ေမာင္ရစ္ = အစုိးရဆန္႔က်င္ေရး သပိတ္စခန္းမ်ား (Occupy Movement) အတက္ အက်
(အေတြးအျမင္ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၄ ထုုတ္) ႏိုု၀င္ဘာ ၃၁၊ ၂၀၁၄
ယခင္လကတည္းက အာရွမွာ စိတ္၀င္စားစရာ ႏိုင္ငံေရးဂယက္တခုကေတာ့ Occupy Hong Kong လႈပ္ရွားမႈပါ။ တရုတ္ျပည္ေထာင္စုသမၼတႏိုင္ငံရဲ့ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမျဖစ္တဲ့ ေဟာင္ေကာင္ကၽြန္းမၾကီးက သူတို႔အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးကုိ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္အတြက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက ဦးေဆာင္ျပီး ေတာင္းဆိုၾကတာပါ။ ႏိုင္ငံေတာ္ပါတီက ခ်မွတ္ေပးတဲ့သူကို ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္တာထက္ သူတို႔ဆႏၵရွိသူေတြ တင္ေျမွာက္ခြင့္ကို ေတာင္းဆိုတာပါ။ ျမိဳ့လည္လမ္းမေတြမွာ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက ပိတ္ဆို႔ေနရာယူျပီး သပိတ္စခန္းဖြင့္လို႔ အစိုးရက ေစ့စပ္ေျဖရွင္းေပးဖို႔ လႈံေဆာ္ေနၾကပါတယ္။ အခုစာေရးေနခ်ိန္မွာ တလေက်ာ္ျပီေပါ့။ သူတို႔ႏိုင္ငံေတာ္က ဘယ္လိုမ်ဴိး အေရးယူေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတာကို ႏိုင္ငံတကာက စိတ္၀င္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။
သည္ေတာ့ အခု ေခတ္စားေနတဲ့ သပိတ္စခန္းလႈပ္ရွားမႈ - Occupy Movement ဆိုတာ ကမာၻမွာ ဘယ္လို ျဖစ္ေပၚ တိုးတက္ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ရွိေနသလဲ။ အစုိးရကို ဆန္႔က်င္ ဆႏၵျပ ေတာင္းဆိုမႈေတြကို လမ္းေပၚတက္ ခ်ီတက္ၾကရုံတင္သာမက သပိတ္စခန္းဖြင့္ျပီး ေဆာင္ရြက္ၾကတာဟာ တပါတီ အာဏာရွင္ႏိုင္ငံေတြမွာမွ မဟုတ္ဘဲ အေနာက္အရင္းရွင္တိုင္းျပည္ေတြမွာလည္း ျဖစ္ပြားေနခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြရဲ့ အတက္ အက် ဒီေရ အနိမ့္အျမင့္ကို ျပန္ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ ...
၂၀၁၁ ၊ စက္တင္ဘာ ၁၇၊ အေမရိကန္ျပည္၊ နယူးေယာက္၊အစုရွယ္ယာဒိုင္ၾကီး၊ ေ၀ါစထရိအေဆာက္အအုံေရွ႔မွာ Occupy Wall Street Movement – ေ၀ါစထရိသပိတ္စခန္းနဲ႔လူထုအုံၾကြမႈၾကီး စခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္ကို စီးပြားပ်က္ကပ္ထဲ ထိုးခ်တဲ့အထဲမွာ အျမတ္ၾကီးစားတဲ့ဘဏ္ေတြနဲ႔ အစုရွယ္ယာရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူၾကီးေတြ၊ လုပ္ငန္းရွင္ၾကီးေတြေၾကာင့္လုိ႔ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြက မွတ္ခ်က္ ခ်၊ ေကာက္ခ်က္ဆြဲၾကတယ္။ အဲသည္စီးပြားေရးကုမၼဏီၾကီးေတြကို ျပည္သူ႔ဘ႑ာေတြနဲ႔ က်ားကန္ေပးျပီး အစုိးရက ကယ္တင္ျပီးေတာ့လည္း သူတို႔က အျမတ္သာထုတ္သြားတယ္၊ စီးပြားေရး ျပန္မလုပ္တဲ့အျပင္ အစုိးရက သိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္တယ္ဆိုျပီး ေရွာင္ထြက္ေနတယ္။ အစုိးရမွာ အခြန္ေငြေတြ နည္းပါးလာလို႔ အစုိးရရဲ့လုပ္ငန္းေတြျဖစ္တဲ့ လမ္းတံတား၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ရဲ၊ မီးသတ္၊ ေဆးရုံ၊ ပန္းျခံ၊စည္ပင္သာယာလုပ္ငန္းေတြကို ဘတ္ဂ်က္ေတြ ေလ်ာ့ရ၊ ျဖတ္ရ၊ အလုပ္ေတြျဖဳတ္ရနဲ႔ စီးပြားပ်က္ကပ္ထဲသံသရာလည္မဆုံးျဖစ္ေနရတာကို ေက်ာမြဲလူငယ္ထုေတြနဲ႔ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြက မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လို႔ လူထု ဆႏၵျပကန္႔ကြက္မႈၾကီး ျဖစ္လာတာျဖစ္တယ္။
Occupy Wall Street ကေန OccupyMovement အျဖစ္ အေမရိကန္ျမိဳ႔ရြာအႏွံ႔မွာ ျမိဳ႔လယ္ေခါင္သပိတ္စခန္းေတြ ဖြင့္တဲ့ လူထုအုံၾကြမႈေတြဆက္ခဲ့တယ္။ ႏိုင္ငံတကာကိုလည္း ဥေရာပ၊ အာရွ ျပန္႔ႏွံ႔ခဲ့တယ္။
အေမရိကန္မွာ တႏွစ္ကို ၀င္ေငြ ၁သန္းခြဲ၀င္တဲ့သူ ၁% ပဲရွိတယ္။ က်န္တဲ့သူက ၉၉% လို႔ ဆိုတယ္။ အေမရိကန္ သန္း ၃၀၀ မွာ ၃ သန္းက အေမရိကန္ဓနရဲ့ ၄၂% ကိုပိုင္ဆိုင္တယ္။ ေနာက္ ၄%က ေနာက္ ၂၇%ကို ပိုင္တယ္။ ဆင္းရဲတဲ့သူက ၈၀% ရွိတယ္။ အေမရိကန္ဆင္းရဲသားနဲ႔ လူလတ္တန္းစားေတြ အားလုံးေပါင္း ပိုင္ဆိုင္မႈနဲ႔ ဓနအင္အားက အေမရိကန္ရဲ့ ဓနအရင္းအျမစ္ၾကီးရဲ့ ၇% ပဲ ရွိတယ္။ အေမရိကန္ပိုင္ဆိုင္မႈၾကီးကို ေငြ ၁၀၀နဲ႔ ထားတြက္ရင္ အေမရိကန္ သန္း ၂၄၀ဆီမွာ ေငြ ၇ က်ပ္ဖိုးပဲ လက္ထဲမွာ ရွိၾကသတဲ့။ အေပၚဆုံးအလႊာ ၅ %က ေငြ ၇၀ က်ပ္ေလာက္ကို သိမ္းထားတယ္ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္We are 99% ဆိုျပီး လူထုက အုံၾကြျပီးေတာ့ အစုိးရနဲ႔ အရင္းရွင္ၾကီးေတြကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြလုပ္ေပးဖို႔ ကန္႔ကြက္ေတာင္းဆိုေနတာျဖစ္တယ္။
ျမိ႔ရြာေတြက လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ အစုိးရေတြ၊ျမဴနီစပယ္လူၾကီးေတြက အဲသည္ ၉၉% ထဲမွာ ပါေသာ္လည္းပဲ သူတို႔က အဲသေလာက္ေတာ့ မဆင္းရဲဘူး၊ မထိခိုက္ဘူး၊ မေထာင္းသာပါဘူးဆိုျပီးေတာ့ အဲသည္ သပိတ္ေမွာက္သူေတြကို ျပန္လည္ ႏွိပ္ကြပ္ဖယ္ရွား ဖမ္းဆီးႏွိမ္ႏွင္းတာေတြ လုပ္ၾကတဲ့အတြက္ ၂၀၁၁ ေအာက္တိုဘာလမွာ ဥကၠလံသပိတ္စခန္းကို ပုလိပ္ေတြ အၾကမ္းဖက္ျဖိဳခြင္းပစ္လိုက္တာ အီရတ္စစ္ျပန္ ၂၄ႏွစ္သား လူငယ္ကေလး ေဆးရုံပို႔လိုက္ရတဲ့အထိျဖစ္ခဲ့တယ္။
သပိတ္စခန္းေတြဟာ အေမရိကန္ျမိဳ့ၾကီးေတြရဲ့ အလယ္မွာ ဖြင့္ထားတဲ့အတြက္ သပိတ္စခန္းေတြဟာ မသန္႔ရွင္းဘူး၊ အိုးအိမ္မဲ့ေတြ က်က္စားတယ္၊ မူးယစ္ေဆးေတြ၊ လိင္အၾကမ္းဖက္တာေတြ၊ရာဇ၀တ္မႈေတြ ထူေျပာတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရးကို ထိခိုက္တယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းအမ်ဴိးမ်ဴိးနဲ႔ ျမိဳ႔ရြာေတြက သက္ဆိုင္ရာအာဏာပိုင္ေတြက ရွင္းလင္းဖို႔ လုပ္ၾကတာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကရပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း အငတ္ဆုံးလူနဲ႔ သိပ္မငတ္တဲ့သူေတြအခ်င္းခ်င္း ျပန္ခ်တာနဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြ ရႈပ္လာတယ္ ဆိုရမယ္။ အဲသည္ ၂၀၁၁ ႏွစ္လယ္ကာလ ကတည္းက သပိတ္စခန္းေတြဟာ အခ်ိန္ဆြဲျပီး ေတာင့္ခံလာၾကရာက ရာသီဥတုကေဆာင္း၀င္လာ၊ ေအးသည္ထက္ေအး ႏွင္းေတြ မိုးေတြ က်လာတာေၾကာင့္ သပိတ္စခန္းေတြဟာသူ႔ဖာသာသူေတာင္ သက္ဇိုးရွည္ပါ့မလား စုိးရိမ္စရာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ၂၀၁၁ ႏို၀င္ဘာ ၁၄ ရက္ကစျပီးေတာ့ ဥကၠလံသပိတ္စခန္းကိုပုလိပ္ေတြက ၀င္ျပီး စီးနင္းျပီး ဖယ္ရွားလိုက္တယ္။ ေနာက္တေန႔ ႏို၀င္ဘာ ၁၅မွာ မူလဇစ္ျမစ္နယူးေယာက္ေ၀ါစထရိ သပိတ္စခန္းကို ပုလိပ္က ဖယ္ရွားတယ္။ လူ ၂၀၀ ေလာက္ အဖမ္းဆီးခံၾကရတယ္။
အဲဒီအခါက်ေတာ့ သပိတ္စခန္းေတြက ျမိဳ့လည္ေကာင္ေတြကေန ဘယ္ကို ေရႊ႔ေျပာင္းလာၾကသလဲ။ အေျခအေနက ဘယ္လုိျဖစ္လာသလဲ ဆိုေတာ့ ... အဲသည္အခ်ိန္နဲ႔ တျပိဳင္နက္တည္းလိုလိုမွာ အေမရိကန္တကၠသိုလ္ေတြက ေက်ာင္းလခေတြ တိုးျမွင့္လိုက္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ကယ္လီဖိုးနီးယား အစုိးရတကၠသိုလ္ စနစ္ ၂ ခုျဖစ္တဲ့ CSU & UC ေက်ာင္းေတြကယခု ၆ ႏွစ္ဆက္တိုက္ ေက်ာင္းလခေတြ တိုးလိုက္တာမွာ စာသင္ႏွစ္ ၆လကို ေဒၚလာ ၅ ေထာင္ကေနေသာင္းခ်ီျပီး ေပးေနရတဲ့ အျဖစ္ကို ေရာက္သြားျပီလို႔ ဆိုတယ္။ အခုေတာ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကိုယ္တိုင္ကလည္းေက်ာင္းေတြမွာ ေက်ာင္းသိမ္းသပိတ္စခန္းလႈပ္ရွားမႈေတြ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းသြားၾကပါေရာ ဆိုပါစုိ႔။
ဒါေၾကာင့္ ၂၀၁၁ ႏွစ္ကုန္ပိုင္း UC Berkeley မွာOccupy CAL လႈပ္ရွားမႈလုပ္ၾကတဲ့အခါ ေက်ာင္းနဲ႔ ျမိဳ႔က ပုလိပ္ေတြက ေက်ာင္းသားေတြကိုနံပါတ္တုတ္ေတြနဲ႔ နံရိုးေတြ ၀မ္းဗိုက္ေတြကို ထိုးႏွက္ေနလုိက္တာမ်ား အာရပ္တိုင္းျပည္ေတြနဲ႔ အာရွက ျမန္မာျပည္လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြကို ျပန္ျပီး သတိရ ေျခာက္ျခားေစတယ္လို႔ ေျပာရင္ မလြန္ေလာက္ဘူး။ အေမရိကန္ပုလိပ္ေတြက အေမရိကန္ေက်ာင္းသားေတြကို နံပါတ္တုတ္နဲ႔ရိုက္၊ မ်က္ရည္ယိုဗုံးေတြ ပစ္၊ ရာဘာက်ည္ဆံေတြ ပဲသီးလုံးက်ည္ဆံေတြနဲ႔ ပစ္ျပီးဖမ္းဆီးႏွိမ္ႏွင္းေနလိုက္တာမ်ား ျပႆနာကို မေျဖရွင္းဘဲ ျပႆနာရွာသူကို ေျဖရွင္းရတယ္ဆိုတာႏိုင္ငံတိုင္းက အာဏာပိုင္ေတြရဲ့ သဘာ၀ပဲလို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
အရင္းရွင္ဆန္႔က်င္ေရး သပိတ္စခန္းေတြ၊လူထုအုံၾကြမႈေတြက မင္းမဲ့၀ါဒီေတြ ျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔ဘက္က တေျဖးေျဖးနဲ႔ စနစ္က်တဲ့ ေတာင္းဆိုမႈေတြတုိက္ပြဲပုံသ႑န္ေတြ ျဖစ္တယ္လို႔ သုံးသပ္ၾကပါတယ္။ လက္၀ါးၾကီးအုပ္ဘဏ္ၾကီးေတြက မိမိအပ္ေငြေတြထုတ္ယူျပီးေတာ့ မိမိကြန္ျမဴနီတီမွာရွိတဲ့ သမ၀ါယမဘဏ္ေတြ၊ သမဂၢဘဏ္ေတြမွာ စာရင္းေျပာင္းဖြင့္ၾကဖို႔သူတို႔ေတြက ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘဏ္ၾကီးေတြကေန ပညာေရးအတြက္ဘ႑ာေရးကို ေထာက္ပံ့ကူညီမႈေတြလုပ္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနခဲ့ၾကတယ္။ Refund Education ဆိုလား သူတို႔ရဲ့ အေခၚအေ၀ၚေပါ့ေလ။
သုိ႔ေသာ္လည္း လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ျမဳပ္ႏွံသူၾကီးေတြ၊ဘဏ္သူေဌးၾကီးေတြက ဒါကို ဥပကၡာျပဳ ေက်ာခိုင္းေနရုံတင္သာမကဘူး၊ ျမိဳ႔ရြာေတြက အာဏာပိုင္ေတြ၊လုပ္ငန္းရွင္အသီးသီးေတြ၊ ျမိဳ႔မိ ျမိဳ႔ဘေတြကလည္း တကယ္တမ္းမွာ ေထာက္ခံမႈ အထင္အရွား ျပတ္ျပတ္သားသား မျပႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကလည္း ဒီလိုမ်ဴိး ေက်ာမြဲေတြရဲ့ အုံၾကြမႈကို အခ်ိန္ဆြဲျပီး အားေပ်ာ့ေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ မသိက်ဳိးၾကင္ေနႏိုင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီ လူထုအုံၾကြမႈ သပိတ္စခန္းေတြဟာ တကယ္ကိုႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ ယႏၱရားေတြကို တိုက္ရိုက္ ထိခိုက္မွ၊ ေႏွာက္ယွက္ေတာ့မွသာ အစုိးရေတြက သူတို႔နဲ႔ ပုလင္းတူဗူးစို႔အရင္းရွင္ၾကီးေတြကို နည္းနည္းပါးပါး အေရးယူတာ၊ ဥပေဒေတြ ဘာေတြ ျပဌာန္း ျပဳျပင္တာေတြလုပ္လိမ့္မယ္လို႔ အကဲခတ္ေတြက သုံးသပ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲသည္တုန္းက တက္ၾကြမႈ ေရခ်ိန္က်လာခဲ့တဲ့ အေမရိကန္သပိတ္စခန္းအံုၾကြမႈဟာ ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ကိုယ့္အားကိုယ္ကုိးနဲ႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္ဖို႔ လႈံေဆာ္စည္းရုံးခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ အျမဲတန္း သပိတ္စခန္းထဲ အခ်ိန္ျပည့္ အထိုင္ခ်ျပီး ေနၾက လုပ္ၾကမယ့္အစား၊ အခ်ိန္ပိုင္းနဲ႔ အလွည့္က် သပိတ္စခန္းေတြကို ေတာင့္ခံထားဖို႔ လူငယ္ေတြ ေက်ာင္းသားေတြက ႏိႈးေဆာ္ခဲ့ၾကတယ္။ အလုပ္လက္ရွိေတြက ေန႔တဓူ၀ အလုပ္သြား အလုပ္ျပန္နဲ႔ မအားၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ အလုပ္လက္မဲ့ေတြ၊ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြက အခ်ိန္ျပည့္ သပိတ္စခန္းမွာ ေနရာယူၾကရတယ္။ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြနဲ႔အုပ္စုေတြကလည္း အခ်ိန္ပိုင္း သူတို႔သတ္မွတ္ထားႏိုင္သေလာက္ ၀င္ေရာက္အားျဖည့္ေတာင့္ခံေပးေနၾကတာကိုေတြ႔ရတယ္။ သပိတ္စခန္းမွာေတြ႔ရတဲ့ လူငယ္ေတြ၊ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြဟာရုပ္ရွင္ထဲက သိပၸံေခတ္ျမိဳ႔ပ်က္ၾကီးထဲက သရုပ္ေဆာင္ေတြလိုပဲ။
သို႔ေသာ္လည္း အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့နဲ႔အမွ် သတင္းစာေတြထဲမွာ Occupier(သိမ္းပိုက္သူ) ဆိုတဲ့ အသုံးအစား Squatter က်ဴးေက်ာ္သူေတြလို႔ သုံးလာတာ ေခၚေ၀ၚလာတာမ်ဳိးေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္ အကဲခတ္ေတြ ပညာရွင္ေတြ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ တိုက္တြန္းခဲ့ၾကတာကေတာ့ သပိတ္ေမွာက္သမား အခ်ိန္ျပည့္လုပ္ေနမယ့္အစား ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲ၀င္ၾက၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ၾက၊ အေရြးခံၾက၊ အမတ္ေတြ အစုိးရမင္းေတြ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကျပီးေတာ့မွ တိုင္းျပည္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို လုပ္ၾကပါေတာ့လားဆိုတဲ့ ေ၀ဖန္ အၾကံေပး အသံဗလံမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲသည္လိုမ်ဳိး သပိတ္သမားကေန ႏိုင္ငံေရးသမားေတြျဖစ္လာခဲ့တဲ့ လႈပ္ရွားမႈလည္း အေမရိကားမွာ ၂၀၁၀ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲကာလမွာတုန္းက ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေရွးရိုးစြဲ conversative ေတြက ေခတ္သစ္ေျမွာ္တဲ့အိုဘားမားတို႔ ဒီမုိကရက္ေတြအာဏာရတာကို အာခံတဲ့ tea party movement လုပ္ခဲ့ၾကတာကိုး။ တီးပါတီဆိုတာက ကိုလိုနီေအာက္က ေတာ္လွန္ခဲ့စဥ္ ေဘာ္စတြန္ဆိပ္ကမ္းမွာ အခြန္မေပးလိုတဲ့ အေမရိကန္ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြက ျဗိတိသွ်ကုန္သေဘာၤေပၚက လဘက္ေျခာက္စည္ေတြကုိ အတင္းတက္သိမ္း၊ ပင္လယ္ထဲ သြန္ခ်ျပီး ဖီဆန္ခဲ့တာကို အစြဲျပဳတဲ့ tea party လႈပ္ရွားမႈေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔ ေရွးရိုးစြဲ conservative ေတြက အသက္ၾကီးသူေတြ လူ႔အထက္လႊာေတြ မ်ားေတာ့ သူတို႔ တီးပါတီလႈပ္ရွားမႈဟာ လႊတ္ေတာ္ထဲ ၀င္ဖို႔ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေတြ ရျပီး tea party အမတ္ေတြ ျဖစ္ျပီး လႊတ္ေတာ္ထဲကေန တိုက္ပြဲ၀င္ႏိုင္တဲ့ အဆင့္ေရာက္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
သုိ႔ေသာ္လည္း ဆင္းရဲသား၊ လူငယ္ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ပညာတတ္ လူလတ္တန္းစား၊ ေခတ္ဆန္းခ်ိန္ ေခတ္သစ္ေျမွာ္ေတြရဲ့ occupy movement မွာက အရင္းရွင္ဆန္႔က်င္ေရး ေငြရွင္ အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရးဆိုေတာ့ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံက tea party ေလာက္ ဘယ္ေကာင္းပါ့မလဲ။ သူတုိ႔က လႊတ္ေတာ္ထဲ ၀င္ဖို႔ထက္ သပိတ္စခန္းေတြကေန အစုိးရ၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ လုပ္ငန္းရွင္ေတြကို အၾကပ္ကိုင္၊ ဖီဆန္၊ တဖက္လူေတြ အသိတရားရသြားဖို႔အေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔အေရး ဖိအားေပးတဲ့ လူထုလႈံေဆာ္မႈအဆင့္ထက္ ခရီး ပိုမသြားႏိုင္ခဲ့ပါဘူးလို႔ ဆိုရမယ္။
လူသိ လူတတ္ လူနပ္ လူလည္ေတြကေတာ့ သည္လိုမ်ဴိးသပိတ္စခန္းဖြင့္ အုံၾကြတဲ့နည္းလမ္းကို အားမေပးခ်င္ဘူး၊ ႏွေခါင္းရႈံခ်င္ၾကတယ္။ လက္ညိဳးထိုးျပစ္တင္ၾကတယ္။ ဒါဟာ အာရွျဖစ္ျဖစ္၊ အာရပ္ျဖစ္ျဖစ္၊ အေမရိကန္ျဖစ္ျဖစ္ အတူတူနဲ႔ အႏူႏူပါလားလို႔ သံေ၀ဂရမိတယ္။ အစုိးရေတြ၊ အာဏာရွင္ေတြ၊ အရင္းရွင္ေတြ၊ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကိုၾကည့္တဲ့ အလိုေတာ္ရိေတြ၊ေနာက္လိုက္ေတြ၊ အေပါင္းအပါေတြနဲ႔ လည္ပတ္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ၊ စနစ္ေတြမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြကိုေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္က သည္လိုမ်ဴိး မလႈပ္ မရႈပ္ မျပဳတ္ လူေတြဆိုတာ ၾကားမွာ ကန္႔လန္႔ခံေနတတ္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြကို အလန္႔တၾကားျဖစ္ျပီး လူစိတ္ ျပန္၀င္သြားေအာင္၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ အေမွာင္ဖုံးေနတာကို နားရင္းကို ခပ္စပ္စပ္ရိုက္ျပီးအျမင္မွန္ရေအာင္ လူငယ္ေတြ၊ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူေတြဟာ သည္လုိပဲ အုံၾကြတဲ့ ဆႏၵျပတဲ့ သပိတ္အလုပ္ လုပ္ၾကရမွာပဲ။ အဲသည္ကေနတိုင္းျပည္က ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ လိုအပ္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဦးေဆာင္မႈေတြ ေပၚထြန္းလာမယ္လို႔ယူဆရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲသလို မျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ "ျမိဳ႔လည္က က်ဳးေက်ာ္သူေတြဟာ" ရြာျပင္မွာ တဲထိုးျပီး ဆက္လႈံေဆာ္ေနၾကရုံသာ ရွိတယ္လို႔ ေျပာရမွာေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ။ သမုိင္းဘီးဟာ လည္ျမဲ လည္ေနတာမို႔ ရြာျပင္ထြက္ တဲထိုးေနရသူ က်ဳးေက်ာ္သူေတြဟာ ျမိဳ့ေပၚတက္ သပိတ္စခန္းျပန္ဖြင့္လာႏိုင္ၾကဖို႔ဆိုတာလည္း တေက်ာ့ျပန္လည္လာႏိုင္တာပဲ မဟုတ္ပါလား။