ဦးဇင္းေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း (ေရႊဝါေရာင္) - ဘဝ၏ အဆိုးဆံုးေန႔ရက္မ်ား (၄)
(မုိးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၃၀၊ ၂၀၁၆
(မုိးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၃၀၊ ၂၀၁၆
ေတာင္ဒဂံုအိမ္ႏွင့္္ မိမိတို႔မဂၢင္ေက်ာင္းတြင္ လူနာမ်ားထားကာ အလွဴရွင္ရွာၿပီး ေဆးကုေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဆရာဝန္ မဟုတ္ပါ။ ဒါကို ေထာက္လွမ္းေရးသမားမ်ားက ေဒါက္တာဟုေခၚေနျခင္းကို ရယ္ခ်င္ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ခုက ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းကိုသိလားဆိုသည့္ကိစၥျဖစ္သည္။ ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းမွာ မိမိကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနၿပီး၊ မၾကားဘူးပါ၊ မသိပါ၊ ဘာလူမ်ိဳး လည္းစသည္ျဖင့္ ဖိန္႔လံုးမ်ားသံုးေနရေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။
မိမိမွာ ေရနံေခ်ာင္းဇာတိျဖစ္သျဖင့္ ၿမိဳ႕ ကိုအစဲြျပဳၿပီး ဦးဇင္းေဂ်ာင္းဟုေခၚရာမွ ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းျဖစ္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံ ေရး အင္အားစုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ဖုန္းမ်ားတြင္ Joung Joung ဟုမွတ္ထားေလ့ရွိၿပီးဖုန္း ေျပာလွ်င္လည္း ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း ဟုသာ ေခၚေဝၚေျပာေလ့ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ မျဖဴျဖဴသင္း၊ မစုစုေႏြး၊ ကိုစိုးထြန္း၊ ကိုေအာင္ေက်ာ္ေက်ာ္တို႔ဖုန္းမ်ားမွာ ၾကားျဖတ္နားေထာင္ျခင္းခံထားရသျဖင့္ ထိုဖုန္းမ်ားႏွင့္အဆက္အသြယ္ရွိေသာသူမ်ားကို အဓိက ထားလိုက္ေနျခင္းျဖစ္ဟန္ တူပါသည္။ ဦးဂမ႓ီရကိုမူ မၾကားဘူးပါ။ ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢႏွင့္ လည္းမဆက္သြယ္ဘူးပါဟုသာ တြင္တြင္ျငင္းေနရပါသည္။
မိမိမွာနယ္ကေရာက္သည္မွွာ ရက္ပိုင္းမွ်သာရွိ၍ အသိအကြၽမ္းမရွိေသးပါ။ လူနာလာပို႔ျခင္းျဖစ္၍ အျခားေမတၱာပို႔သည့္ ေနရာမ်ားကိုလည္းမလိုက္ပါ။ လူနာေစာင့္ေနရပါသည္ဟုသာ ဘယ္သူေမးေမး ဘယ္အဖဲြ႕ကေမးေမး တထပ္တည္းက် ေအာင္ေျဖေနရသည္။ အမွန္တကယ္လည္း မိမိတို႔ၿမိဳ႕မွ လူနာပါခဲ့ပါသည္။ ထိုလူနာ၏အမည္ ေနရပ္တို႔ကိုေမးၿပီး ေက်ာင္း တြင္ က်န္ခဲ့ေသာလူနာစာရင္းႏွင့္တိုက္ၾကည့္ရာမွန္ေန၍ အရိုက္ခံရျခင္းမွ သက္သာရရပါသည္။ ျပႆနာက လူနာလာ ပို႔သူက မျဖဴျဖဴသင္းကို မသိေျပာမျဖစ္ေခ်။ သိပါသည္ဟုသာ ေျဖရသည္။ အိမ္ေရာက္ဘူးလား၊ သူအမနာမည္၊ အေမ နာမည္မ်ားေမးၿပီး မျဖဴ ဘယ္မွာပုန္းေနလဲက စပါေတာ့သည္။
ထိုစဥ္က လွည္းတန္းႏွင့္ တာေမြ ကုန္ေစ်းႏွဳန္း က်ဆင္းေရးလမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပမႈမ်ား၏ အဓိကစီစဥ္သူမွာ မျဖဴျဖဴသင္း ဟုဆိုကာ အသဲအသန္လိုက္ရွာေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။ မျဖဴကလည္း လံုၿခံဳေသာေနရာတြင္ရွိေနပါသည္။ အမွန္တကယ္ ဘယ္ေန ရာမွာရွိေနသည္ကို မသိပါ။ ေမးလည္းမေမးျဖစ္ပါ။ ေမးစရာလည္း မလိုပါ။ ေတာ္လွန္ေရးသစၥာလို႔ေျပာလွ်င္ ရမည္ထင္ ပါသည္။ သိသည္တိုင္ေအာင္ ေျပာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ မျဖဴေနာက္တြင္ သူ႔အားမွီခိုေနရေသာ HIV လူနာတို႔ မ်က္ႏွာကိုလည္း ျပန္ၾကည့္ရပါေသးသည္။
အသာတၾကည္ေမးမရေတာ့ အၾကမ္းဖက္လာပါေတာ့သည္။ ေခြးေျခေပၚသာမာန္ထိုင္ခိုင္းထားရာမွ လက္ထိပ္ေနာက္ျပန္ ခတ္ၿပီး ေခြးေျခေပါင္ငုတ္တုတ္ထိုင္ခိုင္းပါသည္။ ေရွ႕စာပဲြမွေမးသမွ်ကိုျပန္ေျဖရၿပီး ေျဖတာမႀကိဳက္လွ်င္ ေဘးႏွစ္မွ မ်က္ႏွာ ကိုလက္ဝါးႏွင့္ရိုက္ၿပီး ေနာက္ကလူက နားႏွစ္ဘက္ ကိုလက္ဝါးျဖင့္ၿပိဳင္ရိုက္ပါသည္။ ထိုခ်ိန္မွစ၍ ညာဘက္နားမွာ ယေန႔ ထိေကာင္းေကာင္းမၾကားရေတာ့ပါ။ ၾကယ္ေတြလေတြ တကယ္ျမင္ရသည္ဟုပင္ ထင္ပါသည္။ ေသခ်ာသည္ကေတာ့ မီးပြင့္ သြားသလား ေအာက္ေမ့ရပါသည္။ နာလြန္းမကနာလာေတာ့ သတၱိေတြဘယ္ကေရာက္လာသည္ မသိေခ်။ မသိလို႔ မသိဘူး ေျပာတာဘဲ သတ္ခ်င္သတ္ကြာလို႔ ျပန္စိန္ေခၚလိုက္မိသည္။
ထို႔ေနာက္ မိမိအား ေမွာင္ေနေသာအခန္းတစ္ခုထဲထည့္ၿပီးပိတ္ထားလိုက္ၾကသည္။ ေညာင္းလြန္းသျဖင့္ တုံးလံုးလွဲေနရ သည္မွာ အလြန္ပင္တန္ဘိုးရွိလွသည္။ မိမိအားရိုက္ႏွက္ေနသည္မ်ားကိုေမ့ေပ်ာက္ၿပီး ယခုလို အနားေပးသည္ကိုပင္ေက်းဇူးတင္လွပါၿပီ။ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္လား သတိရ တစ္ခ်က္မရတစ္ခ်က္ျဖစ္ေနသည္လား မသဲကဲြပါ။ မ်က္ႏွာေပၚ အလင္းတန္း ႀကီးက်လာမွ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္ျဖစ္သည္။ မ်က္ႏွာကိုလက္ႏွိပ္ဓါတ္မီး ၃ လက္ၿပိဳင္ထိုးထားျခင္းျဖစ္သည္။ မျဖဴေနရာကို မ ေဖာ္မခ်င္း ဒီအခန္းထဲမွာ အၿပီးစစ္မည္ဟုေျပာပါသည္။ အကယ္၍မေဖာ္ပါက ကိုယ့္ထိုက္နဲ႔ကိုယ့္ကံ ေသလည္းေသတဲ့ အ ေၾကာင္း သတင္းပို႔လိုက္႐ံုသာရွိသည္။ သူတို႔ကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ ရာထူးေတာင္တိုးလိမ့္ဦးမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္ပါသည္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကလည္း ေဖာ္လိုက္ပါကြာ၊ မင္းအတြက္ အက်ိဳးမမဲ့ေစရဘူး၊ တာဝန္ယူတယ္။ လႊတ္လည္းေပးဦးမယ္၊ ေနာက္ ဘာဘာညာညာဆုေတြ တစ္ပံုႀကီးလာဦးမယ္၊ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြမွာ သက္ေသအျဖစ္ထြက္ေပးပါလွ်င္ ေျမ ကြက္ေသခ်ာတယ္ စသည္ျဖင့္ ေခ်ာ့လံုးမ်ားျဖင့္လည္းေျပာပါသည္။ မိမိမွာအမွန္တ ကယ္လည္းမသိသလို၊ လူနားမ်ားမ်က္ႏွာကိုေထာက္ၿပီးေဖာ္မည္မဟုတ္ပါေခ်။ မျဖဴက ဖုန္းတစ္လံုးႏွင့္ အားလံုးအားခ်ိတ္ဆက္ေပးႏိုင္သူလည္းျဖစ္သည္။ လိုအပ္ သူမ်ားႏွင့္ ဆက္သြယ္ေပးႏိုင္သူလည္းျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္သူေနသည့္ေနရာသိေသာ္လည္း လံုးဝေဖာ္စရာအေၾကာင္း မရွိ ပါေခ်။ ေခ်ာ့မရ ေျခာက္မရသည့္အဆံုး ပလပ္စတစ္အိပ္ ႀကီးတစ္လံုးႏွင့္ ေခါင္းအားစြပ္လိုက္ၾကပါေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ လည္ပင္းတြင္ ခပ္တင္း တင္းေလးႀကိဳးျဖင့္ခ်ည္လိုက္ၾကသည္။ မင္းထိုက္ႏွင့္မင္းကံ ေသေပါ့ကြာဟုလည္း ေျပာၾကေသးသည္။
မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေမွာင္မဲေနသည္။ ပလပ္စတစ္န႔ံလည္း ရေသးသည္။ အသက္လည္း ပံုမွန္႐ွဴရေနသည္။ တျဖည္းျဖည္း ေလကုန္သြားသလိုထင္မိသည္။ အသက္႐ွဴလိုက္တိုင္း ႏွာေခါင္းဝကို ပလပ္စတစ္က လာလာပိတ္ေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပါးစပ္ျဖင့္ေျပာင္း႐ွဴၾကည့္သည္။ ေမွာင္မဲေနရာမွ အနီေရာင္ကိုသာျမင္ေနရသည္။ နားမွာကိုက္လာၿပီး အသံမ်ား ၾကားေနရပါသည္။ အသက္႐ွဴရတာလည္း မဝေတာ့ပါ။ တေျဖးေျဖး ေမာဟိုက္လာပါသည္။ အနီေရာင္ေတြျမင္ေနရသည္မွာပိုၿပီးအားေကာင္းလာကာ ရဲခ်ိတ္ေနပါသည္။ ပါးစပ္ဟၿပီး႐ႈိက္ေသာ္လည္း ေလပါမလာပါ။ နီရဲေနရာမွ ေမွာင္မဲလာကာ မိုက္ ကနဲ႔ျဖစ္ၿပီး လဲက်သြားတာကို သိလိုက္သည္။ ေနာက္ဘာမွမသိေတာ့ပါ။
(ဆက္ရန္)
ဦးဇင္းေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း (ေရႊဝါေရာင္)