ဖိုးထက္ - ေဒၚစုကို အားမကိုးနဲ႔
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၂၈၊ ၂၀၁၄
ေခါင္းစဥ္ျမင္လိုက္ကတည္းက ေသြးတက္သူေတြ တက္ကုန္မွာဘဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ကိုယ္႔ ကိုယ္ ကိုယ္ထက္ပိုၿပီး ယံုၾကည္စိတ္ခ်တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လို လူေတြဆိုရင္ ဒီေကာင္႔ကို ေတြ႕ရာ ေနရာမွာသတ္ လို႔ျဖစ္ၾကမယ္။ ေဒၚစုကို ရင္ထဲ အသဲထဲ အူထဲ ဖင္ထဲက မုန္းသူမ်ားၾကေတာ႔ ေကာင္းတယ္။ မွတ္ကေရာလို႔ လုပ္ၾကမွာ။ ပြဲဆူေအာင္၊ လူအထင္ၾကီးေအာင္၊ လူစိတ္၀င္စားေအာင္ သက္သက္မဲ႔ စတန္႔ထြင္တယ္လို႔ ထင္သူေတြလဲ မရွားေလာက္ပါဘူး။ ထားပါေလ။ စာေလး ၿပီးေအာင္ ဖတ္ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ “ေဒၚစုကို အားမကိုးနဲ႔” ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ကို သေဘာေပါက္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင္႔တယ္။
ဒီလို ေခါင္းစဥ္မ်ိဳး တပ္ၿပီး ေျပာခ်င္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာအနည္းငယ္ကို စိတ္အယားေျဖ ေရးျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္မ်ိဳး ၿပီးခဲ႔တဲ႔ တစ္ပါတ္က ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ခဲ႔တယ္။ ထံုးစံအတိုင္း သူမ်ားကို ဆရာသြားလုပ္တာက စတာပါဘဲ။ Facebook ေပၚကတည္းက၊ အင္တာနက္ ရိွကတည္းက လူတိုင္းက ကိုယ္႔ ကိုယ္ ကိုယ္ အင္တယ္လီက်ဴရယ္ ပုဂၢိဳလ္ၾကီး၊ သမာသမတ္မွ်တသူၾကီး။ ႏိုင္ငံေရး တက္ႀကြ လွဳပ္ရွားသူၾကီး၊ ငါ႔ထက္ ဘယ္သူမွ ပိုမသိ အခ်ိဳးမ်ိဳး (မွန္ၾကည္႔ေျပာပါတယ္) ရိွေနၾကတာကို သတိထားမိလို႔ အမ်ိဳး အရင္းၾကီးေတြကိုေတာင္မွ ဆရာမလုပ္ျဖစ္ေအာင္ သတိထားေနပါတယ္။
ဒါေပသိ ကိုယ႔္မွာ ရိွတဲ႔ စာအုပ္ေတြကို က်ေတာ႔ ကိုယ္႔ အသိုင္းအ၀ိုင္း၊ ေရာင္းရင္း၊ ေဘာ္ဒါ၊ ေသြးေသာက္ေတြကို စာအုပ္ေတြ ယူဖတ္လို႔ အျမဲလိုလို အထက္စီးက ဆရာလုပ္ေနမိတတ္တယ္။ သိတာ၊ ျမင္တာ မၾကာေသးတဲ႔ အတူေန အခန္းေဖာ္ လူေတြၾကေတာ႔ “စာအုပ္ေတြ ၾကိဳက္တတ္ရင္ ယူဖတ္ေနာ္” လို႔ ဆရာေလသံမေပါက္ေအာင္ သတိထား ေျပာပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ဗ်။ လူဆိုတာ သူ႔သမိုင္းနဲ႔ သူ။ သူ႔ေနာက္ေၾကာင္းနဲ႔သူ။ စာဖတ္တာ ေကာင္းတယ္ဆိုေပမယ္႔ စာဖတ္တာ အခ်ိန္ကုန္တာဘဲ ဆိုတဲ႔ လူေတြလဲ အမ်ားၾကီး။ ကိုယ္လုပ္မွ ကိုယ္စားရတာ။ ျမသန္းတင္႔ ဘယ္သူလဲ၊ ႏိုင္ႏိုင္းစေန၊ မိုးစဲေနတို႔စာေတြဖတ္ရင္ နိဗၺာန္ေရႊျပည္ကို ရက္တိုတိုနဲ႔ ေရာက္ႏိုင္ပါ႔ဆိုတဲ႔ လူေတြ အမ်ားၾကီးမွာ ကၽြန္ေတာ္က လူစိမ္း၊ သူစိမ္း၊ ၀ါၾကီးသူေတြကို “စာအုပ္ေတြ ဖတ္ဗ်” လို႔ မေျပာျဖစ္ေအာင္ သတိၾကီးစြာထားတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ ၾကားဘူးတဲ႔ အီရန္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ ကလဲ ရိွေသးတယ္။
ပံုျပင္က “တစ္ခါသား သဒၵါဆရာ တစ္ေယာက္ (ကဗ်ာ၊ အႏုအလွခံစားသူေနမွာေပါ႔) ျမစ္ကို ကူးဖို႔ ေလွသမားတစ္ေယာက္ကို ငွားတယ္တဲ႔။ ေလွသမားကို သူက ေမးသတဲ႔။ “အသင္ သဒၵါတတ္၏ေလာ” တဲ႔။ လက္လုပ္လက္စား ေလွသမားက “မတတ္ပါေပါ႔”။ အဲဒီမွာ သဒၵါဆရာက ေလွသမားကို “သဒၵါမတတ္ရင္ ဘ၀တစ္၀က္ဆံုးတယ္။” လို႔ ေျပာသတဲ႔။ ဒီလိုနဲ႔ ျမစ္လယ္က်ေတာ႔ ေလွေမွာက္ေရာ။ ေလွသမားက သဒၵါဆရာကို ေမးတယ္။ “အသင္ ေရကူးတတ္၏ေလာ” တဲ႔။ ပညာတတ္ (သူ႔ဘာသာ ပညာတတ္လု႔ိ ထင္ေနတာလဲ ျဖစ္မွာေပါ႔) သဒၵါဆရာက “ကၽြႏု္ပ္ေရမကူးတတ္ပါ။” လို႔ ေျဖသတဲ႔။ ေလွသမားက “ေရမကူးတတ္ရင္ ဘ၀လံုးလံုး ဆံုးတယ္။” လို႔ ေျဖတယ္တဲ႔။ သဒၵါဆရာလဲ ေရနစ္ေသေရာ။” တဲ႔။
ပံုျပင္က ဟာသလိုလိုနဲ႔ ေတြးစရာအမ်ားၾကီး ေပးပါတယ္။ ကၽြမ္းက်င္ရာ လိမၼာရာခ်ည္းပါဘဲ။ အဟင္း..အဟင္း..စာလဲ မဖတ္ဘူး။ ငတံုးၾကီးလို႔ ဘယ္သူ႔၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာသင္႔ဘူး။ စာမဖတ္ေပမယ္႔၊ စာမတတ္ေပမယ႔္ ဘ၀ပညာကို နားလည္ေအာင္ ၾကည္႔ၿပီး ရဟႏၱာကိုယ္ေတာ္ၾကီးေတြ ျဖစ္သြားၾကတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးေတြေတာင္ ရိွမို႔လား။ ဒီလို အေတြးမ်ိဳး ရိွပါရဲ႕နဲ႔ ဟိုေန႔ကေတာ႔ အခန္းေဖာ္ အစ္ကိုၾကီးကို “အစ္ကို အဲဒီမွာ စာအုပ္ေတြ ယူဖတ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ စာအုပ္ဆို ထြက္တာ မၾကာေသးဘူးဗ်။ သိပ္ေကာင္းတယ္။” လို႔ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ အလုပ္ပန္းလာတဲ႔ လူကို ဆရာသြားလုပ္လိုက္မိတယ္။ သူ႔တံု႔ျပန္မွဳ စကားေတြေၾကာင္႔ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ထဲမွာ ယားလာတယ္။ ဒီေကာင္ ေယာက်ၤားၾကီး တန္မဲ႔နဲ႔ ေသာက္တင္း အုပ္တယ္လို႔ ထင္ရင္လဲ တတ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီအစ္ကိုၾကီးကို ခင္ဗ်ားတို႔ မသိပါဘူး။ ဒီေတာ႔ သူျပန္ေျပာတာေလး ေဖာက္သည္ခ် (အတင္းအုပ္တယ္ေပါ႔ဗ်ာ) စမ္းပါရစီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စကား၀ုိင္းေလးက ဒီလို…
“အရင္ကေတာ႔ ေဒၚစုဆိုရင္ ခ်စ္တယ္ဗ်။ အားလဲ ေပးတယ္။ အခုေတာ႔ ခ်ဥ္သြားၿပီ။”
“ဟာ အစ္ကိုကလဲ ဘာျဖစ္လို႔လဲဗ်။ ဘာလို႔ ခ်ဥ္တာလဲ။”
“ဘာျဖစ္ရမလဲ။ ျပည္တြင္းက မြတ္ဆလင္ေတြ ကိစၥၾကေတာ႔ ၀င္ေျပာတယ္။ မေလးရွားမွာ ျမန္မာေတြ အသတ္ခံရေတာ႔ ႏိုဘယ္လ္ဆုရ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔၊ ႀသဇာၾကီးသူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တစ္ခုခု ေျပာေပါ႔ဗ်။ အခု တစ္ခြန္းမဟဘူး။ ေနာက္ၿပီး အခု သူလုပ္ေနတာ ဘာျဖစ္လာလုိ႔လဲ။ ဘာမွ ျဖစ္မလာဘူး။ ခင္ဗ်ားလဲ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ ကၽြန္ခံေနရတာဘဲ။ (ဟယ္..တြယ္သဟ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတြးလိုက္မိသည္။)ကၽြန္ေတာ္လဲ ကၽြန္ေတာ္ဘဲ။ အလကား ပါးစပ္ကဘဲ ေျပာေနတာဗ်။ သူအက်ယ္ခ်ဳပ္ရိွေနတံုးကေတာင္ ဒီေလာက္ ျပႆနာေတြ မမ်ားဘူး။ (“ဘယ္မ်ားမလဲ ခင္ဗ်ား အေမ႔ေမာင္ေတြက လူေတြကို ႏိွပ္ကြပ္ၿပီး ေသနတ္ၾကီးေတြနဲ႔ အာဏာမထိရင္၊ သူတို႔ စားခြက္မလုရင္ ဘာလုပ္လုပ္ ပံု အမိန္႔အရလို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ထားတာကိုး” လို႔ စိတ္ထဲက ျပန္ေျပာသည္။ ပါးစပ္ကေတာ႔ မေျပာပါ။ သူ႔ဗလက ကၽြန္ေတာ္႔ ဗလထက္ ၾကီးသည္။) အခု သူလြတ္မွ ျဖစ္လိုက္တဲ႔ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္။ ေနာက္ၿပီး ေဒၚစုကို ေမစု၊ အေမစု လုပ္ေနတာ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ခ်ဥ္တာ။ ေဒၚစုက သြားၾကားထိုးတံတစ္ေခ်ာင္း ေပးဘူးလားေျပာ။” (ေႀသာ္ သြားၾကားထိုးတံေလာက္ေပးရင္ ေက်နပ္မွာေပါ႔..သြား…လူဇိုး” ) လို႔ စိတ္ထဲက ေတြးခါ စကားကို အျမန္ျဖတ္လိုက္ရသည္။
ဒီလို လူေတြ ေတြ႕ေလ တပ္ကုန္းက အဖိုးၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္ ခြင္႔လြႊတ္ႏိုင္ေလ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီလူေတြက စစ္အစိုးရကို မၾကိဳက္ေပမယ္႔ အရာအားလံုးကို ေဒၚစုအေပၚ ပံုခ်ထားတာေတြ ေတြ႕ရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းပါ။ ဟိုေနရာလဲ ေဒၚစု၊ ဒီေနရာလဲ ေဒၚစု၊ ေဒၚစု ဘာမွ မလုပ္ဘူးဆိုသူမ်ား အဘေဘာင္းေဘာင္းခၽြတ္ေတြက ေဒၚစုကို လုပ္ပိုင္ခြင္႔ ၊အာဏာ ဘာတစ္ခုမ်ား ေပးပါသလဲ။ အလြန္လြယ္ကူေသာ၊ ျမင္သာေသာ ကိစၥေတြကို ဘာလို႔ မျမင္ႏိုင္ရသလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္က အသားလြတ္ၾကီး ေသြးတက္မေနအားပါ။ ဒါဟာ လူ႔သဘာ၀ဘဲ ေနမွာပါ။ မွန္ရာကို သစၥာဆိုပါမည္။ အဲဒီလို အစ္ကိုေတြအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းေပမယ္႔ စိတ္မဆိုးရက္ပါ။ မိသားစု၀င္ခ်င္းေတာင္ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆေတြက လံုးလံုးၾကီး ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကသည္ဘဲ။ ရိွၾကမွာေပါ႔လို႔ ေတြးျဖစ္တာ မ်ားပါသည္။ ဒီလူေတြကို “အရာရာကို ေဒၚစု အားကိုးမေနနဲ႔ဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ပါ ဒီေသာက္ ေ၀႔လည္ေၾကာင္ပါတ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္မွ ရမွာ” လို႔ သြားေျပာျပန္ရင္ ပ်င္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ စကားေတြ အမ်ားၾကီး ေျပာရႏိုင္သည္။
ကၽြန္ေတာ္႔ သူငယ္ခ်င္း အစ္ကိုရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး သေဘာထားက ရွင္းပါသည္။ ေဒၚစုကို အားမလို အားမရျဖစ္သည္။ ရိုးသားသည္လုိ႔ ျမင္မယ္ဆိုလွ်င္ ျမင္လို႔ရႏိုင္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ ဒီလို မဟုတ္။ ေဒၚစုကို အေမစု၊ ေမစု၊ ေမၾကီး၊ ခ်စ္ေမၾကီး၊ ေကာင္းကင္ေမေမ၊ ဂႏၱ၀င္ေမေမ လုပ္ေနသည္႔ ဒီမိုကေရစီ တိန္တိန္ျမည္ ဘက္ေတာ္သားမ်ား လုပ္ရပ္က ေဒၚစုကို ေထာက္ခံေနသလား၊ ဆန္႔က်င္ေနသလား ျပန္ၿပီး သံုးသပ္ဖို႔ လုိမည္ ထင္သည္။
ဘယ္ေနရာသြားသြား အခြင္႔ထူးခံျဖစ္ခ်င္သည္။ ဌာနဆိုင္ရာ အလုပ္တစ္ခုလုပ္ဖို႔ “ကၽြန္ေတာ႔္သူ႔ငယ္ခ်င္းရဲ႕ ညီမရဲ႕ ေယာကၤ်ားရဲ႕ တစ္၀မ္းကြဲ ညီမရဲ႕ ေယာက်ၤား ဦးေလးက အဲဒီဌာနမွာ DG ေလ” ဆိုၿပီး လုပ္ေနသည္႔ သူတစ္ေယာက္သည္ အြန္လိုင္းေပၚမွာ ဒီမိုကေရစီ ေရးရာ ေ၀ဖန္သူ။ ကီးဘုတ္ေပၚ လက္တင္လိုက္တာႏွင္႔ like လုပ္မည္႔ သူမ်ား ရာခ်ီရိွသည္။
ခ်စ္ေမစုဟု ေခၚေနသူမ်ား ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္၊ လုပ္ငန္းလိုင္စင္၊ သက္ဆိုင္ရာ စာရြက္စာတမ္းမ်ားရဖို႔ အဆက္အသြယ္ေကာင္းေကာင္း၊ အခ်ိတ္အဆက္ေတြ လိုက္ရွာေနၾကတာ ေဒၚစုသာ သိရင္ ေသြးတိုးေရာဂါ ရႏိုင္သည္။
အြန္လိုင္ေပၚမွာ ရဲရဲေတာက္ လက္ငင္း ႏိုင္ငံေရးရာ ေ၀ဖန္သူ (ကၽြန္ေတာ္လိုေပါ႔)။ Facebook ေပၚမွာ ဆရာၾကီး။ အျပင္မွာေတာ႔ NLD မွ ဦးကိုနီ ေဟာေျပာပြဲကို တက္ေရာက္ နားေထာင္ဖို႔ ဖင္ကိုက္၊ ၀မ္းကိုက္၊ မိန္းမေနမေကာင္း၊ ကေလးေညာင္း လုပ္ခ်င္ၾကသည္။
ထားပါေတာ႔။ သူမ်ား မေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေျပာေနေတာ႔ နင္က ေတာ႔ အေတာ္ၾကီး ေကာင္းေပါ႔လို႔ ထင္စရာေပါ႔။ ဖြီ….။ တေလာက ယာဥ္ေမာင္းလိုင္စင္ သက္တမ္းတိုးဖို႔ ကညန ကို ေရာက္သည္။ တန္းစီရမွာ၊ ေစာင္႔ရမွာေတြကို ၾကည္႔ၿပီး ပြဲစားအပ္ျပစ္ခဲ႔သည္။ ကညနမွာ အလုပ္လုပ္ေနသည္႔ သူငယ္ခ်င္းကို ဇြတ္ အတင္းကာေရာ ၀င္ႏွဳတ္ဆက္ျပစ္ခဲ႔သည္။ ေ၀ါ႔….။ သတိဆိုတာ လိုသည္မရိွဆိုသည္႔ စကား သိပ္မွန္ပါ႔လား။ ကၽြန္ေတာ္လို လူသာမန္ေတြအတြက္ ဘာဟုတ္ေသးသလဲ။ NLD မွ လူသိမ်ားသည္႔ တစ္ခ်ိဳ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြ လုပ္ရပ္ကို ၾကည္႔ၾကပါအံုးေတာ႔။ လင္မယား ရန္ျဖစ္တာလဲ တင္သည္။ ကိုယ္႔ဓာတ္ပံု ကိုယ္ ရိုက္ၿပီး တင္ရတာ အေမာ။ (စကားမစပ္ NLD ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းယူထားၿပီး တစ္လေနလို႔ စာတစ္အုပ္ေတာင္ မဖတ္သူကို ကၽြန္ေတာ္ကျဖင္႔ ေနာက္လုိက္မလုပ္ႏိုင္ပါ။ ကိုယ္႔ထက္ ေတာ္၊ ထက္၊ ဗဟုသုတ မ်ားသူမ်ားကိုသာ ေခါင္းေဆာင္တင္ခ်င္သည္။ ဒါက စကားခ်ပ္။)
အရာအားလံုးအတြက္ ေဒၚစုအေပၚကို ေမွ်ာ္လင္႔ေနရတာ အဘြားၾကီး ၾကိဳက္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀မထင္။ သူ သမၼတျဖစ္ရင္ အားလံုး ၿပီးၿပီလို႔ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ိဳး ကာယကံရွင္ အဘြားၾကီးဆီမွာေတာင္ မရိွႏိုင္တာ အသက္နဲ႔ ထပ္ၿပီး ေလာင္းလိုက္ခ်င္ေသးသည္။ သူ သမၼတျဖစ္လွ်င္ေတာင္မွ တရြတ္တိုက္၊ ဂ်မ္းတံုးခု လုပ္ၾကမည္႔ လူေတြ အစိုးရအဖြဲ႔၊ ၀န္ထမ္းအဖြ႔ဲေတြထဲမွာ ရိုက္သတ္လို႔ မကုန္။ ေနာက္ၿပီး ငါးသိန္းေသာ လက္နက္ကိုင္ လူသတ္လိုင္စင္ရ ဥပေဒအထက္က စစ္တပ္က ရိွေသးသည္။
အထက္က ကၽြန္ေတာ္ အတင္းအုပ္ခဲ႔သည္႔ ကၽြန္ေတာ္႔မိတ္ေဆြ ကို ခြင္႔လႊတ္ပါ။ ရိုးသားပါသည္။ ေဒၚစုကို သူမၾကိဳက္ခြင္႔ရိွပါသည္။ သူ႔ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ကို ေျပာပိုင္ခြင္႔ အျပည္႔ရိွပါသည္။ သို႔ေသာ္…ေမစု၊ ေမၾကီးစု၊ ေကာင္းကင္ေမေမ လုပ္ေနသည္႔ ရဲရဲေတာက္ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္သားမ်ားအေနျဖင္႔ လမ္းေလးခြ တက္ၿပီး လက္သီး လက္ေမာင္တန္းမွ၊ Facebook ေပၚမွာ မိမိတို႔ ဒီမိုအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ like ၾက၊ ရွယ္ၾက လုပ္ၾကမွ ဒီမိုကေရစီ အေရး လုပ္ေနသည္လို႔ ထင္ျမင္မွာစိုးရိမ္သည္။ အြန္လိုင္းေပၚမွာ အံ႔ခ်ီးဖြယ္ Status ေတြ တင္မွ ဒီမိုကေရစီ အေရး လုပ္ေနသည္လို႔ ထင္ျမင္မွာ စိုးရိမ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာၿပီးပါၿပီေရာ… ေဒၚစုကို အားမကိုးပါနဲ႔လို႔။ ကိုယ္႔ကိုယ္ ကိုယ္သာ အားကိုးၾကစမ္းပါဗ်ာလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္႔သူငယ္ခ်င္းကိုေရာ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုေရာ ေျပာတယ္လုိ႔ မွတ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္လည္း သတိေပးရင္းေပါ႔။
ဖိုးထက္