပင္းရာ တိုင္းျပည္ အတြက္၊ မိမိ လူမ်ိဳး အတြက္ သတ္ရဲတယ္၊ ေသရဲတယ္ ျဖစ္ကုန္ၾကေတာ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ အရင္းခံ စစ္တိုက္ၾကသူမ်ား “Soldiers of Patriotism” ေပါ့။ တိုင္းျပည္ အတြက္ ေသဖို အသင့္ ရွိတဲ့ ျပည္သူျပည္သား မ်ားကလည္း မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ အရင္းခံ စစ္တိုက္ခ်င္ေနသူမ်ားပါပဲ။
ဒီ ေနာက္ခံမွာ မီးခိုးေတြ၊ ယမ္းနံ႔ ေတြ အျပည့္နဲ႔ ေလထု ရွိတယ္၊ ေသြးစက္ေတြ၊ ေသြးဗြက္ေတြ အိုင္ထြန္းေနတဲ့ ေျမႀကီး ရွိတယ္။ ပူေဆြးေသာကေရာက္ေနရတဲ့ လင္ေသ၊ သားေသ၊ အမိ မဲ့၊ အဖ မဲ့ ငိုေၾကြးတပ္ႀကီး တတပ္လည္း ရွိတယ္။ ဆုေတာင္း ေမတၱာ မနားတမ္း ပို႔သေနရတဲ့ ဘုရားရွိခိုး တပ္ႀကီး တတပ္လည္း ရွိတယ္။
ဒါဟာ တိုင္းျပည္ တိုင္းမွာ ျမင္ႏိုင္တဲ့ စစ္ပြဲ ဆက္စပ္ ေနာက္ခံ ျမင္ကြင္း တစိတ္တေဒသ ပါ။
စစ္ဆုိတာ ပါးစပ္နဲ႔ တိုက္ရတာ လြယ္ပါတယ္။ ရုပ္ရွင္ၾကည့္ရရင္ ေကာင္းပါတယ္။ ကေလး အေတြးနဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ရင္း စစ္သူရဲေကာင္းႀကီး ေတြ လုပ္ရတာ အားက်စရာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ စစ္ ဟာ ခင္စရာ မေကာင္း၊ ႏွစ္လိုဖြယ္ မရွိ၊ အားက်သင့္တဲ့ အရာမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။
တကယ့္ စစ္ပြဲမွာ ရဲေဘာ္မေသ၊ ေသေသာ္ ငရဲ လား မလား မသိႏိုင္ေပမယ့္ လူသား အသက္ တေခ်ာင္း ဟာ တကယ္ ထြက္ သြား ႏိုင္တယ္၊ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္၊ ေသြးသံရဲရဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္း ပြင့္ႏိုင္တယ္၊ ေျခေတြ လက္ေတြ လြင့္စင္ တစစီ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ဒါေတြကေတာ့ တကယ့္ အရွိတရား ေတြပါ။
အခု ဗမာ့ အေနာက္နယ္ျခား မွာ မၿငိမ္းခ်မ္းဖြယ္ သတင္းေတြ ၾကားလာရတယ္။ အိမ္နီးခ်င္း တဖက္ ႏိုင္ငံနဲ႔ နယ္စပ္ တင္းမာမႈ ပံုစံေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ႏွစ္ဖက္ တရားဝင္ မီဒီယာမ်ား၊ တာဝန္ ရွိသူမ်ား၊ သံတမန္ ေရးရာ ထုတ္ျပန္မႈ မ်ား မွာကိုက သတင္းေတြ ဟာ စစ္ကာလ သေဘာ အတိုင္းပဲ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္၊ အမွန္ေတြ ပါတယ္၊ အမွန္တဝက္ေတြ ပါတယ္၊ ကာကြယ္မႈေတြ ပါတယ္၊ ပံုႀကီးခ်ဲ႕မႈေတြ ပါတယ္။
ဒါကို အြန္လိုင္းမွာ ကီးဘုတ္ နဲ႔ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ တက္ၾကြေနသူမ်ား က မီးေလာင္ရာ ေလပင့္ေနၾကတယ္။ ဓား တေသြးေသြး၊ ဟန္ေရး တျပျပ ပါးစပ္ စစ္တိုက္၊ လက္ကျမင္းေၾကထေနၾကတယ္။ က်ဴးေက်ာ္သူ ေတြ၊ တရားေသာစစ္၊ ခုခံ စစ္ စတဲ့ စကားလံုး အလွေတြနဲ႔ “စစ္” ကို တန္ဆာဆင္ခ်င္ၾကတယ္။
စကားလံုးေတြနဲ႔က လွပါတယ္။ တကယ္ စစ္ျဖစ္ၾကရင္ ကီးဘုတ္ေတြကေန ထြက္က်လာတဲ့ စကားလံုးေတြလို မဟုတ္ဘဲ လူကို တကယ္ ေသႏိုင္၊ သတ္ႏိုင္တဲ့ က်ည္ဆံ အစစ္ေတြ၊ ဗံုးဆံ အစစ္ ေတြ ကသာ စစ္ေျမျပင္ မွာ ေနရာယူၾကမွာပါ၊ လူ႔အသက္ေတြကို တကယ္ ဇီဝန္ေျခြၾကမွာပါ။ ကီးဘုတ္ စစ္ဆင္ေရး သမားမ်ားက ေသြး မဆို နဲ႔ အေအးခန္းထဲမွာ ေခၽြးေတာင္ ထြက္ခ်င္မွ ထြက္ႏိုင္ေပမယ့္ တကယ့္ စစ္ေျမျပင္မွာ စစ္သားေလးေတြဟာ ေခၽြးလည္းထြက္၊ ေသြးလည္းထြက္၊ ဗိုက္ပြင့္ၿပီး အူလည္း အေခြလိုက္ ထြက္ ႏိုင္ပါတယ္။
“…စစ္.. ဟူသည္.. ေသြးေတြရယ္.. ယမ္းေငြ႕ေတြရယ္.. ငိုသံေတြရယ္.. သခၤ်ိဳင္းကုနု္းရယ္..
ေရာယွက္ထားေသာ.. အနိ႒ာရံု.. ပန္းခ်ီကား.. တခ်ပ္…”
“စစ္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”၊ ေတးစာသား - ကိုသန္းေဌး + ကုိဇာလ်န္း + ကိုေဒဗီ၊ ေတးဆို - ဒါလင္တန္ဒင္၊ ေနာက္ခံ ဒုတိယ အဆို - ကိုဇာလ်န္း၊ ေနာက္ခံ စကားေျပာ - တကၠသိုလ္ေအးေမာင္၊ ေတးဂီတ - ELF (မွင္စာေလးမ်ား)၊ အသံဖမ္း - ဦးဘသိန္း (၁၉၇၂)
Music Video URL: http://youtu.be/NUxmvrodxas
စစ္ပြဲတိုင္းဟာ ျပည္တြင္းစစ္ခ်ည္းပါ၊ အေၾကာင္းက လူသားတိုင္းဟာ ညီအစ္ကိုခ်ည္းမို႔ပါ ဆိုၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စကား ဆိုရင္ ဘဂၤလား နဲ႔ ေပးစားၿပီး ဆဲခ်င္ၾကမယ္။
ဒါေပမယ့္ စစ္ပြဲဟာ ေတာ္သင့္ မွန္ကန္ တဲ့ ေျဖရွင္းမႈ၊ “အေျဖ” မဟုတ္ ဆိုတာကိုေတာ့ လူအမ်ား နားလည္ ေစခ်င္တယ္။
တရားေသာ စစ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ မရွိပါ၊ မွန္ေသာ စစ္ ဆိုတာလည္း မရွိပါ။ စစ္တိုက္ေကာင္းေအာင္၊ လူငယ္ေလးေတြ မိေဝး၊ ဖေဝး၊ ခ်စ္သူခင္သူ အေဝး စစ္ေျပျပင္မွာ ေသခ်င္လာေအာင္ သာ ႏိုင္ငံတိုင္းက စစ္ျဖစ္ရင္ တရားစစ္၊ ေတာ္လွန္စစ္၊ ခုခံစစ္ မွန္ကန္တယ္ လုပ္ၾကရတာပါ။ စစ္ျဖစ္တဲ့ ႏွစ္ဖက္လံုး က တရားတယ္၊ မွန္တယ္ ဆိုမွာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ပကတိ အမွန္တရား၊ တရားမႈ ဆိုတာ မျဖစ္တည္ႏိုင္ပါ။ လူမႈ အေဆာင္အအံုမွာ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္၊ တိုင္းျပည္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ လိုပဲ စိတၱဇတရား သက္သက္ ရယ္ပါ။
စစ္ပြဲ ဆုိတာ ဟာ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး အျမတ္ထုတ္လိုသူမ်ား အတြက္သာ အေျဖ မွန္ပါ။ သူတို႔ အတြက္ သာ အက်ိဳးရွိတဲ့ ေျဖရွင္းမႈပါ။ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ ရန္ေတြ ဝိုင္းေနၿပီ ဆိုကာ အာဏာ ကို မလြတ္တမ္း ဆက္လက္ ဆုပ္ကိုင္ခ်င္သူ မ်ား အတြက္သာ စစ္ ဟာ မွန္ကန္တဲ့ ေျဖရွင္းမႈ၊ ႏိုင္ငံေရး ေအာင္လမ္းနည္း လက္နက္ပုန္း ျဖစ္ပါမယ္။ ျပည္သူအမ်ားအတြက္ကေတာ့ အိမ္ေရွ႕ပူ အိမ္ေနာက္ မခ်မ္းသာ၊ ျပည္တြင္းစစ္၊ ျပည္ပစစ္၊ နယ္ျခား စစ္ ဘာစစ္ကမွ အက်ိဳးမရွိႏိုင္ပါ။
စစ္ပြဲကေန လက္နက္ပြဲစား၊ ေသြးကုန္ကူးသူ ခရိုနီ သူေဌးႀကီးမ်ား ခ်မ္းသာမယ္။ ျပည္သူထဲက ျပည္သူ႔သား စစ္သားငယ္ေလးေတြကေတာ့ ေသရမယ္။ အခြန္ထမ္း ျပည္သူမွာေတာ့ စစ္စရိတ္စက ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုး ပိမယ္။
ဘယ္သူေသေသ အျမဲမာ ဖို႔ သာ အားစိုက္တဲ့ ငေတေတြ၊ ငေရႊေတြ ခ်မ္းသာ ရႊင္လန္း ဖို႔ရာ ျပည္သူခမ်ာမွာ ေသြးေခ်ာင္း အစီးခံရေနတာကိုး မၿငိမ္းေသးတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီး နဲ႔တင္ သင္ခန္းစာ ယူႏိုင္ပါတယ္။ ဒီ စစ္ေၾကာင့္ပဲ၊ ဒီစစ္မီး ကို ေမႊးလ်က္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ တိုင္းျပည္ ဂုတ္ခြ စီးေနတာ ရာစုဝက္ေက်ာ္ပါၿပီ။ တိုင္းျပည္လည္း စစ္ဒဏ္၊ စစ္နာ က် လွပါၿပီ။
စစ္ဆိုတာ ဘယ္တိုင္းျပည္ အတြက္ မဆို လူတစု အတြက္သာ ေကာင္းက်ိဳး ရွိတာမ်ိဳးပါ။ လူတစု စီးပြား၊ အာဏာ အတြက္ သက္သက္ရယ္ လူအမ်ား က မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ဆိုတဲ့ စြဲအားျပင္းတဲ့ ေကာ နဲ႔ ေရာ အကပ္ခံ ရ၊ အက်ိဳ ခံရ၊ အေမႊခံရတာမ်ိဳးခ်ည္းပါ။
လူတခ်ိဳ႕မွာ စစ္ပြဲ လိုအပ္ခ်က္ ေမးခြန္းေတြ ေပၚလာေကာင္းပါတယ္။ ေဟ့.. တကယ္ ရန္စခံရ၊ က်ဴးေက်ာ္ခံရ၊ ေစာ္ကားခံရရင္ေကာ ကြ..၊ မင္း က ေရႊျပည္ေအး တရားခ်ည္း လွိမ့္ေဟာ ေနတာ လက္ေတြ႕က်ပါ့ မလား ေမးခ်င္ပါမယ္။ ေတာ္သင့္ မွန္ကန္တဲ့ အေျဖ ရွိပါတယ္။
ဟိုးအရင္ နဝတ စစ္အစိုးရ တက္ခါစ ၉၀ ခုႏွစ္မ်ား အေစာပိုင္းကာလေတြမွာ ဆရာ ဦးေအာင္သင္း တေယာက္ ႏိုင္ငံေရး ကို မတို႔မထိ ရေတာ့ လူငယ္ေရးရာ၊ လူငယ္ေတြ တိုးတက္ေစဖိုု႔ ဆိုၿပီး စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ လုပ္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ ဆရာ က ဆိုတယ္၊ တိုင္းျပည္ ပ်က္ေနရင္ ပညာ ဟာ အျမဲ ေနရာမရ၊ ေနာက္တန္း ေရာက္ေနသလို ျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ေခတ္သစ္ ကမၻာ မွာ ပညာ သာ အခရာ ျဖစ္တယ္၊ ခလုတ္ တခ်က္ ႏွိပ္ရံုနဲ႔ အိမ္နံပါတ္ ရွာ ဒံုးက်ည္ က လာမွန္ႏိုင္တဲ့ ေခတ္သစ္မွာ မင္း တိုင္းျပည္ ကာကြယ္ခ်င္သလား ပညာ သာ တတ္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ ဆိုၿပီး ပညာေရး ေဇာင္းေပး ေဟာေလ့ ရွိတယ္။
အခုလည္း အလားသူ သေဘာ ဆိုရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရး ကို တို႔ထိလို႔ ရတဲ့ ေခတ္မို႔ အရင္းခံ အေၾကာင္းကို ပဲ တိုင္တည္ ဆိုပါမယ္။ အေပၚယံ အနာေရာဂါ လကၡဏာ ပညာမတတ္၊ မြဲေတ ဆင္းရဲ တိုင္းျပည္ ကိုယ္ခံအားနည္း ေနျခင္း ရဲ႕ အေၾကာင္းရင္း ႏိုင္ငံ့စနစ္၊ ႏိုင္ငံေရး ကို ျပင္ဖို႔သာ ႀကိဳးစားပါ။
ႏိုင္ငံတကာ အလယ္မွာ၊ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြ ၾကားမွာ လူမေလး ေခြးမခန္႔ ဓားမေနာက္ပိတ္ေခြး ျဖစ္ေနရျခင္း လက္သည္ဟာ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ဆိုး စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ နဲ႔ စနစ္ ကို ပံုေဖာ္ အသက္သြင္း ကိုယ္က်ိဳး စီးပြားျဖစ္ေနသူ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ပါ။ ဒီစနစ္ နဲ႔ ဒီလူတစု ကို တိုင္းျပည္ မွာ အမွန္တကယ္္ ကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ရင္ ႏိုင္ငံ့ လူမႈ၊ စီးပြား၊ ပညာ၊ က်န္းမာ သမမွ်တ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးလာၿပီး အလိုလို ႏိုင္ငံတကာမွာ၊ ေဒသတြင္းမွာ ေခါင္းေမာ့ လာႏိုင္မွာပါ။
အဲ့ဒီ အခါ ဘယ္သူ၊ ဘယ္ ႏိုင္ငံ က မွ နားရြက္ လာ တံေတြး မစြတ္ႏိုင္၊ ေခါင္းလာ မပုတ္ ႏိုင္၊ ထိကပါး ရိကပါး လည္း လုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ စနစ္သာ မွန္ရန္ နယ္ျခားေတြလည္း လံု၊ တံခါးေတြလည္း ခိုင္မာ ေနမွာသာ ျဖစ္တယ္။ စနစ္သာ မွန္ရန္ လူေတြ ရဲ႕ အက်င့္၊ စာရိတၱ၊ သီလ ကိုယ္ခံအားေတြလည္း ေကာင္းေနလို႔ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ လည္း ထြန္းကား စည္ပင္ ေနမွာပါပဲ။
အလားတူပဲ စနစ္သာ မွန္ရန္ က်ည္ဆံေတြနဲ႔ စစ္ျဖစ္စရာ မလုိဘဲ လူသား အရည္အေသြးေတြ၊ တီထြင္ ဖန္တီးမႈေတြ၊ ပညာေတြ နဲ႔သာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကို ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္၊ အႏိုင္ယူႏိုင္၊ အမ်ိဳးဂုဏ္ ဇာတိဂုဏ္ေတြ ျမင့္မား ဇာတိ ပုည ဂုဏ္မာန လုပ္လာႏိုင္မွာပါ။ အနည္းဆံုး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နဲ႔ ေဘာလံုး ကန္ရင္ ဟိုးအရင္ ေလးပြင့္ဆိုင္တုန္းက ရံႈးခဲ့တဲ့ ရံႈးေၾကြး ကို ေသခ်ာေပါက္ ျပန္ဆပ္ႏိုင္မွာပါ။
ဆီးဘန္နီ ဆရာေတာ္ ဆိုတဲ့ “ထီးသုဥ္း နန္းသုဥ္း၊ ၿမိဳ ႔သုဥ္း သုည၊ သုဥ္း သံုးဝျဖင့္ သုဥ္းရျပန္လစ္ သုဥ္းသည့္ေခတ္” ဆိုတာ အခု လို တံေတြး အစြတ္ခံ၊ ေခါင္း အပုတ္ ခံေနရတဲ့ အမ်ိဳး ဂုဏ္၊ ဇာတိ ဂုဏ္ ႏိုင္ငံတကာ အလယ္မွာ ကၽြန္ထြက္ခံရင္း က်ေပ်ာက္ကာ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္ အိမ္က်ယ္သာ က်ယ္ႏိုင္တဲ့ ေခတ္ ကို ပံုေဖာ္တာပါ။ ဟိုလူ႔ ေၾကာက္ရ၊ ဒီ လူ႔ ေၾကာက္ရ၊ ဟို လူ၊ ဒီလူကေတာ့ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစားမို႔ ဆို ၿပီး ငဲ့ ေနရတဲ့ ေခတ္စနစ္ႀကီး ကို ဆိုတာပါ။ ဟိုလူ႔ မ်က္နာခ်ိဳေသြးရ၊ ဒီလူ႔ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြး ျဖစ္ရတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာတဲ့ ႏိုင္ငံ ေခတ္စနစ္ႀကီးကို ဆိုျခင္းပါ။
အဲ့ဒီ ေခတ္ စနစ္ ႀကီးကို မျပင္ ႏိုင္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြ “ေသေသာ္မွတည့္ ေၾသာ္ေကာင္း၏” တကယ္ ကုန္း ေအာ္ ရမွာပါ။ အခုလို အမုန္းတရား ပြားလိုသူမ်ား ႏိုင္ငံေရး အာရံုလႊဲ လိုသူမ်ား အကြက္ ေရႊ႕ စီမံ ဖန္တီး လမ္းေၾကာင္း ေပးတဲ့ အတိုင္း ပံုႀကီး ခ်ဲ႕ ခ်ဲ႕ကားမႈေနာက္လိုက္ မျဖစ္ သင့္တဲ့ ရန္မီး၊ စစ္မီး အတြက္ေတာ့ “ေသေသာ္မွတည့္ ေၾသာ္ေကာင္း၏” ေအာ္ စရာ မလိုေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
ေမလ ၃၁၊ ၂၀၁၄