(မိုုးမခ) ႏိုု၀င္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၄
ပုန္းတဲေလး တလံုးေပၚမွာ
ကေလးေလးတေယာက္
မ်က္ရည္ေတြ တလိပ္လိပ္နဲ ့
အသံတိတ္ ငိုေၾကြးေနတယ္။
ကေလးရဲ ့မ်က္ရည္ထဲမွာ
ေသြးဆာေနတဲ့ မိစာၦေတြ ရွိတယ္
ပြက္ပြက္ညံေနတဲ့ ေသနတ္သံေတြ ရွိတယ္
မီးေလာင္ျပာက်သြားတဲ့ ရြာေလးတရြာ ရိွတယ္
အေမေဖာက္ေနတဲ့ မိခင္တေယာက္ ရွိတယ္
အပ်ဳိရည္ပ်က္သြားတဲ့ သင္တိုင္းျဖဴမေလးေတြ ရွိတယ္
ေျမျမွဳပ္မိုင္းထိသြားတဲ့ ေျခေထာက္ေလးေတြ ရွိတယ္
အိုးအိမ္စြန္ ့ခြာထြက္ေျပးေနရတဲ့ လူတန္းရွည္ႀကီးေတြ ရွိတယ္
ကေလးေရ
အားရေအာင္ငို
ငိုလို ့၀ရင္ မ်က္ရည္သုတ္
မင္းအလုပ္ေတြ လုပ္ရမယ္။
မင္းအေမကို ခ်စ္ရင္
ပညာတတ္ေအာင္ သင္
အဲ့ဒီ ပညာနဲ ့
ျမန္မာျပည္ေျမပံုေပၚက ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ မင္းရြာေလးအေၾကာင္းကို မင္းေျပာျပ
မင္းအေမရဲ ့အိမ္ေလးအေၾကာင္း မင္းသီကံုး
မင္းေပ်ာ္ခဲ့တဲ့ ေကာက္သစ္စားပြဲေတာ္အေၾကာင္း မင္းဖြဲ ့ႏြဲ ့
မင္းခ်စ္တဲ့ သင္တိုင္းျဖဴမေလးေတြကို မင္းအားေပး
မင္းရြာသားေတြအက်ဳိး မင္းသယ္ပိုးပါ။
အဲ့ဒီအခါက်ရင္
တမလြန္က မင္းအေမ
ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး
လက္ခုပ္တီးၿပီ ကေလးေရ…..။
(ႏို၀င္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၄)