သက္ခုိင္ - ေထာက္လွမ္းေရးေအာင္ေဖ
ၾသဂုတ္ ၁၁၊ ၂၀၁၄
ၾသဂုတ္ ၁၁၊ ၂၀၁၄
(၁)
တခါေတာ့ ပေယာ္ရြာထဲက မုဆိုးတဦးက ေတာလိုက္ရင္း ေမ်ာက္ညိဳသားေပါက္ေလးတေကာင္ ရလာလို႔ မေအးေအးေအာင္ကို လက္ ေဆာင္ေပးဖူးတယ္။ တရက္တရက္နဲ႔ ေမ်ာက္ကေလးက အေတာ္ကိုခ်စ္စရာေလး ျဖစ္လာေကာ၊ ရဲေဘာ္ေတြကလည္း ဟိုအသီး ဒီအသီး ေလးေတြရွာေကၽြးေပါ့။ ဒီေကာင္ကလည္း သိပ္မျငင္းရွာပါဘူး ေကၽြးတာအေတာ္မ်ားမ်ား စားတဲ့ေကာင္။တရက္ေတာ့ ဒီေမ်ာက္ေလး ယိုင္ထုိးယိုင္ထိုးနဲ႔ လမ္းေကာင္းေကာင္း မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေရွာသြား ပါေလေကာ၊ မေအးေအးေအာင္ ကငိုေပါ့ သူကအေတာ္ခ်စ္တာကိုး၊ ကိုၿငိမ္းက ေမ်ာက္ကေလး ေသသြားတယ္ဆိုေတာ့ ဘာမ်ားျဖစ္လဲေပါ့ ကိုင္ၾကည့္ပါေလေရာ၊ အဲဒီမွာ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အဘမသိေအာင္ တပ္စိပ္မွဴးေတြကို အသာေျပာၿပီး အကုန္တန္းစီခိုင္းေတာ့တာ။
ဟာ ဘာလဲေပါ့ ေမ်ာက္ေသတာနဲ႔ ရဲေဘာ္ေတြ တန္းစီစရာလားေပါ့။ ဒီေန႔အျပင္ ဘယ္သူထြက္လည္လဲဆိုၿပီး တပ္စိပ္မွဴးေတြကို ေမး တာေပါ့၊ ဟာဟုတ္ကဲ့ ဘယ္သူေတြ ဘယ္သူေတြ သြားပါတယ္ေပါ့။ အဲဒီၾကမွေမးတာ။
“ဘယ္ေကာင္ေမ်ာက္ကို အရက္တိုက္သလဲ”တဲ့။
“အမ္”
ရြာထဲသာ သြားလည္ၾကတာ၊ ဘယ္သူမွလည္း အရက္မေသာက္လာပါဘူး၊ ဒီလိုအဘရွိတဲ့အခ်ိန္မွာေကာ၊ အရက္ေသာက္ဖို႔ ပိုက္ဆံဆို တာေကာ ေဝလာေဝးအခ်ိန္မွာ။ ဘယ္သူမွ မေျဖရဲဘူး က်ေနာ္တို႔ မေသာက္ပါဘူးပဲ ေျပာတာေပါ့။
“ေအး မင္းတို႔ မေသာက္တာသိတယ္၊ ေမ်ာက္ကိုေတာ့ တိုက္လာတယ္ မဟုတ္လား” တဲ့။
ရဲေဘာ္ေတြ တခြီးခြီး ျဖစ္ကုန္တာေပါ့၊ ဟုတ္သားပဲ ရြာထဲကအရက္ ေရာင္းတဲ့ဆီမွာ တပက္စာေလာက္ေလးေတာ့ အလကားေတာင္း ရတာပဲဟာ၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီေလာက္အရက္ နည္းနည္းေလးေတာင္းၿပီး လွ်ာရွည္စပ္စုၿပီး မူးမမူး ေမ်ာက္ကို အရက္တိုက္ၾကည့္တာေနမွာေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ ဘာတိုက္တိုက္၊ ေကၽြးေကၽြးစားတဲ့ေကာင္ ဘယ္ခံႏိုင္မလဲ ေရွာေတာ့တာေပါ့၊ ကိုၿငိမ္းကေျပာပါတယ္ ငါဒီေကာင္ကိုနမ္းၾကည့္တာ အရက္နံ႔ကိုေထာင္းေထာင္းထ ေနတာပဲတဲ့၊ သူ႔ႏွယ္ေမ်ာက္မ်ား သြားနမ္းရတယ္လို႔။ ရလာဒ္ကေတာ့ out pass ရထားတဲ့သူေတြ တလ အပိတ္ခံရေကာ ၄-၅ ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္၊ အဆစ္အေနနဲ႔ ေတာပါရွင္းလိုက္ရေသးတယ္၊ ကံဆိုးသြားတာက ၿမိတ္သားႀကီး ကိုဝင္းျမင့္ (သူကရိုးလြန္းအားႀကီးေတာ့ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ကိုေပါတာဝင္းျမင့္လို႔ ေခၚၾကတယ္၊ ဟေလာ့ခနီ ဒုကၡသည္စခန္း မနီးမေဝးက ထိုင္းတပ္ကဖမ္းၿပီး အသတ္ခံလိုက္ရတယ္ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ကာလတခုမွာ) ၊ သူကရြာထဲမွာ အိမ္ရွိတယ္ အၿငိမ္းလို႔ေခၚတဲ့ သူ႕အမ်ိဳးသမီး မြန္မေလးက ကေလး ေတြနဲ႔ အဲဒီမွာေနတယ္ေလ။ သူလည္း သြားျပန္လည္ မရေတာ့ဘူးေပါ့။ ပါးစပ္က တဗ်စ္ေတာာက္ေတာက္နဲ႔ ေျပာေနေတာ့တာေပါ့၊ ဘာတဲ့ “ကိုယ့္ဘာသာေသာက္ရင္ ဒီေလာက္အျပစ္ မႀကီးေလာက္ဘူး” တဲ့၊ လုပ္တဲ့လူကို ေစာင္းေျပာတာပါ၊ သူကေတာ့ မလုပ္ပါဘူး။
ေအာင္ေဖတို႔ေနတဲ့ဘားတိုက္က အစြန္ဆံုးနဲ႔ အထဲအက်ဆံုးတဲ၊ ကိုၿငိမ္းလည္း ဒီတဲမွာပဲေနတယ္၊ ဘာလို႔ဆို ညညဆို ၾကက္ၿခံကို လာလာေခ်ာင္းတဲ့ စပါးႀကီးလို ေျမြဆိုးေတြ၊ က်ားမင္း (က်ားနဲ႔တူတဲ့ ေၾကာင္အရြယ္၊ အစားရွိတဲ့ ေတာေၾကာင္တမ်ိဳး) စတာေတြကို သူ႔ကာဘိုင္နဲ႔ ႏွိမ္နင္းဖို႔၊ တပတ္တခါေလာက္ေတာ့ ဒီသတၱဝါေတြက အသားလာလာလွဴတတ္တယ္၊ အလွဳခံတာကေတာ့ ကိုၿငိမ္းနဲ႔ ေက်ာ္ထင္ဒိုင္ခံ၊ ဘာလို႔ဆို နည္းနည္းအပင္ျမင့္ရင္ ေက်ာ္ထင္က လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးနဲ႔မီးထိုး ပုခံုးကိုခံေပး ဒီအေပၚကိုၿငိမ္းက ေျပာင္းတင္ၿပီး အလင္းေရာင္ကို ငါ့ထက္မ်က္လံုးႀကီးၿပီး ေတာက္ပလွေခ်လားဆိုၿပီး အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္ေနတဲ့ ေတာေကာင္ကိုပစ္ေပါ့ ရတာမ်ားပါတယ္။ တခါတခါလည္း ေၾကာင္ပ်ံလိုဟာမ်ိဳးေတြလည္း စခန္းထိပ္က အပင္ေျခာက္ႀကီးေတြဆီ လာလာနားတတ္တယ္ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေနဝင္ရီတေယာအခ်ိန္၊ ေၾကာင္ပ်ံဆိုတာက ေၾကာင္ကိုယ္လံုးရွိၿပီး သူ႕ခႏၵာကိုယ္မွာ လင္းႏို႔လိုအေရျပားႀကီး တြဲပါေနတတ္တဲ့ေကာင္၊ ဒါေၾကာင့္သူက ေလဟုန္စီးၿပီး ဟိုပ်ံဒီပ်ံလုပ္လို႔ရတာ၊ ရိုးရိုးေတာေၾကာင္လို မဟုတ္ဘူး။ ပစ္ရလြယ္မွလြယ္ မီးထိုးလိုက္ရင္ ေၾကာင္မေလးကိုျမင္သလို လႈပ္ကိုမလႈပ္ပဲၾကည့္တတ္တာ။
ေတာထဲေတာင္ထဲဆိုတာက ညဘက္ဆိုအလြန္ေအးတာကိုး၊ ဒုကၡသည္ေစာင္လို႔ေခၚတဲ့ ေစာင္အထူႀကီးေတြ ၃-၄ထပ္ၿခံဳေတာင္ အရိုးထဲထိ စိမ့္ေနေအာင္ေအးတာ၊ ဒါေၾကာင့္ေန႔ေကာ၊ ညေကာ သစ္ပင္ေျခာက္ေတြရွာၿပီး ဘားတိုက္အလည္မွာ မီးေမႊးထားရတယ္၊ တခါေတာ့ လူေတြကညဘက္ ေအးကလည္းေအးဆိုေတာ့ ဘားတိုက္ေပၚမွာ ဟုိအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ေစာင္ၿခံဳေျပာေနၾကတာေပါ့၊ ဘားတိုက္ဟိုဘက္အျခမ္းနဲ႔ ဒီဘက္ျခမ္းက လူေတြ၊ လွဲတဲ့သူကလည္း လွဲေပါ့၊ အဲဒီလိုရွိေနတုန္း။
“ခြပ္”
“က်ီးးး”
ဆိုၿပီး သံျပတ္နဲ႔ ေနာက္အသံစူးစူးဝါးဝါးႀကီး မီးပံုေဘးကထြက္လာပါေကာ၊ ဘာလဲေပါ့ လူေတြကငံုၾကည့္ၾကတာ၊ အဲဒီမွာေလ ဝက္သိုးႀကီး လံုးဝကို ပက္လက္လန္ ေမ့ေနေတာ့တာ ကိုေက်ာ္ႏိုင္ထြန္းက ဆင္းၿပီး “ဝက္သိုးႀကီး” “ဝက္သိုးႀကီး” ဆိုၿပီး အတင္းသတိရေအာင္ လႈပ္ႏွိဳးရတယ္ ၃-၄မိနစ္ေလာက္ၾကာမွ တခူးခူးနဲ႔ ဒီေကာင္ ျပန္သတိရလာတယ္၊ အဲဒီၾကမွ လူေတြသက္ျပင္းခ်ၾကရေတာ့တယ္။
ျဖစ္ပံုကဒီလို ေအာင္ေဖတို႔က မီးကိုအၿမဲေမႊးထားေတာ့ ဒီသစ္ကိုင္းေျခာက္ေတြ ပင္စည္ေျခာက္ေတြထည့္ထားတဲ့ မီးပံုေဘးမွာ ျပာေတြအိုင္ေနတယ္ေလ၊ အဲဒီလိုအိုင္ေနတာကို ေအးလြန္းအားႀကီးလို႔ ျပာပံုထဲတိုးၿပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေနခ်င္တဲ့ ဆိတ္သိုးႀကီးနဲ႔ ဝက္သိုး ႀကီး ေနရာလုရာကေန ဆိတ္သိုးႀကီးက ဝက္သိုးႀကီးကို ေခြ႕ထည့္လိုက္တာ၊ ဟိုေကာင္ခ်က္ေကာင္း ထိသြားေတာ့ ေမ့သြားတာေပါ့၊ အဲဒီလို။ ဒီလိုရန္ျဖစ္ၾကတာကို အခ်ိဳ႕ကေတာ့ အေတာ္စိတ္ပ်က္သြားၾကတယ္ ဝက္သိုးႀကီး သတိမရေတာ့ဘဲ တခါတည္းေရွာသြားရင္ ဟင္းေကာင္းၿပီေပါ့ေလ။
(၂)
ကုန္သည္ေတြက ကိုျပည္အုပ္အိမ္ကေလးမွာ အၿမဲတမ္းနီးပါး နားေလ့နားထရွိတယ္၊ သူေရာင္းတဲ့ ၁ဘတ္တန္ ၂ဘတ္တန္ မုန္႔ေလးေတြလည္း အားေပးရင္းေပါ့၊ ညဘက္ဆိုလည္း ညအိပ္နားတာေတြ ဘာေတြရွိတယ္၊ ဒီလိုရက္မ်ိဳးဆိုရင္ ကိုျပည္အုပ္က ေမြးထားတဲ့ ၾကက္ကေလးဘာေလးခ်က္ၿပီး ဟင္းခ်က္ေရာင္းတတ္တယ္၊ လူေတြကနား၊ ကစား၊ စားေသာက္အိပ္ေပါ့ ေနာက္ရက္မွ ရြာထဲဆင္း ေရာင္းခ်၊ ေပါက္ၾကဴအထိဆက္သြား အဲဒီလိုမ်ိဳး။တရက္ေတာ့ ကိုကုလားေအာင္ႏိုင္က ကိုျပည္အုပ္အိမ္အေနာက္ဘက္ ရြာေဟာင္းေတာစပ္က သစ္သား အပိုင္းအစေတြ ယူလာၿပီး ေအာင္ေဖတို႔ ၃-၄ေယာက္ကိုေခၚတယ္၊ အသာလိုက္ခဲ့တဲ့ ဘာလဲမသိေပါ့ သူကဒု-တပ္စိတ္မွဴးေလ၊ ေအာင္ေဖတို႔လည္း အသာလိုက္သြားတာေပါ့၊ ကုန္သည္လမ္းဘက္ကို ထြက္လာၾကတာ၊ လမ္းေရာက္ေတာ့ ေအာင္ေဖကမေနႏိုင္ဘဲ ေမးတာေပါ့။
“ေဟ့လူ၊ ခင္ဗ်ားဟာက ဘာလုပ္မလို႔လဲဗ်” ဆိုေတာ့။
“နတ္စင္ေဆာက္မလို႔” တဲ့၊ ဟာ ကိြဳင္ပဲ။
“ခင္ဗ်ားနဲ႔ နတ္စင္နဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ” ဆိုေတာ့၊ မင္းအသာၾကည့္ေနစမ္းပါတဲ့။
အဲဒါနဲ႔ နယ္ျခားမေရာက္ခင္ ေတာအလည္ေလာက္ ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ေနရာေရာက္ေတာ့ ေျမက်င္းေတြဘာေတြ ေသခ်ာတူး၊ ဌက္အိမ္လိုလို ထင္ရတဲ့ နတ္စင္ေလးကို အမိုးေတြဘာေတြ မိုးၿပီးေဆာက္လိုက္ၾကတာေပါ့၊ လူေတြဘာရယ္မဟုတ္ အခ်မ္းေျပ အလုပ္တခု လုပ္ျဖစ္သလိုေပါ့။
အဲဒါလည္းၿပီးေရာ ဘယ္ ကုိေအာင္ႏိုင္ရယ္ေလ လာသမွ်ကုန္သည္ေတြကို အခုလိုတရားေဟာေတာ့တာပဲ။
“က်ေနာ္တို႔ စခန္းကရဲေဘာ္ေတြေကာ တပ္မွဴးေတြကိုပါ အိမ္မက္ေပးတယ္ဗ်၊ ဘာေတြမွန္းေတာ့ မသိပါဘူး၊ ဒီေတာက အရင္က သူတို႔ပိုင္တာတဲ့ အခုေတာ့ က်ေနာ္တို႔တပ္ေကာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကုန္သည္ေတြေကာ သူတို႔ဆီက ခြင့္မေတာင္းဘဲနဲ႔ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လုပ္ၾကတယ္၊ ေတြ႔ကရာေနရာ ရွဳရွဳးေပါက္ၾကတယ္၊ သူတို႔လည္း ေနရတာ အဆင္မေျပေတာ့ဘူး အဲဒီေတာ့ အကုန္လံုးအဆင္ေျပေအာင္ သူတို႔ကိုနတ္ကြန္း ေသးေသးေလးသာ ေဆာက္ေပး၊ ေပ၅၀ ပတ္လည္ေတာ့ အညစ္အေၾကးမစြန္႔နဲ႔၊ ေစ်းေရာင္းေစ်းဝယ္ေကာင္းေစၿပီး၊ ရဲေဘာ္ေတြ ဖ်ားနာတာကအစ မျဖစ္ေစရဘူးလို႔ အာမခံတယ္ဆိုၿပီး လာလာေျပာေျပာေနလို႔ က်ေနာ္တို႔နတ္ကြန္း ေဆာက္လိုက္ရတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း ကိုယ့္ဘာသာဆံုးျဖတ္ေပါ့ ဖေယာင္းတိုင္ေလးဘာေလး မီးပူေဇာ္ ႏိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ဗ်ာ” တဲ့ အဲဒီလို တရစပ္ ေျပာေျပာေနေတာ့တာ။
ကုန္သည္ေတြကလည္း ဟာ ဒါေတာ့ လုပ္ရမွာေပါ့ ဆရာတို႔ရယ္၊ ဘာညာနဲ႔ တညီတညႊတ္တည္းကို လက္ခံသြားၾကေတာ့တာ၊ ဟုတ္တယ္ေလ ေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ စစ္သားလုပ္တဲ့ေကာင္ေတြေတာင္ နတ္ကိုေၾကာက္ရတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ကုန္သည္က ပိုေတာင္အရိုအေသေပးရမွာေပါ့ မဟုတ္ဘူးလား အဲဒီလို။
တခုေတာ့ရွိတယ္ ကုန္သည္ေတြကလည္း ေအာင္ေဖတို႔ေတြ ကင္းဘယ္မွာ ေစာင့္ေနတတ္မွန္းလည္း သိၾကတာမဟုတ္သလို၊ ကင္းေစာင့္တဲ့သူကလည္း ယူနီေဖာင္းနဲ႔ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေနေနတာဆိုေတာ့ ဘယ္ျမင္မလဲ၊ အဲဒီေတာ့ သူတို႔အေရးေပၚၿပီဆို လမ္းေဘးကိုခြဲထြက္လာ တခါတည္းထမီေလး ပုဆိုးေလးလွန္ၿပီး ကိစၥဝိစၥ ရွင္းတတ္ၾကတာေလ၊ ကင္းေစာင့္တဲ့ေကာင္ကေတာ့ မလႈပ္ရဲေပါ့၊ တခါတေလ သူတို႔နဲ႔ပါလာတဲ့ ေခြးေတာင္ပါေသး မလႈပ္ေတာ့ျမင္ကို မျမင္ဘူး ခ်ံဳေတြနဲ႔ ယူနီေဖာင္းအေရာင္နဲ႔ ေရာေနေတာ့။
ေနာက္မွ သေဘာေပါက္တယ္ အႀကံအစည္က ဒီလို။
အဲဒီလို ဝါဒျဖန္႔ၿပီးေနာက္ပိုင္း၊ သူနဲ႔အတူ ေအာင္ေဖတို႔၊ ဆန္းဦးတို႔ ေက်ာ္ထင္တို႔က ကုန္သည္ေတြ တက္လာၿပီးရင္၊ နတ္စင္ကို မသိမသာသြား ေနာက္ကုန္သည္ေတြ လာမလာ ကင္းေစာင့္တဲ့ေကာင္ကေစာင့္၊ နတ္စင္လို႔ သမုတ္ထားတဲ့ ဌက္စင္ထဲက ေတြ႔သမွ် ဖေယာင္းတိုင္ကို မီးမွဳတ္၊ ဖြက္ယူလာ ညဘက္ၾကေတာ့ ျပန္ထြန္း စာဖတ္၊ အဲဒီလို စီမံကိန္းကိုး၊ ေအာင္ေဖထင္သလို ဘယ္ကလာ စစ္သားက ဒီနတ္ကို ေၾကာက္ေနရမွာလဲ၊ ေအာင္ေဖတို႔ ဝယ္ၿပီးတုန္းတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးေနမယ္၊ တခါတေလေတာ့လည္း ကုန္သည္ေတြထားခဲ့တဲ့ မုန္႔ထုပ္ေလးေတြ ဘာေလးေတြနဲ႔ ၁ဘတ္စ ၂ဘတ္စ အေၾကြေလးေတြလည္း ရတတ္ရဲ႕၊ ဒါမ်ိဳးဆို ကိုျပည္အုပ္ဆိုင္က မုန္႔ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလးေတြ ၿမီးရတာေပါ့။ ဒီနတ္ကြန္းနဲ႔ ဖေယာင္းတိုင္ကိစၥက အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပေတာ့ တပ္တခုလံုးကပဲ နတ္ကိုယံုသလိုလို မယံုသလိုလို ကုန္သည္ေတြေမးလာရင္ ဟိုလိုလို ဒီလိုလိုေျပာၿပီး ဖေယာင္းတိုင္သာ အတင္းပူေဇာ္ခိုင္းေတာ့တာပါပဲ။
(၃)
စစ္သင္တန္းေတြၿပီးသြားေတာ့ အဘကို ေတာက္ေလွ်ာက္ျပဳစုၿပီး ကိုယ္ေရးအရာရွိလို ျဖစ္ေနတဲ့ ကိုေဂ်ာ္နီက တရက္ ေအာင္ေဖ့ကို အဘတဲဆီကိုေခၚသြားတယ္။အဘက ခိုင္းစရာရွိလို႔ ဘယ္သူမွမေျပာရတဲ့။
ခက္ေတာ့ခက္ၿပီ အဘကခိုင္းမွာဆိုေတာ့ ျဖစ္ပါ့မလားေပါ့ေလ။ ကိုယ္ကလည္း သူခ်ီးက်ဴးခံထားရေတာ့။
အမွန္က ေအာင္ေဖက အဘဗိုလ္မွဴးႀကီးစိန္ျမကို မာနယ္ပေလာမွာကတည္းက ျမင္ဖူးသိဖူးၿပီးသား၊ ၁၉၉၂မိုးတြင္းလြန္ ကာလတခုမွာ တပ္ေပါင္းစုကိစၥနဲ႔ အဘမာနယ္ပေလာ ေရာက္လာတယ္၊ ေအာင္ေဖတို႔ လူ႔ေဘာင္သစ္ဌာနခ်ဳပ္မွာပဲ သူကတည္းတယ္။
ေန႔လည္ခင္းတခုမွာ ရံုးေရွ႕အေပါက္ဝေဘးမွာ သူတေယာက္တည္း ကုလားထိုင္ေလးခ်ၿပီး တခုခု စဥ္းစားေနပံုရပါတယ္၊ အဲဒါကို ေအာင္ေဖက ဟာအဘေတာ့ တေယာက္တည္း ပ်င္းေနၿပီနဲ႔တူတယ္ဆိုၿပီး သြားေဘးနားထိုင္ၿပီး စကားေျပာဖူးတယ္။
“အဘေနေကာင္းလား”
“ေအး ေကာင္းပါတယ္ကြာ”
လိုတာပဲေျဖတယ္၊ ဘာမွဆက္မေျပာဘူး၊ ေအာင္ေဖလည္း ဘာဆက္ေမး၊ ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ဘူး၊ ဒါနဲ႔။
“အဘတို႔က ဂ်ပန္ေခတ္ ဗိုလ္သင္တန္း ပထမပတ္ေပါ့ေနာ္”
“ေအး” တဲ့၊ ဒါပဲ။
ဟာ ေအာင္ေဖဘယ္လို စကားဆက္ရမွန္းလည္း မသိေတာ့ဘူး၊ ဟိုးစားဖိုဘက္မွာလည္း က်န္တဲ့သူေတြက ေအာင္ေဖအဘနား သြားရွႈပ္ေနတာကို ကြက္ၾကည့္ကြက္ၾကည့္နဲ႔၊ လူႀကီးနားနားေနေန ေနတာကို အလိုက္ကန္းဆိုး မသိေပါ့ေလ။
စကားကလည္း ဘယ္လိုဆက္ရမွန္းမသိေတာ့ ညာဘက္က ျမင္ေနရတဲ့ ေဘာေနာ္ေလးေတာင္ႀကီးကို စကားတည္လိုက္တယ္။
“အဘ ဒီေတာင္ႀကီးက အေတာ္ျမင့္တာပဲေနာ္၊ ဒါေၾကာင့္ ရန္သူပစ္တဲ့ လက္နက္ႀကီးက မာနယ္ပေလာကို မက်ဘဲ ေက်ာ္ေက်ာ္ၿပီး ထိုင္းဘက္သြားက်တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္ အဘရ”
“ဘာျမင့္ရမွာလဲကြ၊ ဒါဂမူပဲရွိေသးတယ္၊ ငါတို႔ခ်င္းေတာင္ဘက္ေတြမွာ တာဝန္က်တုန္းကဆို ေပေသာင္းေက်ာ္ ျမင့္တာေတြကြ” တဲ့။
မွတ္စမ္းဟဲ့၊ ေအာင္ေဖ့အျမင္မွာ အေတာ္ျမင့္တဲ့ ေပ၆-၇၀၀၀ ေလာက္ရွိတဲ့ ေဘာေနာ္ေလးေတာင္မွ ဂမူတဲ့၊ ဘုရားဘုရား ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္မွဴးႀကီး စိန္ျမဆိုၿပီး နာမည္ႀကီးခဲ့တာကိုး။ အဘနဲ႔ နည္းနည္းပါးပါး စကားေျပာၿပီး ေအာင္ေဖျပန္လစ္လာေတာ့ သူမ်ားေတြက ေျပာတယ္ “အဘကို ေပါက္တက္ကရေတြ သြားေျပာတယ္ ၾကားလို႔ကေတာ့ အျပစ္ေပးခံရမယ္ေနာ္တဲ့” ေအာင္ေဖကလည္း ျပန္ေျပာပါတယ္ “အာဗ်ာ သူပ်င္းေနမွာစိုးလို႔ စကားအေကာင္းသြားေျပာတာပါဗ် ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း” ေပါ့၊ အဲဒီလိုေတာ့ ရင္းႏွီးဖူးခဲ့တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္နည္းနည္းလန္႔တာ။
အဘတဲေပၚေရာက္ေတာ့ ကိုေဂ်ာ္နီက မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္၊ “သူနဲ႔ေတာ့ ကိုက္မယ္ထင္တယ္အဘ” တဲ့၊ အဲဒီၾကမွ အဘတာဝန္ေပးတာက ေန႔တိုင္းကိုျပည္အုပ္အိမ္မွာ သြားထိုင္ ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာ ေျပာရင္းကေန ေတာင္ေအာက္မွာ ရန္သူလွဳပ္ရွားမႈသတင္းကို ကုန္သည္ေတြဆီက ရသေလာက္ လည္လည္ပတ္ပတ္နဲ႔ ေမးျမန္းၿပီး သတင္းေထာက္တဲ့။ လူက ဝမ္းေတာ့သာသြားတယ္၊ အားပါး လတ္စသတ္ေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရး တာဝန္ေပးတာကိုး၊ မေခဘူးေပါ့ေလ။
ေအာင္ေဖတာဝန္စေတာ့ ေက်ာ္ထင္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဆန္းဦးျဖစ္ျဖစ္ တြဲတြဲထားေပးပါတယ္၊ ဟိုေကာင္ေတြက မြန္ဆိုေတာ့ မြန္စကားဆိုလည္း အဆင္ေျပေအာင္ေပါ့။ တခါတေလ စက္ကိုင္တဲ့သူေတြက စခန္းအျပင္ ထြက္လာၿပီး မွာတာေတြရွိတတ္တယ္၊ ဘယ္အဖြဲ႔က အမ်ိဳးသမီးေတြတက္လာတယ္၊ သူတို႔ကို ျမန္မာျပည္ထဲ ျပန္လႊတ္ဖို႔ ခရိုင္ကအေၾကာင္းၾကားတဲ့အေၾကာင္း စတာမ်ိဳးေတြေပါ့၊ ဆိုလိုတာက အဲဒီအခ်ိန္က အမ်ိဳးသမီးေတြ ထိုင္းနယ္ေျမထဲသြားၿပီး အလုပ္လုပ္မွာကို မြန္ျပည္သစ္က တတ္ႏိုင္သေလာက္တားတဲ့သေဘာ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲမွာစိုးရိမ္လို႔။
အဲဒီလိုမ်ိဳးဆိုရင္ ကုန္သည္အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ေရာၿပီး တက္လာတဲ့ သူတို႔ကိုနားခ်ရတာေပါ့၊ ခရိုင္က က်ေနာ္တို႔ကိုစက္နဲ႔ လွမ္းအေၾကာင္းၾကားလို႔ပါ၊ က်ေနာ္တို႔ဘယ္လိုမွ ခြင့္ျပဳမရလို႔ပါ ဘာညာနဲ႔ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာၿပီး ျပန္ခိုင္းရတာေပါ့၊ တခါတေလလည္း အတင္းေျပာတာခံရတယ္၊ “ေယာက်ၤားရင့္မႀကီးေတြ၊ စစ္သားေတြလုပ္ၿပီး သူမ်ားေတြ သြားခ်င္တာကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္တို႔ ဘာတို႔ေပါ့” မြန္လိုေျပာတာ၊ ေအာင္ေဖတို႔က ဗမာလိုပဲေျပာေတာ့ မြန္လိုတတ္တယ္လို႔ မထင္ဘဲ အတင္းေျပာၾကတာေလ။
ပံုမွန္အားျဖင့္ေတာ့ ကုန္သည္ေတြလာရင္ ဘယ္ကလာၾကလဲဗ်၊ နားၾကပါဦး၊ ေရေလးဘာေလးေသာက္ၾက၊ အေမာေျဖၾကပါဦးဗ်ာ၊ စကားေလးဘာေလး ေျပာၾကတာေပါ့ ဘာညာအဲဒီလို စကားခံၿပီး ေအာက္ေျမျပန္႔မွာ ဘယ္ေနရာေတြမွာ တပ္စခန္းေတြ ရွိသလဲ၊ အင္အားဘယ္ေလာက္ရွိလဲ ဘယ္တပ္လဲ။ ဘယ္မွာေတြ႔ခဲ့လဲ၊ သူတို႔ကေကာ ဘာေတြေမးသလဲ၊ ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္ စသျဖင့္ ဟိုလွည့္ပတ္ ဒီလွည့္ပတ္ ေမးရေတာ့ တာပဲ။ ပထမေတာ့ ကုန္သည္ေတြက သာမာန္ေမးတာထင္ပံုရပါတယ္၊ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲ ေျဖတာပါပဲ ေနာက္မွ သတိထားမိလာၿပီး၊ ေျပာသင့္တာ အသိေပးသင့္တာေတြ ေပးလာေျပာလာေတာ့တယ္။ ညေနၾကရင္ အဘဆီသြားၿပီး သတင္းပို႔ေပါ့၊ အဘဒီေန႔ဘာၾကားတယ္ ညာၾကားတယ္ေပါ့၊ တခါတေလအဘက ျခင္ေထာင္ထဲကေန နားေထာင္တယ္၊ ဆိုလိုတာက ဗိုလ္မွဳးးႀကီးစိန္ျမက ဌက္ဖ်ားပိုးပါၿပီး ညေနဘက္မွာ လူကိုကိုက္တတ္တဲ့ အေနာဖလိလား ဘာလားအဲဒီျခင္မေတြ ထြက္တတ္တဲ့အခ်ိန္ဆို ကာကြယ္ေရးသေဘာ ျခင္ေထာင္ထဲမွာ ဝင္ထိုင္ေနတတ္တယ္ ခဏတျဖဳတ္ေပါ့၊ အဲဒီျခင္ေတြ မထြက္ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွ ျခင္ေထာင္ထဲ ကေန ျပန္ထြက္ၿပီး လုပ္စရာရွိတာေတြလုပ္တာ ဌက္ဖ်ားမဖ်ားေအာင္ အဲဒီလိုအေတြ႔အႀကံဳရွိတာ။
တခါမွာေတာ့ ေအာက္ဘက္မွာ ရန္သူ႔တပ္ေတြက လႈပ္ရွားမႈေတြက ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္ေနတယ္ ကုန္သည္ေတြစကားေတြကို လိုတာေတြမွတ္သားၿပီး ညေနၾကေတာ့ အဘဆီကိုထံုးစံအတိုင္း သတင္းပို႔ ရတာေပါ့။
“ေအာက္မွာေတာ့ ထူးေနၿပီအဘ၊ ရန္သူတပ္ေတြက လႈပ္ရွားေနတာ ကၽြဲသံုးညီမမွာ အင္အားမနည္းဘူးတဲ့၊ ဒီကုန္သည္လမ္းအတိုင္း အေပၚကိုတက္မယ္လို႔ သူတို႔ေျပာေနၾကတယ္္ အဘ” လို႔ အစီရင္ခံတာေပါ့။ အဘက ေအာင္ေဖ့စကား ဆံုးေတာ့မွ။
“မင္းအရူးလား၊ မင္းကိုကုန္သည္ေတြ ေျပာတဲ့အတိုင္း၊ ကုန္သည္ေတြကို သူတို႔အသိေပးတဲ့အတိုင္း စစ္တပ္ကလာမယ္လို႔ မင္းကိုဘယ္သူေျပာသလဲ၊ ဘာလို႔ဘိုင္ေသ ေကာက္ခ်က္ ခ်ရသလဲ” တဲ့၊ ဟုတ္သား သူေျပာမွ စစ္ေရးစစ္ရာ ဆိုတာ၊ ေအာင္ေဖတြက္သလို ေပါေပါပဲပဲ ေတြးေခၚလို႔မွ မရတာပဲကိုး၊ ဒါက အဘဆီကေန ေအာင္ေဖရလိုက္တဲ့ အသိပညာတခုေပါ့။ ကိုေဂ်ာ္နီကေတာ့ ၿပံဳးစိစိနဲ႔၊ အဘက အဲဒီလို ရဲေဘာ္ေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုဆံုးမတတ္တာ။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တာဝန္အရ ဟိုဟိုဒီဒီ သြားရင္းက ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ ေအာင္ေဖ့အစြမ္းေတြကိုလည္း ဆက္လက္တင္ျပပါဦးမယ္။
သက္ခိုင္
(၁၉း၄၆)နာရီ
၃.၇.၂၀၁၄