ေဒါက္တာဓမၼပိယ (ITBMU)၊ ဇြန္ ၁၇၊ ၂၀၁၄
ျပႆနာတစ္ခု၏ အေျဖကို ရွာေဖြရာမွာ ̏အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ညွိႏႈိင္းေဆြးေႏြးျခင္းသည္ အေကာင္းဆုံး နည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္တယ္̋ လို႔ ကမၻာ့ပညာရွင္အမ်ားစုက လက္ခံယုံၾကည္ထားၾကတယ္။ ဒီစကားရဲ့အဓိပၸါယ္ကို ပညာေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ ပါ၀င္ဦးေဆာင္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေလးေလး နက္နက္ စဥ္းစားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။
ကမၻာေပၚမွာျဖစ္ေနတဲ့ ျပႆနာေပါင္းစုံကို ေျဖရွင္းရမွာ အၾကမ္းဖက္တဲ့နည္း၊ အတိုက္အခံျပဳတဲ့နည္း၊ စစ္ခင္းတဲ့နည္းစတဲ့ ႀကီးက်ယ္တဲ့ မဟာဗ်ဴဟာေတြကို သုံးၿပီး ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းတတ္ၾကတယ္။ သို႔ေသာ္ ထိုေျဖရွင္းနည္းမ်ားသည္ ျပႆနာကို မၿငိမ္းေအးေစပဲ ျပႆနာမ်ားကို ပိုမိုရႈပ္ေထြးေစတဲ့ နည္းလမ္းေတြ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ေနာက္ဆုံး ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ ႀကီးက်ယ္တဲ့ ျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းရန္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ မဟာဗ်ဴဟာနည္းကို အသုံးမျပဳေတာ့ပဲ ေသးငယ္တယ္လို႔ထင္ရတဲ့ နည္းဗ်ဴးဟာတစ္ခုျဖစ္တဲ့ အတူတကြ စုေပါင္းေဆြးေႏြးျခင္းဆိုတဲ့နည္းကို သုံးၾကည့္ၾကတယ္။ ျပႆနာရဲ့ အေျဖကုိ အတူတကြ ညိွညွိႏႈိင္းႏႈိင္း ရွာေဖြျခင္းျဖင့္ ျပႆနာရဲ့ မူလအေၾကာင္းရင္းမ်ားကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့ၾကတယ္။ ဒါဟာ စစ္မွန္တဲ့ ျပႆနာရွာေဖြနည္းဆိုတာ အမ်ားစုက လက္ခံလာခဲ့ၾကတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ၾကန္႔ၾကာလြန္းေနသည့္ ျဖစ္စဥ္ကို ေ၀ဖန္သုံးသပ္ၾကည့္တဲ့အခါ … ။ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္မွ အထူးႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနတယ္ဆိုတာကို သိရျခင္းပါ။ ဒီအတြက္ ႀကိဳဆိုပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္ ေလွေလွာ္ရာမွာ ေလွေလွာ္နည္းမမွန္လွ်င္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေနတာမ်ဳိး ျဖစ္ေနတတ္သလို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းမ်ားမွာလည္း လုပ္နည္းမမွန္လွ်င္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ေနတာမ်ဳိး ျဖစ္ေနတတ္ သည္ကို ပညာရွင္မ်ား သတိမူႏုိင္ၾကဖို႔ပါ။ ပညာေရးဆိုင္ရာမူ၀ါဒမ်ားႏွင့္ ျပဳျပင္ေျပာငး္လဲေရးဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ၾကရာတြင္ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းထဲကို ေရာက္ေအာင္ တြန္းပုိ႔ေပးႏိုင္ျခင္း မရွိခဲ့လွ်င္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးျဖစ္စဥ္သည္ ̏ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္ေလတိုင္းေ၀း̋ ရသည့္ အေျခအေနမ်ဳိးသို႔ ေရာက္သြားႏိုင္ျခင္းပါ။
ပညာေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ တိုးတက္မႈအေျခအေနသည္ အားရစရာမရွိပါ။ လက္ငင္းပစၥဳပၸန္အေျခအေနသည္ ေဆြးေႏြးပဲြ အဆင့္ကို ေက်ာ္လြန္ေနၿပီး စိန္ေခၚပြဲ အဆင့္ဆီသုိ႔ပင္ ေရာက္လု နီးပါး ျဖစ္ေနၿပီလို႔ ေျပာဆိုသူေတြလည္း ရွိလာျခင္းပါ။ ဒီလိုဆိုလွ်င္ ပညာေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ ဘယ္သူေတြမွာ တာ၀န္ရွိလာသလဲ။ ေမးခြန္းေတြ မ်ားစြာတက္လာျခင္းပါ။ စိန္ေခၚတဲ့သေဘာေတြ ပါ၀င္ေနျခင္းပါ။
စိန္ေခၚျခင္းဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို ပုံေဖၚရာတြင္ ဒီေနရာမွာ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း၍ လမ္းတကာမွာ လွည့္လည္ၿပီး ဆႏၵျပျခင္းမ်ဳိးကို ဆိုလိုရင္းမဟုတ္ပါ။ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားအတြက္ ဥပေဒေရးဆြဲၿပီး ျပ႒ာန္းေပး ထားတဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို အမွန္တရားတစ္ခုအေနႏွင့္ လက္ခံထားျခင္းအတြက္ လက္မခံႏိုင္ပဲ ျငင္းဆိုျခင္းကုိ စိိ္န္္ေခၚျခင္းလို႔ အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္ေစျခင္းပါ။ (Challenge: to refuse to accept that something is right or legal:)
ျမန္မာႏိုင္ငံက ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မီ ပညာရပ္မ်ားကို သင္ၾကားႏုိင္ေရး အတြက္ ကြာဟေနတဲ့ ပညာေရးစနစ္မ်ားကို ဦးစြာပထမ ေလ့လာသင့္ျခင္းပါ။ ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါ တိုးတက္ၿပီး၊ တိုးတက္ဆဲျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံမ်ားမွာ အထက္တန္းပညာကို
(၁) ကြန္ပါဆရီ (compulsory) ပညာေရး မ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ထားျခင္း၊
(၂) ဖရီး အက္ဒ်ဴးေကးရွင္း (free education) ျဖစ္ေအာင္ ႏုိင္ငံေတာ္မွ ပံ့ပုိးေပးထားျခင္း
(၃) ႏိုး က်ဴရွင္ (no tution) က်ဴးရွင္မလိုတဲ့ ပညာေရးမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ဆရာ ဆရာမမ်ားအား ထရိန္းနင္းမ်ားကုိ စနစ္တက်ေပးထားျခင္းစတဲ့ အားသာအခ်က္မ်ားကို ေတြ႔ရွိရျခင္းပါ။
ေနာက္ထပ္ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တစ္ခုက အေျခခံအထက္တန္းပညာေရးလယ္ဗယ္ကို (၁၂) တန္းအထိ (သုိ႔မဟုတ္) အိုလယ္ဗယ္အထိ ျပ႒ာန္းသတ္မွတ္ထားၾကၿပီး၊ အသက္ကိုလည္း (၁ဂ)ႏွစ္ႏွင့္ အထက္တန္းပညာသင္ႏွစ္ကို ခ်ိန္ကိုက္ေပးထားျခင္းပါ။ အထူးစဥ္းစားသင့္တဲ့ အခ်က္ပါ။
ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ က်င့္သုံးေနေသာ ပညာေရးစနစ္သည္ ေစတနာအရင္းခံနွင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ထားတာ မ်ဳိးျဖစ္ေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ပညာေရးစနစ္ အံ၀င္ဂြင္က် မရွိလွေသးပါ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေ၀ဖန္သုံး သပ္ျပရလွ်င္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈအပိုင္းး၌ ေျခတစ္လွမ္းတိုးတက္္ခဲ့သည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း တိုးတက္သည့္ အပိုင္း၌ ေႏွးေကြးေနဆဲပါ။ တိုးတက္မႈအတြက္ကိုမူ ႀကဳိဆိုပါ၏။
တိုးတက္မႈတစ္ခုျဖစ္တဲ့ အလယ္တန္းအဆင့္အထိ အခမဲ့ပညာေရးမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ဥပေဒျပဳ၍ ႏိုင္ငံ ေတာ္မွ ျပ႒ာန္းေပးလိုက္ႏိုင္ျခင္းအတြက္ ဂုဏ္ယူလို႔မဆုံးပါ။ သုိ႔ေသာ္ အလယ္တန္းပညာေရးအတြက္ အခမဲ့ ပညာေရးမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ႏုိင္ငံေတာ္မွ ပံ့ပိုးေပးေနေသာ္လည္း ပညာေရးမူ၀ါးမ်ား၌ အားနည္းခ်က္တစ္ခု ပါ၀င္ေန၍ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနမိျခင္းပါ။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အလယ္တန္းပညာေရးစနစ္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ျပ႒ာန္းေပးတာမ်ဳိး မဟုတ္ခဲ့၍ ႏိုင္ငံေတာ္တြင္းမွာ ကေလးအလုပ္သမားေတြက ရွိေနဆဲ၊ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနတဲ့ ကေလးငယ္မ်ားလည္း ရွိေနဆဲ၊ ေက်ာင္းေနရမည့္အရြယ္၌ ေက်ာင္းမတက္ႏုိင္တဲ့ ကေလးငယ္မ်ားလည္း မ်ားစြာရွိေနဆဲ စတဲ့ အေျခအေနမ်ား ရွိေနဆဲျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အနာဂတ္ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို ပညာေရးစနစ္က မပံ့ပိုးႏိုင္ပဲ ရွိေနျခင္းကို ေတြ႔ျမင္ေနရျခင္းပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဒီလို ျဖစ္ေနရပါသနည္း။
အဓိကအေၾကာင္းရင္းက ပညာေရးစနစ္ကို မူခ်တဲ့အခါ ခ်သင့္ခ်ထိုက္ေသာ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ား ပါ၀င္ျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရျခင္းပါ။ ဥပမာ၊ ႏုိင္ငံေတာ္မွ ပညာေရးမူ၀ါဒကို ကြန္ပါဆရီ (မသင္မေနရ) ပညာေရးမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရျခင္းပါ။ စကၤာပူႏိုင္ငံတို႔လို အေမရိကန္ႏိုင္ငံတို႔လို ႏုိင္ငံမ်ဳိး၌ ေက်ာင္းမတက္ေသာကေလးမ်ား (သုိ႔မဟုတ္) ေက်ာင္းပ်က္ကြက္ေသာကေလးမ်ား၏ မိဘမ်ား (သို႔မဟုတ္) အုပ္ထိန္းသူမ်ားကို ဒဏ္ေငြေပးေဆာင္ေစျခင္း (သို႔မဟုတ္) ေထာင္ဒဏ္မ်ား ခ်မွတ္ေပးျခင္းမ်ဳိးကို ႏိုင္ငံေတာ္မွ ျပဳလုပ္ေပးထားေသာေၾကာင့္ ဆရာ၊ မိဘ၊ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေစာင့္ေရွာက္ထားျခင္းမ်ဳိးျဖစ္၍ အခ်ဳိးညီတဲ့ သုံးေခ်ာင္းေထာက္မ်ားပမာ ပညာေရးစနစ္ႀကီး ခိုင္ၿမဲေနတာကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ျခင္းပါ။
မွတ္သားခဲ့ဖူးသည္မွာ စကၤာပူႏုိင္ငံ၌ ကေလးေက်ာင္းမတက္ျခင္း၊ ေက်ာင္းပ်က္ျခင္းရွိ၍ ဆရာ ဆရာမမ်ားမွ မိဘသုိ႔ တိုင္ၾကားရာတြင္ မိဘဖက္မွ ပါ၀င္ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးျခင္းကိစၥကို ပ်က္ကြက္ေနခဲ့ မည္ဆိုလွ်င္ ထိုမိဘအား ေထာင္ဒဏ္တစ္ႏွစ္ (သုိ႔မဟုတ္) ဒဏ္ေငြအျဖစ္ စကၤာပူေဒၚလာ ငါးေထာင္ ေပးေဆာင္ရေၾကာင္း ေလ့လာသိရွိရျခင္းပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ အခ်ဳိ႔ကေလးငယ္မ်ား ေက်ာင္းခ်ိန္အတြင္း၌ စာသင္ခန္းမ်ားထဲတြင္ မရွိပဲျဖစ္ေနျခင္းမွာ စာနာျခင္း၊ ငဲ့ညွာျခင္း၊ ၾကင္နာျခင္းဆိုသည့္ ျဗဟၼစိုရ္ဓာတ္မ်ား အားေကာင္းေန၍ တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေရး အတြက္ အင္နွင့္အားႏွင့္ ျပဳေနခ်ိန္မွာ အတားအဆီးမ်ားသဖြယ္ ျဖစ္ေနရျခင္းပါ။ ပညာတတ္ေပါမ်ားေသာ တိုင္းျပည္၊ ပညာတတ္နည္းပါးေသာ တိုင္းျပည္၊ ဘယ္တိုင္းျပည္မ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကုိ တည္ေဆာက္ၾကမည္နည္း။ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ စဥ္းစားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။
ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ ပညာေရးစနစ္ကုိ ေခတ္စနစ္ႏွင့္အညီ ျပဳျပင္ေျပာငး္လဲႏုိင္ေရးအတြက္ ကမၻာ႔ႏိုင္ငံ အသီးသီးမွ အစိုးရအဖြဲအစည္းမ်ား၊ NGO အဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ ပညာေရးအကူအညီမ်ားကို ေပးခဲ့ၾကတယ္။ သင္ၾကားနည္းစနစ္ေတြကို ေခတ္စနစ္ႏွင့္အညီ ဆရာ ဆရာမမ်ားအား ထရိန္နင္းသင္တန္းမ်ားကို ေပးခဲ့ၾက တယ္။ ရံခါ အစိုးရအကူအညီျဖင့္ ရံခါ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းမ်ားအကူညီျဖင့္ တိုင္းျပည္အႏွံ႔ သင္ၾကားပို႔ခ် ေပးခဲ့ၾကတယ္။ သို႔ေသာ္ ဆရာ ဆရာမမ်ားသည္ သင္တန္းေတြသာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ၿပီးသြားခဲ့ၾက တယ္။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ား၏ ပညာေရးအေျခခံမ်ားသည္ အထူးတိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာသည္ကို မေတြ႔ရေသးပါ။ ဆရာ ဆရာမအမ်ားစု၏ သင္ၾကားနည္းစနစ္တို႔သည္လည္း ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းလဲလာျခင္း မရွိေသးပါ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ျဖစ္ေနရသနည္း။
TCA (Teacher Centred Approach) သင္ၾကားနည္းႏွင့္ CCA (Child Centred Approach) သင္ၾကားနည္းစနစ္သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ပညာေရးေလာက၌ ရွင္သန္လာျခင္းပါ။ ထိုစနစ္ႏွစ္ခုႏွင့္ပတ္သက္၍ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္မ်ားကို ပညာေရးဆိုင္ရာပညာရွင္မ်ားက အေျခအတင္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ရာစုႏွစ္နီးပါး ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကရျခင္းပါ။
ဆရာဗဟုိျပဳ သင္ၾကားနည္းစနစ္ TCA ႏွင့္ ကေလးဗဟုိျပဳ သင္ၾကားနည္းစနစ္ CCA သင္ၾကားနည္း ႏွစ္ခု၏ ျခားနားခ်က္မ်ားက - ဆရာဗဟုိျပဳ သင္ၾကားနည္းစနစ္ (TCA) သည္ ဆရာက ကေလးကို နည္းလမ္း ေပးလွ်က္ ဆရာက စည္းရုံးေပးသူအျဖစ္ (Organiser), သင္ယူမႈမ်ား၊ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ပ့ံပိုး ေပးသူ (Activity Facilitator), တည့္မတ္ ထိန္းသိမ္းေပးသူ (Moderator) ထိန္းသိမ္း ေပးသူ လမ္းညႊန္ေပးသူ (Guide) အျဖစ္ ပါ၀င္ေပးလွ်က္ စနစ္က်ေသာ ဂိုက္လုိင္းမ်ားကို အခါအားေလွ်ာ္စြာ သင္ၾကားေပးတဲ့ ဆရာအေနမ်ဳိးႏွင့္ ဆရာကို ဗဟုိျပဳထားတဲ့ သင္ၾကားနည္းစနစ္ျဖစ္မ်ဳိးပါ။
ကေလးဗဟုိျပဳ သင္ၾကားနည္းစနစ္ (TCA) ကေတာ့ ပညာသင္ၾကားရာမွာ ဆရာကခ်ည္း ေနရာတကာ ဦးေဆာင္ေပးေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ကေလးကို အခြင့္အလမ္းမ်ားေပးလွ်က္ ခရက္တီကယ္ သင့္ကင္း (Critical thinking)လို႔ေခၚတဲ့ လြတ္လပ္စြာ စဥ္းစားေတြးေခၚျခင္းကို အားေပးအားေျမာက္ျပဳေပးျခင္း၊ ကေလးမ်ားရဲ့ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္းကို အသိအမွတ္ျပဳေပးဳျခင္း၊ ခ်ီးမြမ္းေပးျခင္း စသည္မ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ကေလး မ်ား၏ ပင္ကုိယ္စြမ္းရည္ကို တိုးျမွင့္ေပးတဲ့ ကေလးဗဟုိျပဳ သင္ၾကားေပးတဲ့ နည္းစနစ္ျဖစ္တယ္။
ဘယ္စနစ္မ်ဳိးမဆို ပါဖက္ (perfect) ျဖစ္တဲ့စနစ္မ်ဳိးဆိုတာ ဒီကမၻာမွာ မရွိႏိုင္တာမို႔ ထိုစႏွစ္ (၂)ခုမွာ အားနည္းခ်က္ အားသာခ်က္ေတြ ပါ၀င္ေနျခင္းပါ။ ထိုေၾကာင့္ ဆရာမ်ားရဲ့စြမ္းရည္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ့ စြမ္းရည္ကို ဘက္မွ်စြာ က်င့္သုံးေပးႏိုင္ျခင္းျဖင့္ မဇၥ်ိမပဋိပဒါလို႔ေခၚတဲ့ အလယ္လမ္းစဥ္ျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ပညာေရးစနစ္ကို ျမွင့္တင္ေပးႏုိင္ၾကဖို႔ပါ။ ႀကိဳးစား၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေပးၾကပါလို႔လည္း ပညာေရးဆုိင္ရာ ပုဂၢဳိလ္္မ်ားအား ျပည္သူမ်ားကုိယ္စား ေတာင္းပန္စကား ေျပာဆိုိလိုက္ျခင္းပါ။
အရင္အပတ္္ (၇-၆-၂၀၁၄) က ဆယ္တန္းေအာင္ေဂဇက္ေတြ ထြက္ခဲ့တယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလုံးရဲ့ (ဆယ္ တန္း ေျဖဆိုသူ ၅၄၁၉၄၆ ဦးထဲက) ေအာင္ခ်က္ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ (၃၁.၆၇)% ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ရွိတယ္။ ေအာင္ခ်က္ကလည္း အရင္ႏွစ္ေတြလိုပဲ နည္းၿမဲနည္းေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ သစၥာစကားကို ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရးအတြက္ အေတာ္ကို စိတ္ပ်က္မိတယ္။ စာသင္ခ်င္တဲ့စိတ္ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူမ်ားရဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ရုိက္ခ်ဳိးပစ္တာမ်ဳိး၊ ခ်ဳိ႔ခ်ဳိ႔ငဲ့ငဲ့ႏွင့္ ေက်ာင္းထားေပးရတဲ့ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးတဲ့ မိဘမ်ားရဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကိုလည္း ဖ်က္ဆီးပစ္ေနတာမ်ဳိးလို ျဖစ္ေနေလေတာ့ ဒီပညာေရးစနစ္ဟာ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနၿပီလို႔ ဆိုရမွာပဲ။ ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ႏုိင္ၾကပါေစ။
ေဒါက္တာဓမၼပိယ (ITBMU)