ေမာင္ရစ္ - အျငင္းပြားခ်င္စရာ အခြန္၊ ပညာ၊ ဥတုရာသီနဲ႔ က်န္းမာေရးအာမခံ စတဲ့ အခြင့္အေရးကိစၥ
(အေတြးအျမင္ ဇန္န၀ါရီ ၂၀၁၅ ထုုတ္) ဒီဇင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၄
ျမန္မာျပည္မွာ ေဒၚလာေစ်းက်တယ္။ ကမာၻမွာလည္း ေဒၚလာေစ်းက်တယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ေခတ္မီပုုံက သူမ်ားေတြ က်ျပီဆိုုရင္ သူကလည္း ထိပ္ဆုုံးကပဲ။ သူမ်ားေတြ တက္ျပီဆိုုရင္ကေတာ့ သူမပါေတာ့ဘူး။ အခုု ေရးရမယ့္အခ်က္ေတြက လက္ရွိမ်က္ေမွာက္အေရးအခင္းမွာ အျငင္းပြားစရာကိစၥေတြကိုု မွတ္စုုထုုတ္တာျဖစ္တယ္။ တခ်ဴိ႔ေတြမွာ ေယဘူယ်အေျဖေတြကိုု ေရးထားတယ္။ အေျဖေတြကိုုယ္တိုုင္က အျငင္းဆက္ထုုတ္ခ်င္စရာျဖစ္တယ္။ အခုု အျငင္းပြားစရာေတြက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုကိုု ၾကည့္ျပီး မွတ္စုုထုုတ္တာေနာ္။
စီးပြားပ်က္ေနခ်ိန္မွာ အစုုိးရေတြက ဘာနဲ႔ လည္မွာလဲ
အစုုိးရက ျပည္သူေတြကိုုေပးရတဲ့ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ၀န္ေဆာင္မႈေတြအတြက္ ကုုန္က်စာရိတ္ေတြ၊ အစုုိးရ၀န္ထမ္းလစာ၊ ပင္စင္လစာေတြကိုု အစုုိးရေငြ၊ အခြန္ေတာ္ေတြနဲ႔ လည္တယ္။ စီးပြားပ်က္ရင္ အခြန္ေတာ္ေတြ နဲလာေတာ့ အစုုိးရမွာ ဘတ္ဂ်က္လိုုေငြျပတယ္။ ဒီေတာ့ အစုုိးရေတြက အခြန္တိုုးေကာက္ဖိုု႔ ၾကိဳးစားတယ္။
စီးပြားေရးသမားေတြ၊ ဘဏ္ေတြ၊ လုုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ စားသုုံးသူေတြက အခြန္ပိုုမေပးခ်င္ဘူး။ အစုုိးရကိုု အသုုံးစာရိတ္ေတြ ျပန္ေလ်ာ့ခိုုင္းခ်င္တယ္။
တဖက္ကလည္း ဘာျပန္ေျပာသလဲဆိုုေတာ့ အစုုိးရက လုုပ္ငန္းရွင္ေတြကိုု စီးပြားေကာင္းစဥ္က အခြန္ေတာ္ ေလ်ာ့ေပါ့ခြင့္ေတြ ေပးခဲ့တယ။္ ခုုထိ အခြန္ေတာ္ေတြက ေလ်ာ့ထားတုုန္းဆိုုေတာ့ အဲသည္အခြန္ေတာ္ကိုု ျပန္ရရင္ အစုုိးရကလည္း အသက္ရႈေခ်ာင္မယ္လိုု႔ ေျပာၾကတယ္။
လုုပ္ငန္းရွင္ေတြ စီးပြားပ်က္ေတာ့ အစုုိးရေငြ ဘ႑ာေတာ္နဲ႔ လူမြဲစာရင္းမ၀င္ေအာင္ ကယ္ေပးထားခဲ့ရတယ္။ လုုပ္ငန္းရွင္ေတြက စီးပြားပ်က္လုုိ႔ ထပ္ျပီး စီးပြားမရင္းဘဲ ေငြေတြကိုု ကိုုင္ထားျပီး အတုုိးထိုုင္စားေနၾကေတာ့ သူတိုု႔ေတြက အရႈံးမျပဘဲ ဟန္က်ေနတာပဲလိုု႔ အခ်ဴိ႔ကလည္း ျပန္ေထာက္ျပေနတယ္။
ပညာေရးစာရိတ္ ျဖတ္ေတာက္တာေတြ ဘာေၾကာင့္ ပိုုဆိုုးတာလဲ
ပညာေရးက လူထုုပညာေရးစနစ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဗဟိုုအစုုိးရနဲ႔ ျပည္နယ္အစုုိးရက ပညာေရးစနစ္ကုုိ ေထာက္ပံ့တယ္။ ပညာသင္စာရိတ္ထုုတ္ေပးတယ္။ ပညာသင္စာရိတ္ ေငြေခ်းတယ္။ အစုုိးရေက်ာင္းေတြ ဖြင့္တယ္။ ေက်ာင္းေတြကိုု ေထာက္တယ္။ ေက်ာင္းဆရာနဲ႔ ၀န္ထမ္းေတြကိုု လစာေပးတယ္။ ဗဟုုိမွာေကာ ျပည္နယ္မွာေကာ ဘ႑ာေရးက လိုုေငြျပေနျပီ။ အခြန္မရဘူူး။ လူမႈေရး ေထာက္ပံ့မႈေတြ၊ အလုုပ္လက္မဲ့ေထာက္ပံ့မႈေတြလုုပ္ေနရတယ္။ လိုုေငြက အထက္ကလိုုပဲ အစုုိးရက ႏိုုင္ငံကိုု ေငြစုုိက္ျပီး လည္ပတ္ေပးေနရတာကိုုး။
ပညာေရးအတြက္ ဘ႑ာေငြကိုု ေလ်ာ့ခ်တာက ထုုံးစံပဲေလ။ သူက ေငြ၀င္တဲ့လုုပ္ငန္းမွ မဟုုတ္တာ။ အနာဂတ္အတြက္ ရင္းႏွီးရတဲ့ လုုပ္ငန္းတခုုျဖစ္တာကိုုး။ ပညာသင္စာရိတ္ မေပးႏိုုင္ရင္၊ ပညာသင္စာရိတ္ ေငြမေခ်းႏိုုင္ေတာ့ရင္ ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းမတက္ႏိုုင္၊ ေက်ာင္းမတက္ႏိုုင္ရင္ ေက်ာင္းေတြက သင္ရိုုးေတြ ေလ်ာ့၊ သင္ရိုုးေတြ နည္းရင္ ေက်ာင္းပညာေရး၀န္ထမ္းေတြလည္း ေလ်ာ့ခ်၊ ေက်ာင္းသားေတြလည္း တုုိးျပီး လက္ခံလိုု႔ မရ၊ ေငြတတ္ႏိုုင္သူေတြကိုု လက္ခံဖိုု႔ကေတာ့ ျပည္ပေက်ာင္းသားေတြကိုု တိုုးလက္ခံဖိုု႔ပဲ ရွိိေတာ့တယ္။ အခုုဆိုုရင္ အစုုိးရျပည္နယ္ ေကာလိပ္တကၠသိုုလ္ေတြမွာ ျပည္ပေက်ာင္းသားေတြ တုုိးေတာင္လာတယ္။ ျပည္တြင္းေက်ာင္းသားက အလုုပ္မရွိ၊ ေငြမရွိ၊ ေက်ာင္းစာရိတ္ေတြ တိုုးေတာင္း၊ အစုုိးရေထာက္ေငြလည္း မရဆိုုေတာ့ ေက်ာင္းမတက္ႏိုုင္ေတာ့ဘူး။
အစုုးိရက ပညာေရးအတြက္ အခြန္တိုုးေတာင္းခ်င္ေတာ့လည္း စားသုုံးသူေတြက စီးပြားက်ေနေတာ့ ေငြမေပးခ်င္။ အခြန္ေလ်ာ့ေကာက္ခံထားရသူ အခ်မ္းသာဆုုံး လူတန္းစားကလည္း အခြန္ကိုု ပိုုမေပးခ်င္။ သူတိုု႔ကလည္း စီးပြားေရးက်ခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ျပည္ထဲမွာ ရင္းႏွီးမႈေတြ မလုုပ္ခ်င္ေတာ့ အစုုိးရေငြေခ်းစာခ်ဴပ္ေတြမွာ ျမဳပ္ျပီးေတာ့ အတုုိးေလး ထိုုင္စား။ ပညာေရး ျမဳတ္ႏွံမႈကိုု တႏွစ္ထည့္ တႏွစ္ ထပ္က်ဆိုုတာ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။
ဥတုုပ်က္တာေတြကိုု ကာကြယ္ရုုံနဲ႔ ျပီးေတာ့မွာလား
အခုု ကမာၻအႏွံ႔မွာ ဥတုုေတြ ပ်က္တယ္။ ရာသီဥတုုေတြ ေဖာက္၊ သဘာ၀ေဘးဒဏ္ေတြက လူမႈ၀န္းက်င္ကိုု ဖ်က္ဆီး ေခ်မြေနေတာ့ တဖက္က ဥတုုေတြကိုု ပိုုျပီးမပ်က္စီးေအာင္ သဘာ၀၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးတိုု႔၊ ကာကြယ္ေရးတိုု႔ ျပဳျပင္ေရးတိုု႔ေတြကိုု တိုုးျမွင့္ျပီး လုုပ္ၾကတယ္။ လုုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ အရင္းရွင္ေတြကေတာ့ သဘာ၀ရင္းျမစ္ေတြကိုု လူေတြအတြက္ ဘုရားသခင္က စိတ္ၾကိဳက္သုုံးစြဲဖိုု႔ ေပးသနားေတာ္မူထားတာလိုု႔ ျမင္ေတာ့ သဘာ၀၀နး္က်င္ ထိန္းသိမ္းေရးကိုု မ်က္စိစူးတယ္။
အခုုေနာက္တမ်ဳိး ပညာရွင္ေတြက ေျပာလာတာကေတာ့ သဘာ၀၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးေတြ လုုပ္ေနတဲ့ အရွိန္ထက္ ဥတုုပ်က္စီး သဘာ၀န္းက်င္ ေဖာက္ျပန္တဲ့ အဟုုန္က ပိုုျပီး ျပင္းထန္ေနျပီ ဆိုုေတာ့ လူေတြကိုုယ္တိုုင္ကလည္း ေျပာင္းလဲ ယုုတ္ေလ်ာ့ေနတဲ့ ဥတုု၀န္းက်င္မွာ တည့္ေအာင္ အဆင္ေျပေအာင္ ေနၾကဖိုု႔ ၾကိဳးစားရေတာ့မယ္တဲ့။ အရင္တုုန္းကလုုိ အေနအထိုုင္မ်ဴးိေတြကိုု ျပန္မေမွ်ာ္လင့္ေနၾကနဲ႔ေတာ့ ဆိုုပဲ။
ပင္လယ္ေတြနဲ႔ နီးသူေတြမွာ ဆူနာမိ၊ ငလ်င္၊ ကုုန္းတြင္းပိုုင္းမွာ ေလမုုန္တုုိင္း၊ ေရၾကီးတာေတြ၊ မိုုးေခါင္တာ၊ ေနျပင္းတာေတြကိုု ေရွာင္လြဲ ကာကြယ္လိုု႔ မရေတာ့ဘူးတဲ့ ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျပီး ေနၾကေပေတာ့လုုိ႔ ဆိုုပါတယ္။ လူေတြရဲ့ အားမာန္ေတြနဲ႔ သဘာ၀ကိုု စိန္ေခၚျပီး အတင္းကာေရာၾကီး ပင္လယ္နား၊ ျမစ္ၾကီးေတြနား၊ မုုန္တိုုင္းဗဟုုိေတြမွာ အံတုု ေနထိုုင္တာေတြကိုု ျပင္ၾကရေတာ့မယ္လိုု႔ ပညာရွင္ေတြက ေျပာလာျပီ ျဖစ္ပါတယ္။
က်န္းမာေရးအာမခံခ်က္ဆိုုတာ အစုုိးရနဲ႔ ဆိုုင္သလား
အေမရိကန္မွာ လူ႔အခြင့္အေရးအရ လူမႈဖူလုုံေရး အာမခံခ်က္၊ ပညာေရးအာမခံခ်က္၊ အလုုပ္လက္မဲ့ အာမခံခ်က္၊ လူအိုု လူနာမ်ားအတြက္ အာမခံခ်က္ဆိုုတာေတြ ရွိတယ္။ ဒါေတြကိုု လူတိုုင္း ခံစားခြင့္ရွိရပါတယ္။ ဒါေတြကိုု အစုုိးရက အခြန္ေတာ္ေတြ၊ ၀န္ေဆာင္မႈ ေကာက္ခံတာေတြ၊ အစုုိးရ ေငြေခ်းစာခ်ဴပ္ေတြနဲ႔ ေထျပီး လူထုုကိုု ၀န္ေဆာင္မႈေပးပါတယ္။ အာမခံခ်က္ေပးပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးအာမခံခ်က္ဆိုုတာမွာ သန္တုုန္း ျမန္တုုန္းေတြ၊ အလုုပ္လုုပ္ေနသူေတြအတြက္ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ေဆးကုုသခြင့္ အာမခံခ်က္ကိုုေတာ့ အလုုပ္ရွင္ေတြက ေပးရပါတယ္။ လစာထဲက နည္းနည္း၊ အလုုပ္ရွင္က မ်ားမ်ား စုုိက္ျပီး Medical Insurance ၀ယ္ေပးရပါတယ္။ ဒါမွ ေနထိုုင္မေကာင္းရင္ ေဆးကုုသတဲ့အခါမွာ အိတ္ထဲက စိုုက္စရာမလိုုဘဲ က်န္းမာေရးအာမခံလုုပ္ငန္းေတြက ၀င္ေရာက္ ေပးေဆာင္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစုုိးရက ၀င္မပါဘူး။ ကေလးသူငယ္ေတြက မိဘဆီက က်န္းမာေရးအာမခံခ်က္ကိုု ခံစား၊ လူအိုု ပင္စင္စားေတြက အစုုိးရေတြဆီက က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈကိုု ခံယူလိုု႔ ဆုုိေတာ့ က်န္းမာေရးအာမခံ ၀ယ္ဖိုု႔ဆိုုတာက မ၀ယ္မေနရ မဟုုတ္ပါဘူး။
သိုု႔ေသာ္ လက္ရွိ အစုုိးရရဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ ဥပေဒအရ လူတိုုင္းမွာ က်န္းမာေရးအာမခံခ်က္ ရွိရမယ္လိုု႔ သတ္မွတ္လိုက္ျပီ ျဖစ္ေတာ့ အလုုပ္သမား၊ ေက်ာင္းသား၊ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ အားလုုံးမွာ က်န္းမာေရးအာမခံခ်က္ေတြ ၀ယ္ယူၾကရမယ္၊ မ၀ယ္ႏိုုင္ရင္ အစုုိးရက စီစဥ္ေပးရမယ္လိုု႔ ဆိုုထားပါတယ္။
ဒါကလည္း ေဆးကုုသခြင့္ေတြ ၾကီးျမင့္လာတာ၊ က်န္းမာေရးအာမခံကုုမၼဏီေတြက ေစ်းႏႈန္းေတြကိုု အာလူး ၾကက္သြန္ေရာင္းသလိုု အျမတ္ၾကီးစား လုုပ္လာတာေတြေၾကာင့္ အစုုိးရက ႏိုုင္ငံမွာ ျပည္သူေတြအားလုုံး ေဆးကုုသခြင့္ကိုု အာမခံခ်က္ ညီတူညီမွ် ရွိေအာင္ ၀င္ေရာက္ ေဆာင္ရြက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အရင္းရွင္ေတြကေတာ့ က်န္းမာေရးအာမခံလုုပ္ငန္းကိုု အစုုိးရက ၀င္ရႈပ္တာကိုု မၾကိဳက္ပါဘူး။ သူတိုု႔ ခ်ယ္လွယ္လိုု႔ မရမွာကိုု စုုိးေတာ့ အစုုိးရက ေနရာတကာ ၀င္ပါတယ္။ ခ်ဳပ္ျခယ္တယ္လိုု႔ ၀ါဒျဖန္႔ပါတယ္။ လူတကိုုယ္က်န္းမာေရးကိစၥ အစုုိးရနဲ႔ မဆိုုင္ဘူး၊ သူ႔ဖာသာသူ အာမခံ ၀ယ္၀ယ္၊ မ၀ယ္၀ယ္၊ ရွိရွိ မရွိရွိ သူကိစၥပဲ၊ ဒါ လူ႔အခြင့္အေရးလိုု႔ ေလသံပစ္ေနျပန္ပါတယ္။
အထက္ပါကိစၥေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္က ငါတိုု႔နဲ႔ ဘာဆိုုင္လိုု႔လဲ
ေျပာခ်င္တာက ဒါပဲ။ ဘာမွမဆိုုင္ဘူး။
ပထမ ေမးခြန္း စီးပြားပ်က္ခ်ိန္မွာ အစုုိးရက ဘာနဲ႔ လည္မွာလဲ။
အစုုိးရက ဘ႑ာေရး၊ စီမံခ်က္၊ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကို ခုခ်ိန္ထိ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ အစုိးရၾကားထဲမွာ အျပန္အလွန္ အျငင္းအခုံ၊ ေဆြးေႏြး အေျဖရွာေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တိက်တဲ့ ဘ႑ာေရး၊ ဘတ္ဂ်က္၊ စီမံကိန္းေတြ အေျခတက် လည္ပတ္ေနတာ မရွိေသးဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြက ကိုုယ္ထူကိုုယ္ထ ေျဖရွင္းေနရတာ ျဖစ္တယ္။ အစုုိးရက လည္ခ်င္တာနဲ႔ လည္တာပဲေလ။ အစုုိးရလစာဆိုုတာေတြ၊ အစုုိးရအခြန္ေတာ္ေတြဆိုုတာ ျမန္မာျပည္မွာ လူရႊင္ေတာ္ရဲ့ ဟာသလုုိမ်ဴိး ရယ္စရာ ျဖစ္ေနတာ။ ေမးခြန္းလဲ မလုုိဘူး၊ အေျဖလဲ မလိုုဘူး။
ဒုုတိယေမးခြန္း ပညာေရးစာရိတ္ျဖတ္ေတာက္တာေတြ ++ xxx ===
ေမးခြန္းက အဆုုံးေတာင္ မေရာက္ေတာ့ဘူး။ ျမန္မာျပည္မွာ ပညာသင္စာရိတ္ေတြ၊ ေငြေခ်းတာေတြ၊ အစိုုးရေက်ာင္းေတြနဲ႔ ဘ႑ာစနစ္ေတြ ဘာမွ မရွိသေလာက္ပဲေလ။ ဒီလုုိပဲ ရွိျပီးသား လည္ထားျပီးသား ပညာေရးစနစ္ကိုု ဆက္ျပီး လုံးျခာလည္ေနလိုုက္တာပဲ။ ကေလးေတြကေကာ မိဘေတြေကာက ကိုုယ္ထူကိုုယ္ထ ကိုုယ့္အားကိုုယ္ကိုုး၊ က်ဴရွင္ေတြ၊ ၀ိုုင္းေတြ၊ ေမးခြန္း၀ယ္တာေတြ၊ အျပင္သင္တန္းေတြနဲ႔ မ်ဴိးဆက္သစ္ေတြကိုု တုုိးတက္ရစ္ေအာင္ လုုပ္ေနရတာ မဟုုတ္လား။
တတိယ ဥတုုပ်က္တာ၊ သဘာ၀၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းတာ …
ျမန္မာျပည္မွာ လူေတြ လူမႈ၀န္းက်င္ေတြ အားလုုံးဟာ အစုုိးရနဲ႔ ကြန္ျမဴနီတီရဲ့ ေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ပညာေပးမႈ မရရွိတဲ့အတြက္ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုုရာကိုု ကုုိယ့္အသက္ရွင္သန္ဖိုု႔အတြက္ ေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုုင္ေနၾကျပီ ျဖစ္တယ္။ အစုုိးရနဲ႔ အရင္းရွင္ေတြက ဒီေနရာ ေက်ာက္စိမ္းတြင္းေဟ့ ဒီေနရာ စီမံကိန္းနယ္ေျမေဟ့ ... ဆိုုတာနဲ႔ ရြာေတြကလူေတြက အထုုပ္ျပင္ၾကဖိုု႔ပဲ။
က်န္းမာေရး အာမခံခ်က္နဲ႔ အစုုိးရတာ၀န္
ျမန္မာျပည္သူေတြထဲက က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ ျမန္မာအစုုိးရက ျပည္သူေတြကိုု လူမႈဖူလုုံေရးေတြ၊ ပညာေရးေတြ၊ လူအိုုလူနာ အာမခံခ်က္ေတြ၊ အလုုပ္လက္မဲ့ ခံစားခြင့္ေတြ ေပးတယ္ဆိုုတာ ေမြးကတည္းကေန အခုုထိ သိလည္း မသိဘူး၊ ၾကားလဲ မၾကားဖူးဘူး။ ရွိမွန္းလည္း မသိဘူး၊ ေတာင္းရမွန္းလဲ မသိဘူး။ အလုုပ္ရွင္ေတြကေန က်န္းမာေရးအာမခံ၀ယ္ေပးတယ္ဆိုုတာလည္း မသိဘူး။ သိရေကာင္းမွန္း မသိဘူး။
ျမန္မာျပည္မွာ ေနမေကာင္းရင္း ကိုုယ့္စာရိတ္နဲ႔ ကိုုယ္ကုုတာပဲ။ ေဆးခြင့္လား၊ ဘာခြင့္လား ဘာမွန္းမသိဘူး၊ ခြင့္ေပးရင္ ယူလိုုက္တယ္။ ခြင့္မေပးရင္ လစာမဲ့။ သည္ထက္ကိုုယ္က ေနျပန္မေကာင္းေသးလိုု႔ အလုုပ္က မေစာင့္ႏိုုင္ရင္ အလုုပ္က ျပဳတ္။ ဒါပဲ။ ဒါဟာ သဘာ၀လိုု႔ေတာင္ စြဲမွတ္ထားတာပါ။
အခုုလည္း ေဒၚလာေစ်းေတြ က်တယ္။ ကုုန္ေစ်းႏႈန္းေတြတက္တယ္။ အိမ္ျခံေျမေတြ ေစ်းေတြ ေခါင္ခိုုက္ေနတယ္။ အစုုိးရနဲ႔ အရင္းရွင္ေတြက ရွိသမ ွ်ေတြ ထုုတ္ျပီး ေရာင္းခ် စားေသာက္ေနတယ္။ သူတိုု႔ စုုမိသမွ် ေဒၚလာေတြကိုု ျမန္မာေငြနဲ႔ ပဲေလွာ္ လဲစားသလိုု ျပန္လဲစားေနတယ္။ (ျပည္တြင္းမွာ)။ အျပင္ဖက္ကုုိလည္း သူတိ႔ုုနည္း သူတိုု႔ဟန္နဲ႔ ျပန္ပိုု႔ျပီး သိမ္းဆည္းထားတယ္။ ခုုနင္က အျငင္းပြားစရာ အေရးကိစၥေတြမွာ အစုုိးရေကာ၊ အစုုိးရနဲ႔ မိတ္ဖက္အရင္းရွင္ေတြကပါ ဘာမွ ၀င္မလုုပ္ဘူးေလ။ သူတိုု႔အတြက္ အက်ဴိးမရွိဘူး ဆုုိျပီးေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေတာက္ေလ်ာက္ပစ္ထားတာပဲကိုုး။ လူေတြကိုုယ္တိုုင္ကပဲ ကိုုယ့္နည္းကိုုယ့္ဟန္နဲ႔ ေျဖရွင္းေနရတာ ၾကာျပီ။
ဒီလိုုဆိုုေတာ့ အျငင္းပြားခ်င္စရာ ျမန္မာျပည္အတြက္ ေမးခြန္းက – ဒီလုုိမ်ဴိးအစုုိးရနဲ႔ အရင္းရွင္ေတြ ျမန္မာျပည္မွာ လိုုသလား။