ဖိုးစီ (႐ံုးေတာ) - ေဘာင္ဘင္ခတ္သူ
မိုးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၅၊ ၂၀၁၄
မိုးမခ) ေအာက္တုိဘာ ၅၊ ၂၀၁၄
(၁)
သူ႔ နာမည္ အရင္းကုိ က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိေတာ့ပါ။ ေျမလတ္ၿမဳိ႕ေလးတၿမိဳ႕နားမွာ ျမင္းလွည္းေမာင္းေနရင္းက မေလးရွား အလုပ္ပြဲစားတေယာက္နဲ႔ခ်ိတ္ဆက္မိ၍ ထြက္လာခဲ့သည္လုိ႔ေတာ့ ေျပာျပဖူးသည္။ က်ေနာ္ကလည္း မေလးရွားမွာ ကုိယ့္ျမန္မာအခ်င္း ခ်င္း၊ ကုိယ့္ေဒသသားအခ်င္းခ်င္းဆုိေတာ့ သူ႔ကုိ ခင္မင္မိေလသည္။ထုိစဥ္က မေလးရွား ဂ်ိဳဟိုး (Joho) ျပည္နယ္တေနရာက စက္မႈဇုံတခုအတြင္းမွာ က်ေနာ္တုိ႔ေနထုိင္သည္။ သူႏွင့္က်ေနာ္တုိ႔က Block တခု ျခားေနေသာ္္လည္း ညပုိ္င္းတြင္ တီဗီြႏွင့္ ျမန္မာ ဗီြစီဒီဇာတ္ကားမ်ား ၾကည့္႐ႈရန္ က်ေနာ့္အခန္းသုိ႔ လာလည္ေလ႔ရွိသည္။
တည..၊ သူ က်ေနာ့္ အခန္းတြင္းသုိ႔၀င္လာကာ ကုတင္ေဘးမွစာအုပ္မ်ားကုိ ေ၀့ၾကည့္ရင္း စာအုပ္တအုပ္ ဇတ္ကနဲေကာက္ကုိင္၍ “ဒီေကာင္ စာေရးေကာင္းတယ္” ဟု ႐ုတ္တရက္ဆုိသည္။
သူေကာက္ကုိင္လုိက္သည့္ စာအုပ္က ဆရာျမသန္းတင့္၏ လူမ်ား၊ သကၠရာဇ္မ်ား၊ ဘ၀။
က်ေနာ့္မွာ အ့ံၾသလြန္း၍ ၾကက္ေသေသကာ ႏႈတ္ဆြံ႔ေနခဲ့မိေတာ့သည္။ ျမသန္းတင့္ကုိ “ဒီေကာင္ စာေရးေကာင္းတယ္” ဟုဆုိေလေသာ က်ေနာ့္ ေျမလတ္သားႀကီးမွာ အတန္းပညာ ရွစ္တန္းေအာင္ခဲ့သည္ဟု ဆုိသည္။ သူ မေလးရွားေရာက္လာကတည္းက အဂၤလိပ္လုိေရာ မေလးလုိပါေျပာႏိုင္ရန္ အထူးၾကဳိးစားအားထုတ္ေနသည္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ျမင္ရသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း အားေပးကူညီခဲ့ၾကပါသည္။ သူက အမွတ္အသားေတာ့ ေကာင္းသည္။
တေန႔ .. သူႏွင့္က်ေနာ္ အတူလမ္းေလွ်ာက္လာရင္း လမ္းေဘးစက္ရုံတခုမွ ေၾကာ္ျငာစာဆုိင္းဘုတ္ကုိ သူဖတ္သည္။ ေရးထား သည္က ေတာ့ မေလးလုိ “Jawatan Kosong” ႏွင့္ အဂၤလိပ္လုိ “Workers Wanted” အေပၚေအာက္ ႏွစ္ေၾကာင္းတည္း ျဖစ္၏။
(၂)
“ကုိ၀င္း .. “Workers Wanted” ဆုိတာ အလုပ္သမား အလုိရွိသည္လားဗ်”“ဟုတ္တယ္ဗ်”
က်ေနာ္ကလည္း ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ရွင္းမျပျဖစ္ခဲ့။
မၾကာခင္မွာ သူ႔အစြမ္းကုိ ျမင္ရေလသည္။ တညေန က်ေနာ္တုိ႔ ဘီယာ၀ုိင္းဖြဲ႔ေနၾကရင္း မီးဖုိေခ်ာင္မွ ဟင္း အျမည္းလုပ္ေနေသာေကာင္က Gas ကုန္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းပုိ႔ေလရာ သူက “ေန,ေန က်ေနာ္လွမ္းမွာလုိက္မယ္” ဟုဆုိသည္။ ၿပီးေနာက္ Gas Company ၏ Hotline နံပါတ္ကုိ ေကာက္ႏွိပ္၍ အမ်ားၾကားေစရန္ ဖုုန္းကုိလည္း စပီကာဖြင့္လုိက္ေခ်ေသးသည္။
“ဟယ္လုိ”
သူ႔ ဟယ္လုိအဆံုးမွာ၊ တဖက္မွ ထူးသံထြက္ေပၚလာသည္။
“ဟယ္လို”။
“ဟယ္လုိ.. ဟယ္လုိ ဂက္စ္၀မ့္တက္”
“ႏိုး ဆာ၊ ၀ီအာ အယ္လ္ပီဂ်ီိ”။
“အာ.. ဂက္စ္ ၀မ့္တက္ အုိင္ ဂက္စ္ ၀မ့္တက္ ”
“ဟုိင္းဆာ၊ ၀ီအာ ေနာ့သ္ ဂက္စ္၀မ့္တက္၊ အာ၀ါ့စ္ အစ္စ္ အယ္လ္ ပီ ဂ်ီိ၊ ယူ၀မ့္တူ ေအာ္ဒါ ဒဂက္စ္ .. ”
“ယာ့ ယာ့ ဂက္စ္၀မ့္တက္”
“ဆုိး ယူ၀မ့္ ဒဂက္စ္ ”
“ႏိုး ၊ ႏုိး ဂက္စ္ ၀မ့္တက္ ”
ေရွ႕ဆက္လႊတ္ေပးထားလွ်င္ ပုိဆုိးေတာ့မွာမုိ႔ တေယာက္က ဖုုန္းကုိေကာက္ကုိင္ကာ ရွင္းျပ၍ Gas ေအာ္ဒါ ဇာတ္လမ္းကုိသိမ္း လုိက္ရ ေလေတာ့သည္။
သုိ႔တုိင္ေအာင္ သူက “ကုိ၀င္းေျပာေတာ့ “workers wanted” က အလုပ္သမားအလုိရွိသည္ဆုိ” လုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ အထြန္႔ တက္လုိက္ေသး သည္။
သုိ႔ျဖင့္ မေလးရွားတြင္ေနစဥ္ ႏွစ္ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း သူ႔ကုိ ၀မ့္တက္ဟုသာ ေခၚျဖစ္ၾကေတာ့သည္။ သူကားအျပံဳးမပ်က္ပင္။
က်ေနာ့္ထံမွ စာအုပ္မ်ား မၾကာမၾကာ ငွားရမ္းၿပီး ျပန္လာေပးတုိင္းလည္း ဓမၼကထိက၏ ေလသံဟန္ပန္မ်ဳိးျဖင့္ ေဆြးေႏြးေလ႔ရွိသည္။ ခက္သည္က သူသည္ ဘယ္စာကုိမွ ေျခေျချမစ္ျမစ္မဖတ္။ အမည္၊ ေခါင္းစဥ္ႏွင့္ Highlight ေလာက္ဖတ္ျပီး သူ႔ေလာက္သိသူ ႏွစ္ေယာက္ မရွိေတာ့ေလဟန္ တကယ့္ေ၀ဖန္ေရးဆရာပမာ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ႏွင့္ ေဝဖန္တတ္ေလသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း သူ႔ကုိ လူျပက္္ ပမာမွ်သာ သေဘာထား၍ စိတ္လုပ္မေနအားၾက၊ ၿပီးၿပီး ေပ်ာက္ေပ်ာက္သာ သေဘာထားခဲ့ၾကသည္။
(၃)
သူမေလးရွားမွ သူ႔ဇာတိသုိ႔ ျပန္သြားၿပီးကတည္းက မေတြ႔ရေတာ့သည္မွာ ေျခာက္ႏွစ္ခန္႔ပင္ ရွိေရာ့မည္။ သတင္းအစအနလည္း မၾကားရ။ Online မွာလည္း အဆက္အသြယ္မရွိ။ က်ေနာ္လည္း စင္ကာပူသုိ႔ ေျပာင္းေေရႊ႔ အေျခခ်ျဖစ္ခဲ့သည္။ တေလာက က်ေနာ္တုိ႔ မိသားစု Peninsular Plaza သုိ႔အသြား MRT မွ အထြက္ ႐ုတ္တရက္ လူတေယာက္ က်ေနာ့္လက္ကုိ ဆြဲယမ္းကုိင္လႈပ္၍ ႏႈတ္ဆက္စကားဆုိ လာသည္။“ဟယ္လုိ ကုိ၀င္း”
“ဟား ခင္ဗ်ား စင္ကာပူေရာက္ေနသကုိး။ ၾကာၿပီလား”
ေၾသာ္..၊ မစၥတာ ဝမ့္တက္၊ အမွန္တကယ္ပင္ သူ႔နာမည္အရင္းကုိ က်ေနာ္မမွတ္မိေတာ့ပါ။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔ စရုိက္ သူ႔ ဟန္ မေပ်ာက္ေသးေၾကာင္း သူ႔အေျဖက သက္ေသခံလ်က္ရွိ၏။
“က်ေနာ္ သရီးယီးယား ေလာက္ရွိၿပီ”
“ အဆင္ေျပရဲ့လား”
“ဒီလုိပါပဲဗ်ာ .. so so. Not too bad ဆုိပါေတာ့”
က်ေနာ့္ ဆရာ မစၥတာဝမ့္တက္ ဘုိစကား အေတာ္ပင္တုိးတက္ေနေလၿပီ။
“ဒါ ကုိ၀င္းဖယ္မလီလား”
“ဟုတ္ပဗ်ာ..”
က်ေနာ္ သူ႔ကုိ ဇနီးသည္ႏွင့္မိတ္ဆက္ေပးၿပီးေနာက္ လမ္းခြဲရန္ ႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။
“သြားဦးမယ္ဗ်ာ”
“ဟုတ္ၿပီေလ ကုိ၀င္း။ ေတြ႔ၾက .. အဲ ..အဲ ..Facebook ေပၚမွာ ေတြ႔ၾကတာေပ့ါ။ ကုိ၀င္း ဘာနာမည္နဲ႔ သုံးသလဲ”
“၀င္းႏိုင္ဦးေပါ့ဗ်ာ ..။ ပ႐ုိဖုိင္မွာ က်ေနာ့္ပုံနဲ႔ပဲ”
“က်ေနာ့္ကုိေတာ့ နာမည္အရင္းနဲ႔ မရွာနဲ႔ဗ်ာ။ အညာေႏြ တမာေျမက တာေတစေနသား .. ဆုိတာ က်ေနာ္ပဲ။ အက္ဒ္လုိက္ေလေနာ”
အင္မတန္ ဘုိဆန္ခ်င္လွေသာ က်ေနာ့္ေျမလတ္သားႀကီးသည္ Facebook ေပၚမွာျဖင့္ ဇာတိေျမ ခင္တြယ္စိတ္ကုိ မစြန္႔ပယ္နုိင္ရွာေခ်။
ညေရာက္ေတာ့ Facebook ၌ သူ႔ကုိရွာမိသည္။ ေတြ႔ပါၿပီ။ ျမသလြန္ဘုရားက ဘီလူးရုပ္ ပရုိဖုိင္ပံုႏွင့္ အခ်က္အလက္မပါေသာအေကာင့္ ပုိင္ရွင္ “အညာေႏြ တမာေျမက တာေတ စေနသား” ေပတကား။ ကြယ္လြန္သူ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းသာသိလွ်င္ သူ၏ဇာတ္ေကာင္အမည္ အတြက္ မည္သုိ႔ဆုိေလမည္မသိ။
(၄)
ဆရာျမသန္းတင့္ကုိ “ဒီေကာင္ စာေရးေကာင္း” ဟုဆုိခဲ့ေလေသာ မစၥတာ၀မ့္တက္၏ ကုိယ္ပုိင္စာမ်က္ႏွာထက္တြင္ေတာ့ သူသည္ ရဲရဲ ေတာက္ မ်ဳိးခ်စ္ အညာသားႀကီး ျဖစ္လုိ႔ေနျပန္သည္။ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ၾကီးမ်ား၏ပုံေတာ္မ်ားႏွင့္ တရားေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မ်ား ကုိရွဲ၏။ ေျပာတုိင္းမယုံႏွင့္ဟူေသာ ကာလာမသုတ္ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ႏွင့္ကပ္လ်က္ “ဒီလုိတဲ့ခင္ဗ် ..ခြိခြိ” ဟု အစခ်ီေသာ လူထုေခါင္းေဆာင္အား ဆဲဆုိထားသည့္ အမနာပသတင္းကုိ ရွဲထား ျပန္၏။
တေနရာ၌ လူမ်ဳိးေရးမုန္းတီးမႈတရားတြင္တြင္ ေဟာလွ်က္ရွိေသာ စက္မႈတကၠသိုလ္ထြက္ ပါတီဥကၠဌႀကီးအား လူေတာ္ႀကီးသဖြယ္ မွတ္ ခ်က္ေပး ခ်ီးက်ဴးထားျပန္ေသး၏။ မည္သူမည္၀ါမသိရသည့္ အေကာင့္မ်ားစြာ၏ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရး လႈံ႕ေဆာ္ထားသည့္ အယုတၱ အနတၱပုံမ်ား၊ စာမ်ားျဖင့္ျပည့္ေနေသာ သူ၏ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္စာ မ်က္ႏွာထက္၀ယ္ ေအးကြက္ကုိရွာမရေခ်။
မည္သည့္ပုံ မည္သည့္စာတြင္မွ မူရင္းတင္ျပသူတုိ႔အား ေျခေျချမစ္ျမစ္ ညႊန္းဆုိထားျခင္းလည္းမရွိ။ က်ေနာ္ သူ႔ကုိ Message Box မွေန၍ ေျပေျပျပစ္ျပစ္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ သူ၏ ပညာဗဟုသုတရွာမီွးလုိေသာ သေဘာဆႏၵကုိလည္း ေလးစားေၾကာင္းေပၚလြင္ေအာင္ ရွင္း ျပခဲ့ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ အေတာ္မ်ားမ်ား သေဘာထားကြဲလြဲရာမ်ား၌မူကား တဇြတ္ထုိးေျပာသည္ကုိသာ ၾကဳံခဲ့ရသည္။ တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ ခံမႈဟူေသာသေဘာကုိ သူ႔အျမင္၌ က်ေနာ္လုိလူ၏ ေဆြးေႏြးခ်က္ မွန္သမွ်သည္ မိေက်ာင္းမင္း ေရခင္းျပသည္ႏွင့္သာ တူေနဟန္ရွိ၏။
ယခုတေလာ Facebook စာမ်က္ႏွာမ်ားထက္၌ သူ႔ကုိ မေတြ႔ရျပန္ေတာ့ေခ်။ သူ႔ဆရာသမားမ်ား အေကာင့္ပိတ္သိမ္းကာ ေျပးေလေသာ ေၾကာင့္ပင္ေလာ။ သူပင္ အျမင္မ်ားေျပာင္းလဲကာ မစၥတာ၀မ့္တက္ မဟုတ္ေတာ့ေခ်ၿပီေလာမသိ။ ရွာ၍မေတြ႔ျပန္ေတာ့ျပီ။ စင္ကာပူ၌ပင္ ရွိမရွိ မေသခ်ာေတာ့။
အခ်ိန္အားရလွ်င္ျဖင့္ မစၥတာ၀မ့္တက္ႏွင့္ ေတြ႔လုိပါေသးသည္။ Virtual World ေပၚ၌ ျငင္းခုံရန္ျဖစ္ေနရသည္ႏွင့္စာလွ်င္ ဟုိအရင္ကလုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စကားတင္းဆုိကာ ျပန္လည္မိတ္ဖြဲ႔လုိပါေသးသည္။ ဒီတခါ ဆုံျဖစ္ရင္ေတာ့ သူ႔နာမည္အရင္းကုိ က်ေနာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးျမန္းမွတ္သားထားလုိက္ရေပဦးမည္။ ။
ဖိုးစီ (႐ံုးေတာ)
အတြဲ (၅)၊ အမွတ္ (၇)၊ ဇူလိုင္ (၁၃) ၂၀၁၄ Messenger ဂ်ာနယ္တြင္ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။
(ေဆာင္းပါးရွင္သည္ စကၤာပူတြင္ ေခတၱေရာက္ရွိ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းျပဳေနသည့္ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းဆင္း အင္ဂ်င္နီယာ တဦး ျဖစ္သည္။ အြန္လိုင္း ပံုႏွိပ္စာနယ္ဇင္းမ်ားတြင္ အေတြ႕အၾကံဳ၊ အျမင္ႏွင့္ အေထြေထြေဆာင္းပါးမ်ား ေရးသားေနသူလည္း ျဖစ္သည္။)