ၿငိမ္းခ်မ္းေအး - က်ေနာ္ မန္ယူပရိသတ္ ျဖစ္ရျခင္း အေၾကာင္း
(မိုးမခ / သည္ေလဒီးစ္နယူးစ္) ဇန္န၀ါရီ ၃၀၊ ၂၀၁၅
ပညာစိမ္းလန္းေရး အေတြးမ်ား (၂)
သူ႔ေခတ္၊ ကိုယ့္ေခတ္ ေနာက္ခံ စနစ္ ကြာျခားပံုကေန လူငယ္ဘဝေတြ မတူညီပံု၊ အရည္အေသြး၊ စံတန္ဖိုးေတြ ကြဲျပားပံု ကို အရင္ ေရးဖူးတဲ့ မိုးမခ ေဆာင္းပါးေဟာင္း ကို မူတည္ၿပီး အရင္တပတ္က ျပည္တြင္း ဂ်ာနယ္မွာ ပံုႏွိပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို ပညာစိမ္းလန္းေရး အေတြးမ်ား (၂) အေနနဲ႔ မိုးမခ စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ ျပန္လည္ တင္ဆက္ခ်င္ပါတယ္။
မိုးမခ ဝိုင္းေတာ္သား စာေရးသူမ်ားထဲမွာ က်ေနာ္ ညႊန္းဆိုတဲ့ “သူ႔ေခတ္” ကို ေကာင္းေကာင္းမီခဲ့သူေတြ ရွိပါတယ္။ ဥပမာ - ဆရာ ေမာင္ေအာင္မြန္ (ဦးဝင္းေအာင္ႀကီး VOA)၊ ဆရာ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ႀကီး၊ ဆရာ ဦးခင္ေမာင္ေစာ (ဘာလင္) အစရွိတဲ့ လူႀကီးမ်ား (လူႀကီး စာေရးသူ နာမည္မ်ား က်န္ပါဦးမယ္) ဒီလို ပညာရပ္ဝန္း စိမ္းလန္းမႈ မတူညီမႈ အက်ိဳးဆက္ေတြ အေၾကာင္း ပိုမိုေရးသား ေဆြးေႏြးေပးႏိုင္ရင္ က်ေနာ္တို႔ လူငယ္မ်ားနဲ႔ စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ တန္ဖိုးရွိပါတယ္။ အျခား မိုးမခ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားရဲ႕ အေတြးအျမင္၊ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားလည္း ျပန္လည္ မွ်ေဝၾကပါ၊ မွတ္ခ်က္ျပဳ ၾကပါ။ ဖတ္ခ်င္ပါတယ္။
××××××××
ခင္ဗ်ားက မန္ယူပရိသတ္လားလို႔ အေမးခံရတိုင္း ေက်ာက္ဘီလူး (ဦး) တင္ေမာင္ေဆြကို သတိရတယ္။ ဟိုးအရင္ ဘီဘီစီေရဒီယို အားကစားက႑မွာ (ဦး) တင္ေမာင္ေဆြ (မဆံုးခင္)၊ (ဦး) ခင္ေမာင္ေထြး(ပ်ဥ္းမနား) တို႔ အပတ္စဥ္ အဂၤလိပ္ပရီမီးယားလိဂ္ အေၾကာင္း ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ဆရာေက်ာက္ဘီလူးႀကီးကေတာ့ အျမဲတမ္း မန္ယူေထာက္ခံသူ၊ (ဦး) ခင္ေမာင္ေထြး(ပ်ဥ္းမနား) ကေတာ့ အျမဲ မန္ယူဆန္႔က်င္သူေပါ့။
က်ေနာ္က အေဖနဲ႔အတူ ဟိုဒီလိုက္ရင္း သူတို႔လူႀကီးေတြနား မၾကခဏ ေနဖူးတယ္။ တခါေတာ့ ဦးတင္ေမာင္ေဆြက "က်ေနာ့္ကိုမန္ယူပရိသတ္လို႔ေျပာၾကတယ္၊ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ့္ ဘဝမွာ အားေပးခဲ့ဖူးတဲ့ အသင္းဆိုလို႔ မႏၱေလးတိုင္းေဘာလံုးအသင္းနဲ႔ တကၠသိုလ္အသင္းပဲရွိပါတယ္.." ဆိုၿပီး ေျပာဖူးတယ္။
သူ အားေပးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ႏွစ္သင္းမွာ တကၠသိုလ္အသင္း အေၾကာင္းေတာ့ အေဖ့ေနာက္လိုက္ရင္းနဲ႔ သိဖူးခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ဆရာႀကီး ဆရာၿငိမ္း (တကၠသိုလ္အားကစားအရာရွိ)၊ သူတို႔တကၠသိုလ္အသင္း၊ သူတို႔ေခတ္တကၠသိုလ္ အေၾကာင္းေတြေပါ့။
ဆရာၿငိမ္းက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ အထူးသျဖင့္ အားကစားဝါသနာႀကီးသူ အားလံုးကို ေခါင္းကိုင္ဖခင္ႀကီး တေယာက္လို ျပဳစု၊ ပ်ိဳးေထာင္၊ ေလ့က်င့္၊ သင္ၾကားေပးခဲ့တယ္ဆိုတယ္။ အားလံုး သိႏိုင္တဲ့ ဥပမာတခုေပးရရင္ ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္းကိုဆို ေရတပ္ကေန ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္စေရာက္လာကတည္းကသူ႔အိမ္မွာ တင္ထားၿပီး သားတေယာက္လို ေစာင့္ေရွာက္ ေပးခဲ့တယ္။ တကၠသိုလ္ေဘာလံုး အေက်ာ္အေမာ္၊ ေနာက္ဗမာ့လက္ေရြးစင္ေက်ာ္ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစု၊ ပ်ိဳးေထာင္၊ ပံ့ပိုးေပးခဲ့တယ္။ ဒါတင္မက ေနာက္ပိုင္း ေကာလိပ္ဂ်င္ေနဝင္းရဲ႕ အားကစားသမားဘဝ ေနဝင္ခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့လည္း ေရွ႕ဘဝခရီးအတြက္္ တသက္လံုး လုပ္ကိုင္ စားေသာက္စရာ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းအတတ္ပညာ ရုပ္ရွင္နယ္ကို ကူးဖို႔ လမ္းညႊန္ကူညီ ေပးခဲ့တယ္။
ဆရာၿငိမ္း ကို ဦးစိန္လိႈင္ေလာက္ ေရႊေခတ္ေဘာလံုးအတြက္ အသိအမွတ္မျပဳၾကဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရႊေခတ္တေခတ္လံုးက လက္ေရြးစင္မွာႀကီးစိုးတာက "Army" က မဟုတ္ရင္ "Versity" က ေဘာလံုးသမားေတြခ်ည္းပဲ။ "Versity" က သူေတြ အားလံုးကလည္း ဆရာၿငိမ္းတပည့္ခ်ည္းပါပဲ။ ဆိုေတာ့ ေရႊေခတ္ေဘာလံုးအတြက္ ဆရာၿငိမ္း က ေနာက္ကြယ္က အဓိကပံ့ပိုးခဲ့သူလုိ႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ ကာလတခ်ိဳ႕မွာ ႏိုင္ငံလက္ေရြးစင္အသင္းႀကီးကို တာဝန္ယူ ကိုင္တြယ္ နည္းျပတာေတြလည္းရွိခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ တကၠသိုလ္အသင္းမွာလို သူ႔လက္၊ သူ႔ေျခ စိတ္တိုင္းက် လြတ္လြတ္လပ္လပ္ကိုင္တြယ္ရတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ မတူဘဲ ႏိုင္ငံအသင္းက် အထက္လူႀကီးမ်ားတယ္။ အထူးသျဖင့္ ထံုးစံအတိုင္း (အဲဒီေခတ္ကတည္းက) တိုင္းျပည္၊ အားကစားေလာကနဲ႔ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ ျခယ္လွယ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ပုခံုးေပၚဘားေတြအျပည့္နဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ဆရာၿငိမ္း အေပၚ သိပ္မၾကည္ဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။ အထူးသျဖင့္ ဆရာၿငိမ္းရဲ႕ ကစားကြင္းျပင္ပ စခန္းသြင္းေလ့က်င့္မႈ အုပ္ခ်ဳပ္မႈပံုစံကို သေဘာမက်ၾကဘူးလုိ႔ လူႀကီးေတြဆီက ၾကားသိရတဲ့စကားေတြ၊ အခ်က္အလက္ေတြၾကည့္ၿပီး (က်ေနာ့္ အေနနဲ႔) သံုးသပ္တယ္။
ႏြားေတြလို ခိုင္းသမွ်လုပ္၊ ျပန္မေျပာတတ္၊ ျပန္မေျပာႏိုင္၊ ျပန္မေျပာရဲ၊ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပား ေနတာကိုသာ အရည္အခ်င္းတခုလုိ႔ သတ္မွတ္တဲ့ ဓေလ့၊ ထံုးတမ္း၊ လုပ္ထံုး၊ စနစ္အဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ အသားက်ေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဆိုေတာ့ ေနာင္တေခတ္မွာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ နယ္ပယ္ က႑ အသီးသီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္မယ့္ ေတာက္မယ့္ မီးခဲ တရဲရဲလို ျဖစ္ေနတဲ့ ေခတ္ပညာတတ္ လြတ္လပ္တက္ၾကြတဲ့ လူငယ္ေလးေတြကို ႀကီးၾကပ္စီမံကြပ္ကဲေနရတဲ့ ဆရာၿငိမ္းရဲ႕ တပည့္အေပၚ လြတ္လပ္ခြင့္အျပည့္ေပး၊ အခြင့္အေရးအျပည့္ေပး၊ လူပီသတဲ့၊ လူသားဆန္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ပံုစံကို သေဘာမက်ႏိုင္တာလည္း သဘာဝ က်ပါတယ္။
ဆရာၿငိမ္းက သူ႔တပည့္ေတြ စခန္းသြင္းေလ့က်င့္စခန္းမွာ ေသာင္းက်န္းလုိ႔ ဆိုခဲ့တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေတြက မ်က္စိစပါးေမႊးစူး ျပစ္တင္ ေဝဖန္ေထာက္ျပရင္ “က်ဴပ္တပည့္ေတြက စခန္းမွာ ၿငိမ္ဖို႔မလိုဘူး၊ ကစားတဲ့ကြင္းထဲမွာပဲ ၿငိမ္ဖို႔ လိုတယ္၊ လူငယ္ သဘာဝလြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနပါေစ” လုိ႔အျမဲ ျပန္ေျပာလႊတ္တယ္လုိ႔ ဆိုတယ္။ ဆရာၿငိမ္းက သူ႔တပည့္ေတြ ဖဲရိုက္ခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္ ဖဲထုပ္ ဝယ္ေပး၊ ေငြထုတ္ေပးၿပီး စခန္းအတြင္းမွာပဲ ကစားေစတယ္။ အရက္ေသာက္ခ်င္ရင္ ကုိယ္တိုင္ ပိုက္္ဆံထုတ္ေပးသြားဝယ္ေစၿပီး စခန္းမွာပဲ ေသာက္ေစတယ္လုိ႔ ဆိုတယ္။ ဒါမွသာ သူ႔တပည့္ေတြ ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာနဲ႔ ဘာေတြ လုပ္ေနသလဲ ဆိုတာ အျမဲ လက္လွမ္းမီသိႏိုင္ၿပီး ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ဖို႔တားႏိုင္၊ အားကစားနဲ႔ ပညာေရးကို မထိဖို႔ ဆံုးမႏိုင္တယ္လုိ႔ ဆိုတယ္။
ဆရာၿငိမ္းက သူ႕တပည့္ေတြကို ခႏၶာကိုယ္ကို အသံုးခ်ၿပီးသာ အားကစားနည္းေတြကို ကစားေစတာ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး၊ ေဘာလံုးကိုေျခေထာက္နဲ႔ကန္တတ္ ဖို႔တင္မကဘဲ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ကန္တတ္ဖို႔ကို သင္ေပးခဲ့တယ္ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဒါ့အျပင္ႏွလံုးသားနဲ႔ ကန္တတ္ဖို႕ပါ သင္ေပးခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာရပါမယ္။
အေၾကာင္းက ဆရာၿငိမ္းဟာ သူ႔တကၠသိုလ္အသင္း နဲ႔ တပည့္ေတြကို လက္ကိုင္ထားခိုင္းတဲ့ေဆာင္ပုဒ္က “Play Fair, Play Hard, Never Quit" ဆိုတာပါ။
တရားမွ်တျခင္းကို အျမဲ ေရွ႕တန္းတင္ အေလးထား ေဖာ္ေဆာင္၊ ၾကံစည္၊ က်င့္ၾကံဖို႔နဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ အရံႈးမေပး၊ ဒူးမေထာက္၊ လက္မေျမွာက္၊ ထြက္မေျပးဖို႔ ဆိုတဲ့ လမ္းညႊန္ခ်က္ဟာ အားကစားအတြက္သာမကဘဲ ဘဝ အတြက္လည္း လက္ကိုင္ထားရမယ့္ တရား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို စိတ္ဓာတ္၊ အက်င့္နဲ႔ တရားရဖို႔ အတြက္ ဆရာၿငိမ္း ျပဳစုေပးခဲ့တယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆရာၿငိမ္းဟာ သူ႔တပည့္ေတြကို ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ အသိဉာဏ္ ပညာ ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ဦးေႏွာက္ အေတြးအေခၚပိုင္းဆိုင္ရာဖြံၿဖိဳ႕မႈကို က်င့္ေပးခဲ့ရံုသာမကဘဲ လြတ္လပ္ျခင္း၊ တရားမွ်တျခင္းကို ျမတ္ႏိုးတတ္မႈဆိုတဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့ က်င့္ဝတ္တရား၊ ႏွလံုးရည္ကိုပါ မ်ိဳးေစ့ခ်၊ ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တယ္လုိ႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ဆရာၿငိမ္း သူ႕တပည့္ေတြကို လမ္းညႊန္လိုက္တဲ့ တရားဟာ ေဘာလံုးအသင္းေတြအတြက္ ခံယူခ်က္ သက္သက္မဟုတ္ဘဲ ေခတ္ပညာတတ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား၊ လူငယ္ ဆိုတဲ့ လူအုပ္စု တခုလံုးကိုလည္း ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ပါတယ္။ “လြတ္လပ္ျခင္း၊ တရားမွ်တျခင္းနဲ႔ ေသေတာင္ ေခါင္းမငံု႔၊ အရံႈးမေပးျခင္း” ဆိုတာ အဂၤလိပ္ ကိုလိုနီ နယ္ခ်ဲ႕အရင္းရွင္ကို ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ဘဝလြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲေတြကေနစၿပီး ေခတ္အဆက္ဆက္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္အပါအဝင္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္အထိ ဖိႏွိပ္သူအားလံုးကို ေရွ႕တန္းက ေတာ္လွန္ဆန္႔က်င္ေနတဲ့ “တကၠသိုလ္” ဆိုတဲ့ လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ဦးခံတပ္ႀကီး ရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္၊ ခံယူခ်က္၊ သေဘာထားနဲ႔ လုပ္ရပ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ “ေက်ာင္းသားစိတ္ဓာတ္” လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ “သမဂၢ စိတ္ဓာတ္”လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ဟာ အေဖတို႔ ဆရာၿငိမ္း ေမြးေန႔နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳပြဲေတြမွာ ဆရာၿငိမ္းတရား “Play Fair, Play Hard, Never Quit" ရိုက္ထားတဲ့အကၤ် ီေတြဝတ္ရင္း တကၠသိုလ္ေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ အသက္ ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္၊ ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေတြ တက္ၾကြေနတာကို ျမင္ေတာ့ သူတို႔ေခတ္ တကၠသိုလ္ဘဝ၊ ေနာက္ခံ အေျခအေန၊ လူျဖစ္က်ိဳးနပ္၊ တကၠသိုလ္တက္ရက်ိဳးနပ္ခဲ့ၾကတာကို အားက်ခဲ့ရပါတယ္။
ဆိုခဲ့တဲ့အတိုင္း ေက်ာက္ဘီလူးႀကီးက ဘာေၾကာင့္ ကမၻာေက်ာ္ မန္ယူေဘာလံုးအသင္းကို အားေပးသူလို႔ အထင္ခံရတာကို အထင္မခံႏိုင္၊ မေက်နပ္ႏို္င္ဘဲ သူ႔ဘဝမွာ သူခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့ရတာဟာ “တကၠသိုလ္အသင္း” သာ ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ထုတ္ေျဖရွင္းရသလဲ၊ ထုတ္ေျဖရွင္းဖို႔လိုသလဲဆိုတာကို နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ရပါတယ္။
က်ေနာ္ တကၠသိုလ္စေရာက္တဲ့ ေခတ္မွာေတာ့ ေဒသဆိုင္ရာ တာဝန္က် ေထာက္လွမ္းေရးက “မင္းႏိုင္ငံေရး မလုပ္နဲ႔၊ လူမသတ္နဲ႔ က်န္တာ ႀကိဳက္သလို ေသာင္းက်န္း၊ ငါတို႔ တာဝန္ယူတယ္” ဆိုၿပီး တလြဲဆံပင္ေကာင္္း “ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ဖို႔” ကို “လူမသတ္ဖို႔” ထက္ ေရွ႕က အေလးထားေျပာ သတိေပးရင္း ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရး ကို မဟုတ္တယုတ္၊ အလြဲသံုးစားလုပ္တတ္ေစဖို႔ အတြက္ပဲ သက္သက္ ေပး ဖ်က္စီးျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝမွာ ႏိုင္သေလာက္ တကၠသိုလ္ ေဘာလံုးပြဲေတြ၊ စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ စတဲ့ ကာယ၊ စိတၱဖြံ႕ၿဖိဳးေစတဲ့ ေက်ာင္းသားေရးရာ ကိစၥေတြ ရွင္သန္လာေစဖို႔ ႀကိဳးစား၊ ေဆာ္ၾသ စတင္ စီစဥ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အထိုက္အေလ်ာက္လည္း စ ျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေရရွည္ ျဖစ္ဖို႔နဲ႔ ဖြံ႕ၿဖိဳးစည္ပင္ဖို႔အတြက္ေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္သာ “ခင္ဗ်ား.. အလုပ္ျပဳတ္သြားခ်င္လုိ႔လား..” ဆိုၿပီး စစ္တိုင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေခၚေငါက္ခံရျခင္းနဲ႔ အဆံုးသတ္ခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ့္မွာ အေဖတို႔ေခတ္ မ်ိဳးဆက္လို ကိုယ့္ “တကၠသိုလ္အသင္း” ကုိသာ အသည္းစြဲ ျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အေရးမရခဲ့ပါဘူး။ ကိုယ္ေဘာလံုးပြဲ စၾကည့္တဲ့ အရြယ္ (၁၉၈၈) မတိုင္ခင္က တိုင္းႀကီး ေဘာလံုးပြဲေတြ အထိုက္အေလ်ာက္ အဆင့္အတန္းရွိ၊ ေခတ္စား၊ ေက်ာ္ၾကား၊လူသိ၊ လူၾကည့္ ေသးတယ္ဆိုေပမဲ့ အေဖတို႔ေခတ္နဲ႔ ယွဥ္ရင္ “က်ီးႏွင့္ဖုတ္ဖုတ္” သာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ့္မွာ ကိုယ့္တိုင္းနဲ႔ ျပည္နယ္အသင္း တသင္းကို တသမတ္တည္း အားေပးဖိုလည္း မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ အေမေက်ာ္ ေဒြးေတာ္လြမ္း ၿပီး ေမြးကတည္းကဆိုသလို မန္ယူအသင္းပဲ အားေပးဖို႔ျဖစ္လာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ဆိုေတာ့ “ခင္ဗ်ားက မန္ယူ ပရိသတ္လား” လုိ႔ ေမးခံရရင္ က်ေနာ့္မွာ ဆရာေက်ာက္ဘီလူးလို ဂုဏ္ယူ ဝံ့ၾကြားစြာနဲ႔ မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း၊ တကယ္ အားေပးျမတ္ႏိုးတဲ့ “တကၠသိုလ္အသင္း” နဲ႔ “မႏၱေလးတိုင္းအသင္း” ရွိေၾကာင္း မေျပာႏိုင္ေတာ့ “ဟုတ္ပါတယ္၊ က်ေနာ္ မန္ယူပရိသတ္ပါ” လုိ႔သာ ဂုဏ္မယူ၊ မဝံ့ၾကြားစြာနဲ႔ ျပန္ေျဖရံုကလြဲလုိ႔ က်န္တာ ေျဖစရာ မရွိပါ။
ဒီလို သူ႕ေခတ္၊ ကိုယ့္ေခတ္ ေနာက္ခံ အေျခအေန၊ စနစ္၊ အခြင့္အေရးခ်င္း၊ လူငယ္နဲ႔တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝ ရရွိခဲ့ပံုခ်င္း မတူညီမႈေၾကာင့္ က်ေနာ့္နဲ႔ အေဖ့ၾကား မ်ိဳးဆက္ကြာဟမႈဟာ က်ေနာ္အေဖ့ လို အဂၤလိပ္စကား ပီေအာင္ မေျပာႏိုင္ျခင္း ဆိုတဲ့ အေပၚယံ ျမင္သာတဲ့ အခ်က္ကစလုိ႔ အလုပ္ကို အလုပ္ပီပီ၊ တာဝန္ေက်ေက်၊ လက္ေၾကာတင္းေအာင္ ခါးခ်ိဳးလုပ္လိုမႈ အားနည္းျခင္း အလယ္ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈ အတြက္ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ရဲရဲဝံ့ဝံ့၊ ေနာက္မဆုတ္ လုပ္တတ္မႈ အားနည္းသြားျခင္းဆိုတဲ့ က်င့္ဝတ္နဲ႔ခံယူခ်က္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကြာျခားသြားမႈအထိ အက်ိဳးသက္ေရာက္ေစခဲ့ပါတယ္။
ဒီလို သူ႔ေခတ္၊ ကိုယ့္ေခတ္ ျခားနားမႈကို ယေန႔ေခတ္နဲ႔ေနာင္တေခတ္ လူငယ္ေတြ မၾကံဳေတြ႔ေစခ်င္ေတာ့ပါ။ သူတို႔ကို လူငယ္ျဖစ္ရက်ိဳး နပ္ ေစခ်င္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္တက္ရက်ိဳးနပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ေကာင္းမြန္တဲ့ျပဳစု၊ ပ်ိဳးေထာင္၊ ေျမေတာင္ ေျမွာက္ေပးမႈေတြခံစားေစခ်င္၊ လြတ္လပ္ခြင့္ ခံစားရရွိေစလိုပါတယ္။ ဆရာၿငိမ္းေတြနဲ႔လည္း ဆံုေစခ်င္ပါတယ္။ အေဖ တို႔လို ဆရာၿငိမ္း တပည့္မ်ိဳးေတြ အျဖစ္ တိုင္းျပည္ တာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ျပန္ထမ္းႏိုင္တဲ့ မ်ိဳးဆက္ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ဆန္းသစ္ေတြးေခၚမႈ အသီးအပြင့္ေတြ၊ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မႈ သုေတသန ေတြ၊ အႏုသုခုမနဲ႔ အားကစား က႑ေပါင္းစံု ေဝဆာေနတဲ့ စိတၱ၊ ကာယ၊ ႏွလံုး အဘက္ဘက္ ကံုလံုၾကြယ္ဝ ရင့္က်က္တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းၿပီး က်င့္ဝတ္၊ သိကၡာ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ျပည့္စံုေစဖို႕ က်င့္ၾကံအားေပးတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ တကၠသိုလ္ အသိုင္းအဝန္းမ်ိဳး၊ ပညာရပ္ဝန္းမ်ိဳးပဲ မ်ိဳးဆက္သစ္ကို ရေစခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ မ်ိဳးဆက္ မရခဲ့သမွ် “လြတ္လပ္ျခင္း၊ တရားမွ်တျခင္း” ေလာကပါလတရားေတြ သူတို႔ ရရွိ ခံစားေစခ်င္ပါတယ္။
တပါတည္း က်ေနာ့္လို “သူမ်ားငါးခ်ဥ္နဲ႔ခ်ဥ္” ေနရတဲ့ “မန္ယူအသင္းအားေပးသူ” ျဖစ္ေနရတဲ့ ဘဝ၊ ခုေခတ္လူငယ္အမ်ားစု ၾကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ ခရိုနီေတြရဲ႕ အလကားရသလို အေခ်ာင္ရထားတဲ့ ေငြေၾကး၊ ဥစၥာနဲ႔ အရင္းတည္ထားၿပီး စည္ပင္သလို ျဖစ္ေနေပမဲ့ အႏွစ္သေဘာ မပါတဲ့ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္း အမည္ခံ ကလပ္အသင္းေတြကို အားေပးေနရတဲ့ဘဝကလည္း လြတ္ႏိုင္ၾကပါေစ။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အဖုိးမျဖတ္ႏိုင္ဆံုး သယံဇာတ အရင္းအျမစ္အျဖစ္တဲ့ လူငယ္ေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ လြတ္လပ္ ၿငိမ္းခ်မ္း စိမ္းလန္းႏိုင္ၾကပါေစ။
လြတ္လပ္မႈအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတဲ့ လက္ရွိ ေက်ာင္းသားကေလးမ်ားကို ေလးစားဦးညြတ္လ်က္..။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
(သည္ေလဒီးစ္ သတင္းဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၂)၊ အမွတ္စဥ္ (၄၉)၊ (၂၀၁၅) ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီ (၂၃) ေသာၾကာေန႔ထုတ္၌ ပံုႏွိပ္ခဲ့သည္။ မိုးမခ တြင္ ထပ္မံ အြန္လိုင္း ျဖန္႔ခ်ိသည္။ ေဆာင္းပါး ပါ အာေဘာ္ ကို ေဝဖန္ရန္ nyeinchanaye81@gmail.com သို႔ စာေရး ႏိုင္သည္။)
မူလ မိုးမခ “သူ႔ေခတ္၊ ကိုယ့္ေခတ္ ႏွင့္ ေနာင္တေခတ္” ေဆာင္းပါးေဟာင္း