ေမာင္ရင္ငေတ - အေတြးစတစ (ခရီးသြားျခင္း အႏုပညာ)
စက္တင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၄
စက္တင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၄
 |
| စိုေျပစိမ္းလန္းျခင္းနဲ႔ ေတာင္ၾကားလမ္းေတြရဲ႕ ခရီးသြားျခင္းအႏုပညာ (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
ခရီးသြားေနရျခင္းရဲ႕ အႏုပညာမ်ားကို ခံစားတတ္လာျခင္းေနာက္ပိုင္းမွာ ေနပူက်ဲက်ဲေအာက္မွာ ကားေခါင္မိုးေပၚမွာ စီးခဲ့ဖူးတဲ့ ခရီးသြားခဲ့ ရျခင္းေတြရဲ႕ အရသာေတြဖုန္အလူးလူးနဲ႔ ေမ်ာက္ျဖဴအလား တေယာက္ကိုတေယာက္ၾကည့္ ဟားတိုက္ရယ္ခဲ့ရတာမ်ိဳးေတြ တဝုန္းဝုန္း တဒိုင္းဒိုင္း ျမည္ေနတဲ့ အင္ဂ်င္စက္သံေတြၾကားမွာ အိပ္စက္တတ္ျခင္းေတြ တအီအီ တက်ည္က်ည္နဲ႔ ကုန္းတက္ကို ရုန္းကန္တက္ေနရတဲ့ ႏြားလွည္းအိုႀကီးေတြ တေတာက္ေတာက္ တတက္တက္နဲ႔ စီးခဲ့ဖူးတဲ့ ေတာျမင္းလွည္းအိုေတြ ေခၽြးတၿပိဳက္ၿပိဳက္က်ေအာင္ ကုန္းတက္ကို ကုန္းရုန္းနင္းခဲ့ဖူးတဲ့ စက္ဘီးခရီးေတြသြားခဲ့ရတာ ေနရာမ်ိဳးစံုမွာ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ အမ်ားႀကီး အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီလိုမ်ိဳး ခရီးလမ္းေတြ သြားလာ ဖူးခဲ့ရတာေတြဟာ ….. ေမ့လို႔ရေကာင္းတာေတြ မဟုတ္ပါဘူး။
 |
| ေႏြေနေအာက္မွာ ေျခာက္ေသြ႔ေနလည္း ခရီးသြားျခင္းအႏုပညာ (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အစဥ္ေျပ ေခ်ာေမြ႔ပါတယ္ဆိုတဲ့ ေနရာေတြ ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေအးစိမ့္ေနတဲ့ ေလေအးစက္ရဲ႕ အေအး ဒဏ္နဲ႔ ၿငိမ့္ေညာင္းလွပါေပတယ္ဆိုတဲ့ လမ္းမေတြေပၚ ရထားဆိုရင္ တနာရီ ကီလိုမီတာ ႏွစ္ရာေက်ာ္သံုးရာ ကားဆိုရင္ေတာ့ တနာရီ တရာေက်ာ္ အျမန္ႏႈန္းေအာက္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ဓါတ္မီးတိုင္ေတြ ရိပ္ရိပ္ေတြကိုၾကည့္ၿပီး ခံစားၾကည့္တတ္ေစလိုပါတယ္။ ႏိႈင္းယွဥ္ခံစားၾကည့္ တတ္ရင္ အႏုပညာေျမာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ခရီးသြားေနစဥ္မွာလည္း ေမာင္ရင္ငေတ ေတာ္ရံုတန္ရံုနဲ႔ မအိပ္မငိုက္တတ္ပါဘူး။ အေျပး ေမာင္းေနတဲ့ ကား သို႔မဟုတ္ ရထားေတြရဲ႕ ျပဴတင္းေဘးမွာ ေခါင္းတင္ေငးၿပီး ေန႔ေန႔ညည စီးခဲ့ရတာကို သိပ္သေဘာက်ခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ ျမန္ႏႈန္းျမင့္ ကားရထားေတြရဲ႕ မွန္လံုပိတ္စနစ္ဆိုတာေၾကာင့္ အဲလိုမ်ိဳး သဘာဝ အရသာေတြကို တိုက္ရိုက္ခံစားရႏိုင္ဖို႔က မလြယ္ကူေတာ့ပါဘူး။ မရႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရသမွ်ေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ ေငးပါတယ္ ေတြးပါတယ္ ၾကည့္ပါတယ္။ဒါေတြဟာ စိတ္ကိုၾကည္လင္ေစပါတယ္။ လန္းဆန္းေစပါတယ္။ ၾကည္းႏူးေစပါတယ္။ မယံုရင္ေတာ့ ကိုယ္တိုင္သြားၾကည့္ပါလို႔သာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဘဝအေမာေတြရဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္က ရုန္းလြတ္ခ်င္ရင္ ဒီနည္းက အေကာင္းဆံုးပါ။ခရီးသြားရင္း အိပ္ငိုက္ေနတာမ်ိဳး (ခဏတျဖဳတ္ ခရီးသြားရင္း အိပ္တာကို မဆိုလိုပါဘူး။) မဟုတ္ပါဘဲ … ….. ၾကံဳေတြ႔သမွ်ေတြဟာ စိတ္ဝင္စားတတ္ရင္ စိတ္ဝင္စားခ်င္စရာေတြပါ။ မာကို ပိုလိုလိုသြားသြား ကိုလံဘတ္စ္လို ဘတ္စကိုဒဂါးမားလိုသြားသြား ရွင္မဟာရ႒သာရလိုသြားသြား ရံုးကိစၥ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ အလကားရ လို႔သြားသြား သြားတတ္ရင္ အက်ိဳးရွိတာပါ။ က်ားေတြ မေတြ မဆိုင္ပါဘူး ဝါသနာနဲ႔သာ ဆိုင္ပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ဒီေနရာမွာ တခ်ိဳ႕ေတြ ပိုက္ဆံပြတ္ ေနရရင္ ၿပီးေနၾကတဲ့ သူေတြကို မဆိုလိုပါဘူး။ ဒီကို ေရာက္ေနတာ အႏွစ္သံုးဆယ္ လမ္းထိပ္ အလုပ္နဲ႔အိမ္ ၿပီးေနၾကတဲ့သူေတြကို မေျပာလိုပါဘူး။ သားကိစၥ မယားကိစၥ ခ်ာလပတ္ လံုးလည္လိုက္ေနသူေတြကိုေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တႏွစ္တေခါက္ေလာက္ေတာ့ ခရီး သြားၾကပါလုိ႔။
 |
| ေႏြေနေအာက္မွာ ေျခာက္ေသြ႔ေနလည္း ခရီးသြားျခင္းအႏုပညာ (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
တခ်ိဳ႕ေတြက ေျပာၾကတာ ရွိပါတယ္။ တေနရာကို တေခါက္ေရာက္ၿပီးရင္ ေရာက္ၿပီးၿပီ၊ ေနာက္ထပ္ သြားစရာ မလိုေတာ့ဘူး ဆိုၾကပါတယ္။ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ အဲလို မဟုတ္ပါဘူး။ မေရာက္ဖူးတဲ့ ေနရာကို သြားဖို႔ ဦးစားေပးရမွာ မွန္ေပမယ့္ အခြင့္အခါၾကံဳခဲ့ရင္ ေရာက္ၿပီးသား ေနရာေတြကိုလည္း ထပ္ခါထပ္ခါ သြားပါတယ္။ ေရာက္ၿပီးသားသာဆိုေပမယ့္ သြားခဲ့တုန္းက အခ်ိန္ ရာသီဥတု သြားခဲ့ပံု သြားခဲ့နည္း ကားနဲ႔လား ရထားနဲ႔လား တခါနဲ႔တခါ ေတြ႔ၾကံဳရပံုေတြက ဘယ္လိုမွမတူႏိုင္တာပါ။ အဲဒါ အႏုပညာပါ။ ခံစားမႈ အႏုပညာပါ။ ခရီးသြားျခင္းက ရတဲ့ အႏုပညာပါ။ အဲဒီ ခရီးသြားျခင္း အႏုပညာ အေၾကာင္ျပဳၿပီး အေနေခ်ာင္ေနသူကေတာ့ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံပါ။ တႏိုင္ငံလံုး ေနရာတိုင္းမွာ ျပတိုက္လို ၾကည့္ခ်င္ လည္ခ်င္စရာေတြ ဖန္တီး ထိမ္းသိမ္းေပးထားသလို တႏွစ္ကို လာေရာက္တဲ့ ခရီးသြားသူ သန္း ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ကိုးဆယ္နီးပါး ရွိေနတာပါ။ အဲဒါေတာင္မွ နယ္စပ္လမ္းေပါင္းစံုက လမ္းေသး လမ္းမႊားေတြမွာ ဝင္စို႔ထြက္စို႔ လုပ္ေနသူေတြကို စာရင္း ေကာက္လို႔ ရႏိုင္မယ္ မထင္ပါဘူး။
 |
| Eurostar and Thalys at Paris Gare du Nord (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
ေျပာင္းလဲတိုးတက္လာတဲ့ နည္းပညာေတြနဲ႔အတူ ကေန႔ေခတ္ႀကီးမွာ ခရီးသြားလာမႈေတြကလည္း ပိုမိုေခတ္စားလာတာနဲ႔အမွ် ခရီးသြား လာျခင္း ပံုစံေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲလို႔ လာပါတယ္။ တကမၻာလံုးမွာ ကိုယ္ပိုင္ကားေတြ ဘတ္စ္ကားေတြ မီးရထားေတြ ေလယာဥ္ပ်ံ ေတြ ပ်ားပန္းခပ္မွ် ဟိုမွသည္မွ စုန္ဆန္ ဥဒဟိုသြားလာလႈပ္ရွားေနၾကသလို လူေတြ လူေတြကလည္း အေရွ႕ကလူက အေနာက္ကို လာေနၾကသလို ေတာင္ကလူက ေျမာက္ကိုသြားလို႔ ရထားဘူတာရံုေတြ ေလဆိပ္ေတြ ကားဂိတ္ေတြမွာ ၾကက္ပ်ံမက်စည္ကားစြာ သြားေနလာေနၾကတာ ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႔ေနရပါတယ္။
ခရီးသြားၾကရျခင္းမွာက အေၾကာင္းမ်ိဳးစံု ရွိပါတယ္။ အလုပ္ကိစၥ ေက်ာင္းကိစၥ အေရာင္းအဝယ္ကိစၥ သြားျခင္းေတြက စတင္လို႔ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းအလုပ္အားလပ္ရက္ေတြမွာ အေမနဲ႔ရြာကို လြမ္းၾကလို႔ ျပန္လည္တာ ၿမိဳ႕မေရာက္ဖူးလို႔ သြားတာေတြေကာ အပါအဝင္ (ေမာင္ရင္ ငေတတို႔ရဲ႕ ေရႊတိုင္းျပည္ ႀကီးမွာေတာ့ ဘုရားဖူးထြက္ၾကတာေပ့ါ၊) အေၾကာင္းေပါင္းစံုနဲ႔ သြားလာခဲ့ၾကပါတယ္။အခုေခတ္မွာေတာ့ ကားေတြ ရထားေတြ ေလယာဥ္ပံ်ေတြရဲ႕ လွ်င္ျမန္လာတဲ့ အျမန္ႏႈန္းေတြနဲ႔အတူ ခရီးကြာေဝးမႈေတြက တေျဖးေျဖး ပိုက်ံဳ႕လို႔လာတာပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ငါးဆယ္ေက်ာ္က ကီလိုမီတာ တေသာင္းေလာက္ ကြာေဝးတဲ့ ဥေရာပနဲ႔ အာရွ သေဘၤာခရီးဟာ ေလးငါးေျခာက္လ ၾကာျမင့္ခဲ့တာ မ်ိဳးပါ။ အခုေခတ္မွာေတာ့ ဂ်က္ေလယာဥ္ပ်ံႀကီးေတြနဲ႔ ဆယ့္သံုးေလး နာရီသာၾကာ စီးသြားလိုက္ရင္ ေရာက္ပါၿပီ၊ ေစ်းေတြကလည္း သက္ေတာင့္သက္သာနဲ႔ သာမန္လူသားေတြ ခရီးထြက္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါၿပီ။
 |
| အခ်ိန္ေတြကံ်ဳ႕သြားေစတဲ့ ေဝဟင္ခရီး (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
ဥေရာပက သန္႔ရွင္းေရး အလုပ္သမားတေယာက္ဟာ တိုင္ဝမ္ကၽြန္းေပၚက ဖိုက္စတား ဟိုတယ္မွာ တည္းခိုေနတာမ်ိဳးေတြ ေဟာင္ ေကာင္ၿမိဳ႕သား လမ္းေဘးမွာ ေစ်းေရာင္းတဲ့ တရုတ္ေပါက္ေဖာ္ႀကီး တေယာက္ကို ပါရီ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးက ေရွာင္ေဇလီေဇ အမည္ရ လမ္းမႀကီးေပၚမွာ ေနာက္ဆံုးေပၚ ကင္မရာႀကီးတကားကားနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ေနတာမ်ိဳး ေတြ႔ရတာေတြက ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေခတ္မွာ ၾကြားဝါစရာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူ႔စိတ္ဆိုတာမ်ိဳးက ဆန္းက်ယ္လွတာမို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ဓါတ္ပံု လွတပတေလးေတြကို ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္ေပၚမွာတင္ၾကတာကေတာ့ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ၾကရမွာပါ။ အရင္ေခတ္ အခါက ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္ဆိုတာႀကီး မေပၚေသးခင္ကလည္း အိမ္ေရွ႕ဧည့္ခန္း လူျမင္သာတဲ့ ေနရာေတြ နံရံခပ္ျမင့္ျမင့္မွာ အေကာင္းဆံုးေသာ ပံုႀကီးပံုေကာင္းမ်ားကို (ေသခ်ာကူးခ်ဲ႕ၿပီး) ခ်ိတ္ထားၾကတာ မဟုတ္ပါလား၊ (တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ဘြဲ႔ဝတ္စံုနဲ႔ ပံုႀကီးမ်ားပါ။) (အခုလည္းေတြ႔ေနရဆဲပါ) ဧည့္ခန္းလယ္က ဆက္တီစားပြဲေပၚမွာလည္း ဓါတ္ပံုအယ္လ္ဘမ္ႀကီးေတြ ခန္းခန္းနားနား ရိႈးထားၾကတာပါ။ ဒါေတာင္ အဲဒီေခတ္က ဓါတ္ပံုတပံုဆိုတာ ကင္မရာသမားေခၚရိုက္ခ ေဆးကူးခ မနည္းမေနာ ကုန္က်တာပါ။ အခုေခတ္လို ေဒၚလာတရာ ေပးရင္ရတဲ့ ဒီဂ်စ္တယ္ ကင္မရာေခတ္မွာ ေဆးကူးခရိုက္ခ မလိုေတာ့
ပါဘဲ ကိုယ္တိုင္ရိုက္ကိုယ္တိုင္တင္ ကိုယ္တိုင္ၾကည့္ၾကရတဲ့ ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္ေမာ္ဒယ္ေတြ မ်ားသထက္ မ်ားလာတာကလည္း က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္လွပါေပတယ္။ ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္ ဆိုတာႀကီးကို အခ်ိန္ပိုမွရမွ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ ဝင္ၾကည့္ၾကရတဲ့ မဟာပညာေက်ာ္ လူႀကီးမင္းဆိုသူမ်ားကိုလည္း ေမာင္ရင္ငေတ ဒီေနရာက ေျပာခ်င္တာက “လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ေနသူေတြဟာ အခ်ိန္ပိုလို႔ ထိုင္ေနၾကသူမ်ား” ဆိုတဲ့ ေခတ္ေဆြး အေတြးအေခၚေတြထဲက ထြက္လာခဲ့ၾကပါလို႔ခင္ဗ်ာ၊ ပါရီၿမိဳ႕က လမ္းေဘးဆိုင္ ထိုင္ရင္း ဒီလိုအေၾကာင္းေလးေတြ ေဆြးေႏြးခ်င္ပါေသးတယ္။
 |
| အခ်ိန္ေတြကံ်ဳ႕သြားေစတဲ့ ေဝဟင္ခရီး (ဓါတ္ပံု မရငတ) |
ခရီးသြားၾကရျခင္း အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ အခု ေခတ္အစားဆံုးကေတာ့ အလည္ခရီး ထြက္ျခင္းပါ။ အလုပ္ကိစၥေတြ ဘာအေၾကာင္းမွ မပါဝင္ဘဲ ရြာျပန္လည္တာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘဲ ကိုယ္မေရာက္ဖူးတဲ့ ေဒသကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ၿပီး သြားၾကတာမ်ိဳးပါ။ သြားၾကတဲ့ ခရီးေတြက ပံုစံမ်ိဳးစံု ရွိပါတယ္။စြန္႔စားသြားလာတဲ့ ခရီးၾကမ္းေတြ ေငြေၾကးအကုန္ခံႏိုင္မွ ေရာက္ႏိုင္မယ့္ ခရီးေတြကိုေတာ့ ဒီေနရာ ဒီအေၾကာင္းေတြမွာ ထည့္မေျပာေတာ့ပါဘူး။ ေငြအကုန္ခံႏိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြက ေမာင္ရင္ငေတနဲ႔ လည္း မပတ္သက္ပါဘူး။
ဒီကေန႔ ျမန္ျမန္နဲ႔ မ်ားမ်ားေရာက္ေအာင္ သြားၾကတာကေတာ့ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြက စီစဥ္ၾကတဲ့ ခရီးေတြပါ။ အဲဒီလို သြားၾကတဲ့ခရီးစဥ္ေတြကေတာ့ ေကာင္းတာလည္း ရွိသလို မေကာင္းတာေတြ လည္း အမ်ားႀကီးပါ။ ေမာင္ရင္ငေတ အဓိက မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရတာက လမ္းခရီးမွာ ကိုယ္စိတ္ဝင္ စားတာေတြကိုေတြ႔လို႔ ခရီးလမ္းေၾကာင္းေျပာင္း သြားခ်င္ရင္ သြားလို႔ မရႏိုင္တာပါ။ ဒါေပမယ့္လည္းခရီးစဥ္ကို စီစဥ္ထားသူေတြ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ ေကာင္းရင္ေကာင္းသလို ေနရာခပ္မ်ားမ်ားကို ျမန္ျမန္ ေရာက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ဒီလို ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြ ပိုမိုမ်ားျပားလာေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ေမာင္ရင္ငေတတို႔ကေတာ့ အဲဒီလိုမ်ိဳး ခရီးသြားလုပ္ငန္းကကားေတြနဲ႔ သြားေလ့သြားထ မရွိခဲ့ပါဘူး။ ေရႊေၾကးစည္ ေရႊအိုးစည္တို႔လို ဘုရားဖူးကားေတြေခတ္ မတိုင္မီ ေက်ာင္းသားဘဝ ေမာင္ရင္ငေတ့ ဖားသားႀကီးျဖစ္သူရယ္ ဦးေလးေတာ္ တေယာက္ရယ္ေၾကာင့္ ကိုယ္တိုင္ စီစဥ္ၾကရတဲ့ ခရီးစဥ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သြားျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ေရႊျပည္ႀကီးရဲ႕ အလယ္ပိုင္း အထက္ပိုင္းက မိုးေခါင္ေရရွား အညာေဒသ ဧရာဝတီျမစ္ရိုး ခ်င္းတြင္းျမစ္ရိုး ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ရွမ္းေတာင္တန္းေတြေပၚ ကားလမ္း ေပါက္ရာ အရပ္ေတြကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရာက္ခဲ့ေပါက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။
(ခုေတာ့ ဖားသားႀကီးလည္း မရွိေတာ့သလို ဦးရီးေတာ္သူလည္း ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း မသန္ေတာ့လို႔ ဘယ္မွ မသြားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေမာင္ရင္ ငေတ ခရီးသြားျခင္း အႏုပညာေတြရဲ႕ လက္ဦးဆရာေတြပါ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ခရီးသြားျခင္း အႏုပညာကို တတ္ေျမာက္ လာရတာပါ။ ခရီးေတြ သြားတိုင္း သူတို႔ကို လြမ္းမိပါတယ္။ ေက်းဇူးမွတ္တမ္း ဒီေနရာကေန တင္လိုက္ပါတယ္။)
 |
| Trip to Timor Island (Timor-Leste) (Photo NMyar SG) |
ေမာင္ရင္ငေတ မိတ္ေဆြ စင္ကာပူေရာက္ေနတဲ့ သူနာျပဳဆရာမေလးတေယာက္ သူေနတဲ့ ေနရာနဲ႔ နီးစပ္ရာ ခရီးတခုကို သြားေနရင္း ရိုက္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုတပံုပါ။ သူကေတာ့ အမွတ္မထင္ ရုတ္တရက္ ရိုက္လိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္စာမ်က္ႏွာမွာ တင္လိုက္တာပါ။ အဲဒါမ်ိဳးကို ေမာင္ရင္ငေတက ပို၍သေဘာက်တာပါ။ ခရီးသြားတယ္ဆိုတာမ်ိဳးက ဥေရာပမွ ကမၻာပတ္မွ ခရီးသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္အရပ္ ဘယ္သြားသြား ေတာသြားသြား ေတာင္သြားသြား ခရီးသြားတာပါ။ ေမွာ္ဘီသြားလည္း ခရီးသြားတာပါ။ ေရႊစက္ေတာ္သြားလည္း ခရီးသြားတာပါ။ ေလွစီး သေဘၤာစီးလည္း ဘတ္စကားတိုးစီးလည္း ခရီးသြားတာပါ။ သူရိုက္ထားတဲ့ပံုကို အမွတ္တရအေနနဲ႔ ကူးယူေဖာ္ျပ ေပးလိုက္ပါတယ္။
ခရီးသြားျခင္း အႏုပညာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ မိတ္ေဆြ ပါရီၿမိဳ႕ကို ေရာက္လာဖူးတဲ့ မိတၳီလာၿမိဳ႕သူ ဆရာဝန္မေလး တဦးက ေတာ့ အခုလို မွတ္ခ်က္တခုေပးပါတယ္။
 |
| ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ခရီးသြားျခင္းအႏုပညာ (Photo NW Paris) |
“ပတ္ဝန္းက်င္သစ္ တစ္ခုကို ေရာက္ရင္ စိတ္က လန္းဆန္းသြားတယ္ Relax ျဖစ္သြားတယ္။ ေဒသသစ္ရဲ႕ Lifestyle, Food, Culture ကို ျမည္းစမ္းရတာလည္း စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတယ္။ ကမာၻေလာကႀကီးကို မတူညီတဲ႔ ရႈေထာင့္ကေန ခဏဝင္ခံစားရတာလည္း အေတြး သစ္ေတြရေစတယ္။ မိတ္ေဆြသစ္ေတြလည္း ရေစတယ္။”
ဟုတ္ပါတယ္ မွန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ခရီးေတြသြားသြား ခရီးတခုကို သြားရေတာ့မယ္ဆိုရင္ ခေလးေလးေတြကအစ ဖိုးႀကီးအို ဖြားႀကီးအိုေတြအဆံုး အေပ်ာ္ မ်က္ႏွာေတြနဲ႔ပါ။ ခရီးသြားျခင္းနဲ႔အတူ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းအႏုပညာေတြကို ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိႏိုင္ၾကပါေစ။
ေမာင္ရင္ငေတ ၂၆၀၉၂၀၁၄