(မာယာအြန္လုိင္းမဂၢဇင္း) ဒီဇင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၁၄
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ (၁၉၁၅-၁၉၃၈)
ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ၊ ေထာင္ထဲ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ကဗ်ာ ႐ူး ႐ူးခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္ထဲကို မေရာက္မီက အနည္း အပါး ေရးခဲ့ဖူးေပမဲ့ ေထာင္ထဲက်မွ သဲႀကီးမဲႀကီး ေရးမိ ပါတယ္။ ရရာ စာ႐ြက္ အတိုအစမွန္သမွ်ကို စုေဆာင္း၊ ခဲတံတိုရေအာင္ အၾကံအဖန္ လုပ္ၿပီး ေရးတာပါ။ တခါတေလမ်ားဆို တေန႔တပုဒ္ ဆက္တိုက္ ထြက္လာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ ပရိသတ္ကေတာ့ တတိုက္ထဲ ေနၾကတဲ့ ထိန္းသိမ္းခံ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြပါ။ သူတို႔က ဖတ္စရာ မ႐ွိလို႔လား၊ အားနာလို႔လား မသိဘူး၊ က်ေနာ့္ပို႔ သမွ်ကို ဖတ္ၿပီး သူတို႔ရဲ႕ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေပးၾကပါတယ္။ ဒါကိုက အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္ ပထမဆံုးေနရတဲ့ (၂)တိုက္ထဲက ထံုးတမ္း စဥ္လာ တခုလို ျဖစ္ေနပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္က ငါတို႔ ဗမာစကားနဲ႔ ဗမာစာေပ (အထူးသျဖင့္ ကဗ်ာ) ဟာ အင္မတန္ ႂကြယ္ဝတယ္လို႔ အဲဒီကတည္းက စြဲစြဲျမဲျမဲ ယံုၾကည္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆရာ မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ “လမ္း႐ိုးေဟာင္းတြင္ ဆက္ကာထြင္” ဆိုတဲ့ အဆိုအမိန္႔ကိုလည္း အင္မတန္ သေဘာက်သူ ျဖစ္ေတာ့ ကဗ်ာပံုစံေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ေလွ်ာက္စမ္း ေရးၾကည့္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္ ကဗ်ာပံုစံေတြကို တုမွီးတဲ့ ဒီကဗ်ာမ်ိဳးလည္း ေရးမိခဲ့ပါတယ္။
ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ျခင္း
※ ဗီယက္နမ္ ျပည္ တေနရာ
ဘုရားေက်ာင္း တခု အတြင္းမွာ
ကန္စစ္သားေလး သူ ဒူးေထာက္
ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေ႐ွ႕ေမွာက္။
※ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေသနတ္သံ
ဘုရားေက်ာင္းဆီ ပဲ့တင္လွ်ံ
ဒီအသံေတြ ဂ႐ုမစိုက္
သူ႔ ေခါင္း ေ႐ွ႕ကို ငိုက္။
“ဘုန္းေတာ္ႀကီးျမတ္ အိုအ႐ွင္
တပည့္ေတာ္ ခုဝန္ခ်ခ်င္
တပည့္ေတာ္ အျပစ္အလြန္မ်ား
စိတ္မသန္႔ပါ ဘုရား။”
※ “တေန႔ဆီက ႐ြာတ႐ြာမွာ
အျပစ္မဲ့တဲ့ လူေတြခမ်ာ
တပည့္ေတာ္တို႔ ေသနတ္ေအာက္
လဲက် အသက္ေပ်ာက္။”
※ “ခရစ္ယန္ႀကီး တပည့္ေတာ္ဟာ
ပညတ္ေတာ္မ်ား ဆန္႔က်င္ကာ
သူ႔ ဥစၥာကို ခိုးလုယက္
သတ္ျဖတ္ သူ႔ အသက္။”
※ ေသနတ္သံမ်ား နီးလို႔လာ
စစ္သားကေလး မေ႐ြ႕ပါ
ေခါင္းငိုက္စိုက္နဲ႔ ေျပာမၿပီး
မ်က္ရည္သြယ္သြယ္စီး။
※ “ကိုယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ ဘယ္မဆိုင္
လူမ်ိဳးတြက္လည္း မဟုတ္ႏိုင္
တပည့္ေတာ္တို႔ ေသနတ္ပိုက္
အေခ်ာင္ေသပြဲဆိုက္။”
※ “ဒီစစ္ပြဲကိုဘုရား႐ွင္
မဖန္ဆင္းလို႔တပည့္ေတာ္ထင္
ဖန္တီးေလသူ သူႂကြယ္မ်ား
အျပစ္ေပးပါဘုရား။”
※ “ခရစ္ယန္ႀကီး တပည့္ေတာ္ဟာ
သစၥာတရား ပစ္ပယ္ကာ
ေအးခ်မ္းမႈကို ဝင္ဖ်က္ဆီး
လူသားတိုင္း မုန္းတီး။”
※ ဒိုင္း-ဒိုင္း-ဒိုင္း-ဒိုင္း က်ည္သံလိႈင္
ဘုရားေက်ာင္းေလး ယိမ္းခါယိုင္
ဘုရားသခင့္ သားေတာ္ေလး
ဒူးေထာက္လ်က္ ႐ွိေသး။
※ “တပည့္ေတာ္ခု ဝန္ခ်တာ
ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ မဟုတ္ပါ
တပည့္ေတာ္လည္း ထူးမျခား
အျပစ္ေပးပါဘုရား။”
※ ကန္စစ္သားေလး တုန္ရီရီ
တံခါးေပါက္ဆီ လွမ္းလို႔ခ်ီ
ဘုရားေက်ာင္းျပင္ေျခအခ်
ဗံုးဆန္တခု သူ႔ ေ႐ွ႕က်။ ။
၂၄-၁-၆၇
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲဟာ အထြတ္အထိပ္ကို ေရာက္ေနခ်ိန္၊ ႏိုင္ငံတကာ့ ေရးရာေတြမွာ ဒီစစ္ပြဲအေပၚ ဘယ္လို သေဘာထားတယ္ဆိုတာဟာ စံတခုျဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ကၽြန္ေတာ္လည္း ဗီယက္နမ္ျပည္သူေတြ ဘက္က ရပ္တည္ၿပီး အေမရိကန္ နယ္ခ်ဲ႕သမားကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ကဗ်ာေတြ အမ်ားႀကီး ေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ကဗ်ာပံုစံ ေတြကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲ စမ္းၾကည္ေနေပမဲ့ အေၾကာင္းအရာ ပိုင္းေတြးေခၚပံု ကေတာ့ နည္းနည္းမွ မေျပာင္းပါဘူး။ အဖြဲ႔ အစည္း ေပါင္းစံုက လူေတြကလည္း မ်က္စိ ေဒါက္ေထာက္ ၾကည့္ေနၾကတယ္ လို႔ယူဆၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အျမဲ သတိေပးေနခဲ့ တာပါ။
ကိုယ့္ အရင္ ေရာက္ေနတဲ့ အထဲက ေထာင္က လြတ္သြားတယ္ဆိုတာ မၾကားရဖူး သေလာက္ ျဖစ္ေနေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ ခိုင္မွျဖစ္မယ္ ဆိုတာ စြဲစြဲျမဲျမဲ ယံုေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ အေမေရးသလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အဲဒီ တုန္းက “အသက္ငယ္တဲ့ လူငယ္ေလးမို႔ က်ားကေလး က်ားသစ္ကေလးေတြ ေတာထဲကဖမ္းလာၿပီး ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ထည့္ထားတဲ့အခါ မာန္ဖီၿပီး ေလွာင္အိမ္ထဲ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ေနတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္လိမ့္မယ္” ဆိုတဲ့ အတိုင္း ျဖစ္ေနတာပါ။
အဲဒီေတာ့ ေထာင္ အာဏာပိုင္ေတြက ကိုယ့္ကို ဘယ္လို ဆက္ဆံတယ္ ဆိုတာကို အင္မတန္ အကဲဆတ္ ခဲ့ပါတယ္။ ဘာ သေဘာနဲ႔ ဒီလိုေျပာတာလဲ၊ ဘာ အဓိပၸာယ္နဲ႔ ဒီစည္းကမ္း ထုတ္သလဲ စသျဖင့္ အျမဲ စဥ္းစားေနတာပါ။ မဆလ အစုိးရလုပ္တာ၊ ေျပာတာေတြ ဆိုတာကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ အသက္ဟာ ျပည့္ဝ ရင့္က်က္တဲ့ အ႐ြယ္ မဟုတ္ေသး ေပမဲ့ မဆလရဲ႕ အတုအေယာင္ ဆို႐ွယ္လစ္ စကား၊ အတုအေယာင္ ဝါဒျဖန္႔မႈေတြ ကိုေတာ့ အေသအခ်ာ သိျမင္သေဘာ ေပါက္ေနပါတယ္။
(၁၉၆၂) ခုႏွစ္မွာ ေက်ာင္းသားေတြကို သတ္၊ ေက်ာင္းသား သမဂၢႀကီးကို ၿဖိဳၿပီးတဲ့ေနာက္ ေက်ာင္းသားေတြ ကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးခ်င္တဲ့ မဆလအစိုးရဟာ ေက်ာင္းသား ပြဲေတာ္ ဆိုတာေတြ ႏွစ္စဥ္က်င္းပပါတယ္။ က်င္းပတာက ဗမာ ျပည္သမိုင္း နဲ႔ ေက်ာင္းသားသမိုင္းမွာ ဘယ္လိုမွ ခ်န္လွပ္ထားလို႔မရတဲ့ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔ “ဒီဇင္ဘာလ ၂၀ရက္ေန႔” မွာမွ က်င္းပတာ ျဖစ္ပါတယ္။
မဆလ စစ္အစိုးရက ေက်ာင္းသား ပြဲေတာ္ ဆိုတာကို ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ အလွည့္က် က်င္းပတာ ဆိုေတာ့ မႏၱေလးမွာက ဒုတိယအႀကိမ္နဲ႔ တူပါတယ္၊ မန္းရာျပည့္ ကြင္းႀကီးထဲမွာ က်င္းပပါတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီပြဲကိုသြားၾကတဲ့ ကားသံ လူသံေတြကို နန္းေတာ္ရဲ႕ အေနာက္ေျမာက္ ေထာင့္မွာ ႐ွိတဲ့ ေထာင္ထဲက လူေတြက ေကာင္းေကာင္း ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ည မွပါ။ ေထာင္ဆိုတာက ညကိုးနာရီ ေရာက္ရင္ မအိပ္ခ်င္လည္း အိပ္၊ မတိတ္ခ်င္လည္းတိတ္ရတဲ့ အရပ္ဆိုေတာ့ ညမွာ ကိုးနာရီ ေက်ာ္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ အားလံုး တိတ္ဆိတ္သြားပါတယ္။ ဒီအခါမွာ အျပင္က အသံေတြ လွိမ့္ဝင္လာတာပါပဲ။
တကယ္က ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႔ ဆိုတာ ေက်ာင္းသား သမဂၢေတြက ႏွစ္စဥ္ အေလးအနက္ ဂုဏ္ျပဳက်င္းပၾကတဲ့ ေန႔ ထူးေန႔ျမတ္ တရက္ပါ။ ေက်ာင္းသားေန႔လို႔ ေတာင္ ေခၚခဲ့ၾကတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မႏၱေလး တကၠသိုလ္ တက္ေနတဲ့ တႏွစ္မွာ ပန္းခ်ီဆရာ (ဦး) ေမာင္ေငြထြန္း ဆြဲတဲ့ ခြပ္ေဒါင္း ႐ုပ္ေလးနဲ႔ အနီေရာင္ ရင္ထိုး အလံေလးေတြ လုိက္ေရာင္းၿပီး ရန္ပံုေငြ႐ွာ ခဲ့ၾကတာကို မွတ္မိေနပါတယ္။ မတကသ အေဆာက္အအံု ထဲမွာလည္း ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာက္ရဲ႕ ပံုအႀကီးႀကီး ေထာင္ထားတာ ႐ွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္း စစ္အစိုးရကေတာ့ ဒီေန႔ ဒီရက္၊ ဒီအထိမ္းအမွတ္ကို ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ အာ႐ံုထဲကေန ေပ်ာက္သြားေအာင္ စနစ္တက် ဖ်က္ဆီးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အသတ္ခံရတဲ့ေန႔ မွာ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲ ေတြလုပ္တာထက္ ေစာ္ကားတာ ႐ိုင္းပ်တာ မ႐ွိေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေအာက္ပါကဗ်ာ ေလးကို ေရးခ်ခဲ့မိပါတယ္။
ေအာင္ေက်ာ္သို႔ (ကာခ်င္း)
※ ကားမ်ားသံသည္
ညံရန္ေကာ ညံညံ။
ခြပ္ေဒါင္းလံသည္
ပ်ံရန္ေကာ ပ်ံပ်ံ။
※ ကားမ်ားသံက နား၀မွာတည့္ နား၀မွာ
ခြပ္ေဒါင္းလံက သည္းစမွာတည့္ သည္းစမွာ
နားဝေလေလာ၊ သည္းစေလာ ေဟ့
ေတြးေတာပါက ႐ွင္းလင္းစြတည့္၊ ႐ွင္းလင္းစြ။
※ ကားမ်ားသံက ဆူညံလွ
ျပင္ပ လြမ္းရဖြယ္ လြမ္းရဖြယ္။
ေဒါင္းမိခင္က သြန္သင္ျပ
ျမင္ရ နာၾကည္းဖြယ္၊ နာၾကည္းဖြယ္။
※ ေက်ာင္းသား ပြဲေတာ္ ထြင္လို႔ ေအာ္
ေအာင္ေက်ာ္ ေမ့ဖို႔႐ြယ္ ေမ့ဖို႔႐ြယ္။
မသာအိမ္မွာ ေလာ္စပီကာ
မသတီစရာ ပြဲခံတယ္၊ ပြဲခံတယ္။
※ ဒီေန႔ခ်ိန္ခါ တို႔ျပည္႐ြာ
ေခြးသာ စိုးတြင္က်ယ္ စိုးတြင္က်ယ္
ေက်ာင္းသားေတြ ဟာ ညွိဳးငယ္စြာ
သြားလာ စက္သို႔ႏွယ္ စက္သို႔ႏွယ္။
※ ေဒါင္းပ်ိဳ ငွက္ပ်ံ ခ်ဳပ္ဖို႔ ၾကံ
မခံ ခြပ္ေတာ့တယ္ ခြပ္ေတာ့တယ္။
စက္႐ုပ္ ပမာ ေက်ာင္းသားဟာ
မာတာ ႏွီလို႔ႏႊယ္ ႏွီလို႔ႏႊယ္။
※ ေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ စံ နည္းနာခံ
တြန္းလွန္ ဒီေန႔၀ယ္ ဒီေန႔၀ယ္။
ေအာင္ေက်ာ္ ပမာ ေအာင္ပြဲဟာ
တို႔မွာ မေဝးတယ္၊ မေဝးတယ္။
၂၁-၁၂-၆၆
(၂၀၁၄) ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ (၂၀) ရက္၊ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ေန႔ ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ ပါ။
ဖိုးသံ (လူထု)
ဒီတေလာ မာယာ အြန္လိုင္း မဂၢဇင္းမွာ တင္ခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါတယ္။
http://mayaonlinemagazine.blogspot.com/
Than Joung Po Facebook:
https://www.facebook.com/thanjoung.po