ရဲရင့္သက္ဇြဲ - ခရီးသည္ (၂)
(မိုုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၉ ၊ ၂၀၁၅
ေဆာင္းဦးကာလရဲ ့ျမဴႏွင္းေတြ
၀င္ရိုးစြန္းေဒသမွာ ယင္းထေနပံုမ်ား
မယံုႏိုင္စရာ ငါ့အတြက္အသစ္ပါပဲ ..
လမ္းမမ်ားေျဖာင့္ျဖဴး က်ယ္၀န္း
ေကာက္ေကြ ့က်ဥ္းေျမာင္း
သစ္ေတာမ်ား မ်က္ေစ ့တဆံုး
ေရအိုင္ ေရျပင္မ်ားေနရာတိုင္းမွာျမင္ရတယ္။
ဒါဟာ.. လတ္တေလာ ငါ
ငါ့သားကို စကိုက္ပ္ ကေနေျပာျပေနတဲ့
၀င္ရိုးစြန္းႏိုင္ငံတခုရဲ ့ေတာင္ပိုင္းကို
ျဖတ္သန္းျခင္းအေၾကာင္းေပါ့ ……။
ငါ … ဒီ၀င္ရိုးစြန္းမွာ
ကဗ်ာဆရာႀကီး ခင္ေအာင္ေအးနဲ ့ ေတြ ့လိုက္ ရတယ္
ကိုကိုသက္ နဲ ့ေတြ ့တယ္
နတၱလင္း လူ ့ေဘာင္သစ္ ကိုလင္းနဲ ့ေတြ ့တယ္
ကဗ်ာဆရာ ျမတ္သစ္နဲ ့ေတြ ့တယ္
ဘေလာက္ဂါ သာေဆြ နဲ ့ေတြ ့တယ္…
ကဗ်ာဆရာႀကီးေမာင္ေအာင္ပြင့္သား
ကိုၿငိမ္းခ်မ္း နဲ ့ဖုန္းေျပာျဖစ္တယ္
ၿပီးေတာ့ ငါ့ ဘ၀ ကို ငါျပန္ေတြး တယ္
ငါျပန္ေတြးတယ္ …..။
ေသခ်င္လို ့ တံတားေပၚကေန
ေရထဲ ခုန္ခ်လိုက္တယ္
ေရရဲ ့ေအးခဲမႈ အထိအေတြ ့က
အသက္ကို ကုန္းေျမအေပၚျပန္ဆြဲတင္ခဲ့တယ္
သံသရာမွာ ၀ဠ္ေႁကြးမကုန္ပံုမ်ား
ဒါကို ဘ၀လို ့ ငါယံုလိုက္ရမွာလား။
ငယ္ငယ္တံုးက စာစံုဖတ္တယ္
အေတြးစံုတယ္ ျဖစ္ခ်င္တာေတြစံုတယ္
အဲဒီထဲကမွ မျဖစ္လာတာေတြ အပံုပဲ
ကံကိုယံုလို ့ ဆူးပံုနင္းတယ္
ဆူး ဆူးတာပဲ အဖတ္တင္တယ္
တရြာမေျပာင္း သူေကာင္းမျဖစ္
ေသခ်င္တဲ့ က်ား ငါျဖစ္သြားလား ။
မီးစတဖက္ ေရမႈတ္တဖက္
ေလာကရဲ ့လွည့္စားခ်က္မ်ား
ငါ ဘယ္သူလဲ ငါ ဘယ္ကလာတာလဲ
ငါဘယ္ကိုသြားမလဲ အေျဖရွာ
၀င္ရိုးစြန္းရဲ ့ အေ၀းေျပးလမ္းမမ်ားအေပၚ
(ခင္၀မ္းရဲ ့ အေ၀းေျပးကိုသတိရ)
ေျပးလႊားေနတဲ့ ကားကိုငါ စီး
ဖ်တ္ကနဲ လက္သြားတဲ့ အလင္းေရာင္အာက္မွာ
ငါရွာေနတဲ့အရာ
ဇာတိ ဇရာ ဗ်ာဓိ မရဏ ….ငါ့ကို စီးလို ့ ……။