ၾသဂုတ္ ၇၊ ၂၀၁၄
သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ…
ဒီစာကေတာ့ သိပ္မရွည္ပါဘူး။ ငါလည္း ဒီရက္အတြင္း အလုပ္ေတြမ်ားၿပီး အခ်ိန္အားမရွိျဖစ္ေန၊ မင္းတို႔လည္း စာရွည္ရွည္ မဖတ္ခ်င္တာနဲ႔ အေတာ္ေပါ့။ ဘာလိုလိုနဲ႔ တုိ႔ ခ်စ္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းတခ်ဳိ ႔ ဒီကမာၻေျမႀကီးက ထြက္ခြါသြားခဲ့တာ (၂၆) ႏွစ္ေတာင္ ရွိလာခဲ့ၿပီ။ ဒီလာမယ့္ ေသာၾကာေန႔ ၾသဂုတ္လ (၈) ရက္ဆုိရင္ ငါတုိ႔တေတြ ႏွစ္စဥ္မပ်က္ ျပဳလုပ္ေနၾက သူတုိ႔ကုသိုလ္ေကာင္းမႈအတြက္ အလွဴဒါနျပဳ ဆုေတာင္းေပးရမယ္။ ၿပီးေတာ့ တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ ႔ လက္ခ်က္နဲ႔ အသက္ဆံုးရႈံးခဲ့ၾကတဲ့ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ (၈၈) မ်ဳိးဆက္သူရဲေကာင္းေတြကိုလည္း ေအာက္ေမ့ဘြယ္ အခမ္းအနားေတြနဲ႔ တေလးတစား ဂုဏ္ျပဳၾကရမယ္ မဟုတ္လား။ ဒီမွာေတာ့ ငါတို႔ ျမန္မာမိသားစု၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ျပဳလုပ္ေနၾက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြ၊ ဘုရားေက်ာင္းေတြမွာ (၈၈) အေရးေတာ္ပံုအတြင္းမွာ က်ဆံုးသြားခဲ့တဲ့ ရဟန္းရွင္လူ၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား၊ လယ္သမား၊ အလုပ္သမား အားလံုး ေကာင္းရာဘံုနန္းမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ နားဆက္ႏိုင္ဖို႔ ဆြမ္းေကၽြးတရားနာ၊ အလွဴဒါနျပဳ ုဆုေတာင္းဂုဏ္ျပဳၾကမယ္။
ဒီသမိုင္းဝင္ ရွစ္ေလးလံုးေန႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး (၈၈) အခ်ိန္ကာလတုန္းက မေမြးေသးတဲ့ ငါ့တူမငယ္တစ္ေယာက္က တေန႔က ေမးလို႔ ‘တို႔တေတြ (၈၈) မွာ ဘာေၾကာင့္ အစိုးရကို တြန္းလွန္ပုန္ကန္ၾကလဲဆုိတာကို’ ေျပာျပမိတယ္ -- စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အသက္သြင္းခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္း၊ ဘယ္လိုဘယ္နည္းနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ငရဲခန္းထဲ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ပံု။ စစ္ဘီလူးစနစ္ဆိုးကို အေမြဆက္ခံၾကတဲ့ ဗိုလ္ေစာေမာင္၊ ဗိုလ္သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ခင္ညႊန္႔၊ ဗိုလ္သိန္းစိန္တို႔ တုိင္းျပည္ကို ဘယ္လို ဆက္ဖ်က္ဆီး၊ ျပည္သူျပည္သားေတြကို ဘယ္လို ဖိႏိွပ္အုပ္ခ်ဳပ္။ ဘာေၾကာင့္ တို႔ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားေတြ ဆင္းရဲၾကၿပီး၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သူတုိ႔အလိုေတာ္ရိ ခရိုနီေတြ ေၾကာက္စရာလန္႔စရာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေနၾကပံု။ ဒီလို မတရားမႈေတြ၊ မမွ်တမႈေတြေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ေနဝင္းအစိုးရကို ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္ ဖယ္ရွားခဲ့ၿပီး၊ သူ႔အေမြခံ စစ္ဘီလူးမ်ား ျမန္မာ့ေျမမွ အၿပီးတိုင္ကြယ္ေပ်ာက္သြားေအာင္ ေတာ္လွန္ေနတာျဖစ္ေၾကာင္း စံုလို႔ေပါ့။ ငါတို႔ လႈပ္ရွားမႈ မေအာင္ျမင္ရတဲ့အပိုင္းကိုလည္း ေျပာျပတာေပါ့ --
ကမာၻ႔ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲ၊ ႏိုင္ငံေရးအာဏာ လက္ေျပာင္းယူမယ့္ အတိုက္အခံႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ ႔ အားနည္းခ်က္၊ စစ္တပ္ရဲ ႔ လူမဆန္စြာ ရက္စက္ယုတ္မာမႈေတြေၾကာင့္ တုိ႔တိုက္ပြဲ တစခန္း ရပ္တန္႔သြားခဲ့တာေတြကို ရွင္းျပေတာ့ သူမသိတာေတြ ၾကားသိရလို႔ ဝမ္းနည္းဝမ္းသာျဖစ္ရေၾကာင္း။
သူတုိ႔ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြလည္း လက္ရွိ တုိင္းျပည္ရဲ ႔ ကေမာက္ကမ အေျခအေနေတြကို အရင္ထက္ ပိုသိလာေၾကာင္း။ (၈၈) မ်ဳိးဆက္ေတြရဲ ႔ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့တိုက္ပြဲ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ မခ်ဳပ္ၿငိမ္ေသးတာကို သိနားလည္းေၾကာင္း၊ သူတုိ႔မ်ဳိးဆက္ေတြလည္း တုိ႔တေတြနဲ႔အတူ ဆန္႔က်င္သြားမယ္လို႔ ေျပာေတာ့ အေတာ္ေလး ေက်နပ္ဝမ္းသာမိတယ္။ သူ႔အေဖအေမ သိရင္ေတာ့ ငါနဲ႔ ေပးစကား ေျပာေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ခေလးကို ေျမႇာက္ေပးတယ္လို႔ မစြပ္စြဲနဲ႔အံုး။ သူက သိခ်င္တာ။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ သိသင့္သိထိုက္တဲ့ အမွန္တရားကို ေျပာျပဖို႔ တို႔မွာ တာဝန္ရွိတယ္။ မင္းတို႔ သိတဲ့အတုိင္း စစ္အစိုးရက ရက္ရက္စက္စက္ ႏိွပ္ကြပ္၊ ၿခိမ္းေျခာက္ထားေတာ့ သူတုိ႔မိဘေတြက သားသမီး (ခေလး) ေတြကို ငါတို႔မ်ဳိးဆက္ ဘာေတြလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မေျပာျပၾကဘူး။ ကေလးေတြ (ငါ့တူတူမေတြ) ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ငါတုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ေတာခုိသြားတယ္၊ မင္းတို႔ ဘာေၾကာင့္ ေထာင္က်တယ္ဆိုတာကို ဂဃနဏ မသိၾကဘူး။ တို႔ေရွ ႔က ေနာင္ေတာ္ႀကီးေတြလည္း အသက္ေသြးေခၽြးေပးဆပ္ၿပီး ေခတ္အဆက္ဆက္ တရားမ့ဲအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္ေတြကို ဘယ္လို ပုန္ကန္ျခားနားၾကတဲ့အေၾကာင္းဆုိ ပိုေဝးေသး။ ခုေနာက္ပိုင္း အတိုင္းအတာတခု လြတ္လပ္လာတဲ့ မီဒီယာ၊ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးေဟာေျပာပြဲေတြေၾကာင့္ (၈၈) ဆိုတာ ဘာလဲ၊ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ ဦးသန္႔အေရး၊ မိႈင္းရာျပည့္၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ဘယ္သူဘယ္ဝါေတြ၊ စစ္အစိုးရအေၾကာင္းေတြကို တခ်ဳိ ႔ သိလာၾကတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တို႔ခေလးေတြ၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြကို အျဖဴအမဲ ခြဲျခားသိနားလည္းဖို႔ တို႔တေတြမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျပာျပဖို႔ တာဝန္ရွိတယ္။ ႀကံဳရင္ႀကံဳသလို ေျပာျပရမယ္။ မင္းတုိ႔လည္း အခ်ိန္ေပးၿပီး မင္းတို႔ေထာင္တြင္း အေတြ႔အႀကံဳ၊ ေထာင္တြင္းေထာင္ျပင္ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသမားေတြဘဝကို ဆရာႀကီးဦးဝင္းတင္လုိ “ဘာလဲဟဲ့ လူ႔ငရဲ” စာအုပ္မ်ဳိးလို အစိုးရရဲ ႔ လူမဆန္ရက္စက္ယုတ္မာမႈေတြကို မင္းတို႔ကိုယ္ေတြ႔ ခံစားခ်က္ေတြကိုေရးၿပီး ျပည္သူေတြကို ေပးသိရမယ္။
နာဇီ အက်ဥ္းစခန္းက ေသကံမေပ်ာက္ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ ဂ်ဴးလူမ်ုိးတိုင္းလိုလို သူတုိ႔ ေသမင္းအက်ဥ္းစခန္းဘဝ အေတြ႔အႀကံုေတြကို မွတ္တမ္းေရး ထုတ္ေဝၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကမာၻက ဂ်ူးလူမ်ဳိး နဲ႔ နာဇီမေကာင္းဆိုးဝါးအေၾကာင္းကို သိၾကရတယ္။
ငါ့တူမေလးေတာင္ သိတယ္ တုိ႔ႏိုင္ငံ စစ္တပ္ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္က မလြတ္ေျမာက္ေသးဘူးဆိုတာ။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးရွင္ေတြက ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကို ခါးခါးသီးသီး ျငင္းဆိုေနတာ။
စစ္တပ္ခ်ယ္လွယ္မႈေအာက္မွာ ရွိေနေသးတယ္လုိ႔ မေျပာရင္ မင္းတို႔ သိတဲ့ျမင္တဲ့အတိုင္း ဒီမုိကေရစီစနစ္ တည္ေဆာက္ေနပါၿပီလို႔ အသံေကာင္းဟစ္ေနတဲ့ ဗိုလ္သိန္းစိန္အစိုးရက ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ျပည္သူေတြကို လွည့္ျဖားလိမ္ညာ ေျပာဆိုေနၾကတာ။ ေၾကာက္စရာေကာင္းတာက ရရွိတဲ့အခြင့္အေရးေတြ ယူတတ္ၾကတဲ့ ပုတ္သင္ညိဳ အေရးေတာ္ပံုသမားတခ်ဳိ ႔က စစ္အစုိးရရဲ ႔ အႀကံေပးပုဂၢိဳလ္ေတြျဖစ္၊ ပညာရွင္ေတြ ျဖစ္လာၿပီး ဒီမုိကေရစီေခတ္ ေရာက္ေနပါၿပီ၊ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈေတြ ရွိေနပါၿပီ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ႔ဆံုပြဲေတြ ေအာင္ျမင္ေနပါၿပီလုိ႔ သခင္ သေဘာက် ေျပာဆိုလာၾကေတာ့ တခ်ဳိ ႔ျပည္သူေတြ အျမင္မွားအထင္မွား ျဖစ္ၾကကုန္တယ္။ တခ်ိန္တည္းမွာ တခ်ုိ ႔ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ အုပ္စုေတြကလည္း သိသိႀကီးနဲ႔ မင္းသားေခါင္း ေဆာင္းထားတဲ့ စစ္ဘီလူးတခ်ဳိ ႔ရဲ ႔ ပူးကပ္လာမႈ၊ စစ္အာဏာရွင္လက္ထက္မွာ ေကာင္းစားခဲ့တဲ့ ခရိုနီေတြရဲ ႔ ေပးကမ္းမႈ၊ ႏိုင္ငံတကာက ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ အလုအယက္ ဝင္ေရာက္လာၾကတဲ့ အရင္းရွင္ စီးပြားေရးသမားေတြရဲ ႔ ကမ္းလွမ္းမႈေတြကို လက္ခံၿပီး အေရာင္ေတြ၊ အသံေတြ ေျပာင္းလာၾကေတာ့ တို႔ျပည္သူေတြ စကၠဴျဖဴ ဒီမုိကေရစီစနစ္နဲ႔ စစ္ကၽြန္ဘဝ သက္ဆုိးရွည္သြားႏုိင္တယ္။
ငါ အခုေျပာခဲ့တာေတြက ရွစ္ေလးလံုးနဲ႔ ဘာဆိုင္လို႔လဲ စိတ္ေလာၿပီး မေမးနဲ႔အံုး။ တကယ္ေတာ့ ဒီကိစၥကို ေျပာခ်င္တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။
မႏွစ္က ျပည္တြင္းမွာ က်င္းပျပဳလုပ္သြားခဲ့တဲ့ ေငြရတု (ဒီအသံုးအႏႈန္း၊ အေခၚအေဝၚကအစ မွားေနတယ္။ ေငြရတု၊ ေရႊရတုဆိုတာ မဂၤလာရွိတဲ့သေဘာ၊ မဂၤလာအခမ္းအနားမ်ဳိးေတြမွာ သံုးရတဲ့ အသံုးအႏႈန္း။ ဘယ္မွာမွ ေသြးစြန္းခဲ့တဲ့ေန႔ေတြကို ေငြရတု၊ ေရႊရတုဆိုၿပီး လုပ္ရိုးထံုစံမရွိဘူး။) ဆိုတဲ့ (၂၅) ႏွစ္ေျမာက္ ရွစ္ေလးလံုး အခမ္းအနား လုပ္ပံုကိုင္ပံုကို သိပ္စိတ္တိုင္းမက်ခဲ့လို႔။ အဲဒီမတိုင္ခင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ေလ့လာခရီးေရာက္လာခဲ့ၾကတဲ့ (၈၈) ေခါင္းေဆာင္တခ်ုိ ႔နဲ႔ စကားေျပာခြင့္ရၿပီး စီစဥ္ထားတဲ့ အစီအစဥ္ေတြအေၾကာင္း ေမးျမန္းေဆြးေႏြးျဖစ္တယ္။ စီစဥ္ထားတဲ႔ အစီအစဥ္တခ်ဳိ ႔ကို ဘဝင္မက်ေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္အႀကံျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာတုိ႔က ေစာင့္ၾကည့္ပါဆုိလုိ႔ ႏႈတ္ဆိတ္ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့တယ္။
ငါ့ အျမင္ကေတာ့ ရွစ္ေလးလံုးေန႔ကို (၈၈) တိုက္ပြဲအတြင္း အသက္စြန္႔ တိုက္ပြဲဝင္သြားၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ေအာက္ေမ့ဘြယ္ အခမ္းအနားတခုအေနနဲ႔ လြမ္းသူပန္းေခြခ်၊ တုိက္ပြဲဝင္ ခြပ္ေဒါင္းအလံ (သာသနာအလံ၊ ႏိုင္ငံေတာ္အလံေတြ) တုိင္တဝက္ခ် အေလးျပဳ၊ ဘာသာေပါင္းစံု အလွဴဒါနျပဳ ဆုေတာင္းအမွ်ေဝ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ခ်ီတက္လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပ (၈၈ တုန္းက အဓိက တိုက္ပြဲဝင္၊ ေသြးေျမက်ခဲ့တဲ့ ေနရာေတြမွာ)၊ ေဟာေျပာပြဲေတြလုပ္ အဲဒီေလာက္ဆိုရင္ လံုေလာက္ၿပီ။
တို႔ ႏွလံုးသားထဲ အၿမဲစြဲမွတ္ထားဖုိ႔က ရွစ္ေလးလံုး (Bloody Monday - ၁၉၈၈ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္က တနလၤာေန႔) က ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပံုတုိက္ပြဲရဲ ႔ ေအာင္ပြဲေန႔ မဟုတ္ဘူး။ စနစ္ေျပာင္းေခတ္ေျပာင္းဖုိ႔ အာဏာရွင္ကို ရင္ဖြင့္ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ေန႔။ တုိ႔ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ေျမာက္မ်ားစြာ ေသြးေျမက်ခဲ့တဲ့ ျမန္မာ့သမုိင္းရဲ ႔ ရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္လွတဲ့ ေန႔တေန႔။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္အခါမွာ တုိ႔တေတြ ေအာင္ပြဲအခမ္းအနားပံုစံမ်ဳိး ကပြဲခုန္ပြဲေတြ၊ ရန္ပံုေငြေစ်းေရာင္းပြဲ၊ စာတမ္းဖတ္ပြဲ၊ ညစာစားပြဲေတြ၊ ဧည္ခံပြဲေတြ မဆီမဆိုင္ အခ်ိန္ကုန္၊ ေငြကုန္ခံ မလုပ္သင့္ဘူး။ အဆိုးဆံုးက ခရိုနီေတြ ေပးကမ္းတဲ့ ေငြေတြယူ၊ သူတုိ႔စီစဥ္ေပးတဲ့ ေနရာမွာလုပ္၊ ဟိုေနရာ ဒီစကားေျပာ၊ ဒီေနရာ ဟိုစကားေျပာၿပီး ျပဳျပင္ေရးသမား၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမား ေလသံနဲ႔ ေသြးခြဲအခ်ုိသပ္လုပ္ေနတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္တခ်ဳိ ႔ အထူးဧည္သည္ေတာ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ၾကတာေတြကို ေတြ႔ရၾကားရေတာ့ အေတာ္ေလး စိတ္ထိခိုက္မိတယ္။
အဲဒီေနရာ အခ်ိန္မွာ ျဖစ္သင့္တာက လူ႔အခြင့္အေရးကို စစ္အုပ္စုမ်ဳိးဆက္အလိုက္ ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့၊ ခ်ုိးေဖာက္ေနတဲ့ အာဏာပိုင္ေတြ ရွစ္ေလးလံုးေန႔ အခမ္းအနားေတြကိုတက္ၿပီး ျပည္သူေတြ၊ ရဟန္းသံဃာေတြကို သူတုိ႔လုပ္ရပ္အမွားေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြအတြက္ တရားဝင္ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လာခြင့္ျပဳေပါ့။ အခုအခ်ိန္အထိေတာ့ ကိုယ္က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ အျပစ္ေတြကို ဝန္ခံရဲတဲ့သတိၱ၊ ျပည္သူကို ေတာင္းပန္ဖို႔ ဒီအစိုးရမွာ မရွိဘူး။
ေနာက္တခုက အေစာပိုင္းေျပာခဲ့တဲ့ လုပ္သင့္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ ပတ္သက္လို႔ ျဖစ္သင့္တာက ေလ့လာမိသေလာက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီလိုသမုိင္းဝင္ေန႔ေတြ၊ သမုိင္းအျဖစ္အပ်က္ေတြကို စခဲ့ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေနရာေဒသေတြမွာ ေအာက္ေမ့ဘြယ္ အခမ္းအနားေတြ၊ ဂုဏ္ျပဳပြဲေတြနဲ႔ တခမ္းတနား ပံုေဖာ္ျပန္လုပ္ၾကတယ္။
ဥပမာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ လူျဖဴ-လူမည္း အသားေရာင္ခြဲျခားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရး လူထုဆႏၵျပပြဲေတြထဲက ကမာၻ႔သမုိင္းဝင္ ေန႔တေန႔ျဖစ္တဲ့ Selma ၿမိဳ ႔မွ Montgomery ၿမိဳ ႔ကို ခ်ီတက္တဲ့ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ မတ္လ (၇) ရက္ေန႔ ေသြးေျမက်ခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔ေရာက္တိုင္း ဆႏၵျပသူအမ်ားအျပား ရိုက္ႏွက္ပစ္ခတ္ခံရတဲ့ Edmund Pettus တံတားႀကီးကို ျဖတ္ေက်ာ္ခ်ီတက္ၿပီး ေအာက္ေမ့ဘြယ္ ဂုဏ္ျပဳဆုေတာင္းပြဲ အခမ္းအနားေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံမွာလည္း လူေတြအစုလိုက္အၿပံဳလိုက္ ထိခိုက္ေသဆံုးခဲ့တဲ့ ဂြမ္ဂ်ဴး လူထုအံုႂကြမႈႀကီး (ေမလ ၁၈ ရက္၊ ၁၉၈၀) ေန႔ကိုလည္း ဂြမ္ဂ်ဴးၿမိဳ ႔သူၿမိဳ ႔သား (၂၄၁) ေယာက္ ပစ္သတ္ခံရတဲ့ ေနရာမွာပဲ ဂုဏ္ျပဳေအာက္ေမ့ဘြယ္ အခမ္းအနားေတြ ျပဳလုပ္ၾကတယ္။ ထို႔အတူ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံမွာလည္း ေအာက္တိုဘာလ (၁၄) ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ ၁၉၇၃ အာဏာရွင္စနစ္ဖ်က္သိမ္းေရး လူထုဆႏၵျပပြဲကို ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ဘန္ေကာက္ၿမိဳ ႔ရွိ အဲဒီ လူထုတုိက္ပြဲေၾကာင့္ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔ဒီမုိကေရစီေက်ာက္တိုင္မွာ က်င္းပျပဳလုပ္ၾကတယ္။
ဒီေတာ့ ငါတို႔ေတြလည္း ရွစ္ေလးလံုးေန႔ အခမ္းအနားကို ၁၉၈၈ တုန္းက အဓိကအေျခစိုက္ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြ လုပ္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ေတာ္ခမ္းမေရွ ႔၊ ေရႊဂံုတိုင္လမ္းစံု၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၊ ေဆးရံုႀကီးလို ေနရာတေနရာကို သတ္မွတ္ေရြးခ်ယ္ၿပီး ရွစ္ေလးလံုးေန႔ အခမ္းအနားကို ျပဳလုပ္က်င္းပႏုိင္ရင္ ပိုသင့္ျမတ္မယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး ႀကိဳးပမ္းလုပ္ကိုင္ေနသလို၊ (၈၈) အေရးေတာ္ပံုရင္ျပင္၊ ဂူဗိမာန္ (အညတရ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပံုသမားမ်ားအတြက္) တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုလုပ္ေဆာင္ရမယ္။ မနွစ္က တံတားနီအေရးအခင္း ႏွစ္ပတ္လည္ကို အင္းလ်ားကန္ေဘာင္ တံတားနီတဝိုက္မွာ လုပ္တာကို ေတြ႔ရေတာ့ ေက်နပ္မိတယ္ (ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းအမ်ုိးမ်ုိးေၾကာင့္ အခမ္းအနား တက္ေရာက္ၾကတဲ့ လူအင္အား အေတာ္နည္းတာကိုေတာ့ ေတြ႔ရတယ္)။
ကဲ … ထားေတာ့ စာအစမွာ အမ်ားႀကီးမေရးဘူးဆိုၿပီး အခု ေပရွည္ေနျပန္တယ္။ ေျပာမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာစရာေတြက အမ်ားႀကီးေပါ့။ ေနာက္ဆံုး မင္းတို႔ကို ငါ ေျပာခ်င္တာက ရွစ္ေလးလံုးကို ေအာက္ေမ့ဘြယ္ ဆုေတာင္းဂုဏ္ျပဳပြဲ အခမ္းအနားမ်ဳိးပဲ လုပ္ၾကပါ။ ေအာင္ပြဲအခမ္းအနား ပံုစံမ်ဳိးလုပ္ၿပီး အက်ဳိးအျမတ္ဝင္ယူမယ့္ ႂကြက္ေခ်းေတြ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္၊ လာမေရာဖို႔ အေရးႀကီးတယ္၊ သတိထားရမယ္။ တကယ္လို႔ လာမယ့္ ေသာၾကာေန႔မွာ မိတ္ဆံုစားပြဲ၊ ညစာစားပြဲေတြ ဖန္တီးလုပ္ၾကရင္၊ မင္းတုိ႔ အဖိတ္ခံရရင္ ေယာင္ယမ္းၿပီး မသြားၾကနဲ႔ကြာ။ ကဲ ဒါက ငါ့အျမင္၊ ခံစားခ်က္။ မင္းတို႔ သေဘာမတူတာ၊ ေျပာခ်င္တာရွိရင္ ျပန္ေရးေဆြးေႏြးေပါ့။
အားလံုး ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။
မင္းတုိ႔ရဲ ႔
ဇြန္မုိး