ဖုိးထက္ - ပုဂံ၊ ထိုလင္မယားႏွင့္ မ်ိဳးေစာင့္ရန္ပြဲ
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၅
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၁၅
“မင္းတုိ႔ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ဘုရားဖူးခရီးသြားတယ္ဆိုရင္ ခရီးမထြက္ခင္ကတည္းက ပါးစပ္မွာ အရက္ေစာ္နံေနၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္သြားမယ့္နယ္ရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္း၊ ေနာက္ခံသဘာ၀ကို နည္းနည္းမွ မေလ့လာၾကဘူး။ (“မေလ့လာၾကဘူး” ဆိုတဲ့ ေနရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို ခပ္ေဇာင့္ေဇာင့္ေျပာတာ မသူဇာ သတိထားမိလိုက္သည္။) ဆိုပါေတာ့။ ပုဂံ ဘုရားဖူးသြားမယ္ ဆိုပါေတာ့။ အာနႏၵာဘုရား ဘယ္သူတည္ခဲ့မွန္း သိဖုိ႔မၾကိဳးစားဘူး။ သိလဲ မသိဘူး။ မသိတဲ့အျပင္ ဘုရားေပၚက ကေလးေတြ ကရားေရလႊတ္ ရွင္းျပသမွ်ကို ငါတုိ႔သိၿပီးသားဆိုတဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ၿပီတီတီ ျပန္စခ်င္ေသးတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ခရီးသြား ရင္ အဲဒီကိုယ္သြားမယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕ ရာသီဥတု၊ အစားအစာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ စတာေတြကို အက်ဥ္းေရးထားတဲ့စာအုပ္ေလး တစ္အုပ္ျဖစ္ျဖစ္ ေလယာဥ္ေပၚမွာ ဖတ္လာေသးတယ္။ အခု မင္းတုိ႔ျမန္မာေတြမ်ား ဘုရားဖူးဆိုၿပီး ေတြ႕သမွ် ဘုရား ဦးသံုး ႀကိမ္ခ်ဖုိ႔ဘဲ သိတယ္။ ေရႊစည္းခံုက ဆင္းတုေတာ္နဲ႔ အိမ္က ဘုရားစင္ကဆင္းတုေတာ္ မတူဘူးလုိ႔ ထင္ၾကတယ္။ (ထင္ၾက တယ္ေနရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေပၚက ေငါက္သည့္ေလသံျဖင့္ေျပာသည္။) အခု ေနာက္ပိုင္း မင္း တုိ႔ျမန္မာေတြ ထိုင္း၊ စကၤာပူ၊ ေဟာင္ေကာင္၊ ထိုင္၀မ္ သြားလည္ၾကတယ္။ ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး ဘာႀကီးစားတယ္၊ ဘယ္ေနရာ သြားတယ္ဆိုတာ ႂကြားဖုိ႔စိတ္က ေရာက္ေနတာနဲ႔ ပိုက္ဆံကုန္ၿပီး ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတေတာင္ ရရဲ႕လားလုိ႔ ငါသံသယ၀င္တယ္ မသူဇာ၊ ငါသံသယ၀င္တယ္…ဟင္း…”
အထက္ပါ ကိုေသာင္းျမင့္၏ စကားမ်ားသည္ အကုန္မွားတယ္လုိ႔ျငင္းလုိ႔မရမွန္းလည္း မသူဇာ သိပါသည္။ လက္သင့္ခံသင့္ သေလာက္ လက္သင့္ခံပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ မင္းတုိ႔ျမန္မာေတြ၊ မင္းတုိ႔ျမန္မာေတြဆိုသည့္ နာမ္စား ပုဒ္အစုကို တြင္တြင္သံုး၊ ငါသံ သယ၀င္တယ္ မသူဇာဆိုသည့္စကားကို ႏွစ္ေခါက္တိတိေျပာ၊ စကားအဆံုးမွာ “ဟင္း” ဆိုသည့္သက္ျပင္း ေမာႀကီးကို ခ်ၿပီး အဆံုးသတ္လိုက္ပံုသည္ အဘယ္သူ အျမင္ မကတ္ဘဲ ရိွပါအံ့နည္း။ ထို့ေၾကာင့္..
“ကိုေသာင္းျမင့္ ရွင္လည္း ျမန္မာမုိ႔လား။ ရွင္က ဘာနဲ႔စပ္က်ထားလုိ႔တုံုးေတာ္ရဲ႕။ မင္းတုိ႔ျမန္မာေတြ၊ မင္းတုိ႔ျမန္မာေတြနဲ႔ ရိုက္ေပါက္လာေျပာေနတယ္။ စကားေျပာရာမွာ တစ္ေယာက္စကား တစ္ေယာက္နားမွာ မခါးရေအာင္ သတိေဆာင္၍ ေမာင္တုိ႔ဆုိေလ ပ်ားသကာသုိ႔ခ်ိဳလွေစဆိုတဲ့ စာခ်ိဳးေတာင္ ရိွမဟုတ္လားေတာ့။ ရွင္က ဘာလဲေတာ့။ မွန္တာေျပာ၊ ဟုတ္ တာေျပာရင္ေတာင္ ရွင္က ဘာမုိ႔လုိ႔ အဲဒီအခ်ိဳးနဲ႔ ဆရာႀကီးပံုစံဖမ္းၿပီး ကြၽန္မကိုလာေျပာေနတာလဲ…ဟင္”
မသူဇာ၏စကားအပိတ္ “ဟင္” ဆိုေသာ အာလုပ္သံသည္ လက္ေ၀ွ႕ထိုးခါနီး ႏွစ္ဖက္ လက္ေ၀ွ႕သမားမ်ားကို စိတ္ဓာတ္ တက္ႂကြေအာင္၊ ထိုးခ်င္၊ ခတ္ခ်င္၊ ေဆာင့္ကန္ ခ်င္စိတ္မ်ားေပၚလာေအာင္ ေအာက္က ပြဲေၾကျငာသူက “ဟုိင္း..ရား” ဆို သည့္ ကိုယ့္အသားမနာတိုင္း ေျမႇာက္ထိုးပင့္ေကာ္ ေအာ္ေသာ အသံႏွင့္တန္ဖိုး အတူတူဆိုတာ ကိုေသာင္းျမင့္ေကာင္းစြာ နားလည္ သေဘာေပါက္သည္။ ထို့ေၾကာင့္ထိပ္တိုက္ မတိုးေတာ့ဘဲ အသာျငိမ္ေနလိုက္သည္။
မသူဇာတုိ႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ၾကက္ေခါင္းဆိတ္မခံ ခြန္းတုန္႔ျပန္ေနၾကေသာ ေနရာသည္ ျမန္မာျပည္၏ ယဥ္ေက်းမႈနယ္ေျမႀကီးတြင္ျဖစ္သည့္ ပုဂံက ျပႆဒါးဘုရားေပၚတြင္ ျဖစ္သည္။ ပုဂံမွာေနထြက္သည္ကို ျပႆဒါး ဘုရားေပၚမွ လာ ေစာင့္ၾကည့္ရင္း ျပႆဒါးသင့္ေနၾကျခင္းျဖစ္၏။ အႏွီ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ပုဂံဘက္သုိ႔စီးပြားေရး ကိစၥတစ္ခုႏွင့္လာစဥ္ ပုဂံဘုရားမ်ားကိုလိုက္ဖူးရင္း မသူဇာက သူတို႔ႏွင့္အတူပါလာသည့္ သူ႔တစ္၀မ္းကြဲ တူေတာ္ေမာင္ တိုးဂိုက္ကို တေမးထဲ ေမးေနသည့္ေမးခြန္းေတြကို ကိုေသာင္းျမင့္က ၀င္ေျပာရာမွ ရန္ျဖစ္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။
တကယ္ဆို ကိုေသာင္းျမင့္က မသူဇာ၏တူေတာ္ေမာင္ကို ေခၚခဲ့ခ်င္တာမဟုတ္။ သူရွင္းျပမယ္၊ သူသိတယ္ဟု အတန္တန္ ေျပာၿပီး တားေသာ္လည္း မသူဇာက ဗီတိုအာဏာျဖင့္ပယ္ခ်ကာ ဇြတ္ေခၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုေသာင္းျမင့္ စာအသင့္ အတင့္ဖတ္၊ ဗဟုသုတု အသင့္အတင့္ရိွမွန္း မသူဇာ မသိမဟုတ္။ သိသည္။ သုိ႔ေပမယ့္ သူ႔လင္ေတာ္ေမာင္၏ အဆိုပါ ပါ ေမာကၡေလသံမ်ားကို သည္းခံႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ဟု အေစာႀကီးက ႀကိဳတင္သိခဲ့သျဖင့္သူ႔တူ တိုးဂိုက္ ထြန္းျမင့္ကို ဇြတ္ အပါေခၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။
ထြန္းျမင့္က အဂၤလိပ္ဘာသာ တိုးဂိုက္။ တိုးဂိုက္လုပ္သက္ အရင့္ႀကီးမဟုတ္ေသးေသာ္လည္း အကင္း၊ အငံုးေလး မဟုတ္ ေတာ့ၿပီ။ ထို႔အျပင္ ဒီတိုးဂိုက္ အလုပ္တစ္ခုတည္းကိုဘဲ ေဇာက္ခ်လုပ္ အသက္ေမြးသူပီပီ သက္ဆိုင္ရာစာအုပ္ေတြ အမ်ား ႀကီးကိုလည္း ဖတ္၊ မွတ္၊ ေလ့လာသည္။ သူ႔တိုးဂိုက္ ပညာရပ္ကို ထက္သထက္ ထက္ေနေအာင္ အျမဲသေနသူ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ထြန္းျမင့္ဆိုလွ်င္ တိုးကုမၸဏီႀကီးေတြက စိတ္ခ်လက္ခ်ရိွၿပီး ဧည့္ႀကီး ေစာင္ႀကီးေတြအထိ အဆိုင္း (Assign) ခ် ေပးသည္။ ထြန္းျမင့္က တိုးဂိုက္ေတြမွာ ရိွရမည့္အရည္အခ်င္းျဖစ္သည့္ ဘာသာစကား ကြၽမ္းက်င္ျခင္း၊ ဗဟုသုတျဖင့္ ျပည့္စံုျခင္း၊ စိတ္ရွည္သီးခံျခင္း၊ ဧည့္သည္၏ အရိပ္သံုးပါးကို တတ္သိနားလည္ျခင္း၊ အပင္ပန္းခံႏိုင္ျခင္း၊ ေရသာမခုိျခင္း၊ ရိုးသားျခင္း၊ အလုပ္အေပၚ သစၥာရိွျခင္း စသည့္အရည္အခ်င္းမ်ားျဖင့္ျပည့္စံုသူျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လည္း ပုဂံ Station guide ထဲမွာ ထြန္းျမင့္သည္ “ႀကီး” စာရင္း၀င္သည္သာမက ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႔ တိုး (tour) လုိက္ရသူ ျဖစ္သည္။ ထြန္းျမင့္ လိုက္ေပးခဲ့သည္ ႏိုင္ငံျခားသားဧည့္သည္မ်ားသည္ သူႏွင့္တစ္ခါ ခရီးသြားၿပီးသည္ႏွင့္ ေနာက္တစ္ေခါက္ ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ အလည္အပါတ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အလုပ္ကိစၥျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ျပန္လာၾကလွ်င္ By Name ျဖင့္ ထြန္းျမင့္မွ ထြန္း ျမင့္ ျဖစ္သြားၾကသည္။ ဒီအတြက္လည္း ထြန္းျမင့္က မာန္မတက္၊ မႂကြားမ၀ါဘဲ ျပည့္ေသာ စပါးႏွံ ခပ္ငိုက္ငိုက္ေနသကဲ့သုိ႔ အေနရိုးရိုးသာေနသည္။
တကယ္ဆိုလွ်င္ ဒီေန႔လည္း ထြန္းျမင့္လိုက္ေပးစရာ ဆြစ္ဇာလန္က လင္မယား ဧည့္သည္ႏွစ္ဦးရိွသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါသာ လာတတ္သည့္ သူအေဒၚ မသူဇာကို ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္ခ်င္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ဧည့္သည္ေတြကို အျခား စိတ္ ခ်ရသည့္ဂိုက္တစ္ေယာက္ျဖင့္လႊဲေပးခဲ့သည္။ ၿပီးေတာ့ မသူဇာက သူ႔ကို ေက်းဇူးျပဳဖူးသည္မုိ႔လား။ သူ တိုးဂိုက္ လိုင္ စင္ရ ဖုိ႔ရန္ကုန္မွာ သင္တန္းသြားတက္ေတာ့လည္း ေငြေရး၊ ေၾကးေရး စိတ္မပူ မပင္ရေအာင္ ေထာက္ပံ့ေခ်းငွားေပးခဲ့သည္။ တိုးဂိုက္သက္တမ္းအစမွာ အဆင္မေျပျဖစ္တတ္သည့္သဘာ၀အတုိင္း အဆင္မေျပေတာ့လည္း မသူဇာက သူ႔တူေတာ္ေမာင္ ကို အားေပးကူညီခဲ့သည္။ ႏႈတ္အားျဖင့္ကူညီသည္။ လက္အားျဖင့္ေစာင္မခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သူ႔အေဒၚမသူဇာ ေမးသမွ် ေမးခြန္းေတြကို မၿငီးမေငြ႕ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ရွင္းျပေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတုိ႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ျမန္မာႏွစ္ဦးကို ျမန္ မာဘာသာျဖင့္ တိုးဂိုက္ လုိက္လုပ္ေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။
ပုဂံဘုရားမ်ားကိုေရာက္တုိင္း ဘုရားကို ဘယ္သူတည္ခဲ့တယ္။ ဘယ္ခုႏွစ္ သကၠရာဇ္ေလာက္မွာ တည္ခဲ့တယ္။ ဒီဘုရားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သမိုင္းပညာရွင္ေတြၾကားမွာ ဘယ္လိုအျငင္းအခံုမ်ိဳးရိွေၾကာင္း၊ ဘယ္လို ဒ႑ာရီ ပံုျပင္ေတြ ေနာက္ခံ ရိွ ေၾကာင္း၊ ဘယ္လို ထူးထူးျခားျခား ၾကည့္႐ႈေလ့လာစရာေတြရိွေၾကာင္းကို စိတ္ပါ လက္ပါ ရွင္းျပသည္။ ကိုေသာင္းျမင့္က အစကေတာ့ ငါသိၿပီးသားပါေမာင္ရင္ရယ္ဆိုသည့္အေပါက္မ်ိဳး ခ်ိဳးေသးေသာ္လည္း ေနာက္ေတာ့ထြန္းျမင့္၏ ေစတနာပါ ေသာ ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္မႈကို အသိအမွတ္ျပဳလာရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ထြန္းျမင့္ကို ေဂ်ာက္က်ေစမည္ဟု သူထင္သည့္ ေမးခြန္းေတြ ရံဖန္ရံခါ ေမးေနေသးသည္။
“ေမာင္ထြန္းျမင့္ရဲ႕… ဒါနဲ႔ေနစမ္းပါအံုး။ ဒီေလာက္ ဘုရားေတြ အမ်ားႀကီးကို ဘာလုိ႔အဲဒီေခတ္မွာ တည္သြားၾကတာလဲကြဲ႕။ အေတာ္ အားယားေနၾကလုိ႔လားကြဲ႕”
ထြန္းျမင့္က ရိုးသည္။ သူ႔အေဒၚကို ေလးစားခ်စ္ခင္သလိုမ်ိဳး ကိုေသာင္းျမင့္ကို ခ်စ္ခင္ေလးစားသျဖင့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေလးေလးစားစား အေျဖေပးသည္။ အေမး စစ္သား အေျဖ ဆႏၵန္ဆင္မင္းပံုစံျဖင့္ ေျဖသည္။
“ဟုတ္ကဲ႕ ေလးေသာင္း..ပညာရွင္ေတြ မွတ္ခ်က္ကေတာ့ အဲဒီေခတ္က ပုဂံျပည္ဟာ စီးပြားေရးအရလည္း ဘာမွပူပင္စရာ မရိွဘူး။ ေကာက္ပဲသီးႏွံ ႂကြယ္၀တယ္။ ၿပီးေတာ့ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္ေတြနဲ႔ပါ ကုန္သြယ္စီးပြားေရးလည္း ထြန္းကားတယ္ဆိုတာ ေက်ာက္စာေတြ၊ အေထာက္အထားေတြ အထင္အရွားလည္း ရိွခဲ့သည္။ အာရွကုန္သြယ္လမ္းမႀကီး ျဖစ္တဲ့ပိုးလမ္းမႀကီးဟာ ပုဂံကို ျဖတ္သြားခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့တိုင္းျပည္ စီးပြားေရးအဆင္ေျပလာတယ္။ ပုဂံသားေတြဟာ ေရျမင့္ေတာ့ ၾကာတင့္ဆိုသလို စီးပြားေရး ခိုင္မာၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး ရွင္အာရဟံနဲ႔ အေနာ္အရထာမင္းႀကီးေက်းဇူးေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဟာလဲ ပုဂံျပည္သူ လူထုအၾကားမွာ ခိုင္မာလာတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးတဲ့ရဟန္းေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္လည္း အလွဴဒါန ျပဳခ်င္၊ လွဴခ်င္ တန္းခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္အလွဴ ဒါနေပးတဲ့အေနနဲ႔ ဘုရားတည္ၾကတယ္။ ေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရ ရင္ အျပိဳင္အဆိုင္ ဘုရားတည္ၾကတယ္ဆိုပါေတာ့။ အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္သူကိုယ္တိုင္က ဘုရားတည္ ဘာသာတရားကိုင္းရ႐ႈိင္း ၾကည္ညိဳလာေတာ့ ခ်မ္းသာတဲ့ျပည္သူလူထုကလည္း ပံ့ပိုးကူညီႏိုင္ၾကတဲ့သေဘာလုိ႔ေျပာၾကတယ္ ေလးေသာင္းရဲ႕။ အဲဒီ မွတ္ခ်က္ဟာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်လည္း အမ်ားႀကီး ရိွတယ္မုိ႔လား။ ဒီေခတ္မွာ ခ်မ္းသာတဲ့လူေတြဟာ အိမ္ေတြ တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုး တည္တယ္။ ကားထည္လဲစီးတယ္။ တယ္လီဖုန္း လတိုင္းေျပာင္းကိုင္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔တူမယ္ ေလးေသာင္းရဲ႕”
“ေအးကြ..အဲဒီမွတ္ခ်က္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် အမ်ားႀကီးရိွတယ္။ မင္း အေဒၚ ဆြဲႀကိဳးေတြ တစ္လတစ္မ်ိဳး မရိုးရေအာင္ ေျပာင္း ေျပာင္း ၀တ္သလိုေနမွာေပါ့ကြာ…ေနာ့္မိန္းမရယ္…ဟား..ဟား” ဟု ေဘးက မသူဇာကိုပါ ရိသဲ့သဲ့စသည္။
“ဟုတ္ပါ့…ဟုတ္ပါ့…ကိုယ္ရွာႏိုင္လုိ႔ ကုိယ္၀တ္တာေတာ္ေရ႕…မနာလို မျဖစ္နဲ႔” ဟု သူ႔ကို မသူဇာက မ်က္ေစာင္းထိုးေလသည္။
“ဒါနဲ႔ေနစမ္းပါအံုးကြ…မင္း အေဒၚကို ေျပာစမ္းပါအံုး။ မင္း အေဒၚက အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာ ေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္းကို သိပ္ၿပီး အဆိုးျမင္တာဘဲ။ ဒီပုဂံမွာ ဒီလို ဘုရားေတြ၊ ဗုဒၶဘာသာ အေမြအႏွစ္ေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ခဲ့တာ အရည္းႀကီးေတြကို ပုဂံေခတ္ အာဏာပိုင္ေတြက ႏိွပ္ကြပ္ခဲ့လုိ႔ဆိုတာ ရွင္းျပလိုက္စမ္းပါကြာ”
မဆိုင္တဲ့အေပါက္ကို ဂလိုင္နဲ႔ေခါက္ေသာ္ ဂလိုင္သံ မထြက္ဘဲ ေႁမြထြက္လာတတ္သလို မသူဇာ ရွဴးရွဴးရွားရွား ျဖစ္သြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထြန္းျမင့္က ၾကားမွ၀င္ၿပီး..
“ဒါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သေဘာမတူခ်င္ဘူး ေလးေသာင္းရဲ႕။ ပုဂံမင္းေတြဟာ သူတို႔ဘာသာ ထီးနန္းရဖုိ႔အတြက္ ဘယ္ေလာက္ ဘဲ ဆိုးယုတ္ပါေစ ဘာသာတရားမွာ ဒီမိုကေရစီ အေတာ္က်တယ္လုိ႔ ဆိုရမယ္ဗ်။ ေက်ာက္စာေတြ၊ နံရံ ေဆးေရး ပန္းခ်ီေတြ၊ အေဆာက္အဦေတြမွာ ပုဂံေခတ္က ဘာသာတရား ကိုးကြယ္ရာမွာ အေတာ္ႀကီး လြတ္လပ္တယ္လုိ႔ဆိုရမယ့္အေထာက္အထားေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ခဲ့တယ္ ေလးေသာင္းရဲ႕။ ဆိုပါေတာ့ အပါယ္ရတနာ ဘုရားနဲ႔ဘုရားသံုးဆူ ဘုရားေတြမွာ မဟာယန နဲ႔ပတ္သက္တဲ့နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီေတြ က်န္ခဲ့တာကိုၾကည့္ရင္ ဗုဒၶဘာသာ ဒီေလာက္ Hot ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ ဗုဒၶ ဘာသာမွ ဗုဒၶဘာသာဆိုတဲ့က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့စိတ္သေဘာမရိွတာက သက္ေသျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ မွန္ပါတယ္။ ပန္းဦးလႊတ္ တာတို႔၊ ေသေသာက္ပြဲ က်င္းပတာတုိ႔ဆိုတဲ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ လံုး၀ႀကီး ဆန္႔က်င္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာ အေရျခံဳတာေတြကိုေတာ့ ပုဂံမင္းေတြက ႏိွပ္ကြပ္ခဲ့ေပမယ့္အျခားေသာ အိႏၵဴတို႔၊ နတ္ကိုးကြယ္မႈတို႔ကို ႏိွပ္ကြပ္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အေထာက္အထား မရိွခဲ့ဘူး ေလးေသာင္းရဲ႕။ နတ္ကိုးကြယ္မႈကို ေလ်ာ့နည္းသြားေစဖုိ႔နတ္ေလွာင္ေက်ာင္းေဆာက္ၿပီး နတ္ေတြကို ထားတယ္ဆို ေပ မယ့္လည္း နတ္ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္တဲ့သူမ်ားကို ႏိုင့္ထက္ စီးနင္း မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။ မကိုးကြယ္ရဘူးလုိ့အာဏာနဲ႔ျပစ္ျပစ္ခါခါႀကီး မတားခဲ့တာ အမွန္ဘဲ။ ကိုယ့္ဗုဒၶဘာသာကိုယ္ တိုးတက္စည္ပင္ပြားမ်ားသထက္ ပြားမ်ားေအာင္ လုပ္တဲ့အေထာက္အ ထားေတြဘဲ ရိွပါတယ္။ သူမ်ားဘာသာတရားကို ႏိွပ္ကြပ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာကို ေရွ႕တန္းေရာက္ေစရမယ္ဆိုတဲ့ပံုစံမ်ိဳး မရိွခဲ့ဘူး လုိ႔လည္း ကြၽန္ေတာ္ ေလ့လာထားသေလာက္နဲ႔ မွတ္ခ်က္ေပးခ်င္ပါတယ္ ေလးေသာင္း”
ကိုေသာင္းျမင့္မ်က္ႏွာ ပ်က္သြား၏။ မသူဇာက “ငါ့တူ ေတာ္တယ္။ မိန္းမေကာင္းေကာင္း ေပးစားရမယ္” ဟု မွတ္ခ်က္ ေပးသည္။ ထြန္းျမင့္က ရယ္လ်က္
“ေလးေသာင္းရယ္..ကြၽန္ေတာ္လဲ မဘသအဖြဲ႕ကို မၾကိဳက္ဘူး မဟုတ္ပါဘူး။ ၾကိဳက္ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ ေရွ႕ေရာက္ဖုိ႔သူမ်ားေခါင္းကို နင္းတက္သြား ခ်င္သလိုမ်ိဳးႀကီး ျဖစ္ေနတာကိုေတာ့သေဘာမတူဘူး ေလးေသာင္း။ ပုဂံမွာ ဗလီေဆာက္ခြင့္ေပးသင့္၊ မေပးသင့္ကို ကြၽန္ေတာ္လို ပုဂံမွာေမြး၊ ပုဂံမွာႀကီး၊ ပုဂံနဲ႔လုပ္စားေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္အတြက္ ရွင္းရွင္းဘဲ ၀န္ခံမယ္။ ကြၽန္ေတာ္ လက္မခံဘူး။ ဗာတီကန္နဲ႔ကပ္လ်က္မွာ ဗလီတည္ လုိ႔မရႏိုင္သလို၊ ေစတီတည္လုိ႔လည္း မရႏိုင္ပါဘူး။ ေဆာ္ဒီက ဟတ္ခ်္ရဲ႕ေဘးမွာ သိမ္ေဆာက္လုိ႔မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္တယ္၊ ကန္႔သတ္တယ္၊ ဒီမိုကေရစီမက်ဘူးလုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ မယူဆဘူး။ ဘာသာတရားထက္ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈအရ မျဖစ္ႏိုင္တာပါ။ မျဖစ္သင့္တာပါ။ အေကာင္းဆံုးကေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာတရားကိုယ္ တိုးတက္စည္ပင္ႀကီးပြားေအာင္၊ မွန္ ကန္တဲ့ဘာသာတရားျဖစ္ေအာင္၊ သန္႔စင္တဲ့ဘာသာတရားျဖစ္ေအာင္လုပ္တာက မတူတဲ့ဘာသာျခားကို လိုက္ၿပီး တိုက္ ခိုက္တာထက္ ပိုၿပီးခ်စ္ဖုိ႔လည္း ေကာင္းတယ္။ အျပစ္လည္း ကင္းမယ္မုိ႔လား။ ေနာက္ၿပီး မဘသကို လူေတြ ဒီထက္ပိုၿပီး လက္သင့္ခံ၊ အားေပးေစခ်င္ရင္ မဆုိင္တဲ့ႏိုင္ငံေရးမွာ၀င္ၿပီး ဟိုလူ႔ကို မဲေပးပါ၊ ဒီလူ႔ကို မဲမေပးနဲ႔ဆိုတဲ့အေျပာေတြ မေျပာ သင့္ဘူးလုိ႔ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ဦးတည္းအျမင္အရ ေျပာခ်င္တာဘဲ ေလးေသာင္း။ အေနမွန္တဲ့ အေမစုကို အေနမမွန္ဘဲ သြား တုိက္ခိုက္ေတာ့ ျပည္သူလူထုကို မအဘူးထင္ေနလားလုိ႔ ေမးရမလို ျဖစ္ေနတာေပါ့ေလးေသာင္းရာ…ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ျပည္ သူလူထုဟာ ရိုးအေပမယ့္ မဒူဘူးဗ်။ ဟား…ဟား…”
ေခြးအႀကီးကို လွည္းနင္းေသာ္ ေဟာင္လည္း မေဟာင္ႏိုင္။ ေခြးတန္းေစ့ေအာင္လည္း မေအာ္ႏိုင္ဘဲ အီ…အာ…အူ…ဟု နာက်င္စြာ ေအာ္ဟစ္ရွာသကဲ့သုိ႔ ကိုေသာင္းျမင့္သည္လည္း အင္း..ဟို…အဲဟုသာ အသံထြက္ေတာ့သည္။ မသူဇာကေတာ့ သူ႔တူ ပုခံုးကိုသိုင္းဖက္ၿပီး “ငါ့တူရယ္ ငါ နင္တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြအကုန္လံုးကို ပညာတတ္ႀကီးေတြျဖစ္ေအာင္ ပံ့ပိုးခဲ့ရတာ၊ နင့္ အေဖ ႏိုင္ႏိုင္ (မသူဇာက ထြန္းျမင့္အေဖ သူ႔ေမာင္တစ္၀မ္းကြဲ ဦးႏိုင္ေအာင္ကို ႏိုင္ႏိုင္ဟု ခ်စ္စႏိုးေခၚသည္။) တို႔ကို ကူညီ ေပးခဲ့ရတာေတြ အလကားမျဖစ္သြားဘဲ အခုလို ေတြ႕ရေတာ့ၾကည္ႏူးပါ့ေတာ္…သာဓု..သာဓု…သာဓုပါေတာ္” ဟု ေကာင္းစြာ ျမည္ေသာ၊ ေကာင္းစြာပီေသာ ျမန္မာစကားကို ေျပာေလသည္။
ဒီ့ေနာက္မွာေတာ့ မသူဇာက သူ႔တူကို တစ္ေမးတည္း ေမးေနေတာ့သည္။ ထြန္းျမင့္ကလည္း တေျဖထဲ ေျဖေနရေတာ့၏။ ကိုေသာင္းျမင့္ခမ်ာ ႏႈတ္ဆိတ္သြားသည္။ သူ႔အသံတိတ္သြားသည္မွာ ဘုရားသံုးဆူ ဘုရားေရာက္သြားသည္အထိ။ ဘုရား သံုးဆူေရာက္ေတာ့ ထြန္းျမင့္က သူ႔အသိ တိုးဂိုက္တစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားခဏေျပာေနရစ္ခဲ့သျဖင့္ သူတုိ႔လင္မယား ႏွစ္ဦး တည္းသာ ဘုရားထဲသုိ႔အရင္၀င္လာၿပီး နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီမ်ားကို ၾကည့္ေနၾက၏။ ထိုသုိ႔ၾကည့္ေနရင္း နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီ တစ္ခုတြင္ နတ္သားတစ္ပါးက အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ဦးကို ဘယ္တစ္ေယာက္၊ ညာတစ္ေယာက္ ဖက္ထားျခင္းအား ကိုေသာင္းျမင့္ ေတြ႕ေတာ့…
“ေတြ႕လား…မသူဇာ…ပုဂံေခတ္ဟာ ငါတုိ႔ေခတ္ထက္ အမ်ားႀကီးလြတ္လပ္တယ္။ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ တျပိဳက္နက္ ယူလုိ႔ရ တယ္ဆိုတ့ဲ သေဘာဘဲကြ” ဟု အတည္ႀကီးလိုလို၊ ေနာက္တာလိုလိုျဖင့္ သူ႔ေဘးက ေျပးမလြတ္ရွာေသာ မသူဇာကို ဆရာ လုပ္ေလသည္။ သုိ႔ေသာ္ ကိုေသာင္းျမင့္ကံမေကာင္းရွာ။ သူ႔ေနာက္က အမွီလိုက္လာေသာ ထြန္းျမင့္က ၀င္တဲ့ၿပီး..
“ဟား..ဟား…ေလးေသာင္းကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ခြၽန္တြန္းလုပ္ရင္ ေဒၚေလးသူဇာနဲ႔ သတ္ၾကေတာ့မယ္။ မဟုတ္ပါဘူး ေလး ေသာင္းရဲ႕။ မိန္းမႏွစ္ေယာက္ယူလုိ႔ရတဲ့ယဥ္ေက်းမႈကို ျပတဲ့သေဘာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါက မဟာယနဘာသာ ဂိုဏ္းခြဲေတြ ထဲက ေဗာဒိသတ္နတ္ဘုရားက သတိၱနတ္သမီးႏွစ္ဦး ၀ဲ၊ ယာ ထားတဲ့သေဘာပါ။ သေဘာကေတာ့သုညတာ တရားနဲ႔ ကရုဏာတရား တြဲေနတာ၊ ဥပါယတရားနဲ႔ ပညာတုိ႔တြဲေနတာကို ဥပစာသေဘာနဲ႔ေရးခဲ့တဲ့သေဘာပါ။ ဒီတရား ႏွစ္ပါးစီကို တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု အညီအမွ် ဖက္တြယ္မွ အမွန္တရားကို သိႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့ေလးေသာင္းရာ။ ထပ္ရွင္းရင္ က်မ္းႀကီး က်မ္းခိုင္ေတြပါေတာ့မယ္ ေလးေသာင္းရဲ႕။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့တႏၱရက်မ္းေတြ အလိုအရ ဒီမဟာယန အယူသေဘာပါ တဲ့ပန္းခ်ီေတြ ဆြဲခဲ့တယ္လုိ႔ဘဲ မွတ္ပါေတာ့။”
တကယ္ေတာ့ထြန္းျမင့္က က်မ္းအကိုးအကား၊ စာအုပ္ႀကီးမ်ား အကိုးအကားျဖင့္ကိုင္ေပါက္ျခင္းမဟုတ္။ သူလဲ တိုးဂိုက္ပီပီ something is better than nothing သေဘာအရ အေပၚယံ သာ သိသူ ျဖစ္သည္။ ပညာရွင္ဆန္သည့္မွတ္ခ်က္ေတြခိုင္ခိုင္ႀကီး ေပးဖုိ႔သူလဲ ေလ့လာထားတာ မဟုတ္။ ဘယ္လိုဘဲ ဆိုေစ မသူဇာက သူ႔တူေတာ္ေမာင္ကို ခ်စ္ခင္ ေလးစားသည့္အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္ၿပီး
“ေျပာျပလိုက္စမ္းပါ ငါ့တူရယ္။ မင္းဦးေလးက ေနရာတကာမွာ သိသေလာက္နဲ႔ဆရာလုပ္လုိ႔ရတဲ့သူ႔internet မ်ား မွတ္ေနသလားလုိ႔။ ဟဲ…ဟဲ..။ မိန္းမ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ယူျခင္း မယူျခင္းဟာ ဘုရား၊ ေက်ာင္းကန္၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မဆက္စပ္၊ မပါတ္သက္ဘူးဆိုတာ ေျပာ…ျပ…လိုက္…စမ္း…ဘာ။ ေျပာျပလိုက္စမ္းဘာ။ သူက ဟိုတယ္ေပါက္၀မွာ ဒရ၀မ္ လုပ္ခ်င္တဲ့ကိုယ္ေတာ္ေတြနဲ႔မျခားဘူး ငါ့တူရဲ႕။ ကိုယ့္ေနရာ ကိုယ္မေနဘူး။ ဟိုစပ္စပ္..ဒီစပ္စပ္နဲ႔သိပ္ဆရာလုပ္ခ်င္တာ။ ဆရာလုပ္ခ်င္သေလာက္ ဘာတစ္ခုမွလဲ ေရေရရာရာ သိတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေလဖမ္းဒန္းစီး အက်င့္ဆိုးႀကီးက မျပင္ တဲ့အျပင္ ပိုပိုၿပီး ဆိုးလာတာေလ..”
ကိုေသာင္းျမင့္က တကယ္ေတာ့ ေနာက္ေတာက္ေတာက္ျဖင့္ သူ႔မိန္းမကို စေနာက္လုိက္ျခင္းသာ။ ထြန္းျမင့္ကလည္း သူ႔ တာ၀န္အရ သူ႔ဦးေလးကို ရိုးရိုးသားသား ရွင္းျပျခင္းသာ။ သုိ႔ေသာ္ မသူဇာက လူၾကားထဲမွာ သူ႔မာန္မာနကို ထိပါးၿပီး အ လြန္အကြၽံ ေ၀ဖန္ေတာ့ ကိုေသာင္းျမင့္ခမ်ာ စိတ္လည္း ဆိုး။ စိတ္လည္း မေကာင္း။ အေတာ္မသိတတ္တဲ့ မိန္းမဟု စိတ္ ထဲက ႀကိမ္း၀ါးမိသည္။
ေနာက္ရက္ မနက္ေစာေစာ မသူဇာႏွင ့္ကိုေသာင္းျမင့္တုိ႔ပုဂံက ျပန္ထြက္လာေတာ့ ေနပင္ ေကာင္းေကာင္းမထြက္ေသး။ ပုဂံ၏ ေဆာင္းအကုန္ ေႏြအကူး ရာသီႏွင့္ပုဂံ ေနာက္ခံဘုရားမ်ား၏ ႐ႈခင္းေတြသည္ ေက်ာခုိင္းထြက္သြားရက္စရာပင္ မရိွ။ သက္ရိွပန္းခ်ီကားႀကီးတစ္ခ်ပ္ကဲ့သုိ႔ရိွေနသည္။ သုိ႔ေသာ္ မသူဇာက သူတို႔တည္းသည့္ဟိုတယ္ကို လာၿပီး မနက္ အေစာႀကီး လာႏႈတ္ဆက္ကန္ေတာ့သည့္ သူ႔တူ ထြန္းျမင့္၏ သိတတ္လိမၼာမႈကို စိတ္မေကာင္းျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ခြဲခဲ့ရသျဖင့္ ပုဂံ ရွဳခင္းေတြကို လည္ျပန္မၾကည့္ႏိုင္ဘဲ စိတ္မေကာင္းျခင္းသာ ျဖစ္ေနသည္။
ကုိေသာင္းျမင့္ကေတာ့ကားကို ေမာင္းရင္း ဖုန္ေတြႏွယ္ ထတာကြာ။ ပူတာကြာ။ ဘုရားေတြပ်က္ေနပါၿပီကြာ။ ကုန္ေတာ့မွာ ပါကြာဟူသည့္ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္မွတ္ခ်က္မ်ားကို မသူဇာမ်ား ထကန္႔ကြက္ေလမလားဟူသည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖင့္ ႏႈတ္မွ တတြတ္တြတ္ရြတ္ဆိုလ်က္ ရန္စေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
မည္သုိ႔ပင္ဆိုေစ…ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း ဂုဏ္ယူရသည့္ ပုဂံ၊ လွခ်င္တိုင္း လွေနသည့္ပုဂံ၊ လူ႔သက္တမ္း တစ္ေလွ်ာက္ တစိုက္မတ္မတ္ ေလ့လာေသာ္လည္း သင္ယူစရာ မကုန္သည့္ပုဂံသည္ သူတုိ႔ေနာက္မွာ ေ၀းသထက္ ေ၀းကာ က်န္ေနရစ္ ေတာ့သည္။
ဖိုးထက္
(ဆရာႀကီး ေဇာ္ဂ်ီအား ဒီစာမူျဖင့္ ကန္ေတာ့ၾကည္ညိဳပါ၏)